Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.154.2020.3.MJ
z 5 czerwca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2020 r. (data wpływu 18 lutego 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 maja 2020 r. (data wpływu 1 czerwca 2020 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-2.4011.154.2020.2.MJ z dnia 11 maja 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego przekazania maszyn rolniczych mężowi - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego przekazania maszyn rolniczych mężowi.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 11 maja 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.154.2020.1.MJ wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 26 maja 2020 r. (data wpływu 1 czerwca 2020 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest żoną rolnika. W dniu 1 października 2009 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej wpisanej do CEiDG w zakresie: PKD 01.61.Z - Działalność usługowa wspomagająca produkcję roślinną. Następnie w dniu 6 października 2009 r. złożyła zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług VAT-R, w którym wskazała rezygnację ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy. Data rezygnacji – 7 października 2009 r.

Około 2 lat wcześniej, tj. w dniu 27 lutego 2007 r. mąż Wnioskodawczyni złożył zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług VAT-R, w którym wskazał rezygnację ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy VAT oraz rezygnację ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 lub 3 ustawy z tytułu działalności rolniczej. Ponadto w dniu 1 sierpnia 2008 r. mąż Wnioskodawczyni rozpoczął prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie: PKD 01.61.Z - Działalność usługowa wspomagająca produkcję roślinną. W dniu 30 lipca 2008 roku, w związku z rozpoczęciem działalności gospodarczej mąż Wnioskodawczyni ponownie złożył zgłoszenie VAT-R, aktualizując swoje dane.

W 2014 roku organ podatkowy wydał wobec Wnioskodawczyni decyzję w przedmiocie podatku VAT za okres od października 2009 r. do lutego 2014 r., z uzasadnienia której wynika, że Wnioskodawczyni, świadcząc usługi rolnicze w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie PKD 01.61.Z - Działalność usługowa wspomagająca produkcję roślinną, w sytuacji, gdy jej mąż był wcześniej zarejestrowany jako czynny podatnik VAT z tytułu stanowiącego małżeńską wspólność majątkową gospodarstwa rolnego (i pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie tego samego kodu PKD 01.61.Z), nie nabyła skutecznie statusu podatnika VAT czynnego. W związku z tym Naczelnik (NUS) zakwestionował Wnioskodawczyni prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Jednocześnie uznał, że Wnioskodawczyni jest zobowiązana, na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy o VAT, do zapłaty podatku wykazanego w wystawionych przez nią fakturach VAT. Wnioskodawczyni nie zgadzała się z ustalenia organu. Złożyła odwołanie do Dyrektora Izby Skarbowej, który utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Sprawa ta trafiła do WSA, który uchylił decyzję organu II instancji. Na wyrok ten Dyrektor Izby Skarbowej złożył skargę kasacyjną. NSA natomiast uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny. Ostatecznie WSA w swoim wyroku z dnia 24 stycznia 2018 r. sygn. III SA/Wa 3898/17 (wyrok prawomocny) uchylił zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję. Wyrok ten nie jest jednoznaczny zarówno dla Wnioskodawczyni jak i organów podatków, ponieważ w pkt 14.2 uzasadnienia Sąd jednocześnie przyznaje rację organowi, że Strona była podatnikiem VAT oraz uznaje za zasadne zastosowanie wobec niej art. 108 ustawy o VAT. Z kolei w pkt 14.3 Sąd stwierdza, że Strona nie była podatnikiem podatku VAT, a skoro tak, to organ niesłusznie określił zobowiązanie za wskazane miesiące na podstawie ustawy o VAT. Uzasadnienie wyroku jest dodatkowo niespójne z sentencją. W dniu 14 grudnia 2018 r. Wnioskodawczyni dokonała na konto Urzędu Skarbowego zwrotu otrzymanych kwot nadwyżek podatku naliczonego nad należnym w postaci zwrotów bezpośrednich (wraz z odsetkami za zwłokę) oraz dokonała wpłaty kwoty podatku określonego na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy o VAT. Do dnia dzisiejszego kwota ta nie została Wnioskodawczyni zwrócona.

Wnioskodawczyni fizycznie zaprzestała jakichkolwiek czynności w ramach swojej działalności gospodarczej i w najbliższym czasie zamierza zamknąć działalność gospodarczą podlegającą wpisowi do CEIDG. Do dnia dzisiejszego, mimo stwierdzenia przez organ I instancji oraz WSA, że Wnioskodawczyni nie nabyła nigdy skutecznie statusu podatnika czynnego VAT, Wnioskodawczyni na portalu podatkowym nadal widnieje w rejestrze czynnych podatników VAT, nie została z tego rejestru wykreślona. Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość czy w powyższej sytuacji przy zamknięciu działalności gospodarczej jest zobowiązana do sporządzenia remanentu likwidacyjnego do celów VAT oraz do odprowadzenia z tego tytułu podatku VAT od środków trwałych i wyposażenia. Wnioskodawczyni nie posiada żadnych materiałów i towarów. W działalności gospodarczej Wnioskodawczyni posiada kilka maszyn rolniczych, które kupiła na fakturę VAT, z której odliczyła podatek VAT - co zakwestionował organ podatkowy i w formie decyzji nakazał zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnych, który Wnioskodawczyni wypłacono w 2009 r. i w 2010 r. Wnioskodawczyni ma obecnie poważne wątpliwości w jaki sposób zakończyć prowadzoną pozarolniczą działalność gospodarczą i w jaki sposób prawidłowo rozliczyć się z podatku VAT w jej sytuacji prawnej i faktycznej. Rozważa następujące formy:

1. sprzedaż maszyn innym rolnikom a następnie wyrejestrowanie działalności z CEiDG
   
2. przekazanie maszyn nieodpłatnie na rzecz gospodarstwa rolnego jej męża a następnie wyrejestrowanie działalności z CEiDG.
   
   

W tak przedstawionym stanie faktycznym, w związku z planowanym zamknięciem działalności gospodarczej, podatniczka chciałaby uzyskać odpowiedź na następujące pytania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku sprzedaży maszyn innym rolnikom lub podmiotom prowadzącym pozarolniczą działalność gospodarczą Wnioskodawczyni jest zobowiązana do wystawienia faktury VAT i opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży tych maszyn, skoro nie miała prawa do odliczenia podatku VAT w chwili ich zakupu, a w chwili sprzedaży figuruje w rejestrze jako czynny podatnik VAT, czy też wystarczającym będzie udokumentowanie takiej sprzedaży umową kupna-sprzedaży?
   
2. Czy w przypadku zaprzestania działalności pozarolniczej wpisanej do CEiDG Wnioskodawczyni ma obowiązek sporządzania spisu z natury na dzień likwidacji (art. 14 ust. 1, pkt 2 ustawy VAT) i odprowadzenia podatku VAT od wartości netto wykazanych w takim spisie maszyn, skoro nie miała prawa do odliczenia podatku VAT przy zakupie?
   
3. Czy nieodpłatne przekazanie maszyn przed zamknięciem działalności gospodarczej wpisanej do CEIDG na rzecz gospodarstwa rolnego prowadzonego przez Wnioskodawczynię i jej męża, co do którego tylko mąż jest podatnikiem VAT, spowoduje powstanie obowiązku podatkowego w podatku VAT i opodatkowanie tej czynności podatkiem VAT na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy VAT?
   
4. Czy w istniejącym stanie prawnym i faktycznym oraz związku z planowaną likwidacją działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, wpisanej do CEiDG, Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do:
   
   1. złożenia formularza VAT-Z,
   2. sporządzenia remanentu likwidacyjnego na potrzeby podatku VAT,
   3. wykazania podatku VAT od wartości remanentu likwidacyjnego oraz uwzględnieniu go w ostatniej deklaracji VAT-7,
   4. złożenia deklaracji VAT-7?
5. Czy w świetle stanu faktycznego Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem VAT (figuruje aktualnie w urzędowym spisie podatników czynnych VAT) i podlega przepisom ustawy VAT, mimo iż organy podatkowe oraz WSA uznały uzyskanie statusu podatnika VAT przez Wnioskodawczynię jako nieskuteczne?
6. Czy nieodpłatne przekazanie maszyn używanych przez Wnioskodawczynię w działalności gospodarczej wpisanej do CEiDG na rzecz męża, który prowadzi gospodarstwo rolne wraz z Wnioskodawczynią, spowoduje opodatkowanie tej czynności podatkiem dochodowym PIT, czy też przekazanie tych maszyn będzie neutralne w podatku PIT?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest od powiedź na pytanie Nr 6 dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast odpowiedzi na pytania Nr 1-5 dotyczące podatku od towarów i usług udzielono odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność ta będzie neutralna podatkowo. W przypadku gdy do przekazania składników majątku przedsiębiorstwa dochodzi między małżonkami, między którymi obowiązuje ustrój wspólności majątkowej, w ten sposób, że jeden z małżonków przekazuje nieodpłatnie składniki majątku wykorzystywane w swojej działalności gospodarczej, a drugi małżonek przyjmuje je do wykorzystywania we wspólnym gospodarstwie rolnym i składniki te objęte są wspólnością majątkową, nie dochodzi do zmiany właściciela tych składników majątku. Zmienia się jedynie sposób ich wykorzystywania. Niezależnie od tego, który z małżonków wykorzystuje składniki majątku objęte majątkową wspólnością ustawową w swojej działalności gospodarczej, oboje małżonkowie pozostają ich właścicielami.

Jednocześnie należy stwierdzić, że w przypadku, gdy następuje przekazanie przedsiębiorstwa żony na rzecz męża, nie dochodzi do jego zbycia, gdyż współwłaścicielami nadal pozostają te same osoby (małżonkowie). Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zaliczają do żadnej z kategorii źródeł przychodów czynności nieodpłatnego przekazywania przedsiębiorstwa, stanowiącego współwłasność łączną małżeńską. Czynność przekazania przedsiębiorstwa będzie zatem dla Wnioskodawczyni obojętna podatkowo, co oznacza, że nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni planuje nieodpłatnie przekazać maszyny rolnicze ze swojej działalności gospodarczej do gospodarstwa rolnego męża, które wspólnie prowadzą, a następnie Wnioskodawczyni zlikwiduje prowadzoną przez siebie działalność gospodarczą. Między Wnioskodawczynią oraz jej mężem istnieje ustawowa wspólność majątkowa.

W tym miejscu wskazać należy, że w przypadku gdy do przekazania maszyn rolniczych dochodzi pomiędzy małżonkami, między którymi obowiązuje ustrój wspólności majątkowej, w ten sposób, iż jeden z małżonków przekazuje nieodpłatnie składniki majątku wykorzystywane w swojej działalności gospodarczej, a drugi małżonek przyjmuje je do wykorzystywania we wspólnym gospodarstwie rolnym i składniki te objęte są wspólnością majątkową, nie dochodzi do zmiany właściciela tych składników majątku. Zmienia się jedynie sposób ich wykorzystywania.

W myśl bowiem art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. 2019, poz. 2086 z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Natomiast stosownie do art. 33 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, do majątku osobistego każdego z małżonków należą:

1. przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej,
   
2. przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił,
   
3. prawa majątkowe wynikające ze wspólności łącznej podlegającej odrębnym przepisom,
   
4. przedmioty majątkowe służące wyłącznie do zaspokajania osobistych potrzeb jednego z małżonków,
   
5. prawa niezbywalne, które mogą przysługiwać tylko jednej osobie,
   
6. przedmioty uzyskane z tytułu odszkodowania za uszkodzenie ciała lub wywołanie rozstroju zdrowia albo z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; nie dotyczy to jednak renty należnej poszkodowanemu małżonkowi z powodu całkowitej lub częściowej utraty zdolności do pracy zarobkowej albo z powodu zwiększenia się jego potrzeb lub zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość,
   
7. wierzytelności z tytułu wynagrodzenia za pracę lub z tytułu innej działalności zarobkowej jednego z małżonków,
   
8. przedmioty majątkowe uzyskane z tytułu nagrody za osobiste osiągnięcia jednego z małżonków,
   
9. prawa autorskie i prawa pokrewne, prawa własności przemysłowej oraz inne prawa twórcy,
   
10. przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
    
    
    

Wyżej wymieniony przepis określa zatem, co stanowi osobisty majątek każdego z małżonków. Do majątku odrębnego małżonków nie zalicza się zatem przedmiotów służących do prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 34¹ Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego każdy z małżonków jest uprawniony do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego oraz do korzystania z nich w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka.

Zgodnie natomiast z art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Zatem niezależnie od tego, który z małżonków wykorzystuje składniki majątku objęte majątkową wspólnością ustawową w swojej działalności gospodarczej, oboje małżonkowie pozostają ich właścicielami.

Jednocześnie stwierdzić należy, że w przypadku, gdy następuje przekazanie maszyn rolniczych wykorzystywanych w działalności gospodarczej żony do gospodarstwa rolnego męża nie dochodzi do ich zbycia, gdyż współwłaścicielami nadal pozostają te same osoby (małżonkowie).

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego w świetle obowiązujących przepisów prawa, stwierdzić należy, że nieodpłatne przekazanie maszyn rolniczych do gospodarstwa rolnego męża Wnioskodawczyni, które wspólnie prowadzą, nie spowoduje powstania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, gdyż ze względu na istniejący ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej, nie będzie odpłatnym zbyciem składników majątku.

Reasumując, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zaliczają do żadnej kategorii źródeł przychodów czynności nieodpłatnego przekazywania maszyn rolniczych stanowiących współwłasność łączną małżeńską. Zatem opisana powyżej czynność będzie dla Wnioskodawczyni neutralna podatkowo, co oznacza, że nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto wyjaśnić należy, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.