Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.21.2020.2.AG
z 27 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2020 r. (data wpływu 20 stycznia 2020 r.) uzupełnionym pismem (data nadania 20 maja 2020 r., data wpływu 21 maja 2020 r.) na wezwanie z dnia 8 kwietnia 2020 r. Nr 0114-KDIP2-2.4010.21.2020.1.AG (data nadania 8 kwietnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji przychodów z tytułu umowy franczyzy do źródła przychodów innych niż zyski kapitałowe – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji przychodów z tytułu umowy franczyzy do źródła przychodów innych niż zyski kapitałowe.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest spółką akcyjną, której głównym przedmiotem działalności jest prowadzenie klubów fitness, świadczenie usług doradztwa w zakresie prowadzenia takich klubów. Spółka udziela także franczyzy na rzecz podmiotów trzecich (dalej jako: „Franczyzobiorcy”). W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca rozwija sieć klubów fitness działających pod firmą Wnioskodawcy wyróżniających się jednolitą i spójną organizacją, zarządzaniem, reklamą, systemem i filozofią obsługi. Podstawą modelu biznesowego, w którym uczestniczy Wnioskodawca, są zawarte przez Wnioskodawcę z poszczególnymi Franczyzobiorcami umowy franczyzy (dalej: „Umowa Franczyzy”). Na podstawie Umowy Franczyzy Spółka zobowiązuje się do udzielania Franczyzobiorcy wsparcia i wiedzy w zakresie posiadanego Know-How w procesie wyszukiwania przez Franczyzobiorcę optymalnych lokalizacji do prowadzenia klubów fitness; w ocenie potencjału rentowności poszczególnych lokalizacji, którymi Franczyzobiorca jest zainteresowany; w pozyskiwaniu przez Franczyzobiorcę lokalizacji przeznaczonych do prowadzenia przez Franczyzobiorcę klubów fitness; udzielania Franczyzobiorcy wsparcia technicznego i organizacyjnego oraz wiedzy w zakresie posiadanego Know-How w prowadzonym przez Franczyzobiorcę procesie budowy, otwarcia i prowadzenia klubów fitness; wyszukiwania kontrahentów i nawiązywania współpracy z dostawcami usług i produktów związanych z bieżącą działalnością klubów fitness; udostępnienia Franczyzobiorcy standardów działania oraz opracowań w zakresie wystroju, urządzenia, prowadzenia oraz budowy klubów fitness, umożliwienia wdrożenia oraz udzielenia wsparcia we wdrożeniu standardów organizacyjnych i administracyjnych obowiązujących u Franczyzodawcy oraz nadzorowania ich utrzymania w Sieci; przeprowadzenia jak i wsparcia Franczyzobiorcy w przeprowadzeniu stosownych szkoleń z zasad funkcjonowania Sieci dla pracowników Franczyzobiorcy; wspierania Franczyzobiorcy w zakresie posiadanego Know-How w bieżącej działalności operacyjnej; przekazywania oraz dostarczania niezbędnej pomocy we wdrażaniu opracowania strategii dystrybucji i rozwiązań logistycznych; przekazywania oraz dostarczania niezbędnej pomocy we wdrażaniu opracowania strategii promocji, komunikacji reklamowej i public relations, działań promocyjnych, reklamowych, marketingowych Sieci oraz wspierania Franczyzobiorcy w takich działaniach, poprzez odpłatne dostarczanie własnych lub opiniowanie i zatwierdzanie projektów materiałów handlowych, reklamowych i promocyjnych przedstawionych przez Franczyzobiorcę wraz z informacją o sposobie ich wykorzystania; udostępniania Franczyzobiorcy do wdrożenia, w tym udzielenia wsparcia przy wdrożeniu, oraz komercyjnego eksploatowania systemu komputerowego lub innego funkcjonującego w Sieci, zarówno w zakresie modułów zarządzania jak i sprzedaży za pośrednictwem e-commerce; wsparcia Franczyzobiorcy w zakresie dopełnienia obowiązków regulacyjnych, od których zależy funkcjonowanie klubów fitness.

Na podstawie umowy franczyzy nie zostaje udzielona licencja na korzystanie z oznaczeń handlowych (znaku towarowego) – w związku z tym, że właścicielem znaku towarowego, którym posługuje się Wnioskodawca jest inna spółka z grupy kapitałowej to Franczyzobiorcy zawierają odrębne umowy licencyjne na korzystanie ze znaku towarowego z tą właśnie spółką. Ponadto w ramach Umowy franczyzy Spółka nie udostępnia Franczyzobiorcom oprogramowania komputerowego służącego wsparciu działalności operacyjnej klubów fitness (oprogramowanie zostanie udostępnione Franczyzobiorcom na podstawie odrębnej umowy). Ogół know-how udostępnianego w ramach Umowy Franczyzy stanowi zasób informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej wytworzony we własnym zakresie przez Spółkę, która nie została nabyta od jakiegokolwiek podmiotu i nie podlega/podlegała amortyzacji u Wnioskodawcy jako wartość niematerialna i prawna. Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, Spółka powzięła wątpliwości czy i w jakim zakresie przychody z tytułu Umowy franczyzy stanowią przychody z zysków kapitałowych, w rozumieniu art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o CIT, w szczególności w świetle wyłączenia wskazanego in fine ww. przepisu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przychody z Umowy Franczyzy stanowią przychody z praw majątkowych podlegające wyłączeniu z przychodów z zysków kapitałowych na podstawie art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o CIT?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Przychody z Umowy Franczyzy nie powinny być zaliczane do przychodów z zysków kapitałowych na podstawie art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm.; dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o CIT, do przychodów zaliczanych do zysków kapitałowych należą przychody z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, z wyłączeniem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych (do przychodów zalicza się także przychód ze sprzedaży tych praw).

Przepis kwalifikujący przychody z praw majątkowych jako zyski kapitałowe odsyła zatem do art. 16b ust. 1 ww. ustawy. Art. 16b ust. 1 z kolei definiuje wartości niematerialne i prawne poprzez wskazanie listy praw majątkowych, które w przypadku ich nabycia od innego podmiotu podlegają amortyzacji (przy założeniu, że ich okres używania na potrzeby działalności gospodarczej podatnika przekracza rok oraz są zdatne do użytku w dniu przyjęcia ich do używania). Ustawodawca w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o CIT ograniczył wspomnianą powyżej listę praw majątkowych określoną w art. 16b ust. 1 ustawy o CIT, z których przychody zaliczane są do zysków kapitałowych do:

• autorskich lub pokrewnych praw majątkowych,
  

• licencji,
  

• praw określonych w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej,
  

• wartości stanowiących równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how).
  
  
  

Niemniej jednak poprzez referencję Ustawodawcy w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o CIT do praw majątkowych, wskazanych w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT, wskazał on wprost, że aby dany przychód był zaliczany do przychodów z zysków kapitałowych, powinien on być uzyskany z jednego ze wskazanych powyżej praw majątkowych, które jednocześnie powinno podlegać amortyzacji u podatnika uzyskującego ten przychód. Gdyby bowiem zamierzeniem Ustawodawcy było objęcie postanowieniami art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o CIT również praw majątkowych niepodlegających amortyzacji na podstawie art. 16b ust. 1 ustawy o CIT, to wprowadziłby odrębną listę praw majątkowych nie odsyłając wprost do przepisu definiującego prawa majątkowe podlegające amortyzacji z perspektywy ustawy o CIT.

Mając na uwadze powyższe, należy wskazać, iż zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy o CIT amortyzacji podlegają, wartości materialne i prawne (wskazane w katalogu) nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub leasingu. Jeżeli zaś któryś z warunków nie jest spełniony prawo majątkowe nie podlega amortyzacji.

W konsekwencji, art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o CIT znajduje zastosowanie np. w odniesieniu do przychodów z udzielenia prawa do korzystania z know-how, które podlega amortyzacji u Franczyzodawcy czyli jest know-how nabytym przez Franczyzodawcę. W konsekwencji, art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o CIT nie znajduje zastosowania do uzyskiwanych przez Wnioskodawcę przychodów z udostępniania Franczyzobiorcom know-how wytworzonego we własnym zakresie przez Franczyzodawcę, które nie podlegają u Wnioskodawcy amortyzacji na zasadach określonych w powołanym przepisie art. 16b ust. 1 ww. ustawy, a tym samym powinien być zaliczany do przychodów innych niż zyski kapitałowe.

Zaprezentowany powyżej pogląd znajduje potwierdzenie w stanowisku Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Finansów, który w odpowiedzi na interpelację poselską nr DD6.054.9.2018, powołując brzmienie przepisów art. 7b ust. 1 pkt 6 oraz art. 16b wskazał, iż należy zauważyć, iż wspominany przepis wprost odnosi się do art. 16b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym „amortyzacji podlegają (...) nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania m.in. licencje i autorskie lub pokrewne prawa majątkowe”.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w:

• interpretacji indywidualnej z dnia 13 lutego 2019 r. znak: 0111-KDIB1-3.4010.625.2018.1.JKT, w której podkreślił, że ustawodawca ustanawiając katalog przychodów stanowiących przychody z zysków kapitałowych posłużył się bezpośrednim odniesieniem do przepisu art. 16b ust. 1 pkt 4-7 Ustawy CIT. Przepis ten z kolei wskazuje, co należy rozumieć pod pojęciem wartości niematerialnych i prawnych na gruncie podatku CIT. Zgodnie z tą regulacja, są to składniki majątkowe, które muszą spełniać kilka określonych przesłanek, aby można było je zaklasyfikować jako wartości niematerialne i prawne. Jedną z tych przesłanek, wskazaną bezpośrednio w przepisie, jest okoliczność, iż są to składniki majątkowe nabyte od innego podmiotu, które nadają się do gospodarczego wykorzystania oraz
  

• w interpretacji indywidualnej z dnia 9 listopada 2018 r. znak: 0111-KDIB1-2.4010.450.2018.1.PH, w której stwierdził, iż jak wskazuje konstrukcja art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a w zw. z art. 16b ust. 1 pkt 4-7 u.p.d.o.p. do przychodów z zysków kapitałowych należy zaliczyć m.in. licencje, które są kreowane poprzez nabycie danego prawa stanowiące dla podatnika wartości niematerialne i prawne. Tym samym przychody uzyskane z odsprzedaży licencji, udzielenia sublicencji oprogramowania komputerowego niestanowiącego u Wnioskodawcy wartości niematerialnych i prawnych, należy zaliczyć do przychodów z innych źródeł. Natomiast w sytuacji gdy udzielenie sublicencji dotyczy licencji stanowiących wartości niematerialne i prawne, przychody z tego tytułu należy zaliczyć do przychodów z zysków kapitałowych.
  
  
  

Podobne stanowisko zajął także Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 2 lipca 2019 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.149.2019.1.BKD.

Należy zatem przyjąć, że aby uzyskiwane przychody zaliczyć do zysków kapitałowych to powinny one pochodzić z autorskich lub pokrewnych praw majątkowych, licencji, praw określonych w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej, wartości stanowiących równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how), które u tego podatnika stanowią wartości niematerialne i prawne i podlegają amortyzacji na podstawie art. 16b ust. 1 ustawy o CIT.

Mając na uwadze, że na podstawie Umowy Franczyzowej Wnioskodawca udostępnia Franczyzobiorcy swój know-how dotyczący różnorodnych aspektów prowadzenia klubu fitness, który to know-how Wnioskodawca wytworzył we własnym zakresie wytworzony we własnym zakresie przez Spółkę, która nie została nabyta od jakiegokolwiek podmiotu i nie podlega/podlegała amortyzacji u Wnioskodawcy jako wartość niematerialna i prawna, to należy uznać, że przychody z Umowy Franczyzy nie powinny być zaliczane przez Wnioskodawcę do przychodów z zysków kapitałowych na podstawie art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.