Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-2.4012.155.2020.1.MC
z 22 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2020 r. (data wpływu 23 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT przekazania przedsiębiorstwa Spółki na rzecz Komandytariusza w związku z zakończeniem działalności Spółki jako zbycia przedsiębiorstwa na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT przekazania przedsiębiorstwa Spółki na rzecz Komandytariusza w związku z zakończeniem działalności Spółki jako zbycia przedsiębiorstwa na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

1. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa („X.”, „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest spółką osobową, mającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Spółka prowadzi działalność w zakresie licencjonowania praw do własności intelektualnej w postaci znaków towarowych identyfikujących Grupę Y., których jest właścicielem. W ramach swojej działalności Spółka aktywnie buduje świadomość marki (…) pośród potencjalnych klientów poprzez m.in. uczestnictwo w kampaniach promocyjno-reklamowych, sponsorowanie klubów sportowych oraz sportowców, ufundowanie nagród w konkursach medialnych, czy wynajem powierzchni reklamowych. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.
   
2. Jedynym komandytariuszem Spółki jest Spółka Akcyjna („Komandytariusz”), będąca przedsiębiorstwem wielozakładowym z pełnym profilem produkcyjnym, prowadzącym działalność w szczególności w zakresie uboju wieprzowego, uboju wołowego i przetwórstwa. Z kolei komplementariuszem Wnioskodawcy jest Z. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością („Komplementariusz”). Zarówno Komandytariusz, jak i Komplementariusz są Polskimi rezydentami podatkowymi oraz zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT.
   
3. Komandytariusz stał się wspólnikiem Wnioskodawcy poprzez jego zawiązanie wspólnie z Komplementariuszem i wniesienie wkładu pieniężnego oraz niepieniężnego w postaci praw do marki (…), rozumianej jako grupa znaków towarowych, w skład której wchodzi słowny znak towarowy (…), jego przedstawienia słowno-graficzne oraz znaki towarowe powiązane, w tym poprzez wykorzystanie słownego znaku towarowego (…) lub jego przedstawień słowno-graficznych, obejmujące prawa ochronne do tych znaków towarowych zarejestrowane w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej oraz pierwszeństwa do uzyskania praw ochronnych na te znaki towarowe wynikające z ich zgłoszeń dokonanych w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej, wraz z majątkowymi prawami autorskimi do opracowań tych znaków towarowych („Znaki Towarowe”).
   
   
   Obecnie Komandytariusz prowadzi proces konsolidacji podmiotów należących do jego grupy kapitałowej, w tym podmiotów zakupionych w drodze akwizycji przedsiębiorców prowadzących działalność konkurencyjną. W tym zakresie wspólnicy Spółki planują zgodnie z przepisami art. 103 § 1 w zw. z art. 58 § 1 pkt 2 i 67 § 1 Kodeksu spółek handlowych podjąć jednomyślną uchwałę o rozwiązaniu Spółki bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego („Rozwiązanie”).
   
   
4. Zgodnie z wyżej wskazanymi przepisami oraz doktryną, wspólnicy uzgadniając inny niż likwidacja sposób zakończenia działalności spółki mogą ustalić przejęcie przedsiębiorstwa spółki przez jednego ze wspólników z obowiązkiem rozliczenia się z pozostałymi wspólnikami. Wspólnicy Marki porozumieją się co do rozliczenia w ten sposób, że majątek Marki, który wykorzystywany jest do prowadzenia działalności gospodarczej wraz z zapleczem kadrowym („Zakład Wnioskodawcy”) zostanie wydany na rzecz Komandytariusza. W konsekwencji Komandytariusz przejmie i poprowadzi Zakład Wnioskodawcy w formie wyodrębnionej jednostki wewnętrznej dedykowanego biura ds. zarządzania znakami Komandytariusza. Natomiast majątek Marki w części przypadającej na udział Komplementariusza (Z. sp. z o.o.) zostanie spłacony mu poprzez wydanie środków pieniężnych.
   
5. Po przeniesieniu majątku Spółki, złożony zostanie wniosek o wykreślenie Wnioskodawcy z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.
   
   

1. Składniki majątkowe przedsiębiorstwa Wnioskodawcy
   
   
   

6. Na moment przeniesienia do Komandytariusza, Zakład Wnioskodawcy obejmować będzie zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych, jak również zaplecze kadrowe niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie licencjonowania praw do własności intelektualnej w postaci znaków towarowych identyfikujących Grupę Y.
   
7. Zespół składników majątkowych niematerialnych i materialnych, przy pomocy których X. aktualnie prowadzi działalność gospodarczą obejmuje w szczególności:
   1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo Wnioskodawcy;
   2. należności, tj. w szczególności wierzytelności o zapłatę wynagrodzenia z tytułu udzielonych licencji na znaki towarowe;
   3. zobowiązania, tj. w szczególności zobowiązania z tytułu umów najmu powierzchni reklamowych, umów o świadczenie usług reklamowych, umów sponsoringowych, umowy o świadczenie obsługi prawnej związanej z własnością intelektualną;
   4. prawa i obowiązki z umów „przychodowych” oraz „kosztowych”, tj. w szczególności umów licencyjnych na znaki towarowe, umów najmu powierzchni reklamowych, umów o świadczenie usług reklamowych, umów sponsoringowych, umowy o świadczenie obsługi prawnej związanej z własnością intelektualną;
   5. wartości niematerialne i prawne w postaci Znaków Towarowych;
   6. tajemnice przedsiębiorstwa, w tym przede wszystkim know-how i baza klientów;
   7. umowy związane z posiadanymi rachunkami bankowymi i środki pieniężne, z wyjątkiem kwot przypadających na spłatę Komplementariusza.
8. W ramach przedsiębiorstwa prowadzonego przez Wnioskodawcę zatrudnieni są także pracownicy. Wnioskodawca współpracuje również z osobą świadczącą usługi w ramach umowy cywilnoprawnej.
   
   Przeniesienie Zakładu Wnioskodawcy skutkować będzie w efekcie przeniesieniem zakładu pracy oraz przeniesieniem stosunków zatrudniania.
   
   
9. Składniki majątku mające być przedmiotem wydania w związku z rozwiązaniem Spółki oraz zaplecze kadrowe stanowią obecnie niezależne przedsiębiorstwo Wnioskodawcy funkcjonujące jako samodzielny podmiot gospodarczy.
   
   
   

2. Przedmiot wydania w związku z rozwiązaniem Spółki
   
   
   
   

10. Przedmiotem wydania w związku z Rozwiązaniem będzie Zakład Wnioskodawcy obejmujący wszystkie składniki materialne i niematerialne majątku Wnioskodawcy funkcjonalnie związane i przeznaczone do prowadzenia działalności w zakresie licencjonowania praw do własności intelektualnej w postaci Znaków Towarowych identyfikujących Grupę Y. Majątek, który będzie wydany w konsekwencji Rozwiązania będzie organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie powiązany w sposób umożliwiający Komandytariuszowi kontynuowanie działalności we wskazanym zakresie.
    
    W związku z Rozwiązaniem i wydaniem Zakładu Wnioskodawcy zostaną przeniesieni także wszyscy pracownicy Wnioskodawcy w zakresie przewidzianym określonymi przepisami, w szczególności na podstawie art. 23¹ Kodeksu Pracy.
    
    
11. Jednocześnie, w kontekście wymogów przewidzianych właściwymi przepisami prawa oraz konieczności współdziałania osób trzecich i ograniczeń umownych, Wnioskodawca wyjaśnia, że:
    1. na Komandytariusza przeniesione mają zostać wszystkie zobowiązania związane z przedsiębiorstwem. Zgodnie z art. 5 i 9 § 2 Kodeksu Cywilnego do przejęcia długu przez osobę trzecią niezbędne jest zawarcie między wierzycielem a podmiotem przejmującym dług (za zgodą dłużnika, którego dług jest przejmowany) umowy o przejęciu długu lub wyrażenie przez wierzyciela zgody na zmianę dłużnika. W związku z powyższym, nie można wykluczyć, że część zobowiązań związanych z przedsiębiorstwem Wnioskodawcy, nie zostanie przeniesiona na Komandytariusza w związku z brakiem wymaganej na takie przeniesienie zgody wierzycieli. W takiej sytuacji, Komandytariusz może zostać jednak zobowiązany do zaspokojenia zobowiązań cywilnoprawnych Spółki w stosunku do osób trzecich związanych z przeniesionym Zakładem Wnioskodawcy.
       
    2. Wnioskodawca zakłada, że w ramach wydania przedsiębiorstwa w wyniku Rozwiązania do Komandytariusza przejdą, w zakresie przewidzianym określonym przepisami, w szczególności na podstawie art. 23¹ Kodeksu Pracy, wszyscy pracownicy zatrudnieni u Wnioskodawcy. Pracownicy mogą jednak w terminie 2 miesięcy od przejścia zakładu pracy na innego pracodawcę, rozwiązać stosunek pracy bez wypowiedzenia, za siedmiodniowym uprzedzeniem.
       
12. Wnioskodawca zwraca uwagę, że Rozwiązanie i wydanie Zakładu Wnioskodawcy, jak również niniejszy wniosek nie są złożone w celu obejścia prawa podatkowego, unikania opodatkowania lub nadużycia prawa w rozumieniu przepisu art. 5 ust. 4-5 ustawy o VAT. Zostaną one przeprowadzone z powodów biznesowych, tj. konsolidacji aktywów Wnioskodawcy z majątkiem Komandytariusza. Komandytariusz dokonuje obecnie konsolidacji biznesowej, operacyjnej i procesowej w ramach swojej grupy kapitałowej, w tym w związku z przejęciem innych przedsiębiorców.
    
    

Planowane działania Komandytariusza znajdują uzasadnienie biznesowe poprzez unifikację struktury właścicielskiej, optymalizację procesów w celu uzyskania ich synergii oraz eliminację przepływów wewnętrznych, ograniczenie duplikujących lub znoszących się funkcji i operacji, jak również minimalizowanie kosztów związane z prowadzeniem odrębnego podmiotu.

Działanie to jest również zasadne podatkowo. Obecnie to wspólnicy Spółki (w tym Komandytariusz) rozpoznają przychody i koszty wynikające z działalności Spółki przy jednoczesnym duplikowaniu funkcji księgowych, administracyjnych i organizacyjnych. Po Rozwiązaniu Spółki przychody i koszty te będzie nadal bezpośrednio rozpoznawać w swoim wyniku podatkowym Komandytariusza przy znacznym zmniejszeniu obowiązków rachunkowych i kosztów administracyjnych. Rozwiązanie Spółki bez przeprowadzenia jej likwidacji jest przy tym procesem nieskomplikowanym prawnie, efektywnym kosztowo i operacyjnie oraz możliwym do szybkiego przeprowadzenia.

Rozwiązanie Spółki i wydanie Zakładu Wnioskodawcy pozwoli więc osiągnąć zakładane cele gospodarcze i inwestycyjne, osiągnąć efekt synergii, ograniczyć koszty prowadzenia działalności opartej obecnie o kilka podmiotów oraz rywalizować na rynku mięsnym i wędliniarskim przy postępującej jego konsolidacji. Jednocześnie nie zmienią się zasady opodatkowania dochodu realizowanego przez Spółkę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przeniesienie do Komandytariusza Zakładu Wnioskodawcy obejmującego zorganizowany zespół składników majątkowych (w tym zobowiązań) funkcjonalnie związanych i przeznaczonych do prowadzenia działalności w zakresie licencjonowania praw do własności intelektualnej w postaci Znaków Towarowych identyfikujących Grupę Y. w wyniku Rozwiązania będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Przeniesienie do Komandytariusza Zakładu Wnioskodawcy obejmującego zorganizowany zespół składników majątkowych (w tym zobowiązań) funkcjonalnie związanych i przeznaczonych do prowadzenia działalności w zakresie licencjonowania praw do własności intelektualnej w postaci Znaków Towarowych identyfikujących Grupę Y. w wyniku Rozwiązania nie będzie stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

1. Zgodnie z art. 19 Dyrektywy 112, w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie całości lub części majątku podatnika, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego.
   
2. Z kolei zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
   
3. Ustawa VAT nie zawiera definicji przedsiębiorstwa. Kierując się zatem zasadami wykładni systemowej oraz spójnością systemu prawa należy zatem sięgnąć do definicji przedsiębiorstwa zawartej w art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Zasadność wykorzystania definicji zawartej w przepisach Kodeksu Cywilnego w takim przypadku potwierdzają także sądy administracyjne, przykładowo Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyroku z dnia 9 maja 2013 r., I SA/Sz 944/12: „Odnosząc się do wyłączenia z opodatkowania przewidzianego w tym artykule, zauważyć należy, że w ustawie o VAT nie określono definicji „przedsiębiorstwa”, zasadnie więc organ uznał, że pojęcie to należy interpretować zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego.”
   
4. Zgodnie z treścią art. 55¹ Kodeksu Cywilnego przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:
   
   1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
   2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
   3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
   4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
      
   5. koncesje, licencje i zezwolenia;
      
   6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
      
   7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
      
   8. tajemnice przedsiębiorstwa;
      
   9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   
   Jednocześnie należy wskazać, że w art. 55¹ Kodeksu Cywilnego wskazany jest jedynie przykładowy katalog składników niematerialnych i materialnych, które mogą tworzyć pewną całość organizacyjną, służącą do prowadzenia działalności gospodarczej. Nie wszystkie z ww. elementów muszą wchodzić w skład przedsiębiorstwa. Analogicznie, obok tych składników, w skład przedsiębiorstwa mogą wchodzić także inne czynniki (por. Kidyba Andrzej (red.), Kodeks cywilny. Komentarz. Tom I. Część ogólna, wyd. II).
   
   
   Kluczowe zatem w kontekście oceny prawnej pojęcia przedsiębiorstwa na gruncie Kodeksu Cywilnego, a w konsekwencji także ustawy VAT jest:
   1. organizacyjne powiązanie pomiędzy składnikami majątku, które łączy te składniki w kompleks wzajemnie się uzupełniających i współgrających elementów tworzących organizacyjną całość;
      
   2. funkcjonalne powiązanie pomiędzy składnikami majątku wyrażające się w zdolności zespołu składników majątku do realizowania określonych zadań gospodarczych przy ich wykorzystaniu.
      
   
   
   
5. Podobne stanowisko wyraża na gruncie art. 6 ust. 1 ustawy o VAT również Naczelny Sąd Administracyjny w wydawanych przez siebie orzeczeniach, w tym w:
   1. wyroku z dnia 19 stycznia 2012 r., sygn. akt II FSK 1662/10: „Przyjmuje się więc, że zawarta w art. 55¹ k.c. ustawowa definicja przedsiębiorstwa w znaczeniu przedmiotowym odrywa to pojęcie od podmiotu, do którego przedsiębiorstwo należy i kładzie nacisk na tworzące je składniki materialne i niematerialne oraz ich połączenie organizacyjne i funkcjonalne. Zgodnie z tą definicją, przedsiębiorstwem w znaczeniu przedmiotowym jest pewien zorganizowany zespół dóbr materialnych i niematerialnych, przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych”,
      
   2. wyroku z dnia 10 marca 2011 r., sygn. akt I FSK 1062/10: „Wymienione w art. 55¹ Kodeksu cywilnego składniki przedsiębiorstwa zostały wskazane w sposób przykładowy a nie enumeratywny, czego dowodzi użyty w przepisie zwrot „w szczególności”. Z przywołanej definicji wynika istotna cecha wskazanego zespołu składników - muszą one stanowić zorganizowany kompleks majątkowy przeznaczony do prowadzenia określonej działalności. Poszczególne składniki majątkowe nie stanowią przypadkowego zbioru rzeczy i praw, lecz pozostają ze sobą w relacjach funkcjonalnych i organizacyjnych, które czynią z nich całość zdolną do realizacji określonej działalności”,
      
   3. wyroku z dnia 27 marca 2013 r., sygn. akt II FSK 1896/11: „Zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo. Czynnikiem konstytuującym przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym jest występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych składników umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewnej całości (wyroki Sądu Najwyższego z dnia 25 listopada 2010 r., ICSK 703/09, LEX nr 724984, z dnia 3 grudnia 2009 r., IICSK215/09. LEXnr 551060)”;
      
   4. wyroku z dnia 24 stycznia 2017 r., sygn. akt I SA/Wr 1125/16: „Artykuł 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1221) dotyczy przedsiębiorstwa lub samodzielnej jego części, a więc składników rzeczowych i innych stanowiących łącznie przedsiębiorstwo lub jego część. Biorąc zaś pod uwagę, że opodatkowaniu VAT podlega działalność gospodarcza, to przenoszony majątek winien służyć właśnie tej działalności. Wobec tego uznać należy, że decydujące znaczenie przy określaniu zakresu omawianego przepisu ma element funkcjonalny tj. możliwość realizowania określonych zadań gospodarczych. W kontekście uregulowań wspólnotowych, nie ma podstaw do przyjęcia, że przeniesienie zobowiązań (długów, wierzytelności) jest tą okolicznością, która decyduje bądź współdecyduje o możliwości wyłączenia spod opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Kryterium funkcjonalne wskazujące, że zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna stanowić część przedsiębiorstwa, prowadzonego przez podatnika, zdolną do samodzielnego działania”.
      
6. W analizowanym zdarzeniu przyszłym, w związku z Rozwiązaniem dojdzie do przeniesienia Zakładu Wnioskodawcy na rzecz Komandytariusza. Zdaniem Wnioskodawcy przedmiot przeniesienia będzie stanowił przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy VAT ponieważ:
   1. Przedmiotem przeniesienia będzie zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji działalności gospodarczej w zakresie licencjonowania praw do własności intelektualnej w postaci Znaków Towarowych identyfikujących Grupę Y. objętych definicją przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, w szczególności elementy wskazane w części B opisu zdarzenia przyszłego.
      
   2. Przedmiot przeniesienia będzie obejmował także zaplecze kadrowe niezbędne do wykonywania działalności gospodarczej w zakresie licencjonowania praw do własności intelektualnej w postaci Znaków Towarowych identyfikujących Grupę Y.. Przeniesienie składników materialnych i niematerialnych w wyniku Rozwiązania będzie bowiem wiązało się z przejściem wszystkich pracowników zatrudnionych u Wnioskodawcy w trybie wynikającym ze stosownych przepisów, w tym art. 23¹ Kodeksu Pracy.
      
   3. Wszystkie składniki majątku będące przedmiotem przeniesienia są organizacyjnie powiązane w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy. W szczególności, poszczególne elementy Zakładu Wnioskodawcy wzajemnie się uzupełniają i tworzą całość organizacyjną, która umożliwia realizację celów gospodarczych związanych z licencjonowaniem praw do własności intelektualnej w postaci Znaków Towarowych identyfikujących Grupę Y.
      
   4. Wszystkie składniki majątku będące przedmiotem wydania w wyniku Rozwiązania są funkcjonalnie powiązane, w taki sposób, że umożliwiają one realizowanie zadań gospodarczych w zakresie licencjonowaniem praw do własności intelektualnej w postaci Znaków Towarowych identyfikujących Grupę Y. przy ich wykorzystaniu.
      
   5. Przedmiot wydania jest przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie licencjonowania praw do własności intelektualnej w postaci Znaków Towarowych identyfikujących Grupę Y. przy ich wykorzystaniu. Przedmiot wydania jest także obecnie aktywnie wykorzystywany przez Wnioskodawcę do prowadzenia takiej działalności.
   6. Składniki majątku mające w ramach Rozwiązania być przedmiotem przeniesienia, w tym zaplecze kadrowe Wnioskodawcy, stanowią obecnie niezależne przedsiębiorstwo (Zakład Wnioskodawcy) funkcjonujące jako samodzielny podmiot gospodarczy.
      
   7. Komandytariusz będzie kontynuował działalność gospodarczą prowadzącą obecnie przez Wnioskodawcę przy pomocy składników majątku stanowiących przedmiot wydania. W szczególności w oparciu o przejęty Zakład Wnioskodawcy utworzy on swojej strukturze organizacyjnej wyodrębnioną jednostkę wewnętrzną dedykowane Biuro ds. Zarządzania Znakami, które będzie prowadziło działalność w tożsamym zakresie jak obecnie Spółka, przy wykorzystaniu składników Zakładu Wnioskodawcy i w oparciu o personel, który z mocy prawa zostanie przeniesiony do Komandytariusza.
7. Uwzględniając powyższe, zdaniem Wnioskodawcy wydanie Zakładu Wnioskodawcy w wyniku Rozwiązania będzie wyłączone z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.
   
8. Ponadto, ponieważ art. 6 pkt 1 ustawy VAT stanowi implementację art. 19 Dyrektywy, w celu dokonania pełnej wykładni tego przepisu i ustalenia prawidłowego rozumienia pojęcia „przedsiębiorstwo” na gruncie ustawy VAT konieczne jest nie tylko odwołanie się do przepisów Kodeksu cywilnego, ustawy VAT czy Dyrektywy 112, ale również do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE („TSUE”). W orzeczeniu z 29 października 2009r. w sprawie C-29/08 Skatteverket TSUE wskazał, że „(...) W każdym razie zakładając nawet, że art. 5 ust. 8 szóstej dyrektywy lub art. 19 akapit pierwszy dyrektywy 2006/112 mogą mieć zastosowanie do transakcji takiej jak ta będąca przedmiotem postępowania przed sądem krajowym (...) zaznaczyć trzeba, że SKF i rząd szwedzki wskazały podczas rozprawy, iż Królestwo Szwecji skorzystało z przewidzianej w tych przepisach możliwości uznania, że przekazanie całości aktywów nie mieści się w zakresie stosowania szóstej dyrektywy. W takich okolicznościach zbycie (...) prowadzące do przekazania całości aktywów nie stanowi działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. (...) Jednakże w zakresie w jakim zbycie (...) można zrównać z przekazaniem całości lub części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 5 ust. 8 szóstej dyrektywy lub art. 19 akapit pierwszy dyrektywy 2006/112 oraz pod warunkiem, że zainteresowane państwo członkowskie skorzystało z możliwości przewidzianej w tych przepisach, transakcja ta nie stanowi działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (...)”.
   
9. W rezultacie, z orzecznictwa TSUE wynika, że na gruncie ustawy VAT stanowiącej implementację art. 19 Dyrektywy 112, czynność zbycia majątku w ramach procesu rozwiązania spółki stanowi dostawę przedsiębiorstwa i w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeśli zostaną spełnione łącznie dwa warunki:
   1. przedmiotem przeniesienia do wspólnika jest całość majątku rozwiązywanej spółki;
   2. państwo członkowskie implementowało przepisy wyłączające z zakresu Dyrektywy 112 przekazanie całości lub części przedsiębiorstwa, tj. art. 19 akapit 1 Dyrektywy 112.
      
   Powyższe warunki zostaną spełnione w niniejszej sprawie albowiem:
   1. wskutek Rozwiązania przeniesiony na Komandytariusza zostanie cały majątek Wnioskodawcy, tj. Zakład Wnioskodawcy obejmujący wzajemnie powiązany ze sobą zespół składników majątku funkcjonalnie związanych i przeznaczonych do prowadzenia działalności w zakresie licencjonowania praw do własności intelektualnej w postaci Znaków Towarowych identyfikujących Grupę Y.;
      
   2. polski ustawodawca skorzystał z przewidzianej w przepisach Dyrektywy 112 możliwości uznania, że przekazanie odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku nie mieści się w zakresie stosowania Dyrektywy 112, tj. art. 6 pkt 1 ustawy o VAT stanowi implementację do prawa krajowego art. 19 Dyrektywy 112.
      
   
   
   Zatem, wydanie całości przedsiębiorstwa Wnioskodawcy nie będzie stanowiło czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT także na gruncie art. 6 pkt 1 Ustawy VAT w zw. z art. 19 Dyrektywy 112.
   
   
10. Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzanie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe. Przykładowo:
    
    1. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 9 marca 2012 r., nr IPPP1/443-1785/11-2/AW stwierdzono, że: „(...) Za transakcję zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT należy więc uznać również przejęcie przedsiębiorstwa spółki przez jedynego wspólnika w ramach podziału majątku likwidowanej spółki, niezależnie od tego, na podstawie jakich czynności prawnych i/lub faktycznych czynność ta się odbyła. Zatem przejęcie przez C. w ramach likwidacji Spółki całości składników majątku pozostałych po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli, składających się na przedsiębiorstwo prowadzone przez Spółkę, stanowić będzie transakcję zbycia przedsiębiorstwa, o której mowa art. 6 pkt 1 ustawy o VAT i jako taka transakcja pozostawać będzie poza zakresem ustawy o VAT,
       
    2. tożsame stanowisko wyrażono m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 28 kwietnia 2010 r., nr IBPP3/443-290/10/KO: „(...) przekazanie w ramach procesu likwidacji majątku likwidacyjnego Spółki polegające na przeniesieniu wszystkich składników tego majątku, o ile faktycznie będą one stanowić przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa, na własność jedynego udziałowca należy uznać za czynność niepodlegającą przepisom ustawy o podatku od towarów i usług (...)”.
    
    
    
11. Także w aktualnych interpretacjach podatkowych organy jednolicie potwierdzają, że przekazanie majątku stanowiącego przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa w ramach likwidacji/rozwiązania spółki osobowej nie rodzi obowiązku opodatkowania tej czynności podatkiem VAT, przykładowo:
    • Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 16 lutego 2017 r., nr 3063-ILPP1-2.4512.224.2016.2.PG,
      
    • Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 9 grudnia 2016 r., nr 2461-IBPP3.4512.698.2016.l.BJ;
      
    • Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 9 czerwca 2016 r., nr ILPP2/4512-1-234/16-4/AD;
      
    • Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 30 marca 2016 r., nr IPPP3/4512-174/16-2/WH;
      
    • Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 21 stycznia 2016 r., nr IPPP2/4512-1074/15-4/MJ;
      
    • Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 17 marca 2015 r., nr IBPP3/4512-7/15/JP;
      
    • Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 10 lutego 2015 r., nr ILPP1/443-1044/14-2/AS.
      
    
    
    Przykładowo w aktualnej interpretacji z 28 grudnia 2018 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.653.2018.1.MT potwierdzono, że: „Do przeniesienia w wyniku zakończenia działalności Spółki składników majątkowych i niemajątkowych, o których mowa we wniosku - na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy o VAT - przepisy tej ustawy nie będą miały zastosowania, gdyż - jak wynika z wniosku - przedmiotem przeniesienia będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55 Kodeksu cywilnego. (...) Spółce Przejmującej zostaną wydane składniki majątkowe wyodrębnione organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie, stanowiące przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT w zw. z art. 55¹ Kodeksu Cywilnego, które umożliwią Spółce Przejmującej kontynuowanie działalności Spółki”.
    
    Wnioski wynikające z tej interpretacji mają swoje zastosowanie do sytuacji Wnioskodawcy z uwagi na analogiczny jak w tamtej sprawie sposób przeniesienia do Komandytariusza Zakładu Wnioskodawcy w wyniku Rozwiązania Spółki.
    
    Dodatkowo Wnioskodawca pragnie wskazać, że prezentowane przez niego stanowisko zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej dnia 25 marca 2019 r. nr 0112-KDIL1-1.4012.79.2019.1.SJ dla innego podmiotu z Grupy Y. również będącego spółką osobową. W przedmiotowej interpretacji Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej całkowicie zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy (odstępując od uzasadnienia), zgodnie z którym rozwiązanie spółki osobowej bez przeprowadzania likwidacji oraz wydanie Komandytariuszowi majątku stanowiącego przedsiębiorstwo nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.
    
    
12. Podsumowując, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, wydanie Komandytariuszowi całości majątku Wnioskodawcy w wyniku Rozwiązania stanowi czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy VAT w zw. z art. 19 Dyrektywy 112.
    
    
    

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że od dnia 23 stycznia 2020 r. obowiązuje tekst jednolity ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.