Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.240.2020.2.MP
z 26 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2020 r. (data wpływu 21 lutego 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 maja 2020 r. (data wpływu 19 maja 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia otrzymanego tytułem rękojmi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2020 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanego świadczenia.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 13 maja 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.240.2020.1.MP, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 13 maja 2020 r. i doręczono w dniu 14 maja 2020 r. Wnioskodawczyni uzupełniła powyższy wniosek pismem z dnia 19 maja 2020 r. (data wpływu 19 maja 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni na przełomie 2018 r. i 2019 r. nabyła nieruchomość od dewelopera. Na terenie przynależnym do domu znajdował się słup elektroenergetyczny, o którego usunięciu została zapewniona przez dewelopera. Na tej podstawie podjęła decyzję o zakupie nieruchomości, której wada – obecność wyżej wymienionej konstrukcji wsporczej – miała zostać usunięta przed przeniesieniem własności, co umożliwiałoby Wnioskodawczyni zakup pełnowartościowej nieruchomości. Mimo zapewnień ze strony sprzedającego, napowietrzna linia elektroenergetyczna nie została zmodernizowana przed sfinalizowaniem zakupu. W konsekwencji, nieruchomość objęta transakcją była niepełnowartościowa, będąc jedyną nieruchomością na terenie inwestycji z przebiegającą przez jej teren linią elektroenergetyczną oraz konstrukcją wsporczą umieszczoną na przynależnym terenie.

W związku z powyższym, deweloper zaproponował obniżenie ceny zakupu nieruchomości o 10 000 zł. Tym samym, deweloper przyznał rabat, którego realizację uzależnił od przeniesienia własności nieruchomości. Realizacja rabatu nastąpiła po podpisaniu aktu notarialnego poprzez zwrot 10 000 zł na rachunek bankowy oraz wystawił PIT-11 za 2019 r.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni dodała, że w dniu 7 lutego 2019 r. mocą aktu notarialnego nabyła nieruchomość zlokalizowaną na działce nr … w miejscowości…, w powiecie…, gminie…. Nieruchomość składała się z działki zabudowanej domem jednorodzinnym w zabudowie szeregowej. Zakup nieruchomości sfinansowała ze środków własnych oraz kredytu bankowego. Zapłata odbyła się w czterech transzach: trzech opłaconych przez Wnioskodawczynię (… czerwca 2018 r., … października 2018 r. oraz …1 grudnia 2018 r.), oraz czwartej, która została wypłacona sprzedającemu przez bank udzielający kredytu.

Na działce objętej transakcją znajdował się słup elektroenergetyczny, który zgodnie z deklaracją sprzedającego, miał zostać zmodernizowany przed przeniesieniem własności nieruchomości. Z przyczyn niezależnych od Wnioskodawczyni, tak się nie stało. W związku z powyższym, nabyta przez Wnioskodawczynię nieruchomość posiadała wadę fizyczną (zgodnie z art. 556 § 1 pkt 2 Kc), tj. nie miała właściwości, o której istnieniu Wnioskodawczyni została zapewniona przez sprzedającego (zmodernizowany słup elektroenergetyczny), co bezpośrednio wpłynęło na ograniczoną użyteczność przedmiotu transakcji.

W związku z powyższym, w dniu 8 lutego 2019 r., sprzedający dokonał wypłaty 10 000 zł z tytułu rękojmi za wady fizyczne nieruchomości, zgodnie z art. 560 § 1 Kodeksu cywilnego. Wypłata miała na celu obniżenie ceny, zgodnie z art. 560 § 3 Kodeksu cywilnego, pozostając w takiej proporcji do ceny wynikającej z umowy, w jakiej wartość rzeczy z wadą, pozostaje do wartości rzeczy bez wady. Wypłata nie stanowiła odszkodowania, a zmniejszenie ceny zakupu posiadającej wadę fizyczną.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy przyznana przez sprzedającego wypłata z tytułu art. 560 § 1 Kodeksu cywilnego, podlega zwolnieniu z podatku dochodowego?

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), kwota 10 000 zł otrzymana od dewelopera była rabatem, którego przyznanie miało na celu zrekompensować rzeczywistą stratę (zakup nieruchomości z wadą w postaci słupa elektroenergetycznego w centralnej części ogrodu). Udzielony rabat nie stanowił dla Wnioskodawczyni przychodu, a jedynie obniżał cenę zakupu nieruchomości poprzez zwrot niewielkiej części wcześniej poniesionych wydatków. Nie spowodował on wzbogacenia Wnioskodawczyni skutkującego przychodem, a jedynie obniżył poniesione na zakup nieruchomości koszty, stąd Wnioskodawczyni wnioskuje o jego zwolnienie z podatku dochodowego.

Kwota wypłacona przez sprzedającego nie stanowi przychodu z innych źródeł zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie spowodowała wystąpienia realnych korzyści majątkowych, a miała miejsce z tytułu rękojmi i obniżenia ceny zakupu nieruchomości z wadą fizyczną, zgodnie z art. 560 Kodeksu cywilnego. W przedstawionym stanie faktycznym nie dochodzi do przysporzenia majątkowego. Obniżona przez sprzedawcę cena odpowiada adekwatnej wartości nabytej nieruchomości. W związku z tym, otrzymanej kwoty nie należy uznawać za przychód podlegający opodatkowaniu PIT, w tym jako przychód z innych źródeł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle powyższego przepisu, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

W treści art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały określone źródła przychodów, gdzie m.in. wymienia się inne źródła (pkt 9).

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z brzmieniem art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Oznacza to, że przychodem z innych źródeł, będzie każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne, czy częściowo odpłatne. Z przychodem tym mamy jednakże do czynienia wyłącznie w przypadku, kiedy u podatnika występują realne korzyści majątkowe. Podstawą uzyskania ww. przychodu mogą być zatem tylko takie czynności faktyczne lub prawne, w wyniku których rzeczywiście następuje przyrost w majątku danej osoby fizycznej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 7 lutego 2019 r., Wnioskodawczyni nabyła od dewelopera nieruchomość zlokalizowaną na działce nr …. Zakup nieruchomości sfinansowała ze środków własnych oraz kredytu bankowego. Nieruchomość składała się z działki zabudowanej domem jednorodzinnym w zabudowie szeregowej. Na terenie przynależnym do domu znajdował się słup elektroenergetyczny, o którego usunięciu Wnioskodawczyni została zapewniona przez dewelopera. Na tej podstawie, podjęła decyzję o zakupie nieruchomości, której wada – obecność wymienionej konstrukcji wsporczej – miała zostać usunięta przed przeniesieniem własności, co umożliwiałoby Wnioskodawczyni zakup pełnowartościowej nieruchomości. Mimo zapewnień ze strony sprzedającego, napowietrzna linia elektroenergetyczna nie została zmodernizowana przed sfinalizowaniem zakupu. W konsekwencji, nieruchomość objęta transakcją była niepełnowartościowa, będąc jedyną nieruchomością na terenie inwestycji, z przebiegającą przez jej teren linią elektroenergetyczną oraz konstrukcją wsporczą umieszczoną na przynależnym terenie. W związku z powyższym, nabyta przez Wnioskodawczynię nieruchomość posiadała wadę fizyczną, tj. nie miała właściwości, o której istnieniu Wnioskodawczyni została zapewniona przez sprzedającego (zmodernizowany słup elektroenergetyczny), co bezpośrednio wpłynęło na ograniczoną użyteczność przedmiotu transakcji. W związku z powyższym, deweloper zaproponował obniżenie ceny zakupu nieruchomości o 10 000 zł. W dniu 8 lutego 2019 r., sprzedający dokonał wypłaty kwoty 10 000 zł z tytułu rękojmi za wady fizyczne nieruchomości, zgodnie z art. 560 § 1 Kodeksu cywilnego. Wypłata miała na celu obniżenie ceny, zgodnie z art. 560 § 3 Kodeksu Cywilnego, pozostając w takiej proporcji do ceny wynikającej z umowy, w jakiej wartość rzeczy z wadą, pozostaje do wartości rzeczy bez wady. Wypłata nie stanowiła odszkodowania, a zmniejszenie ceny zakupu posiadającej wadę fizyczną.

Zgodnie z art. 560 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145), jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy, chyba że sprzedawca niezwłocznie i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego wymieni rzecz wadliwą na wolną od wad albo wadę usunie. Ograniczenie to nie ma zastosowania, jeżeli rzecz była już wymieniona lub naprawiana przez sprzedawcę albo sprzedawca nie uczynił zadość obowiązkowi wymiany rzeczy na wolną od wad lub usunięcia wady.

W myśl art. 560 § 3 ww. Kodeksu, obniżona cena powinna pozostawać w takiej proporcji do ceny wynikającej z umowy, w jakiej wartość rzeczy z wadą pozostaje do wartości rzeczy bez wady.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług (Dz. U. z 2019 r., poz. 178), ceną jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę.

W przedmiotowej sprawie wskazano, że cena nieruchomości uległa zmniejszeniu na podstawie art. 560 § 3 Kodeksu cywilnego, w rezultacie więc rzeczywistą cenę adekwatną do wartości nabytej od sprzedającego (dewelopera) nieruchomości stanowi kwota zapłacona tytułem tego nabycia, pomniejszona o kwotę wypłaconą Wnioskodawczyni w dniu 7 lutego 2019 r.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku okoliczności faktyczne oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić zatem należy, że otrzymana przez Wnioskodawczynię od sprzedającego (dewelopera) kwota tytułem obniżenia ceny (zakupionej uprzednio nieruchomości) na podstawie przepisów o rękojmi sprzedawcy rzeczy za wady fizyczne rzeczy, nie stanowi przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej uznano za prawidłowe, ponieważ wskazała Ona, że otrzymanej kwoty nie należy uznawać za przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż udzielony rabat jedynie obniżał cenę zakupu nieruchomości ze względu na wadę fizyczną i nie stanowił realnych korzyści majątkowych dla Wnioskodawczyni. Należy równocześnie podkreślić, że otrzymana kwota nie może podlegać zwolnieniu z podatku dochodowego, ponieważ nie stanowi przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych, który mógłby podlegać zwolnieniu przedmiotowemu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w…, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.