2020.05.11 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-1.4012.87.2020.2.AK
z 11 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), w zw. z art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2020 r. (data wpływu 3 marca 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 kwietnia 2020 r. (data wpływu 4 maja 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 22 kwietnia 2020 r. znak 0114-KDIP4-1.4012.87.2020.1.AK (skutecznie doręczone dnia 24 kwietnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości korzystania ze zwolnienia z podatku VAT dostawy udziału w działce niezabudowanej nr x – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości korzystania ze zwolnienia z podatku VAT dostawy udziału w działce niezabudowanej nr x. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 29 kwietnia 2020 r., złożonym w dniu 30 kwietnia 2020 r. (data wpływu 4 maja 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 22 kwietnia 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka (...) jest czynnym płatnikiem podatku VAT. W grudniu 2018 roku Spółka zakupiła udziały po 1/2 w dwóch nieruchomościach gruntowych od osoby fizycznej, nie odliczyła z tego tytułu podatku naliczonego VAT.

Powyższe nieruchomości w ewidencji gruntów oznaczone są jako grunty orne klasy R IIIa, nie stanowią przedmiotu najmu, dzierżawy, ani użyczenia, są niezabudowane, nie są doprowadzone do nich żadne media, są porośnięte krzewami i posiadają bezpośredni dostęp do drogi publicznej. Powyższe nieruchomości nie są objęte decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu przeznaczającą grunt do zalesienia, uproszczonym planem urządzenia lasu. Z zaświadczenia wydanego przez Wójta Gminy wynika, że dla tych działek Gmina nie posiada miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Jedna z tych działek jest objęta decyzją o warunkach zabudowy z 2016 roku dla przedsięwzięcia inwestycyjnego polegającego na budowie pawilonu handlowo-usługowego. Przedmiotowa nieruchomość gruntowa nie jest przeznaczona do rewitalizacji na podstawie ustawy z dnia 9 października 2015 r. o rewitalizacji.

Początkowo nieruchomość została zakupiona z zamysłem czerpania z niej pożytków poprzez dzierżawę, najem. Ostatecznie została przeznaczona do dalszej odsprzedaży z uwagi na pojawienie się inwestora, który na terenie tej gminy chce wybudować pawilon handlowo-usługowy.

Zakup wspomnianych nieruchomości nastąpił od osoby fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej na podstawie aktu notarialnego. Nie była wystawiona faktura z wykazanym podatkiem VAT. Z tytułu nabycia przedmiotowej nieruchomości nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony z uwagi na brak faktury VAT.

W uzupełnieniu z dnia 29 kwietnia 2020 r. (data wpływu 4 maja 2020 r.) Spółka wskazała, że posiada działki o numerach x oraz …. Planowana sprzedaż udziałów w nieruchomości gruntowej dotyczy działki x i jest ustalona na dzień 9 lipca 2020 roku. W styczniu 2019 r. została zawarta przedwstępna umowa kupna-sprzedaży z inwestorem (sieć sklepów A.). Z uwagi na to, iż do dnia dzisiejszego inwestor nie uzyskał pozwolenia na budowę – w formie aneksu przedłużono termin przyrzeczonej umowy sprzedaży na lipiec 2020 r.

Przedmiotem dostawy będzie działka o numerze x, która na dzień dzisiejszy jest objęta prawomocną decyzją o warunkach zabudowy obejmującą budowę pawilonu handlowo-usługowego. Na dzień dzisiejszy inwestor (A.) uzyskał na wyłączenie gruntu z produkcji rolnej oraz w dniu przeniesienia własności będzie wydane prawomocne pozwolenie na budowę dot. ww. pawilonu handlowo-usługowego.

Działka o numerze ... stanowi grunt klasy IIIa, nie jest objęta decyzją o warunkach zabudowy i nie stanowi przedmiotu ww. transakcji. Zamierzeniem Spółki co do działki ... jest jej skomercjalizowanie w taki sposób, iż Spółka uzyska warunki zabudowy na obiekt handlowo-usługowy oraz docelowo jej sprzedaż.

Na dzień zbycia przez Spółkę udziałów w nieruchomościach nie będą one objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Powyższe nieruchomości są objęte decyzją o warunkach zabudowy wydaną w październiku 2015 r. dla przedsięwzięcia inwestycyjnego polegającego na budowie pawilonu handlowo-usługowego.

Po podpisaniu przedwstępnej umowy kupna sprzedaży nieruchomości inwestor (A.) wystąpił o własne warunki zabudowy na budynek handlowo-usługowy. Wystąpił o własne z uwagi na zmianę planów komunikacyjnych (wyjazd z terenu na drogę krajową, a nie gminną).

Nieruchomości zostały zakupione wyłącznie w celach handlowych, celem dalszej odsprzedaży z zyskiem. Nie były użytkowane w żaden sposób, me stanowiły przedmiotu najmu, "leżały odłogiem".

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 29 kwietnia 2020 r.):

Czy sprzedaż nieruchomości gruntowej (działka o nr x) należy opodatkować stawką VAT 23%?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 29 kwietnia 2020 r.):

Zdaniem Spółki sprzedaż nieruchomości należy opodatkować stawką VAT 23%. Spółka uważa, że jeżeli planuje sprzedaż niezabudowanego gruntu to zobligowana jest do ustalenia dwóch kluczowych kwestii:

czy istnieje dla gruntu plan zagospodarowania przestrzennego lub decyzja o warunkach zabudowy,
czy grunt został/zostanie przeznaczony pod zabudowę zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy.

Ponadto wydana w 2015 roku decyzja o warunkach zabudowy tej nieruchomości daje przesłankę do spełnienia definicji terenów budowlanych określoną w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Spełnienie definicji terenów budowlanych nie daje tym samym prawa do zastosowania przy sprzedaży nieruchomości zwolnienia z VAT zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Wobec powyższych przesłanek Spółka uważa, iż należy opodatkować sprzedaż nieruchomości ze stawką VAT 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (…).

Towarami, według art. 2 pkt 6 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przy czym dostawa towarów mieści się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 cyt. ustawy, który stanowi, że przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, nieruchomości spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Towarem jest także udział w prawie własności. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

określone udziały w nieruchomości,
prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Potwierdził to również Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Zauważyć należy, że problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145 ze zm.).

Jak stanowi art. 195 ww. ustawy Kodeks cywilny, własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Zauważyć należy, że współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Zgodnie z art. 196 ustawy Kodeks cywilny, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej.

Jak wynika z treści art. 46 § 1 ustawy Kodeks cywilny, Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ww. ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2 12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W myśl art. 2 pkt 33 cyt. ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, że Spółka jest czynnym płatnikiem podatku VAT. W grudniu 2018 roku Spółka zakupiła udziały po 1/2 w dwóch nieruchomościach gruntowych od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej na podstawie aktu notarialnego. Nie była wystawiona faktura z wykazanym podatkiem VAT. Z tytułu nabycia przedmiotowej nieruchomości nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony z uwagi na brak faktury VAT.

Planowana sprzedaż udziałów w nieruchomości gruntowej dotyczy działki x i jest ustalona na dzień 9 lipca 2020 roku. W styczniu 2019 r. została zawarta przedwstępna umowa kupna-sprzedaży z inwestorem (sieć sklepów A.). Z uwagi na to, iż do dnia dzisiejszego inwestor nie uzyskał pozwolenia na budowę - w formie aneksu przedłużono termin przyrzeczonej umowy sprzedaży na lipiec 2020 r.

Działka o numerze x na dzień dzisiejszy jest objęta prawomocną decyzją o warunkach zabudowy obejmującą budowę pawilonu handlowo-usługowego. Grunt jest wyłączony z produkcji rolnej oraz w dniu przeniesienia własności będzie wydane prawomocne pozwolenie na budowę dot. ww. pawilonu handlowo-usługowego.

Po podpisaniu przedwstępnej umowy kupna sprzedaży nieruchomości inwestor (A.) wystąpił o własne warunki zabudowy na budynek handlowo-usługowy, z uwagi na zmianę planów komunikacyjnych (wyjazd z terenu na drogę krajową, a nie gminną).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług jednoznacznie wskazują, że zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania z ww. zwolnienia z podatku od towarów i usług przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane. Przy czym, o tym, że dany teren jest terenem budowlanym przesądzają zapisy w planie zagospodarowania przestrzennego lub wydanie decyzji o warunkach zabudowy.

Z wniosku wynika, że niezabudowana działka o nr x nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Dla działki została wydana decyzja o warunkach zabudowy dla przedsięwzięcia inwestycyjnego polegającego na budowie pawilonu handlowo-usługowego. Zatem działka gruntu oznaczonego nr x stanowi teren budowlany zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług, co wyklucza zastosowanie przy dostawie udziału w tej działce zwolnienia z podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy.

Skoro nie można zastosować zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług (tj. teren ma charakter budowlany), to należy przeanalizować warunki do zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od tego podatku.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy podkreślić, że NSA w wyroku z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.

Powyższe oznacza, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży, w wyniku której nabył on wcześniej ten towar nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z okoliczności wskazanych we wniosku, transakcja nabycia udziału w działce nr x przez Spółkę nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT (nabycie nastąpiło w 2018 r. od osoby fizycznej). Nie można więc uznać, że Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, skoro nabycie udziału w działce x nie było objęte tym podatkiem.

Ponadto Nieruchomość nie była wykorzystywana przez cały okres jej użytkowania wyłącznie do czynności zwolnionych z podatku od towarów i usług.

Zatem w przedmiotowej sprawie dla dostawy opisanego we wniosku udziału w działce gruntu o nr x nie znajdzie zastosowania również zwolnienie z podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy.

Podsumowując, dostawa udziału w niezabudowanej działce nr x nie będzie korzystała ze zwolnienia z podatku od towarów ani na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ani na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym dostawa udziału w działce nr x nie korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług należało uznać za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wniosek wyłącznie w zakresie braku możliwości zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT dla sprzedaży udziału w działce niezabudowanej nr x, natomiast w zakresie prawidłowości zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 23% dla dostawy udziału w tej działce zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Ponadto tut. Organ wskazuje, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być określona w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy.

Zgodnie z art. 14f § 2b pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa, opłata za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega zwrotowi wyłącznie w przypadku uiszczenia jej w kwocie wyższej od należnej – w odpowiedniej części.

Z uwagi na to, że na poczet wydania niniejszej interpretacji indywidualnej Organ przyjął opłatę w wysokości 40 zł, pozostała wpłacona kwota w wysokości 40 zł zostanie zwrócona, na podstawie ww. art. 14f § 2b pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa, przekazem pocztowym na adres wskazany we wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs. ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin