Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.274.2020.1.JK3
z 20 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2020 r. (data wpływu 19 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w trakcie 2019 roku wyjechał z Polski i na stałe przeniósł się do Stanów Zjednoczonych Ameryki, aby zamieszkać tam ze swoją partnerką i zarządzać technologicznymi funduszami inwestycyjnymi.

W roku 2020, a także w następnych latach podatkowych, planuje spędzać więcej niż 183 dni na terenie Stanów Zjednoczonych. Co warte dodania, Wnioskodawca jest postrzegany przez amerykańskie organy podatkowe jako rezydent podatkowy tego państwa, a dodatkowo rozpoczął także proces ubiegania się o uzyskanie amerykańskiego obywatelstwa.

Obecnie zamieszkuje na terenie Stanów Zjednoczonych Ameryki w wynajmowanym mieszkaniu zapewnianym mu przez spółkę z siedzibą na terenie USA, w której jest zatrudniony. Oprócz bycia zatrudnionym w amerykańskim podmiocie, Wnioskodawca jest założycielem i właścicielem 100% udziałów w innej amerykańskiej spółce, która świadczy usługi doradztwa inwestycyjnego.

W trakcie najbliższych kilku miesięcy Wnioskodawca planuje nabycie nieruchomości na terenie Stanów Zjednoczonych, do której przeniesie się z obecnie zamieszkiwanego lokalu zapewnianego mu przez zatrudniający go amerykański podmiot.

Od dochodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę z tytułu zatrudnienia w amerykańskim podmiocie odprowadzane są amerykańskie składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne (tzw. Social Security oraz Medicare), a także dochodowe podatki stanowe i federalne.

Wnioskodawca posiada na terenie Stanów Zjednoczonych rachunek bankowy, na który przelewana jest znacząca większość przychodów osiąganych przez Wnioskodawcę - tj. przychodów uzyskiwanych w ramach zatrudnienia na rzecz jednego z amerykańskich podmiotów, a także przychodów uzyskiwanych jako udziałowiec drugiego z amerykańskich podmiotów. Rachunek ten jest używany przez Wnioskodawcę do dokonywania codziennych płatności związanych z życiem na terenie Stanów Zjednoczonych - opłaty za media, zakupy, rozrywka itd.

Oprócz bieżącego rachunku bankowego, od początku 2020 roku Wnioskodawca jest posiadaczem amerykańskiego indywidualnego rachunku inwestycyjnego, a także rachunku inwestycyjnego w ramach programu emerytalnego (tzw. Pension Plan) prowadzonego przez amerykański podmiot, w którym jest zatrudniony.

Przed przeprowadzką do Stanów Zjednoczonych Wnioskodawca regularnie przebywał na terenie tego kraju, dzięki czemu miał okazję do nawiązania wielu znajomości z osobami zamieszkującymi na terenie Stanów Zjednoczonych, z którymi obecnie często spędza czas wolny prowadząc w ten sposób życie towarzyskie w tym państwie. Wnioskodawca nie prowadzi w Polsce działalności społecznej, kulturalnej czy politycznej, a także nie zamierza prowadzić takiej działalności w przyszłości. Przeciwnie - Wnioskodawca bierze udział w wydarzeniach politycznych, kulturalnych, sportowych i społecznych na terenie Stanów Zjednoczonych Ameryki. Wnioskodawca jest zaangażowany w aktywność inwestycyjną w nowoczesne technologie i w związku z tym regularnie uczestniczy w konferencjach i wydarzeniach związanych z tą działalnością odbywających się na terenie Stanów Zjednoczonych.

Po przeprowadzce Wnioskodawca najprawdopodobniej będzie czasem przyjeżdżał do Polski, jednak z pewnością pobyty te nie będą łącznie dłuższe niż kilkadziesiąt dni w trakcie każdego z lat podatkowych. Pobyty na terenie Polski będą spowodowane przede wszystkim utrzymywaniem relacji i świadczeniem usług na rzecz lokalnych klientów, których pozyskał jeszcze przed przeprowadzką do Stanów Zjednoczonych. Celem umożliwienia sobie kontynuacji świadczenia usług na rzecz polskich klientów, Wnioskodawca nie zawiesi dotychczas prowadzonej na terenie Polski jednoosobowej działalności gospodarczej. W związku z jej prowadzeniem, Wnioskodawca będzie dalej opłacał składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne do ZUS. Przychody uzyskiwane za pośrednictwem polskiej jednoosobowej działalności gospodarczej będą miały jednak charakter incydentalny i z pewnością nie będą stanowiły głównego źródła utrzymania Wnioskodawcy - rolę tą pełnią obecnie zatrudnienie w jednym z amerykańskich podmiotów, a także posiadanie statusu jedynego wspólnika drugiego z amerykańskich podmiotów.

Wnioskodawca posiada na terenie Polski jedną nieruchomość mieszkalną, którą planuje pozostawić w swoim majątku jako lokatę kapitału, z uwagi na dynamicznie wzrastające ceny polskich nieruchomości. Poza funkcjami inwestycyjnymi, nieruchomość ta będzie wykorzystywana przez Wnioskodawcę jako miejsce do nocowania w trakcie pobytów na terenie Polski lub innych sąsiednich krajów.

Wnioskodawca posiada polski rachunek bankowy, na który wpływać będą środki pieniężne uzyskiwane z tytułu świadczenia usług za pośrednictwem polskiej jednoosobowej działalności gospodarczej. Rachunek ten nie będzie jednak wykorzystywany jako służący do regulowania płatności związanych z codziennym funkcjonowaniem Wnioskodawcy - do tego celu Wnioskodawca wykorzystuje rachunek amerykański, na który wpływa zdecydowana większość dochodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę. Z polskiego rachunku bankowego regulowane będą jednak raty kredytu hipotecznego zaciągniętego celem nabycia nieruchomości położonej na terenie Polski, a także raty leasingowe za samochód. Z przyczyn praktycznych Wnioskodawca nie planuje wcześniejszej spłaty kredytu hipotecznego czy wykupu samochodu, ponieważ wiązałoby się to z istotnym ograniczeniem jego płynności finansowej. Środki pieniężne pozostałe na polskim rachunku bankowym po uregulowaniu powyższych opłat będą najprawdopodobniej transferowane na amerykański rachunek bankowy będący podstawowym rachunkiem płatniczym Wnioskodawcy. Wnioskodawca pozostaje wpisany na listę radców prawnych ..., jednak nie wykonuje zawodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca będzie podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a Ustawy PIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie on podlegał w Polsce wyłącznie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a Ustawy PIT.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 Ustawy PIT, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a Ustawy PIT, stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z postanowieniami art. 3 Ustawy PIT, pojęcie „rezydent podatkowy” jest tożsame z pojęciem „osoba podlegająca nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu”. Nieograniczony obowiązek podatkowy oznacza zaś, iż podatnik jest zobowiązany do uiszczenia podatku dochodowego w Polsce od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia ich źródła (zatem także od dochodów uzyskanych ze źródeł położonych za granicą).

Ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu podlegają natomiast osoby fizyczne, które nie posiadają na terytorium Polski miejsca zamieszkania dla celów podatkowych. Podatnicy ci podlegają obowiązkowi podatkowemu wyłącznie od dochodów osiąganych na terytorium RP.

Powyższe wskazuje, że ustalenie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych jest najistotniejszym czynnikiem decydującym o zakresie obowiązku podatkowego.

Zgodnie zaś z art. 3 ust. la Ustawy PIT, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

• posiada na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
  

• przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
  
  
  

Jak z powyższego przepisu wynika, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (polskiej rezydencji podatkowej) dana osoba musi posiadać na terytorium Polski ośrodek interesów życiowych lub też czas pobytu danej osoby na terytorium Polski powinien przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego. Spełnienie którejkolwiek z tych przesłanek skutkuje uznaniem osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. la Ustawy PIT.

Polskie prawo podatkowe nie zawiera jednoznacznej definicji pojęcia „ośrodek interesów życiowych”. Jak wskazuje się w doktrynie (A. Bartosiewicz, R. Kubacki, PIT. Komentarz, wyd. V, LEX 2015), „pojęcie centrum interesów życiowych jest dość ogólne, a jego zakres znaczeniowy jest nieostry. (...) Duże znaczenie dla ustalenia, gdzie dana osoba ma miejsce zamieszkania, mają przesłanki subiektywne (zamiar danej osoby). Istnienie, bądź nie, tych subiektywnych przesłanek może być oceniane na podstawie dających się zaobserwować obiektywnie zachowań danej osoby".

Ponadto, jak wskazuje się w przytoczonym komentarzu, „oceniając, w którym z państw znajduje się centrum życiowych i zawodowych interesów osoby fizycznej, należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki osobiste i ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są więzi rodzinne, towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczna, kulturalna i wszelka inna działalność, miejsce wykonywania działalności gospodarczej i miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem (stanowisko to potwierdza również WSA w Opolu w wyroku z 10 czerwca 2009 r., sygn. I SA/Op 164/09).”

Jak podkreślają inni autorzy, przy definiowaniu ośrodka interesów życiowych na gruncie Ustawy PIT „nie można opierać się na prostej, wybiórczej interpretacji, lecz trzeba podjąć próbę analizy wszystkich możliwych do uchwycenia zachowań podatnika, jego aktywności. Dopiero całościowa analiza dostarcza wyczerpującej ilości informacji, w oparciu o które można wyciągnąć wniosek o wystąpieniu bądź nie rezydencji podatkowej" (B. Brzeziński, Model Konwencji OECD. Komentarz, Warszawa 2010).

Z kolei analizując orzecznictwo w tym zakresie można przyjąć, że jako „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby itp. Natomiast „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, główne źródła dochodów, posiadane inwestycje.

Analogiczne poglądy prezentowane są w interpretacjach indywidualnych, pośród których za przykład mogą posłużyć:

• interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 27 marca 2018 r., sygn. 0114-KDIP3-3.4011.109.2018.1.JK2: „Analizując zatem stopień powiązań osobistych i gospodarczych Wnioskodawcy od 1 marca 2017 r., wskazać należy, że Wnioskodawca nie posiada centrum interesów osobistych na terenie Polski. Jego dzieci mają miejsce zamieszkania w Polsce, ale są już dorosłe i funkcjonują samodzielnie (są niezależne od Wnioskodawcy). Wnioskodawca zamierza przyjeżdżać do Polski jedynie sporadycznie w celu odwiedzin ojca oraz dzieci. Wnioskodawca posiada orzeczoną prawomocnym wyrokiem sądu separację i jest w trakcie procesu rozwodowego (faktycznie nie mieszka ze swoją żoną od ok. dwóch lat). Aktualna partnerka Wnioskodawcy mieszka razem z nim na terenie Hiszpanii. Wnioskodawca wypowiedział także wszelkie stosunki prawne z organizacjami społecznymi, sportowymi, kulturalnymi, które przyznawały mu członkostwo. Dodatkowo, będzie brał udział w wydarzeniach politycznych, kulturalnych, sportowych, społecznych za granicą - nie będzie aktywnie udzielał się w tych obszarach na terytorium Polski. Jego centrum interesów osobistych znajduje się na terytorium Hiszpanii. Centrum interesów gospodarczych Wnioskodawcy również znajduje się poza terytorium Polski. Działalność zarobkowa Wnioskodawcy w Polsce ogranicza się wyłącznie do posiadania kilku nieruchomości oraz rachunku maklerskiego (działalność o charakterze inwestycyjnym). Wnioskodawca nie pobiera dywidend ani innych zysków z tytułu posiadanych akcji oraz udziałów w spółkach posiadających siedzibę na terytorium Polski. Wnioskodawca nie uzyskuje również wynagrodzenia z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu w polskich spółkach kapitałowych. Główne źródło dochodu Wnioskodawcy znajduje się poza terytorium Polski - Wnioskodawca uzyskuje wynagrodzenie z tytułu posiadanych udziałów oraz akcji w spółkach mających siedzibę poza terytorium Polski. Także główny rachunek bankowy Wnioskodawcy prowadzony jest przez zagraniczny bank."
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 27 lipca 2015 r., sygn. IPPB4/4511-595/15-6/JK3: „Zważywszy na ściślejsze powiązania osobiste (rodzina, przyjaciele) z Indiami oraz fakt posiadania w Indiach nieruchomości należy stwierdzić, że w sytuacji przedstawionej w stanie faktycznym Wnioskodawca ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze z Indiami. W Indiach znajduje się centrum Jego życiowej działalności. W Indiach, aktywnie spędza swój czas wolny i angażuje się w życie tamtejszej społeczności, m.in. sprawuje on obowiązki społeczne w miejscu stałego zamieszkania w Indiach. W Indiach posiada Wnioskodawca ośrodek interesów życiowych. Wnioskodawca nie wiąże swojej przyszłości z Polską. Będzie on przebywał w Polsce w kolejnych latach wyłącznie w celu sprawowania funkcji prezesa zarządu L. S.A., w niezbędnym do tego zakresie czasowym. Pozostały czas zamierza on spędzić z rodziną w Indiach. Zatem nie można uznać, że Wnioskodawca przeniósł swój ośrodek interesów życiowych i gospodarczych do Polski".
  
  

Mając na uwadze powyższe, dana osoba może być postrzegana jako polski rezydent podatkowy w sytuacji, gdy:

1. przebywa na terenie Polski przez więcej niż 183 dni w ciągu danego roku podatkowego,
2. posiada na terenie Polski centrum interesów osobistych, tzn. w Polsce przebywa jej najbliższa rodzina, na terenie Polski aktywnie spędza swój wolny czas i angażuje się w życie tej społeczności poprzez działalność towarzyską, polityczną, kulturalną czy sportową lub
   
3. posiada na terenie Polski centrum interesów gospodarczych, tzn. w Polsce znajdują się jej główne źródła dochodów, to z Polski osoba ta zarządza swoim majątkiem i na terenie Polski inwestuje gromadzone środki pieniężne,

przy czym do uznania danej osoby za polskiego rezydenta podatkowego wystarcza spełnienie jednej z powyższych przesłanek.

Ad. 1 - Przebywanie na terenie Polski przez co najmniej 183 dni w ciągu roku podatkowego

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, począwszy od 2020 roku Wnioskodawca nie przebywa na terenie Polski przez więcej niż 183 dni w ciągu roku podatkowego. Wnioskodawca jeszcze w trakcie 2019 roku osiedlił się na stałe na terenie Stanów Zjednoczonych z zamiarem permanentnego zamieszkania na terenie tego kraju. Co warte dodania, Wnioskodawca jest postrzegany przez amerykańskie organy podatkowe jako rezydent podatkowy tego państwa i rozpoczął procedurę uzyskiwania amerykańskiego obywatelstwa, co dodatkowo potwierdza jego zamiar związania się z tym państwem na stałe.

Naturalnie, Wnioskodawca okresowo będzie przylatywał na terytorium Rzeczpospolitej, jednak podobnie jak w przypadku innych odwiedzanych państw (m.in. na terenie Unii Europejskiej), pobyty te będą miały charakter czysto incydentalny i będą trwały wyłącznie tyle, ile będzie to niezbędne. Z pewnością zaś łączna długość pobytu Wnioskodawcy w Polsce w trakcie żadnego z następnych lat podatkowych (od 2020 roku włącznie) nie będzie przekraczała 183 dni.

Pierwsza z przesłanek postrzegania danej osoby jako polskiego rezydenta podatkowego nie jest więc w przypadku Wnioskodawcy spełniona.

Ad. 2 - Posiadanie na terenie Polski centrum interesów osobistych

Wraz z Wnioskodawcą, na terenie Stanów Zjednoczonych osiedliła się jego partnerka życiowa, stanowiąca w praktyce jedyną przedstawicielkę najbliższej rodziny Wnioskodawcy, z którą tworzy on ognisko domowe.

Co więcej, Wnioskodawca ma na terenie Stanów Zjednoczonych wielu znajomych i przyjaciół, z którymi utrzymuje bieżące relacje towarzyskie w trakcie swojego czasu wolnego. Dodatkowo, Wnioskodawca regularnie uczestniczy w wydarzeniach kulturalnych, a także konferencjach i innych wydarzeniach o tematyce inwestycji w nowoczesne technologie odbywających się na terenie Stanów Zjednoczonych.

Tak, jak zostało to wskazane w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca nie uczestniczy w wydarzeniach politycznych, kulturalnych, sportowych czy społecznych organizowanych na terenie Polski. W czasie wcześniejszego przebywania na terytorium Polski ukończywszy aplikację radcowską Wnioskodawca zdał zawodowy egzamin radcowski i został wpisany na listę radców prawnych (…), jednak nie wykonuje zawodu (co znajduje odzwierciedlenie w jego statusie na liście radców prawnych) i nie uczestniczy aktywnie w życiu samorządu zawodowego radców prawnych.

W świetle powyższego zasadnym wydaje się więc stwierdzenie, że druga z przesłanek postrzegania danej osoby jako polskiego rezydenta podatkowego nie jest w przypadku Wnioskodawcy spełniona.

Ad. 3 - Posiadanie na terenie Polski centrum interesów gospodarczych

W związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością w obszarze inwestycji w nowoczesne technologie, Wnioskodawca jest zatrudniony przez jeden z amerykańskich podmiotów oraz jest jedynym wspólnikiem drugiego z amerykańskich podmiotów. W ramach tej działalności Wnioskodawca uzyskuje obecnie znaczącą większość dochodów. W tym kontekście warto dodać, że Wnioskodawca podlega obowiązkowi odprowadzania amerykańskich składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne (tzw. Social Security oraz Medicare), a także dochodowych podatków stanowych i federalnych.

Na terenie Polski Wnioskodawcy będzie zdarzało się jeszcze sporadycznie osiągać przychody poprzez świadczenie usług na rzecz polskich kontrahentów w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej, jednak wynika to wyłącznie z dawno zawartych zobowiązań i konieczności ukończenia rozpoczętych kontraktów. Wartość dochodów uzyskanych w ten sposób dochodów będzie wielokrotnie niższa od dochodów uzyskiwanych na terenie Stanów Zjednoczonych.

Wnioskodawca posiada rachunki bankowe zarówno na terenie Stanów Zjednoczonych, jak i Polski, jednak bieżącym rachunkiem służącym do zaspokajania codziennych potrzeb Wnioskodawcy jest rachunek prowadzony przez amerykańską instytucję finansową. To na rachunek bankowy prowadzony na terenie USA będą spływały dochody generowane na terenie tego państwa (co warte potwierdzenia po raz kolejny - stanowiące znaczącą większość dochodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę) i to z niego Wnioskodawca będzie regulował bieżące zobowiązania finansowe.

Co więcej, poza rachunkiem bankowym służącym do regulowania codziennych płatności, Wnioskodawca posiada amerykańskie rachunki inwestycyjne, w ramach których będzie inwestował środki pieniężne uzyskiwane z bieżących dochodów, celem pomnażania posiadanego majątku i zapewnienia zabezpieczenia finansowego na przyszłość.

W chwili obecnej Wnioskodawca nie jest właścicielem żadnej nieruchomości położonej na terenie Stanów Zjednoczonych, bowiem zamieszkuje w nieruchomości wynajmowanej. Jednocześnie Wnioskodawca posiada na terenie Polski mieszkanie, którego nie planuje w najbliższym czasie zbywać, w szczególności z uwagi na dynamicznie rosnące ceny nieruchomości (co czyni posiadaną nieruchomość doskonałą lokatą kapitału pozwalającą w przyszłości na realizację wysokich zysków w chwili sprzedaży), a także chęć nocowania w nim w trakcie krótkotrwałych pobytów w Polsce (aby uniknąć konieczności każdorazowego opłacania noclegów w hotelach, co generowałoby niepotrzebne koszty). Pomimo tego, wynajmowane mieszkanie położone na terenie Stanów Zjednoczonych jest miejscem, w którym Wnioskodawca spędza swój wolny czas i to ono pełni funkcję „domu”, który jest dla niego zawsze dostępny i dostosowany do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych. Co więcej, Wnioskodawca rozpoczął już starania o znalezienie odpowiedniej nieruchomości położnej na terenie Stanów Zjednoczonych, do której mógłby przeprowadzić się po sfinalizowaniu zakupu.

Na podstawie powyższych argumentów należy więc dojść do wniosku, że i trzecia z przesłanek uznania danej osoby za polskiego rezydenta podatkowego nie jest spełniona w przypadku Wnioskodawcy.

Mając więc na uwadze, że nie zachodzi żadna z przesłanek uznania Wnioskodawcy za polskiego rezydenta podatkowego, należy uznać, że Wnioskodawca spełnia przesłanki do uznania go za osobę podlegającą w Polsce wyłącznie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, ponieważ:

1. nie posiada centrum interesów osobistych na terenie Polski,
2. nie posiada centrum interesów gospodarczych na terenie Polski i
3. nie będzie spędzał na terenie Polski więcej niż 183 dni w ciągu roku podatkowego.
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy powinno zatem zostać uznane za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a cytowanej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 4a ustawy, powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w trakcie 2019 r. wyjechał z Polski do USA z zamiarem stałego pobytu oraz jest rezydentem podatkowym tego kraju, zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie umowa zawarta między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (Dz. U z 1976 r. Nr 31, poz. 178).

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 7 lit. b) ww. umowy, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski” oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z polskim prawem jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi polskiemu jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce.

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 8 lit. b) ww. umowy, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych” oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z prawem Stanów Zjednoczonych jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi Stanów Zjednoczonych jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Stanach Zjednoczonych.

Zgodnie z art. 4 ww. umowy, jeżeli w znaczeniu artykułu 3, ustępu 1, punktów 7 i 8 niniejszej Umowy osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obydwu Umawiających się Państwach, to:

1. będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ona stale zamieszkuje. Jeżeli ona stale zamieszkuje w obydwu Umawiających się Państwach lub nie zamieszkuje w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, z którym jej związki osobiste i majątkowe są ściślejsze (ośrodek powiązań osobistych),
2. jeżeli nie można ustalić, w którym z Umawiających się Państw znajduje się ośrodek jej powiązań osobistych, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, w którym ona zazwyczaj przebywa,
3. jeżeli ona zazwyczaj przebywa w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, którego jest obywatelem.
   
   

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem, jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym Umowa zawarta między Polską i Stanami Zjednoczonymi Ameryki.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Analizując stopień powiązań osobistych i gospodarczych Wnioskodawcy od momentu wyjazdu do USA w trakcie 2019 r. w świetle art. 3 ust. 1, 1a i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 4 polsko-amerykańskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, stwierdzić należy, Wnioskodawca nie posiada miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. Wnioskodawca przebywa na terenie Stanów Zjednoczonych Ameryki z zamiarem stałego pobytu. Wnioskodawca w trakcie 2019 roku wyjechał z Polski i na stałe przeniósł się do Stanów Zjednoczonych Ameryki, aby zamieszkać tam ze swoją partnerką i zarządzać technologicznymi funduszami inwestycyjnymi. W roku 2020, a także w następnych latach podatkowych, planuje spędzać więcej niż 183 dni na terenie Stanów Zjednoczonych. Wnioskodawca jest postrzegany przez amerykańskie organy podatkowe jako rezydent podatkowy tego państwa, a dodatkowo rozpoczął także proces ubiegania się o uzyskanie amerykańskiego obywatelstwa. Obecnie zamieszkuje na terenie Stanów Zjednoczonych Ameryki w wynajmowanym mieszkaniu zapewnianym mu przez spółkę z siedzibą na terenie USA, w której jest zatrudniony. Oprócz bycia zatrudnionym w amerykańskim podmiocie, Wnioskodawca jest założycielem i właścicielem 100% udziałów w innej amerykańskiej spółce, która świadczy usługi doradztwa inwestycyjnego. W trakcie najbliższych kilku miesięcy Wnioskodawca planuje nabycie nieruchomości na terenie Stanów Zjednoczonych, do której przeniesie się z obecnie zamieszkiwanego lokalu zapewnianego mu przez zatrudniający go amerykański podmiot. Od dochodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę z tytułu zatrudnienia w amerykańskim podmiocie odprowadzane są amerykańskie składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, a także dochodowe podatki stanowe i federalne.

Na terenie Stanów Zjednoczonych Ameryki Wnioskodawca posiada rachunek bankowy, indywidualny rachunek inwestycyjny, a także rachunek inwestycyjny w ramach programu emerytalnego. Przed przeprowadzką do USA Wnioskodawca nawiązał wiele znajomości z osobami tam zamieszkującymi, co powoduje, że w USA Wnioskodawca prowadzi życie towarzyskie. Wnioskodawca bierze udział w wydarzeniach politycznych, kulturalnych, sportowych i społecznych na terenie Stanów Zjednoczonych Ameryki. Wnioskodawca jest zaangażowany w aktywność inwestycyjną w nowoczesne technologie i w związku z tym regularnie uczestniczy w konferencjach i wydarzeniach związanych z tą działalnością odbywających się na terenie Stanów Zjednoczonych. Głównym źródłem utrzymania są dochody z tytułu zatrudnienia w jednym z amerykańskich podmiotów, a także posiadanie statusu jedynego wspólnika drugiego z amerykańskich podmiotów.

Reasumując, stwierdzić należy, że od momentu wyjazdu z Polski i przeniesienia do USA ośrodka interesów osobistych i gospodarczych (o ile nie ulegnie zmianie stan faktyczny i prawny) Wnioskodawca nie posiada miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. Zatem zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od powyższego momentu, podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, że w Polsce podlegają opodatkowaniu tylko dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem polsko-amerykańskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.