2020.06.09 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-1.4012.77.2020.4.MK
z 9 czerwca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2020 r. (data wpływu 25 lutego 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 maja 2020 r. (data wpływu 22 maja 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 30 kwietnia 2020 r. nr 0114-KDIP4-1.4012.77.2020.2.MK (doręczone w dniu 11 maja 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT wniesienia składników materialnych i niematerialnych do Spółki komandytowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT wniesienia składników materialnych i niematerialnych do Spółki komandytowej.

Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 maja 2020 r. (data wpływu 22 maja 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 30 kwietnia 2020 r. nr 0114-KDIP4-1.4012.77.2020.2.MK.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca powstał w wyniku przekształcenia spółki prowadzonej przez spółkę cywilną, na podstawie uchwały wspólników. W bieżącym roku Wnioskodawca planuje przystąpić jako wspólnik do nowoutworzonej spółki komandytowej.

Ponadto, w uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie kształtowania i obróbki szkła płaskiego (przeważająca działalność) oraz w niewielkim zakresie sprzedaż hurtowa elementów do produkcji mebli.
Na bazie nabytego zespołu składników od Wnioskodawcy Spółka komandytowa będzie kontynuowała działalność gospodarczą dotychczas prowadzoną przez ten zespół składników Wnioskodawcy.
Spółka nie będzie musiała podjąć działań faktycznych lub prawnych w celu kontynuowania działalności gospodarczej w oparciu o nabyte od Spółki z o.o. składniki majątkowe.
Przedsiębiorstwo Wnioskodawcy będące przedmiotem aportu stanowi zespół funkcjonalnie ze sobą połączonych składników materialnych i niematerialnych, który na dzień dokonania opisanego we wniosku wniesienia będzie w stanie funkcjonować na rynku jako samodzielne przedsiębiorstwo.
Wnioskodawca rozważa wniesienie do nowoutworzonej Spółki całego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części obejmującej produkcję w zakresie kształtowania i obróbki szkła płaskiego, a pozostawienie w Spółce z o.o. sprzedaży hurtowej elementów do produkcji mebli. Wyodrębnienie organizacyjne i finansowe zorganizowanej części przedsiębiorstwa polega na tym, iż kształtowanie i obróbka szkła płaskiego odbywa się na terenie stanowiącym własność Spółki nieruchomości, która wyposażona jest w pełni zorganizowaną linię produkcyjną, która obsługiwana jest przez wykwalifikowanych pracowników. Drugi pion działalności, tj. sprzedaż hurtowa elementów do produkcji mebli dokonywana jest w wynajętym na ten cel lokalu. Finansowe wyodrębnienie obu działalności polega na możliwości przypisania zarówno kosztów działalności jak i osiąganych przychodów do poszczególnych wyżej wymienionych działów Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jakie będą skutki podatkowe planowanego wniesienia aportu do nowoutworzonej spółki w zakresie podatku od towarów i usług? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność wniesienia do nowotworzonej spółki komandytowej aportu w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa skutkować będzie w zakresie podatku od towarów i usług, że podatek nie wystąpi na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, który wprost stanowi, iż przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa; wobec faktu, iż przedmiotem wkładu będzie zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych w rozumieniu przepisów art. 55¹ Kodeksu cywilnego czynność nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jednocześnie, na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy, nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem – przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej

Przy czym, zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie, które winno zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki będące w takich wzajemnych relacjach, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27 ustawy o VAT.

W świetle powyższego, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia „przekazania całości lub części majątku”, wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych. Tym samym, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie kształtowania i obróbki szkła płaskiego (przeważająca działalność) oraz w niewielkim zakresie sprzedaż hurtowa elementów do produkcji mebli. W bieżącym roku Wnioskodawca planuje przystąpić jako wspólnik do nowoutworzonej spółki komandytowej.

Tytułem wkładu do spółki komandytowej Wnioskodawca zamierza wnieść zorganizowaną część przedsiębiorstwa obejmującą nieruchomość, środki pieniężne, środki trwałe, środki obrotowe, należności i zobowiązania, w tym umowy leasingowe i kredytowe. W ramach przeniesienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa do nowotworzonej spółki przejdą także pracownicy Wnioskodawcy świadczący pracę w ramach tej zorganizowanej części przedsiębiorstwa w trybie art. 231 Kodeksu pracy. Spółka komandytowa kontynuować będzie zobowiązania zaciągnięte przez Spółkę z o.o. w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w szczególności zdolna będzie do przejęcia i realizacji zamówień od kontrahentów. Na bazie nabytego zespołu składników od Wnioskodawcy Spółka komandytowa będzie kontynuowała działalność gospodarczą dotychczas prowadzoną przez ten zespół składników Wnioskodawcy. Spółka nie będzie musiała podjąć działań faktycznych lub prawnych w celu kontynuowania działalności gospodarczej w oparciu o nabyte od Spółki z o.o. składniki majątkowe. Przedsiębiorstwo Wnioskodawcy będące przedmiotem aportu stanowi zespół funkcjonalnie ze sobą połączonych składników materialnych i niematerialnych, który na dzień dokonania opisanego we wniosku wniesienia będzie w stanie funkcjonować na rynku jako samodzielne przedsiębiorstwo. Wnioskodawca rozważa wniesienie do nowoutworzonej Spółki całego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części obejmującej produkcję w zakresie kształtowania i obróbki szkła płaskiego, a pozostawienie w Spółce z o.o. sprzedaży hurtowej elementów do produkcji mebli. Wyodrębnienie organizacyjne i finansowe zorganizowanej części przedsiębiorstwa polega na tym, iż kształtowanie i obróbka szkła płaskiego odbywa się na terenie stanowiącej własność Spółki nieruchomości, która wyposażona jest w pełni zorganizowaną linię produkcyjną, która obsługiwana jest przez wykwalifikowanych pracowników. Drugi pion działalności, tj. sprzedaż hurtowa elementów do produkcji mebli dokonywana w wynajętym na ten cel lokalu. Finansowe wyodrębnienie obu działalności polega na możliwości przypisania zarówno kosztów działalności jak i osiąganych przychodów do poszczególnych wyżej wymienionych działów Spółki.

Wskazać należy, że zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce wówczas, gdy cały majątek przedsiębiorstwa przechodzi na własność jednego nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy. O tym, czy doszło do wyodrębnienia przedsiębiorstwa decyduje pełen zakres zbywanego majątku, praw i zobowiązań, wyodrębnienie to musi dotyczyć przedsiębiorstwa jako całości. Nie może ono obejmować dowolnej części danego przedsiębiorstwa, żeby można było uznać, że doszło do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo.

Jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy zamierza On wnieść zorganizowaną część przedsiębiorstwa obejmującą produkcję w zakresie kształtowania i obróbki szkła płaskiego, a pozostawiając w Spółce z. o.o. sprzedaż hurtową elementów do produkcji mebli. Zatem, przedmiotem przekazania nie będzie przedsiębiorstwo, a stanowiąca zorganizowaną część przedsiębiorstwa działalność obejmująca produkcję w zakresie kształtowania i obróbki szkła płaskiego.

Tym samym, konfrontując zaprezentowany opis sprawy z powołanymi regulacjami prawnymi, zdaniem Organu zespół składników materialnych i niematerialnych będący przedmiotem planowanego aportu stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy.

Jak wskazano w opisie sprawy Wnioskodawca zamierza wnieść zorganizowaną część przedsiębiorstwa obejmującą nieruchomość, środki pieniężne, środki trwałe, środki obrotowe, należności i zobowiązania, w tym umowy leasingowe i kredytowe. W ramach przeniesienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa do nowotworzonej spółki przejdą także pracownicy Wnioskodawcy świadczący pracę w ramach tej zorganizowanej części przedsiębiorstwa w trybie art. 231 Kodeksu pracy. Ponadto, z treści wniosku wynika bowiem, że ww. zespół składników majątkowych materialnych i niematerialnych jest wyodrębniony pod względem organizacyjnym, finansowym. Przedsiębiorstwo Wnioskodawcy będące przedmiotem aportu stanowi zespół funkcjonalnie ze sobą połączonych składników materialnych i niematerialnych, który na dzień dokonania opisanego we wniosku wniesienia będzie w stanie funkcjonować na rynku jako samodzielne przedsiębiorstwo. W rezultacie Spółka komandytowa będzie kontynuowała działalność gospodarczą dotychczas prowadzoną przez Wnioskodawcę, przy czym Spółka komandytowa nie będzie musiała podjąć działań faktycznych lub prawnych w celu kontynuowania działalności gospodarczej w oparciu o nabyte od Wnioskodawcy składniki majątkowe.

Konsekwentnie, aport ww. składników majątkowych stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT – na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy – nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Końcowo, podkreślenia w niniejszej sprawie wymaga, że skutki podatkowe planowanego wniesienia aportu składników materialnych i niematerialnych do nowoutworzonej spółki należy rozpatrywać w kontekście art. 6 pkt 1 w związku z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT (tj. wniesienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa), a nie jak wskazuje Wnioskodawca w kontekście art. 6 pkt 1 ustawy o VAT w związku z art. 55¹ k.c. (wniesienia przedsiębiorstwa). Niemniej jednak z uwagi na tożsamy skutek w postaci wyłączenia tej czynności z opodatkowania podatkiem VAT stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Informuje się, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu podatku od towarów i usług. W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych oraz podatku dochodowego od osób prawnych zostały/zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin