2020.06.02 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.150.2020.1.IZ
z 2 czerwca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2020 r. (data wpływu 6 marca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę za świadczenie usług i udokumentowania ich fakturą –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę za świadczenie usług i udokumentowania ich fakturą.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej również: jako Spółka) oraz jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Spółka planuje zawarcie umowy o współpracy (dalej: Umowa) z inną spółką – koordynatorem i organizatorem Grupy Sklepów (dalej: Koordynator Grupy Sklepów). Współpraca ta polegać ma na stworzeniu sieci sklepów sprzedaży detalicznej działających pod wspólnym znakiem.

Na podstawie tej umowy Spółka umożliwi Koordynatorowi Grupy Sklepów świadczenie usług pośrednictwa w zawieraniu umów sprzedaży pomiędzy dostawcami a uczestnikami Grupy Sklepów. Usługi te w szczególności polegać będą na upoważnieniu Koordynatora Grupy Sklepów do reprezentowania Spółki w umowach z dostawcami i producentami. Spółka w ramach zawartej umowy zobowiązana będzie m.in. do przekazywania informacji o rynku, dostawcach i producentach towarów zaopatrzeniowych do sklepów, strukturze zakupu i sprzedaży, ułatwiając świadczenie Koordynatorowi Grupy Sklepów usług pośrednictwa. Spółka zobowiąże się do powstrzymywania się od dokonywania czynności powierzonych Koordynatorowi Grupy Sklepów we własnym zakresie oraz powstrzyma się od współpracy z innymi podmiotami, które mogłyby świadczyć tego typu usługi. Tym samym Koordynatorowi Grupy Sklepów przysługiwać będzie prawo wyłączności na świadczenie usług tego rodzaju.

W zamian za świadczenie wskazanych wyżej usług, Koordynator Grupy Sklepów wypłacać będzie wynagrodzenie na rzecz Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy świadczenie usług wskazanych w zdarzeniu przyszłym przez Wnioskodawcę wobec Koordynatora Grupy Sklepów będzie świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym czy Spółka powinna wystawić fakturę VAT za świadczone usługi?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Podatnika, świadczenie usług wskazanych w zdarzeniu przyszłym przez Wnioskodawcę wobec Koordynatora Grupy Sklepów będzie świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym Spółka powinna wystawić fakturę VAT za świadczone usługi.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również zobowiązanie do powstrzymywania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji.

Jak wskazuje się w doktrynie, świadczeniem usług w rozumieniu VATU jest nie tylko zachowanie polegające na działaniu (cywilistyczne facere), ale także zachowanie polegające na nieczynieniu lub znoszeniu określonego zachowania lub stanu (non facere, dare). Doprecyzowanie tej szerokiej regulacji, stanowiącej kalkę art. 24 Dyrektywy 2006/112/WE, nastąpiło w orzecznictwie TSUE. Aby takie zachowanie można było uznać za świadczenie usług, muszą zostać spełnione trzy podstawowe przesłanki:

musi istnieć podmiot odnoszący bezpośrednią korzyść z zaniechania lub znoszenia określonego stanu (por. wyr. TSUE w sprawach C-215/94, C-384/95, Legalis),
musi istnieć stosunek prawny, z którego wynika takie zachowanie świadczącego usługę,
powstrzymywanie się od działania, tolerowanie czynności lub sytuacji musi być odpłatne i wyrażalne w pieniądzu (por. wyr. TSUE w sprawie C-154/80) (tak: Komentarz do ustawy o podatku od towarów i usług, red. prof. dr hab. Witold Modzelewski, 2020).

W przedmiotowym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca będzie się powstrzymywać od katalogu czynności powierzonych Koordynatorowi Grupy Sklepów, które bez zawartej Umowy mogłyby zostać powierzone innemu podmiotowi. Po przekazaniu niezbędnych informacji Koordynatorowi Grupy Sklepów przez Spółkę obejmujących m.in. przekazywania informacji o rynku, dostawcach i producentach towarów zaopatrzeniowych do sklepów, strukturze zakupu i sprzedaży, Spółka wraz z innymi podmiotami uczestniczącymi w projekcie przekaże wyłączne prawo do świadczenia tego rodzaju usług. Zdaniem Wnioskodawcy, Koordynator Grupy Sklepów:

odniesie wyłączną korzyść w postaci wyłącznego prawa do świadczenia tego rodzaju usług,
stosunek prawny między stronami regulowany będzie zawartą Umową,
z tytułu zawartej Umowy oraz świadczonych usług Wnioskodawca otrzyma wynagrodzenie.

Powyższe ma potwierdzenie również w orzecznictwie sądów. I tak np. celem przykładu wskazać można wyrok z 12 lutego 2014 r. (sygn. I FSK 285/13) Naczelnego Sądu Administracyjnego. NSA wydał wyrok w sprawie, w której podatnik na podstawie zawartej umowy z innym podmiotem otrzymał gwarancję otrzymywania zleceń na świadczenie usług doradztwa i konsultingu energetycznego. W przypadku niewywiązywania się z zlecania usług o odpowiedniej wartości, podatnik miał otrzymywać odpowiednie świadczenie, umownie nazwane odszkodowaniem. Organ w uzasadnieniu wyroku wskazał, że „Bezpośrednią korzyścią jaką uzyskuje wypłacający skarżącemu wynagrodzenie podmiot zagraniczny jest możliwość niepodejmowania działań w celu pozyskania kontrahentów dla skarżącego. Nie ulega wątpliwości, że wywiązanie się z nałożonego powyższą umową obowiązku pozyskania dla skarżącego zleceniobiorców wiązałoby się dla spółki z podjęciem określonej aktywności, która wymagałaby zaangażowania określonych sił i środków. Nie czyniąc tego spółka odnosi niewątpliwą, bezpośrednią korzyść mającą wymierną wartość ekonomiczną”.

Zdaniem Wnioskodawcy, powstrzymywanie się od konkretnego zachowania, które skutkuje odniesieniem korzyści w obrocie gospodarczym po stronie Koordynatora Grupy Sklepów jest świadczeniem usług w rozumieniu ustawy VAT. Jak wskazał podatnik w stanie faktycznym w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 21 listopada 2018 r. (sygn. 0115-KDIT1-2.4012.728.2018.1.AW), „Jak bowiem wynika z przedstawionego opisu stanu faktycznego, w rezultacie negocjacji warunków umów o współpracę dochodzi do zawiązania nowego, niezależnego stosunku zobowiązaniowego (odzwierciedlonego zamówieniami na nowy, niedostarczany dotychczas detal, produkt), zgodnie z którym Kontrahent w zamian za jednorazową kwotę pieniężną (tzw. „upfront fee” lub „quick saving”) jest skłonny zaakceptować warunki Spółki i rozpocząć z nią współpracę na zasadach ustalonych w zawartych kontraktach handlowych. Co więcej, w konsekwencji otrzymania przedmiotowego wynagrodzenia Kontrahent powstrzymuje się także od zerwania współpracy ze Spółką w ramach danego detalu, produktu (bądź negocjowania mniej korzystnych dla Spółki warunków współpracy) oraz szukania innych dostawców oferowanych produktów. W konsekwencji, w ocenie Spółki, kwota, którą ma otrzymać od niej Kontrahent, jest ściśle związana z jego określonym zachowaniem.” Podatnik wskazał również, że „Spółka jest beneficjentem przedmiotowego świadczenia, gdyż w jego wyniku może osiągnąć wymierne korzyści, w szczególności uzyskać przychód ze sprzedaży towarów na rzecz Kontrahentów (nabywanych przez nich na podstawie zaakceptowanych umów o współpracę), jak również nie będzie zmuszona do ponoszenia wydatków związanych z pozyskaniem nowych odbiorców.” Organ w interpretacji indywidualnej zgodził się z podatnikiem, że zachowanie kontrahenta w sprawie będzie czynnością opodatkowaną podatkiem VAT. Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym Koordynator Grupy Sklepów dzięki zawartej Umowie skorzysta z informacji o dostawcach i rynku gospodarczym oraz dodatkowo pozbawi Wnioskodawcy występowania w charakterze konkurencji w tym zakresie, za co zobowiązuje się do zapłaty stosownego wynagrodzenia za usługę.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy świadczone usługi w ramach Umowy na rzecz Koordynatora Grupy Sklepów podlegać będą opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 poz. 106, z późn. zm.) z opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast przez świadczenie usług, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca planuje zawarcie umowy o współpracy z inną spółką – koordynatorem i organizatorem Grupy Sklepów. Współpraca ta polegać ma na stworzeniu sieci sklepów sprzedaży detalicznej działających pod wspólnym znakiem.

W zamian za świadczenie wskazanych wyżej usług, Koordynator Grupy Sklepów wypłacać będzie wynagrodzenie na rzecz Spółki

Na tle przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawca ma wątpliwość czy podejmowane przez Wnioskodawcę w ramach zawartej umowy czynności wobec Koordynatora Grupy Sklepów będą świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Analiza treści art. 8 ust. 1 ustawy wskazuje na bardzo szerokie pojęcie świadczenia usług obejmujące różnego rodzaju świadczenia niebędące dostawą towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Zatem czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

W tym miejscu wskazać należy, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W wyroku z dnia 15 lipca 1982 r. w sprawie C-89/81 Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, że wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem).

Pojęcie „odpłatności” pojawiło się również w orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r. C-154/80, które zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał, że termin „zapłata” stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu – jak wskazał Trybunał – świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie natomiast wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Na uwagę zasługuje również orzeczenie w sprawie C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), gdzie Trybunał zauważył, że czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przyjmuje się więc, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego. Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę, należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Wobec powyższego, dostawa towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są wykonane odpłatnie, oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Zwrócić należy również uwagę na wyrok z dnia 12 czerwca 2013 r. sygn. akt I FSK 1128/12, w którym NSA wskazał, że: „Szerokie, odwołujące się do pojęcia świadczenia, określenie zakresu przedmiotowego w art. 8 ust. 1 ustawy VAT, nie może być odczytywane w ten sposób, że świadczeniem usług jest każda czynność czy zdarzenie, którego efektem jest odpłatne przysporzenie jednej ze stron na skutek działania, bądź zaniechania innej strony. Z powołanego przepisu wynika, że usługą jest każde, co do zasady, odpłatne świadczenie, które nie jest dostawą towarów i które przejawia się tym, że świadczeniobiorca (konsument) wynosi z niego, choćby nawet potencjalną korzyść. Posiłkując się także wskazówkami zawartymi w orzeczeniach Trybunału Sprawiedliwości (np. wyrok z 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93, wyrok z 1 kwietnia 1982 r. w sprawie C-89/81, wyrok z 5 lutego 1980 r. w sprawie C-154/80 czy w sprawie C- 276/97, C-358/97 i C-408/97) można sformułować ogólne stanowisko, że za świadczenie usług za wynagrodzeniem, a więc czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być relacje, w których:

istnieje jakiś związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,

wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,

istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,

odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem, istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.”

Uwzględniając treść złożonego wniosku w kontekście obowiązujących przepisów, a także biorąc pod uwagę tezy wynikające z powołanego orzecznictwa stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie zachodzą warunki uzasadniające uznanie, że Wnioskodawca będzie świadczył na rzecz Koordynatora Grupy Sklepów usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy .

Z opisu wynika bowiem, że Wnioskodawcę i Koordynatora Grupy Sklepów na podstawie zawartej umowy o współpracy wiąże stosunek zobowiązaniowy.

Jak wcześniej wskazano świadczeniem usług jest każde zachowania zarówno działanie jak i zaniechanie. Wnioskodawca, na mocy zawartej umowy zobowiązał się zarówno do przekazywania informacji o rynku, dostawcach i producentach towarów zaopatrzeniowych do sklepów, strukturze zakupu i sprzedaży (działanie) jaki i do powstrzymywania się od dokonywania czynności powierzonych Koordynatorowi Grupy Sklepów we własnym zakresie oraz powstrzyma się od współpracy z innymi podmiotami, które mogłyby świadczyć tego typu usługi (zaniechanie). Beneficjentem usług świadczonych przez Wnioskodawcę będzie Koordynator Grupy Sklepów, któremu uzyskane od Wnioskodawcy informacje umożliwią świadczenie usług pośrednictwa w zawieraniu umów sprzedaży pomiędzy dostawcami a uczestnikami Grupy Sklepów. Za świadczone rzecz Koordynatora Grupy Sklepów usługi Wnioskodawca będzie otrzymywał wynagrodzenie.

W przedmiotowej sprawie zatem czynności podejmowane przez Wnioskodawcę w ramach zawartej z Koordynatorem Grupy Sklepów uznać należy za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 1, a tym samym za czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, która to czynność na podstawie art. 106 ust. 1 pkt 1 powinna być udokumentowana fakturą.

W świetle powyższych okoliczności stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin