Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.364.2020.1.DJ
z 27 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2020 r. (data wpływu 2 kwietnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 kwietnia 2020 r. (data wpływu 16 kwietnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z wypłatą dywidendy przez spółkę i przekazaniem jej przez Powiernika na rzecz Powierzającego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z wypłatą dywidendy przez spółkę i przekazaniem jej przez Powiernika na rzecz Powierzającego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Polski. W dniu 16 sierpnia 2007 r. Wnioskodawca zawarł z inną osobą fizyczną (dalej: Wspólnik) umowę powierniczą, na mocy której zlecił Wspólnikowi nabycie w imieniu własnym, lecz na ryzyko i ze środków Wnioskodawcy 45% udziałów (dalej: Powierzone udziały) w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka). Wspólnik posiada łącznie 90% udziałów w Spółce, w tym Powierzone udziały oraz 45% udziałów, które nabył w imieniu własnym, na własne ryzyko i z własnych środków.

W związku z zawarciem ww. umowy powierniczej Wnioskodawca i Wspólnik w dniu 16 sierpnia 2007 r. zawarli również umowę wspólnego przedsięwzięcia dotyczącą współpracy w ramach Spółki.

Obecnie Wnioskodawca i Wspólnik zamierzają rozwiązać powyższe umowy i ustalić nowe warunki inwestycji dokonanej przez Wnioskodawcę w Spółkę. W tym celu planowane jest zawarcie nowej umowy (dalej: Umowa inwestycyjna), zgodnie z którą Wspólnik pozostanie właścicielem łącznie 90% udziałów w Spółce, w tym Powierzonych udziałów.

Ponadto Umowa inwestycyjna będzie przewidywała m.in., że:

1. wykonywanie wszelkich uprawnień korporacyjnych z Powierzonych udziałów będzie przysługiwało wyłącznie Wspólnikowi;
2. Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do zysku przypadającego na Wspólnika odpowiadającego wysokości Powierzonych udziałów pod następującymi warunkami:
   • uzyskania za dany rok obrotowy zysku przez Spółkę,
   • podjęcia przez zgromadzenie wspólników Spółki uchwały w sprawie podziału zysku,
   • otrzymania przez Wspólnika wypłaty zysku zgodnie z podjętą uchwałą zgromadzenia wspólników;
3. Wnioskodawca będzie miał prawo do informacji dotyczących istotnych spraw Spółki;
4. Wspólnik będzie mógł zasięgać opinii Wnioskodawcy odnośnie istotnych spraw Spółki, jednakże opinie te nie będą wiążące dla Wspólnika, a jedynie będą miały charakter konsultacyjny;
5. po zakończeniu Umowy inwestycyjnej Wspólnik zobowiązany będzie do przeniesienia na Wnioskodawcę nieodpłatnie Powierzonych udziałów pod warunkiem, że będzie to dopuszczalne na gruncie umowy Spółki.
   
   

Umowa inwestycyjna zostanie zawarta na czas oznaczony 10 lat, z możliwością jej przedłużenia na kolejne okresy. Wypowiedzenie Umowy inwestycyjnej możliwe będzie jedynie z ważnych powodów.

W przypadku wypłaty dywidendy na rzecz Wspólnika z tytułu posiadanych 90% udziałów (w tym Powierzonych udziałów) Spółka jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych pobierze 19% zryczałtowany podatek dochodowy i przekaże na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku wypłaty przez Spółkę na rzecz Wspólnika dywidendy w części odpowiadającej Powierzonym udziałom, po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy w przypadku przekazania przez Wspólnika na rzecz Wnioskodawcy środków, pochodzących z wypłaconej przez Spółkę dywidendy w części odpowiadającej Powierzonym udziałom, po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.1

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku wypłaty przez Spółkę na rzecz Wspólnika dywidendy, w części odpowiadającej Powierzonym udziałom, po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód z kapitałów pieniężnych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 ostawy o PIT, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9,10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Podstawowym warunkiem wystąpienia u podatnika obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych jest uzyskanie przez niego dochodu, rozumianego jako nadwyżka przychodu nad kosztami jego uzyskania w rozumieniu ustawy o PIT. W szczególnych przypadkach wymienionych w ustawie dochód ten jest równy przychodowi. Istotą powstania zobowiązania w tym podatku jest zatem uzyskanie przez osobę fizyczną (podatnika) korzyści (przysporzenia) ze zdarzenia czy też czynności prawnej, z którymi ww. ustawa wiąże obowiązek podatkowy.

W obrocie gospodarczym zarówno osoby fizyczne, osoby prawne, jak i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej (spółki osobowe) nie muszą działać osobiście. Dopuszczalne jest działanie przez przedstawiciela. Istota przedstawicielstwa w prawie cywilnym polega na tym, że pewna osoba dokonuje w imieniu i na rzecz innego podmiotu czynności prawnych. Jeżeli czynność dokonana przez przedstawiciela mieści się w granicach umocowania udzielonego przez reprezentowanego, wywołuje ona bezpośredni skutek dla podmiotu, który udzielił pełnomocnictwa. Powszechnie wskazuje się, że prawu cywilnemu znane są także inne podobne instytucje, które pełnią funkcje zbliżone do przedstawicielstwa, przy czym nie należy ich utożsamiać z przedstawicielstwem.

Od tej instytucji należy odróżnić, np. powiernika, który na zewnątrz działa jako samodzielny podmiot prawa, jednak z mocy wewnętrznego porozumienia z inną osobą, na rzecz której działa, nie występuje we własnym interesie.

Powiernictwo jako instytucja prawna nie jest uregulowane w prawie polskim. Podstawą do konstruowania czynności powierniczych jest wyrażona w art. 353¹ Kodeksu cywilnego, zasada swobody kontraktowej. Zgodnie z tym przepisem, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

W dniu 16 sierpnia 2007 r. Wnioskodawca zawarł ze Wspólnikiem umowę powierniczą, na mocy której zlecił Wspólnikowi nabycie w imieniu własnym, lecz na ryzyko i ze środków Wnioskodawcy Powierzonych udziałów. W związku z zawarciem ww. umowy powierniczej Wnioskodawca i Wspólnik w dniu 16 sierpnia 2007 r. zawarli również umowę wspólnego przedsięwzięcia dotyczącą współpracy w ramach Spółki. Obecnie Wnioskodawca i Wspólnik zamierzają rozwiązać powyższe umowy i ustalić nowe warunki inwestycji dokonanej przez Wnioskodawcę w Spółkę. W tym celu planowane jest zawarcie Umowy inwestycyjnej.

Zgodnie z postanowieniami Umowy inwestycyjnej Wspólnik pozostanie właścicielem łącznie 90% udziałów w Spółce, w tym Powierzonych udziałów. Wykonywanie wszelkich uprawnień korporacyjnych z Powierzonych udziałów będzie przysługiwało wyłącznie Wspólnikowi. Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do zysku przypadającego na Wspólnika odpowiadającego wysokości Powierzonych udziałów pod warunkiem uzyskania za dany rok obrotowy zysku przez Spółkę, podjęcia przez zgromadzenie wspólników Spółki uchwały w sprawie podziału zysku oraz otrzymania przez Wspólnika wypłaty zysku zgodnie z podjętą uchwałą zgromadzenia wspólników. Wnioskodawca będzie miał prawo do informacji dotyczących istotnych spraw Spółki. Wspólnik będzie mógł zasięgać opinii Wnioskodawcy odnośnie istotnych spraw Spółki, jednakże opinie te nie będą wiążące dla Wspólnika, a jedynie będą miały charakter konsultacyjny. Po zakończeniu Umowy inwestycyjnej Wspólnik zobowiązany będzie do przeniesienia na Wnioskodawcę nieodpłatnie Powierzonych udziałów pod warunkiem, że będzie to dopuszczalne na gruncie umowy Spółki. Umowa inwestycyjna zostanie zawarta na czas oznaczony 10 lat, z możliwością jej przedłużenia na kolejne okresy. Wypowiedzenie Umowy inwestycyjnej możliwe będzie jedynie z ważnych powodów.

Mając na uwadze powyższe, należy zauważyć, że Umowa inwestycyjna będzie zawierała postanowienia charakterystyczne dla umowy powierniczej. W szczególności podstawą skonstruowania Umowy inwestycyjnej będzie stosunek zlecenia.

Jak wynika z art. 734 i 735 Kodeksu cywilnego, istotą umowy zlecenia jest odpłatne lub nieodpłatne dokonanie określonej czynności prawnej w imieniu dającego zlecenie lub (jeżeli tak stanowi umowa) w imieniu własnym, lecz na rachunek zlecającego. W tym ostatnim wypadku wszelkie nabycie praw lub rzeczy ma charakter fiducjarny, a przyjmujący zlecenie ma obowiązek wydać zlecającemu wszystko, co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociażby w imieniu własnym (art. 740 zdanie drugie Kodeksu cywilnego).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o PIT, jednym ze źródeł przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

Z kolei w myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się m.in. dywidendy i inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych faktycznie uzyskane z tego udziału, w tym również:

1. dywidendy z akcji złożonych przez członków pracowniczych funduszy emerytalnych na rachunkach ilościowych,
2. oprocentowanie udziałów członkowskich z nadwyżki bilansowej (dochodu ogólnego) w spółdzielniach,
3. podział majątku likwidowanej osoby prawnej lub spółki,
4. wartość dokonanych na rzecz wspólników spółek, nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, określoną według zasad wynikających z art. 11 ust. 2-2b.
   
   

W analizowanym przypadku podmiotem, który formalnie będzie uzyskiwał dywidendę od Spółki, będzie Wspólnik. Jednakże zgodnie z Umową inwestycyjną część wypłacanej przez Spółkę dywidendy Wspólnik zobowiązany będzie przekazać Wnioskodawcy. Przysporzenie majątkowe z tytułu dywidendy w części odpowiadającej Powierzonym udziałom będzie zatem następowało po stronie Wnioskodawcy, który powinien po swojej stronie rozpoznać skutki podatkowe.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w przypadku wypłaty przez Spółkę na rzecz Wspólnika dywidendy w części odpowiadającej Powierzonym udziałom, po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód z kapitałów pieniężnych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku przekazania przez Wspólnika na rzecz Wnioskodawcy środków pochodzących z wypłaconej przez Spółkę dywidendy w części odpowiadającej Powierzonym udziałom po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jak już zostało wyżej wspomniane, wypłata dywidendy przez Spółkę będzie skutkowała powstaniem po stronie Wnioskodawcy przychodu z kapitałów pieniężnych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT, od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a, z dywidend i innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o PIT, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 4 ustawy o PIT, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-12, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21.

Jak stanowi art. 42 ust. 1 ustawy o PIT, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

W momencie wypłaty dywidendy na rzecz Wspólnika Spółka będzie zatem obowiązana jako płatnik do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego i przekazania go w odpowiednim terminie do właściwego urzędu skarbowego. Oznacza to, że środki pochodzące z wypłaconej przez Spółkę dywidendy, które Wspólnik na podstawie Umowy inwestycyjnej ma obowiązek przekazać Wnioskodawcy, będą opodatkowane po stronie Wnioskodawcy już na etapie wypłaty dywidendy do Wspólnika. W chwili przekazania ww. środków przez Wspólnika na rzecz Wnioskodawcy będą już one zatem opodatkowane.

Należy zatem stwierdzić, że w przypadku przekazania przez Wspólnika na rzecz Wnioskodawcy środków pochodzących z wypłaconej przez Spółkę dywidendy w części odpowiadającej Powierzonym udziałom, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Końcowo, nadmienić należy, że w przedstawionym własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego Wnioskodawca nawiązał do przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, uregulowanej w Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm. oraz ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, której obowiązujące przepisy znajdują uregulowanie w Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm. Powyższe doprecyzowanie nie ma jednak wpływu na merytoryczne rozstrzygnięcie przedmiotowej interpretacji indywidualnej.

Dodatkowo, tut. organ wskazuje, że uzasadniając własne stanowisko, Wnioskodawca odniósł się do treści przepisu art. art. 353¹ Kodeksu cywilnego, natomiast wpisał „ art. 353 § 1 Kodeksu cywilnego”. Powyższe nie ma wpływu na rozstrzygnięcie sprawy, a tut. organ uznał to za omyłkę pisarską.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.