2020.05.21 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.98.2020.2.IZ
z 21 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2020 r. (data wpływu 14 lutego 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 marca 2020 r. (data wpływu 18 marca 2020 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu z dnia 5 marca 2020 r. (skutecznie doręczone 9 marca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

nieuznania, że Wnioskodawca nie jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą – jest nieprawidłowe,
braku opodatkowania darowizny prawa użytkowania wieczystego działki oraz znajdujących się na niej budynków – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 13 marca 2020 r. (data wpływu 18 marca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie opodatkowania darowizny prawa użytkowania wieczystego działki i znajdujących się na gruncie budynków.

We wniosku wspólnym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

A. O., prowadząca działalność gospodarczą pod firmą „…. w dniu 26 września 2016 r., w formie aktu notarialnego, darowała Wnioskodawczyni, swojej córce, prawo wieczystego użytkowania działki oznaczonej nr … wraz z posadowionymi na tym gruncie budynkami.

Nieruchomość ta była wykorzystywana przez darczyńcę do prowadzenia działalności gospodarczej, dlatego darowizna nieruchomości została potraktowana na równi ze sprzedażą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT - podatnikowi (A. O.) przysługiwało bowiem prawo do odliczenia podatku VAT przy budowie i remontach nieruchomości.

Na działce nr … znajdują się następujące budynki:

budynek administracyjno - biurowy o powierzchni użytkowej 138 m²;
warsztat o powierzchni użytkowej 20 m²;
magazyn o powierzchni użytkowej 20 m²;
hala nr 1 o powierzchni użytkowej 195 m²;;
hala nr 2 o powierzchni użytkowej 381 m²;
kotłownia o powierzchni użytkowej 9,10 m²;;
wiata magazynowa o powierzchni użytkowej 95 m².

Matka Wnioskodawczyni, prowadziła i nadal prowadzi działalność gospodarczą, przedmiotem której jest - zgodnie z wpisem ujawnionym do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej - produkcja opakowań drewnianych. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej i tym samym nie wykorzystywała przedmiotu darowizny w tym celu.

Objęta darowizną działka została wydzierżawiona i wykorzystywana przez dzierżawcę.

Zarówno same budynki, jak i cała nieruchomość są do chwili obecnej przedmiotem umowy dzierżawy, którą Wnioskodawczyni zawarła po uzyskaniu darowizny od matki. Wcześniej, do dnia 25 września 2016 r., były one wykorzystywane przez A. O. oraz stanowiły przedmiot najmu.

Wnioskodawczyni nie prowadzi i nie prowadziła działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni nie jest i nie była czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni nie poniosła żadnych nakładów na ulepszenie budynków znajdujących się na działce będącej przedmiotem umowy darowizny. Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu poniesionych nakładów.

Wszystkie budynki cały czas wykorzystywane są w ten sam sposób - w związku z prowadzeniem działalności przez matkę Wnioskodawczyni na cele tej działalności.

Na decyzję matki Wnioskodawczyni dotyczącą przekazania Wnioskodawczyni w formie darowizny prawa użytkowania wieczystego działki nr … wpłynęły względy osobiste. Z uwagi na pogarszający się stan zdrowia, matka Wnioskodawczyni liczyła się z koniecznością zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej i brała pod uwagę konieczność zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W związku z tym, iż stan zdrowia matki Wnioskodawczyni pozwala jej na dalszą aktywność zawodową, chce ona kontynuować prowadzoną działalność gospodarczą w dotychczasowej formie. Wnioskodawczyni, wspierając matkę w jej decyzjach, chce zwrotnie przekazać jej własność przedmiotowej nieruchomości, aby przywrócić stan sprzed umowy darowizny z dnia 26 września 2016 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji, w której obdarowania - Wnioskodawczyni,.- która nie prowadzi działalności gospodarczej, a tym samym nie przysługuje jej prawo do odliczenia podatku VAT, chciałaby zawrzeć z matką, , prowadzącą działalność gospodarczą, umowę darowizny, na podstawie której to A. O. ponownie przysługiwałoby prawo wieczystego użytkowania działki oznaczonej nr … wraz z posadowionymi na tym gruncie budynkami, rodziłoby to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług obowiązek odprowadzenia podatku od dokonanej darowizny?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawczyni zawarcie umowy darowizny przez osobę nieprowadzącą działalności gospodarczej jako darczyńcą nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Jej cechą charakterystyczną jest brak świadczenia ze strony obdarowanego na rzecz darczyńcy w zamian za otrzymane przysporzenie. Z kolei przepis art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług na równi z odpłatną dostawą towarów traktuje nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności wszelkie darowizny, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów bądź ich części składowych.

Gdy przedmiotem darowizny są towary w rozumieniu ustawy o VAT i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu VAT.

Z powyższego wynika jednak, że można mówić o obowiązku opodatkowania darowizny tylko wówczas, gdy spełnione są łącznie dwa warunki. Po pierwsze nieodpłatne przekazanie towarów następuje na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością. Po drugie podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia lub wytworzenia tych towarów.

W związku z przekazaniem darowizny obowiązany do jej opodatkowania będzie zatem darczyńca prowadzący działalność gospodarczą, jeśli przekazany towar był jego własnością, a przy jego nabyciu przysługiwało mu prawo odliczenia kwoty podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie nieuznania, że Wnioskodawca nie jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą jest nieprawidłowe oraz prawidłowe w zakresie braku opodatkowania darowizny prawa użytkowania wieczystego działki oraz znajdujących się na niej budynków.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawczyni w dniu 26 września 2016 r., w formie aktu notarialnego, otrzymała w drodze darowizny od swojej, prawo wieczystego użytkowania działki oznaczonej nr …. wraz z posadowionymi na tym gruncie budynkami.

Nieruchomość ta była wykorzystywana przez darczyńcę do prowadzenia działalności gospodarczej, dlatego darowizna nieruchomości została potraktowana na równi ze sprzedażą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT – darczyńcy przysługiwało bowiem prawo do odliczenia podatku VAT przy budowie i remontach nieruchomości.

Na działce nr …. znajdują się następujące budynki: budynek administracyjno – biurowy, warsztat, magazyn, hala nr 1 i hala nr 2, kotłownia, wiata magazynowa.

Objęta darowizną działka została wydzierżawiona i wykorzystywana przez dzierżawcę.

Wnioskodawczyni nie prowadzi i nie prowadziła działalności gospodarczej.

Wszystkie budynki cały czas wykorzystywane są w ten sam sposób - w związku z prowadzeniem działalności przez matkę Wnioskodawczyni na cele tej działalności.

Wnioskodawca ma wątpliwość, czy darowizna prawa wieczystego użytkowania działki oznaczonej nr …. wraz z posadowionymi na tym gruncie budynkami, rodzi na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług obowiązek odprowadzenia podatku.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ugruntowało się również stanowisko, że czerpanie dochodów ze składnika majątku na podstawie umowy zawartej z jednym podmiotem wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. W orzeczeniu z dnia 4 grudnia 1990 r. w sprawie C-186/89 W. N. Van Tiem v. Staatssecretaris van Financiën uznano, że wynajem działki budowlanej wraz z prawem do wybudowania na niej i późniejszego użytkowania budynku, w zamian za roczny czynsz, jest prowadzeniem działalności gospodarczej. W innym wyroku z dnia 26 września 1996 r. w sprawie C-230/94 Renate Enkler przeciwko Finanzamt Hamburg stwierdzono, że wynajem majątku rzeczowego stanowi wykorzystanie tego majątku, które należy zaklasyfikować jako działalność gospodarczą w rozumieniu artykułu 9 ust. 2 VI Dyrektywy.

W konsekwencji dla rozstrzygnięcia, czy podmiot w związku z realizacją określonej czynności występuje w charakterze podatnika wymaga każdorazowo oceny okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Należy w tym miejscu wskazać, że zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego/wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy/dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

W kontekście niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Istota umowy dzierżawy wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów pozwala stwierdzić, że wydzierżawienie przez Wnioskodawcę przedmiotowej nieruchomości stanowiącej majątek prywatny - odpowiada wskazanemu w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT rodzajowi działalności gospodarczej polegającej na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Wnioskodawca dzierżawił posiadaną nieruchomość uzyskując z tego tytułu stały przychód. Dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Zatem należy uznać, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, wbrew twierdzeniu Strony, Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Tym samym nie można zgodzić się z poglądem Wnioskodawcy, że nie jest On podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą i w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za nieprawidłowe.

Przechodząc do kwestii opodatkowania darowizny prawa użytkowania wieczystego działki nr … wraz ze znajdującymi się na gruncie budynkami na rzecz matki Wnioskodawcy należy wskazać, że z wyżej powołanego art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy wynika, że darowizna towarów należących do podatnika podatku od towarów i usług, może być uznana za odpłatną dostawę towarów jedynie w sytuacji, gdy podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku z tytułu nabycia, wytworzenia bądź importu towaru, który jest przedmiotem darowizny.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku z tytułu nabycia wskazanej we wniosku działki (prawa użytkowania wieczystego) wraz z posadowionymi na niej budynkami, gdyż Wnioskodawca nabył ją w 2016 r. na podstawie umowy darowizny. Tym samym darowizna wskazanej we wniosku nieruchomości nie będzie stanowić odpłatnej dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy. a w konsekwencji czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W świetle powyższych okoliczności, stanowisko Wnioskodawcy, że zawarcie umowy darowizny opisanej we wniosku nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 71-899 Szczecin, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin