2020.06.02 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.119.2020.1.PG
z 2 czerwca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2020 r. (data wpływu 3 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania 8% stawki podatku VAT do dodatkowych świadczeń polegających na zapewnieniu uczestnikom Turnieju i osobom towarzyszącym transportu od miejsca zakwaterowania do obiektu sportowego oraz udziału w turniejowych imprezach towarzyszących – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania 8% stawki podatku VAT do dodatkowych świadczeń polegających na zapewnieniu uczestnikom Turnieju i osobom towarzyszącym transportu od miejsca zakwaterowania do obiektu sportowego oraz udziału w turniejowych imprezach towarzyszących.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca posiada obiekt sportowy zawierający (…). Można również w nim korzystać z usług fitness oraz zawiera część wellnes (SPA), tj. sauny i jacuzzi.

Wnioskodawca prowadzi obiekt sportowy w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej i jest czynnym podatnikiem VAT.

W obiekcie sportowym należącym do Wnioskodawcy organizowane będą (…) gry w (…), w okresie od (…) 2020 r. (dalej: Turniej). Zgłoszenia zawodników na Turniej odbywają się już obecnie w sposób on-line na stronie internetowej: (…).

Warunkiem uczestnictwa w Turnieju jest wniesienie opłaty „Standard” za uczestnictwo w wysokości (…) Euro za osobę (dalej: opłata wpisowa). Opłata wpisowa na Turniej obejmuje udział w turnieju, dostęp do infrastruktury obiektu, obsługę turnieju, koszulkę turniejową oraz ewentualnie wodę.

Dodatkowo uczestnicy Turnieju mogą bezpośrednio podczas zgłoszenia na Turniej za dodatkową opłatą wykupić opcjonalnie dodatkowe usługi, tj.:

usługę transportową dla zawodników oraz osób towarzyszących w kwocie (…) Euro/os. zapewniającą przemieszczanie pomiędzy hotelem objętym transportem organizowanym przez Wnioskodawcę a obiektem (w regulaminie Turnieju są wskazane hotele, do których zapewniany jest transport przez Wnioskodawcę, cyklicznie będzie kursował autokar turniejowy ułatwiający przemieszczanie się zawodnikom oraz osobom towarzyszącym pomiędzy hotelem i obiektem sportowym podczas rozgrywek) oraz
udział w czterech turniejowych imprezach towarzyszących: (…)

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, iż uczestnicy Turnieju, w trakcie rejestracji on-line, mogą zarezerwować udział w imprezie dla osób towarzyszących (osoby towarzyszące, nie będące zawodnikami, nie mogą samodzielnie dokonać zakupu). Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, iż nie ma możliwości dokupienia wejść na imprezy w czasie trwania Turnieju. Dokupienie wejść, po wypełnieniu zgłoszenia on-line na Turniej, będzie umożliwione jedynie w przypadku nie wyprzedania wszystkich miejsc. Uczestnicy mogą dokonać podczas zgłoszenia on-line wyboru tylko wybranych przez nich lub osoby towarzyszące imprez towarzyszących (stąd są one odrębnie wycenione).

Pakiet z transportem oraz udział w imprezach towarzyszących nie jest uwzględniony w opłacie wpisowej, bowiem takie zostały narzucone Wnioskodawcy odgórne warunki ze strony (…). Uczestnicy Turnieju mają za dodatkową opłatą możliwość dokupienia tych usług, które są opcjonalnie do wyboru podczas zgłoszenia on-line na Turniej. Nie mniej jednak, usługi te są bezpośrednio związane z uczestnictwem w Turnieju i nie stanowią celu samego w sobie dla nabywcy.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, iż płatność za opłatę wpisową na Turniej odbywa się automatycznie i jest opisana w systemie płatniczym (…) jako „Tournament (…)”. Opłata wpisowa trafia na konto bankowe Wnioskodawcy jedną transakcją za całość wpłat z danego okresu. Opłata wpisowa jest pomniejszona o koszty pośrednika.

Wnioskodawca ponadto wskazuje, iż otrzymał pismo z Urzędu Statystycznego z dnia (…) 2011 r. potwierdzające, iż organizowanie imprez sportowych, turniejów (zawodów sportowych) we własnym obiekcie sportowym łącznie ze sprzedażą biletów klasyfikuje się do PKWiU 93.11.10.0 „Usługi związane z działalnością obiektów sportowych”. Tym samym do sprzedaży biletów wstępu/opłat wpisowych na turnieje sportowe Wnioskodawca stosuje 8% stawkę VAT (obecnie zgodnie z poz. 55 załącznika nr 3 do uVAT). Prawidłowość działania Wnioskodawcy dodatkowo potwierdza uzyskana przez niego interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej.

W przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy do dodatkowych świadczeń oferowanych uczestnikom Turnieju oraz osobom towarzyszącym w postaci zapewnienia transportu pomiędzy Hotelem wskazanym przez Wnioskodawcę a obiektem sportowym oraz do turniejowych imprez towarzyszących może stosować obniżoną 8% stawkę VAT. W ocenie Wnioskodawcy, ww. usługi dodatkowe są usługami pomocniczymi niezbędnymi do prawidłowego przebiegu świadczenia podstawowego, jakim jest umożliwienie uczestnictwa/udziału Turnieju. W związku z tym świadczenia te powinno się wliczyć do podstawy opodatkowania usługi głównej, tj. usługi wstępu na Turniej i zastosować właściwą dla niej stawkę podatku od towarów i usług czyli 8% (tak jak do opłaty wpisowej).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może stosować 8% stawkę VAT do dodatkowych świadczeń polegających na zapewnieniu uczestnikom Turnieju i osobom towarzyszącym transportu od miejsca zakwaterowania do obiektu sportowego oraz udziału w turniejowych imprezach towarzyszących, uznając iż świadczenia te są świadczeniami pomocniczymi, umożliwiającymi lepsze skorzystanie ze świadczenia głównego, jakim jest uczestnictwo w Turnieju, niezależnie od faktu, iż nie są one uwzględnione w opłacie wpisowej, a opcjonalnie dodatkowo płatne?

Zdaniem Wnioskodawcy, może on stosować 8% stawkę VAT do dodatkowych świadczeń polegających na zapewnieniu uczestnikom Turnieju i osobom towarzyszącym transportu od miejsca zakwaterowania do obiektu sportowego oraz udziału w turniejowych imprezach towarzyszących, bowiem świadczenia te są w jego ocenie świadczeniami pomocniczymi, umożliwiającymi lepsze skorzystanie ze świadczenia głównego, jakim jest uczestnictwo w Turnieju, niezależnie od faktu, iż nie są one uwzględnione w opłacie wpisowej, a opcjonalnie dodatkowo płatne w zależności od wyboru pakietu z transportem czy transportu i imprez towarzyszących bądź tylko imprez towarzyszących.

Uzasadnienie stanowiska:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 uVAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 uVAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 uVAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, iż z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 uVAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w świetle art. 41 ust. 2 uVAT, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 2 uVAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Zgodnie z poz. 55 załącznika nr 3 do uVAT, 8% stawkę VAT stosuje się do „Usług związanych z działalnością obiektów sportowych” sklasyfikowanych w PKWiU pod symbolem 93.11.10.0.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 UVAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a 30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W tym miejscu należy wskazać, że na gruncie orzecznictwa podatkowego wielokrotnie podkreślano, iż nie należy sztucznie dzielić czynności złożonych. Niemniej orzecznictwo to, w tym przede wszystkim orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE), za zasadę przewodnią przyjmuje, iż każde świadczenie powinno być uznawane za odrębne i niezależne.

W orzeczeniu z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie Card Protection Plan Ltd v Commissioners of Customs and Excise (C-349/96), TSUE stwierdził, iż „W celu ustalenia, dla celów VAT, czy świadczenie usług obejmujące kilka części składowych należy traktować jako jedno świadczenie, czy też jako dwa lub więcej świadczeń wycenianych odrębnie, należy przede wszystkim wziąć pod uwagę treść przepisu art. 2 (1) VI Dyrektywy, zgodnie z którym każde świadczenie usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne oraz fakt, iż świadczenie obejmujące z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę nie powinno być sztucznie dzielone, co mogłoby prowadzić do nieprawidłowości w funkcjonowaniu systemu podatku VAT”. TUSE wskazał, iż „pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas, gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeżeli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.”.

Z kolei w wyroku z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV, OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financien, TSUE wskazał, iż art. 2 (1) VI Dyrektywy „należy interpretować w ten sposób, że jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako konsumenta przeciętnego, są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania podatku od wartości dodanej”.

Tym samym, orzecznictwo TSUE, daje podstawę do skonstruowania zasadniczej tezy, iż każde świadczenie należy traktować odrębnie. Dopiero w kolejnych punktach swoich wyroków TSUE podkreślał, iż w sytuacji, gdy kilka świadczeń wykonywanych przez podatnika jest ze sobą ściśle powiązanych w ten sposób, że tworzą obiektywnie, z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia, jedno świadczenie, nie należy dokonywać sztucznego podziału tego świadczenie dla celów podatkowych.

Świadczenie złożone będzie mieć miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy będzie miała charakter świadczenia podstawowego i świadczenia pomocniczego (lub świadczeń pomocniczych), a zatem takich, które umożliwiają skorzystanie (względnie lepsze skorzystanie) ze świadczenia podstawowego lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego. Jeżeli jednak świadczenia te można, bez popadania w sztuczność, rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa niezależnie opodatkowane świadczenia.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, zdaniem Wnioskodawcy, świadczenia dodatkowe w postaci zapewnienia uczestnikom Turnieju oraz osobom towarzyszącym transportu od hotelu wskazanego przez Wnioskodawcę do obiektu sportowego powinny być opodatkowane według 8% stawki VAT tak jak opłata wpisowa za uczestnictwo w Turnieju (Usługa związana z działalnością obiektów sportowych), bowiem świadczenia te mają nierozerwalny związek z uczestnictwem w Turnieju i mają ułatwić uczestnikom Turnieju oraz wskazanym przez nich osób towarzyszących przemieszczanie się pomiędzy hotelem a obiektem sportowym podczas jego rozgrywek w (…). Świadczenie dodatkowe w postaci zapewniania transportu uczestnikom Turnieju oraz ich osobom towarzyszącym umożliwia lepsze skorzystanie ze świadczenia podstawowego jakim jest uczestnictwo w Turnieju. Świadczenia te obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, których rozdzielenie miałoby sztuczny charakter. Co więcej, nabycie tych świadczeń przez uczestników Turnieju nie ma celu samego w sobie, tzn. gdyby nie uczestnictwo w Turnieju, to zawodnicy nie dokonywaliby zakupu usługi transportowej zapewnionej przez Wnioskodawcę za dodatkową opłatę, która zgodnie z góry narzuconymi warunkami przez (…) nie może być wkalkulowana w opłacie wpisowej. Natomiast okoliczność, iż usługa transportowa jest opcjonalna do wyboru podczas zgłoszenia on-line na Turniej za dodatkową opłatą, nie oznacza, iż nie stanowi ona świadczenia pomocniczego do świadczenia głównego, jakim jest uczestnictwo w Turnieju. Dotyczy to również zakupionej przez uczestnika Turnieju usługi transportowej dla osób towarzyszących, bowiem brak zgłoszenia się danego uczestnika Turnieju nie skutkowałby zakupieniem dla tych osób towarzyszących usługi transportowej ułatwiającej przemieszczanie od hotelu do obiektu sportowego podczas jego rozgrywek. Co więcej, z orzecznictwa TSUE nie wynika, aby świadczenia pomocnicze musiały być obligatoryjne wkalkulowane w cenie świadczenia głównego, zatem okoliczność ta nie ma wpływu na prawidłowość powyższego stanowiska. Tak samo okoliczność, iż każdy uczestnik Turnieju jako opcję podczas zgłoszenia na Turniej może wybrać pakiet z transportem dla siebie i osób towarzyszących lub też nie.

Tym samym, w sytuacji gdy usługa polegająca na uczestnictwie w Turnieju jest usługą opodatkowaną preferencyjną 8% stawką VAT zgodnie z poz. 55 załącznika nr 3 do uVAT w zw. z art. 41 ust. 2 uVAT (jako Usługa związana z działalnością obiektów sportowych sklasyfikowana pod symbolem PKWiU 93.11.10.0 – kwestia ta nie jest przedmiotem wniosku interpretacyjnego), to usługa transportowa jako świadczenie pomocnicze powinna być opodatkowana według tej samej stawki VAT co usługa zasadnicza. W ocenie Wnioskodawcy jest to jedna kompleksowa usługa na gruncie ustawy VAT niezależnie od odrębnej konieczności kalkulacji usługi transportowej zgodnie z wymaganiami (…). Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeżeli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej, a tak jest w przypadku oferowanej przez Wnioskodawcę usługi transportowej dla uczestników Turnieju oraz wskazanych przez nich osób towarzyszących.

Analogiczne jak wyżej wnioski dotyczą również turniejowych imprez towarzyszących, które w ocenie Wnioskodawcy są świadczeniami pomocniczymi do usługi zasadniczej polegającej na uczestnictwie w Turnieju, które powinny być opodatkowane tą samą 8% stawką VAT, niezależnie od faktu, iż udział w imprezach towarzyszących dla uczestników Turnieju i osób towarzyszących jest opcjonalnie dodatkowo płatny niezależnie od odpłaty wpisowej uczestnika na Turniej, co wynika z wymogów (…). Brak uczestnictwa w Turnieju skutkowałoby tym, iż uczestnik Turnieju dla siebie i/lub osób towarzyszących nie dokonywałby zakupu podczas zgłoszenia on-line usługi udziału w turniejowych imprezach towarzyszących, bowiem usługi te nie mają dla nabywcy celu samego w sobie, lecz są środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej, czyli uczestnictwa w Turnieju. Świadczenia dodatkowe w postaci udziału w turniejowych imprezach towarzyszących z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia, wraz z udziałem w Turnieju należy traktować jako jedno świadczenie, opodatkowane według stawki właściwej dla usługi zasadniczej. W ocenie Wnioskodawcy nie należy dokonywać sztucznego podziału tego świadczenie dla celów podatkowych. Jest to świadczenie złożone na gruncie uVAT.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl art. 5a ustawy – towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją statystyczną dotyczącą towarów i usług, która ma zastosowanie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.). Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia sposobu i wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do tych towarów i usług, dla których przepisy w zakresie VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Stosownie art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy – dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż – 6%:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.

W poz. 179 załącznika nr 3 do ustawy, stanowiącego „Wykaz towarów i usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 7%” wymieniono „Usługi związane z działalnością obiektów sportowych” sklasyfikowane w kategorii PKWiU 93.11.10.0.

W myśl art. 19a ust. 1 ustawy – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4 – art. 19a ust. 8 ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca posiada obiekt sportowy zawierający (…). Można również w nim korzystać z usług fitness oraz zawiera część wellnes (SPA), tj. sauny i jacuzzi. Wnioskodawca prowadzi obiekt sportowy w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej i jest czynnym podatnikiem VAT.

W obiekcie sportowym należącym do Wnioskodawcy organizowane będą (…) (Turniej). Zgłoszenia zawodników na Turniej odbywają się już obecnie w sposób on-line na stronie internetowej. Warunkiem uczestnictwa w Turnieju jest wniesienie opłaty „Standard” za uczestnictwo w wysokości (…) Euro za osobę (opłata wpisowa). Opłata wpisowa na Turniej obejmuje udział w turnieju, dostęp do infrastruktury obiektu, obsługę turnieju, koszulkę turniejową oraz ewentualnie wodę. Dodatkowo uczestnicy Turnieju mogą bezpośrednio podczas zgłoszenia na Turniej za dodatkową opłatą wykupić opcjonalnie dodatkowe usługi, tj.:

usługę transportową dla zawodników oraz osób towarzyszących w kwocie (…) Euro/os. zapewniającą przemieszczanie pomiędzy hotelem objętym transportem organizowanym przez Wnioskodawcę a obiektem sportowym (w regulaminie Turnieju są wskazane hotele, do których zapewniany jest transport przez Wnioskodawcę, cyklicznie będzie kursował autokar turniejowy ułatwiający przemieszczanie się zawodnikom oraz osobom towarzyszącym pomiędzy hotelem i obiektem sportowym podczas rozgrywek) oraz
udział w czterech turniejowych imprezach towarzyszących: (…)

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, iż uczestnicy Turnieju, w trakcie rejestracji on-line, mogą zarezerwować udział w imprezie dla osób towarzyszących (osoby towarzyszące, nie będące zawodnikami, nie mogą samodzielnie dokonać zakupu). Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, iż nie ma możliwości dokupienia wejść na imprezy w czasie trwania Turnieju. Dokupienie wejść, po wypełnieniu zgłoszenia on-line na Turniej, będzie umożliwione jedynie w przypadku nie wyprzedania wszystkich miejsc. Uczestnicy mogą dokonać podczas zgłoszenia on-line wyboru tylko wybranych przez nich lub osoby towarzyszące imprez towarzyszących (stąd są one odrębnie wycenione). Pakiet z transportem oraz udział w imprezach towarzszących nie jest uwzględniony w opłacie wpisowej, bowiem takie zostały narzucone Wnioskodawcy odgórne warunki ze strony (…). Uczestnicy Turnieju mają za dodatkową opłatą możliwość dokupienia tych usług, które są opcjonalnie do wyboru podczas zgłoszenia on-line na Turniej. Nie mniej jednak, usługi te są bezpośrednio związane z uczestnictwem w Turnieju i nie stanowią celu samego w sobie dla nabywcy. Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, iż płatność za opłatę wpisową na Turniej odbywa się automatycznie i jest opisana w systemie płatniczym. Opłata wpisowa trafia na konto bankowe Wnioskodawcy jedną transakcją za całość wpłat z danego okresu. Opłata wpisowa jest pomniejszona o koszty pośrednika. Wnioskodawca ponadto wskazał, iż otrzymał pismo z Urzędu Statystycznego z dnia (…) 2011 r. potwierdzające, iż organizowanie imprez sportowych, turniejów (zawodów sportowych) we własnym obiekcie sportowym łącznie ze sprzedażą biletów klasyfikuje się do PKWiU 93.11.10.0 „Usługi związane z działalnością obiektów sportowych”. Tym samym do sprzedaży biletów wstępu/opłat wpisowych na turnieje sportowe Wnioskodawca stosuje 8% stawkę VAT (obecnie zgodnie z poz. 55 załącznika nr 3 do ustawy).

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą możliwości zastosowania 8% stawki podatku VAT do dodatkowych świadczeń polegających na zapewnieniu uczestnikom Turnieju i osobom towarzyszącym transportu od miejsca zakwaterowania do obiektu sportowego oraz udziału w turniejowych imprezach towarzyszących, uznając iż świadczenia te są świadczeniami pomocniczymi, umożliwiającymi lepsze skorzystanie ze świadczenia głównego, jakim jest uczestnictwo w Turnieju, niezależnie od faktu, iż nie są one uwzględnione w opłacie wpisowej, a opcjonalnie dodatkowo płatne.

Stosownie do treści art. 29a ust. 1 ustawy – podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy – podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Z przytoczonych powyżej regulacji wynika, że w przypadku świadczenia usług za podstawę opodatkowania należy uznać całość świadczenia pieniężnego (bądź dokonywanego w innej dopuszczalnej prawem formie) pobieranego od usługobiorcy. Oznacza to, że do podstawy opodatkowania należy wliczyć pobieraną przez usługodawcę wartość (cenę) usług, a także wszystkie inne elementy zapłaty, będące częściami składowymi świadczenia zasadniczego (tj. świadczenia usług). Dotyczy to wyłącznie kosztów, które zwiększają kwotę należną z tytułu konkretnej transakcji, tj. konkretnej świadczonej usługi.

Należy wskazać, że dla celów podatkowych złożone działania podatnika traktowane są – co do zasady – jako jednolita całość. Oznacza to, że jeżeli podatnik dokonuje kilku świadczeń na rzecz klienta i są one ze sobą powiązane tak, że obiektywnie rzecz biorąc tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość, którą jedynie sztucznie można byłoby podzielić, to te elementy lub świadczenia – dla celów podatku od towarów i usług – stanowią jedną całość. Wniosek taki wypływa m.in. z wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie pomiędzy Card Protection Plan Ltd (CPP) a Commissioners of Customs and Excise (sygn. C-349/96). Natomiast zgodnie z orzeczeniem Trybunału w sprawie C-321/94 pomiędzy Faaborg-Gelting Linien A/S a Finanzamt Flensburg, o tym, czy dana transakcja stanowi dostawę towarów czy świadczenie usług powinny decydować wszystkie okoliczności zawarcia tejże transakcji. Co istotne, aby móc wskazać, że dana czynność jest czynnością złożoną winna się ona składać z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na czynność złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze.

Czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu sama w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element czynności kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia pomocniczego jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez czynności pomocniczej czynności głównej.

Przepisy ustawy nie regulują kwestii czynności złożonych. Jednakże, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podatkiem VAT oraz na podstawie polskiego i europejskiego orzecznictwa można stwierdzić, że świadczenie obejmujące z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia jedną czynność nie powinno być sztucznie dzielone.

W przypadku, gdy wykonywana czynność stanowi dla klienta całość, nie należy jej rozbijać na poszczególne elementy składowe, lecz traktować jako jedno świadczenie, zgodnie z elementem, który nadaje całemu świadczeniu charakter dominujący. Jeśli więc wykonywanych jest więcej czynności, a są one ze sobą ściśle powiązane oraz stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym, to wówczas dla potrzeb VAT należy potraktować je jako jedną czynność opodatkowaną. Skutkiem powyższego, świadczenie pomocnicze, co do zasady dzieli los prawny świadczenia głównego, w szczególności w zakresie stawki podatku od towarów i usług lub zwolnienia od podatku.

W orzeczeniach z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie Card Protection Plan Ltd v. Commissioners of Customs & Excise, C-349/96, oraz z dnia 22 października 2009 r. w sprawie Swiss Re Germany Holding GmbH v. Finanzamt München für Körperschaften, C 242/08, TSUE wskazał, że dla ustalenia, czy w danym przypadku mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym, czy też z zespołem odrębnych świadczeń, istotne jest dokonanie analizy danej transakcji z punktu widzenia jej sensu ekonomicznego. Innymi słowy, zdaniem TSUE, podmiot dokonujący świadczenia powinien zweryfikować, czy dane świadczenie miałoby ekonomiczne uzasadnienie, gdyby zostało podzielone na poszczególne czynności, czy też właśnie z ekonomicznego punktu widzenia nabywane świadczenie stanowi jedną, kompleksową całość, a jego podział na poszczególne czynności miałby charakter sztuczny. W taki sposób identyfikowania świadczeń złożonych wpisuje się również stanowisko TSUE wyrażone w orzeczeniu z dnia 29 marca 2007 r. w sprawie Aktiebolaget NN v. Skatteverket, C-111/05, w którym TSUE wskazał, że ocena ta powinna być dokonywana z punktu widzenia charakterystycznych cech danej transakcji.

Innym często spotykanym w orzeczeniach TSUE kryterium oceny przy identyfikacji charakteru świadczenia jest dokonanie weryfikacji z punktu widzenia odbiorcy świadczenia rozumianego jako przeciętny konsument. Zdaniem Trybunału, jeżeli z takiej perspektywy nabywca jest zainteresowany nabyciem jednego (złożonego) świadczenia, a nie zespołu poszczególnych odrębnych czynności, wówczas dla celów VAT należy przyjąć, że dane świadczenie ma charakter złożony. Wskazane kryterium identyfikacji jest zatem zasadniczo zbliżone do pierwszego z opisanych powyżej kryterium charakteru ekonomicznego. Należy jednak wskazać, że kryterium to nie jest stosowane przez TSUE jednolicie, a czasem nawet jest pomijane przy ocenie skutków podatkowych danej transakcji. W orzeczeniu z dnia 6 lipca 2006 r. w sprawie Talacre Beach Caravan Sales Ltd, C-25 1/05, TSUE dokonując analizy, czy dostawa przyczep kempingowych wraz z wyposażeniem (szafki, meble, wykładzina podłogowa, firanki itp.) stanowi świadczenie kompleksowe uznał, że dostawa wyposażenia takich przyczep powinna zostać opodatkowana VAT odrębnie od samej przyczepy. W przywołanym orzeczeniu ocena charakteru świadczenia była istotna z uwagi na fakt, że brytyjskie przepisy o VAT przewidywały zwolnienie z VAT z jednoczesnym prawem do odliczenia dla dostaw przyczep kempingowych. Trybunał uznał jednak, że wyposażenie takich przyczep nie może korzystać z tej preferencji, gdyż dotyczy ona wyłącznie dostawy przyczep.

Przyjęcie takiego podejścia w omawianej sprawie TSUE argumentował specyfiką art. 28 ust. 2 lit. a Szóstej Dyrektywy Rady UE (77/388/EEC) – obecnie art. 110 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) – i przesłanką, że Wielka Brytania stosowała preferencyjne zasady opodatkowania VAT wyłącznie do dostaw przyczep kempingowych, a nie wyposażenia. Przez przyjęcie takiej wykładni trudno jest wyraźnie ustalić granicę pomiędzy wyposażeniem dodatkowym przyczepy (niekorzystającym z preferencyjnego opodatkowania) a jej elementami składowymi, w szczególności biorąc pod uwagę specyfikę funkcjonalną tego typu pojazdu.

Kryterium często stosowanym w kontekście świadczeń złożonych jest kryterium odrębności. Kryterium to opiera się na weryfikacji, czy poszczególne świadczenia mogą występować w obrocie gospodarczym niezależnie i czy mogą być wykonane przez dowolny inny podmiot. W przypadku odpowiedzi twierdzącej, nie następuje świadczenie złożone, lecz kilka odrębnych świadczeń, które powinny być dla celów opodatkowania VAT traktowane niezależnie od siebie. Takie stanowisko wywieść można z orzeczenia TSUE z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie RLRE Tellmer Property sro, C-527/07, w którym istotnie TSUE stanął na stanowisku, że w przypadku usług najmu oraz usług sprzątania części wspólnych budynków następują dwa odrębne świadczenia dla celów VAT. Swoje stanowisko Trybunał oparł na tym, że usługi sprzątania części wspólnych budynku mogą być świadczone na różnych zasadach, to znaczy na przykład przez osoby trzecie wystawiające faktury obejmujące koszt tych usług bezpośrednio lokatorom lub przez wynajmującego zatrudniającego w tym celu własnych pracowników lub posługującego się przedsiębiorstwem zajmującym się sprzątaniem.

Dodatkowo, w orzeczeniach z dnia 29 marca 2007 r. w sprawie Aktiebolaget NN v. Skatteverket, C-111/05, z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie Card Protection Plan Ltd v. Commissioners of Customs & Excise, C-349/96, oraz z dnia 22 października 1998 r. w połączonych sprawach T.P. Madgett i R.M. Baldwin, C-308/96 i C-94/97, TSUE wskazał, że świadczenie pomocnicze występuje w przypadku, gdy nie stanowi ono dla nabywcy celu samego w sobie, lecz służy lepszemu skorzystaniu ze świadczenia głównego.

W orzecznictwie TSUE wskazuje się, że dla zastosowania koncepcji świadczeń złożonych konieczne jest występowanie dwóch lub więcej czynności, które są ze sobą powiązane w sposób tak ścisły, że obiektywnie stanowią jedno świadczenie. Niemniej jednak zawsze konieczne jest wyodrębnienie świadczenia wiodącego (głównego) oraz świadczeń pomocniczych. Ponieważ dopiero po dokonaniu takiej identyfikacji możliwe będzie określenie konsekwencji na gruncie VAT całego złożonego świadczenia.

Uznanie, że w danym przypadku następuje świadczenie złożone w rozumieniu VAT, powoduje konieczność ustalenia, która z czynności w ramach takiego świadczenia ma charakter wiodący, gdyż to właśnie na podstawie tego wiodącego świadczenia następuje określenie sposobu opodatkowania VAT całego złożonego świadczenia.

Z innych orzeczeń TSUE w sprawie świadczeń złożonych wynika, że w celu określenia świadczenia głównego w ramach świadczenia złożonego należy zbadać, jakie są oczekiwania klienta (rozumianego jako przeciętny konsument) w ramach transakcji i na tej podstawie ustalać świadczenie główne (wiodące), czyli to świadczenie, którego oczekuje od dostawcy klient (np. orzeczenie z dnia 27 października 2005 r. w sprawie Levob Verzekeringen BV, C 41/04 i orzeczenie z dnia 29 marca 2007 r. w sprawie Aktiebolaget NN v. Skatteverket, C 111/05).

Zdarzają się przypadki, gdy występuje wielość świadczeń wynikających z jednej umowy i mogą być one potraktowane jako jedna usługa, lecz jest to możliwe tylko i wyłącznie w takich sytuacjach, kiedy na ową usługę składa się cały zespół niedających się w istocie wyodrębnić czynności.

Podsumowując powyższe, świadczenie złożone ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej) niezależnie opodatkowane świadczenia.

Zatem Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzecznictwie dotyczącym świadczeń złożonych, w zależności od przyjętego przez Trybunał kryterium, podejmował różne rozstrzygnięcia. Jednak powołane orzeczenia TSUE zawierają wskazówki pomocne w prawidłowej klasyfikacji danych czynności.

W przedmiotowej sprawie – w ocenie tutejszego organu – nie są spełnione kryteria, aby świadczoną przez Wnioskodawcę usługę polegającą na uczestnictwie w Turnieju oraz dodatkowych świadczeń polegających na zapewnieniu uczestnikom Turnieju i osobom towarzyszącym transportu od miejsca zakwaterowania do obiektu sportowego oraz udziału w turniejowych imprezach towarzyszących można było uznać za jedno złożone świadczenie. Powyższe wynika z tego, że uczestnicy biorący udział w Turnieju są zainteresowani w pierwszej kolejności nabyciem od niego usługi wzięcia udziału w Turnieju, natomiast świadczenia w postaci usługi transportowej oraz udziału w turniejowych imprezach towarzyszących, są świadczeniami uzupełniającymi, które uczestnicy mogą wybrać ponosząc z tego tytułu dodatkową opłatę, odrębną od wynagrodzenia za udział w Turnieju. Biorąc pod uwagę fakt, że uczestnicy biorący udział w Turnieju mają możliwość a nie obowiązek korzystać ze świadczeń dodatkowych należy stwierdzić, że usługa polegająca na wzięciu udziału w Turnieju zostanie równie skutecznie wykonana bez zakupu przez uczestników tych dodatkowych świadczeń. Sam Wnioskodawca wskazał, że dodatkowo uczestnicy Turnieju mogą bezpośrednio podczas zgłoszenia na Turniej za dodatkową opłatą wykupić opcjonalnie dodatkowe usługi. Zatem – biorąc powyższą informację pod uwagę – należy stwierdzić, że świadczenia dodatkowe nie są niezbędne do wykonania przez Wnioskodawcę usługi polegającej na udziale w Turnieju. Z punktu widzenia uczestników jako nabywców już sama usługa wzięcia udziału w Turnieju ma dla nich gospodarczą i ekonomiczną wartość, a cel tej usługi spełni się niezależnie od dostarczenia przez Wnioskodawcę świadczeń dodatkowych.

Nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że świadczenia dokonane przez niego na rzecz uczestnika obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, których rozdzielenie miałoby sztuczny charakter. W przedmiotowej sprawie świadczona usługa polegająca na udziale w Turnieju i świadczenia dodatkowe (usługa transportu oraz udział w turniejowych imprezach towarzyszących) nie są dostarczane uczestnikom jako jedno połączone świadczenie, ale jako świadczenia odrębne od siebie, o czym świadczy zarówno fakultatywność skorzystania ze świadczeń dodatkowych oraz to, że świadczenia dodatkowe są wyceniane w odrębny sposób. Ponadto bezsprzecznym jest to, że świadczenia dodatkowe mogą w obrocie gospodarczym występować niezależnie i mogą być wykonywane przez inne podmioty.

Rozłączne traktowanie świadczonej usługi polegającej na udziale w Turnieju jak i świadczeń dodatkowych nie wpływa na charakter żadnej z nich ani nie sprawia, że wartość świadczeń z punktu widzenia nabywcy jest inna niż gdyby świadczenia te były uznane za jedno świadczenie złożone.

Jak wynika z dokonanej analizy sprawy – uwzględniającej kryteria wskazane w orzecznictwie TSUE – usługa polegająca na udziale w Turnieju oraz świadczenia dodatkowe (usługa transportu oraz udział w turniejowych imprezach towarzyszących) nie są ze sobą ściśle związane, lecz są od siebie niezależne i nie tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jednej całości, zatem ich podział nie ma sztucznego charakteru.

W konsekwencji, w analizowanej sprawie nie ma podstaw do zastosowania dla sprzedaży usług dodatkowych (transportu i udział w imprezach towarzyszących) stawki podatku mającej zastosowanie dla sprzedaży usługi polegającej na udziale w Turnieju, tj. stawki podatku w wysokości 8%. Wymienione usługi dodatkowe nie są usługami pomocniczymi w stosunku do usługi udziału w Turnieju lecz stanowią odrębne świadczenia, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach odrębnych, właściwych dla tych czynności.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że Wnioskodawca jest zobowiązany do zastosowania stawki podatku właściwej dla każdej świadczonej usługi dodatkowej, tj. usługi transportu dla zawodników oraz osób towarzyszących i udziału w turniejowych imprezach towarzyszących, odrębnie od świadczonej usługi polegającej na udziale w Turnieju.

Reasumując, Wnioskodawca nie może stosować 8% stawkę podatku VAT do dodatkowych świadczeń polegających na zapewnieniu uczestnikom Turnieju i osobom towarzyszącym transportu od miejsca zakwaterowania do obiektu sportowego oraz udziału w turniejowych imprezach towarzyszących, uznając iż świadczenia te są świadczeniami pomocniczymi, umożliwiającymi lepsze skorzystanie ze świadczenia głównego, jakim jest uczestnictwo w Turnieju, niezależnie od faktu, iż nie są one uwzględnione w opłacie wpisowej, a opcjonalnie dodatkowo płatne.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto należy podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z tym, tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności stawki podatku VAT do usługi polegającej na uczestnictwie w Turnieju, gdyż w tym zakresie nie sformułowano pytania oraz nie przedstawiono własnego stanowiska.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin