2020.05.21 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.133.2020.1.MS
z 21 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 marca 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy e-PUAP tego samego dnia) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy uzyskanie wiedzy o okoliczności, że w stosunku do danego dłużnika doszło do umorzenia postępowania upadłościowego z tego powodu, iż z egzekucji nie uzyska się sumy wyższej od kosztów egzekucyjnych, dokonane w jeden z opisanych poniżej sposobów, tj.:

uzyskanym postanowieniem Sądu, powoduje, że w stosunku do wierzytelności przysługującej Bankowi od takiego dłużnika spełniona jest przesłanka udokumentowania nieściągalności z art. 16 ust. 2 pkt 2 lit b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe,
na podstawie ogłoszenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym (w przyszłości, na skutek wejścia w życie ustawy z dnia 6 grudnia 2018 r. o Krajowym Rejestrze Zadłużonych, wydrukiem z tego rejestru), powoduje, że w stosunku do wierzytelności przysługującej Bankowi od takiego dłużnika spełniona jest przesłanka udokumentowania nieściągalności z art. 16 ust. 2 pkt 2 lit b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe,
w oparciu o wpis w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, potwierdzony wydrukiem wydanym na podstawie art. 4aa ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym, powoduje, że w stosunku do wierzytelności przysługującej Bankowi od takiego dłużnika spełniona jest przesłanka udokumentowania nieściągalności z art. 16 ust. 2 pkt 2 lit b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy uzyskanie wiedzy o okoliczności, że w stosunku do danego dłużnika doszło do umorzenia postępowania upadłościowego z tego powodu, iż z egzekucji nie uzyska się sumy wyższej od kosztów egzekucyjnych, dokonane w jeden z opisanych poniżej sposobów, tj.:

uzyskanym postanowieniem Sądu,
na podstawie ogłoszenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym (w przyszłości, na skutek wejścia w życie ustawy z dnia 6 grudnia 2018 r. o Krajowym Rejestrze Zadłużonych, wydrukiem z tego rejestru),
w oparciu o wpis w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, potwierdzony wydrukiem wydanym na podstawie art. 4aa ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym

powoduje, że w stosunku do wierzytelności przysługującej Bankowi od takiego dłużnika spełniona jest przesłanka udokumentowania nieściągalności z art. 16 ust. 2 pkt 2 lit b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Bank Spółka Akcyjna (dalej „Bank” lub „Wnioskodawca”) jest bankiem krajowym prowadzącym działalność na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t.jedn. Dz.U. z 2018 r., poz. 2187 z późn. zm.; dalej: „Prawo Bankowe”), uprawnionym do udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych. Działalność Banku podlega nadzorowi państwowego organu nad rynkiem finansowym, jakim jest Komisja Nadzoru Finansowego. Bank sporządza sprawozdanie finansowe zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości, Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej oraz związanymi z nimi interpretacjami ogłoszonymi w formie rozporządzeń Komisji Europejskiej, stosując - w zakresie nieuregulowanym przez MSR - przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.jedn. Dz.U. z 2019 r. poz. 351 z późn. zm.) i wydanych na jej podstawie rozporządzeń wykonawczych. Przedmiotem działalności Banku jest m.in. świadczenie usług finansowych w zakresie udzielania kredytów lub pożyczek (w dalszej części wniosku określanych łącznie jako „kredyt”). Wierzytelności Banku obejmują zarówno kapitał kredytu, jak i roszczenie o zapłatę prowizji i opłat które stanowią przychód należny u Wnioskodawcy. Wierzytelności, których dotyczy pytanie Banku, nie są przedawnione. W przypadku niektórych dłużników w ramach działań zmierzających do dochodzenia wierzytelności mogą być składane wnioski o ogłoszenie upadłości, i wówczas w następstwie takich wniosków toczą się postępowania. Wniosek o ogłoszenie upadłości może być złożony przez dowolny podmiot posiadający legitymację do złożenia takiego wniosku, tj. nie musi to być Bank jako wierzyciel, lecz wniosek taki może być złożony również przez samego dłużnika, innego wierzyciela, względnie inny podmiot uprawniony wg przepisów (art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe). W sytuacji, gdy majątek dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub wystarcza jedynie na zaspokojenie tych kosztów, wniosek o ogłoszenie upadłości jest oddalany, względnie może mieć miejsce oddalenie wniosku także w razie stwierdzenia, że majątek dłużnika jest obciążony hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym, zastawem skarbowym lub hipoteką morską w takim stopniu, że pozostały jego majątek nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania (art. 13 ust. 1-2 ww. ustawy). Natomiast gdy okoliczność powyższa, tj. tzw. ubóstwo masy upadłości, ujawni się w trakcie postępowania upadłościowego, jest ono z tego powodu umarzane (art. 361 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy). Umorzenie postępowania z powyższych przyczyn powoduje, że postępowanie nie jest kontynuowane, i żadne środki nie są przeznaczane na spłatę zobowiązań upadłego w ramach postępowania. W konsekwencji wierzyciele (w tym Wnioskodawca, jako wierzyciel danego dłużnika) nie uzyskują spłaty choćby części wierzytelności. Skutek ten jest niezależny od tego, czy jakikolwiek wierzyciel (w tym Wnioskodawca) zgłosił wierzytelność w ramach postępowania (jeśli w ogóle postępowanie zostało doprowadzone do etapu, w którym wierzyciele są wzywani do zgłaszania wierzytelności). Zgodnie z regulacjami dotyczącymi postępowania upadłościowego w powyższych przypadkach postanowienie Sądu o umorzeniu postępowania jest obwieszczane, tj. w obecnym stanie prawnym, ogłaszane w Monitorze Sądowym i Gospodarczym.

Ponadto fakt umorzenia postępowania upadłościowego w przypadku ubóstwa masy upadłości może być też udokumentowany odpisem postanowienia sądu, uzyskanym przez Bank zgodnie z art. 288 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe. W przyszłości, na skutek wejścia w życie ustawy z dnia 6 grudnia 2018 r. o Krajowym Rejestrze Zadłużonych, fakt wydania ww. postanowienia Sądu będzie mógł być udokumentowany wydrukiem z tego rejestru. Niezależnie od powyższego, w odniesieniu do dłużników będących przedsiębiorcami podlegającymi wpisowi do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, w dziale czwartym Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego jest umieszczana informacja o umorzeniu egzekucji sądowej lub administracyjnej prowadzonej przeciwko przedsiębiorcy, z uwagi na fakt, że z egzekucji nie uzyska się sumy wyższej od kosztów egzekucyjnych (art. 41 pkt 5 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym). Okoliczność ta, tj. treść wpisu, jest uwidoczniana w wydruku informacji odpowiadającej odpisowi aktualnemu z Rejestru Przedsiębiorców na podstawie art. 4 ust. 4aa ww. ustawy. Ponadto wpisy do Rejestru Przedsiębiorców podlegają ogłoszeniu w Monitorze Sądowym i Gospodarczym, i od dnia ogłoszenia jest uznawane to za fakt powszechnie znany, tj. nie można od daty ogłoszenia zasłaniać się nieznajomością ogłoszonych wpisów (art. 13 ust. 1, 15 ust. 1 ww. ustawy). Zatem również dokonanie ww. wpisu w rejestrze, który zostanie ogłoszony, pozwala uzyskać pewność co do tego, iż postępowanie upadłościowe prowadzone wobec danego dłużnika zostało umorzone z uwagi na ubóstwo masy upadłości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy uzyskanie wiedzy o okoliczności, iż w stosunku do danego dłużnika doszło do umorzenia postępowania upadłościowego z tego powodu, iż z egzekucji nie uzyska się sumy wyższej od kosztów egzekucyjnych, dokonane w jeden z opisanych poniżej sposobów, tj.:

uzyskanym postanowieniem Sądu,
na podstawie ogłoszenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym (w przyszłości, na skutek wejścia w życie ustawy z dnia 6 grudnia 2018 r. o Krajowym Rejestrze Zadłużonych, wydrukiem z tego rejestru),
w oparciu o wpis w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, potwierdzony wydrukiem wydanym na podstawie art. 4aa ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym

powoduje, iż w stosunku do wierzytelności przysługującej Bankowi od takiego dłużnika spełniona jest przesłanka udokumentowania nieściągalności z art. 16 ust. 2 pkt 2 lit b?

Zdaniem Wnioskodawcy, odpowiedź na postawione pytanie jest pozytywna. Informacje zawarte w orzeczeniach publikowanych we wskazanych publikatorach mają przymiot informacji kwalifikowanej o charakterze publicznym, objętych niewzruszalnym domniemaniem powszechnej znajomości. Również dysponowanie postanowieniem sądu uzyskanym bezpośrednio z Sądu przez Wnioskodawcę, daje pewność co do podstawy umorzenia postępowania upadłościowego. We wszystkich opisanych sposobach powzięcia wiadomości przez Bank o umorzeniu postępowania upadłościowego z uwagi na ubóstwo masy upadłości, Bank dysponuje oficjalnym potwierdzeniem przyczyny umorzenia, jaką jest brak środków na prowadzenie postępowania. Należy zatem stwierdzić, w oparciu o ww. przepisy, że dokonanie ww. obwieszczeń, a także dokonanie ww. wpisów w odpowiednim rejestrze, powoduje, że nie ma żadnych wątpliwości, iż zachodzi przypadek tzw. ubóstwa masy upadłości, oraz daje to pewność, iż w odpowiednim trybie zostały wydane postanowienia, o których mowa w art. 16 ust. 2 pkt 2 lit b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Postanowienia te odnoszą się do stanu majątku danego dłużnika, w kontekście toczącego się w jego sprawie postępowania, i zgodnie z dyspozycją ww. przepisów ww. ustawy fakt wydania tych postanowień dokumentuje nieściągalność wierzytelności danego dłużnika. Należy tu dodatkowo podkreślić, że w opisanych przypadkach umorzenia postępowania upadłościowego takie postępowanie nie kończy się uzyskaniem jakiejkolwiek spłaty przez któregokolwiek z wierzycieli, w tym przez Wnioskodawcę. Brak jest zatem możliwości uzyskania zaspokojenia choćby w części, i opisane postanowienia, o których wydaniu każdy może dowiedzieć się z ww. ogłoszeń i treści ww. rejestrów, stanowią potwierdzenie tego stanu. Jest więc oczywiste, że ma miejsce nieściągalność wierzytelności, i jest ona udokumentowana poprzez wydanie ww. postanowień, a potwierdzenie tego stanu rzeczy Bank może uzyskać na podstawie ww. obwieszczeń i wpisów w ww. rejestrach.

O dopuszczalność udokumentowania nieściągalności wierzytelności w rozważany sposób oraz zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów traktują następujące rozstrzygnięcia:

interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16 marca 2018 r. nr: 0114-KDIP2-3.4010.25.2018.1.JBB,
interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 11 marca 2016 r. nr: IBPB-1-1/4510-305/15/BK,
interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 9 maja 2016 r. nr: IBPB-1-3/4510-217/16/PC,
interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 7 kwietnia 2016 r. nr: IBPB-1-2/4510-182/16/MS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 ze zm. – określanej w dalszej części skrótem „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 updop), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
został właściwie udokumentowany,
nie może znajdować się w grupie wydatków, kt

órych zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Art. 16 ust. 1 updop zawiera nie tylko katalog włączeń, ale niektóre jego punkty stanowią niezależną od art. 15 ust. 1 pozytywną podstawę zaliczenia określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

I tak, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem wierzytelności, w części, w jakiej uprzednio zostały zarachowane do przychodów należnych i których nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w ust. 2.

Z kolei, w myśl art. 16 ust. 2 updop, za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 25, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadającym stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo
postanowieniem sądu o:
1. oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub wystarcza jedynie na zaspokojenie tych kosztów, lub
2. umorzeniu postępowania upadłościowego, jeżeli zachodzi okoliczność wymieniona w lit. a, lub
3. zakończeniu postępowania upadłościowego, albo
protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że termin do zaliczenia nieściągalnych wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów ograniczony jest przepisem art. 16 ust. 1 pkt 20 updop, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako przedawnione.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania, stwierdzić należy, że ustawodawca uzależnił możliwość zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów określonej wierzytelności od spełnienia konkretnych warunków. Przede wszystkim, wierzytelności określone jako nieściągalne muszą być wcześniej zarachowane jako przychody należne, zgodnie z art. 12 ust. 3 updop. Wierzytelności te powinny być również odpisane jako nieściągalne (powinien być dokonany odpowiedni zapis w ewidencji prowadzonej zgodnie z art. 9 ust. 1 updop). Ponadto, wierzytelności określone jako nieściągalne, w celu zakwalifikowania ich do kosztów uzyskania przychodów, powinny zostać udokumentowane w sposób wskazany w art. 16 ust. 2 updop. Jakikolwiek inny dokument niż wymieniony w art. 16 ust. 2 updop nie może udokumentować faktu nieściągalności wierzytelności. Poza tym, wierzytelności mogą zostać zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie uległy przedawnieniu.

Należy przy tym zauważyć, że dla zaliczenia wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów konieczne jest spełnienie tych przesłanek łącznie. Nie będzie mogła być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów wierzytelność, która nie została uprzednio zaliczona do przychodów należnych, choćby została udokumentowana w sposób przewidziany w ustawie, jak i wierzytelność, która została uprzednio zakwalifikowana do przychodów należnych, ale której nieściągalność nie została udokumentowana we właściwy sposób.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że przedmiotem działalności Banku jest m.in. świadczenie usług finansowych w zakresie udzielania kredytów lub pożyczek. Wierzytelności Banku stanowią przychód należny u Wnioskodawcy. Wierzytelności, które są przedmiotem zapytania Banku, nie są przedawnione. W przypadku niektórych dłużników w ramach działań zmierzających do dochodzenia wierzytelności mogą być składane wnioski o ogłoszenie upadłości, i wówczas w następstwie takich wniosków toczą się postępowania. W sytuacji, gdy majątek dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub wystarcza jedynie na zaspokojenie tych kosztów, wniosek o ogłoszenie upadłości jest oddalany.

Natomiast gdy okoliczność powyższa, tj. tzw. ubóstwo masy upadłości, ujawni się w trakcie postępowania upadłościowego, jest ono z tego powodu umarzane. W konsekwencji wierzyciele (w tym Wnioskodawca) nie uzyskują spłaty choćby części wierzytelności. Zgodnie z regulacjami dotyczącymi postępowania upadłościowego w powyższych przypadkach postanowienie Sądu o umorzeniu postępowania jest ogłaszane w Monitorze Sądowym i Gospodarczym.

Ponadto fakt umorzenia postępowania upadłościowego w przypadku ubóstwa masy upadłości może być też udokumentowany odpisem postanowienia sądu, uzyskanym przez Bank zgodnie z art. 288 ustawy Prawo upadłościowe. W przyszłości, na skutek wejścia w życie ustawy o Krajowym Rejestrze Zadłużonych, fakt wydania ww. postanowienia Sądu będzie mógł być udokumentowany wydrukiem z tego rejestru. Niezależnie od powyższego, w odniesieniu do dłużników będących przedsiębiorcami podlegającymi wpisowi do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, w dziale czwartym tego Rejestru jest umieszczana informacja o umorzeniu egzekucji sądowej lub administracyjnej prowadzonej przeciwko przedsiębiorcy, z uwagi na fakt, że z egzekucji nie uzyska się sumy wyższej od kosztów egzekucyjnych. Okoliczność ta, tj. treść wpisu, jest uwidoczniana w wydruku informacji odpowiadającej odpisowi aktualnemu z Rejestru Przedsiębiorców. Ponadto wpisy do Rejestru Przedsiębiorców podlegają ogłoszeniu w Monitorze Sądowym i Gospodarczym, i od dnia ogłoszenia jest uznawane to za fakt powszechnie znany.

Odnosząc powyższe do przedstawionego wcześniej stanu prawnego sprawy należy stwierdzić, że udokumentowanie nieściągalności wierzytelności w sposób przedstawiony przez Wnioskodawcę, tj.:

uzyskaniem postanowieniem Sądu,
na podstawie ogłoszenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym (w przyszłości, na skutek wejścia w życie ustawy z dnia 6 grudnia 2018 r. o Krajowym Rejestrze Zadłużonych, wydrukiem z tego rejestru),

z uwagi na fakt braku środków na prowadzenie postępowania, przy spełnieniu pozostałych warunków wskazanych w uzasadnieniu niniejszej interpretacji – jest wystarczającym sposobem udokumentowania nieściągalności wierzytelności na podstawie art. 16 ust. 2 pkt 2 lit. b updop.

Nie można jednak zgodzić się ze stanowiskiem Banku, w zakresie udokumentowania nieściągalności na podstawie wpisu w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, potwierdzonego wydrukiem wydanym na podstawie art. 4aa ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym. Należy zauważyć, że przypadek ten dotyczy sytuacji gdy Bank poweźmie wiedzę o umorzeniu egzekucji sądowej lub administracyjnej z Rejestru Przedsiębiorców KRS. Umorzenie postępowania egzekucyjnego zostaje dokonane przez organ egzekucyjny (sądowy lub administracyjny) a nie przez sąd. Jeżeli zatem w art. 16 ust. 2 pkt 2 lit. b updop jest mowa o postanowieniu sądu, to przepis ten nie dotyczy organów egzekucyjnych, a więc nie znajdzie zastosowania w ww. przypadku.

Dodatkowo, niejako na marginesie powyższych rozważań Organ zauważa, że dokument zaświadczający o nieściągalności wierzytelności dotyczy konkretnej należności i powinien być wydany w postępowaniu egzekucyjnym, wszczętym przez konkretnego wierzyciela, któremu ta należność przysługuje (por. wyrok NSA z 19 lipca 2017 r. sygn. akt II FSK/15). Umorzenie postępowania egzekucyjnego, a więc okoliczność przedstawiona w pytaniu jako trzecia, musiałaby dotyczyć wierzytelności Wnioskodawcy. W takim przypadku wiedzę o umorzeniu tego postępowania Bank powinien posiadać od samego organu, jako strona postępowania, a nie z Rejestru Przedsiębiorców KRS.

Jak wcześniej wskazano wierzytelność, co do której wierzyciel dysponuje wiedzą o „ubóstwie masy upadłości” z Rejestru Przedsiębiorców na podstawie art. 4 ust. 4aa tej ustawy, nie jest objęta normą wynikającą z art. 16 ust. 2 pkt 2 lit. b updop, gdyż podstawą wpisu do Rejestru nie jest postanowienie sądu.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy uzyskanie wiedzy o okoliczności, że w stosunku do danego dłużnika doszło do umorzenia postępowania upadłościowego z tego powodu, iż z egzekucji nie uzyska się sumy wyższej od kosztów egzekucyjnych, dokonane w jeden z opisanych poniżej sposobów, tj.:

uzyskanym postanowieniem Sądu, powoduje, że w stosunku do wierzytelności przysługującej Bankowi od takiego dłużnika spełniona jest przesłanka udokumentowania nieściągalności z art. 16 ust. 2 pkt 2 lit b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe,
na podstawie ogłoszenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym (w przyszłości, na skutek wejścia w życie ustawy z dnia 6 grudnia 2018 r. o Krajowym Rejestrze Zadłużonych, wydrukiem z tego rejestru), powoduje, że w stosunku do wierzytelności przysługującej Bankowi od takiego dłużnika spełniona jest przesłanka udokumentowania nieściągalności z art. 16 ust. 2 pkt 2 lit b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe,
w oparciu o wpis w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, potwierdzony wydrukiem wydanym na podstawie art. 4aa ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym, powoduje, że w stosunku do wierzytelności przysługującej Bankowi od takiego dłużnika spełniona jest przesłanka udokumentowania nieściągalności z art. 16 ust. 2 pkt 2 lit b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest nieprawidłowe.

Końcowo, Organ wydający niniejszą interpretację podkreśla, że jeżeli przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego będzie różnił się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi dla siebie korzystne skutki prawne.

Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy

z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin