Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0461-ITPB2.4511.804.2016.6.KC
z 28 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) oraz zgodnie z art. 223 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 4 lipca 2017 r. sygn. akt I SA/Gd 633/17 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 28 lutego 2020 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 27 września 2016 r. (data wpływu 29 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2016 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 21 grudnia 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów wydał dla Wnioskodawczyni indywidualną interpretację znak: 0461-ITPB2.4511.804.2016.1.NP, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawczyni stwierdzając, że jako osoba posiadająca wraz z mężem gospodarstwo rolne, nie jest zwolniona od uiszczenia podatku dochodowego z tytułu otrzymania odszkodowania za szkody powstałe w gospodarstwie rolnym w wyniku prowadzenia na tym gruncie inwestycji związanych z budową urządzeń infrastruktury technicznej w postaci drogi. Wnioskodawczyni na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 21 grudnia 2016 r. znak: ITPB2.4511.804.2016.1.NP wniosła pismem z dnia 10 stycznia 2017 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów pismem z dnia 2 lutego 2017 r. znak: 0461-ITPB2.4511.804.2016.2.NP stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawczyni na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 21 grudnia 2016 r. znak: 0461-ITPB2.4511.804.2016.1.NP złożyła skargę z dnia 8 marca 2017 r. (data wpływu 14 marca 2017 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z 4 lipca 2017 r. sygn. akt I SA/Gd 633/17 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z 21 grudnia 2016 r. znak: 0461-ITPB2.4511.804.2016.1.NP.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 4 lipca 2017 r. sygn. akt I SA/Gd 633/17, Szef Krajowej Administracji Skarbowej złożył skargę kasacyjną z 18 września 2017 r. znak 0110-KWR4.4021.60.2017.2.RB do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z 7 listopada 2019 r. sygn. akt II FSK 3868/17 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie zwolnienia przedmiotowego wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni, w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej, jest współwłaścicielką nieruchomości stanowiącej użytki rolne wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego, o łącznej powierzchni 3,06 ha.

Przedsiębiorstwo G. zajmuje się pozyskiwaniem żwiru z sąsiednich terenów, do których prowadzi droga gminna. Odcinek tej drogi przebiega przez osiedle domków jednorodzinnych, których mieszkańcy nie wyrazili zgody na przejazd dużych samochodów ciężarowych. W tej sytuacji, właściciel przedsiębiorstwa - podmiot uprawniony do budowy urządzeń infrastruktury technicznej, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami - zwrócił się z prośbą do Wnioskodawczyni o możliwość przeprowadzenia drogi przez należące do niej pole uprawne zajęte pod uprawę zboża.

Zasoby żwiru i tym samym okres funkcjonowania żwirowni nie były znane, w związku z czym umowa o udostępnienie nieruchomości między Wnioskodawczynią i jej mężem, a G. zawarta była na okres roku z możliwością przedłużenia na okres kolejnych 12 miesięcy. G. zobowiązało się wypłacać odszkodowanie w kwocie 12000 zł z powodu ewentualnych strat w uprawach rolnych zaistniałych podczas prowadzenia prac ziemnych, związanych z budową i eksploatacją drogi, rekultywacji terenu oraz zmniejszenia wartości nieruchomości. Grunt został przekazany inwestorowi protokołem udostępnienia nieruchomości. Zasoby żwiru okazały się wystarczające, dlatego też G. kontynuował prowadzenie żwirowni przez następne lata i każdego roku podpisywano aneks do ww. protokołu na kolejne 12 miesięcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawczyni, jako osoba posiadająca wraz z mężem gospodarstwo rolne, zwolniona jest od uiszczania podatku dochodowego z tytułu otrzymania odszkodowania za szkody powstałe w gospodarstwie rolnym w wyniku prowadzenia na tym gruncie inwestycji związanych z budową urządzeń infrastruktury technicznej w postaci drogi?

Zdaniem Wnioskodawczyni, otrzymane odszkodowanie zwolnione jest z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 120 u.p.d.o.f., gdyż mieści się ono w katalogu odszkodowań wymienionych w tym artykule.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku i orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2016 r., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2016 r., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są inne źródła.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2016 r., za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Natomiast w myśl art. 20 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2016 r., za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Zauważyć należy, że katalog przychodów z innych źródeł jest katalogiem otwartym, o czym przesądza użycie przez ustawodawcę sformułowania „w szczególności”. Wyliczenie zawarte w art. 20 ust. 1 ww. ustawy jest zatem jedynie wyliczeniem przykładowym. Tym samym, zakres art. 20 ust. 1 tej ustawy obejmuje także kwoty wypłaconego odszkodowania w związku z ustanowieniem służebności gruntowej, rekultywacją terenu czy szkodami powstałymi w uprawach rolnych i drzewostanie.

Jednakże w myśl art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego, są odszkodowania wypłacone, na podstawie wyroków sądowych i zawartych umów (ugód), posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, z tytułu:

1. ustanowienia służebności gruntowej,
2. rekultywacji gruntów,
3. szkód powstałych w uprawach rolnych i drzewostanie

• w wyniku prowadzenia na tych gruntach, przez podmioty uprawnione na podstawie odrębnych przepisów, inwestycji dotyczących budowy infrastruktury przesyłowej ropy naftowej, i produktów rafinacji ropy naftowej oraz budowy urządzeń infrastruktury technicznej, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651, z późn. zm.).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni, w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej, jest współwłaścicielką nieruchomości stanowiącej użytki rolne wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego, o łącznej powierzchni 3,06 ha.

Przedsiębiorstwo G. zajmuje się pozyskiwaniem żwiru z sąsiednich terenów, do których prowadzi droga gminna. Odcinek tej drogi przebiega przez osiedle domków jednorodzinnych, których mieszkańcy nie wyrazili zgody na przejazd dużych samochodów ciężarowych. W tej sytuacji, właściciel przedsiębiorstwa - podmiot uprawniony do budowy urządzeń infrastruktury technicznej, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami - zwrócił się z prośbą do Wnioskodawczyni o możliwość przeprowadzenia drogi przez należące do niej pole uprawne zajęte pod uprawę zboża.

Zasoby żwiru i tym samym okres funkcjonowania żwirowni nie były znane, w związku z czym umowa o udostępnienie nieruchomości między Wnioskodawczynią i jej mężem, a G. zawarta była na okres roku z możliwością przedłużenia na okres kolejnych 12 miesięcy. G. zobowiązało się wypłacać odszkodowanie w kwocie 12000 zł z powodu ewentualnych strat w uprawach rolnych zaistniałych podczas prowadzenia prac ziemnych, związanych z budową i eksploatacją drogi, rekultywacji terenu oraz zmniejszenia wartości nieruchomości. Grunt został przekazany inwestorowi protokołem udostępnienia nieruchomości. Zasoby żwiru okazały się wystarczające, dlatego też G. kontynuował prowadzenie żwirowni przez następne lata i każdego roku podpisywano aneks do ww. protokołu na kolejne 12 miesięcy.

W kontekście powyższego wyjaśnić należy, że z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że wskazane w nim odszkodowanie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, gdy spełnione są łącznie następujące warunki:

1. otrzymuje je posiadacz gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego,
2. odszkodowanie zostaje wypłacone z tytułu wymienionego w przepisie,
3. podmiot uprawniony na podstawie odrębnych przepisów prowadzi na gruntach wchodzących w skład gospodarstwa rolnego inwestycję związaną z budową infrastruktury przesyłowej ropy naftowej i produktów rafinacji ropy naftowej lub budową urządzeń infrastruktury technicznej, o których mowa jest w art. 143 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami,
4. źródłem odszkodowania jest wyrok sądowy lub umowa (ugoda) zawarta między stronami.

Zgodnie z postanowieniami art. 143 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami przez budowę urządzeń infrastruktury technicznej rozumie się budowę drogi oraz wybudowanie pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią przewodów lub urządzeń wodociągowych, kanalizacyjnych, ciepłowniczych, elektrycznych, gazowych i telekomunikacyjnych.

W uzasadnieniu wyroku z dnia 4 lipca 2017 r., sygn. akt I SA/Gd 633/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że przepis art. 143 ust. 2 u.g.n. stanowi, że przez budowę urządzeń infrastruktury technicznej rozumie się budowę drogi oraz wybudowanie pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią przewodów lub urządzeń wodociągowych, kanalizacyjnych, ciepłowniczych, elektrycznych, gazowych i telekomunikacyjnych. Przepis ten wskazuje zatem rodzaje urządzeń, jakie wchodzą w zakres infrastruktury technicznej, do których odnosi się pojęcie „budowy”. Zakres ten jest przy tym zamknięty i obejmuje drogę, podziemne i nadziemne przewody lub urządzenia wodociągowe, kanalizacyjne, ciepłownicze, elektryczne, gazowe i telekomunikacyjne (tak też E. Bończyk-Kucharczyk, Komentarz do ustawy o gospodarce nieruchomościami, por. też wyrok WSA w Białymstoku z dnia 10 lutego 2010 r., I SA/Bk 490/09, z dnia 17 czerwca 2009 r., I SA/Bk 101/09, z dnia 2 lutego 2009 r., I SA/Bk 425/08 czy wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 lutego 2007 r., III SA/Wa 4281/06).

Stosując dyrektywy wykładni językowej należy, zdaniem Sądu, dojść do wniosku, że w sprawie spełnione zostały przesłanki, od których przepis art. 21 ust. 1 pkt 120 u.p.d.o.f. uzależnia zastosowanie omawianego zwolnienia. Z wniosku o wydanie interpretacji wynika bowiem, że przedmiotowe odszkodowanie wypłacane jest skarżącej na podstawie ugody (1), skarżąca włada gruntem wchodzącym w skład gospodarstwa rolnego (2), odszkodowanie związane jest z wystąpieniem szkód powstałych w uprawach rolnych (3), a szkody te wystąpiły właśnie w wyniku prowadzenia budowy urządzenia infrastruktury technicznej, o którym mowa w art. 143 ust. 2 u.g.n., tj. drogi (4). W konsekwencji zdaniem Sądu, na pytanie zadane we wniosku odpowiedzieć należało twierdząco.

Z kolei Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 2 stycznia 2020 r., sygn. akt II FSK 3868/17 oddalając złożoną skargę kasacyjną wskazał, że sąd pierwszej instancji przypisał właściwe znaczenie pojęciu droga. Słusznie Sąd ten uznał, że odesłanie do jednego przepisu ustawy o gospodarce nieruchomościami eliminuje uprawnienie do stosowania innych przepisów tej ustawy. Gdyby wolą ustawodawcy było stosowanie innych przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami, wówczas albo wskazałby także inne przepisy, albo zawarłby odesłanie ogólne. Analogicznie należy postrzegać możliwość zaczerpnięcia definicji pojęcia „droga" z ustawy o drogach publicznych. Mając na uwadze racjonalizm ustawodawcy, przyjąć należy, iż gdyby jego wolą było nadanie pojęciu „droga” znaczenia wskazanego w ustawie o drogach publicznych, to zawarłby w ustawie podatkowej stosowne odesłanie do przepisu (przepisów) tej ustawy.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego dla potrzeb odkodowania treści art. 21 ust. 1 pkt 120 u.p.d.o.f. nie jest potrzebna wykładnia systemowa zewnętrzna w zakresie dotyczącym pojęcia „droga”.

W konsekwencji brak jest przyczyn, dla których należałoby odstąpić od prymatu wykładni językowej art. 21 ust. 1 pkt 120 u.p.d.o.f. w zakresie objętym skargą kasacyjną.

Zatem należy uznać, że prawidłowo Sąd pierwszej instancji zastosował leksykalne znaczenie terminu „droga" i doszedł do słusznego wniosku, że opisana we wniosku o interpretację indywidualną droga jest objęta regulacją z art. 21 ust. 1 pkt 120 u.p.d.o.f. w związku z art. 143 ust. 2 u.g.n.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że wypłacone Wnioskodawczyni odszkodowanie za szkody powstałe na gruncie wchodzącym w skład Jej gospodarstwa rolnego w związku z budową urządzeń infrastruktury technicznej w postaci ww. drogi, korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym, określonego w art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.