Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.108.2020.2.MG
z 15 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2020 r. (data wpływu 11 lutego 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 kwietnia 2020 r. (data wpływu 4 maja 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku od towarów i usług sprzedaży działki nr 1 wraz z wiatą blaszaną – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku od towarów i usług sprzedaży działki nr 1 wraz z wiatą blaszaną.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 28 kwietnia 2020 r. (data wpływu 4 maja 2020 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy, sformułowanie pytania oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawczyni prowadzi firmę A z siedzibą w … jako osoba fizyczna i jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT – nr NIP Zainteresowanej – ….

W I półroczu 2020 roku Wnioskodawczyni planuje wykonać transakcję sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej położonej w miejscowości …, nr działki 1 o pow. 167 m², nr księgi wieczystej ….

Przedmiotowa nieruchomość – wiata blaszana o dwóch pomieszczeniach o pow. 59,4 m² została zakupiona 27 września 1994 roku w formie aktu notarialnego przez Wnioskodawczynię i męża Wnioskodawczyni …. Pomiędzy Wnioskodawczynią i jej mężem występuje ustawowa wspólnota małżeńska. Wskazana wiata jest powiązana gruntem działka nr 1 i była kupiona z prawem użytkowania wieczystego gruntów, a z dniem 19 kwietnia 1999 dzięki decyzji Starosty …przekształcona w prawo własności. Przy nabyciu budynku nie pobrano podatku VAT.

Za zgodą małżonka Wnioskodawczyni budynek warsztatu z dniem 8 czerwca 1995 roku a grunt z dniem 31 grudnia 2002 roku zostały przyjęte do ewidencji środków trwałych firmy A, która przeznaczyła nieruchomość na warsztat, umieszczając w nim maszyny i urządzenia potrzebne do produkcji koszy transportowych, wykorzystywanych dalej w prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej.

Dla terenu, na którym położona jest działka, Gmina … nie posiada planu zagospodarowania przestrzennego zgodnie z zaświadczeniem z dnia 13 stycznia 2020 roku.

Na przedmiotową nieruchomość gruntową zabudowaną, zgodnie z wiedzą Wnioskodawczyni, nie ponoszono żadnych nakładów na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiących więcej niż 30% wartości początkowej.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że:

Sprzedaż zabudowanej nieruchomości gruntowej nastąpi do 30 czerwca 2020 r.

Na działce nr 1, oprócz wiaty blaszanej, nie znajdują się inne obiekty, tj. budynki, budowle lub urządzenia budowlane.

Na ww. działce nie znajdują się żadne urządzenia budowlane.

Na pytanie Organu „Czy budynki/budowle znajdujące się na nieruchomości objętej zakresem pytania spełniają definicję budynku lub budowli w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r., poz. 1186, z późn. zm.) lub są częścią takich obiektów? Należy wskazać klasyfikację.” Wnioskodawczyni wskazała, że „Nie dotyczy”.

Wiata blaszana znajdująca się na działce jest to hala magazynowa o konstrukcji mieszanej. Ściany wykonane częściowo w technice tradycyjnej murowanej (cegła ceramiczna, bloczki gazobetonowe) i częściowo z profili stalowych krytych blachą falistą. Stropodach jednospadowy, konstrukcja drewniana, kryta eternitem. Posadzki betonowe, wrota stalowe, instalacje siły i światła – opis na podstawie operatu szacunkowego z 20 marca 2019 przez rzeczoznawcę majątkowego … nr uprawnień …. Wiata nie spełnia def. budynku z art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, ze względu na brak fundamentów.

Na ww. działce poza wiatą nie znajdują się inne budowle.

Na wypisie z kartoteki budynków z dnia 10 stycznia 2020 od Starosty … wiata zaklasyfikowana jest jako pozostałe budynki niemieszkalne, co zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych wskazuje na symbol 127.

Wiata blaszana znajdująca się na działce nr 1, pomimo braku fundamentów, jest obiektem trwale związanym z gruntem, gdyż jest posadowiony na wylewce betonowej, a jego konstrukcja gwarantuje stabilność, przeciwstawienie się czynnikom zewnętrznym, które mogłyby ją przesunąć, przenieść w inne miejsce lub zniszczyć. Poświadcza o tym fakt, że obiekt stoi od 1965 roku, nie został ulepszany a mimo wszystko stoi i spełnia swoją rolę.

Pierwsze zasiedlenie wiaty blaszanej w rozumieniu art. 2 ust. 14 ustawy o VAT nastąpiło przez B, prawdopodobnie w roku 1965 – roku zakończenia budowy i odbioru technicznego.

Wg wiedzy Wnioskodawczyni pierwsze zasiedlenie wiaty było całkowite – 100%. Pierwotnie była to hala produkcyjna z zapleczem magazynowym

B wykorzystywała wiatę do swojej działalności, tam naprawiała maszyny lniarskie, tam posiadała urządzenia do obróbki metalu, blachy i wszelkich czynności ślusarskich,

Pomiędzy pierwszym zasiedleniem wiaty przez B a ich sprzedażą upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Na mocy Repertorium A nr …. z 1994 Wnioskodawczyni razem z mężem nabyła od syndyka B budynek wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu.

Zajęcie do używania wiaty blaszanej przez przedsiębiorstwo Wnioskodawczyni nastąpiło 8 czerwca 1995 – w momencie przyjęcia jej do środków trwałych firmy.

Od dnia 8 czerwca 1995 firma rozpoczęła wykorzystywanie hali na potrzeby działalności gospodarczej – produkcja koszy magazynowych i transportowych.

Dla działki nr 1 do dnia sprzedaży nie zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy bądź też decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt 1 lub 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Działka nr 1 nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy.

Ww. działka była wykorzystywana przez Wnioskodawczynię tylko i wyłącznie do celów działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Na pytanie Organu „Czy Wnioskodawczyni ponosiła lub do dnia sprzedaży będzie ponosiła w odniesieniu do wiaty blaszanej oraz poszczególnych budynków/budowli położonych na działce nr 1, wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych w wysokości przekraczającej 30% ich wartości początkowej?” Zainteresowana wskazała, że „Wnioskodawczyni od momentu nabycia do momentu sprzedaży nie ponosiła i nie poniesie jakichkolwiek wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych w wysokości przekraczającej 30% wartości początkowej”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy w związku z planowaną transakcją firma A może zastosować zwolnienie od podatku od towarów i usług określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10a lub w art. 43 ust. 1 pkt 10?

Zdaniem Wnioskodawczyni, odnosząc się do planowanej sprzedaży wyjaśnia się:

• Firma jest czynnym podatnikiem podatku VAT
  

• Nieruchomość na działce nr 1 została wybudowana w 1965 roku i była użytkowana przez pierwszego właściciela B , następnie od 8 czerwca 1995 przez firmę A
  

• Firma A produkowała tam kosze transportowe, magazynowe na sprzedaż, a także posiadała warsztat do bieżących napraw maszyn do konfekcjonowania art. spożywczych, do produkcji cukru pudru i pomady wodnej, obecnie służy magazynowaniu
  

• Nieruchomość została nabyta aktem notarialnym, podatek VAT przy tej transakcji nie został pobrany (27 września 1994 r.)
  

• Nie ponoszono ani nie planuje się ponieść wydatków na ulepszenie w rozumieniu podatku od dochodów przekraczających 30% wartości początkowej.
  
  

W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż tej zabudowanej nieruchomości gruntowej jest zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług – art. 43 ust. 1 pkt 10.

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ustawy, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Zatem skoro w latach 60-tych miało miejsce pierwsze zasiedlenie obiektu przez B oraz upłynęło od tego czasu więcej niż 2 lata – można zastosować art. 43 ust. 1 pkt 10.

Z kolei art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Warunku pkt b) nie stosuje się, jeżeli obiekty były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy).

Wedle tych przepisów transakcja będzie mogła podlegać pod zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Jeżeli dostawa budynku może skorzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanie się bezzasadne. Wystarczy więc zastosować zwolnienie transakcji z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym położone są budynki lub budowle lub ich części rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, która stanowi, iż z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Dlatego podstawę opodatkowania stanowi wówczas kwota należna z tytułu sprzedaży budynków (budowli) związanych z gruntem wraz z ceną gruntu.

Jeżeli zatem dostawa budynków, budowli lub ich części będzie korzystać z preferencyjnej stawki VAT to również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony objęta będzie preferencją.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawczyni firma A przy przyszłej transakcji może zastosować zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”,, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – według art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomość, zarówno gruntowa, jak i zabudowana, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zaznacza się, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi firmę A i jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. W I półroczu 2020 roku Wnioskodawczyni planuje wykonać transakcję sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej, nr działki 1. Przedmiotowa nieruchomość – wiata blaszana o dwóch pomieszczeniach została zakupiona 27 września 1994 roku w formie aktu notarialnego przez Wnioskodawczynię i męża Wnioskodawczyni. Za zgodą małżonka Wnioskodawczyni budynek warsztatu z dniem 8 czerwca 1995 roku a grunt z dniem 31 grudnia 2002 roku zostały przyjęte do ewidencji środków trwałych firmy A, która przeznaczyła nieruchomość na warsztat, umieszczając w nim maszyny i urządzenia potrzebne do produkcji koszy transportowych, wykorzystywanych dalej w prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej. Na działce nr 1, oprócz wiaty blaszanej, nie znajdują się inne obiekty. Wiata blaszana znajdująca się na działce nie spełnia def. budynku z art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, ze względu na brak fundamentów. Wiata blaszana znajdująca się na działce nr 1 pomimo braku fundamentów, jest obiektem trwale związanym z gruntem, gdyż jest posadowiony na wylewce betonowej, a jego konstrukcja gwarantuje stabilność, przeciwstawienie się czynnikom zewnętrznym, które mogłyby ją przesunąć, przenieść w inne miejsce lub zniszczyć.

Dla terenu, na którym położona jest działka, Gmina nie posiada planu zagospodarowania przestrzennego. Dla działki nr 1 do dnia sprzedaży nie zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy bądź też decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt 1 lub 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Działka nr 1 nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy. Ww. działka była wykorzystywana przez Wnioskodawczynię tylko i wyłącznie do celów działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Mając na uwadze, że wiata blaszana wraz z gruntem była wykorzystywana przez Wnioskodawczynię w działalności gospodarczej, stwierdzić należy, że w odniesieniu do planowanej sprzedaży ww. wiaty blaszanej wraz z działką nr 1 Wnioskodawczyni będzie występowała w charakterze podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Zatem sprzedaż ta będzie stanowić odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy budynków i budowli spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Wskazać należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r., poz. 1186 z późn. zm.).

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Jeżeli zatem obiekt nie stanowi budynku, budowli lub ich części w rozumieniu ustawy Prawo budowlane, to w stosunku do jego dostawy nie będzie miał zastosowania ani art. 43 ust. 1 pkt 10, ani art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, bowiem przepisy te odnoszą się wyłącznie do dostawy budynków, budowli lub ich części.

Z opisu sprawy nie wynika, aby wiata blaszana położona na działce 1, spełniała definicję budowli. Natomiast, jak wskazano we wniosku, wiata blaszana nie spełnia definicji budynku z art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, ze względu na brak fundamentów.

W związku z powyższym do dostawy wiaty blaszanej nie będą miały zastosowania przepisy art. 43 ust. 1 pkt 10 i art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Oznacza to, że dostawa wiaty blaszanej, która nie jest budynkiem ani budowlą, będzie pozostawała bez wpływu na stawkę podatku dla dostawy działki, na której się ona znajduje.

Dostawa wiaty blaszanej winna być zatem opodatkowana stawką właściwą dla dostawy ruchomości stanowiącej przedmiot sprzedaży.

Z uwagi na fakt, iż położona na działce 1 wiata blaszana nie jest budynkiem ani budowlą w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane i na tej działce nie ma innych budynków oraz budowli stwierdzić należy, że przedmiotem sprzedaży będzie działka niezabudowana.

Przechodząc zatem do stawki podatku dla sprzedaży działki nr 1, w pierwszej kolejności należy przeanalizować, czy transakcja ta będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy – zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z powyższych przepisów wynika, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane.

Przez tereny budowlane, zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy, rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu  zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Wskazać należy, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r., poz. 293), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W myśl zapisów art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem, także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że dla działki nr 1 Gmina nie posiada planu zagospodarowania przestrzennego oraz do dnia sprzedaży dla tej działki nie zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy bądź też decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt 1 lub 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Zatem, działka nr 1 nie będzie spełniała definicji terenów budowlanych w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że sprzedaż działki nr 1 będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Tym samym, oceniając stanowisko Zainteresowanej należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.