Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4015.51.2020.3.LM
z 21 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 02 marca 2020 r. (data wpływu – 23 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych odpłatnego działu spadku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych odpłatnego działu spadku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 17 kwietnia 2008 r. zmarł ojciec Wnioskodawczyni F.W..

W dniu 18 czerwca 2008 r. zostało wydane postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku po F.W. (ojcu Wnioskodawczyni). Wedle postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku, spadek nabyli: żona AW., córka B.W. (Wnioskodawczyni) oraz syn S.W., każdy po 1/3. Nie przeprowadzono działu spadku.

W skład spadku po F.W. wchodzi lokal mieszkalny położony w B. wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej (wspólność majątkowa małżeńska z A.W.), dla którego prowadzona jest księga wieczysta.

Przedmiotowy lokal został nabyty przez F.W. i A.W. w dniu 19 czerwca 1998 r.

W dniu 7 sierpnia 2009 r. zmarł S.W.

Wedle aktu poświadczenia dziedziczenia, spadkobiercami po S.W. zostali: żona Al.W., syn P.W. oraz syn T.W., każdy po 1/3. Nie przeprowadzono działu spadku.

W dniu 5 lipca 2019 r. zmarła A.W. (matka Wnioskodawczyni). W dniu 17 września 2019 r. został sporządzony akt poświadczenia dziedziczenia. Wedle aktu poświadczenia dziedziczenia, spadkobierczyniami A.W. zostały: Wnioskodawczyni oraz wnuczka A.A.W., każda po 1/2. Nie przeprowadzono dotychczas działu spadku.

Po śmierci A.W., na dzień kierowania wniosku, udziały w lokalu mieszkalnym położonym w B. są następujące:

• Wnioskodawczyni: 9/18 (3/18 po F.W., 6/18 po A.W.),
• A.A.W.: 6/18 (6/18 po A.W.),
• P.W.: 1/18 (po S.W. – z uwagi na jego udział w spadku po F.W.),
• T.W.: 1/18 (po S.W. – z uwagi na jego udział w spadku po F.W.),
• Al.W.: 1/18 (po S.W. – z uwagi na jego udział w spadku po F.W.).
  
  

Na dzień składania wniosku Wnioskodawczyni nie posiada innych nieruchomości. Wnioskodawczyni posiada jedynie, po rodzicach, udziały (9/18) w lokalu mieszkalnym położonym w B. Obecnie zamieszkuje w tymże lokalu.

P.W., T.W. oraz Al.W. chcą przenieść na Wnioskodawczynię swoje udziały w lokalu.

Rozważane są dwie opcje:

1. Dział spadku po F.W., w formie aktu notarialnego, wedle którego Wnioskodawczyni nabędzie prawo własności udziałów w lokalu mieszkalnym (położonym w B.) przypadających na spadkobierców S.W. (Al.W., T.W. i P.W.), tj. łącznie 3/18 udziałów w przedmiotowym lokalu, ze spłatą nieprzekraczającą wartości tychże udziałów.
2. Sprzedaż tychże udziałów na rzecz Wnioskodawczyni za zapłatą ich wartości.
   
   

Po nabyciu tychże udziałów, bez względu na podstawę nabycia (dział spadku albo sprzedaż udziałów), Wnioskodawczyni chce sprzedać wszystkie należące do niej udziały w lokalu, tj. po obydwu rodzicach oraz nabyte od spadkobierców S.W. (łącznie 12/18), na rzecz osoby trzeciej.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

W sytuacji gdy dojdzie do działu spadku, w formie aktu notarialnego, po F.W., wedle którego Wnioskodawczyni nabędzie prawo własności udziałów w lokalu mieszkalnym (położonym w B.), przypadających na spadkobierców S.W. (Al.W, T.W. i P.W.), tj. łącznie 3/18 udziałów w przedmiotowym lokalu, ze spłatą w kwocie nieprzekraczającej wartości tychże udziałów w spadku – czy Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do zapłaty podatku od spadków i darowizn? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, określający zakres opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn, czynność działu spadku nie została wymieniona jako opodatkowana, zatem nie podlega regulacjom ustawy o podatku od spadków i darowizn. W opinii Wnioskodawczyni nie będę więc ona zobowiązana do zapłaty podatku od spadku i darowizn. W konsekwencji, nie będzie zobowiązana do złożenia deklaracji SD-Z2 albo SD-3.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie podatku od spadków i darowizn. W pozostałym zakresie wniosku, tj. dotyczącym podatku od czynności cywilnoprawnych oraz podatku dochodowego od osób fizycznych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2019 r., poz. 1813), podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
   
   

Ponadto, zgodnie z art. 1 ust. 2 tej ustawy podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, określony w art. 1 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, jest katalogiem zamkniętym. Wobec tego wymienione w nim tytuły nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych stanowią jedyne przypadki podlegające opodatkowaniu tym podatkiem.

Ponieważ przepisy ww. ustawy nie definiują pojęć: „spadek” czy „dział spadku”, należy odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2019 r., poz. 1145, ze zm.).

W myśl przepisu art. 922 § 1 ww. Kodeksu cywilnego przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Stosownie do art. 925 w zw. z art. 924 Kodeksu cywilnego spadkobierca nabywa spadek z chwilą śmierci spadkodawcy. Jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych (art. 1035 cyt. ustawy).

Zgodnie z zapisem art. 1037 § 1 Kodeksu cywilnego dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Zatem do momentu zniesienia współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku. Na podstawie art. 1038 § 1 Kodeksu cywilnego sądowy dział spadku powinien obejmować cały spadek. Jednakże z ważnych powodów może być ograniczony do części spadku. § 2 wskazuje, iż umowny dział spadku może objąć cały spadek lub być ograniczony do części spadku.

Dział spadku jest zatem instytucją odrębną od dziedziczenia (nabycia spadku), którego mogą ale nie muszą dokonać spadkobiercy po nabyciu spadku.

Jak z powyższego wynika opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn może podlegać jedynie nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych wymienionych w art. 1 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Tym samym nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych z innych tytułów, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że rozważany jest dział spadku po F.W. (ojcu Wnioskodawczyni), w formie aktu notarialnego, wedle którego Wnioskodawczyni nabędzie prawo własności udziałów w lokalu mieszkalnym (położonym w B.) przypadających na spadkobierców S.W. (Al.W., T.W. i P.W.), który dziedziczył po F.W. (ojcu Wnioskodawczyni), tj. łącznie 3/18 udziałów w przedmiotowym lokalu, ze spłatą nieprzekraczającą wartości tychże udziałów.

Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne stwierdzić należy, że dział spadku (bez względu na to czy wiąże się ze spłatą czy też dokonywany jest nieodpłatnie) nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Zatem, dokonany odpłatny dział spadku, jak również związana z tym spłata, nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawczyni obowiązku podatkowego wynikającego z ustawy o podatku od spadków i darowizn. Nabycie tym tytułem nie jest wymienione w określającym przedmiot opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn art. 1 ww. ustawy. Tym samym Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do uiszczania podatku od spadków i darowizn i składania deklaracji podatkowych w podatku od spadków i darowizn z tego tytułu.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji będzie pokrywał się z opisem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.