Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4014.110.2020.1.AD
z 29 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 marca 2020 r. (data wpływu – 25 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie zachowania prawa do zwolnienia na podstawie art. 9 pkt 2 ustawy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 marca 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie zachowania prawa do zwolnienia na podstawie art. 9 pkt 2 ustawy.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wraz z żoną od 1991 r. prowadzi gospodarstwo rolne o pow. 10,8029 ha. W 2016 r. i 2017 r. Wnioskodawca z żoną dokupili kilka działek rolnych w celu powiększenia gospodarstwa rolnego z 10,8029 ha do 17,9717 ha.

W 2015 r. działka nr (…) o pow. 1,4060 ha została podzielona na działki:

• działka 1 nr (…) o pow. 0,2221 ha,
• działka 2 nr (…) o pow. 0,2212 ha

(rola IIIa – 0,0328 ha i ŁIII – 0,18884 ha),

• działka 3 nr (…) o pow. 0,9627 ha.
  
  

W 2015 r. Wnioskodawca wraz z żoną darował w prezencie ślubnym najstarszemu synowi działkę 1 o pow. 0,2221 ha.

W lutym 2020 r. działkę 2 o pow. 0,2212 ha Wnioskodawca wraz z żoną darował drugiemu synowi w prezencie ślubnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w wyniku darowizny zrobionej w 2020 r. Wnioskodawca stracił prawo do zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych od umów sprzedaży zawartych w latach 2016 r.i 2017 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, w dalszym ciągu przysługuje mu prawo do zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych.

W 2015 r. Wnioskodawca wraz z żoną dokonał podziału działki nr (…) o pow. 1,4060 ha, w wyniku którego powstała m.in. działka 2 o pow. 0,2212 ha z przeznaczeniem pod zabudowę. Logiczne dla Wnioskodawcy i jego żony, jako rodziców, było to, że skoro darowali działkę pod budowę domu najstarszemu synowi to i drugiemu należało też darować.

Działka 2 o pow. 0,2212 ha od 2015 r. była przeznaczona dla drugiego syna, ale dopiero z chwilą zawarcia przez niego związku małżeńskiego została mu ofiarowana.

Wnioskodawca uważa, że zmniejszenie powierzchni gospodarstwa rolnego o 0,2212 ha nie wpływa na wielkość produkcji mleka w jego gospodarstwie.

Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zwolnienie z podatku przysługuje jeśli powierzchnia powiększonego gospodarstwa będzie nie mniejsza niż 11 ha i nie większa niż 300 ha oraz gospodarstwo to będzie prowadzone przez nabywcę przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia.

Zdaniem Wnioskodawcy, w dalszym ciągu prowadzi on gospodarstwo rolne o tym samym areale użytków rolnych co przed poczynioną darowizną, ponieważ darowana działka nie wpłynęła na pomniejszenie produkcji (zysku) gospodarstwa rolnego.

Wnioskodawca podkreślił, że aktualna powierzchnia gospodarstwa rolnego mieści się w wymaganiach między 11 a 300 ha, a Wnioskodawca zamierza je dalej prowadzić. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu w dalszym ciągu prawo do zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2019 r., poz. 1519, ze zm.), podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej decyduje, w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, moment dokonania czynności cywilnoprawnej. Na podstawie art. 4 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podstawę opodatkowania – przy umowie sprzedaży − stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego, którą określa się na zasadach wskazanych w art. 6 ust. 2 ww. ustawy. Stawka podatku od umowy sprzedaży m.in. nieruchomości wynosi 2% − art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy.

Jak wynika z powołanych przepisów – sprzedaż nieruchomości podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na kupującym.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W myśl art. 9 pkt 2 ww. ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż własności gruntów, stanowiących gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym, wraz z będącymi ich częścią składową drzewami i innymi roślinami, pod warunkiem że w wyniku dokonania czynności zostanie utworzone lub powiększone gospodarstwo rolne, a powierzchnia gospodarstwa rolnego utworzonego lub powstałego w wyniku powiększenia będzie nie mniejsza niż 11 ha i nie większa niż 300 ha oraz gospodarstwo to będzie prowadzone przez nabywcę przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia; zwolnienie to stanowi pomoc de minimis w rolnictwie, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz.Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 9).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca wspólnie z żoną od 1991 r. prowadzi gospodarstwo rolne o pow. 10,8029 ha. W 2016 r. i 2017 r. Wnioskodawca z żoną dokupili kilka działek rolnych w celu powiększenia gospodarstwa rolnego z 10,8029 ha do 17,9717 ha.

W 2015 r. działka o pow. 1,4060 ha została podzielona na działki: działkę 1 o pow. 0,2221 ha i działkę 2 o pow. 0,2212 ha (rola IIIa – 0,0328 ha i ŁIII – 0,18884 ha) oraz działkę 3 o pow. 0,9627 ha.

W 2015 r. Wnioskodawca wraz z żoną darował w prezencie ślubnym najstarszemu synowi działkę 1 o pow. 0,2221 ha.

W lutym 2020 r. działkę 2 o pow. 0,2212 ha Wnioskodawca wraz z żoną darował drugiemu synowi w prezencie ślubnym.

Zdaniem Wnioskodawcy w tak przedstawionych okolicznościach zachowa prawo do zwolnienia.

Z takim stanowiskiem nie można się zgodzić.

Zwolnienie zawarte w art. 9 pkt 2 ww. ustawy ma charakter warunkowy. Oznacza to, że dla zastosowania przedmiotowego zwolnienia, jak również dla zachowania prawa do zwolnienia, koniecznym jest m.in., aby powierzchnia utworzonego lub powiększonego gospodarstwa rolnego przez nabywcę była nie mniejsza niż 11 ha i nie większa niż 300 ha oraz gospodarstwo to było prowadzone przez nabywcę przez okres pięciu lat od dnia nabycia. W przypadku niedotrzymania tych warunków następuje utrata zwolnienia od podatku.

Nie można zatem zgodzić się ze stanowiskiem przedstawionym przez Wnioskodawcę, zgodnie z którym dokonana przez Wnioskodawcę i jego żonę darowizna części nieruchomości z jego dotychczasowego gospodarstwa rolnego synowi nie spowoduje utraty przez Wnioskodawcę prawa do zachowania zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zastosowanego w związku z umowami sprzedaży zawartymi w 2016 r. i 2017 r.

Przepis art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie przewiduje regulacji, która by pozwalała zachować zwolnienie w przypadku uszczuplenia obszaru gospodarstwa rolnego – powiększonego w wyniku zakupu własności gruntów stanowiących gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym – przed upływem ustawowego terminu 5 lat od dnia nabycia nieruchomości, w związku z którą to czynnością (czynnościami) przysługuje zwolnienie w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca wraz z żoną w latach 2016 i 2017 nabył kilka działek rolnych w celu powiększenia dotychczasowego gospodarstwa rolnego z 10,8029 ha do 17,9717 ha. Zatem zgodnie z brzmieniem obowiązujących przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych Wnioskodawca, w celu skorzystania ze zwolnienia, miał obowiązek prowadzenia tego (tj. całego) gospodarstwa rolnego powiększonego o te nieruchomości przez 5 lat od dnia ich nabycia. Warunki zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych zawarte w wyżej cytowanym przepisie muszą być bowiem spełnione łącznie – w tym przypadku warunek powiększenia gospodarstwa rolnego, a następnie warunek prowadzenia przez nabywcę przez wymagany ustawowo okres gospodarstwa rolnego powstałego w wyniku powiększenia. Dla zachowania zwolnienia podatkowego wynikającego z powyższego przepisu nabywca nieruchomości, które weszły w skład gospodarstwa rolnego, ma obowiązek prowadzenia tego powiększonego gospodarstwa rolnego (obejmującego wszystkie działki nabyte tytułem umowy sprzedaży i objęte zwolnieniem podatkowym jak również dotychczas wchodzące w skład gospodarstwa rolnego a będące jego częścią w chwili nabycia) przez 5 lat od dnia nabycia, a więc w analizowanej sytuacji od daty zakupu ostatniej działki.

W doktrynie podkreśla się, że celem ustanowienia omawianego zwolnienia jest wspieranie zakładania gospodarstw rolnych i prowadzenia w nich produkcji oraz poprawa struktury agrarnej, przede wszystkim przez powiększenie obszaru gospodarstw rolnych. Tak więc obszar powiększonego gospodarstwa rolnego nie może być uszczuplony w okresie 5 lat od dnia jego nabycia, a zbycie jakiejkolwiek części tego gospodarstwa powoduje utratę zwolnienia od podatku w całości.

Reasumując, stwierdzić należy, że w analizowanym stanie faktycznym darowizna synowi części nieruchomości Wnioskodawcy wchodzącej w skład jego dotychczasowego gospodarstwa rolnego spowodowała utratę przez Wnioskodawcę prawa do zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Warunki konieczne do zachowania prawa do ww. ulgi w postaci prowadzenia powiększonego gospodarstwa rolnego przez okres co najmniej 5 lat od daty nabycia nieruchomości nie zostały bowiem dotrzymane, gdyż Wnioskodawca darował część gruntów rolnych stanowiących część wcześniej prowadzonego gospodarstwa rolnego. W ten sposób Wnioskodawca działa niezgodnie z celem ustanowienia omawianego zwolnienia, gdyż w wyniku dokonanej czynności pomniejszył, a nie powiększył gospodarstwo rolne, tracąc tym samym prawo do zastosowanego przy umowie sprzedaży z 2016 r. i 2017 r. zwolnienia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Należy także podkreślić, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – niniejsza interpretacja wywołuje tylko skutki prawne dla Wnioskodawcy. Jeżeli zatem żona Wnioskodawcy chciałaby uzyskać interpretację dla siebie, winna wystąpić z odrębnym wnioskiem.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.