2020.05.28 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-3.4012.42.2020.3.RK
z 28 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2020 r. (data wpływu 31 stycznia 2020 r.), uzupełnione w dniu 26 maja 2020 r. poprzez uiszczenie brakującej opłaty, będącej odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 24 kwietnia 2020 r. (skutecznie doręczone 24 kwietnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania sprzedaży lokalu nr 1 i lokalu nr 2 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony w dniu 26 maja 2020 r. poprzez uiszczenie brakującej opłaty, będącej odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 24 kwietnia 2020 r. (skutecznie doręczone 24 kwietnia 2020 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania sprzedaży lokalu nr 1 i lokalu nr 2.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Działka nr (…) o pow. 4.0023 ha położona w (…) stała się własnością Województwa (...), co potwierdziła ostateczna Decyzja Wojewody (...) nr (…) z dnia 17 grudnia 1999 r. Na skutek dalszych podziałów geodezyjnych powstała działka nr (…) o pow. 2304 m2 położona przy ul. (…). Dla przedmiotowej nieruchomości prowadzona jest KW Nr (…).

Zgodnie z operatem szacunkowym działka ta w ewidencji gruntów posiada użytek "B" - tereny mieszkaniowe.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego miasta (...), zatwierdzonym uchwałą Rady Miasta (...) nr (…) z dnia 28 października 2010 r., zmienionym uchwałą nr (…) z dnia 28 marca 2012 r. przedmiotowy teren zlokalizowany jest w strefie (…)- tereny zabudowy usługowej z zakresu usług publicznych związanych z ochroną zdrowia i opieką społeczną, teren obsługi komunikacji - parking dla zespołu szpitalnego (...); dopuszcza się jako przeznaczenie uzupełniające sytuowanie zabudowy mieszkaniowej związanej z funkcją podstawową.

Działka nr (…) zabudowana jest budynkiem mieszkalnym z dwoma lokalami mieszkalnymi oraz budynkiem gospodarczym. W pozostałej części zagospodarowana jest poprzez nieutwardzoną drogę wewnętrzną prowadzącą do budynków oraz niską i wysoką zieleń, dodatkowo na terenie działki posadowiony jest blaszany garaż i altana ogrodowa niezwiązane trwale z gruntem (własność najemcy). Uzbrojenie działki stanowią przyłącza sieci wodociągowej, kanalizacji sanitarnej do zbiornika bezodpływowego (szamba), gazowa i elektroenergetyczna (sieci przebiegających przez teren nieruchomości stanowiących własność przedsiębiorstw przesyłowych nie stwierdzono).

Budynek mieszkalny datowany na lata 1894-1896. Wyposażony w instalacje: wodno-kanalizacyjną, centralnego ogrzewania (tylko lokal nr 1), elektryczną, oświetleniową i teleinformatyczną. Budynek gospodarczy wybudowany pod koniec XIX wieku.

Lokal nr 1 po znacznym remoncie przeprowadzonym przez najemcę około 2009 r. Pierwsza umowa najmu tego lokalu z obecnym najemcą zawarta w dniu 2 grudnia 1981 r.

Lokal nr 2 po częściowym remoncie przeprowadzonym przez najemcę w latach 2005-2010 wraz z późniejszym miejscowym odświeżeniem powłok malarskich pomieszczeń. Pierwsza umowa najmu tego lokalu z obecnym najemcą zawarta w dniu 12 października 2003 r.

Z ww. decyzji Wojewody (...) wynika, że z dniem 1 stycznia 1999 r. mienie Skarbu Państwa (w tym ww. działka nr (…)) będące we władaniu Szpitala (…) stało się z mocy prawa mieniem Województwa (...). Decyzja została wydana w trybie art. 60 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną. Działka nr (…) nadal znajduje się w faktycznym władaniu ww. Szpitala (jednostka nie posiada tytułu prawnego do tej nieruchomości).

Lokale mieszkalne w ww. budynku mieszkalnym wraz z udziałami w gruncie i częściach wspólnych planowane są do sprzedaży w trybie bezprzetargowym na rzecz ich najemców. Województwo (...) nie ponosiło nakładów na ulepszenie przedmiotowej nieruchomości w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Z zaświadczenia Starosty (...) wynika, że ww. lokale mieszkalne są samodzielne.

Województwo (...) jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z pismem Szpitala (…) z dnia 9 stycznia 2020 r. nie ponoszono wydatków na ulepszenie ww. nieruchomości i budynków na niej posadowionych w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a oraz w związku z art. 2 pkt 14 lit. b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. W okresie najmu nieruchomości, Szpital po dacie wstąpienia w tą czynność nie ponosił wydatków na ulepszenie przedmiotowej nieruchomości, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, stąd z uwagi na brak nakładów nie służyło prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nieruchomość nie była wykorzystywana do czynności opodatkowanych przez okres co najmniej 5 lat w rozumieniu prowadzonej przez Szpital działalności gospodarczej. Szpital jedynie pobiera opłaty czynszowe za lokal mieszkalny od mieszkańców, które podlegają zwolnieniu z podatku VAT. Natomiast koszty eksploatacyjne typu woda, kanalizacja, śmieci, czynsz za wynajem budynków gospodarczych są refakturowane na mieszkańców z uwzględnieniem stawek VAT.

Zgodnie z ww. Decyzją Wojewody (...) z dniem 1 stycznia 1999 r. ww. nieruchomość stanowiąca własność Skarbu Państwa stała się z mocy prawa własnością Województwa (...) (w trybie art. 60 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną).

Zgodnie z uzasadnieniem tej decyzji na podstawie rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 1999 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wykazu samodzielnych zakładów opieki zdrowotnej oraz jednostek samorządu terytorialnego właściwych do przejęcia uprawnień organu, który je utworzył ustalającego wykaz zoz-ów, których prowadzenie należy do samorządu województwa - ww. Szpital został przekazany Województwu (...).

Przedmiotowe samodzielne lokale planowane są do sprzedaży (wraz z udziałami w gruncie i częściach wspólnych budynku), na rzecz ich najemców w trybie bezprzetargowym.

Ww. lokale mieszkalne w ww. budynku w rozumieniu art. 41 ust. 12a i 12b ustawy o VAT nie są w opinii Wnioskodawcy objęte społecznym programem mieszkaniowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przedmiotowych lokali mieszkalnych będzie zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Województwo (...) jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa mieniem województwa jest własność i inne prawa majątkowe nabyte przez województwo lub inne wojewódzkie osoby prawne.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale związanych z gruntem albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwolnieniu z podatku VAT podlega dostawa budynków, budowli lub ich części z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Definicja pierwszego zasiedlenia zawarta w art. 2 pkt 14 ustawy, wskazuje że pierwsze zasiedlenie to oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14 twierdząc, że "definicja pierwszego zasiedlenia (zajęcia) zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji "pierwszego zasiedlenia" wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. sygn. akt
C-308/16 stwierdził, że ww. przepis uzależniający zastosowanie zwolnienia z VAT w przypadku dostawy budynków od spełniania warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, są niezgodne z przepisami prawa unijnego.

Województwu (...) przy przekazywaniu z mocy prawa ww. nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie poniesiono również żadnych nakładów finansowych na ulepszenie działki i na znajdujące się na niej budynki i budowle lub ich części, w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a oraz w związku z art. 2 pkt 14 lit. b) ustawy o VAT z dnia 11 marca 2004 r., a tym samym nie przekroczyły one 30% wartości początkowej tych obiektów. Wszelkie wydatki poniesione na rzecz tej nieruchomości były wydatkami remontowymi, miały charakter odtworzeniowy i nie służyło od nich prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Biorąc powyższe pod uwagę, Województwo stoi na stanowisku, że sprzedaż ww. lokali będzie korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. z uwagi na fakt, że dostawa nieruchomości będzie dokonana po pierwszym zasiedleniu, a między pierwszym zasiedleniem, a planowaną datą sprzedaży nieruchomości upłynął okres dwóch lat. Ponadto z tytułu nabycia nieruchomości Województwu (...)mu nie przysługiwało (w całości lub w części) prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów – w rozumieniu art. 7 ustawy – podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W świetle art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż – 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku VAT.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy– rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W przypadku, gdy po wybudowaniu budynek, budowla lub jego część jest wykorzystywana, w tym używana na potrzeby własnej działalności, okoliczność ta powoduje, że ma już miejsce pierwsze zasiedlenie tego obiektu.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków lub budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z kolei, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy – zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga natomiast przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków oraz budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Należy bowiem zauważyć, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Należy przy tym wskazać, że jak wynika z art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Stosownie do art. 43 ust. 11 ww. ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Jednocześnie należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku”, „budowli”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r. poz. 1186, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 3 pkt 1 ww. ustawy, przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Z kolei, w myśl pkt 2 ww. artykułu, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Z opisu sprawy wynika, że Działka nr (…) stała się własnością Województwa (...) (co potwierdziła ostateczna Decyzja Wojewody (...) z dnia 17 grudnia 1999 r.). Na skutek dalszych podziałów geodezyjnych powstała działka nr (…) położona przy (…). Dla przedmiotowej nieruchomości prowadzona jest KW. Zgodnie z operatem szacunkowym działka ta w ewidencji gruntów posiada użytek "B" - tereny mieszkaniowe.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego miasta (...), zatwierdzonym uchwałą Rady Miasta z dnia 28 października 2010 r., zmienionym uchwałą z dnia 28 marca 2012 r. przedmiotowy teren zlokalizowany jest w strefie (…)- tereny zabudowy usługowej z zakresu usług publicznych związanych z ochroną zdrowia i opieką społeczną, teren obsługi komunikacji - parking dla zespołu szpitalnego (...); dopuszcza się jako przeznaczenie uzupełniające sytuowanie zabudowy mieszkaniowej związanej z funkcją podstawową.

Budynek mieszkalny datowany jest na lata 1894-1896. Wyposażony w instalacje: wodno-kanalizacyjną, centralnego ogrzewania (tylko lokal nr 1), elektryczną, oświetleniową i teleinformatyczną. Budynek gospodarczy wybudowany pod koniec XIX wieku. Lokal nr 1 po znacznym remoncie przeprowadzonym przez najemcę około 2009 r. Pierwsza umowa najmu tego lokalu z obecnym najemcą zawarta w dniu 2 grudnia 1981 r. Lokal nr 2 po częściowym remoncie przeprowadzonym przez najemcę w latach 2005-2010 wraz z późniejszym miejscowym odświeżeniem powłok malarskich pomieszczeń. Pierwsza umowa najmu tego lokalu z obecnym najemcą zawarta w dniu 12 października 2003 r.

Z ww. decyzji Wojewody (...) wynika, że z dniem 1 stycznia 1999 r. mienie Skarbu Państwa (w tym ww. działka nr (…)) będące we władaniu Szpitala (…) stało się z mocy prawa mieniem Województwa (...). Decyzja została wydana w trybie art. 60 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną. Działka nr (…)nadal znajduje się w faktycznym władaniu ww. Szpitala (jednostka nie posiada tytułu prawnego do tej nieruchomości).

Z zaświadczenia Starosty (...) wynika, że ww. lokale mieszkalne są samodzielne.

Województwo (...) jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z ww. Decyzją Wojewody (...) z dniem 1 stycznia 1999 r. ww. nieruchomość stanowiąca własność Skarbu Państwa stała się z mocy prawa własnością Województwa (...). Zgodnie z uzasadnieniem tej decyzji na podstawie rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 1999 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wykazu samodzielnych zakładów opieki zdrowotnej oraz jednostek samorządu terytorialnego właściwych do przejęcia uprawnień organu, który je utworzył ustalającego wykaz zoz-ów, których prowadzenie należy do samorządu województwa - ww. Szpital został przekazany Województwu (...).

Przedmiotowe samodzielne lokale planowane są do sprzedaży (wraz z udziałami w gruncie i częściach wspólnych budynku), na rzecz ich najemców w trybie bezprzetargowym.

Ww. lokale mieszkalne w ww. budynku w rozumieniu art. 41 ust. 12a i 12b ustawy o VAT nie są w opinii Wnioskodawcy objęte społecznym programem mieszkaniowym.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy do transakcji sprzedaży lokali mieszkalnych (lokal 1 i lokal 2).

Z okoliczności przedstawionych w opisie sprawy oraz przepisów prawa mających zastosowanie w sprawie wynika, że przedmiotem transakcji będą samodzielne lokale mieszkalne - lokal mieszkalny nr 1 oraz lokal mieszkalny nr 2, dla dostawy których zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Jak bowiem wynika z opisu sprawy budynek mieszkalny z przedmiotowymi lokalami mieszkalnymi datowany jest na lata 1894-1896. Lokal nr 1 został oddany w najem w 1981 r., natomiast lokal nr 2 jest przedmiotem najmu od 2003 r. Ponadto co istotne w sprawie Wnioskodawca nie ponosił nakładów na ulepszenie przedmiotowych lokali mieszkalnych w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które przekroczyłby 30% wartości początkowej tej nieruchomości. Z uwagi na powyższe planowana dostawa nie odbędzie się w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a planowaną dostawą ww. lokali upłynie ponad 2 lata. Zatem, sprzedaż lokalu nr 1 oraz sprzedaż lokalu nr 2 będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy, sprzedaż gruntu, na którym znajdują się ww. lokale mieszkalne będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie tych samych przepisów co sprzedaż lokali.

Jednocześnie należy wskazać, że jeżeli obie strony transakcji spełnią warunki wynikające z art. 43 ust. 10 i art. 43 ust. 11 ustawy, to do przedmiotowej dostawy można zastosować podstawową stawkę podatku VAT w wysokości 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy znać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin