2020.05.29 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.142.2020.2.MT
z 29 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2020 r. (data wpływu 5 marca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 maja 2020 r. (data wpływu 19 maja 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 11 maja 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.142.2020.1.MT (doręczone Stronie w dniu 11 maja 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

braku obowiązku ewidencjonowania od 1 lipca 2020 r. za pomocą kas rejestrujących on-line sprzedaży osiągniętej w Sklepach typu 1-4,

braku obowiązku ewidencjonowania od 1 lipca 2020 r. za pomocą kas rejestrujących on-line sprzedaży osiągniętej w Zakładach produkcyjnych,

prawa do dokonania odliczenia lub otrzymania zwrotu kwot wydanych na zakup kas rejestrujących on-line, na których Wnioskodawca rozpocznie ewidencję sprzedaży w Sklepach typu 1-4 przed 1 lipca 2020 r.,

- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy użyciu kas rejestrujących on-line oraz prawa do skorzystania z ulgi na zakup kas rejestrujących on-line. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 maja 2020 r. (data wpływu 19 maja 2020 r.), w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 11 maja 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.142.2020.1.MT (skutecznie doręczone Stronie w dniu 11 maja 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółdzielnia (…) (dalej: „Spółdzielnia” lub „Wnioskodawca”) jest podmiotem zajmującym się produkcją piekarniczą i ciastkarską oraz sprzedażą hurtową i detaliczną, w tym na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych (dalej: „Konsumenci”) produkowanych wyrobów. Sprzedaż hurtowa nie jest przedmiotem niniejszego wniosku. Sprzedaż detaliczna jest prowadzona w różnego rodzaju placówkach, które zostały przedstawione poniżej.

Typy punktów sprzedaży to:

Sklepy „…” (dalej „Sklepy typu 1”).
Są to punkty piekarniczo-cukiernicze, oferujące również asortyment produkowany na miejscu, w tym w szczególności:
1. pizza - produkowana jest w tym punktach od podstaw, na bazie ciasta dostarczanego z zakładów produkcyjnych, na miejscu jest wałkowana, potem są nakładane składniki w zależności od rodzaju i następnie pieczona. Pizza jest sprzedawana w kawałkach lub w całości;
2. kanapki produkowane na miejscu;
3. sałatki produkowane na miejscu;
4. soki wyciskane;
5. koktajle produkowane na miejscu;
6. kawa z ekspresów kolbowych podawana na miejscu i na wynos (w opakowaniach jednorazowych lub do opakowań klientów).
Dodatkowo są wystawione podajniki do sosów i klient sam w zależności od potrzeb może sobie doprawić zakupione produkty. Punkty te posiadają miejsca do siedzenia i konsumpcji, konsumpcja jest możliwa zarówno na miejscu jak i na wynos. Sprzedawane produkty są podawane w naczyniach wielorazowych (zwrotnych) lub opakowaniach jednorazowych, opakowaniach na wynos, albo są przepakowywane, przelewane do opakowań klientów.
Sklepy „…” z produkcją własną (dalej „Sklepy typu 2”).
W punktach tych jest prowadzona produkcja na miejscu w zakresie praktycznie takim samym jak w przypadku Sklepów typu 1. Nie wszystkie punkty oferują pełen powyższy asortyment w zakresie napoi (np. nie posiadają ekspresu). Dodatkowo są wystawione podajniki do sosów i klient sam w zależności od potrzeb może sobie doprawić zakupione produkty. Punkty te nie są wyposażone w naczynia wielorazowe, sprzedaż następuje w opakowaniach jednorazowych, opakowaniach na wynos, albo są przepakowywane, przelewane do opakowań klientów. Punkty te posiadają miejsca do siedzenia i konsumpcji, konsumpcja jest możliwa zarówno na miejscu jak i na wynos.
Sklepy „…” bez produkcji własnej (dalej „Sklepy typu 3”). W sklepach tych poza wyrobami piekarniczymi i ciastkarskimi są również dostępne wyroby odpiekane na miejscu (produkty te są przygotowywane z mrożonych półproduktów, tj. gotowych zapiekanek; ciabatt z salami, kebabem, serami; pasztecików; szpinakowców; pizza; bułka z parówką, itp.), które są następnie dopiekane na miejscu. Obejmuje to także produkty dostarczanych w formie surowego ciasta - np. pizzerina. Powyższe produkty sprzedawane są na ciepło po obróbce termicznej na miejscu. Dostępne są również gotowe kanapki produkowane w zakładach piekarskich. Dodatkowo są wystawione podajniki do sosów i klient sam w zależności od potrzeb może sobie doprawić zakupione produkty. Punkty te nie są wyposażone w naczynia wielorazowe, sprzedaż następuje w opakowaniach jednorazowych, opakowaniach na wynos, albo są przepakowywane, przelewane do opakowań klientów. Punkty te posiadają miejsca do siedzenia i konsumpcji, konsumpcja jest możliwa zarówno na miejscu jak i na wynos.
Sklepy … („Sklep typu 4”) bez produkcji własnej i miejsca do konsumpcji.

Punkty te posiadają taki sam asortyment jak w Sklepach typu 3. Punkty te ponadto oferują ciepłe napoje. Dodatkowo są wystawione podajniki do sosów i klient sam w zależności od potrzeb może sobie doprawić zakupione produkty. Punkty te nie są wyposażone w naczynia wielorazowe, sprzedaż następuje w opakowaniach jednorazowych, opakowaniach na wynos, albo są przepakowywane, przelewane do opakowań klientów. Punkty te w odróżnieniu od pozostałych nie posiadają miejsca do siedzenia i konsumpcji. Niemniej klient również może produkty zjeść w sklepie doprawiając je sosami dostępnymi w podajnikach, sytuacja taka zdarza się wielokrotnie. Sklepy typu 4 obejmują także wydzielone stoiska znajdujące się w innych sklepach (typu market). Sklepy powyższych typów (od 1 do 4) są dalej łącznie zwane „Sklepami”).
Zakłady produkcyjne.

Sprzedaż jest prowadza także w zakładach produkcyjnych (dalej: „Zakład”), w których sprzedaż też jest dokonywana na rzecz Konsumentów. Zakłady są miejscami produkcji wyrobów piekarskich i cukierniczych. Produkcja jest przeznaczona co do zasady do sprzedaży hurtowej (na rzecz innych podmiotów) oraz do dystrybucji do punktów sprzedaży (Sklepy typu 1 do 4). Sprzedaż na rzecz Konsumentów w Zakładach ma charakter poboczny. Przy Zakładach nie są prowadzone żadnego rodzaju sklepy czy punkty sprzedaży w sposób zorganizowany (brak lad wystawowych, brak miejsca dla klientów, brak stolików krzesełek czy innego wyposażenia sklepowego), istnieje po prostu możliwość zakupu towarów pochodzących z linii produkcyjnych z samego Zakładu. Asortyment, który jest w ten sposób sprzedawany to w szczególności: pieczywo, ciasta, materiały, opakowania. Zakład nie prowadzi produkcji ani sprzedaży napoi. Sprzedaż całego asortymentu jest prowadzona na wszystkich kasach w danym punkcie sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego Spółdzielnia podlega obowiązkowi prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, o których mowa w art. 111 ust. 6a Ustawy o VAT od 1 lipca 2020 r., wskazanemu w treści art. 145b ust. 1 pkt 2 litera a) Ustawy o VAT w zakresie sprzedaży w Sklepach przedstawionych w stanie faktycznym?
Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego Spółdzielnia będzie uprawniona zgodnie z art. 145b ust. 3 pkt 2 Ustawy o VAT do dokonania odliczenia lub otrzymania zwrotu kwot wydanych, o których mowa w art. 111 ust. 4 Ustawy o VAT, na zakup kas rejestrujących, o których mowa w art. 111 ust. 6a Ustawy o VAT, na których rozpocznie rejestrację obrotu przed 1 lipca 2020 r. w zakresie sprzedaży w Sklepach przedstawionych w stanie faktycznym?
Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego Spółdzielnia podlega obowiązkowi prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, o których mowa w art. 111 ust. 6a Ustawy o VAT od 1 lipca 2020 r., wskazanemu w treści art. 145b ust. 1 pkt 2 litera a) Ustawy o VAT w zakresie sprzedaży w Zakładach przedstawionych w stanie faktycznym?
W przypadku uznania stanowiska Spółdzielni przedstawionego w odpowiedzi na pytanie 3, czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego Spółdzielnia będzie uprawniona zgodnie z art. 145b ust. 3 pkt 2 Ustawy o VAT do dokonania odliczenia lub otrzymania zwrotu kwot wydanych, o których mowa w art. 111 ust. 4 Ustawy o VAT, na zakup kas rejestrujących, o których mowa w art. 111 ust. 6a Ustawy o VAT, na których rozpocznie rejestrację obrotu przed 1 lipca 2020 r. w zakresie sprzedaży w Zakładach przedstawionych w stanie faktycznym?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółdzielnia podlega obowiązkowi prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, o których mowa w art. 111 ust. 6a Ustawy o VAT od 1 lipca 2020 r., wskazanemu w treści art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a) Ustawy o VAT w zakresie sprzedaży w Sklepach przedstawionych w stanie faktycznym.
Spółdzielnia będzie uprawniona zgodnie z art. 145b ust. 3 pkt 2 Ustawy o VAT do dokonania odliczenia lub otrzymania zwrotu kwot wydanych, o których mowa w art. 111 ust. 4 Ustawy o VAT, na zakup kas rejestrujących, o których mowa w art. 111 ust. 6a, na których rozpocznie rejestrację obrotu przed 1 lipca 2020 r. Ustawy o VAT w zakresie sprzedaży w Sklepach przedstawionych w stanie faktycznym.
W świetle przedstawionego stanu faktycznego Spółdzielnia nie podlega obowiązkowi prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, o których mowa w art. 111 ust. 6a Ustawy o VAT od 1 lipca 2020 r., wskazanemu w treści art. 145b ust. 1 pkt 2 litera a) Ustawy o VAT w zakresie sprzedaży w Zakładach przedstawionych w stanie faktycznym.
W przypadku uznania stanowiska Spółdzielni przedstawionego w odpowiedzi na pytanie 3 za nieprawidłowe, Spółdzielnia będzie uprawniona zgodnie z art. 145b ust. 3 pkt 2 Ustawy o VAT do dokonania odliczenia lub otrzymania zwrotu kwot wydanych, o których mowa w art. 111 ust. 4 Ustawy o VAT, na zakup kas rejestrujących, o których mowa w art. 111 ust. 6a Ustawy o VAT, na których rozpocznie rejestrację obrotu przed 1 lipca 2020 r. w zakresie sprzedaży w Zakładach przedstawionych w stanie faktycznym.

Uzasadnienie:

Ad 1

Zgodnie z przepisem art. 111 ust. 6a Ustawy o VAT „Kasa rejestrująca musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie, przechowywanie i bezpieczne przesyłanie danych z kasy rejestrującej na zewnętrzne nośniki danych oraz umożliwiać połączenie i przesyłanie danych między kasą rejestrującą, a Centralnym Repozytorium Kas, określone w art. 111a ust. 3. Pamięć fiskalna kasy rejestrującej musi posiadać numer unikatowy nadawany w drodze czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych”.

Wskazany przepis wprowadza obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz Konsumentów przy zastosowaniu kas rejestrujących przesyłających dane do Centralnego Repozytorium Kas prowadzonego przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej. Kasy te będą miały wbudowaną funkcjonalność, która umożliwi zautomatyzowane i bezpośrednie przesyłanie danych z kasy rejestrującej do Centralnego Repozytorium Kas (tzw. „kasy on-line”). Przesyłanie danych z kas będzie odbywało się w sposób ciągły lub okresowy i zautomatyzowany.

Z kolei zgodnie z przepisem art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a) Ustawy o VAT „Podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w terminie (...) do dnia 30 czerwca 2020 r. - do: (...) świadczenia usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania”.

Przepis ten wprowadza obowiązek wymiany stosowanych kas rejestrujących na kasy on-line dla niektórych przypadków, w tym świadczenia usług związanych z wyżywieniem świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne. Odnosząc się do pojęcia usług związanych z wyżywieniem należy wskazać, że są one definiowane w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w dziale „56 Usługi związane z wyżywieniem”. Dział ten obejmuje: (...) usługi związane z zapewnianiem pełnego wyżywienia przeznaczonego do bezpośredniej konsumpcji w restauracjach, włączając restauracje samoobsługowe i oferujące posiłki „na wynos”, z lub bez miejsc do siedzenia”.

W ramach działu 56 wyróżnia się m.in. 56.10.13.0 „Usługi przygotowania i podawania posiłków w lokalach samoobsługowych”. Grupowanie to obejmuje: usługi przygotowywania i podawania posiłków w lokalach samoobsługowych z miejscami do siedzenia, bez obsługi kelnerskiej” oraz 56.10.19.0 „Pozostałe usługi podawania posiłków”. Grupowanie to obejmuje: pozostałe usługi związane z podawaniem przygotowywanych posiłków i napojów świadczone przez punkty zazwyczaj nieposiadające miejsc do siedzenia ani obsługi kelnerskiej”.

Wobec powyższego należy uznać, że zakres oferowany w sklepach wszystkich przedstawionych w stanie faktycznym typów, może być uznany za usługi związane z wyżywieniem. Przepisy Ustawy o VAT nie definiują stacjonarnych placówek gastronomicznych.

Zgodnie z definicją podawaną przez Główny Urząd Statystyczny, na potrzeby pojęć stosowanych w statystyce publicznej, (https://stat.gov.pl/metainformacje/slownik-pojec/pojecia-stosowane-w-statystyce-publicznej/300,pojecie.html) jest to „zakład lub punkt gastronomiczny stały lub sezonowy, którego przedmiotem działalności jest przygotowanie oraz sprzedaż posiłków i napojów do spożycia na miejscu i na wynos.

Mając na uwadze przedstawioną definicję należy wskazać, że sklepy wszystkich przedstawionych w stanie faktycznym typów przygotowują posiłki i napoje do spożycia na miejscu i na wynos, a tym samym mogą być uznawane za stacjonarne placówki gastronomiczne.

Reasumując, Spółdzielnia stoi na stanowisku, że w związku ze spełnieniem warunków wynikających z przepisu art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a) Ustawy o VAT, tj. świadczenia usług związanych z wyżywieniem w stacjonarnych placówkach gastronomicznych jest obowiązana do prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, o których mowa w art. 111 ust. 6a Ustawy o VAT od dnia 1 lipca 2020 r. w Sklepach przedstawionych w stanie faktycznym.

Ad 2

Zgodnie z przepisem art. 145b ust. 3 Ustawy o VAT „Podatnicy, o których mowa w ust. 1, mogą dokonać odliczenia lub otrzymać zwrot, o których mowa w art. 111 ust. 4 i 5, na zakup kas rejestrujących, o których mowa w art. 111 ust. 6a, przy czym za dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji przyjmuje się dzień (...) 1 lipca 2020 r. - dla podatników, o których mowa w ust. 1 pkt 2”.

Zgodnie z przepisami art. 111 ust. 4 Ustawy o VAT podatnicy, u których:

powstał obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży i którzy w obowiązujących terminach rozpoczęli prowadzenie ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, o których mowa w ust. 6a,
nie powstał obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży i którzy rozpoczęli prowadzenie ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, o których mowa w ust. 6a, oraz dotychczas nie używali kas rejestrujących lub kas, o których mowa w art. 145a ust. 1, do prowadzenia ewidencji sprzedaży,

- mają prawo do odliczenia od podatku należnego kwoty wydanej na zakup każdej z kas rejestrujących, w wysokości 90% jej ceny zakupu (bez podatku), nie więcej jednak niż 700 zł, a w przypadku gdy kwota ta jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, mają prawo do zwrotu ich różnicy na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, lub do odliczenia od podatku należnego tej różnicy za następne okresy rozliczeniowe pod warunkiem, że zakup kas rejestrujących nastąpił nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji”.

Reasumując, Spółdzielnia stoi na stanowisku, że zgodnie z odpowiedzią na pytanie 1, ma obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, o których mowa w art. 111 ust. 6a Ustawy o VAT od dnia 1 lipca 2020 r., a tym samym przy spełnieniu warunku rozpoczęcia ewidencjonowania przed tym dniem będzie miała prawo do dokonania odliczenia lub otrzymania zwrotu kwot wydanych na zakup kas rejestrujących, o których mowa w art. 111 ust. 6a Ustawy o VAT, w Sklepach.

Ad 3

Zgodnie z przepisem art. 145b ust. 1 pkt 1 lit. a) Ustawy o VAT „Podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w terminie (...) do dnia 30 czerwca 2020 r. - do: (...) świadczenia usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania”.

Niezbędna staje się zatem analiza czy Zakład świadczy usługi związane z wyżywieniem oraz czy jest stacjonarną placówką gastronomiczną.

Mając powołaną powyżej (w uzasadnieniu do pytania 1) klasyfikację PKWiU 56.10.19.0 „Pozostałe usługi podawania posiłków”. Grupowanie to obejmuje: pozostałe usługi związane z podawaniem przygotowywanych posiłków i napojów świadczone przez punkty zazwyczaj nieposiadające miejsc do siedzenia ani obsługi kelnerskiej” należy wskazać, że Zakład jest zakładem produkcyjnym i przedmiotem prowadzonej produkcji jest produkcja towarów, tj. wyrobów piekarniczych i ciastkarskich, a nie świadczenie usług podawania posiłków i napojów. Sprzedaż jest prowadzona ubocznie do prowadzonej produkcji obejmuje produkty pochodzące z linii produkcyjnej przeznaczone do sprzedaży hurtowej lub dystrybucji do punktów sprzedaży.

Niektóre produkty nadają się do bezpośredniego spożycia (dotyczy to co do zasady całości produkcji pieczywa, ciast, ciasteczek, itd. niezależnie od miejsca ich zakupu i wynika z rodzaju tych produktów). Sam fakt sprzedaży produktów w miejscu ich produkcji nie czyni tej sprzedaży usługą, bowiem sprzedaż dotyczy towarów, a nie podawania ich jako posiłków. Z podobnych przyczyn nie można uznać Zakładu za stałą placówkę gastronomiczną bowiem nie jest przedmiotem jego działalności „przygotowanie oraz sprzedaż posiłków i napojów do spożycia na miejscu i na wynos”.

Wobec powyższego Spółdzielnia stoi na stanowisku, że nie podlega obowiązkowi prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, o których mowa w art. 111 ust. 6a Ustawy o VAT od 1 lipca 2020 r., wskazanemu w treści art. 145b ust. 1 pkt 2 litera a) Ustawy o VAT w zakresie sprzedaży w Zakładach przedstawionych w stanie faktycznym.

Ad 4

Mając na uwadze przedstawione stanowisko w zakresie pytanie 3, odpowiedź na to pytanie jest zbędna. W przypadku uznania stanowiska w zakresie odpowiedzi na pytanie 3 za nieprawidłowe oczywistą konsekwencją uznania że Spółdzielnia ma obowiązek stosowania kas on-line, będzie uznanie, że ma prawo do odliczenia lub zwrotu kwot wydatkowanych na ich zakup na zasadach opisanych w uzasadnieniu do pytania 2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”.

Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Z dniem 1 maja 2019 r. weszła w życie ustawa z dnia 15 marca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. poz. 675). Ustawa ta wprowadza do ustawy o podatku od towarów i usług zmiany w zakresie kas rejestrujących. Ustawa ta zakłada m.in. możliwość, a dla podatników prowadzących działalność gospodarczą w określonych w ustawie wrażliwych branżach - obowiązek stosowania nowego rodzaju kas rejestrujących (kas on-line) w celu prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Kasy on-line wyposażone są w nowe funkcjonalności umożliwiające, oprócz zapisu w pamięci fiskalnej i chronionej kasy, również przekazywanie w sposób ciągły, zautomatyzowany i bezpośredni danych rejestrowanych przy ich użyciu z prowadzonej ewidencji oraz danych o zdarzeniach mających znaczenie dla pracy kas do systemu teleinformatycznego Centralnego Repozytorium Kas.

W myśl art. 111a ust. 3 ustawy o VAT, kasy rejestrujące łączą się z Centralnym Repozytorium Kas za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej w sposób, który zapewnia:

przesyłanie danych z kas rejestrujących do Centralnego Repozytorium Kas w sposób bezpośredni, ciągły, zautomatyzowany lub na żądanie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w art. 193a § 2 Ordynacji podatkowej;
przesyłanie poleceń z Centralnego Repozytorium Kas do kas rejestrujących, dotyczących pracy kas, i ich odbiór przez te kasy:
1. związanych z fiskalizacją kasy rejestrującej,
2. obejmujących określenie:
  - sposobu i zakresu przesyłania danych z tej kasy,
  - sposobu pracy kasy rejestrującej,
3. zapewniających prawidłowość pracy kasy rejestrującej.

Art. 111 ust. 6a ustawy o VAT określa wymagania i zasady działania, którym powinny odpowiadać kasy on-line. W myśl przywołanego przepisu, kasa rejestrująca musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie, przechowywanie i bezpieczne przesyłanie danych z kasy rejestrującej na zewnętrzne nośniki danych oraz umożliwiać połączenie i przesyłanie danych między kasą rejestrującą, a Centralnym Repozytorium Kas określonych w art. 111a ust. 3 (…).

Pojęcie „kasa fiskalna on-line” zdefiniowane zostało w § 2 pkt 6 rozporządzenia z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U 2019 r., poz. 816 z późn. zm.), który odwołuje się do treści znowelizowanej ustawy, wskazując, że przez kasę on-line rozumie się kasę, o której mowa w art. 111 ust. 6a ustawy.

Znowelizowana ustawa o VAT wskazuje terminy i grupy podatników, których obejmie obowiązek posiadania kasy on-line. Natomiast podatnicy, prowadzący działalność w innych obszarach niż określone w ustawie, zostali zwolnieni z obowiązku posiadania kas fiskalnych on-line. W ich przypadku ewidencja sprzedaży może być prowadzona z wykorzystaniem dotychczas stosowanych „tradycyjnych” kas fiskalnych.

Zgodnie z art. 145a ust. 1 ustawy o VAT, z zastrzeżeniem art. 145b, podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, które nie umożliwiają połączenia i przesyłania danych między kasą rejestrującą, a Centralnym Repozytorium Kas, określonych w art. 111a ust. 3.

Zgodnie z art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o VAT podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w terminie do dnia 30 czerwca 2020 r. - do świadczenia usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania.

Przepis ust. 1 stosuje się tylko do kas rejestrujących, przy zastosowaniu których jest prowadzona ewidencja sprzedaży w zakresie sprzedaży towarów lub świadczenia usług wymienionych w ust. 1 (art. 145b ust. 2 ustawy o VAT).

Powyższy przepis określa, że podatnicy ograniczeni są w możliwości prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii do dnia 30 czerwca 2020 r., jeśli realizują oni usługi związane z wyżywieniem wyłącznie świadczone poprzez stacjonarne placówki gastronomiczne.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem zajmującym się produkcją piekarniczą i ciastkarską oraz sprzedażą hurtową i detaliczną, w tym na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych (Konsumenci) produkowanych wyrobów. Sprzedaż detaliczna jest prowadzona w różnego rodzaju placówkach, które zostały przedstawione poniżej. Typy punktów sprzedaży to:

Sklepy „…” (Sklepy typu 1), które są to punktami piekarniczo-cukierniczymi, oferującymi również asortyment produkowany na miejscu, w tym w szczególności: pizzę (produkowaną w tych punktach od podstaw, na bazie ciasta dostarczanego z zakładów produkcyjnych, na miejscu jest wałkowana, potem są nakładane składniki w zależności od rodzaju i następnie pieczona; kanapki produkowane na miejscu; sałatki, soki wyciskane oraz koktajle produkowane na miejscu. Podawana jest również kawa z ekspresów kolbowych podawana na miejscu i na wynos. Dodatkowo są wystawione podajniki do sosów i klient sam w zależności od potrzeb może sobie doprawić zakupione produkty. Punkty te posiadają miejsca do siedzenia i konsumpcji, konsumpcja jest możliwa zarówno na miejscu jak i na wynos. Sprzedawane produkty są podawane w naczyniach wielorazowych (zwrotnych) lub opakowaniach jednorazowych, opakowaniach na wynos, albo są przepakowywane, przelewane do opakowań klientów.
Sklepy „…” z produkcja własną (Sklepy typu 2), w których jest prowadzona produkcja na miejscu w zakresie praktycznie takim samym jak w przypadku Sklepów typ 1. Nie wszystkie punkty oferują pełen powyższy asortyment w zakresie napoi (np. nie posiadają ekspresu). Dodatkowo są wystawione podajniki do sosów i klient sam w zależności od potrzeb może sobie doprawić zakupione produkty. Punkty te nie są wyposażone w naczynia wielorazowe, sprzedaż następuje w opakowaniach jednorazowych, opakowaniach na wynos, albo są przepakowywane, przelewane do opakowań klientów. Punkty te posiadają miejsca do siedzenia i konsumpcji, konsumpcja jest możliwa zarówno na miejscu jak i na wynos.
Sklepy „…” bez produkcji własnej (Sklepy typu 3), w których poza wyrobami piekarniczymi i ciastkarskimi są również dostępne wyroby odpiekane na miejscu (produkty te są przygotowywane z mrożonych półproduktów, tj. gotowych zapiekanek; ciabatt z salami, kebabem, serami; pasztecików; szpinakowców; pizza; bułka z parówką, itp.), które są następnie dopiekane na miejscu. Obejmuje to także produkty dostarczane w formie surowego ciasta - np. pizzerina. Powyższe produkty sprzedawane są na ciepło po obróbce termicznej na miejscu. Dostępne są również gotowe kanapki produkowane w zakładach piekarskich. Dodatkowo są wystawione podajniki do sosów i klient sam w zależności od potrzeb może sobie doprawić zakupione produkty. Punkty te nie są wyposażone w naczynia wielorazowe, sprzedaż następuje w opakowaniach jednorazowych, opakowaniach na wynos, albo są przepakowywane, przelewane do opakowań klientów. Punkty te posiadają miejsca do siedzenia i konsumpcji, konsumpcja jest możliwa zarówno na miejscu jak i na wynos.
Sklepy … (Sklep typu 4) bez produkcji własnej i miejsca do konsumpcji, które posiadają taki sam asortyment jak w Sklepach typu 3. Punkty te ponadto oferują ciepłe napoje. Dodatkowo są wystawione podajniki do sosów i klient sam w zależności od potrzeb może sobie doprawić zakupione produkty. Punkty te nie są wyposażone w naczynia wielorazowe, sprzedaż następuje w opakowaniach jednorazowych, opakowaniach na wynos, albo są przepakowywane, przelewane do opakowań klientów. Punkty te w odróżnieniu od pozostałych nie posiadają miejsca do siedzenia i konsumpcji. Niemniej klient również może produkty zjeść w sklepie doprawiając je sosami dostępnymi w podajnikach, sytuacja taka zdarza się wielokrotnie. Sklepy typu 4 obejmują także wydzielone stoiska znajdujące się w innych sklepach (typu market).
Zakłady produkcyjne, w których sprzedaż też jest dokonywana na rzecz Konsumentów. Zakłady są miejscami produkcji wyrobów piekarskich i cukierniczych. Produkcja jest przeznaczona co do zasady do sprzedaży hurtowej (na rzecz innych podmiotów) oraz do dystrybucji do punktów sprzedaży (Sklepy typu 1 do 4). Sprzedaż na rzecz Konsumentów w Zakładach ma charakter poboczny. Przy Zakładach nie są prowadzone żadnego rodzaju sklepy czy punktu sprzedaży w sposób zorganizowany (brak lad wystawowych, brak miejsca dla klientów, brak stolików krzesełek czy innego wyposażenia sklepowego), istnieje po prostu możliwość zakupu towarów pochodzących z linii produkcyjnych z samego Zakładu. Asortyment, który jest w ten sposób sprzedawany to w szczególności: pieczywo, ciasta, materiały, opakowania. Zakład nie prowadzi produkcji ani sprzedaży napoi. Sprzedaż całego asortymentu jest prowadzona na wszystkich kasach w danym punkcie sprzedaży.

Ad 1 i 3

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii obowiązku ewidencjonowania sprzedaży osiągniętej w Sklepach typu 1-4 oraz Zakładach produkcyjnych za pomocą kasy rejestrującej on-line od dnia 1 lipca 2020 r.

Na podstawie art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o VAT należy stwierdzić, że dniem rozpoczęcia prowadzenia ewidencji (granicznym dniem) przy użyciu kas on-line dla branży gastronomicznej będzie dzień 1 lipca 2020 r.

Mając na uwadze brzmienie ww. przepisu konieczne jest zdefiniowanie dwóch elementów:

usług związanych z wyżywieniem,

stacjonarnej placówki gastronomicznej.

Należy zwrócić uwagę, że w przepisie tym ustawodawca nie odwołuje się do klasyfikacji statystycznych usług, jednakże bazując pomocniczo na tych klasyfikacjach należy stwierdzić, że usługi związane z wyżywieniem ujęte zostały w Dziale 56 PKWiU, który obejmuje (...) usługi związane z zapewnianiem pełnego wyżywienia przeznaczonego do bezpośredniej konsumpcji w restauracjach, włączając restauracje samoobsługowe i oferujące posiłki „na wynos”, z lub bez miejsc do siedzenia”.

Nie ulega zatem wątpliwości, że Wnioskodawca świadczy usługi związane z wyżywieniem w punktach gastronomicznych przedstawionych w punktach 1-4.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl), pod pojęciem gastronomii rozumie się „działalność produkcyjno-usługową obejmującą prowadzenie restauracji, barów, itp.” oraz „sztukę przyrządzania potraw”. Natomiast zgodnie z definicją stosowaną w statystyce publicznej zakład lub punkt gastronomiczny stały lub sezonowy, którego przedmiotem działalności jest przygotowanie oraz sprzedaż posiłków i napojów do spożycia na miejscu i na wynos.

Placówki gastronomiczne dzielą się na:

placówki ogólnie dostępne;

placówki nastawione na obsługę określonych grup konsumentów.

Placówki gastronomiczne mogą być prowadzone m.in. w obrębie hoteli, moteli, zajazdów, schronisk, pól campingowych, w pensjonatach, domach wypoczynkowych i innych miejscach krótkotrwałego pobytu jak też w wagonach kolejowych wchodzących w skład pociągu oraz na statkach pasażerskich. Do placówek gastronomicznych nie zalicza się ruchomych punktów sprzedaży detalicznej i automatów sprzedażowych. Z kolei punktem gastronomicznym jest placówka gastronomiczna prowadząca ograniczoną działalność gastronomiczną, taką jak: smażalnia, pijalnia, lodziarnia, bufet w kinie, na stadionie, itp. Jednocześnie stała placówka gastronomiczna to placówka czynna w ciągu całego roku kalendarzowego, ewentualnie pracująca z pewnymi przerwami, wynikającymi z takich przyczyn jak remont, okresowy brak personelu (z powodu urlopu lub choroby), okresowa inwentaryzacja, itp. Z kolei sezonowa placówka gastronomiczna to placówka uruchamiana okresowo i działająca nie dłużej niż sześć miesięcy w roku kalendarzowym.

Główny Urząd Statystyczny (stat.gov.pl) wyjaśnia, że na potrzeby statystyki publicznej placówka gastronomiczna oznacza zakład lub punkt gastronomiczny stały lub sezonowy, którego przedmiotem działalności jest przygotowanie oraz sprzedaż posiłków i napojów do spożycia na miejscu i na wynos. W pojęciu tym nie mieszczą się jednak ruchome punkty sprzedaży detalicznej i automaty sprzedażowe. Stała placówka gastronomiczna to natomiast placówka gastronomiczna czynna w ciągu całego roku kalendarzowego, ewentualnie pracująca z pewnymi przerwami, wynikającymi z takich przyczyn jak remont, okresowy brak personelu (z powodu urlopu lub choroby), okresowa inwentaryzacja, itp. Sezonową placówką gastronomiczną jest natomiast placówka uruchamiana okresowo i działająca nie dłużej niż sześć miesięcy w roku kalendarzowym.

Wnioskodawca wskazał, że Sklepy typu 1 są to punktami piekarniczo-cukierniczymi, oferującymi asortyment produkowany na miejscu, tj. pizzę produkowaną w tych punktach od podstaw, kanapki, sałatki, soki wyciskane, koktajle produkowane na miejscu, kawę z ekspresów kolbowych podawaną na miejscu i na wynos (w opakowaniach jednorazowych lub do opakowań klientów). Punkty te posiadają miejsca do siedzenia i konsumpcji, konsumpcja jest możliwa zarówno na miejscu jak i na wynos. Sprzedawane produkty są podawana w naczyniach wielorazowych (zwrotnych) lub opakowaniach jednorazowych, opakowaniach na wynos, albo są przepakowywane, przelewane do opakowań klientów. W Sklepach typu 2 jest prowadzona produkcja na miejscu w zakresie prawie takim samym jak w Sklepach typu 1. Jednakże nie wszystkie Sklepy typu 2 oferują pełen asortyment w zakresie napoi. Punkty te nie są też wyposażone w naczynia wielorazowe, sprzedaż następuje w opakowaniach jednorazowych. Punkty te posiadają miejsca do siedzenia i konsumpcji, konsumpcja jest możliwa zarówno na miejscu jak i na wynos. W Sklepach typu 3 nie jest prowadzona produkcja własna, poza wyrobami piekarniczymi i ciastkarskimi są dostępne wyroby odpiekane na miejscu (produkty te są przygotowywane z mrożonych półproduktów, tj. gotowych zapiekanek; ciabatt z salami, kebabem, serami; pasztecików; szpinakowców; pizza; bułka z parówką, itp.), które są następnie dopiekane na miejscu i sprzedawane na ciepło po obróbce termicznej na miejscu. W Sklepach typu 3 dostępne są również gotowe kanapki produkowane w zakładach piekarskich. Punkty te nie są wyposażone w naczynia wielorazowe i posiadają miejsca do siedzenia oraz konsumpcji. Natomiast w Sklepach typu 4 nie ma produkcji własnej i miejsca do konsumpcji, punkty te posiadają taki sam asortyment jak w Sklepach typ 3. Punkty te ponadto oferują ciepłe napoje i nie są wyposażone w naczynia wielorazowe. Punkty te w odróżnieniu od pozostałych nie posiadają miejsca do siedzenia i konsumpcji, aczkolwiek klient może produkty zjeść w sklepie doprawiając je sosami dostępnymi w podajnikach. Sklepy typu 4 obejmują także wydzielone stoiska znajdujące się w innych sklepach (typu market).

Mając na uwadze przytoczone przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że prowadzonych przez Wnioskodawcę typach punktów sprzedaży wskazanych w punktach od 1 do 4, tj. sklepach „…”, sklepy „…” z produkcją własną, sklepy „…” bez produkcji własnej z miejscami do siedzenia oraz sklepach „…” bez produkcji własnej i miejsc do siedzenia - Wnioskodawca świadczy usługi związane z wyżywieniem w stacjonarnych placówkach gastronomicznych.

Tym samym, mając na uwadze powyższe regulacje prawne wynikające z powołanych przepisów należy stwierdzić, że skoro – jak wynika z opisu sprawy – w ramach prowadzonych Sklepów stacjonarnych Wnioskodawca będzie prowadził punkty sprzedaży usług gastronomicznych, to stosownie do zapisu art. 145b ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, będzie zobowiązany do prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej od 1 lipca 2020 r. przy użyciu kasy on-line, tj. kasy umożliwiającej połączenie i przesyłanie danych między kasą rejestrującą, a Centralnym Repozytorium Kas, z uwzględnieniem przepisu art. 145b ust. 2 ustawy o VAT.

Jak wynika z opisu sprawy sprzedaż na rzecz Konsumentów jest prowadzona przez Wnioskodawcę także w Zakładach produkcyjnych, które są miejscami produkcji wyrobów piekarskich i cukierniczych. Produkcja jest przeznaczona co do zasady do sprzedaży hurtowej (na rzecz innych podmiotów) oraz do dystrybucji do punktów sprzedaży - Sklepów typu od 1 do 4. Wnioskodawca wskazał, że przy Zakładach nie są prowadzone żadnego rodzaju sklepy czy punkty sprzedaży w sposób zorganizowany (brak lad wystawowych, brak miejsca dla klientów, brak stolików krzesełek czy innego wyposażenia sklepowego), istnieje po prostu możliwość zakupu towarów pochodzących z linii produkcyjnych z samego Zakładu. Asortyment który jest w ten sposób sprzedawany to pieczywo, ciasta, materiały, opakowania. Ponadto Zakład nie prowadzi produkcji ani sprzedaży napoi, natomiast sprzedaż całego asortymentu jest prowadzona na wszystkich kasach w danym punkcie sprzedaży.

W świetle przytoczonych przepisów prawa oraz definicji na tle przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że ww. Zakłady produkcyjne nie są zaliczane do placówek gastronomicznych, nie stanowią one również żadnej z placówek prowadzących ograniczoną działalność gastronomiczną definiowaną jako punkt gastronomiczny. Zakłady te zajmują się produkcją towarów (wyroby piekarnicze i ciastkarskie), a nie świadczeniem usług podawania przygotowanych posiłków i napoi.

Zatem, realizowana przez Wnioskodawcę sprzedaż towarów w Zakładach produkcyjnych nie będzie objęta obowiązkiem ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kasy on-line.

Tym samym, wykonywana działalność w zakresie sprzedaży towarów w Zakładach produkcyjnych nie będzie obligowała Wnioskodawcy do wymiany kasy rejestrującej z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii na kasę on-line od 1 lipca 2020 r. na podstawie art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o VAT.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniami nr 1 i nr 3 należało uznać za prawidłowe.

Ad 2

W odniesieniu do kwestii prawa do odliczenia przez Wnioskodawcę kwot wydanych na zakup kas on-line do Sklepów typu 1-4 przed 1 lipca 2020 r., objętej pytaniem nr 2 , należy wskazać, co następuje.

Zgodnie z art. 145b ust. 3 pkt 2 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w ust. 1, mogą dokonać odliczenia lub otrzymać zwrot, o których mowa w art. 111 ust. 4 i 5, na zakup kas rejestrujących, o których mowa w art. 111 ust. 6a, przy czym za dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji przyjmuje się dzień 1 lipca 2020 r. - dla podatników, o których mowa w ust. 1 pkt 2.

Terminy określone w ust. 1 i 3 mogą zostać przedłużone w przypadku niewystarczających możliwości techniczno-organizacyjnych przesyłania danych między kasami rejestrującymi a Centralnym Repozytorium Kas (art. 145b ust. 4 ustawy o VAT).

W myśl art. 111 ust. 7 pkt 1 ustawy o VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia określi warunki, sposób i tryb odliczania od podatku należnego lub zwrotu kwot, o których mowa w ust. 4 i 5, uwzględniając obowiązki podatników związane ze składaniem deklaracji podatkowej oraz przeciwdziałanie nadużyciom związanym z odliczeniem albo zwrotem tych kwot.

Zatem z powyższego wynika, że kwestia odliczenia kwoty wydatkowanej na zakup kasy rejestrującej została szczegółowo uregulowana przepisami aktów wykonawczych do ustawy o VAT.

Wskazać w tym miejscu należy, że od 1 maja 2019 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie odliczania lub zwrotu kwot wydanych na zakup kas rejestrujących oraz zwrotu tych kwot przez podatnika (Dz. U. z 2019 r., poz. 820), dalej „rozporządzenie”.

Zgodnie z § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia, odliczenie kwoty wydanej na zakup kasy rejestrującej, o której mowa w art. 111 ust. 4 ustawy, zwanej dalej „kwotą wydaną na zakup”, lub jej zwrot następuje pod warunkiem:

rozpoczęcia prowadzenia ewidencji sprzedaży przez podatnika przy użyciu kasy rejestrującej zakupionej w okresie obowiązywania potwierdzenia, o którym mowa w art. 111 ust. 6b ustawy;
posiadania przez podatnika faktury potwierdzającej zakup kasy rejestrującej oraz dowodu zapłaty całej należności za jej zakup.

W przypadku podatników prowadzących ewidencję sprzedaży przy użyciu więcej niż jednej kasy rejestrującej odliczenie lub zwrot, o którym mowa w ust. 1, na zakup każdej z tych kas następuje dodatkowo pod warunkiem rozpoczęcia prowadzenia ewidencji przy użyciu każdej kasy rejestrującej w każdym punkcie sprzedaży nie później niż w okresie 6 miesięcy od dnia rozpoczęcia prowadzenia ewidencji sprzedaży przez podatnika (§ 2 ust. 2 rozporządzenia).

Stosownie do § 3 ust. 1 i 2 rozporządzenia, odliczenia, o którym mowa w § 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług za okres rozliczeniowy, w którym rozpoczęto prowadzenie ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, lub za okresy następujące po tym okresie rozliczeniowym. W przypadku gdy kwota wydana na zakup wykazana w deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług za dany okres rozliczeniowy jest niższa bądź równa kwocie podatku należnego, podatnik pomniejsza kwotę tego podatku o wysokość kwoty wydanej na zakup.

W przypadku gdy kwota wydana na zakup wykazana w deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług za dany okres rozliczeniowy jest wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik pomniejsza kwotę podatku należnego o wysokość kwoty wydanej na zakup, a pozostałą część kwoty wydanej na zakup może, w tym okresie rozliczeniowym, wykazać do zwrotu na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, zwanych dalej „rachunkiem”, lub powiększyć kwotę podatku naliczonego do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy (§ 3 ust. 3 rozporządzenia).

Zgodnie z § 3 ust. 4 rozporządzenia, jeżeli w deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług za dany okres rozliczeniowy nie wystąpił podatek należny, podatnik kwotę wydaną na zakup wykazuje do zwrotu na rachunek lub powiększa kwotę podatku naliczonego do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy.

Z powyższych okoliczności wynika, że od 1 maja 2019 r. w celu prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, wprowadzono możliwość, a dla podatników prowadzących działalność gospodarczą w określonych branżach – obowiązek, stosowania nowego rodzaju kas rejestrujących, zwanych kasami on-line.

Nowe regulacje przewidują system zwrotu kwot wydanych na zakup kasy online w wysokości 90% zakupu (bez podatku), jednakże nie więcej niż 700 zł dla:

podatników, u których powstał obowiązek prowadzenia ewidencji i którzy rozpoczęli prowadzenie ewidencji sprzedaży w obowiązujących terminach, przy użyciu kas on-line;

podatników, u których nie powstał obowiązek prowadzenia ewidencji i którzy dobrowolnie rozpoczną prowadzenie ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas on-line oraz wcześniej nie stosowali innych rodzajów kas do prowadzenia ewidencji sprzedaży;

podatników zobligowanych do wymiany kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii na kasy on-line ze względu na działalność prowadzoną w określonych ustawą branżach.

Ulga na zakup kasy, w odniesieniu do podatników, u których powstał obowiązek prowadzenia ewidencji i którzy rozpoczęli prowadzenie ewidencji sprzedaży przy użyciu kas on-line oraz podatników, u których nie powstał obowiązek prowadzenia ewidencji, a dobrowolnie rozpoczęli prowadzenie ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas on-line i wcześniej nie stosowali kas do prowadzenia ewidencji sprzedaży, przysługuje, jeżeli zakup nastąpił nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji sprzedaży. Ponadto ulga na zakup kasy przysługuje również tym podatnikom, którzy na podstawie ustawy zostali zobligowani do wymiany dotychczas stosowanych kas, na kasy on-line ze względu na prowadzenie działalności w określonych branżach.

Należy wskazać, że przepis § 3 ust. 1 rozporządzenia, w odniesieniu do podatników zobligowanych do wymiany kas rejestrujących należy interpretować w ten sposób, że odliczenie ulgi poprzez wykazanie jej w deklaracji podatkowej może nastąpić w okresie rozliczeniowym, w którym faktycznie zarejestrowano sprzedaż na danej kasie rejestrującej on-line. Tym samym podatnik zobligowany do wymiany kas, który rozpocznie instalowanie kas on-line przed terminem wskazanym w ustawie (i rozpocznie na nich prowadzenie ewidencji sprzedaży oraz będzie posiadał fakturę potwierdzającą zakup kasy on-line i dowód zapłaty całej należności za jej zakup) ma prawo do zwrotu „ulgi” na zakup kas rejestrujących on-line przed datą graniczną (w omawianym przypadku przed 1 lipca 2020 r.).

Przenosząc powyższe przepisy na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca, jako podmiot zobowiązany do prowadzenia ewidencji sprzedaży usług związanych z wyżywieniem w stacjonarnych placówkach gastronomicznych (w Sklepach typu od 1 do 4) przy użyciu kas on-line od 1 lipca 2020 r., który dokonał zakupu tych kas i rozpoczął prowadzenie ewidencji na nich przed datą graniczną - będzie mógł wykazać ,,ulgę” na kasę on-line w deklaracji składanej za okres, w którym faktycznie rozpoczął prowadzenie ewidencji sprzedaży na danej kasie on-line.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem nr 2 wniosku należało uznać za prawidłowe.

Natomiast, analiza pytania nr 4 wniosku stała się bezzasadna z uwagi na to, że Zakład produkcyjny nie będzie podlegać obowiązkowi prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących od 1 lipca 2020 r. na podstawie art. 111 ust. 6a ustawy o VAT w zw. z art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o VAT.

Ponadto tut. Organ informuje, że z uwagi na trwającą epidemię COVID-19 Ministerstwo Finansów planuje przesunięcie dla branży gastronomicznej terminu wprowadzenia obowiązku wymiany kasy rejestrującej z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii na kasę on-line. Obecnie Ministerstwo Finansów przygotowało projekt Rozporządzenia w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii. Informacje na temat przesunięcia terminu wejścia w życie przepisów o kasach on-line znajdują się w linku:

https://www.gov.pl/web/finanse/przesuniecie-terminu-obowiazkowej-wymiany-kasrejestrujacych

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego/stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin