Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPB-1-2.4510.994.2016.11.SK
z 29 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r. poz. 1948 z późn. zm.), po ponownym rozpatrzeniu, w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 grudnia 2019 r. sygn. akt II FSK 18/18 oraz wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z 8 września 2017 r., sygn. akt I SA/Lu 405/17, wniosku z 15 listopada 2016 r. (data wpływu do Organu 22 listopada 2016 r.) uzupełnionego 3 stycznia 2017 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poboru tzw. „podatku u źródła” z tytułu nabycia usług transportu lotniczego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Dotychczasowy przebieg postępowania:

W dniu 22 listopada 2016 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poboru tzw. „podatku u źródła” z tytułu nabycia usług transportu lotniczego. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 19 grudnia 2016 r. Znak: 2461-IBPB-1-2.4510.994.2016.1.KP wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 3 stycznia 2017 r.

W dniu 24 stycznia 2017 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak: 2461-IBPB-1-2.4510.994.2016.2.KP. Pismem z 7 lutego 2017 r. (data wpływu do Organ 13 lutego 2017 r.), wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Pismem z 24 lutego 2017 r. Znak: 2461-IBPB-1-2.4510.994.2016.2.KP Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, udzielił odpowiedzi na ww. wezwanie. Pismem z 27 marca 2017 r. (data wpływu do Organu 3 kwietnia 2017 r.) wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną. Pismem z 24 kwietnia 2017 r., Znak: 2461-IBPB-1-2.4510.994.2016.5.KP udzielono odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie.

W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z 8 września 2017 r., sygn. akt I SA/Lu 405/17, uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną. Od powyższego wyroku, Organ pismem z 15 listopada 2017 r. wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W wyniku jej rozpatrzenia Naczelny Sąd Administracyjny, wyrokiem z 18 grudnia 2019 r. sygn. akt II FSK 18/18 oddalił skargę kasacyjną Organu.

Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie wraz aktami sprawy wpłynął do Organu 2 marca 2020 r.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zatrudnia licznych pracowników, którzy w związku z jego działalnością wykonują podróże służbowe po terytorium całego świata. Pracownicy często podróżują samolotami; przy czym bilety samolotowe kupowane są i przekazywane pracownikom przez Wnioskodawcę. Bilety te dotyczą lotów wykonywanych przez różne linie lotnicze, na trasach międzynarodowych - w tym na trasach z Polski do innego kraju i z innego kraju do Polski. Loty wykonywane są przez zagranicznych przewoźników lotniczych. Wnioskodawca kupuje te bilety u jednego pośrednika - spółki kapitałowej mającej siedzibę we Francji. Cenę za te bilety Wnioskodawca płaci przelewami bankowymi na rachunek tego pośrednika (pośrednik ten świadczy wyłącznie usługi pośrednictwa w zakupie biletów lotniczych, nie posiada samolotów i nie realizuje żadnych lotów).

W uzupełnieniu wniosku, które wpłynęło do tut. Organu 3 stycznia 2017 r. wskazano, że faktury za zakupione usługi transportu lotniczego wystawione są przez pośrednika z siedzibą na terytorium Francji, a należności za te faktury wpłacone są bezpośrednio na rachunek bankowy wskazany na fakturze, a jako odbiorca na poleceniu przelewu wskazany jest pośrednik.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wypłacając należności za bilety lotnicze na rzecz pośrednika mającego siedzibę we Francji Wnioskodawca powinien pobierać i odprowadzać podatek dochodowy od osób prawnych od tych wpłat?

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacając należności za bilety lotnicze na rzecz pośrednika mającego siedzibę we Francji Wnioskodawca nie powinien pobierać i odprowadzać podatku dochodowego od osób prawnych od tych wpłat.

Stosownie do art. 26 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat,(...)

W art. 21 ust 1 pkt 4 wymieniono natomiast dochody uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej.

Tymczasem Wnioskodawca wypłaca należności z tytułu zakupu biletów lotniczych na rzecz zagranicznego pośrednika, który nie jest przedsiębiorstwem żeglugi powietrznej. Wnioskodawca nie zna sposobu rozliczeń pomiędzy pośrednikiem a przedsiębiorstwem żeglugi powietrznej. Ta okoliczność powoduje, że Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do poboru i odprowadzania podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres podmiotowy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza bądź siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoją siedzibę lub zarząd, co oznacza opodatkowanie dochodu uzyskanego w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej „updop”), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – ograniczony obowiązek podatkowy.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 4 updop, podatek dochodowy z tytułu przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Na podstawie art. 21 ust. 2 updop, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 updop, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Jednakże w sytuacji, gdy polski podmiot (występujący w roli płatnika) nie posiada certyfikatu rezydencji podatnika nie może zastosować stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo nie pobrać podatku zgodnie z taką umową.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zakupuje usługi transportu lotniczego (bilety lotnicze) od zagranicznych przedsiębiorstw żeglugi powietrznej, poprzez pośrednika z siedzibą, we Francji. Faktury za zakupione usługi transportu lotniczego wystawiane są przez tego pośrednika, należności za te faktury płacone są bezpośrednio na rachunek bankowy wskazany na fakturze, a odbiorcą należności na poleceniu przelewu jest pośrednik.

Z analizy przepisów art. 3 ust. 2 oraz art. 26 ust. 1 updop wynika, że ustawodawca wprowadził dwie zasadnicze przesłanki - podmiotową i przedmiotową i aby można mówić o powstaniu obowiązku pobrania i zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego (podatku u źródła) musi nastąpić łączne ich spełnienie polegające na tym, że podmiotem wypłacającym należności jest osoba prawna, jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej albo osoba fizyczna będąca przedsiębiorcą, oraz że wypłata należności następuje z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 updop.

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, stwierdzić należy, że w przypadku zakupu usług transportu lotniczego (biletów lotniczych) od zagranicznych przedsiębiorstw żeglugi powietrznej, nie dochodzi do spełnienia przesłanki przedmiotowej, bowiem Wnioskodawca nie dokonuje wypłaty należności z tytułu wymienionego w art. 21 ust. 1 updop. W szczególności Wnioskodawca nie wypłaca należności z tytułu określonego w art. 21 ust. 1 pkt 4 updop, tj. z tytułu przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej. Wypłaty z tego tytułu dokonuje pośrednik, natomiast Wnioskodawca wypłaca należności z tytułu przychodów osiągniętych przez pośrednika świadczącego wyłącznie usługi pośrednictwa w zakupie biletów lotniczych. W analizowanym stanie faktycznym Spółka w procesie nabywania biletów lotniczych nie dokonuje żadnej operacji w stosunku do zagranicznego przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej nieposiadającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby, zarządu lub też oddziału wykonującego. W sytuacji gdy bilety lotnicze nabywane są od pośrednika, usługi te stanowią usługi pośrednictwa handlowego. Przychody z tytułu pośrednictwa i przedstawicielstwa handlowego nie mieszczą się w żadnym z przypadków wymienionych w art. 21 ust. 1 updop, w którym to został określony katalog należności wypłacanych przez polskie podmioty podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązany do jego pobrania i odprowadzenia na rachunek właściwego urzędu skarbowego jest podmiot polski. W konsekwencji powyższego, obowiązek płatnika poboru tzw. „podatku u źródła” po stronie Spółki w ogóle nie wystąpi.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy uznające, że nie powinien on pobierać i odprowadzać podatku dochodowego od osób prawnych od tych wpłat jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania uchylonej interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.