Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.256.2020.2.MK
z 26 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2020 r. (data wpływu), uzupełnionym pismem z dnia 22 maja 2020 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku opodatkowania przeniesienia majątku spółki cywilnej do jednoosobowej działalności jednego ze wspólników,
  

• braku opodatkowania podatkiem VAT towarów w związku z rozwiązaniem spółki cywilnej,
  

• braku obowiązku korekty podatku VAT w związku z rozwiązaniem spółki cywilnej
  

–jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku opodatkowania przeniesienia majątku spółki cywilnej do jednoosobowej działalności jednego ze wspólników,
  

• braku opodatkowania podatkiem VAT towarów w związku z rozwiązaniem spółki cywilnej,
  

• braku obowiązku korekty podatku VAT w związku z rozwiązaniem spółki cywilnej.
  
  

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dni 22 maja 2020 r. w zakresie sposobu reprezentacji Wnioskodawcy, doprecyzowania opisu sprawy oraz o opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca - Spółka cywilna z siedzibą w T. prowadzi działalność gospodarczą w formie dwuosobowej Spółki cywilnej. Wspólnikami wnioskodawcy są: 1. A. - Przedsiębiorca prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą wyłącznie w formie przywołanej wyżej Spółki cywilnej oraz 2. C. - Przedsiębiorca, prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą wyłącznie w formie przywołanej wyżej Spółki cywilnej. Wspólnicy są braćmi. 1. Budynek sportowy, w którym znajdują się korty tenisowe oraz sklep z akcesoriami tenisowymi; 2. Budynek kręgielni, w którym znajduje się kręgielnia oraz pub; 3. kompleks gruntów; 4. Środki trwałe, wyposażenie, wartości niematerialne i prawne oraz przedmioty niskocenne znajdujące się na nieruchomościach będących własnością Spółki; 5. Towary handlowe znajdujące się na nieruchomościach będących własnością Spółki; 6. Należności z tytułu dostaw towarów handlowych i świadczonych usług; 7. Umowy związane z prowadzoną przez spółkę działalnością, w szczególności dotyczące: a) Dostaw energii elektrycznej, b) Dostaw gazu, c) Dostaw wody, d) Usług teleinformatycznych, e) Kart typu „multisport” na podstawie których użytkownicy mogą korzystać z obiektów Wnioskodawcy. 8. Umowa stałej współpracy dotycząca najmu kortów tenisowych zawarte z Uczniowskim Klubem Sportowym, 9. Zasoby ludzkie tj. 2 pracowników zatrudnionych w Spółce wraz z ich miejscami pracy i narzędziami pracy, 10. księgi i dokumenty związane z aktywami i zobowiązaniami wyżej wskazanego przedsiębiorstwa. 11. Zobowiązania z tytułu dostaw i usług; Jeden ze wspólników Wnioskodawcy - C. zamierza zaprzestać prowadzenia działalności gospodarczej, która prowadzona jest przez niego wyłącznie w formie Spółki cywilnej. Drugi ze wspólników Wnioskodawcy - A. zamierza kontynuować działalność gospodarczą prowadzoną dotychczas w formie Spółki cywilnej. Kontynuacja działalności Spółki cywilnej przez wspólnika odbywać się będzie w niezmienionym zakresie przedmiotowym tyle, że pod jego imieniem i nazwiskiem, w ramach działalności jednoosobowej. W związku z zaprzestaniem wykonywania działalności gospodarczej przez jednego ze wspólników, Spółka cywilna ulegnie rozwiązaniu. Jednakże, przed rozwiązaniem Spółki cywilnej jej wspólnicy zamierzają wspólnie dokonać nieodpłatnego przekazania całego przedsiębiorstwa tej Spółki na rzecz A. do jego indywidualnej działalności gospodarczej (którą A wcześniej otworzy), bez obowiązku spłaty na rzecz C. Przekazanie przedsiębiorstwa spółki na rzecz A. nastąpi w formie aktu notarialnego, ponieważ w skład prowadzonego aktualnie przez Spółkę cywilną przedsiębiorstwa wchodzą nieruchomości. Po przekazaniu przedsiębiorstwa prowadzonego w ramach Spółki cywilnej na rzecz A. do jego indywidualnej działalności gospodarczej (A będzie wówczas zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT), wspólnicy rozwiążą umowę Spółki cywilnej. Skutkiem przekazania przedsiębiorstwa Spółki cywilnej, dotychczasowy wspólnik A. będzie kontynuował działalność gospodarczą w oparciu o otrzymane przedsiębiorstwo, a dotychczasowy wspólnik C. zaprzestanie wykonywania działalności gospodarczej prowadzonej dotychczas wyłącznie w formie Spółki cywilnej. W związku z zaprzestaniem wykonywania działalności gospodarczej C. zgłosi ten fakt do CEIDG celem wykreślenia jej z tej ewidencji. Na dzień rozwiązania, Spółka cywilna nie będzie dysponowała żadnym majątkiem, gdyż przejdzie on razem z przedsiębiorstwem na dotychczasowego wspólnika A., w ramach prowadzonej przez niego indywidualnej działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że majątek spółki cywilnej, który będzie przekazany na rzecz wspólnika będzie stanowić przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przeniesienie przedsiębiorstwa z majątku wspólnego spółki cywilnej do jednoosobowej działalności A. będzie skutkowało powstaniem zobowiązania w podatku VAT?
2. Czy rozwiązanie umowy spółki cywilnej, która nie będzie posiadała już żadnego majątku, będzie skutkowała obowiązkiem zapłaty lub korekty podatku VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad.1. Zdaniem Wnioskodawcy przeniesienie przedsiębiorstwa z majątku wspólnego spółki cywilnej do jednoosobowej działalności A. nie będzie skutkowało powstaniem zobowiązania w podatku VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: VAT), opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do treści art. 7 ust. 1 VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Stosownie do ust. 2 ww. artykułu, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności: 1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, 2. wszelkie inne darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych. Przez towary - na mocy art. 2 pkt 6 VAT - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Stosownie do postanowień art. 6 pkt 1 VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Pojęcie „transakcji zbycia”, należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w rozumieniu art. 7 ust. 1 VAT, „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, darowizna, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 VAT, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e VAT. Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w ustawie Kodeks cywilny. Zgodnie z art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. (dalej k.c.), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności: 1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa); 2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości; 3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych; 4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne; 5. koncesje, licencje i zezwolenia; 6. patenty i inne prawa własności przemysłowej; 7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne; 8. tajemnice przedsiębiorstwa; 9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Jeżeli warunki, o których mowa w art. 551 Kodeksu cywilnego, zostaną spełnione, to zbycie takiego przedsiębiorstwa do innego podmiotu, nie będzie podlegało przepisom ustawy. W myśl art. 552 k.c., czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Należy zauważyć, że użyte w ww. artykule określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej brak któregoś z tych elementów nie musi pozbawiać zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa. Zdaniem Wnioskodawcy, mając na względzie opisany powyżej stan faktyczny, majątek spółki cywilnej, który będzie przekazany na rzecz wspólnika A. stanowić będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 ustawy Kodeks cywilny, w związku z czym w myśl art. 6 pkt 1 VAT nie stosuje się jej przepisów. Zatem, mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że czynność nieodpłatnego przekazania całego przedsiębiorstwa, spełniającego wymogi określone w art. 551 ustawy Kodeks cywilny, na rzecz jednego ze wspólników, który będzie kontynuował działalność gospodarczą prowadzoną dotąd przez Spółkę - zgodnie z art. 6 pkt 1 VAT - będzie czynnością wyłączoną z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Powyższe stanowisko potwierdzają interpretacje, wydawane na gruncie zbliżonych stanów faktycznych. Można tu powołać: - interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 marca 2018 r. (nr 0111-KDIB3-2.4012.58.2018.1 .MN), według której: „Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że przedmiotem nieopłatnego przekazania będzie całe przedsiębiorstwo.

Wnioskodawca wskazuje to wprost w opisie sprawy podając, że przekazanie obejmie wszystko, co wchodzi w skład spółki, w tym w szczególności: nazwę, własność rzeczy, zobowiązania i należności, a na dzień rozwiązania, nie będzie ona miała żadnego majątku, albowiem przejdzie on na wspólnika, w ramach prowadzonej przez niego indywidualnej działalności gospodarczej. Ponadto we wniosku wskazano, że wspólnik na rzecz którego ma dojść do nieodpłatnego przekazania przedsiębiorstwa zamierza kontynuować działalność prowadzoną przez spółkę w formie indywidualnej działalności gospodarczej. Zatem czynność nieodpłatnego przekazania przez Wnioskodawcę wspólnikowi spółki całego przedsiębiorstwa spełniającego wymogi określone w art. 551 Kodeksu cywilnego, na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług - będzie wyłączona spod działania tej ustawy i w konsekwencji nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. W związku z powyższym Wnioskodawca prawidłowo wywodzi, że transakcję przekazania spółki można uznać za transakcję zbycia przedsiębiorstwa, która nie podlega opodatkowaniu na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o VAT." - interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 października 2019 r. (nr 0113- KDIPT1-1.4012.476.2019.2.ŻR), zgodnie z którą: „Nieodpłatne przekazanie majątku przez Spółkę cywilną na rzecz wspólnika w sytuacji, gdy przekazujący jest podatnikiem podatku od towarów i usług, co do zasady, będzie podlegać przepisom ustawy o VAT na zasadach ogólnych, chyba że z przepisów tej ustawy wynika, że do takiej dostawy (jak to ma miejsce w sytuacji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w myśl art. 6 pkt 1 ustawy) nie stosuje się jej przepisów. Zatem, mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że czynność nieodpłatnego przekazania całego przedsiębiorstwa, spełniającego wymogi określone w art. 551 ustawy Kodeks cywilny, na rzecz jednego ze wspólników, który będzie kontynuował działalność gospodarczą prowadzoną dotąd przez Spółkę - zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy - będzie czynnością wyłączoną z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 (we wniosku oznaczonego jako nr 3) należało uznać za prawidłowe.” Z uwagi na powyższe wnoszę o uznanie stanowiska Wnioskodawcy za prawidłowe w pełnym zakresie. Ad.2. Zdaniem Wnioskodawcy rozwiązanie umowy spółki cywilnej, która nie będzie posiadała już żadnego majątku, nie będzie skutkowało obowiązkiem zapłaty lub korekty podatku VAT. Odnosząc się do kwestii obowiązku zapłaty podatku VAT lub korekty podatku VAT w związku z rozwiązaniem spółki cywilnej, wskazać należy, że zgodnie z art. 14 ust. 1 VAT, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku: 1. rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej; 2. zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego. W myśl art. 14 ust. 3 VAT, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w art. 15 VAT, będący osobą fizyczną albo przedsiębiorstwem w spadku, nie wykonywał czynności podlegających opodatkowaniu co najmniej przez 10 miesięcy. Nie dotyczy to podatników, którzy zawiesili wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej. Przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego - art. 14 ust. 4 VAT. Stosownie do art. 14 ust. 5 VAT, w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki, zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu albo wystąpienia przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 3, zwany dalej "spisem z natury". Podatnicy są obowiązani złożyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości towarów i o kwocie podatku należnego, nie później niż w dniu złożenia deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki, zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu albo wystąpienia przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 3. Zgodnie z art. 14 ust. 6 VAT, obowiązek podatkowy w przypadku, o którym mowa w ust. 1, powstaje w dniu rozwiązania spółki, zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu albo wystąpienia przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 3 VAT. Według art. 14 ust. 8 VAT, podstawą opodatkowania jest wartość towarów podlegających spisowi z natury, ustalona zgodnie z art. 29a ust. 2. VAT Mając na względzie fakt wynikający z wniosku, iż nieodpłatne przekazanie całego przedsiębiorstwa na rzecz jednego ze wspólników nastąpi przed rozwiązaniem Spółki cywilnej, zatem na dzień rozwiązania Spółki cywilnej Wnioskodawca nie będzie posiadał towarów, które należałoby wykazać w spisie z natury. W związku z powyższym, skoro na dzień rozwiązania Spółki cywilnej nie będzie ona w posiadaniu żadnych składników majątku, to tym samym, nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku VAT z tego tytułu. Powyższe stanowisko potwierdza interpretacja, wydana na gruncie zbliżonego stanu faktycznego: - interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 października 2019 r. (nr 0113-KDIPT1-1.4012.476.2019.2.ŻR), według której: „Stosownie do art. 14 ust. 5 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki, zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu albo wystąpienia przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 3, zwany dalej "spisem z natury". Podatnicy są obowiązani złożyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości towarów i o kwocie podatku należnego, nie później niż w dniu złożenia deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki, zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu albo wystąpienia przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 3. Zgodnie z art. 14 ust. 6 ustawy, obowiązek podatkowy w przypadku, o którym mowa w ust. 1, powstaje w dniu rozwiązania spółki, zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu albo wystąpienia przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 3. Według art. 14 ust. 8 ustawy, podstawą opodatkowania jest wartość towarów podlegających spisowi z natury, ustalona zgodnie z art. 29a ust. 2. Mając na względzie fakt wynikający z wniosku, iż nieodpłatne przekazanie całego przedsiębiorstwa na rzecz jednego ze wspólników nastąpi przed rozwiązaniem Spółki cywilnej, zatem na dzień rozwiązania Spółki cywilnej Wnioskodawca nie będzie posiadał towarów, które należałoby wykazać w spisie z natury. W związku z powyższym, skoro na dzień rozwiązania Spółki cywilnej nie będzie ona w posiadaniu żadnych składników majątku, to Wnioskodawca nie będzie obowiązany do sporządzenia „spisu z natury” towarów o którym mowa w art. 14 ust. 5 ustawy. Tym samym, nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku VAT z tego tytułu. Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.” Z uwagi na powyższe wnoszę o uznanie stanowiska Wnioskodawcy za prawidłowe w pełnym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do ust. 2 ww. artykułu, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

–jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do postanowień art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia”, należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, darowizna, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w ustawie Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), zwanej dalej k.c., przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Jeżeli warunki, o których mowa w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, zostaną spełnione, to zbycie takiego przedsiębiorstwa do innego podmiotu, nie będzie podlegało przepisom ustawy.

W myśl art. 55² ww. Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Należy zauważyć, że użyte w ww. artykule określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej brak któregoś z tych elementów nie musi pozbawiać zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa.

Z kolei, o tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik jest obowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Zatem, składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca - Spółka cywilna prowadzi działalność gospodarczą w formie dwuosobowej Spółki cywilnej. Wspólnikami wnioskodawcy są: 1. A. - Przedsiębiorca prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą wyłącznie w formie przywołanej wyżej Spółki cywilnej oraz 2. C. - Przedsiębiorca, prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą wyłącznie w formie przywołanej wyżej Spółki cywilnej. Jeden ze wspólników Wnioskodawcy - C. zamierza zaprzestać prowadzenia działalności gospodarczej, która prowadzona jest przez niego wyłącznie w formie Spółki cywilnej. Drugi ze wspólników Wnioskodawcy - A. zamierza kontynuować działalność gospodarczą prowadzoną dotychczas w formie Spółki cywilnej. Kontynuacja działalności Spółki cywilnej przez wspólnika odbywać się będzie w niezmienionym zakresie przedmiotowym tyle, że pod jego imieniem i nazwiskiem, w ramach działalności jednoosobowej. Majątek spółki cywilnej, który będzie przekazany na rzecz wspólnika będzie stanowić przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny.

Nieodpłatne przekazanie majątku przez Spółkę cywilną na rzecz wspólnika w sytuacji, gdy przekazujący jest podatnikiem podatku od towarów i usług, co do zasady, będzie podlegać przepisom ustawy o VAT na zasadach ogólnych, chyba że z przepisów tej ustawy wynika, że do takiej dostawy (jak to ma miejsce w sytuacji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w myśl art. 6 pkt 1 ustawy) nie stosuje się jej przepisów.

Zatem, mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że czynność nieodpłatnego przekazania całego przedsiębiorstwa, spełniającego wymogi określone w art. 55¹ ustawy Kodeks cywilny, na rzecz jednego ze wspólników, który będzie kontynuował działalność gospodarczą prowadzoną dotąd przez Spółkę – zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy – będzie czynnością wyłączoną z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku opodatkowania przeniesienia majątku spółki cywilnej do jednoosobowej działalności jednego ze wspólników należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do obowiązku sporządzenia spisu z natury oraz zapłaty podatku od towarów i usług w związku z likwidacją Spółki, należy wskazać, że zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku:

1. rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej;
2. zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną albo przedsiębiorstwem w spadku wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego;
3. wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego albo uprawnienia do powołania zarządcy sukcesyjnego - w przypadku gdy zarząd sukcesyjny nie został ustanowiony i dokonano zgłoszenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1c ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2019 r. poz. 63, 730, 1018 i 1495).
   
   

W myśl art. 14 ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w art. 15, będący osobą fizyczną albo przedsiębiorstwem w spadku, nie wykonywał czynności podlegających opodatkowaniu co najmniej przez 10 miesięcy. Nie dotyczy to podatników, którzy zawiesili wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej.

Przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego – art. 14 ust. 4 ustawy.

Stosownie do art. 14 ust. 5 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki, zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu albo wystąpienia przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 3, zwany dalej "spisem z natury". Podatnicy są obowiązani złożyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości towarów i o kwocie podatku należnego, nie później niż w dniu złożenia deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki, zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu albo wystąpienia przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 3.

Zgodnie z art. 14 ust. 6 ustawy, obowiązek podatkowy w przypadku, o którym mowa w ust. 1, powstaje w dniu rozwiązania spółki, zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu albo wystąpienia przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 3.

Według art. 14 ust. 8 ustawy, podstawą opodatkowania jest wartość towarów podlegających spisowi z natury, ustalona zgodnie z art. 29a ust. 2.

Z cytowanego wyżej przepisu wynika, że przepis art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy odnosi się do towarów, będących w posiadaniu podatnika w dniu zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu a w spisie z natury sporządzonym na podstawie art. 14 ust. 5 ustawy ujmuje się towary, które na dzień rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej po nabyciu nie były przedmiotem dostawy, a w stosunku do których podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z opisu sprawy wynika, iż przed rozwiązaniem Spółki Wspólnicy zamierzają dokonać nieodpłatnego przekazania całego majątku Spółki - stanowiącego przedsiębiorstwo - na rzecz jednego ze wspólników. Na dzień rozwiązania Spółki - Spółka nie będzie miała żadnego majątku, bowiem cały majątek przejdzie razem z przedsiębiorstwem do działalności gospodarczej Wspólnika A.

Mając na uwadze opis sprawy oraz przytoczone przepisy prawa stwierdzić należy, że jeżeli przekazanie całego prowadzonego przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa nastąpi przed zaprzestaniem działalności gospodarczej przez Spółkę, wówczas na dzień zaprzestania nie wystąpią towary podlegające opodatkowaniu. Zatem w związku z przeniesieniem ze Spółki do działalności gospodarczej Wspólnika A całego majątku spółki przed zakończeniem działalności gospodarczej Spółki, Spółka nie będzie zobowiązana do sporządzenia „spisu z natury” towarów, o którym mowa w art. 14 ust. 5 w związku z art. 14 ust. 6 ustawy, ponieważ na dzień zaprzestania działalności Spółka nie będzie posiadała żadnego majątku, a zatem nie wystąpią towary podlegające opodatkowaniu i tym samym nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku VAT z tego tytułu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT towarów w związku z rozwiązaniem spółki cywilnej należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie braku obowiązku dokonania korekty przez Spółkę podatku VAT na podstawie art. 91 ustawy, w związku z przekazaniem przedsiębiorstwa należy wskazać, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak wynika ww. przepisu, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy warunkowane jest tym, aby nabywane przez podatnika towary i usługi były przez niego wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy w tym miejscu podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Wyrażoną wyżej generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają w sposób technicznoprawny regulacje zawarte w art. 91 ustawy.

Przepisy zawarte w art. 91 ustawy wprowadzają regułę ostatecznego rozliczenia podatku naliczonego za dany rok podatkowy w sytuacji, gdy odliczenia dokonano na podstawie proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy, a ponadto regulują kwestię odliczenia podatku w przypadku, gdy uprzednio odliczona kwota podatku naliczonego z różnych przyczyn musi zostać skorygowana lub przypadku, gdy podatek naliczony nie został odliczony, bo na moment realizacji prawa do odliczenia nabyty towar lub usługa nie miały służyć działalności opodatkowanej ale sytuacja ta uległa zmianie.

Stosownie do art. 91 ust. 1 ustawy – po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 2 ww. artykułu, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Z kolei przepis art. 91 ust. 3 ustawy stanowi, że korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

W przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty – art. 91 ust. 4 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Na mocy art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
   
   

Jak stanowi art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Stosownie do art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W oparciu o art. 91 ust. 7b ustawy, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Jak stanowi ust. 7c powołanego artykułu, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje – korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

W przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana (art. 91 ust. 7d ustawy).

Na podstawie art. 91 ust. 8 ustawy, korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania.

W myśl art. 91 ust. 9 ustawy w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Jak wynika z treści przywołanego wyżej przepisu art. 91 ust. 9 ustawy, w przypadku gdy wystąpią wskazane w art. 91 ust. 1-8 ustawy przesłanki obligujące do korekty podatku naliczonego związanego ze składnikami majątku składającymi się na zbyte uprzednio przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa, to podmiotem, który obowiązany jest dokonać korekty nie jest zbywca lecz nabywca tego przedsiębiorstwa/zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Tym samym, skoro w analizowanym przypadku przedmiotem przekazania będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ k.c. i czynność ta na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy, nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, to zgodnie z przepisem art. 91 ust. 9 ustawy, nabywca przedsiębiorstwa zobowiązany będzie do dokonania ewentualnych korekt podatku naliczonego, odliczonego uprzednio przez spółkę cywilną.

Zatem mając na uwadze powyższe należy wskazać, że Spółka nie będzie miała obowiązku dokonania korekty podatku VAT wcześniej odliczonego przy zakupie składników majątkowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku obowiązku korekty podatku VAT w związku z rozwiązaniem spółki cywilnej należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.