Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.27.2020.MS
z 8 czerwca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2020 r. (data wpływu 13 stycznia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 czerwca 2020 r. (data wpływu 1 czerwca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

Z uwagi na braki formalne wniosku, Organ podatkowy pismem z dnia 10 marca 2020 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.27.2020.1.MS (doręczonym w dniu 11 marca 2020 r.) wezwał Wnioskodawcę na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 1 czerwca 2020 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 1 czerwca 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (po uzupełnieniu wniosku):

Wnioskodawca (dalej Podatnik, ) prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Nie zatrudnia żadnych pracowników, ani na podstawie umowy o pracę, ani na podstawie innej umowy cywilnoprawnej. Podatnik nie jest też stroną umowy spółki cywilnej. Dochody z prowadzonej działalności gospodarczej rozlicza na zasadach podatku liniowego (art. 30c ust. 1 ustawy o PIT). Podatnik nie zamierza w przyszłości rezygnować z tej formy rozliczania podatku dochodowego. Podatnik prowadzi księgę przychodów i rozchodów na potrzeby rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych. Jest On rezydentem podatkowym w Polsce. Realizuje wszystkie swoje usługi na rzecz jednej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej „Spółka”) na podstawie umowy o świadczenie usług. Spółka posiada siedzibę w Polsce. Jedynym udziałowcem Spółki jest spółka z siedzibą w Wielkiej Brytanii. Podatnik nie wyklucza świadczenia usług również na rzecz innych podmiotów. Podstawą współpracy podatnika ze Spółką jest pisemna umowa o współpracy. Umowa określa jedno wynagrodzenie za wszystkie usługi realizowane przez podatnika. Konkretyzacja zadań polega na przedstawieniu przez Spółkę pożądanego kierunku rozwoju oprogramowania, pozostawiając podatnikowi pełną samodzielność w planowaniu, doborze metod, projektowaniu i implementacji. Podatnik dysponuje także swobodą miejsca i czasu wykonywania zleconych zadań. Podatnik w przypadku ewentualności zlecenia swoich zadań podwykonawcy odpowiada za jego działania jak za swoje. Podatnik rozlicza się ze Spółką co miesiąc, wystawiając fakturę, na której zawsze znajduje się pozycja dotycząca usług programistycznych i, w zależności od zlecenia przez Spółkę dodatkowych czynności, mogą znaleźć się również pozycje niestanowiące bezpośrednio tworzenia kodu źródłowego, ale w pewnym stopniu z nim związane (np. udział w branżowej konferencji). Przedmiotem działalności gospodarczej podatnika są usługi programistyczne. W ramach prowadzonej działalności podatnik zajmuje się tworzeniem, rozwijaniem, modyfikowaniem programów komputerowych (PKD 62.01.Z). Podatnik tworzy kod źródłowy oprogramowania przeznaczonego do usprawniania procesów biznesowych w dużych przedsiębiorstwach. Oprogramowanie to stanowi część innego programu komputerowego – platformy udostępnianej przez Spółkę jej klientom.

W działalności programistycznej Podatnika można wskazać dwa zasadnicze obszary:

1. tworzenie programów komputerowych, które można opisać jako moduły, które realizują samodzielne funkcje i mogą być wykorzystywane jako niezależne elementy innych programów komputerowych. Są to takie programy komputerowe (funkcje), które stanowią rozwiązania wykorzystywane bezpośrednio przez użytkownika programu,
2. tworzenie programów komputerowych będących algorytmami (funkcjami) stanowiącymi część modułów takich jak opisane pod lit. a). Są to algorytmy realizujące ściśle określone funkcje niezbędne do prawidłowego funkcjonowania całego programu komputerowego (konkretnego modułu). Nie są to algorytmy realizujące funkcje z punktu widzenia użytkownika programu, ale stanowią algorytmy niezbędne do prawidłowego funkcjonowania całego programu komputerowego.
   
   

Opisane moduły i algorytmy są programami komputerowymi, o których mowa w art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.), i zgodnie z tym artykułem podlegają ochronie, gdyż zostały wyrażone w postaci kodu źródłowego. W ramach działalności programistycznej Podatnik wykorzystuje wiedzę informatyczną (m.in. znajomość języków programowania, metodologii programowania) oraz wiedzę matematyczną. Wykorzystanie tej wiedzy jest podstawą tworzenia nowych programów komputerowych, które realizują różnego rodzaju funkcje służące usprawnianiu procesów biznesowych. Wspomniane funkcje tworzone są na indywidualne potrzeby konkretnych klientów Spółki, w związku z czym stanowią one rozwiązania nowe. Usługi informatyczne Podatnika świadczone są głównie w technologii big data, ocierają się również o uczenie maszynowe. W znacznej mierze oprogramowanie tworzone przez Niego służy zatem analizie dużych i zmiennych w czasie danych, na podstawie której korzystający z takiego narzędzia podmiot może pozyskać nową wiedzę pozwalającą zoptymalizować, tj. zaprojektować nowe lub ulepszyć istniejące procesy biznesowe.

Przeprowadzenie takich analiz nie byłoby możliwe bez zaprojektowania i wdrożenia specjalnych programów komputerowych, których funkcjonowanie opiera się na specjalnie wykreowanych, nowych i specyficznych metodach analizy określonych danych. Tego typu analizy nie stanowią rutynowych procesów w działalności podmiotów gospodarczych. W swojej działalności Podatnik opracowuje zarówno nowe, jak i ulepszone produkty (oprogramowanie komputerowe), niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej jego kontrahentów i użytkowników oprogramowania, i istotnie odróżniające się od już funkcjonujących rozwiązań. Podatnik wykonuje swoją działalność w sposób systematyczny. Wszelkie prace mają charakter zorganizowany – realizowane są wedle ustalanego harmonogramu i zgodnie z przyjętą dla danych prac metodyką prac programistycznych. Wiele prac jest realizowanych przez podatnika we współpracy z innymi programistami prowadzącymi niezależne działalności gospodarcze i posiadającymi podobne do podatnika umowy o współpracy ze Spółką. Nie zmienia to faktu, że Podatnik samodzielnie tworzy programy komputerowe opisane wyżej pod lit. a) i b), i przysługują mu autorskie prawa osobiste do nich. Prace poszczególnych programistów ewidencjonowane są w specjalnym systemie w taki sposób, że jest możliwe ustalenie kto i kiedy stworzył poszczególne elementy kodu źródłowego. Programy tworzone przez podatnika połączone z programami tworzonymi przez innych programistów współtworzą jeden program komputerowy realizujący kompleksowy zestaw wielu powiązanych funkcji. Praca nad oprogramowaniem tworzonym przez Niego nie ma charakteru incydentalnego ze względu na stałe i zmienne potrzeby klientów w zakresie tworzenia tego typu narzędzi. Działalność Podatnika prowadzona jest już od kilku lat. Wszystkie programy komputerowe wykonane w ramach działalności gospodarczej są Jego autorstwa. Podatnik otrzymuje od Spółki konkretny problem, który należy rozwiązać projektując stosowne rozwiązanie informatyczne. Dysponuje On swobodą w określeniu sposobu rozwiązania tego problemu – samodzielnie poszukuje rozwiązania i dobiera metody pracy, projektuje strukturę oprogramowania w zakresie w jakim je samodzielnie tworzy i samodzielnie tworzy kod źródłowy programu komputerowego. Jego działalność ma charakter kreatywny. Struktura programu i kod źródłowy zawsze stanowią nowe wytwory intelektu i nie są kopiami istniejących rozwiązań ani nie powstają jako opracowanie dostarczonego podatnikowi gotowego projektu. Najczęściej nowa jest również sama funkcja, projektowana do bardzo konkretnych celów klienta podatnika, który wcześniej nie korzystał z takiego rozwiązania. W oparciu o swoją wiedzę podatnik tworzy zatem nowe narzędzia informatyczne. Efekt jego prac jest ustalony w formie konkretnego kodu źródłowego podlegającego ochronie na podstawie ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.). W świetle powyższego, działalność Podatnika jest działalnością badawczo-rozwojową, tj. w tym wypadku działalnością obejmującą prace rozwojowe podejmowane w sposób systematyczny, w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy (matematycznej, informatycznej) do tworzenia nowych zastosowań (usprawnianie konkretnych procesów biznesowych). Wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę Podatnikowi naliczane jest według ustalonej umownie stawki za każdy dzień realizacji umowy o współpracy. Stosownie do postanowień umownych wynagrodzenie to obejmuje również przeniesienie majątkowych praw autorskich. Wynagrodzenie wypłacane jest raz w miesiącu. Podatnik w zamian za wynagrodzenie przenosi całość majątkowych praw autorskich do programów komputerowych wytworzonych na rzecz Spółki w ramach jego działalności. Prawa te, przekazywane są Spółce na bieżąco, wraz z ich powstawaniem, co w praktyce przejawia się częstym udostępnianiem kodu źródłowego opracowanego przez Podatnika. Przekazanie jest sfinalizowane, gdy po wystawieniu faktury podatnik otrzyma wynagrodzenie za nabycie przez Spółkę tych praw. Prawa autorskie są przenoszone na Spółkę w formie pisemnej, tzn. na mocy pisemnej umowy ramowej zawartej między podatnikiem a Spółką, a formą wyrażenia własności intelektualnej, do której prawa są przenoszone, jest elektronicznie udostępniony Spółce kod źródłowy. Umowa o współpracy precyzyjnie i szeroko określa pola eksploatacji objęte przeniesieniem majątkowych praw autorskich, łącznie z zezwoleniem na wprowadzanie przez nabywcę modyfikacji w oprogramowaniu. Podatnik od dnia 1 stycznia 2019 r. prowadzi i nadal będzie prowadził wyodrębnioną ewidencję dla projektu dotyczącego kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Ewidencja ta, zapewni wyodrębnienie wytworzonych kwalifikowanych praw własności intelektualnej (tj. praw autorskich do wytworzonych programów komputerowych) oraz ustalenie przychodu, kosztu uzyskania przychodu i dochodu (straty) przypadającej na dane kwalifikowane prawo własności intelektualnej (tu: prawo autorskie do programu komputerowego). Ewidencja będzie spełniać również inne wymagania z art. 30cb ustawy o PIT. Wszystkie wykonywane przez siebie prace, które prowadzą do wytworzenia na rzecz Spółki kwalifikowanych praw autorskich do programów komputerowych (najistotniejsze to analiza wymagań, projektowanie stosownych rozwiązań, badanie ich właściwości, i ostatecznie implementacja modułów i algorytmów), Podatnik traktował będzie jako jeden projekt badawczo-rozwojowy, ponieważ wszystkie programy komputerowe tworzone przez Niego stanowią ostatecznie część głównego projektu, tj. platformy (oprogramowania komputerowego) udostępnianej ostatecznym użytkownikom. Programy komputerowe, realizujące poszczególne funkcjonalności, nie są wprowadzane do obrotu jako programy niezależne od powyższej platformy. Comiesięczne wynagrodzenie wypłacane Podatnikowi przez Spółkę może obejmować zarówno wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich, jak i realizację dodatkowych zadań. Ustalenie tego, jaka dokładnie część wynagrodzenia jest należna z tytułu przeniesienia majątkowych praw autorskich, będzie możliwe na podstawie wspomnianej ewidencji, a ich wycena będzie proporcjonalna do czasu poświęconego przez Podatnika na ich wytworzenie. Prace Podatnika prowadzą do wytworzenia jednego rodzaju kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. praw autorskich do programu komputerowego, a wynikające z nich dochody są dochodami ze sprzedaży majątkowych praw autorskich. Podatnik nie planuje wytwarzać żadnych innych praw własności intelektualnej. W przedstawionych okolicznościach Podatnik zamierza rozpocząć rozliczanie podatku dochodowego na zasadach określonych w art. 30ca i art. 30cb ustawy o PIT, rozliczając w ten sposób po raz pierwszy dochody za 2019 r.

W związku z powyższym postawiono następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, tzn. rozliczeniu za rok podatkowy 2019 (oraz kolejnych przy założeniu, że sytuacja podatnika i obowiązujące prawo nie zmienią się w istotnym zakresie), dopuszczalne jest rozliczanie dochodów ze zbycia (sprzedaży) majątkowych praw autorskich do programów komputerowych na zasadach określonych w art. 30ca i art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (ulga IP Box)?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie wytworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania. Natomiast w zakresie rozwoju lub ulepszania oprogramowania zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy (doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku), nie budzi wątpliwości fakt, że prowadzi On działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o PIT, co najprościej uzasadnić powołując się na art. 5b, mając na uwadze brak ścisłego nadzoru ze strony Spółki oraz dowolność miejsca i czasu wykonywania zleconych czynności. W ramach tej działalności, Podatnik wytwarza kwalifikowane prawa własności intelektualnej i osiąga dochody z ich sprzedaży. Kwalifikowane prawa własności intelektualnej zostały zdefiniowane w art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT. Jedną z kategorii takich praw są prawa autorskie do programu komputerowego. Jednocześnie, tworzone przez Podatnika programy komputerowe podlegają ochronie z mocy prawa na podstawie przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych). Prawa autorskie do programu komputerowego przysługujące Podatnikowi mają charakter kwalifikowany w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, ponieważ są wytwarzane przez Niego w ramach działalności badawczo-rozwojowej.

Stosownie do art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, działalność badawczo-rozwojowa oznacza „działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań”.

Z opisanych okoliczności wynika, że Podatnik prowadzi systematyczne (zorganizowane, ciągłe i z wykorzystaniem swoich wszystkich zasobów) i jednocześnie twórcze (kreatywne) prace rozwojowe, realizujące dwa cele:

1. wykorzystanie zasobów wiedzy (informatycznej i matematycznej) do tworzenia nowych zastosowań (nowe oprogramowanie usprawniające, tj. optymalizujące koszty i czas na realizację procesów biznesowych),
2. zwiększenie zasobów wiedzy, tj. pozyskanie przez klienta (użytkownika programu komputerowego) wiedzy o procesach zachodzących w jego przedsiębiorstwie, której nie mógłby uzyskać bez użycia narzędzi tworzonych przez podatnika.
   
   

Zdaniem Podatnika, spełnia On wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania wskazanej w art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, tzn. w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw IP, ponieważ:

1. uzyskuje dochód z praw własności intelektualnej (autorskich praw do programów komputerowych) – co zostało już wskazane, wytworzonych, rozwiniętych lub ulepszonych przez Niego w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej,
2. uzyskiwany dochód pochodzi ze sprzedaży tych praw,
3. a ustalenie dochodu (straty) z poszczególnych kwalifikowanych praw IP będzie możliwe na podstawie prowadzonej przez Podatnika odrębnej ewidencji.
   
   

Wobec powyższego, Podatnik jest uprawniony w opisanym zdarzeniu przyszłym do rozliczania dochodów osiąganych od 2019 r. ze zbycia majątkowych praw autorskich do programu komputerowego (dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej) na zasadach określonych w art. 30ca i 30cb ustawy o PIT, spełnia On bowiem przesłanki wskazane w tych przepisach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX, Innovation Box).

W uzasadnieniu do projektu powyższej ustawy, wskazano, że „proponowane w projekcie ustawy rozwiązanie polega na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej, i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy, czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane dalej „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

(...) Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z projektowanej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus.

(…) Podatnik, który będzie chciał skorzystać z projektowanej preferencji będzie zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z praw IP powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac”.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r., poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
   
   

Stosownie do art. 30ca ust. 11 ww. ustawy, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box.

W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Wskazać także należy, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z Raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku, gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku, gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.
   
   

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Według art. 30cb ust. 3 ww. ustawy, w przypadku, gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja – zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego wg skali bądź podatkiem liniowym.

Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy.

Przepisy o IP BOX nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP BOX.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Nie zatrudnia żadnych pracowników, ani na podstawie umowy o pracę, ani na podstawie innej umowy cywilnoprawnej. Wnioskodawca nie jest też stroną umowy spółki cywilnej. Dochody z prowadzonej działalności gospodarczej rozlicza na zasadach podatku liniowego, prowadzi księgę przychodów i rozchodów na potrzeby rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych, jest rezydentem podatkowym w Polsce. Realizuje wszystkie swoje usługi na rzecz jednej Spółka na podstawie umowy o świadczenie usług. Spółka posiada siedzibę w Polsce. Wnioskodawca dysponuje swobodą miejsca i czasu wykonywania zleconych zadań. W przypadku ewentualności zlecenia swoich zadań podwykonawcy odpowiada za jego działania jak za swoje. Rozlicza się ze Spółką co miesiąc, wystawiając fakturę. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy są usługi programistyczne. W ramach prowadzonej działalności zajmuje się tworzeniem, rozwijaniem, modyfikowaniem programów komputerowych (PKD 62.01.Z). Tworzy kod źródłowy oprogramowania przeznaczonego do usprawniania procesów biznesowych w dużych przedsiębiorstwach. Wnioskodawca tworzy programy komputerowe, które można opisać jako moduły oraz algorytmy. Moduły i algorytmy są programami komputerowymi, o których mowa w art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i zgodnie z tym artykułem podlegają ochronie, gdyż zostały wyrażone w postaci kodu źródłowego. W ramach działalności programistycznej Wnioskodawca wykorzystuje wiedzę informatyczną (m.in. znajomość języków programowania, metodologii programowania) oraz wiedzę matematyczną. Wykorzystanie tej wiedzy jest podstawą tworzenia nowych programów komputerowych, które realizują różnego rodzaju funkcje służące usprawnianiu procesów biznesowych. Wspomniane funkcje tworzone są na indywidualne potrzeby konkretnych klientów Spółki, w związku z czym stanowią one rozwiązania nowe. W znacznej mierze oprogramowanie tworzone przez Niego służy zatem analizie dużych i zmiennych w czasie danych, na podstawie której korzystający z takiego narzędzia podmiot może pozyskać nową wiedzę pozwalającą zoptymalizować, tj. zaprojektować nowe lub ulepszyć istniejące procesy biznesowe. Wnioskodawca wskazał, że przeprowadzenie takich analiz nie byłoby możliwe bez zaprojektowania i wdrożenia specjalnych programów komputerowych, których funkcjonowanie opiera się na specjalnie wykreowanych, nowych i specyficznych metodach analizy określonych danych. Tego typu analizy nie stanowią rutynowych procesów w działalności podmiotów gospodarczych. W swojej działalności Wnioskodawca opracowuje zarówno nowe, jak i ulepszone produkty (oprogramowanie komputerowe), niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej jego kontrahentów i użytkowników oprogramowania, i istotnie odróżniające się od już funkcjonujących rozwiązań. Podatnik wykonuje swoją działalność w sposób systematyczny. Wszelkie prace mają charakter zorganizowany – realizowane są wedle ustalanego harmonogramu i zgodnie z przyjętą dla danych prac metodyką prac programistycznych. Wnioskodawca samodzielnie tworzy programy komputerowe i przysługują mu autorskie prawa osobiste do nich. Wszystkie programy komputerowe wykonane w ramach działalności gospodarczej są Jego autorstwa. Jego działalność ma charakter kreatywny. Struktura programu i kod źródłowy zawsze stanowią nowe wytwory intelektu i nie są kopiami istniejących rozwiązań ani nie powstają jako opracowanie dostarczonego podatnikowi gotowego projektu. W oparciu o swoją wiedzę Wnioskodawca tworzy zatem nowe narzędzia informatyczne. Efekt jego prac jest ustalony w formie konkretnego kodu źródłowego podlegającego ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Działalność Wnioskodawcy jest działalnością badawczo-rozwojową, tj. w tym wypadku działalnością obejmującą prace rozwojowe podejmowane w sposób systematyczny, w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy (matematycznej, informatycznej) do tworzenia nowych zastosowań (usprawnianie konkretnych procesów biznesowych). Wnioskodawca w zamian za wynagrodzenie przenosi całość majątkowych praw autorskich do programów komputerowych wytworzonych na rzecz Spółki w ramach jego działalności. Wnioskodawca od dnia 1 stycznia 2019 r. prowadzi i nadal będzie prowadził wyodrębnioną ewidencję dla projektu dotyczącego kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Ewidencja ta, zapewni wyodrębnienie wytworzonych kwalifikowanych praw własności intelektualnej (tj. praw autorskich do wytworzonych programów komputerowych) oraz ustalenie przychodu, kosztu uzyskania przychodu i dochodu (straty) przypadającej na dane kwalifikowane prawo własności intelektualnej (tu: prawo autorskie do programu komputerowego). Ewidencja będzie spełniać również inne wymagania z art. 30cb ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych. Prace Wnioskodawcy prowadzą do wytworzenia jednego rodzaju kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. praw autorskich do programu komputerowego, a wynikające z nich dochody są dochodami ze sprzedaży majątkowych praw autorskich. Wnioskodawca nie planuje wytwarzać żadnych innych praw własności intelektualnej. W przedstawionych okolicznościach zamierza On rozpocząć rozliczanie podatku dochodowego na zasadach określonych w art. 30ca i art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, rozliczając w ten sposób po raz pierwszy dochody za 2019 r.

Odnosząc wyżej przedstawiony opis do przeanalizowanych przepisów prawa stwierdzić należy, że autorskie prawo do programu komputerowego chronione jest na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP BOX wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP BOX, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania Nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP BOX. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP BOX.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie, jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z tytułu zbycia (sprzedaży) na rzecz Spółki praw autorskich do oprogramowania stanowiącego utwór prawnie chroniony, które zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, Wnioskodawca będzie mógł w zeznaniu rocznym za 2019 r. składanym w 2020 r. jak również w latach kolejnych rozliczyć dochód uzyskany ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej do programu komputerowego wytwarzanego w ramach opisanej współpracy ze Spółką z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy) z zastrzeżeniem art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374, z późn. zm.).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.