Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.124.2020.1.BK
z 21 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 marca 2020 r., (data wpływu do organu 23 marca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy otrzymanie przez Komandytariusza składników majątku wchodzących w skład Zakładu, obejmującego zorganizowany zespół składników majątkowych (w tym zobowiązań) funkcjonalnie związanych i przeznaczonych do prowadzenia działalności w zakresie licencjonowania praw do własności intelektualnej w postaci Znaków Towarowych identyfikujących Grupę podatkową, w wyniku Rozwiązania nie będzie skutkować powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2020 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy otrzymanie przez Komandytariusza składników majątku wchodzących w skład Zakładu, obejmującego zorganizowany zespół składników majątkowych (w tym zobowiązań) funkcjonalnie związanych i przeznaczonych do prowadzenia działalności w zakresie licencjonowania praw do własności intelektualnej w postaci Znaków Towarowych identyfikujących Grupę podatkową, w wyniku Rozwiązania nie będzie skutkować powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa M. (dalej: „Spółka M.”) jest spółką osobową, mającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Spółka M. prowadzi działalność w zakresie licencjonowania praw do własności intelektualnej w postaci Znaków Towarowych identyfikujących Grupę S., których jest właścicielem. W ramach swojej działalności Spółka M. aktywnie buduje świadomość marki S. wśród potencjalnych klientów poprzez, m.in. uczestnictwo w kampaniach promocyjno - reklamowych, sponsorowaniu klubów sportowych oraz sportowców, ufundowanie nagród w konkursach medialnych, czy wynajmie powierzchni reklamowych. Spółka M. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Jedynym komandytariuszem Spółki jest Wnioskodawca - Spółka Akcyjna (dalej: „Komandytariusz”), będąca przedsiębiorstwem wielozakładowym z pełnym profilem produkcyjnym, prowadzącym działalność w szczególności w zakresie uboju wieprzowego, uboju wołowego i przetwórstwa. Z kolei komplementariuszem Wnioskodawcy jest Spółka z o.o. („Komplementariusz”). Zarówno Komandytariusz jak i Komplementariusz są Polskimi rezydentami podatkowymi oraz zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT.

Komandytariusz stał się wspólnikiem Spółki M. poprzez jej zawiązanie wspólnie z Komplementariuszem i wniesienie wkładu pieniężnego oraz niepieniężnego w postaci praw do marki S., rozumianej jako grupa znaków towarowych, w skład której wchodzi słowny znak towarowy S., jego przedstawienia słowno-graficzne oraz znaki towarowe powiązane, w tym poprzez wykorzystanie słownego znaku towarowego S. lub jego przedstawień słowno-graficznych, obejmujące prawa ochronne do tych znaków towarowych zarejestrowane w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej oraz pierwszeństwa do uzyskania praw ochronnych na te znaki towarowe wynikające z ich zgłoszeń dokonanych w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej, wraz z majątkowymi prawami autorskimi do opracowań tych znaków towarowych („Znaki Towarowe”).

Obecnie Komandytariusz planuje proces konsolidacji podmiotów należących do jego grupy kapitałowej, w tym podmiotów zakupionych w drodze akwizycji przedsiębiorców prowadzących działalność konkurencyjną. W tym zakresie wspólnicy Spółki M. planują zgodnie z przepisami art. 103 § 1 w zw. z art. 58 § 1 pkt 2 i 67 § 1 Kodeksu spółek handlowych podjąć jednomyślną uchwałę o rozwiązaniu Spółki M. bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego („Rozwiązanie”).

Zgodnie z wyżej wskazanymi przepisami oraz doktryną, wspólnicy uzgadniając inny niż likwidacja sposób zakończenia działalności spółki mogą ustalić przejęcie przedsiębiorstwa spółki przez jednego ze wspólników z obowiązkiem rozliczenia się z pozostałymi wspólnikami. Wspólnicy Spółki M. porozumieją się co do rozliczenia w ten sposób, że majątek Spółki M., który wykorzystywany jest do prowadzenia działalności gospodarczej wraz z zapleczem kadrowym („Zakład M.”) zostanie wydany na rzecz Komandytariusza. W konsekwencji Komandytariusz przejmie i poprowadzi Zakład Wnioskodawcy w formie wyodrębnionej jednostki wewnętrznej dedykowanego biura ds. zarządzania znakami Komandytariusza. Natomiast majątek Spółki M. w części przypadającej na udział Komplementariusza (spółki z o.o.) zostanie spłacony mu poprzez wydanie środków pieniężnych.

Po przeniesieniu majątku Spółki M., złożony zostanie wniosek o wykreślenie ww. Spółki M. z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.

A. Składniki majątkowe przedsiębiorstwa Spółki M.

Na moment przeniesienia do Komandytariusza, Zakład M. obejmować będzie zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych, jak również zaplecze kadrowe niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie licencjonowania praw do własności intelektualnej w postaci Znaków Towarowych identyfikujących Grupę S.

Zespół składników majątkowych niematerialnych i materialnych, przy pomocy których Spółka M. aktualnie prowadzi działalność gospodarczą obejmuje w szczególności:

1. Oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo Spółki M.;
2. Należności, tj. w szczególności wierzytelności o zapłatę wynagrodzenia z tytułu udzielonych licencji na Znaki Towarowe;
3. Zobowiązania, tj. w szczególności zobowiązania z tytułu umów najmu powierzchni reklamowych, umów o świadczenie usług reklamowych, umów sponsoringowych, umowy o świadczenie obsługi prawnej związanej z własnością intelektualną;
4. Prawa i obowiązki z umów „przychodowych” oraz „kosztowych”, tj. w szczególności umów licencyjnych na Znaki Towarowe, umów najmu powierzchni reklamowych, umów o świadczenie usług reklamowych, umów sponsoringowych, umowy o świadczenie obsługi prawnej związanej z własnością intelektualną;
5. Wartości niematerialne i prawne w postaci Znaków Towarowych;
6. Tajemnice przedsiębiorstwa, w tym przede wszystkim know-how i baza klientów;
7. Umowy związane z posiadanymi rachunkami bankowymi i środki pieniężne, z wyjątkiem kwot przypadających na spłatę Komplementariusza.
   
   

W ramach przedsiębiorstwa prowadzonego przez Spółkę M. zatrudnieni są także pracownicy. Spółka M. współpracuje również z osobą świadczącą usługi w ramach umowy cywilnoprawnej. Przeniesienie Zakładu M. skutkować będzie w efekcie przeniesieniem zakładu pracy oraz przeniesieniem stosunków zatrudniania.

Składniki majątku mające być przedmiotem wydania w związku z rozwiązaniem Spółki M. oraz zaplecze kadrowe stanowią obecnie niezależne przedsiębiorstwo Spółki M. funkcjonujące jako samodzielny podmiot gospodarczy.

B. Przedmiot wydania w związku z rozwiązaniem Spółki

Przedmiotem wydania w związku z Rozwiązaniem będzie Zakład M. obejmujący wszystkie składniki materialne i niematerialne majątku Spółki M. funkcjonalnie związane i przeznaczone do prowadzenia działalności w zakresie licencjonowania praw do własności intelektualnej w postaci Znaków Towarowych identyfikujących Grupę S. Majątek, który będzie wydany w konsekwencji Rozwiązania będzie organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie powiązany w sposób umożliwiający Komandytariuszowi kontynuowanie działalności we wskazanym zakresie.

W związku z Rozwiązaniem i wydaniem Zakładu M. zostaną przeniesieni także wszyscy pracownicy Spółki M. w zakresie przewidzianym określonymi przepisami, w szczególności na podstawie art. 23^{( 1)} Kodeksu Pracy.

Jednocześnie, w kontekście wymogów przewidzianych właściwymi przepisami prawa oraz konieczności współdziałania osób trzecich i ograniczeń umownych, Wnioskodawca wyjaśnia, że:

1. na Komandytariusza przeniesione mają zostać wszystkie zobowiązania związane z przedsiębiorstwem. Zgodnie z art. 519 § 2 Kodeksu Cywilnego do przejęcia długu przez osobę trzecią niezbędne jest zawarcie między wierzycielem a podmiotem przejmującym dług (za zgodą dłużnika, którego dług jest przejmowany) umowy o przejęciu długu lub wyrażenie przez wierzyciela zgody na zmianę dłużnika. W związku z powyższym, nie można wykluczyć, że część zobowiązań związanych z przedsiębiorstwem Spółki M., nie zostanie przeniesiona na Komandytariusza w związku z brakiem wymaganej na takie przeniesienie zgody wierzycieli. W takiej sytuacji, Komandytariusz może zostać jednak zobowiązany do zaspokojenia zobowiązań cywilnoprawnych Spółki M. w stosunku do osób trzecich związanych z przeniesionym Zakładem M.
2. Wnioskodawca zakłada, że w ramach wydania przedsiębiorstwa w wyniku Rozwiązania do Komandytariusza przejdą, w zakresie przewidzianym określonym przepisami, w szczególności na podstawie art. 23(1) Kodeksu Pracy, wszyscy pracownicy zatrudnieni w Spółce. Pracownicy mogą jednak w terminie 2 miesięcy od przejścia zakładu pracy na innego pracodawcę, rozwiązać stosunek pracy bez wypowiedzenia, za siedmiodniowym uprzedzeniem.
   
   

Wnioskodawca zwraca uwagę, że Rozwiązanie i wydanie Zakładu M., jak również niniejszy wniosek nie są złożone w celu obejścia prawa podatkowego, unikania opodatkowania lub nadużycia prawa w rozumieniu przepisu art. 5 ust. 4-5 ustawy o VAT. Zostaną one przeprowadzone z powodów biznesowych, tj. konsolidacji aktywów Spółki M. z majątkiem Komandytariusza. Komandytariusz dokonuje obecnie konsolidacji biznesowej, operacyjnej i procesowej w ramach swojej grupy kapitałowej, w tym w związku z przejęciem innych przedsiębiorców.

Planowane działania Komandytariusza znajdują uzasadnienie biznesowe poprzez unifikację struktury właścicielskiej, optymalizację procesów w celu uzyskania ich synergii oraz eliminację przepływów wewnętrznych, ograniczenie duplikujących lub znoszących się funkcji i operacji, jak również minimalizowanie kosztów związanych z prowadzeniem odrębnego podmiotu.

Działanie to jest również zasadne podatkowo. Obecnie to wspólnicy Spółki (w tym Wnioskodawca) rozpoznają przychody i koszty wynikające z działalności Spółki przy jednoczesnym duplikowaniu funkcji księgowych, administracyjnych i organizacyjnych. Po Rozwiązaniu Spółki M. przychody i koszty te będzie nadal bezpośrednio rozpoznawać w swoim wyniku podatkowym Komandytariusz przy znacznym zmniejszeniu obowiązków rachunkowych i administracyjnych. Rozwiązanie Spółki M. bez przeprowadzenia jej likwidacji jest przy tym procesem nieskomplikowanym prawnie, efektywnym kosztowo
i operacyjnie oraz możliwym do szybkiego przeprowadzenia.

Rozwiązanie Spółki i wydanie Zakładu M. pozwoli więc osiągnąć zakładane cele gospodarcze i inwestycyjne, osiągnąć efekt synergii, ograniczyć koszty prowadzenia działalności opartej obecnie o kilka podmiotów oraz rywalizować na rynku przy postępującej jego konsolidacji. Jednocześnie nie zmienią się zasady opodatkowania dochodu realizowanego przez Spółkę M.

W związku z powyższym opisem zadano pytanie:

Czy otrzymanie przez Komandytariusza składników majątku wchodzących w skład Zakładu M. obejmującego zorganizowany zespół składników majątkowych (w tym zobowiązań) funkcjonalnie związanych i przeznaczonych do prowadzenia działalności w zakresie licencjonowania praw do własności intelektualnej w postaci Znaków Towarowych identyfikujących Grupę S. w wyniku Rozwiązania nie będzie skutkować powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymanie przez Komandytariusza składników majątku wchodzących w skład Zakładu M. obejmującego zorganizowany zespół składników majątkowych (w tym zobowiązań) funkcjonalnie związanych i przeznaczonych do prowadzenia działalności w zakresie licencjonowania praw do własności intelektualnej w postaci Znaków Towarowych identyfikujących Grupę S. w wyniku Rozwiązania nie będzie skutkować powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych po stronie Wnioskodawcy.

Uzasadniając powyższe Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865, ze zm., dalej: „Ustawa o CIT”), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, lub wartości otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 3a Ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu m.in. likwidacji takiej spółki. Przepis art. 12 ust. 4g Ustawy o CIT rozciąga to zwolnienie na wierzytelności uprzednio zarachowane jako przychód należny (pomniejszone o kwotę VAT).

Z kolei, stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 3b Ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się wartości innych niż wymienione w pkt 3a składników majątku, w tym wierzytelności, otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną m.in. z tytułu jej likwidacji; przychodem jest jednak w przypadku:

1. odpłatnego zbycia tych składników majątku - ich wartość wyrażona w cenie, za którą wspólnik je zbywa; przepisy art. 14 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio,
2. spłaty otrzymanej wierzytelności - przychód uzyskany z tej spłaty.
   
   

Z powyższych przepisów bezpośrednio wynika, że na skutek likwidacji spółki osobowej nie powinno dojść do opodatkowania Wnioskodawcy z tytułu otrzymania środków pieniężnych lub innych składników majątku, w tym wierzytelności.

Wnioskodawca wskazał, że powyższe przepisy nie odnoszą się wyłącznie do sytuacji, w której dochodzi do zakończenia bytu prawnego spółki niebędącej osobą prawną na skutek przeprowadzenia formalnego postępowania likwidacyjnego. W ocenie Wnioskodawcy brak opodatkowania wydania majątku spółki osobowej nastąpi również w przypadku jej rozwiązania bez formalnej likwidacji.

Zdaniem Wnioskodawcy, stanowisko to znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe, np.:

1. W interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 5 listopada 2015 r., Znak: IBPB-1-2/4510-417/15/JW wskazano, że: „Pod pojęciem «likwidacji» użytym w tych przepisach należy rozumieć, każdy, dopuszczalny i zgodny z przepisami prawa sposób ustania bytu prawnego takiej spółki, w wyniku którego dochodzi m.in. do podziału pomiędzy wspólników majątku spółki.”.
2. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 16 października 2015 r., Znak: ITPB3/4510-450/15/AD potwierdził, że jeżeli przepisy regulujące ustrój danego typu spółki przewidują możliwość jej rozwiązania bez przeprowadzenia formalnego procesu likwidacji, np. na skutek jednomyślnej decyzji wszystkich wspólników, to skutki podatkowe takiego rozwiązania spółki należy oceniać także w oparciu o treść przepisów art. 12 ust. 4 pkt 3a i 3b Ustawy o CIT.
3. W interpretacji indywidualnej z 9 września 2016 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, Znak: ILPB1-3/4510-1-7/16-2/DS., organ odstąpił od uzasadnienia, zgadzając się z wnioskodawcą wskazując m.in. „Jednocześnie należy zauważyć, że pomimo iż art. 12 ust. 4 pkt 3a lit. a oraz pkt 3b ustawy o CIT odnosi się do likwidacji spółki osobowej, celem tego przepisu jest uregulowanie skutków wydania wspólnikom majątku w wyniku zakończenia działalności przez spółkę osobową. Tym samym przywołany przepis ma zastosowanie do sytuacji, w której wspólnicy podejmują decyzję o zakończeniu działalności spółki osobowej w drodze likwidacji, jak również rozwiązania bez przeprowadzania likwidacji.”
   
   

Przenosząc zatem powyższe przepisy na grunt niniejszej sprawy, Wnioskodawca na skutek rozwiązania Spółki M. i otrzymania w jego wyniku Zakładu M. nie powinien być zobowiązany do rozpoznania przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób prawnych. Dojdzie bowiem do spełnienia się wszystkich przesłanek przewidzianych w art. 12 ust. 4 pkt 3a i 3b Ustawy o CIT:

1. Wnioskodawca jest wspólnikiem Spółki, natomiast Spółka jest spółką niebędącą osobą prawną w rozumieniu Ustawy o CIT;
2. dojdzie do rozwiązania Spółki bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego;
3. w wyniku likwidacji Spółki Wnioskodawca otrzyma środki pieniężne oraz inne składniki majątku, w tym wierzytelności.
   
   

W związku z powyższym, do środków pieniężnych (w rozumieniu art. 12 ust. 4g Ustawy o CIT) otrzymanych przez Wnioskodawcę w wyniku likwidacji Spółki powinien znaleźć zastosowanie bezpośrednio przepis art. 12 ust. 4 pkt 3a Ustawy o CIT, na podstawie którego wartość takich środków nie będzie stanowiła przychodu dla Wnioskodawcy.

Natomiast wartości innych składników majątku Zakładu M. nie powinny stanowić przychodu dla Wnioskodawcy na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 3b Ustawy o CIT. Przychód z tego tytułu bowiem powinien powstać dopiero w przyszłości w momencie zbycia tych składników majątku lub spłaty otrzymanych wierzytelności. Tym samym, w stosunku do tych składników, moment ich opodatkowania został przesunięty do czasu ich odpłatnego zbycia (spłaty wierzytelności).

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe, przykładowo:

1. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z:
   
   • 10 października 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.402.2018.1.EN,
   
   
   • 7 grudnia 2017 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.356.2017.1.JKT,
   • 3 sierpnia 2017 r. Znak: 0112-KDIL2-1.4012.259.2017.l.DS,
   • 20 czerwca 2017 r., Znak: S-ILPB4/423-334/13/17-S/MC.
2. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z:
   
   • 9 września 2016 r., Znak: ILPB1-3/4510-1-7/16-2/DS.,
   • 27 stycznia 2015 r., nr ILPB4/423- 522/14-4/LM,
3. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 3 czerwca 2015 r., Znak: IPTPB3/423-86/14- 3/KJ, 
   
4. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 16 listopada 2015 r. Znak: IPPB3/4510-790/15-2/MS.
   
   

Stanowisko to znalazło również potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 4 lipca 2019 r. nr 0114-KDIP2-1.4010.189.2019.1.JC wydanej dla Wnioskodawcy w odniesieniu do analogicznego stanu faktycznego, w którym doszło do rozwiązania innej spółki osobowej należącej do Grupy S., w której Wnioskodawca był komandytariuszem. W przedmiotowej interpretacji Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej całkowicie zgodził się z Wnioskodawcą (odstępując od uzasadnienia), że wydanie składników majątku spółki osobowej w wyniku jej rozwiązania nie skutkuje powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych po stronie Wnioskodawcy.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, stosownie do przepisów art. 12 ust. 4 pkt 3a i 3b Ustawy o CIT, otrzymanie przez Komandytariusza składników majątku wchodzących w skład Zakładu Marki obejmującego zorganizowany zespół składników majątkowych (w tym zobowiązań) funkcjonalnie związanych i przeznaczonych do prowadzenia działalności w zakresie licencjonowania praw do własności intelektualnej w postaci Znaków Towarowych identyfikujących Grupę S. w wyniku Rozwiązania nie będzie skutkować powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych po stronie Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wydanych dla innych niż Wnioskodawca podmiotów, stwierdzić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.