2020.06.05 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.99.2020.1.AR
z 5 czerwca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 lutego 2020 r. (data wpływu 5 marca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku pobrania zgodnie z art. 26 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz pkt 2a updop podatku u źródła, z tytułu płatności realizowanych przez Wnioskodawcę na rzecz zagranicznych kontrahentów za świadczenie opisanych we wniosku Usług (R&D7) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku pobrania zgodnie z art. 26 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz pkt 2a updop podatku u źródła, z tytułu płatności realizowanych przez Wnioskodawcę na rzecz zagranicznych kontrahentów za świadczenie opisanych we wniosku Usług (R&D7).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką produkcyjną, należącą do międzynarodowej grupy kapitałowej X Grupa). Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym. Przedmiotem działalności Spółki jest produkcja podzespołów i części dla branży samochodowej. Spółka specjalizuje się w rozwoju i produkcji modułów chłodzenia silnika oraz wycieraczek samochodowych, a także w produkcji lamp samochodowych (Produkty).

W związku z prowadzoną działalnością Spółka nabywa szereg usług od podmiotów zagranicznych, tj. nierezydentów w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy CIT (Nierezydenci).

Jednym z rodzajów nabywanych usług są tzw. usługi R&D Performance (Usługi R&D7), świadczone przez:

(dalej jako: Kontrahenci).

Celem Usług R&D7 jest udzielenie wsparcia w zakresie efektywności działań badawczo- rozwojowych prowadzonych przez Spółkę, poprzez koordynację tych działań oraz tworzenie strategii w tym zakresie.

W tym celu Spółka nabywa wsparcie polegające na określeniu kierunku takich prac, jak również stworzeniu odpowiednich narzędzi IT, procedur oraz metod, zasad organizacyjnych, a także zapewnienie ochrony prawnej wyników tych prac.

Usługi te przyczyniają się do optymalizacji tempa prac badawczo-rozwojowych oraz jakości ich wyników (dzięki czemu dochodzi do minimalizacji ryzyk produkcyjnych), poprzez koordynację realizacji strategii badawczo-rozwojowych. Ponadto, Usługi R&D7 przyczyniają się do bardziej efektywnego wykorzystania funduszy przeznaczonych na prace badawczo-rozwojowe.

W zakres świadczeń wykonywanych w ramach Usług R&D7 wchodzi w szczególności:

organizacja prac badawczo-rozwojowych w celu spełnienia oczekiwań odbiorcy Produktów, z uwzględnieniem alokacji zasobów, lokalizacji, procedur, umiejętności organizacyjnych i kompetencji zespołu;
wspieranie efektu synergii poprzez rozwijanie narzędzi służących efektywnej wymianie wiedzy między zespołami badawczymi;
definiowanie, implementowanie oraz dalsza obsługa narzędzi informatycznych, a także związanych z nimi metod oraz organizacji;
centralizacja oraz udostępnianie danych uzyskanych w ramach prac, w celu propagowania wymiany doświadczeń i wiedzy pomiędzy zespołami badawczymi;
definiowanie standardów produktów oraz procesów produkcyjnych, ukierunkowanych na osiąganie najlepszych efektów w zakresie rozwoju Produktów i procesów produkcyjnych, bezpieczeństwa oraz efektywności kosztowej;
monitorowanie efektywności i prawidłowości implementacji i zastosowania procedur, metod i narzędzi;
ochrona i egzekwowanie praw związanych z własnością intelektualną, będącą wynikiem działalności badawczo-rozwojowej.

Ponadto, w ramach Usług R&D7 świadczone jest również wsparcie w zakresie ofertowania, polegające w szczególności na dostosowywaniu ofert tak, aby spełniały one wymagania klienta.

Wsparcie objęte Usługami R&D7 dotyczy poniższych obszarów:

w ramach Usług R&D7 Kontrahenci dokonują wyboru właściwych projektów badawczo-rozwojowych z perspektywy oczekiwań klientów;
w ramach Usług R&D7 Kontrahenci znajdują rozwiązania, których celem jest zwiększenie wydajności centrów kompetencyjnych (tj. centrów badawczych oraz centrów rozwojowych), jak również zarządzają zasobami;
w ramach Usług R&D7 Kontrahenci definiują właściwe narzędzia w celu wsparcia wykonywania funkcji kreatywnej działalności badawczo-rozwojowej (co związane jest z digitalizacją, sortowaniem danych oraz projektowaniem narzędzi);
w ramach Usługi R&D7 Kontrahenci definiują procedury umożliwiające projektowanie Produktów wraz z niezbędnymi krokami i zaangażowaniem kompetencji. Procedury te mają na celu redukcję wad jakościowych;
w ramach Usług R&D7 Kontrahenci definiują standardy, przetwarzają dane oraz weryfikują stosowanie tych standardów;
w ramach Usług R&D7 Kontrahenci wspierają Spółkę w zakresie rejestracji patentów oraz zajmują się bieżącym utrzymaniem własności intelektualnej, działaniami zmierzającymi do przeciwdziałaniu naruszeniom oraz ochrony tej własności.

Udzielenie wsparcia w ramach Usług R&D7 następuje w szczególności poprzez udostępnienie Spółce odpowiednich narzędzi IT, metod, procedur, zasad organizacyjnych, analiz, strategii oraz praktyk. W szczególności, w ramach Usług R&D7:

podejmowany jest wybór, które projekty badawcze powinny być zrealizowane, w oparciu o dane z rynku oraz potrzeby klientów;
następuje definiowanie procedur prowadzenia prac badawczo-rozwojowych (dobór testów oraz metod walidacji Produktów);
dochodzi do standaryzacji procesów badawczych w uzgodnieniu z klientem;
dochodzi do optymalizacji procesów prowadzenia prac badawczych w celu spełnienia oczekiwań klientów;
realizowane są prace tzw. zespołu RAISE, zajmującego się standaryzacją (czyli definiowaniem standardów produktowych i procesów produkcyjnych). Organizowane są także spotkania z tym zespołem w celu zapełnienia wsparcia przy poszczególnych projektach, tworzone są raporty i prowadzone są szkolenia.

Udzielane w ramach Usług R&D7 wsparcie nie dotyczy bezpośrednio produkcji konkretnych Produktów, tylko ogółu działalności produkcyjnej Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym i opisie zdarzenia przyszłego, Spółka jest i będzie obowiązania jako płatnik pobrać zryczałtowany podatek dochodowy (podatek u źródła) z tytułu płatności realizowanych za Usługi R&D7 (Płatności), zgodnie z art. 26 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz pkt 2a ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku realizacji Płatności, Spółka nie jest obowiązana jako płatnik pobrać zryczałtowany podatek dochodowy (podatek u źródła) na podstawie art. 26 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz pkt 2a ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, osoby prawne dokonujące wypłat należności z tytułów wymienionych m.in. w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 mln PLN na rzecz tego samego podatnika, są co do zasady obowiązane jako płatnicy pobierać w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Jednocześnie, zgodnie z powyższą regulacją, zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż m.in. określona w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz pkt 2a ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), a także z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze – ustala się w wysokości 20% przychodów.

W związku z tym, aby uznać, że na Spółce ciąży obowiązek pobrania podatku u źródła z tytułu wypłat wynagrodzenia za Usługę R&D7 należy ustalić, czy Płatność może zostać uznana za jedną z (albo podobną do) kategorii wskazanych w powyższych przepisach. Innymi słowy, należy ustalić jakie świadczenie jest ekwiwalentem Płatności.

Spółka wskazuje, że w zamian za Płatność otrzymuje usługę, której istotą jest koordynacja i opracowywanie strategii działalności badawczo-rozwojowej, poprzez m.in. określanie kierunków takich prac, tworzenie narzędzi IT, metod i zasad organizacyjnych, definiowanie standardów i procesów, monitorowanie efektywności prac oraz zapewnienie ochrony prawnej wyników tych prac. Istotą Usługi R&D7 jest zatem koordynacja działalności badawczo-rozwojowej oraz jej organizacja w taki sposób, by Produkty spełniały oczekiwania odbiorców.

W ocenie Wnioskodawcy, przychody z Usług R&D7 nie zostały wskazane w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT – trudno bowiem uznać je za:

odsetki,
prawa autorskie lub pokrewne,
prawa do projektów wynalazczych,
znaki towarowe i wzory zdobnicze,
tajemnicę receptury lub procesu produkcyjnego,
urządzenia przemysłowe, handlowe lub naukowe lub
know-how.

Z drugiej strony, Usługi R&D7 nie stanowią również usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, tj. usług:

doradczych,
księgowych
badania rynku,
prawnych,
reklamowych,
zarządzania i kontroli,
przetwarzania danych,
rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu,
gwarancji i poręczeń,
ani o podobnym do powyższych charakterze.

Jak wskazano bowiem wyżej, celem Usługi R&D7 jest udzielenie kompleksowego wsparcia w zakresie działalności badawczo-rozwojowej. Stanowi ona zatem usługę złożoną, której istota i treść nie sprowadza się do żadnej z powyższych kategorii świadczeń. Nie można jej przy tym uznać w szczególności za usługę doradczą, zarządzania i kontroli, bądź też usługę o podobnym charakterze. Nie można także uznać, że ekwiwalentem Płatności jest know-how. Poniżej Spółka przedstawia szczegółowe uzasadnienie w tym zakresie.

Usługi doradcze

Zgodnie z definicją wskazaną w Słowniku Języka Polskiego (Internetowy Słownik Języka Polskiego, http://sjp.pwn.pl; dalej: „SJP”) zwrot doradczy oznacza „służący radą, doradzający”, natomiast czasownik „doradzać” oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Doradztwo jest zatem udzielaniem porad w zakresie postępowania w obszarze konkretnej materii. W związku z tym, należy uznać, że usługi o charakterze doradczym mają na celu przekazanie wiedzy eksperckiej w danej materii. Zdaniem Wnioskodawcy, kluczową cechą, która definiuje usługi doradcze, jest fakt, że podmiot świadczący takie usługi sugeruje, rekomenduje lub wydaje jakąś formę opinii w przedmiocie rozważanych scenariuszy działania.

W konsekwencji kluczową cechę definiującą usługi doradcze jest fakt, iż podmiot je wykonujący nie zarządza bezpośrednio procesem zmian zachodzących u odbiorcy tych usług, a jedynie sugeruje, rekomenduje czy opiniuje rozważane scenariusze implementacji na potrzeby osób odpowiedzialnych za realizację projektu.

Jak wskazano powyżej, w ramach Usług R&D7 nie dochodzi do udzielania Spółce jakichkolwiek porad lub rekomendacji. Spółka nie otrzymuje żadnych wytycznych, co do sposobu swojego działania. Istotą tej usługi jest natomiast odpowiednia organizacja prac badawczo-rozwojowych tak, aby Produkty w pełni spełniały oczekiwania odbiorców, jak również aby prace te były jak najefektywniejsze. W tym celu, Nierezydenci wykonują na rzecz Spółki szereg, opisanych powyżej świadczeń, związanych z tą działalnością, które w żadnej mierze nie mogą być uznane za udzielanie porad.

W związku z tym, Usługi R&D7 nie mogą być uznane za usługi doradcze.

Usługi zarządzania i kontroli

Zgodnie z definicją SJP „zarządzić” oznacza „wydać polecenie”, natomiast „zarządzać” – „sprawować nad czymś zarząd”. Z kolei pojęcie „kontrola” definiowane jest jako „sprawdzanie czegoś, zestawianie stanu faktycznego ze stanem wymaganym”, „nadzór nad kimś lub nad czymś”, bądź też „instytucja lub osoba sprawująca nad czymś nadzór”.

W ramach Usług R&D7 usługodawca nie zarządza działalnością badawczo-rozwojową, lecz jedynie udziela odpowiedniego wsparcia, którego celem jest odpowiednia koordynacja tej działalności z perspektywy oczekiwań finalnych odbiorców Produktów oraz efektywności. Spółka nie ceduje w tym zakresie uprawnienia do decydowania za nią samą, lecz otrzymuje pomoc w zakresie nadania właściwego kierunku i kształtu tym pracom.

W związku z tym, Usługi R.&D7 nie stanowią również usług zarządzania i kontroli.

Usługi o podobnym charakterze

Zgodnie z SJP „charakter” to inaczej „zespół cech właściwych danemu przedmiotowi lub zjawisku, odróżniających je od innych przedmiotów i zjawisk tego samego rodzaju”. W związku z tym, aby uznać, że dane usługi mają charakter podobny do wskazanych powyżej, należy przyjąć, iż wspomniany „właściwy zespół cech odróżniających” powinien stanowić główny element danej usługi oraz przeważać nad odmiennymi cechami usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Wskazuje się również, iż świadczenie takie powinno spełniać takie same przesłanki albo winny wynikać z niego takie same prawa i obowiązki dla stron, jak ze świadczeń wymienionych w cytowanym przepisie. Innymi słowy, lista ta obejmuje również świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane.

Ze względu na powyżej przedstawione argumenty, nie można uznać, iż Usługa R&D7 stanowi usługę o charakterze podobnym do usług, wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Płatność z tytułu know-how

Spółka wskazuje, że zgodnie z dominującym stanowiskiem organów podatkowych (Interpretacje indywidualne Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 14 listopada 2019 r, Znak: 0111-KDIB1-2.4010.359.2019.2.MS, z 19 lipca 2017 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.73.2017.3.BG, a także Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 24 lipca 2015 r., Znak: IBPB-1-3/4510-225/15/SK oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 31 grudnia 2013 r.,Znak: IPTPB3/423-390/13-2/IR) oraz sądów administracyjnych (Wyrok NSA z 15 marca 2012 r., sygn.. akt I FSK 973/11) pojęcie know-how oznacza zespół technicznych informacji, które są poufne, istotne oraz zidentyfikowane we właściwej formie. Aby zatem uznać daną wiedzę za know-how musi ona spełniać trzy kryteria:

poufności – rozumianej jako brak powszechności i dostępności pakietu know-how lub ściśle określonej konfiguracji i usytuowania danych elementów;
istotności – zgodnie z którą przekazanie know-how powinno stanowić przekazanie ważnych elementów i informacji niezbędnych do wytwarzania lub rozwoju produktów i usług (know-how musi stanowić informacje przydatne z punktu widzenia korzystającego oraz nadające się do gospodarczego wykorzystania w prowadzonej działalności, a jednocześnie nie może stanowić informacji banalnych);
zidentyfikowania – zgodnie z czym know-how musi być opisany lub utrwalony tak, aby możliwe było sprawdzenie, czy spełnia ono kryteria poufności oraz istotności.

Know-how musi zatem stanowić informacje użyteczne w tym sensie, że daje możliwość polepszenia konkurencyjnej pozycji korzystającego (np. poprzez umożliwienie mu wejścia na nowy rynek lub zapewnienie przewagi konkurencyjnej w stosunku do innych wytwórców lub usługodawców, którzy nie mają dostępu do tej wiedzy).

Jednocześnie know-how musi być ucieleśnione, tj. nazwane, udokumentowane i wyodrębnione we właściwej sobie postaci. Jego nośnikiem nie może być człowiek.

Ponadto, w przypadku umów, których przedmiotem jest know-how, udostępniający zobowiązuje się jedynie do udostępniania drugiej stronie specjalistycznej wiedzy i doświadczeń nieujawnionych publicznie w celu wykorzystania ich na własny rachunek. Nie jest on natomiast zobowiązany do odgrywania jakiejkolwiek roli w trakcie stosowania udostępnianej formuły produkcyjnej ani też nie jest zobowiązany do gwarantowania wyników stosowania tej formuły.

Z drugiej strony należy podnieść, że w przeciwieństwie do licencji, na usługowy charakter transakcji wskazuje zaangażowanie własnych umiejętności zawodowych i doświadczenia w trakcie wykonywania prac dla drugiej strony. Innymi słowy, usługa polega na tym, że usługodawca wykonując ją stosuje własne umiejętności zawodowe i doświadczenie. Przedmiotem transakcji usługowej nie jest natomiast definitywne przekazanie drugiej stronie specyficznej wiedzy, umiejętności lub doświadczenia, która posłużyła do wykonania umowy.

Jednocześnie na usługowy charakter danej transakcji wskazywać może szereg czynników, takich jak np. to, że osoba świadcząca usługi zobowiązuje się do znacznie wyższych wydatków, np. może ponosić wydatki na płace osób zatrudnionych przy pracach związanych z pracami badawczymi, projektowaniem, eksperymentowaniem lub płatności na rzecz podwykonawców. Innym argumentem może być zakres świadczeń wykonywanych w ramach umowy – podczas gdy transfer know-how wymaga jedynie wydania lub przekazania know-how, wykonywanie usługi wymaga szeregu czynności koniecznych do doprowadzenia do określonego rezultatu.

Zdaniem Spółki, Płatność stanowi wynagrodzenie za usługę o charakterze badawczo- rozwojowym, a nie za transfer wiedzy. Za jej usługowym charakterem przemawia przede wszystkim zakres czynności wykonywanych w ramach Usług R&D7. Obejmuje on udzielenie wsparcia w zakresie działalności badawczo-rozwojowej, polegającego na jej koordynacji oraz opracowywaniu strategii. W związku z tym, ekwiwalentem Płatności są określone czynności, a nie wiedza służąca wykonaniu tych czynności.

Tym samym, nie można uznać, iż w ramach Usług R&D7 dochodzi do transferu wiedzy – Spółka nabywa bowiem de facto szereg świadczeń (czynności), polegających m.in. na tworzeniu narzędzi IT, określaniu kierunków prac badawczo-rozwojowych, czy też definiowaniu standardów i procesów. Świadczenia te nie stanowią wiedzy, lecz określone, wymienione powyżej działania.

Biorąc pod uwagę wszystkie zebrane powyżej argumenty należy stwierdzić, że Płatności nie stanowią świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, a tym samym dokonując ich wypłaty na rzecz nierezydentów, Spółka nie jest obowiązana do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego (podatku u źródła).

Jednocześnie Spółka podkreśla, iż stanowisko, zgodnie z którym usługi związane z działalnością badawczo-rozwojowy nie stanowią żadnych z usług, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a, ani świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT zostało potwierdzone w interpretacjach indywidualnych, w tym:

interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 21 lipca 2016 r., Znak: ITPB3/4510-90/16-8/WM;
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 24 stycznia 2014 r., Znak: ILPB4/423-422/13-4/DS;
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 17 kwietnia 2014 r., Znak: IBPBI/2/423-125/14/AK;
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 28 listopada 2013 r., Znak: IPPB5/423-758/13-2/AJ.

W świetle powyższego, zdaniem Spółki realizacja Płatności na rzecz Nierezydentów nie powoduje obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego (podatku u źródła).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 865 ze zm. , dalej „updop”) podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 updop podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 updop, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków lub tytułów uczestnictwa - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów takiej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, funduszu inwestycyjnego, instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;
niezrealizowanych zysków, o których mowa w rozdziale 5a.

Stosownie do ust. 5 w art. 3 updop, za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 updop, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 przychodów:

z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2a. z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze
- ustala się w wysokości 20% przychodów;
z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej,
uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera
- ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

W art. 21 updop, wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 updop.

W myśl art. 26 ust. 1 updop, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym. Przedmiotem działalności Spółki jest produkcja podzespołów i części dla branży samochodowej. Spółka specjalizuje się w rozwoju i produkcji modułów chłodzenia silnika oraz wycieraczek samochodowych, a także w produkcji lamp samochodowych. W związku z prowadzoną działalnością Spółka nabywa szereg usług od podmiotów zagranicznych, tj. nierezydentów w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy CIT. Jednym z rodzajów nabywanych usług są tzw. usługi R&D Performance. Celem Usług R&D7 jest udzielenie wsparcia w zakresie efektywności działań badawczo- rozwojowych prowadzonych przez Spółkę, poprzez koordynację tych działań oraz tworzenie strategii w tym zakresie.

W zakres świadczeń wykonywanych w ramach Usług R&D7 wchodzi w szczególności:

organizacja prac badawczo-rozwojowych w celu spełnienia oczekiwań odbiorcy Produktów, z uwzględnieniem alokacji zasobów, lokalizacji, procedur, umiejętności organizacyjnych i kompetencji zespołu;
wspieranie efektu synergii poprzez rozwijanie narzędzi służących efektywnej wymianie wiedzy między zespołami badawczymi;
definiowanie, implementowanie oraz dalsza obsługa narzędzi informatycznych, a także związanych z nimi metod oraz organizacji;
centralizacja oraz udostępnianie danych uzyskanych w ramach prac, w celu propagowania wymiany doświadczeń i wiedzy pomiędzy zespołami badawczymi;
definiowanie standardów produktów oraz procesów produkcyjnych, ukierunkowanych na osiąganie najlepszych efektów w zakresie rozwoju Produktów i procesów produkcyjnych, bezpieczeństwa oraz efektywności kosztowej;
monitorowanie efektywności i prawidłowości implementacji i zastosowania procedur, metod i narzędzi;
ochrona i egzekwowanie praw związanych z własnością intelektualną, będącą wynikiem działalności badawczo-rozwojowej.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia ustalenia, czy Usługi R&D7, o których mowa we wniosku, nabywane od podmiotu powiązanego mieszczą się w katalogu świadczeń ujętych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz pkt 2a ustawy o CIT, a co za tym idzie Wnioskodawca zobowiązany jest zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego.

Należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że płatności realizowane przez Wnioskodawcę na rzecz zagranicznych kontrahentów nie stanowią przychodów wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 1 updop.

Należy jednak dokonać oceny czy ww. Usługi wymienione są w pkt 2a powyższego przepisu.

Wprawdzie katalog usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a updop jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie „(...) oraz świadczeń o podobnym charakterze”, jednak w ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Innymi słowy lista ta obejmuje również takie świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane.

Nawiązując do powyższego, decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.

Dane świadczenie można zakwalifikować do katalogu usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a updop po każdorazowej analizie treści samej umowy oraz po osiągnięciu jednoznacznego wniosku, że zawiera ona istotne elementy świadczeń wymienionych w tym przepisie.

W ocenie tut. Organu wskazane we wniosku Usługi R&D7 nie zaliczają się do usług wprost wskazanych w art. 21 ust. 1 updop, niemniej należy przeanalizować czy nie spełniają one przesłanek kwalifikujących je do usług o charakterze podobnym do usług doradczych oraz usług zarządzania i kontroli, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a updop.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie definiują pojęć „usług doradztwa” oraz „usług zarządzania i kontroli” Wobec braku w ustawie definicji należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej tych pojęć.

Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN „doradztwo” oznacza udzielanie fachowych porad, natomiast termin „doradzać” znaczy udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Użyty w ustawie o CIT termin „usługi doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Według sądów administracyjnych, odwołując się do powszechnego języka polskiego można stwierdzić, że przez doradztwo rozumie się udzielanie fachowych zaleceń, porad. Stosownie do definicji podanej w ww. słowniku, poradnictwo to „zorganizowana forma udzielania porad w jakimś zakresie”. Doradca to ten co udziela fachowych zaleceń czy porad, wskazówek, to ktoś, kto posiadaną wiedzę wykorzystuje na wskazywanie najlepszych, najbardziej optymalnych rozwiązań, nakłaniając odbiorcę takiej usługi do zastosowania się do rady, porady, wskazówki, dyrektywy postępowania. Zdaniem sądów administracyjnych, świadczenie usługi doradztwa należy postrzegać jako wykorzystanie swojej wiedzy, znajomości rzeczy poprzez wskazywanie najlepszych, najskuteczniejszych rozwiązań do ich zastosowania do danego problemu.

Również w doktrynie przedmiotu przyjmuje się szerokie ujęcie terminu usługi doradcze. Według przedstawicieli nauki doradztwo, w bardzo ogólnym znaczeniu, jest usługą świadczoną przez jedną osobę/instytucje na rzecz drugiej osoby/instytucji, która zleca wykonanie tej usługi.

Działalność doradcza może dotyczyć różnych dziedzin, obszarów i obiektów, a zatem może być rozpatrywana w wielu aspektach.

W literaturze przedmiotu bardzo różnorodnie formułowane są zadania stojące przed usługami doradczymi, np. doradztwo określane jest jako:

przejęcie zadań,
pośrednictwo w zakresie przekazywania wiedzy,
pośrednictwo w przekazywaniu specjalnych informacji,
pomoc w rozwiązywaniu problemów,
pomoc w podejmowaniu decyzji,
przekazywanie informacji zmniejszających ryzyko,
przygotowanie i przekazywanie informacji służących rozwiązaniu kompleksowych problemów,
przekazywanie specyficznej wiedzy, celem usprawnienia działań,
identyfikacja i rozwiązywanie problemów,
przekazywanie zaleceń dotyczących usprawniania działań oraz pomoc w ich wdrożeniu,
dawanie wskazówek dotyczących postępowania.

Doradcy mogą więc pomóc zleceniodawcy w przygotowaniu decyzji, rozwiązaniu problemów, usprawnieniu działania itp.

Zdaniem F. Steele, doradztwo to „wszelkie formy dostarczania pomocy w zakresie realizacji celów, procesu czy struktury zadania lub ewentualnie ciągu zadań, gdzie doradca nie jest faktycznie odpowiedzialny za wykonanie tych zadań, lecz służy pomocą tym, którzy tę odpowiedzialność ponoszą (F. Steele, Consulting for Organizational Change, Amherst, MA, University of Massachusetts Press, 1975, s. 3).

Jak wskazuje Urszula Skurzyńska-Sikora, można wyróżnić charakterystyczne dla doradztwa elementy, a mianowicie:

niezależna orientacja – słowa takie jak „perspektywa” i „obiektywizm” sygnalizują niezależną pozycję doradcy; doradca nie akceptuje automatycznie problemu i faktów podanych przez klienta, ale niezależnie od klienta formułuje swoją ocenę;
specjalne kwalifikacje – aby sporządzić niezależną ocenę i stworzyć użyteczne wskazania, doradcy muszą posiadać wyjątkową wprawę i umiejętności; zdolności doradcy wywodzą się nie tylko z praktycznego doświadczenia, lecz także z wysokiego stopnia osobistej integralności; termin „kwalifikacje” w tym przypadku oznacza uznanie przez innych fachowców w tej dziedzinie;
serwis doradczy – doradztwo stanowi pomoc, a nie ścisłe wykonywanie obowiązków związanych z zarządzaniem; współpraca doradcy z klientem polega na tym, że to właśnie klient ponosi końcową odpowiedzialność za wynajęcie i skorzystanie z pomocy doradcy oraz zaakceptowanie lub odrzucenie jego zaleceń;
identyfikacja i analiza problemu – jednym z zasadniczych obszarów aktywności doradcy musi być orientacja w problemie; oznacza to, że przekazuje on klientowi to czego ten problem dotyczy, spogląda na ten problem „od wewnątrz” w celu określenia jego stopnia ważności, po czym jeśli jest to niezbędne, na nowo określa ten problem i identyfikuje jego przyczyny;
rozwiązywanie problemu i wdrożenie rozwiązania (lub nadzorowanie wdrożenia) – jest to bardzo ważny obszar działania; doradca jest wynajmowany w celu doprowadzenia do rozwoju organizacji (a nie po to, by utrzymać istniejący stan rzeczy) (zob. Urszula Skurzyńska-Sikora, Istota, pojęcie i rodzaje doradztwa, Lublin 1997 r., s. 167-168).

Według Słownika języka polskiego PWN „zarządzać”, oznacza kierować, administrować czymś” (E. Sobol, Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 1996). W tym kontekście, za zarządzanie należy uznać władcze uprawnienie w stosunku do realizowanego projektu lub działalności gospodarczej.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN, „kierować” oznacza natomiast „stać na czele czegoś, wskazywać sposób postępowania”.

Z kolei kontrola, to: 1) porównanie stanu faktycznego ze stanem wymaganym i ustalanie ewentualnych odstępstw, sprawdzanie, czy coś jest zgodne z obowiązującymi przepisami, 2) nadzór nad czymś albo nad kimś, czuwanie nad prawidłowym przebiegiem czegoś, wpływ na rozwój wydarzeń.

Według organu interpretacyjnego, pojęcie „zarządzania” musi być rozumiane szeroko jako zbiór różnorodnych czynności i działań zmierzających do osiągnięcia określonego celu związanego z interesem (potrzebą) danego przedmiotu zarządzania. Jest to zestaw metod i technik opartych na akceptowanych zasadach zarządzania (administrowania) używanych do planowania, oceny i kontrolowania pożądanych rezultatów.

Należy zaznaczyć, że w doktrynie prawa przyjęło się uważać, że zarządzanie w szerokim ujęciu oznacza „zrobienie czegoś za pomocą wysiłków innych osób” (B. Kudrycka, B.G. Peters, P.J. Suwaj, Nauka administracji, Warszawa 2009); organizowanie działań dla osiągnięcia określonych celów przy zachowaniu zasad skuteczności i sprawności organizacyjnej z uwzględnieniem realnej odpowiedzialności za osiągnięte rezultaty.

Powyższa definicja „zarządzania” zyskała aprobatę w orzecznictwie sądów administracyjnych. Dla przykładu można wymienić wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 czerwca 2015 r. (sygn. akt III SA/Wa 491/15), wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 kwietnia 2017 r. (sygn. akt III SA/Wa 875/16) oraz wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 lipca 2017 r. (sygn. akt III SA/Wa 2118/16).

Natomiast według definicji słownikowych „kontrola” to „sprawdzanie czegoś, zestawianie stanu faktycznego ze stanem wymaganym” oraz „nadzór nad kimś lub nad czymś”.

Odnosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, że realizowane przez nierezydentów na rzecz Wnioskodawcy czynności w ramach Usługi R&D7 stanowią świadczenia o podobnym charakterze do usług zarzadzania i kontroli oraz usług doradczych.

Podmioty zagraniczne w rzeczywistości organizują bowiem i kierują prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością badawczo-rozwojową poprzez jej planowanie, dokonywanie wyboru który projekt badawczy powinien być zrealizowany, zarzadzanie zasobami, ocenę efektów (monitorowanie prawidłowości implementacji i zastosowania procedur, metod, narzędzi) oraz kontrolowanie pożądanych rezultatów (monitorowanie efektywności). Powyższym działaniom towarzyszą czynności charakterystyczne dla usług doradczych. Jak Wnioskodawca wskazał bowiem we wniosku to kontrahenci „znajdują rozwiązania”, „definiują właściwe narzędzia, procedury, standardy”. Zagraniczni kontrahenci Wnioskodawcy wykorzystują zatem swoją wiedzę, znajomość rzeczy, praktykę poprzez wskazywanie najlepszych, najskuteczniejszych rozwiązań do ich zastosowania do danego problemu. Tym samym doradzają Wnioskodawcy jak prawidłowo i efektywnie prowadzić działalność badawczo-rozwojową. Jak wskazał Wnioskodawca w swoim stanowisku w sprawie, ww. usługi obejmują udzielenie wsparcia w zakresie działalności badawczo-rozwojowej, polegającego na jej koordynacji oraz opracowywaniu strategii i służą określeniu kierunków prac badawczo-rozwojowych, czy też definiowaniu standardów i procesów.

Usługi R&D7 w swej istocie sprowadzają się zatem do doradztwa i wsparcia działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawcy, zarządzania czynnościami realizowanymi w ramach tej działalność oraz kontroli jej efektywności. Innymi słowy doradczy (wspierający), zarządczy i kontrolny czynnik tych usług determinuje ich charakter i pozwala je uznać za usługi wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a updop.

Skoro zatem nabywane przez Wnioskodawcę ww. Usługi R&D7 podlegają pod dyspozycję art. 21 ust. 1 updop jako usługi podobne do wymienionych w pkt 2a tego przepisu usług, to Wnioskodawca jest/będzie obowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku u źródła przy wypłacie wynagrodzenia z tytułu ww. usług na podstawie art. 26 ust. 1 updop przy jednoczesnym zachowaniu warunków wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej.

Zatem Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązku pobrania podatku u źródła zgodnie z art. 26 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz pkt 2a updop z tytułu płatności realizowanych przez Wnioskodawcę na rzecz zagranicznych kontrahentów za Usługi R&D7 należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do przywołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 14na § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w zdarzeniu przyszłym w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin