Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.146.2020.2.JKU
z 3 czerwca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2020 r. (data wpływu 1 kwietnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 maja 2020 r. (data wpływu 28 maja 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości lub części, od wydatków poniesionych na realizację inwestycji pn.: ,,(…)” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości lub części, od wydatków poniesionych na realizację inwestycji pn.: ,,(…)”. Wniosek został uzupełniony w dniu 28 maja 2020 r. przez doprecyzowanie przedstawionego we wniosku opisu sprawy o brakujące informacje.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina (…) (dalej: Gmina lub Wnioskodawca) jest jednostką samorządu terytorialnego posiadającą osobowość prawną, jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi działalność opodatkowaną, zwolnioną oraz działalność niepodlegającą opodatkowaniu, oraz składa deklaracje VAT-7 za miesięczne okresy rozliczeniowe.

W roku 2018 Gmina złożyła wniosek o przyznanie pomocy ze środków Unii Europejskiej, w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 na realizację inwestycji ,,(…)”. W ramach podpisanej umowy z Urzędem Marszałkowskim o przyznaniu pomocy, Gmina zobowiązała się do realizacji operacji ,,(…)”. Realizacja ww. zadania związana jest z realizacją zadań własnych Gminy, wynikających z ustawy o samorządzie gminnym. W związku z realizacją inwestycji Gmina poniesie wydatki związane z przygotowaniem dokumentacji oraz wykonaniem robót budowlanych. Przedmiotowa operacja polega na wykonaniu modernizacji ogólnodostępnego i niekomercyjnego obiektu rekreacyjno-sportowego zlokalizowanego w (…) na działce nr ewidencyjny 1, poprzez dostosowanie zaplecza szatniowo-sanitarnego oraz stworzenie punktu informacji turystycznej. W ramach modernizacji zostaną wykonane prace dotyczące wymiany pokrycia dachowego, ocieplenia ścian zewnętrznych obiektu i wymiany stolarki okiennej i drzwiowej. Po wykonaniu modernizacji planowane jest utworzenie w budynku ogólnodostępnego przez cały dzień i bezpłatnego punktu informacji turystycznej. Należy nadmienić, że w latach 2019-2020 Gmina wykonała, dzięki dofinansowaniu ze środków Ministerstwa Sportu i Turystyki, przebudowy sąsiadujących obiektów, tj. wykonania modernizacji bieżni o nawierzchni poliuretanowej, skoczni w dal, skoczni wzwyż, dlatego też niezbędne stało się zapewnienie stosownego zaplecza dla zmodernizowanej infrastruktury. W związku z funkcjonowaniem zmodernizowanego obiektu Gmina nie przewiduje pobierania żadnych opłat za korzystanie z obiektu, obiekt nie będzie generował żadnych dochodów dla budżetu Gminy. Powstałe w wyniku realizacji inwestycji mienie będzie stanowić własność Gminy. Gmina na etapie wnioskowania o dofinansowanie uznała, że podatek VAT stanowi koszt kwalifikowany w projekcie, gdyż Gmina nie ma prawnej możliwości odzyskania przedmiotowego podatku.

Wniosek został uzupełniony w dniu 28 maja 2020 r. przez doprecyzowanie przedstawionego we wniosku opisu sprawy o następujące informacje:

1. Realizowany przez Gminę projekt inwestycyjny – ,,(…)”, mieści się w zakresie zadań własnych Gminy. Na mocy ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713), zgodnie z art. 2 ust. 1, art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 10 ww. ustawy, czynności z zakresu kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych należą do zadań własnych Gminy.
2. Zmodernizowany obiekt po zakończeniu realizacji inwestycji ,, (…)”, będzie służył Gminie do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina, jako czynny podatnik od towarów i usług, w odniesieniu do realizowanej inwestycji ,,(...)”, będzie mogła obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości lub części, od wydatków poniesionych na realizację inwestycji?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina wykonuje zadania nałożone na nią na mocy ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. 2019 r., poz. 506, ze zm.). Zgodnie z art. 2 ust. 1, art. 6 ust. 1, art. 7 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, czynności z zakresu kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych należą do zadań własnych Gminy. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 106), aby skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w fakturach zakupu dokumentujących wykonanie inwestycji, zakupy te muszą być wykonane przez podatnika podatku VAT, oraz wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zgodnie z art. 15 ust. 6 ww. ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Budowa oraz modernizacja obiektów rekreacyjno-sportowych mieści się w zakresie zadań własnych gminy wynikających z ustawy o samorządzie gminnym.

Gmina nie będzie miała możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości lub części z tytułu wydatków poniesionych na realizację inwestycji ,,(...)”. Wynika to z faktu, iż przedmiotowa inwestycja nie będzie służyła sprzedaży opodatkowanej, powstała infrastruktura ma być ogólnodostępna i bezpłatna. Wobec powyższego nie wystąpią przesłanki wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne, w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wskazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 powołanej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują m. in. sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest jednostką samorządu terytorialnego posiadającą osobowość prawną, jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi działalność opodatkowaną, zwolnioną oraz działalność niepodlegającą opodatkowaniu, oraz składa deklaracje VAT-7 za miesięczne okresy rozliczeniowe.

W roku 2018 Gmina złożyła wniosek o przyznanie pomocy ze środków Unii Europejskiej, w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 na realizację inwestycji ,,(...)”. W ramach podpisanej umowy z Urzędem Marszałkowskim o przyznaniu pomocy, Gmina zobowiązała się do realizacji operacji ,,(...)”. Realizacja ww. zadania związana jest z realizacją zadań własnych Gminy, wynikających z ustawy o samorządzie gminnym. W związku z realizacją inwestycji Gmina poniesie wydatki związane z przygotowaniem dokumentacji oraz wykonaniem robót budowlanych. Przedmiotowa operacja polega na wykonaniu modernizacji ogólnodostępnego i niekomercyjnego obiektu rekreacyjno-sportowego zlokalizowanego w (…) na działce nr ewidencyjny 1, poprzez dostosowanie zaplecza szatniowo-sanitarnego oraz stworzenie punktu informacji turystycznej. W ramach modernizacji zostaną wykonane prace dotyczące wymiany pokrycia dachowego, ocieplenia ścian zewnętrznych obiektu i wymiany stolarki okiennej i drzwiowej. Po wykonaniu modernizacji planowane jest utworzenie w budynku ogólnodostępnego przez cały dzień i bezpłatnego punktu informacji turystycznej. W latach 2019-2020 Gmina wykonała, dzięki dofinansowaniu ze środków Ministerstwa Sportu i Turystyki, przebudowy sąsiadujących obiektów, tj. wykonania modernizacji bieżni o nawierzchni poliuretanowej, skoczni w dal, skoczni wzwyż, dlatego też niezbędne stało się zapewnienie stosownego zaplecza dla zmodernizowanej infrastruktury. W związku z funkcjonowaniem zmodernizowanego obiektu Gmina nie przewiduje pobierania żadnych opłat za korzystanie z obiektu, obiekt nie będzie generował żadnych dochodów dla budżetu Gminy. Powstałe w wyniku realizacji inwestycji mienie będzie stanowić własność Gminy.

Realizowany przez Gminę projekt inwestycyjny – ,,(...)”, mieści się w zakresie zadań własnych Gminy. Na mocy ustawy o samorządzie gminnym, zgodnie z art. 2 ust. 1, art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 10 ww. ustawy, czynności z zakresu kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych należą do zadań własnych Gminy.

Zmodernizowany obiekt po zakończeniu realizacji inwestycji ,,(...)”, będzie służył Gminie do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości lub części, od wydatków poniesionych na realizację inwestycji pn.: ,,(...)”.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT, w ramach działalności gospodarczej, do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W analizowanej sprawie związek taki nie występuje. Jak bowiem wskazał Wnioskodawca, zmodernizowany obiekt po zakończeniu realizacji inwestycji będzie wykorzystywany do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Ponadto, Wnioskodawca nie przewiduje pobierania żadnych opłat za korzystanie z obiektu, obiekt nie będzie generował żadnych dochodów dla budżetu Gminy. Infrastruktura powstała wskutek realizacji inwestycji pozostanie własnością Gminy. W szczególności realizowany przez Gminę projekt mieści się w zakresie zadań własnych Gminy z zakresu kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

Zatem, w związku z tym, że realizując przedmiotowy projekt Wnioskodawca nie działa w charakterze podatnika VAT, a towary i usługi nabywane w związku z realizacją projektu nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, Zainteresowanemu nie przysługuje – na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy – prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących zakup towarów i usług związanych z realizacją przedmiotowego projektu.

Podsumowując, Gmina, jako czynny podatnik od towarów i usług, w odniesieniu do realizowanej inwestycji ,,(...)”, nie będzie mogła obniżyć kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości lub części, od wydatków poniesionych na realizację inwestycji.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

W tym miejscu należy nadmienić, że kryterium kwalifikowalności wydatków w ramach rozliczeń dotyczących wykorzystywanych środków pomocowych Unii Europejskiej (w tym kwalifikowalności podatku od towarów i usług), nie jest zagadnieniem regulowanym przez przepisy prawa podatkowego. Określenie kryteriów kwalifikowalności wydatków objętych dofinansowaniem w ramach programu operacyjnego, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2019 r., poz. 1295), należy do zadań instytucji zarządzającej, która na podstawie art. 25 ust. 1 ww. ustawy, odpowiada za prawidłową realizację programu operacyjnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.