Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.257.2020.1.JŚ
z 21 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2020 r. (data wpływu 27 lutego 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń z umowy ubezpieczenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 27 września 2019 r. Wnioskodawczyni otrzymała kwotę 5 tys. zł od PK. Od dnia 1 lutego 2019 r. była objęta grupowym ubezpieczeniem na życie od wyżej wymienionego Ubezpieczyciela. Od stycznia 2019 r. z wynagrodzenia ze stosunku pracy Wnioskodawczyni była potrącana składka na ubezpieczenie na życie w wysokości 67 zł 51 gr tytułem uczestnictwa w grupowym ubezpieczeniu na życie od wyżej wymienionego Ubezpieczyciela. Wypłata z dnia 27 września 2019 r. była związana ze zdarzeniem z dnia 13 sierpnia 2019 r., tj. martwym urodzeniem dziecka. W opisie stanu faktycznego należy zaznaczyć, że zdarzenie nastąpiło przed 22 tygodniem ciąży. Wypłata, która nastąpiła w dniu 27 września 2019 r. była wynikiem reklamacji z dnia 23 września 2019 r. złożonej przez Wnioskodawczynię u Ubezpieczyciela. Pierwotnie Ubezpieczyciel powołując się na Ogólne Warunki Ubezpieczenia odmówił wypłaty jakiegokolwiek świadczenia, opierając kwalifikację, na fakcie, że dziecko nie urodziło się żywe (brak podstaw do wypłaty świadczenia z tytułu urodzenia dziecka), i urodziło się przed 22 tygodniem ciąży (brak podstaw do wypłaty świadczenia z tytułu zgonu dziecka). Ubezpieczyciel w dniu 26 września 2019 r. sporządził dwa odrębne pisma dotyczące przedmiotowej wypłaty, odmiennie kwalifikując przyznane środki. W piśmie przekazanym Wnioskodawczyni drogą elektroniczną i podpisanym elektroniczne przez Dyrektora Działu Obsługi Szkód i Świadczeń stwierdzono, że wypłata nastąpiła z tytułu zgonu Dziecka, natomiast w innym piśmie podpisanym przez Dyrektora Departamentu Operacji stwierdzono, że wypłata nastąpiła „w drodze wyjątku”. Równocześnie w tym piśmie pouczono Wnioskodawczynię, że jest to przychód, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Pismo zostało wysłane listem poleconym, które Wnioskodawczyni odebrała w dniu 3 października 2019 r.

W uzupełnieniu stanu faktycznego należy wskazać, że w tym samym okresie Wnioskodawczyni była objętą grupowym ubezpieczeniem na życie u innego ubezpieczyciela, tj. P. Świadczenie z tytułu zdarzenia z dnia 13 sierpnia 2019 r., w kwocie za zgon dziecka, Wnioskodawczyni otrzymała następnego dnia po złożeniu wniosku o wypłatę roszczenia. Było to także podstawą reklamacji złożonej przez Wnioskodawczynię w PK, gdyż kwota opłacanej przez Wnioskodawczynię składki ubezpieczeniowej w PK i P była bardzo zbliżona.

Ponadto należy zaznaczyć, że opisany stan faktyczny dotyczy również męża Wnioskodawczyni. Kwota składki ubezpieczenia męża Wnioskodawczyni, potrącanego z wynagrodzenia za pracę Wnioskodawczyni, wynosiła 90 zł 50 gr. Natomiast kwota wypłacona przez PK z tytułu zdarzenia z dnia 13 sierpnia 2019 r. wyniosła 10 tys. zł. Wnioskodawczyni ma z mężem wspólność ustawową i podatek dochodowy rozlicza wspólnie. Ze względu na fakt, że stan faktyczny dotyczy dwóch osób, została wniesiona podwójna opłata za udzielenie interpretacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy kwota otrzymana w dniu 27 września 2019 r. od Ubezpieczyciela PK jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) ?
2. Czy w przypadku otrzymania negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, czy przy obliczaniu podstawy opodatkowania kwoty otrzymanej w dniu 27 września 2019 r. jako koszty uzyskania tego przychodu można zakwalifikować opłaconą na rzecz Ubezpieczyciela składkę, w okresie, od objęcia ochroną ubezpieczeniową do dnia zaistnienia zdarzenia (tj. składkę za okres luty-sierpień 2019 r.)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni,

Ad 1

Kwota otrzymana w dniu 27 września 2019 r. od Ubezpieczyciela PK Towarzystwo Ubezpieczeń jest zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Niniejsze wynika z faktu, że źródłem stosunku prawnego łączącego Wnioskodawczynię i Ubezpieczyciela jest umowa ubezpieczenia, na którą oprócz Ogólnych Warunków Ubezpieczenia (OWU) składa się opłacana przez Wnioskodawczynię składka ubezpieczeniowa zawierając umowę grupowego ubezpieczenia ubezpieczony nie ma możliwości kreowania ram ubezpieczenia poprzez negocjacje z ubezpieczycielem. Podejmuje decyzję czy godzi się na ochronę ubezpieczeniową oferowaną przez ubezpieczyciela w ramach danej składki ubezpieczeniowej. Wyrazem woli ubezpieczonego zawarcia umowy ubezpieczeniowej i kontynuowania umowy ubezpieczeniowej jest opłacana składka. Równocześnie każda zmiana Ogólnych Warunków Ubezpieczenia, i kontynuowania opłacania składki przez ubezpieczonego oznacza jego zgodę na warunki narzucane przez Ubezpieczyciela. W niniejszym stanie faktycznym Ubezpieczyciel podjął decyzję o wypłacie kwoty, pomimo, że Ogólne Warunki Ubezpieczenia (kreowane tylko przez niego) nie dawały ochrony ubezpieczonemu przy zaistniałym zdarzeniu. Niniejsze z pewnością nie miałoby miejsca gdyby Wnioskodawczyni nie opłacała wcześniej i nie opłaciła składki ubezpieczeniowej za miesiąc, w którym nastąpiło zdarzenie. W ocenie Wnioskodawczyni, wypłacona przez Ubezpieczyciela kwota była otrzymaną z tytułu ubezpieczenia osobowego zawartego z PK, gdyż źródłem otrzymanej kwoty była opłacana przez nią składka. Za oceną prawną Wnioskodawczyni przemawia również fakt, że Ubezpieczyciel wypłacając kwotę wbrew postanowieniom OWU wypłacił wartość równą kwocie ubezpieczenia za zgon Dziecka, choć mógł w tym stanie faktycznym wypłacić każdą inną wartość. Prawo do kreowania postanowień OWU i prawo do odstępstw od OWU jest jednostronną kompetencją Ubezpieczyciela i w ocenie Wnioskodawczyni wypłata środków nastąpiła tytułem łączącej strony umowy ubezpieczenia osobowego, a nie zaś w oderwaniu od tego stosunku prawnego. W ocenie Wnioskodawczyni, nie istnieje inna podstawa wypłaty świadczenia przez PK niż wiążąca strony umowa ubezpieczenia. Uściślając, Wnioskodawczyni uważa, że w omawianym stanie faktycznym ze względu na zapisy OWU nie miała podstaw do skutecznego domagania się wypłaty roszczenia, ale równocześnie podstawą wypłaty, która nastąpiła w wyniku jednostronnej decyzji Ubezpieczyciela była łącząca strony umowa ubezpieczenia.

Ponadto za oceną Wnioskodawczyni przemawia również rozbieżność stanowiska samego Ubezpieczyciela, co zostało zaprezentowane poprzez sporządzenie dwóch różnych pism z całkowicie odmienną kwalifikacją prawną wypłacanego świadczenia.

Dodatkowo dla Wnioskodawczyni niezrozumiałe jest ewentualne opodatkowanie kwoty wypłaconej w dniu 27 września 2019 r., w kontekście różnych skutków podatkowych dla jednego zdarzenia, które miało miejsce 13 sierpnia 2019 r. W dniu zdarzenia Wnioskodawczyni była objęta grupowym ubezpieczeniem u dwóch różnych ubezpieczycieli, i jakoby w ich gestii miałoby ostatecznie pozostawać ustalenie skutków podatkowych tego zdarzenia.

Ad 2

W przypadku uznania, że kwota wypłacona w dniu 27 września 2019 r. jest opodatkowana, w ocenie Wnioskodawczyni, przy obliczaniu kwoty podatku za koszt uzyskania przychodu należy uwzględnić opłaconą składkę na ubezpieczenie. Niniejsza ocena Wnioskodawczyni wynika z literalnego brzmienia art. 22 ust 1 ww. ustawy. Przy założeniu, że Wnioskodawczyni osiągnęła opodatkowany przychód podatkowy w postaci kwoty wypłaconej przez ubezpieczyciela, to należy zauważyć, że częścią relacji łączącej strony była składka opłacana przez Wnioskodawczynię. W ocenie Wnioskodawczyni, gdyby nie opłacana składka, kwota z pewnością nie zostałaby wypłacona przez ubezpieczyciela Tak więc Wnioskodawczyni poniosła ekonomiczny koszt, który skutkował powstaniem przychodu. Przyjmując, że ekonomiczny przychód osiągnięty przez Wnioskodawczynię jest przychodem opodatkowanym celem wpłat składki ubezpieczeniowej było osiągnięcie tego przychodu. W rezultacie w ocenie Wnioskodawczyni, kwota opłaconej składki powinna stanowić koszt podatkowy. W ocenie Wnioskodawczyni, kosztem winna być uznana cała kwota poniesiona przez Nią w 2019 r. tytułem składek na ubezpieczenie, włącznie z miesiącem wystąpienia zdarzenia, w wyniku którego została wypłacona w dniu 27 września 2019 r. kwota.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, zwalnia się od podatku kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a.
   
   

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że dniu 27 września 2019 r. Wnioskodawczyni otrzymała kwotę 5 tys. zł. od PK. Od dnia 1 lutego 2019 r. była objęta grupowym ubezpieczeniem na życie od wyżej wymienionego Ubezpieczyciela. Od stycznia 2019 r. z wynagrodzenia ze stosunku pracy Wnioskodawczyni była potrącana składka na ubezpieczenie na życie w wysokości 67 zł 51 gr tytułem uczestnictwa w grupowym ubezpieczeniu na życie od wyżej wymienionego Ubezpieczyciela. Wypłata z dnia 27 września 2019 r. była związana ze zdarzeniem z dnia 13 sierpnia 2019 r., tj. martwym urodzeniem dziecka. W opisie stanu faktycznego należy zaznaczyć, że zdarzenie nastąpiło przed 22 tygodniem ciąży. Wypłata, która nastąpiła w dniu 27 września 2019 r. była wynikiem reklamacji z dnia 23 września 2019 r. złożonej przez Wnioskodawczynię u Ubezpieczyciela. Pierwotnie Ubezpieczyciel powołując się na Ogólne Warunki Ubezpieczenia odmówił wypłaty jakiegokolwiek świadczenia, opierając kwalifikację, na fakcie, że dziecko nie urodziło się żywe (brak podstaw do wypłaty świadczenia z tytułu urodzenia dziecka), i urodziło się przed 22 tygodniem ciąży (brak podstaw do wypłaty świadczenia z tytułu zgonu dziecka). Ubezpieczyciel w dniu 26 września 2019 r. sporządził dwa odrębne pisma dotyczące przedmiotowej wypłaty, odmiennie kwalifikując przyznane środki. W piśmie przekazanym Wnioskodawczyni drogą elektroniczną i podpisanym elektroniczne przez Dyrektora Działu Obsługi Szkód i Świadczeń stwierdzono, że wypłata nastąpiła z tytułu zgonu Dziecka, natomiast w innym piśmie podpisanym przez Dyrektora Departamentu Operacji stwierdzono, że wypłata nastąpiła „w drodze wyjątku”. Równocześnie w tym piśmie pouczono Wnioskodawczynię, że jest to przychód, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Pismo zostało wysłane listem poleconym, które Wnioskodawczyni odebrała w dniu 3 października 2019 r. W uzupełnieniu stanu faktycznego należy wskazać, że w tym samym okresie Wnioskodawczyni była objętą grupowym ubezpieczeniem na życie u innego ubezpieczyciela, tj. P. Świadczenie z tytułu zdarzenia z dnia 13 sierpnia 2019 r., w kwocie za zgon dziecka, Wnioskodawczyni otrzymała następnego dnia po złożeniu wniosku o wypłatę roszczenia Było to także podstawą reklamacji złożonej przez Wnioskodawczynię w PK, gdyż kwota opłacanej przez Wnioskodawczynię składki ubezpieczeniowej w PK i P była bardzo zbliżona.

Zgodnie z przepisem art. 28 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. z 2019 r., poz. 381, z późn. zm.), zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie lub świadczenie na podstawie uznania roszczenia uprawnionego z umowy ubezpieczenia w wyniku ustaleń dokonanych w przeprowadzonym przez siebie postępowaniu, o którym mowa w art. 29, zawartej z nim ugody lub prawomocnego orzeczenia sądu.

Z wyliczenia zawartego w powołanym wyżej przepisie wynika, że podstawowym sposobem wypłaty świadczenia jest uznanie przez zakład ubezpieczeń roszczenia ubezpieczeniowego. W przypadku zajścia określonego zdarzenia losowego, uprawniony z umowy ubezpieczenia (ubezpieczony albo uposażony) występuje do zakładu ubezpieczeń z roszczeniem o wypłatę świadczenia. Wskutek otrzymania zawiadomienia zakład ubezpieczeń zobowiązany jest – zgodnie z przepisem art. 29 ust. 1 ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej – podjąć postępowanie dotyczące ustalenia stanu faktycznego zdarzenia losowego, zasadności zgłoszonych roszczeń i wysokości świadczenia (zwane dalej: „postępowaniem likwidacyjnym”). Jeśli po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, w opinii zakładu ubezpieczeń świadczenie przysługuje osobie uprawnionej, powiadamia on tę osobę i dokonuje wypłaty żądanego świadczenia.

Jeżeli jednak w ocenie zakładu ubezpieczeń świadczenie nie przysługuje osobie uprawnionej lub przysługuje ono w innej wysokości niż określona w zgłoszonym roszczeniu, zakład ubezpieczeń informuje o tym ubezpieczającego, bądź osoby trzecie występujące z roszczeniem, wskazując na okoliczności oraz na podstawę prawną uzasadniającą całkowitą lub częściową odmowę wypłaty świadczenia. W przypadku, gdy osoba uprawniona zakwestionuje ustalenia zakładu ubezpieczeń co do wysokości przyznanego świadczenia, bądź odmowy jego wypłaty, może ona domagać się zapłaty świadczenia w drodze procesu sądowego. W wyniku takiego procesu zakład ubezpieczeń może zostać zobowiązany do wypłaty świadczenia na podstawie prawomocnego orzeczenia lub jeżeli w toku postępowania pojawią się ku temu przesłanki na mocy ugody sądowej.

Możliwe jest również, na co wskazuje przywołany już przepis art. 28 ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, dokonanie przez zakład ubezpieczeń wypłaty świadczenia na podstawie ugody pozasądowej zawartej z osobą uprawnioną. Zakład ubezpieczeń, mając na względzie różnego rodzaju ryzyka, jakie mogą zaistnieć w przypadku ewentualnego postępowania sądowego, może zawrzeć z uprawnionym ugodę pozasądową. W takich sytuacjach (najczęściej, gdy istnieją wątpliwości faktyczne co do zakresu ochrony ubezpieczeniowej, przebiegu lub skutków zdarzenia losowego będącego podstawą wypłaty) wypłata dokonywana jest celem uniknięcia kosztów procesu sądowego, który przesądzałby o zakresie odpowiedzialności, zapobieżeniu poniesieniu strat wizerunkowych związanych z odmową uznania roszczenia oraz utrzymania pozytywnej relacji z ubezpieczonym.

Mogą się również zdarzyć takie sytuacje, gdy uznanie roszczenia osoby uprawnionej będzie miało czysto wizerunkowy charakter i służyć będzie zasadniczo utrzymaniu pozytywnej opinii zakładu ubezpieczeń na rynku ubezpieczeń. Za uznaniem w takim przypadku roszczeń osób uprawnionych mogą także przemawiać zasady współżycia społecznego, np. szczególna sytuacja danej osoby uprawnionej. W takich przypadkach przyznawane Świadczenia stanowią tzw. świadczenia ex-gratia (zwane dalej: „Świadczeniami ex-gratia”) wypłacane mimo że w ocenie zakładu ubezpieczeń, biorąc pod uwagę treść umowy ubezpieczenia, świadczenie ubezpieczeniowe co do zasady nie przysługuje. Są to więc kwoty wypłacane gdy świadczenie ubezpieczeniowe nie jest w ocenie zakładu ubezpieczeń należne, ale zakład uznaje, że z uwagi na zasady współżycia społecznego wypłata powinna być dokonana i ma charakter słusznościowy.

Z treści art. 805 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.) wynika, że przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie:

1. przy ubezpieczeniu majątkowym – określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku;
2. przy ubezpieczeniu osobowym – umówionej sumy pieniężnej, renty lub innego świadczenia w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku w życiu osoby ubezpieczonej.
   
   

Stosownie do art. 829 § 1 ustawy Kodeks cywilny, ubezpieczenie osobowe może w szczególności dotyczyć:

1. przy ubezpieczeniu na życie – śmierci osoby ubezpieczonej lub dożycia przez nią oznaczonego wieku,
2. przy ubezpieczeniu następstw nieszczęśliwych wypadków – uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia lub śmierci wskutek nieszczęśliwego wypadku.
   
   

Należy zauważyć, że przez kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń, objęte dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, rozumie się świadczenia do wypłaty, których zobowiązany jest ubezpieczyciel w związku z zawartą umową ubezpieczenia.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony opis stanu faktycznego należy stwierdzić, że otrzymana w dniu 27 września 2019 r. przez Wnioskodawczynię kwota świadczenia od ubezpieczyciela jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Z uwagi na fakt, że uzyskane przez Wnioskodawczynię świadczenie jest wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych, za bezprzedmiotowe należy uznać odniesienie się do ustalenia kosztów uzyskania przychodów w związku z otrzymaniem przedmiotowego świadczenia (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednakże, mając na uwadze, że Wnioskodawczyni we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wskazała, że opisany stan faktyczny dotyczy również męża Wnioskodawczyni, wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja indywidualna skierowana jest wyłącznie do Wnioskodawczyni i skutki prawne wywołuje tylko w stosunku do Niej. Natomiast mąż Wnioskodawczyni, chcąc uzyskać interpretację indywidualną, powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem i uiścić stosowną opłatę.

Wskazać należy, że wpłacona w dniu 24 lutego 2020 r. dodatkowa opłata od wniosku w kwocie 40 zł będzie podlegać zwrotowi na wskazany rachunek Wnioskodawczyni.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawczyni może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.