2020.05.25 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDWT.4011.3.2020.1.JŁ
z 25 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2020 r. (data wpływu 3 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Nieruchomość o numerze ewidencyjnym X, położona w obrębie ewidencyjnym G. o powierzchni 0,0796 ha księga wieczysta KW nr …, została nabyta na podstawie umowy sprzedaży sporządzonej w formie aktu notarialnego w Państwowym Biurze Notarialnym w dniu 4 lipca 1978 r. W dniu 2 stycznia 1981 r. H.K. (ciocia Wnioskodawcy) darowała bratu (ojcu Wnioskodawcy) B. W. udział ½ opisanej wyżej nieruchomości. Następnie B.W. i H.W. umową o rozszerzenie wspólności ustawowej z dnia 2 stycznia 1981 r. rozszerzyli wspólność ustawową majątkową małżeńską istniejącą między nimi na przedmiotową nieruchomość.

Opisana nieruchomość na podstawie „Umowy o częściowy dział spadku, częściowy podział majątku wspólnego, częściowe zniesienie współwłasności oraz umowy darowizny” z dnia 29 grudnia 2014 r. w formie aktu notarialnego, uległa podziałowi na działki o numerach: Y o powierzchni 0,0398 ha i Z o powierzchni 0,0398 ha na podstawie ostatecznej decyzji wydanej z upoważnienia Burmistrza w dniu 10 września 2014 r.

W dniu 22 lipca 2012 r. zmarł ojciec Wnioskodawcy i według ustawy nabył po nim w spadku ¼ części jego własności zgodnie z prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 15 października 2013 r. wydanym w sprawie o stwierdzenie nabycia praw do spadku po B. W.

Po uwzględnieniu opisanego podziału działki X udział Wnioskodawcy w przedmiotowych działkach został określony jako 1/16 części działki X. Po uwzględnieniu opisanego dziedziczenia udział Wnioskodawcy w działce Z został określony jako ¼ części ojca, czyli 1/8 części działki Z.

W opisanym akcie notarialnym matka darowała Wnioskodawcy udział 4/8 części działki oznaczonej numerem ewidencyjnym Z o powierzchni 0,0398 ha położonej w obrębie ewidencyjnym G. Po uwzględnieniu opisanej darowizny udział Wnioskodawcy w działce Z był określony jako 5/8 części działki Z, lecz fakt darowizny nie jest przedmiotem zapytania.

Sprawa dotyczy udziału w nieruchomości położonej w G. o powierzchni 0,0398 ha, dla której w Sądzie Rejonowym jest prowadzona księga wieczysta KW ... Udział 1/8 części działki Z (1/16 części działki X) Wnioskodawca nabył na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 15 października 2013 r.

Udział, który nabył Wnioskodawca w 2013 r. w spadku po ojcu na podstawie „Umowy o częściowy dział spadku, częściowy podział majątku wspólnego, częściowe zniesienie współwłasności oraz umowy darowizny” z dnia 29 grudnia 2014 r. w formie aktu notarialnego, nie zmienił wartości, wielkości, ani Wnioskodawca nie uzyskał żadnej korzyści finansowej poprzez wykonanie tego aktu notarialnego.

Opisana nieruchomość nr Z została zbyta dnia 26 lutego 2019 r. na podstawie umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego przez wszystkich współwłaścicieli w całości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy „umowa o częściowy dział spadku, częściowy podział majątku wspólnego, częściowe zniesienie współwłasności oraz umowa darowizny” z dnia 29 grudnia 2014 r. stanowiła fakt oraz datę nabycia przez Wnioskodawcę i czy powstaje na obowiązek podatkowy po sprzedaży nieruchomości przed upływem 5 lat podatkowych od daty nabycia?

Zdaniem Wnioskodawcy, za datę nabycia nieruchomości lub prawa należy przyjąć datę ich pierwotnego nabycia (w tym przypadku będzie to data sprawy spadkowej).

Wnioskodawca zaznacza, że 4/8 części nieruchomości nabył w formie darowizny ww. wymienionym akcie i ta część nie jest przedmiotem pytania w sprawie, ponieważ był to fakt nabycia.

Natomiast ¼ części nieruchomości została nabyta w formie spadku po ojcu na podstawie sprawy spadkowej z dnia 15 października 2013 r.

Wpływu na bieg 5-letniego terminu nie ma dokonany w międzyczasie podział działki przez współwłaścicieli. Po jego dokonaniu Wnioskodawca posiadał wciąż taką samą wielkość udziałów w nieruchomości – nie doszło do nabycia gruntu. Według Wnioskodawcy sam fakt podziału pozostaje bez znaczenia, gdyż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależniają skutki podatkowe odpłatnego zbycia nieruchomości od daty jej nabycia, a nie od daty podziału.

Także zniesienie współwłasności nie będzie miało żadnych skutków na kanwie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Samo zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat.

Co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy – w wyniku tego zniesienia – podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału, jaki pierwotnie mu przysługiwał.

Podobne wnioski wynikają z ukształtowanej już linii orzeczniczej Naczelnego Sądu Administracyjnego, z której wynika, że nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku dokonanego zniesienia współwłasności, jeśli:

podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty, lub
wartość rzeczy mieści się w udziale, jaki przysługiwał tej osobie w majątku wspólnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,
innych rzeczy,

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie stanowi źródło przychodu, o którym mowa w tym przepisie. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 tej ustawy, a przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W tym miejscu należy wskazać, że ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 10 ust. 5 i art. 10 ust. 7, które stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Natomiast, stosownie do art. 10 ust. 7 ww. ustawy, nie stanowi nabycia albo odpłatnego zbycia, o których mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

Wobec powyższego od dnia 1 stycznia 2019 r. pięcioletni okres, po upływie którego nie powstanie obowiązek uiszczenia podatku dochodowego z tytułu sprzedaży nieruchomości nabytych w drodze spadku liczony jest od końca roku, w którym spadkodawca ją nabył lub wybudował, a nie tak jak w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r. – od końca roku, w którym został otwarty spadek (w którym zmarł spadkodawca). Zmiana obejmuje zatem wszystkich, którzy dokonają zbycia nieruchomości po dniu 31 grudnia 2018 r., bez względu na datę odziedziczenia nieruchomości.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że nieruchomość o numerze ewidencyjnym X, położona w obrębie ewidencyjnym G., została nabyta na podstawie umowy sprzedaży sporządzonej w formie aktu notarialnego w dniu 4 lipca 1978 r. W dniu 2 stycznia 1981 r. H.K. (ciocia Wnioskodawcy) darowała bratu (ojcu Wnioskodawcy) B.W. udział ½ opisanej wyżej nieruchomości. Następnie B.W. i H.W. umową o rozszerzenie wspólności ustawowej z dnia 2 stycznia 1981 r. rozszerzyli wspólność ustawową majątkową małżeńską istniejącą między nimi na przedmiotową nieruchomość. Opisana nieruchomość na podstawie „Umowy o częściowy dział spadku, częściowy podział majątku wspólnego, częściowe zniesienie współwłasności oraz umowy darowizny” z dnia 29 grudnia 2014 r. w formie aktu notarialnego, uległa podziałowi na działki o numerach: Y o powierzchni 0,0398 ha i Z o powierzchni 0,0398 ha na podstawie ostatecznej decyzji wydanej z upoważnienia Burmistrza w dniu 10 września 2014 r. W dniu 22 lipca 2012 r. zmarł ojciec Wnioskodawcy, po którym nabył w spadku ¼ części jego własności zgodnie z prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 15 października 2013 r. wydanym w sprawie o stwierdzenie nabycia praw do spadku po ojcu Wnioskodawcy. Po uwzględnieniu opisanego podziału działki X udział Wnioskodawcy w przedmiotowych działkach został określony jako 1/16 części działki X. Po uwzględnieniu opisanego dziedziczenia udział Wnioskodawcy w działce Z został określony jako ¼ części należącej do ojca, czyli 1/8 części działki Z. Udział, który nabył Wnioskodawca w 2013 r. w spadku po ojcu na podstawie „Umowy o częściowy dział spadku, częściowy podział majątku wspólnego, częściowe zniesienie współwłasności oraz umowy darowizny” z dnia 29 grudnia 2014 r. w formie aktu notarialnego, nie zmienił wartości, wielkości, ani Wnioskodawca nie uzyskał żadnej korzyści finansowej poprzez wykonanie tego aktu notarialnego. Opisana nieruchomość nr Z została zbyta dnia 26 lutego 2019 r. na podstawie umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego przez wszystkich współwłaścicieli w całości.

Wobec powyższego wskazać należy, że stosownie do art. 1035 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145) jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku. Artykuł 1037 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi natomiast, że dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców.

Z instytucją działu spadku mamy więc do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Nie zmienia to faktu, że dział spadku jest zawsze konsekwencją wcześniejszego nabycia spadku. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Natomiast, zgodnie z art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić.

W myśl art. 211 ww. ustawy, każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości. Rzecz, która nie daje się podzielić, może być przyznana stosownie do okoliczności jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych albo sprzedana stosownie do przepisów kodeksu postępowania cywilnego (art. 212 § 2 Kodeksu cywilnego).

W rezultacie w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Tak więc, co do zasady, dział spadku i zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy w wyniku tej czynności podatnik otrzymuje nieruchomość, w której po dokonanym podziale ulega powiększeniu udział jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał. Zatem, jeżeli przy dokonaniu działu spadku i zniesieniu współwłasności wystąpiło przysporzenie majątku ponad posiadany udział przed ich dokonaniem, oznacza to, że dla udziału w nieruchomości nabytego w drodze działu spadku i zniesienia współwłasności dniem nabycia będzie dzień, w którym nastąpiły ww. czynności.

Zniesienie współwłasności (dział spadku) nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli jest ekwiwalentne w naturze i następuje bez spłat i dopłat lub też mieści się w udziale jaki przypadał współwłaścicielowi w rzeczy wspólnej (spadku).

Powyższe potwierdza brzmienie art. 10 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z którym nie stanowi nabycia albo odpłatnego zbycia, o których mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

Zatem dopiero nabycie ponad przysługujący podatnikowi udział w spadku stanowi nabycie, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Momentem nabycia nieruchomości (prawa majątkowego) w przypadku zbycia nieruchomości nabytej w drodze spadku jest nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę. W tym przypadku pięcioletni termin liczony jest od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa, należy stwierdzić, że w sytuacji, w której „Umowa o częściowy dział spadku, częściowy podział majątku wspólnego, częściowe zniesienie współwłasności oraz umowa darowizny” z dnia 29 grudnia 2014 r. nie spowodowała nabycia przez Wnioskodawcę nieruchomości ponad udział, jaki pierwotnie mu przysługiwał, ani Wnioskodawca nie uzyskał żadnej korzyści finansowej poprzez wykonanie tego aktu notarialnego, a zatem jest ekwiwalentne i następuje bez spłat i dopłat lub też mieści się w udziale jaki przypadał, to w wyniku dokonania czynności działu spadku i zniesienia współwłasności u Wnioskodawcy nie wystąpiło w dniu 29 grudnia 2014 r. nabycie, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zaznaczyć należy, że postanowienie Sądu o nabyciu spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Dla podatku dochodowego nie jest zatem istotna data wydania postanowienia Sądu o stwierdzeniu nabycia spadku, ale – jak wynika z cytowanych przepisów – dzień nabycia nieruchomości przez spadkodawcę. Zatem nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż datą nabycia udziału w nieruchomości, stanowiącego przedmiot zapytania we wniosku, będzie data sprawy spadkowej.

W niniejszej sprawie, pięcioletni termin liczony (w odniesieniu do udziału w nieruchomości odziedziczonego w spadku po ojcu Wnioskodawcy) jest od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości przez spadkodawcę. Odpłatne zbycie udziału w nieruchomości nabytego w drodze spadku nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż sprzedaż nastąpiła po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do nabycia nieruchomości przez ojca Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie jest zatem zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży ww. udziału w nieruchomości.

Końcowo wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – niniejsza interpretacja wywołuje skutki prawne dla Wnioskodawcy jako osoby występującej z wnioskiem. Nie wywiera natomiast skutku prawnego dla pozostałych spadkobierców.

Podkreślenia wymaga też, że zakres żądania Wnioskodawcy wyznacza w szczególności:

stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) przedstawiony we wniosku o indywidualną interpretację prawa podatkowego,
stan prawny (przepisy prawa) wskazany przez Wnioskodawcę oraz
zagadnienie prawne, które ma być przedmiotem interpretacji, a które wskazuje pytanie (pytania) Wnioskodawcy.

Ze względu zatem na zakres żądania Wnioskodawcy ocenie interpretacyjnej organu została poddana więc wyłącznie kwestia skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości Z w części otrzymanej w spadku po ojcu. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie poddał analizie darowizny dokonanej przez matkę Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli w wyniku ewentualnego postępowania podatkowego lub kontrolnego organy podatkowe ustalą, że przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od rzeczywistego, to Wnioskodawca nie będzie mógł powołać się na niniejszą interpretację indywidualną.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin