Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.113.2020.2.AK
z 2 czerwca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku z 9 marca 2020 r. (data wpływu 13 marca 2020 r.), uzupełnionym 21 maja 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Opłaty licencyjne dokonywane przez Licencjobiorcę na rzecz Licencjodawcy powinny być opodatkowane w Polsce stawką podatku u źródła 5% określoną zgodnie z art. 12 ust. 2 Konwencji zawartej między Polską a Luksemburgiem w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku w związku z art. 21 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2020 r. wpłynął do tut. Organu wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Opłaty licencyjne dokonywane przez Licencjobiorcę na rzecz Licencjodawcy powinny być opodatkowane w Polsce stawką podatku u źródła 5% określoną zgodnie z art. 12 ust. 2 Konwencji zawartej między Polską a Luksemburgiem w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku w związku z art. 21 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 30 kwietnia 2020 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.113.2020.1.AK wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 21 maja 2020 r.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania: X S.à r.l.
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: Y Sp. z o.o.

przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka zaznacza, że w opisanym stanie faktycznym (winno być: stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym) Y Sp. z o.o. (tj. Zainteresowany niebędący stroną postępowania) jest Licencjobiorcą, natomiast X S.à r.l. (Zainteresowany będący stroną postępowania) pełni funkcję Licencjodawcy.

Licencjodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Luksemburgu, prowadzącą działalność lokalnie w Luksemburgu, jak również za pośrednictwem oddziału w Stanach Zjednoczonych („Oddział”), podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Luksemburgu. X S.à r.l. jest właścicielem praw do znaków towarowych („Marki X”) i otrzymuje wynagrodzenie za korzystanie ze znaku towarowego oraz za usługi zarządzania marką, które świadczy na rzecz swoich partnerów biznesowych.

Działalność biznesowa Licencjodawcy polega m.in. na:

• nabywaniu patentów, znaków usługowych, licencji na znaki towarowe, know-how i innych przemysłowych, handlowych lub praw własności intelektualnej;
• utrzymywaniu oraz licencjonowaniu prawa do korzystania z wyżej wymienionych patentów, znaków usługowych, znaków towarowych, know-how i/lub praw własności intelektualnej, sublicencjonowaniu, sprzedaży lub zbywaniu ww. praw, w tym (między innymi) udzielania licencji na prawo do prowadzenia sklepów pod Markami X;
• zarządzaniu rozwojem praw własności intelektualnej, znaków towarowych i licencji oraz uzyskanie i dokonanie rejestracji wymaganej w tym zakresie i częściowym zlecaniu zarządzania tymi prawami do Oddziału;
• zarządzaniu otrzymywanymi od Licencjobiorców opłatami licencyjnymi zarówno lokalnie w Luksemburgu, jak i za pośrednictwem Oddziału.
  
  

Główni partnerzy biznesowi Licencjodawcy dla Marek X obejmują różne rynki, takie jak rynek Ameryki Łacińskiej, południowo-wschodniej Azji, Bliskiego Wschodu i Europy Wschodniej.

Licencjodawca dysponuje około 80-osobowym zespołem pracowników obsługujących Marki X.

Część działalności biznesowej Licencjodawcy jest realizowana przez Oddział w Stanach Zjednoczonych, który jest odpowiedzialny m.in. za:

• zarządzanie licencją na prawo do prowadzenia sklepów pod Markami X. Licencjodawca, działając poprzez swój Oddział, udziela zatem licencji do podmiotów niepowiązanych na prowadzenie sklepów w innych jurysdykcjach, np. Chile, Meksyku, Peru, Australii, Indonezji, Indiach, Tajlandii, Makau, Malezji, Singapurze, Włoszech, Wielkiej Brytanii, Rosji, Turcji, Zjednoczonych Emiratach Arabskich oraz w Polsce.
• zarządzanie wpływami uzyskanymi z opłat licencyjnych otrzymywanych od swoich kontrahentów, w celu prowadzenia działalności i wykonywania działań delegowanych przez jednostkę macierzystą („Jednostka Macierzysta” lub „Centrala”). Jednostka Macierzysta posiada jednak prawo do przejęcia/relokowania części wpływów z opłat licencyjnych otrzymywanych przez Oddział, w celu m.in. finansowania operacji centrali, rozliczenia zobowiązań lub wypłacenia dywidendy akcjonariuszom X S.à r.l.
  
  

Oddział nie jest samodzielnym/odrębnym podmiotem i jest uzależniony od Jednostki Macierzystej, na co wskazują m.in. poniższe okoliczności:

• Jednostka Macierzysta nadzoruje działalność Oddziału, który to Oddział podlega obowiązkowi regularnego raportowania swoich działań (z zakresu m.in. zarządzania księgami rachunkowymi) do Centrali. Jednostka Macierzysta wydaje również instrukcje do Oddziału, m.in. w przypadku, gdy Oddział musi zweryfikować poprawność otrzymanych od banku wyciągów bankowych,
• w związku z faktem, iż Oddział oraz Jednostka Macierzysta stanowią jeden podmiot prawny, przygotowują one wspólnie jedno roczne sprawozdanie finansowe,
• zarząd Licencjodawcy składa się z dwóch kategorii menedżerów, w tym z trzech menadżerów będących rezydentami Luksemburga i dwóch menedżerów, będących rezydentami Stanów Zjednoczonych. Każda decyzja wymaga wspólnego podpisu obu kategorii menedżerów, dzięki czemu zespół zarządzający pracujący w centrali w Luksemburgu może kontrolować decyzje biznesowe całego przedsiębiorstwa (również Oddziału) i czynnie nadzorować jego działalność.
• kierownik Oddziału ma m.in. obowiązek okresowego raportowania swoich działań do Jednostki Macierzystej w Luksemburgu i odpowiada przez zarządem X S.à r.l. za swoje działania,
• Jednostka Macierzysta posiada prawo do przejęcia/relokowania do Centrali części wpływów z opłat licencyjnych, które otrzymuje Oddział za zawarte w imieniu i na rzecz Licencjodawcy kontrakty.
  
  

Licencjobiorca jest spółką kapitałową z siedzibą w Polsce i polskim rezydentem podatkowym tj. podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów w Polsce. Licencjobiorca jest również podmiotem niepowiązanym w stosunku do Licencjodawcy. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż detaliczna kosmetyków, artykułów toaletowych i odzieży prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach.

W ramach swojej działalności, Spółka zawarła umowę z Oddziałem Licencjodawcy (podmiotem niepowiązanym) dotyczącą działalności Spółki na polskim rynku.

Zgodnie z Umową licencyjną, Spółka jest uprawniona do:

• rozwijania i prowadzenia sieci sklepów firmowych X S.à r.l. na terenie Polski na zasadzie wyłączności, w formie określonej przez Licencjodawcę, w ramach których Spółka sprzedaje klientom indywidualnym autoryzowane towary zakupione przez Spółkę na podstawie odrębnej umowy zawartej pomiędzy Spółką i Licencjodawcą,
• zaangażowania się w sprzedaż bezpośrednią za pośrednictwem autoryzowanej strony internetowej (jeśli istnieje) zgodnie z warunkami Umowy licencyjnej,
• używania licencjonowanej Marki X, innych powiązanych znaków i systemu wyłącznie do celów związanych ze sklepami firmowymi i autoryzowaną witryną internetową,
• w odniesieniu do (i) sklepów markowych, wykonywania wyżej wymienionych aktywności tylko w zatwierdzonych lokalizacjach w obszarze Umowy Licencyjnej oraz (ii) autoryzowanej stronie internetowej (jeśli istnieje) zgodnie z Umową licencyjną.
  
  

W ramach Umowy licencyjnej Spółka jest zobowiązana do zapłaty opłaty licencyjnej („Opłata licencyjna”) na rzecz Licencjodawcy za prawa do prowadzenia firmowych sklepów i prowadzenia sprzedaży bezpośredniej za pośrednictwem autoryzowanej strony internetowej. Zgodnie z zawartą między Wnioskodawcami Umową licencyjną, Opłata licencyjna jest obliczana jako ułamek miesięcznej sprzedaży netto, generowanej przez wszystkie sklepy firmowe obsługiwane przez Spółkę, a także za pośrednictwem autoryzowanej strony internetowej.

Opłata licencyjna wynikająca z kontraktów zawartych w imieniu i na rzecz Licencjodawcy z siedzibą w Luksemburgu jest wypłacana miesięcznie bezpośrednio do Oddziału. Jak wspomniano wyżej, Centrala X S.à r.l. posiada jednak prawo do przejęcia/relokowania części wpływów z Opłat licencyjnych, m.in. w celu sfinansowania działalności Centrali, uregulowania wierzytelności lub wypłacenia dywidendy udziałowcom. Dotychczas, na potrzeby pobierania podatku od wypłacanych Opłat licencyjnych, Licencjobiorca pozyskiwał certyfikat rezydencji X S.à r.l. i stosował postanowienia UPO zawartej pomiędzy Polską a Luksemburgiem (tj. pobierał podatek wg stawki 5% wynikającej z UPO), z uwagi na fakt, iż jednostka zlokalizowana w Stanach Zjednoczonych, działając jako oddział przedsiębiorstwa luksemburskiego, nie może korzystać z postanowień UPO pomiędzy Polską a Stanami Zjednoczonymi, jako że nie spełnia definicji „osoby” oraz „spółki”, do których zastosowanie mają umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Wnioskodawcy pragną podkreślić, że na gruncie polskiej kwalifikacji prawno-podatkowej oddział przedsiębiorcy zagranicznego nie posiada odrębnej osobowości (podmiotowości) prawnej, a źródłem jego aktywności jest osobowość prawna przedsiębiorcy zagranicznego. Oddział posiada jedynie samodzielność organizacyjną (jest wydzielony ze struktur firmy macierzystej), natomiast nie posiada on możliwości prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek. Oddział nie jest zatem z punktu widzenia prawa samodzielnym podmiotem, lecz stanowi integralną część przedsiębiorstwa Licencjodawcy z siedzibą w Luksemburgu.

Powyższe wnioski znajdują potwierdzenie w orzecznictwie sądów i interpretacjach indywidualnych:

• wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 marca 2011 r., sygn. akt II FSK 1773/09;
• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 29 grudnia 2016 r., sygn. akt I SA/Wr 1536/15;
• wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 18 marca 1981 r. w sprawie 139/80 Blankaert i Willems PVBA przeciwko Luise Trost;
• wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 listopada 2019 r., sygn. akt. II FSK 28/18;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 11 stycznia 2019 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.519.2018.1.AJ;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 lipca 2018 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.168.2018.1.BG;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 5 stycznia 2017 r., sygn. 2461-IBPB-1-2.4510.942.2016.1.KP.
  
  

W związku z powyższym, warunek rzeczywistego właściciela został zbadany w odniesieniu do całokształtu działalności Licencjodawcy, w tym działalności Oddziału i Jednostki Macierzystej. Licencjodawca pragnie podkreślić, że analiza statusu rzeczywistego właściciela została przeprowadzona przez niezależnego doradcę. Ponadto, podobne analizy statusu rzeczywistego właściciela przeprowadzono w stosunku do Licencjodawcy również w innych jurysdykcjach (w odniesieniu do innych licencjobiorców).

Rzeczywistym właścicielem Opłat Licencyjnych jest Licencjodawca, tj. X S.à r.l.

Niemniej jednak, pomimo ustalenia rzeczywistego właściciela w stosunku do wypłacanych Opłat licencyjnych, nadal nie jest jasne, która UPO powinna mieć zastosowanie w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym.

W uzupełnieniu do wniosku z 21 maja 2020 r. Zainteresowani wskazali, że Licencjobiorca posiada i będzie posiadał certyfikat rezydencji Licencjodawcy ważny na moment dokonania płatności z tytułu Opłat licencyjnych.

W uzupełnieniu wniosku zostały także wskazane dane identyfikujące Licencjodawcę oraz Oddział w Stanach Zjednoczonych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Opłaty licencyjne dokonywane przez Licencjobiorcę na rzecz zagranicznego Licencjodawcy, opisane w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, powinny być opodatkowane w Polsce stawką podatku u źródła 5% określoną zgodnie z art. 12 ust. 2 UPO zawartej pomiędzy Polską z Luksemburgiem (w związku z art. 21 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 1996 r. nr 110 poz. 527))?  

Zdaniem Wnioskodawców, Opłaty licencyjne dokonywane przez Licencjobiorcę na rzecz Licencjodawcy, opisane w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, powinny być opodatkowane w Polsce stawką podatku u źródła 5% określoną zgodnie z art. 12 ust. 2 Konwencji zawartej między Polską a Luksemburgiem w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku sporządzonej w Luksemburgu dnia 14 czerwca 1995 r. (Dz.U. z 1996 r., Nr 110 poz. 527, dalej: „Konwencja”, „UPO”), zmienionej Protokołem sporządzonym w Luksemburgu dnia 7 czerwca 2012 r., (Dz.U. z 2013 r. poz. 964) zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę i Luksemburg dnia 7 czerwca 2017 r., w związku z art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Uzasadnienie stanowiska:

Zainteresowani wskazują, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

-ustala się w wysokości 20% przychodów.

Mając jednak na uwadze fakt, że zgodnie z art. 21 ust. 2 Ustawy o CIT, przepisy art. 21 ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, zasadne jest odwołanie się do przepisów tychże umów.

Ustalenie właściwej UPO jest kluczowe dla określenia konsekwencji podatkowych dla Wnioskodawców i ma bezpośredni wpływ na te konsekwencje na gruncie Ustawy o CIT. Innymi słowy, odpowiedź na pytanie, czy art. 12 UPO między Polską a Luksemburgiem znajdzie zastosowanie w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, czy też nie, będzie bezpośrednio odzwierciedlona w zobowiązaniach podatkowych Wnioskodawców.

Stosowanie przepisów UPO

Na podstawie przytoczonych powyżej przepisów w przypadku należności licencyjnych powstających w Polsce i wypłacanych na rzecz podmiotu zagranicznego zastosowanie mają postanowienia UPO między Polską a krajem rezydencji odbiorcy należności licencyjnych, gdzie przedmiotowe podmioty podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (tj. posiadają status rezydenta podatkowego).

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Licencjodawca posiada siedzibę dla celów podatkowych w Luksemburgu, co było w przeszłości potwierdzane certyfikatem rezydencji.

Licencjodawca posiada oddział w innym państwie (tj. w Stanach Zjednoczonych), który to oddział otrzymuje należności licencyjne w związku z kontraktami, które zawarł w imieniu i na rzecz Licencjodawcy.

Biorąc pod uwagę fakt, że Licencjodawca (w tym Jednostka Macierzysta) ma siedzibę w Luksemburgu, natomiast Oddział mieści się w Stanach Zjednoczonych, dwie UPO zawarte przez Polskę mogłyby potencjalnie znaleźć zastosowanie w przedstawionej sytuacji - UPO między Polską a Luksemburgiem oraz UPO między Polską a Stanami Zjednoczonymi. Zastosowanie przepisów niewłaściwej UPO będzie miało wpływ na zobowiązania podatkowe Wnioskodawców.

Licencjodawca, pomimo posiadania oddziału w Stanach Zjednoczonych, nie podlega w kraju, w którym założył oddział, nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Również Oddział sam w sobie nie jest osobą w rozumieniu UPO i nie może posiadać statusu rezydenta podatkowego w kraju, w którym został stworzony. Zasadniczo bowiem oddział utworzony w kraju innym niż kraj siedziby (rezydencji podatkowej) może stanowić zakład tej spółki na terytorium kraju, w którym oddział ten został utworzony, w konsekwencji czego dochód osiągnięty przez taką spółkę w ramach działalności oddziału może być przypisany do zakładu i opodatkowany w tym kraju. Tym samym Oddział Licencjodawcy nie może zostać uznany za osobę mającą siedzibę w kraju, w którym istnieje oddział w rozumieniu UPO.

W związku z powyższym, w stosunku do Opłat licencyjnych wypłacanych przez Spółkę do Licencjodawcy nie mogą znaleźć zastosowania przepisy UPO zawartej przez Polskę ze Stanami Zjednoczonymi jako krajem, w którym utworzony został zagraniczny Oddział Licencjodawcy.

Zgodnie z regulacjami art. 1 UPO zawartej między Polską a Luksemburgiem, postanowienia UPO mają zastosowanie do osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym lub obu umawiających się państwach. Co istotne, zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt e) tej UPO, określenie „osoba” obejmuje osoby fizyczne, spółki i wszystkie inne zrzeszenia osób. Jednocześnie, art. 4 tej UPO przewiduje, że pojęcie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona (innymi słowy osoba ta jest rezydentem podatkowym tego państwa i posiada tam nieograniczony obowiązek podatkowy).

Ponadto, zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt f) tej umowy, określenie „spółka” oznacza „osobę prawną lub każdą jednostkę, którą dla celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną”. Bazując na powyżej przytoczonych przepisach, Wnioskodawcy pragną zaznaczyć, iż Oddział nie spełnia definicji spółki, jako że nie posiada on własnej osobowości prawnej, a jego działalność bazuje na osobowości prawnej Jednostki Macierzystej. Wnioskodawcy stoją zatem na stanowisku, iż rozpatrując pojęcia „spółki” oraz „osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” w rozumieniu odpowiednich UPO, należy brać pod uwagę całokształt działalności Licencjodawcy, w tym działalność poprzez Oddział, i fakt podlegania nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Luksemburgu.

W konsekwencji należy uznać, iż do należności licencyjnych zastosowanie znajdzie UPO zawarte pomiędzy Polską a Luksemburgiem - w przypadku UPO między Polską a Luksemburgiem Licencjodawca będzie bowiem uważany za osobę mającą siedzibę w Luksemburgu, przez co spełnione zostaną przesłanki do zastosowania art. 12 UPO między Polską a Luksemburgiem do Opłat licencyjnych.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone również w interpretacjach indywidualnych:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 12 czerwca 2012 r., sygn. IPTPB3/423-101/12-5/IR, w której organ zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, zgodnie z którym „beneficjentem wierzytelności nabytej przez włoski oddział hiszpańskiego podmiotu, jest zarówno sam oddział jak i centrala z siedzibą w Hiszpanii. Ponadto, w przytoczonej interpretacji organ orzekł, iż wysokość podatku u źródła pobranego w Polsce od odsetek wypłacanych na rzecz włoskiego oddziału hiszpańskiego podmiotu powinna zostać ustalona w oparciu o stawkę podatku określoną w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania umowie zawartej pomiędzy Polską a Hiszpanią, czyli właściwej dla siedziby banku”;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 22 kwietnia 2009 r., sygn. IPPB5/423-49/09-2/PS, zgodnie z którą „w odniesieniu do odsetek powstających w Polsce i wypłacanych na rzecz podmiotów zagranicznych zastosowanie mają postanowienia UPO, z krajami w których odbiorcy odsetek podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowego (posiadają status rezydentów podatkowych tych krajów). Odział nie posiada natomiast statusu samodzielnego rezydenta podatkowego w kraju, w którym został utworzony i w analizowanym przypadku brak jest możliwości stosowania (w celu określenia właściwej stawki podatku u źródła) umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z krajem, w którym został utworzony oddział”;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 14 października 2019 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.300.2019.3.BJ, w której potwierdzono również, że „w przypadku wypłat do zagranicznego oddziału spółki, która nie jest polskim rezydentem podatkowym, należy zastosować umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania właściwą dla kraju siedziby jednostki macierzystej. W szczególności, w przytoczonej interpretacji indywidualnej organ zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy zgodnie z którym, pomimo zawarcia umowy przez zagraniczny oddział spółki luksemburskiej w imieniu spółki, leasingodawca jest rezydentem podatkowym w Luksemburgu w związku z czym zastosowanie znajdą przepisy UPO zawartej pomiędzy Polską a Luksemburgiem. Organ zwrócił również uwagę na fakt, że w przypadku gdy umowa została zawarta z zagranicznym oddziałem spółki luksemburskiej, oddział nie posiada samodzielnego statusu rezydenta podatkowego w kraju w którym został utworzony”.
  
  

Zgodnie z art. 12 ust. 1 i 2 wyżej wymienionej konwencji, należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie (tj. Polsce), wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie (tj. Luksemburgu), mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże takie należności licencyjne mogą być również opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają i zgodnie z prawem tego Państwa (tj. Polski), ale jeżeli właściciel należności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty należności licencyjnych brutto.

Jak wskazano w opisanym powyżej stanie faktycznym, dotychczas na potrzeby pobierania podatku od wypłacanych Opłat licencyjnych, Licencjobiorca pozyskiwał luksemburski certyfikat rezydencji X S.à r.l. (z uwagi na fakt, iż Oddział zlokalizowany w Stanach Zjednoczonych nie może korzystać z postanowień UPO pomiędzy Polską a Stanami Zjednoczonymi). Licencjobiorca może pozyskać luksemburski certyfikat rezydencji Licencjodawcy również na potrzeby przyszłych wypłat Opłat licencyjnych.

Ponadto, Licencjodawca jest rzeczywistym właścicielem otrzymywanych Opłat Licencyjnych.

Mając na uwadze powyższe argumenty oraz stan faktyczny, w ocenie Wnioskodawców w analizowanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym znajdzie zastosowanie art. 12 ust. 2 Konwencji zawartej między Polską a Luksemburgiem w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku.

Zdaniem Wnioskodawców, powyższe argumenty świadczą o tym, że Opłaty licencyjne dokonywane przez Licencjobiorcę na rzecz Licencjodawcy, opisane w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, powinny być opodatkowane w Polsce stawką podatku u źródła 5% określoną zgodnie z art. 12 ust. 2 Konwencji zawartej między Polską a Luksemburgiem w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (w związku z art. 21 ust. 2 ustawy o CIT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Zainteresowanych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.