Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3.4012.115.2020.2.WB
z 4 czerwca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a , art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2020 r. (data wpływu 24 lutego 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 maja 2020 r. (data wpływu 19 maja 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• możliwości zastosowania 8% stawki podatku od towarów i usług przy sprzedaży kompletu licencji (12 narzędzi) w przypadku posiadania przez Wnioskodawcę jedynie w stosunku do 8 z nich praw autorskich – jest nieprawidłowe;
• możliwości zastosowania przez Wnioskodawcę zwolnienia od podatku od towarów i usług w zakresie przeprowadzenia opisanych we wniosku szkoleń wraz z materiałami – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania 8% stawki podatku od towarów i usług przy sprzedaży kompletu licencji (12 narzędzi) w przypadku posiadania przez Wnioskodawcę jedynie w stosunku do 8 z nich praw autorskich oraz możliwości zastosowania przez Wnioskodawcę zwolnienia od podatku od towarów i usług w zakresie przeprowadzenia opisanych we wniosku szkoleń wraz z materiałami. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 11 maja 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz podpis pod wnioskiem.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca to wydawnictwo zajmujące się tworzeniem, wydawaniem oraz sprzedażą publikacji specjalistycznych – testów psychologicznych i pedagogicznych. Część oferty stanowią publikacje adaptowane do warunków polskich oraz normalizowane na polskiej populacji na podstawie umów licencyjnych podpisywanych z podmiotami zagranicznymi. Pozostałe publikacje powstają w gronie ekspertów krajowych na podstawie umów wydawniczych. W znacznej ich części współautorem jest właściciel przedsiębiorstwa – badacz w stopniu doktora nauk społecznych w zakresie psychologii. Wszystkie produkty znajdujące się w ofercie wydawniczej Pracowni mają charakter wąsko-specjalistyczny i stanowią efekt naukowej pracy twórczej w obszarze psychologii i pedagogiki.

W dniu 25 września 2019 r. Pracownia podpisała umowę za wynagrodzeniem z Uniwersytetem w ramach Projektu współfinansowanego przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego, której przedmiotem jest dostawa kompletu licencji na nieograniczone wykorzystanie w celach dydaktycznych narzędzi diagnozy psychologicznej oraz edukacyjnej (opcjonalnie), zwanych dalej licencjami dla wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu. Przedmiot umowy obejmuje zamówienie podstawowe:

1. dostawę kompletu licencji (składającego się z dwunastu narzędzi) na nieograniczone wykorzystanie w celach dydaktycznych narzędzi diagnozy psychologicznej;
2. dostarczenie harmonogramu i programu szkolenia wraz z wszystkimi materiałami szkoleniowymi, oraz przeprowadzenie minimum czterodniowego programu szkolenia w zakresie używania licencjonowanych narzędzi wraz z przekazaniem know-how, w ramach proponowanego programu szkoleniowego (rozwojowego), z zakresu używania wszystkich narzędzi będących przedmiotem licencji oraz tam, gdzie to konieczne, umożliwienia certyfikacji w zakresie danych narzędzi;
3. wsparcie techniczne przez okres 30 dni po odbyciu szkolenia.
   
   

Niniejszy wniosek złożono uprzednio dnia 17 października 2019 r. Po złożeniu wniosku KIS przedstawił szereg zapytań. Jednakże w wyniku przekroczenia ustawowego czasu na udzielenie odpowiedzi wniosek został oddalony bez rozpatrzenia. W związku z powyższym Wnioskodawca poniżej przedstawia odpowiedzi na uprzednio otrzymane pytania szczegółowe.

Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Wspomniane powyżej licencje dotyczą narzędzi diagnostycznych: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12.

Fakt, iż Wnioskodawca posiada prawa autorskie do ośmiu narzędzi (zaś przedmiotem zamówienia jest dwanaście narzędzi) wynika z tego, że Wnioskodawca jest autorem właśnie ośmiu spośród dwunastu przedmiotowych narzędzi. Dotyczy to narzędzi oznaczonych numerami: 2, 5, 6, 7, 9, 10, 11, 12. Wnioskodawca dysponuje prawami do pozostałych narzędzi (poz. 1, 3, 4, 8) na podstawie wydawniczych umów autorskich, które podpisał z autorami poszczególnych narzędzi przenoszących na Wnioskodawcę autorskie prawa majątkowe na rzeczone utwory. Dostawa kompletu licencji polega na przekazaniu Zamawiającemu kompletów narzędzi diagnostycznych wchodzących w skład każdej pozycji – w postaci recenzowanych publikacji (monografii) obejmujących podręcznik testowy, tablice i materiały testowe oraz płyty CD zawierające niezbędne materiały i arkusze testowe. Każda z tych publikacji posiada numer ISBN. Dostawa realizowana jest na rzecz Uniwersytetu.

Jako twórca (w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych) Wnioskodawca wykonuje narzędzia oznaczone w wyżej przedstawionej tabeli numerami: 2, 5, 6, 7, 9, 10, 11, 12. Wnioskodawca dysponuje prawami do pozostałych narzędzi (poz. 1, 3, 4, 8) na podstawie wydawniczych umów autorskich, które podpisał z autorami poszczególnych narzędzi przenoszących na Wnioskodawcę autorskie prawa majątkowe na rzeczone utwory. Narzędzia 2, 5, 6, 7, 9, 10, 11, 12 zostały stworzone (współtworzone) przez Wnioskodawcę, prawa do pozostałych (poz. 1, 3, 4, 8) posiadł na skutek umów autorskich, które podpisał z autorami tych narzędzi przenoszących na Wnioskodawcę autorskie prawa majątkowe na rzeczone utwory. (…).

Ponieważ działalność wydawniczą Wnioskodawca prowadzi w ramach własnej działalności gospodarczej – nie wypłaca tym samym sobie odrębnych honorariów autorskich tytułem praw posiadanych do swoich narzędzi – a są one realizowane jako zysk prowadzonej działalności. Ponieważ dostawa zamówionej w postępowaniu przetargowym usługi ma charakter kompleksowy i specjalistyczny przy jej wycenie Wnioskodawca kieruje się kosztem narzędzi wchodzących w skład zamówienia, kosztem wykonania płyt CD oraz digitalizacji części materiałów oraz prognozowanym szacunkowo zyskiem utraconym z komercyjnej sprzedaży narzędzi w przedmiocie zamówienia związanym z przekazaniem na rzecz Uniwersytetu (jego pracowników i studentów) licencji na nieograniczone ich wykorzystanie w celach dydaktycznych.

Cena za realizację 2. i 3. punktu zamówienia określona jest na podstawie szacowanego nakładu czasu na jego realizację, koniecznych potencjalnych kosztów dodatkowych oraz rynkowej stawki roboczogodziny szkoleniowej stosowanej w przypadku szkoleń wąsko specjalistycznych.

Na fakturze dokumentującej sprzedaż licencji wyszczególniono: „Dostawa kompletu licencji na nieograniczone wykorzystywanie w celach dydaktycznych narzędzi diagnozy psychologicznej. Umowa nr (…) zaś na fakturze dokumentującej sprzedaż usług szkoleniowych: „Realizacja szkoleń w zakresie licencjonowanych narzędzi wraz z materiałami szkoleniowymi i wsparciem technicznym”.

Część narzędzi będących przedmiotem zamówienia wymaga ukończenia szkoleń certyfikacyjnych – czyli nadających uprawniania do posługiwania się tymi narzędziami (poz. 2, 8, 9, 10, 11). Certyfikacja ta zrealizowana będzie w ramach szkoleń wspomnianych w pkt 2 i 3 zamówienia. Świadczone w ramach projektu usługi szkoleniowe na rzecz uczestników są nauczaniem pozostającym w bezpośrednim związku z ich branżą i mają na celu uzyskanie i uaktualnienie wiedzy do celów stricte zawodowych.

Wnioskodawca nie ubiegał się o wydanie akredytacji w rozumieniu ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe.

Usługi będące przedmiotem wniosku są w co najmniej 70% finansowane ze środków publicznych.

Wnioskodawca posiada dokumentację potwierdzającą, że źródłem finansowania rzeczonych usług są środki publiczne.

Szkolenia w zakresie używania licencjonowanych narzędzi są ściśle związane z usługą dostawy licencji, ponieważ częścią tych narzędzi (poz. 2, 8, 9, 10, 11), zgodnie z wymogami narzuconymi przez ich autorów, można posługiwać się wyłącznie po przeszkoleniu certyfikacyjnym.

Wsparcie techniczne realizowane przez okres 30 dni po odbyciu szkolenia jest związane z usługą dostawy licencji dotyczy bowiem wyłącznie licencjonowanych narzędzi, nie sposób jednak określić, czy jest ono niezbędne do prawidłowego korzystania z narzędzi. Wymóg wsparcia technicznego wprowadzono na życzenie zamawiającego, aby umożliwić uczestnikom szkoleń pomoc i nadzór fachowy (wsparcie) w okresie pierwszego miesiąca posługiwania się narzędziami diagnostycznymi.

W piśmie z dnia 11 maja 2020 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Wnioskodawca wskazał, że:

1. Wytworzone narzędzia stanowią utwory w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
2. Wnioskodawcy będzie przysługiwało honorarium za realizację wszystkich dwunastu narzędzi.
3. Wnioskodawca nie jest jednostką systemu oświaty.
4. Wnioskodawca nie jest uczelnią, jednostką naukową PAN ani też instytutem badawczym.
5. Usługi opisane we wniosku mieszczą się w pojęciu usług kształcenia zawodowego.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy Przedsiębiorca ma prawo zastosować stawkę VAT 8% przy sprzedaży kompletu licencji (12 narzędzi), jeżeli do ośmiu z nich posiada prawa autorskie?
2. Czy Przedsiębiorca może zastosować stawkę „zw” na przeprowadzenie szkoleń wraz z materiałami?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z poz. 181 załącznika nr 3 do Ustawy o VAT Przedsiębiorca ma prawo zastosować stawę 8% do sprzedaży kompletu licencji będących przedmiotem umowy, a do przeprowadzenia szkoleń współfinasowanych przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego stawkę zw zgodnie z art. 43 pkt 29 ustawy o VAT w zw. z § 13 ust. 1 pkt 19 rozporządzenia Ministra Finansów z 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W myśl art. 5a ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 października 2019 r., a stosowanym do 30 czerwca 2020 r.), towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z wyżej wskazanymi regulacjami, przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni jego odbiorca odnoszący korzyść związaną z tym świadczeniem.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług czynności, które podlegają opodatkowaniu, tj. dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług powinny mieć charakter odpłatny, z tym, że pomiędzy otrzymaną zapłatą a wykonanym świadczeniem powinien istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonanego świadczenia, a zatem wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast, zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na podstawie art. 146aa ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W poz. 181 załącznika nr 3 do ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 października 2019 r., a stosowanym do 30 czerwca 2020 r.), zawierającego wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, wymienione zostały (bez względu na symbol PKWiU) usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca to wydawnictwo zajmujące się tworzeniem, wydawaniem oraz sprzedażą publikacji specjalistycznych – testów psychologicznych i pedagogicznych. Część oferty stanowią publikacje adaptowane do warunków polskich oraz normalizowane na polskiej populacji na podstawie umów licencyjnych podpisywanych z podmiotami zagranicznymi. Pozostałe publikacje powstają w gronie ekspertów krajowych na podstawie umów wydawniczych. W znacznej ich części współautorem jest właściciel przedsiębiorstwa – badacz w stopniu doktora nauk społecznych w zakresie psychologii. Wszystkie produkty znajdujące się w ofercie wydawniczej Pracowni mają charakter wąsko-specjalistyczny i stanowią efekt naukowej pracy twórczej w obszarze psychologii i pedagogiki. W dniu 25 września 2019 r. Pracownia Testów podpisała umowę za wynagrodzeniem z Uniwersytetem w ramach Projektu współfinansowanego przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego, której przedmiotem jest dostawa kompletu licencji na nieograniczone wykorzystanie w celach dydaktycznych narzędzi diagnozy psychologicznej oraz edukacyjnej (opcjonalnie), zwanych dalej licencjami dla wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu. Przedmiot umowy obejmuje zamówienie podstawowe:

• dostawę kompletu licencji (składającego się z dwunastu narzędzi) na nieograniczone wykorzystanie w celach dydaktycznych narzędzi diagnozy psychologicznej;
• dostarczenie harmonogramu i programu szkolenia wraz z wszystkimi materiałami szkoleniowymi, oraz przeprowadzenie minimum czterodniowego programu szkolenia w zakresie używania licencjonowanych narzędzi wraz z przekazaniem know-how, w ramach proponowanego programu szkoleniowego (rozwojowego), z zakresu używania wszystkich narzędzi będących przedmiotem licencji oraz tam, gdzie to konieczne, umożliwienia certyfikacji w zakresie danych narzędzi;
• wsparcie techniczne przez okres 30 dni po odbyciu szkolenia.
  
  

Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Wspomniane powyżej licencje dotyczą narzędzi diagnostycznych: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12.

Fakt, iż Wnioskodawca posiada prawa autorskie do ośmiu narzędzi (zaś przedmiotem zamówienia jest dwanaście narzędzi) wynika z tego, że Wnioskodawca jest autorem właśnie ośmiu spośród dwunastu przedmiotowych narzędzi. Dotyczy to narzędzi oznaczonych powyżej numerami: 2, 5, 6, 7, 9, 10, 11, 12. Wnioskodawca dysponuje prawami do pozostałych narzędzi (poz. 1, 3, 4, 8) na podstawie wydawniczych umów autorskich, które podpisał z autorami poszczególnych narzędzi przenoszących na Wnioskodawcę autorskie prawa majątkowe na rzeczone utwory. Dostawa kompletu licencji polega na przekazaniu Zamawiającemu kompletów narzędzi diagnostycznych wchodzących w skład każdej pozycji – w postaci recenzowanych publikacji (monografii) obejmujących podręcznik testowy, tablice i materiały testowe oraz płyty CD zawierające niezbędne materiały i arkusze testowe. Każda z tych publikacji posiada numer ISBN. Dostawa realizowana jest na rzecz Uniwersytetu. Jako twórca (w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych) Wnioskodawca wykonuje narzędzia oznaczone w wyżej przedstawionej tabel numerami: 2, 5, 6, 7, 9, 10, 11, 12. Wnioskodawca dysponuje prawami do pozostałych narzędzi (poz. 1, 3, 4, 8) na podstawie wydawniczych umów autorskich, które podpisał z autorami poszczególnych narzędzi przenoszących na Wnioskodawcę autorskie prawa majątkowe na rzeczone utwory. Narzędzia 2, 5, 6, 7, 9, 10, 11, 12 zostały stworzone (współtworzone) przez Wnioskodawcę, prawa do pozostałych (poz. 1, 3, 4, 8) posiadł na skutek umów autorskich, które podpisał z autorami tych narzędzi przenoszących na Wnioskodawcę autorskie prawa majątkowe na rzeczone utwory. (…). Ponieważ działalność wydawniczą Wnioskodawca prowadzi w ramach własnej działalności gospodarczej – nie wypłaca tym samym sobie odrębnych honorariów autorskich tytułem praw posiadanych do swoich narzędzi – a są one realizowane jako zysk prowadzonej działalności. Ponieważ dostawa zamówionej w postępowaniu przetargowym usługi ma charakter kompleksowy i specjalistyczny przy jej wycenie Wnioskodawca kieruje się kosztem narzędzi wchodzących w skład zamówienia, kosztem wykonania płyt CD oraz digitalizacji części materiałów oraz prognozowanym szacunkowo zyskiem utraconym z komercyjnej sprzedaży narzędzi w przedmiocie zamówienia związanym z przekazaniem na rzecz Uniwersytetu (jego pracowników i studentów) licencji na nieograniczone ich wykorzystanie w celach dydaktycznych. Cena za realizację 2. i 3. punktu zamówienia określona jest na podstawie szacowanego nakładu czasu na jego realizację, koniecznych potencjalnych kosztów dodatkowych oraz rynkowej stawki roboczogodziny szkoleniowej stosowanej w przypadku szkoleń wąsko specjalistycznych. Na fakturze dokumentującej sprzedaż licencji wyszczególniono: „Dostawa kompletu licencji na nieograniczone wykorzystywanie w celach dydaktycznych narzędzi diagnozy psychologicznej. Umowa nr (…) zaś na fakturze dokumentującej sprzedaż usług szkoleniowych: „Realizacja szkoleń w zakresie licencjonowanych narzędzi wraz z materiałami szkoleniowymi i wsparciem technicznym”. Część narzędzi będących przedmiotem zamówienia wymaga ukończenia szkoleń certyfikacyjnych – czyli nadających uprawniania do posługiwania się tymi narzędziami (poz. 2, 8, 9, 10, 11). Certyfikacja ta zrealizowana będzie w ramach szkoleń wspomnianych w pkt 2 i 3 zamówienia. Świadczone w ramach projektu usługi szkoleniowe na rzecz uczestników są nauczaniem pozostającym w bezpośrednim związku z ich branżą i mają na celu uzyskanie i uaktualnienie wiedzy do celów stricte zawodowych. Wnioskodawca nie ubiegał się o wydanie akredytacji w rozumieniu ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe. Usługi będące przedmiotem wniosku są w co najmniej 70% finansowane ze środków publicznych. Wnioskodawca posiada dokumentację potwierdzającą, że źródłem finansowania rzeczonych usług są środki publiczne. Szkolenia w zakresie używania licencjonowanych narzędzi są ściśle związane z usługą dostawy licencji, ponieważ częścią tych narzędzi (poz. 2, 8, 9, 10, 11), zgodnie z wymogami narzuconymi przez ich autorów, można posługiwać się wyłącznie po przeszkoleniu certyfikacyjnym. Wsparcie techniczne realizowane przez okres 30 dni po odbyciu szkolenia jest związane z usługą dostawy licencji dotyczy bowiem wyłącznie licencjonowanych narzędzi, nie sposób jednak określić, czy jest ono niezbędne do prawidłowego korzystania z narzędzi. Wymóg wsparcia technicznego wprowadzono na życzenie zamawiającego, aby umożliwić uczestnikom szkoleń pomoc i nadzór fachowy (wsparcie) w okresie pierwszego miesiąca posługiwania się narzędziami diagnostycznymi Wytworzone narzędzia stanowią utwory w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawcy będzie przysługiwało honorarium za realizację wszystkich dwunastu narzędzi. Wnioskodawca nie jest jednostką systemu oświaty. Wnioskodawca nie jest uczelnią, jednostką naukową PAN ani też instytutem badawczym. Usługi opisane we wniosku mieszczą się w pojęciu usług kształcenia zawodowego.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą możliwości zastosowania 8% stawki podatku od towarów i usług przy sprzedaży kompletu licencji (12 narzędzi) w przypadku posiadania przez Wnioskodawcę jedynie w stosunku do 8 z nich autorskich praw autorskich.

W tym miejscu wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji twórcy, ustawodawca w powyższym zakresie odsyła do przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W tym miejscu należy zauważyć, że zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.), przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności, przedmiotem prawa autorskiego – w myśl art. 1 ust. 2 ww. ustawy – są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

Zgodnie z treścią art. 8 ust. 1 ww. ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Ustawodawca posłużył się syntetyczną definicją utworu, określając w sposób generalny cechy konieczne, wyróżniające utwór od innych rezultatów działalności człowieka. Utwór musi zatem wykazywać łącznie trzy cechy:

1. stanowić przejaw działalności człowieka (twórcy);
2. stanowić przejaw działalności twórczej;
3. mieć indywidualny charakter.
   
   

O ile sens pierwszej z cech nie budzi wątpliwości, dwie pozostałe mają charakter ocenny. Jednakże stwierdzenie, że utwór to przejaw działalności twórczej uwypukla fakt, że utwór powinien stanowić rezultat działalności o charakterze kreacyjnym. Przesłanka ta, niekiedy określana przesłanką „oryginalności” utworu, kładzie nacisk na aspekt przedmiotowy, tj. odnoszący się do samego wytworu ludzkiego umysłu. Spełniona zostaje, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Nie może natomiast być uznany za utwór i objęty ochroną prawa autorskiego taki przejaw ludzkiej aktywności umysłowej, który jest rutynowy, standardowy lub typowy. Podkreśla to konieczność łącznego traktowania obu z wymienionych w pkt 2 i pkt 3 cech. Sam „przejaw działalności twórczej” nie jest warunkiem wystarczającym do zakwalifikowania określonego wytworu jako przedmiotu prawa autorskiego. Konieczne jest, by wytwór taki miał indywidualny charakter, tzn. żeby cechował się indywidualnością. Muszą zatem charakteryzować go dostatecznie doniosłe różnice w porównaniu z uprzednio wytworzonymi produktami intelektualnymi.

Twórcy przysługują autorskie prawa osobiste. Przepis art. 16 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych stanowi, że jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, autorskie prawa osobiste chronią nieograniczoną w czasie i niepodlegającą zrzeczeniu się lub zbyciu więź twórcy z utworem, a w szczególności prawo do:

1. autorstwa utworu,
2. oznaczenia utworu swoim nazwiskiem lub pseudonimem albo do udostępniania go anonimowo,
3. nienaruszalności treści i formy utworu oraz jego rzetelnego wykorzystania,
4. decydowania o pierwszym udostępnieniu utworu publiczności,
5. nadzoru nad sposobem korzystania z utworu.
   
   

Zgodnie z art. 17 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, twórcy przysługuje wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu (autorskie prawa majątkowe).

Jednocześnie wskazać należy, że w myśl postanowień rozdziału 5 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, autorskie prawa majątkowe do utworu mogą przejść na inne osoby na podstawie umowy o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub na podstawie umowy o korzystanie z utworu, zwanej licencją.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 pkt 1 i 2 i ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – jeżeli ustawa nie stanowi inaczej:

1. autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy;
2. nabywca autorskich praw majątkowych może przenieść je na inne osoby, chyba że umowa stanowi inaczej.
   
   

Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji pojęcia „honorarium”, zatem można wyjaśnić jego znaczenie posługując się Słownikiem Języka Polskiego (Słownik Współczesnego Języka Polskiego, Wydawnictwo Wilga, Warszawa 1996, str. 309), według którego „honorarium to wynagrodzenie za pracę w wolnych zawodach”; ustawa ta nie definiuje także pojęcia „wolnego zawodu”. Nie oznacza to jednak, że wynagrodzenie otrzymane z tytułu udzielenia licencji do utworu, nie stanowi wynagrodzenia za pracę w wolnym zawodzie o charakterze honorarium, a wynagrodzenia za wykonaną pracę nie można utożsamiać z zapłatą za usługę wykonaną w ramach działalności gospodarczej.

Jak wskazano na wstępie, na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy, w zw. z poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy, usługi twórców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, korzystają z obniżonej stawki podatku VAT w wysokości 8%.

Z powołanych powyżej unormowań ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynika, że twórcy, zgodnie z przepisem art. 16 ustawy o prawie autorskim przysługują autorskie prawa osobiste obejmujące przede wszystkim prawo autora do wiązania z dziełem jego nazwiska. Prawo to nigdy nie wygasa i jest, z natury rzeczy, niezbywalne, nie można się go zrzec ani przenieść na inną osobę. W ramach ochrony dóbr osobistych autor ma prawo do przedstawienia utworu pod pseudonimem lub anonimowo. Można więc powiedzieć, że autorskie prawa osobiste chronią pewien „intelektualny” związek twórcy z dziełem.

Drugi rodzaj praw autorskich – prawa majątkowe mogą przysługiwać w niektórych sytuacjach również osobom innym niż twórca utworu z mocy ustawy lub z mocy stosownej umowy cywilnoprawnej. Dotyczy to np. autorskich praw majątkowych pracodawcy, którego pracownik stworzył utwór.

Z powyższego zatem wynika, iż pierwotne nabycie majątkowych praw autorskich może przysługiwać podmiotowi innemu niż twórca. Jednakże twórcą, w rozumieniu ustawy o prawie autorskich jest osoba lub grupa osób, którzy stworzyli dany projekt.

Reasumując, twórcą może być wyłącznie osoba fizyczna (człowiek) będący autorem utworu w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Jeżeli utwór powstaje w ramach funkcjonowania określonej osoby prawnej, np. spółki z o.o., to de facto jest on kreowany przez osoby fizyczne, przez tę osobę prawną zatrudnione, np. w charakterze pracowników albo przyjmujących zamówienie na podstawie umowy.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca wskazał, iż jest On autorem i posiada prawa autorskie do ośmiu narzędzi opisanych we wniosku nr 2, 5, 6, 7, 9, 10, 11, 12. Ponadto z informacji zawartych we wniosku wynika, że ww. narzędzia Wnioskodawca wykonuje jako twórca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Co również istotne w analizowanej sprawie ww. narzędzia wytworzone przez Wnioskodawcę stanowią utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a Wnioskodawcy za ich zbycie będzie przysługiwało honorarium.

Zatem w sytuacji, gdy Wnioskodawca zbywać będzie narzędzia oznaczone we wniosku nr 2, 5, 6, 7, 9, 10, 11, 12, które to narzędzia będą wykonane przez Wnioskodawcę jako twórcę w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, i będą stanowić przedmiot autorskich praw majątkowych, który zgodnie z umową zostaną przeniesione na klienta, a wynagrodzenie za te narzędzia wypłacane będzie twórcy w formie honorarium, to czynność ta będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług według stawki 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy oraz art. 146aa ust. 1 pkt 2, w zw. z poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy.

Natomiast z informacji przedstawionych we wniosku jednoznacznie wynika, że Wnioskodawca chce dokonać sprzedaży kompletu 12 licencji wśród których do 4 z nich (oznaczonymi we wniosku nr 1, 3, 4, 8) dysponuje jedynie prawami na podstawie wydawniczych umów autorskich, które to umowy Zainteresowany podpisał z autorami poszczególnych narzędzi przenoszących na Wnioskodawcę autorskie prawa majątkowe na rzeczone utwory. Tym samym z przedstawionych informacji jednoznacznie wynika, że Wnioskodawcy będzie przysługiwało jedynie autorskie prawo majątkowe przeniesione na Wnioskodawcę przez twórców ww. narzędzi. Jednakże nie będzie Mu przysługiwało autorskie prawo osobiste, a w szczególności prawo do autorstwa utworu (projektu). W takim przypadku stwierdzić należy, że niespełniona więc będzie przesłanka do uznania Wnioskodawcy w stosunku do narzędzi oznaczonych we wniosku nr 1, 3, 4, 8 za twórcę w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że do sprzedaży majątkowych praw autorskich do opisanych we wniosku narzędzi nr 1, 3, 4, 8, które to narzędzia zostały stworzone przez innych twórców/autorów (na Wnioskodawcę zostały przeniesione jedynie autorskie prawa majątkowe na podstawie wydawniczych umów autorskich), nie będzie mieć zastosowania art. 41 ust. 2 ustawy w związku z poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym nie będzie mieć zastosowania stawka podatku VAT 8%. W konsekwencji przedmiotowe usługi powinny być opodatkowane stawką podatku VAT w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146aa pkt 1 ustawy.

Reasumując Wnioskodawca będzie mieć prawo do zastosowania 8% stawki podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży licencji/narzędzi oznaczonych we wniosku nr 2, 5, 6, 7, 9, 10, 11, 12, które to narzędzia/licencje będą wykonane przez Wnioskodawcę jako twórcę w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, i będą stanowić przedmiot autorskich praw majątkowych, które zgodnie z umową zostaną przeniesione na klienta, a wynagrodzenie za te narzędzia wypłacane będzie twórcy – Wnioskodawcy w formie honorarium, na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy oraz art. 146aa ust. 1 pkt 2, w zw. z poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy.

Natomiast Wnioskodawca nie będzie mieć prawo do zastosowania 8% stawki podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy w związku z poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy w zakresie sprzedaży licencji/narzędzi oznaczonych we wniosku nr 1, 3, 4, 8, które to narzędzia zostały stworzone przez innych twórców/autorów (na Wnioskodawcę zostały przeniesione jedynie autorskie prawa majątkowe na podstawie wydawniczych umów autorskich), a tym samym przedmiotowa dostawa powinna być opodatkowana stawką podatku VAT w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na uwadze całościowe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1 we wniosku należało uznać je za nieprawidłowe.

W dalszej kolejności wątpliwości dotyczą Wnioskodawcy dotyczą kwestii możliwości zastosowania przez Wnioskodawcę zwolnienia od podatku od towarów i usług w zakresie przeprowadzenia opisanych we wniosku szkoleń wraz z materiałami związanych z dostarczanymi przez Wnioskodawcę licencjami/narzędziami.

Odnosząc się do przedmiotowej kwestii w tym miejscu wskazać należy, że w obrocie gospodarczym występują świadczenia natury kompleksowej, czyli takie, które nie dają się w prosty sposób zaklasyfikować do danej kategorii, bowiem składają się z kilku różnych czynności. Dla określenia skutków podatkowych transakcji złożonych należy brać pod uwagę, czy mamy do czynienia z kompozycją świadczenia głównego – dominującego, wzbogaconą o świadczenia pomocnicze, czy też dostawca realizuje kilka odrębnych i niezależnych świadczeń.

Zaświadczenia odrębne uznaje się świadczenia wykonywane przez jednego świadczącego na rzecz jednego nabywcy, które nawet jeżeli są w pewien sposób powiązane, mogą być traktowane rozłącznie, a traktowanie to nie wpłynie na charakter żadnego z nich ani też nie sprawi, że wartość świadczeń z punktu widzenia nabywcy będzie inna, niż gdyby świadczenia te były uznane za świadczenie złożone. Przy czym ocena, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z dostawą kompleksową, czy też z szeregiem jednostkowych świadczeń, winna odbywać się w oparciu o to, czy wykonywane czynności wykazują ze sobą tak ścisłe powiązanie, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie (dla celów podatkowych) miałoby sztuczny charakter.

Świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia głównego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania z tego świadczenia głównego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej) niezależnie opodatkowane świadczenia. W sytuacji, gdy mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym – świadczeniem dwóch lub więcej czynności, tak ściśle ze sobą powiązanych, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku VAT.

Koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych wypracował Trybunał Sprawiedliwości UE, w wydanych orzeczeniach na podstawie pierwotnie obowiązującej Szóstej Dyrektywy Rady (77/388/EWG) oraz obecnie obowiązującej Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r., w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L nr 347, str. 1, z późn. zm.). W szczególności w wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd., Trybunał uznał, że każde świadczenie usług powinno być, co do zasady, traktowane jako świadczenie odrębne i niezależne. Jeżeli jednak dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej.

W wyroku TSUE z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C 572/07 RLRE Tellmer Property sro przeciwko Finanční ředitelství v Ústí nad Labem, Trybunał wskazał, że „(...) w pewnych okolicznościach formalnie odrębne świadczenia, które mogą być wykonywane oddzielnie, a zatem które mogą oddzielnie prowadzić do opodatkowania lub zwolnienia, należy uważać za jednolitą czynność, jeżeli nie są od siebie niezależne. Jest tak na przykład w sytuacji, gdy można stwierdzić, że jedno lub więcej świadczeń stanowi świadczenie główne, a inne świadczenie lub świadczenia stanowią jedno lub więcej świadczeń pomocniczych dzielących los podatkowy świadczenia głównego. W szczególności dane świadczenie należy uważać za świadczenie pomocnicze w stosunku do świadczenia głównego, gdy dla klientów nie stanowi ono celu samego w sobie, lecz środek do korzystania na jak najlepszych warunkach z głównej usługi usługodawcy” oraz „(...) jednolite świadczenie występuje w przypadku, gdy dwa lub więcej elementy albo dwie lub więcej czynności dokonane przez podatnika są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie jedno niepodzielne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny”.

Natomiast o tym, czy będziemy mieli do czynienia z kompleksową dostawą towarów, czy też kompleksowym świadczeniem usług, powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg – Gelting Linien; z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny, wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku, gdy istotą transakcji będą inne czynności, to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

W konsekwencji, w przypadku świadczeń o charakterze złożonym o sposobie opodatkowania, w tym wysokości stawki podatku, decydować będzie to, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jednym świadczeniem kompleksowym czy też z szeregiem jednostkowych świadczeń. Świadczenie o charakterze złożonym podlega opodatkowaniu według jednolitych zasad właściwych dla świadczenia głównego.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach opisanego we wniosku projektu dokona dostawy na rzecz Uniwersytetu kompletu (12) licencji/narzędzi (w stosunku do 8 z nich Wnioskodawca jest twórcą w rozumieniu o prawie autorskim i prawach pokrewnych i posiada prawa autorskie). Ponadto w ramach ww. projektu Wnioskodawca świadczy także usługi w zakresie usług szkoleniowych na rzecz uczestników projektu związane z dostawą licencji/narzędzi. Wnioskodawca wskazał również, że wystawia fakturę dokumentującą sprzedaż licencji/narzędzi oraz osobno dokumentuje sprzedaż świadczonych w ramach ww. projektu usług szkoleniowych. Co jednak istotne w analizowanej sprawie Zainteresowany wskazał, że część narzędzi będących przedmiotem zamówienia wymaga ukończenia szkoleń certyfikacyjnych – czyli nadających uprawnienia do posługiwania się tymi narzędziami, a certyfikacja ta odbywać się będzie w ramach szkoleń będących przedmiotem wniosku. Jak również wskazał Wnioskodawca – świadczone w ramach projektu usługi szkoleniowe dla uczestników są nauczaniem pozostającym w bezpośrednim związku z ich branżą. Kluczową kwestią dla rozstrzygnięcia ww. wątpliwości Wnioskodawcy jest fakt, iż jak wskazał Zainteresowany w opisie sprawy szkolenia w zakresie używania będących przedmiotem wniosku licencji/narzędzi są ściśle związane z usługą dostawy licencji – w stosunku do części narzędzi zgodnie z wymogami narzuconymi przez autorów narzędzi można posługiwać się wyłącznie po przeszkoleniu certyfikacyjnym (szkoleniu będącym przedmiotem wniosku). Ponadto wsparcie techniczne opisane we wniosku będzie realizowane przez okres 30 dni po odbyciu szkolenia i jest związane z usługą dostaw licencji.

Mając na uwadze dokonaną powyżej analizę przepisów prawa oraz informacji przedstawionych we wniosku wskazać należy, że w przedmiotowym przypadku usługa przeprowadzenia przez Wnioskodawcę szkoleń wraz z dostawą materiałów na rzecz uczestników projektu będą stanowić usługę ściśle związaną z dostawą licencji/narzędzi dostarczanych w ramach projektu na rzecz Uniwersytetu. Tym samym przedmiotowe usługi szkoleniowe winny być traktowane jako jedno kompleksowe świadczenie wraz z dostawą licencji/narzędzi. W analizowanej sprawie będziemy mieć do czynienia z jednym świadczeniem kompleksowym, ponieważ szkolenia przeprowadzane przez Wnioskodawcę dotyczą ściśle dostawy licencji/narzędzi – i zgodnie z narzuconymi przez autorów narzędzi wymogami – bez wyświadczenia przez Zainteresowanego przedmiotowych usług szkoleniowych niektórymi narzędziami/licencjami nie można się posługiwać. W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia zatem ze świadczeniem złożonym (kompleksowym), ponieważ relacja poszczególnych czynności wykonywanych w ramach projektu dzieli je na świadczenie podstawowe (dostawa licencji/narzędzi) oraz świadczenie pomocnicze ściśle związane z świadczeniem podstawowym – świadczenie umożliwiające wykonanie świadczenia podstawowego (świadczenie usług szkoleniowych w stosunku do narzędzi/licencji dostarczonych w ramach projektu).

Reasumując, w przedmiotowej sprawie świadczone przez Wnioskodawcę usługi szkoleniowe wraz z materiałami będą wchodzić w skład usługi kompleksowej związanej z dostawą przez Wnioskodawcę na rzecz Uniwersytetu licencji/narzędzi. Tym samym usługi kształcenia wraz z materiałami nie będą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług gdyż jako usługa wchodząca w skład świadczenia kompleksowego będą opodatkowane według stawki właściwej VAT dla dostawy licencji/narzędzi.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 należało ocenić jako nieprawidłowe.

Ponadto, zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W konsekwencji w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.