Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.103.2020.2.BK
z 12 czerwca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 marca 2020 r. (data wpływu 10 marca 2020 r.), uzupełnionym 3 czerwca 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca wypłacając dywidendę na rzecz jedynego udziałowca, tj. spółki z siedzibą na terytorium Niemiec do dnia 30 czerwca 2020 r. może zastosować zwolnienie od opodatkowania dywidendy, o którym mowa w art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2020 r., wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca wypłacając dywidendę na rzecz jedynego udziałowca, tj. spółki z siedzibą na terytorium Niemiec do dnia 30 czerwca 2020 r. może zastosować zwolnienie od opodatkowania dywidendy, o którym mowa w art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 28 maja 2020 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4010.103.2020.1.BK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 3 czerwca 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe, doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku:

Wnioskodawca jest Spółką z o.o., która jest producentem drożdży piekarskich, produktów fermentacyjnych i innych środków wypiekowych. Właścicielem 100% udziałów Wnioskodawcy jest spółka kapitałowa z siedzibą w Niemczech (dalej: „Spółka X.”). W związku z osiągniętym w 2019 r. zyskiem, Wnioskodawca ma zamiar wypłacić dywidendy na rzecz ww. udziałowca.

Spółka X. podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, w Niemczech. Nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania. Jest właścicielem 100% udziałów Wnioskodawcy i posiada je w sposób nieprzerywany przez okres dłuższy niż 2 lata. Wnioskodawca posiada certyfikat rezydencji podatkowej udziałowca potwierdzający, że spółka jest teraz i była w latach ubiegłych rezydentem podatkowym Niemiec dla potrzeb Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku. Rokiem podatkowym Wnioskodawcy jest okres dwunastu miesięcy kalendarzowych począwszy od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia.

Ponadto, w celu zachowania należytej staranności, Wnioskodawca zwrócił się do udziałowca o dodatkowe informacje dotyczące zasad jego działania. Wnioskodawca otrzymał informacje, że udziałowiec otrzymuje dywidendy dla własnej korzyści i nie ma obowiązku przekazywania ich dalej. Jedynym udziałowcem Spółki X. jest Spółka Y., z kolei udziałowcami Spółki Y. są spółka z siedzibą w Werne (50 %) oraz spółka z siedzibą w Hamburgu (50%). Spółka X. jest spółką holdingową, a podstawowa sfera jej działalności gospodarczej polega na udzielaniu pożyczek innym spółkom, w tym na rzecz spółki matki – Spółki Y.

Wnioskodawca uzyskał informacje od Spółki X., że nie zatrudnia ona żadnych pracowników z uwagi na to, że udzielaniem pożyczek zajmują się członkowie zarządu oraz inne zarządzające osoby, w związku z czym nie jest wymagane zaangażowanie innych osób. Spółka X. nie posiada stałego miejsca wykonywania działalności gospodarczej ani zaplecza sprzętowego. Dokumenty związane z zarządzaniem sprawami Spółki X. są podpisywane w Niemczech, czyli w państwie, w którym spółka była zarejestrowana i obecnie posiada swoją siedzibę. Spółka dysponuje w Niemczech miejscem, w którym może odbywać się podejmowanie decyzji dotyczących spółki. Adres siedziby spółki jest wykorzystywany równolegle przez 12 różnych spółek, jednakże wszystkie z nich są podmiotami powiązanymi ze Spółką X.

Spółka X. była zakupiona przez Spółkę Y. w 1999 roku. Na początku prowadziła działalność polegającą na produkcji środków wypiekowych, jednakże po 2008 roku jej działalność została ograniczona do udzielania pożyczek. Członkami zarządu i innymi osobami zarządzającymi Spółką X. są 4 osoby fizyczne. Wszystkie wymienione osoby są zatrudnione przez spółkę-matkę Spółki X., tj. Spółkę Y. Za świadczone usługi Spółka X. wypłaca wynagrodzenie na rzecz Spółki Y. Członkowie organu zarządzającego spółką posiadają lokale, adresy e-mail oraz komórki służbowe, udostępnione przez Spółkę Y.

Wszelkie przychody, także z tytułu dywidend, pozostają w Spółce X. i nie są przekazywane na rzecz innych spółek.

Poza informacjami, o których mowa wyżej, Wnioskodawca otrzymał następujące dokumenty od Spółki X.:

1. oświadczenia, że Spółka X. posiada bezpośrednio 100% udziałów Wnioskodawcy nieprzerwanie przez okres dwóch lat,
2. oświadczenie, że posiadanie udziałów, o których mowa w punkcie 1 wynika z tytułu własności,
3. oświadczenie, że Spółka X. nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na źródło ich osiągania,
4. oświadczenie, że Spółka X. podlega w państwie członkowskim Unii Europejskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania,
5. certyfikat rezydencji podatkowej Spółki X.
   
   

Ponadto, w celu zachowania należytej staranności, Wnioskodawca wystąpił do Spółki X. i otrzymał następujące dodatkowe dokumenty:

1) oświadczenie o byciu przez Spółkę X. rzeczywistym właścicielem należności wypłacanych z tytułu prawa do dywidendy,

(7) sprawozdanie finansowe Spółki X.,

(8) umowę Spółki X.,

(9) przykład uchwały podjętej przez Spółkę X. w ostatnim roku,

(10) numer NIP Spółki X.,

(11) potwierdzenie, że Spółka X. posiada tytuł prawny do lokalu, w którym prowadzi działalność,

(12) strukturę organizacyjną Spółki X.,

(13) wyciąg z rejestru przedsiębiorców dotyczący Spółki X.,

(14) strukturę organizacyjną grupy spółek, której częścią jest Spółka X.

Wnioskodawca posiada także korespondencję mailową ze Spółką X., w której Wnioskodawca prosił o odpowiedzi na zadane pytania dotyczące prowadzonej działalności gospodarczej, a Spółka X. udzieliła wyczerpujących odpowiedzi. Wnioskodawca zna także numer rachunku bankowego Spółki X. i wie, że jest on aktywnie wykorzystywany.

W związku z powyższym Wnioskodawca ustalił, że Spółka X. spełnia status rzeczywistego właściciela w rozumieniu art. 4a pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm.)

W piśmie z 3 czerwca 2020 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazano m.in. dane podmiotu powiązanego.

W związku z powyższym zadano pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy Wnioskodawca wypłacając dywidendę na rzecz udziałowca (tj. Spółki X.) do dnia 30 czerwca 2020 roku może zastosować zwolnienie od opodatkowania dywidendy, o którym mowa w art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. 2019 poz. 865 późn. zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), Spółka X., która jest właścicielem 100% udziałów Wnioskodawcy i prowadzi działalność gospodarczą na zasadach opisanych w zdarzeniu przyszłym niniejszego wniosku, posiada status rzeczywistego właściciela w rozumieniu art. 4a pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm.; dalej jako „ustawa o CIT”) i w związku ze spełnieniem wszystkich warunków, o których mowa w art. 22 ust. 4-6 ustawy o CIT jest uprawniona, aby otrzymać dywidendę bez obowiązku pobierania od niej podatku dochodowego od osób prawnych u źródła przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy o CIT zwalnia się od podatku dochodowego przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

1. wypłacającym dywidendę jest spółka mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. uzyskującym dochody z dywidend jest spółka podlegająca w Rzeczypospolitej Polskiej lub w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania;
3. spółka, o której mowa w pkt 2, posiada bezpośrednio nie mniej niż 10% udziałów (akcji) w kapitale spółki, o której mowa w pkt 1;
4. spółka, o której mowa w pkt 2, nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania.
   
   

Zgodnie z art. 22 ust. 4a ustawy o CIT, zwolnienie ma zastosowanie, jeżeli spółka uzyskująca dochody z dywidend posiada udziały (akcje) w spółce wypłacającej należności nieprzerwanie przez okres dwóch lat. Ponadto, zgodnie z art. 22 ust. 4d ustawy o CIT, posiadanie udziałów (akcji) musi wynikać z tytułu własności.

W wyniku nowelizacji, która weszła w życie 1 stycznia 2019 roku, zgodnie z art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, jeżeli łączna kwota wypłacanych należności przekracza kwotę 2 mln złotych, osoby prawne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według obowiązującej stawki podatku od nadwyżki ponad kwotę 2 mln złotych. Z związku z wydanym przez Ministra Finansów rozporządzeniem z dnia 31 grudnia 2018 r. w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o CIT (Dz.U. z dnia 31 grudnia 2018 r., poz. 2545, dalej: „Rozporządzenie”) obowiązek ten został wstrzymany do dnia 30 czerwca 2020 roku.

Zgodnie z ustawą przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Wskazuje się, że jednym z elementów dochowania należytej staranności jest weryfikacja, czy podmiot otrzymujący dywidendę spełnia warunek rzeczywistego właściciela. Ustawa o CIT nie wymienia wprost konieczności spełnienia warunku rzeczywistego właściciela, aby skorzystać ze zwolnienia dywidendy od podatku u źródła. Taka wykładnia wynika jednak z powszechnego stanowiska orzecznictwa, organów podatkowych oraz doktryny, które wskazują na konieczność zachowania należytej staranności przez płatników między innymi poprzez zbadanie, czy spółka otrzymująca wypłatę ma status rzeczywistego właściciela.

Należy przywołać w tym zakresie między innymi interpretację indywidualną z dnia 27 września 2019 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, 0111-KDIB2-1.4010.344.2019.1.BKD, w której wskazano następująco: „płatnik, który chce zastosować zwolnienie wynikające z art. 22 ust. 4 ustawy o CIT i nie dokonywać poboru podatku u źródła, jest zobowiązany do przeprowadzenia pełnej weryfikacji warunków umożliwiających skorzystanie z tego zwolnienia, zachowując przy tym należytą staranność. To oznacza, że płatnik ma obowiązek weryfikować czy uzyskująca dochody z dywidendy spółka spełnia wszystkie warunki do skorzystania ze zwolnienia z podatku u źródła. W ramach należytej staranności nie można ograniczać się jedynie do weryfikacji warunków zastosowania zwolnienia wynikających z art. 22 ust. 4-6 ustawy o CIT. Tym samym, płatnik wypłacający dywidendę, ma obowiązek sprawdzać czy istnieją okoliczności uniemożliwiające spełnienie przesłanek, o których mowa w art. 28b ust. 4 pkt 5-6 ustawy o CIT”.

W interpretacji z dnia 27 września 2019 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.323.2019.2.AJ Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej powołał się z kolei na orzecznictwo oraz prawodawstwo unijne: „na podmiocie wypłacającym dywidendę ciąży obowiązek weryfikacji, czy odbiorca należności jest z tytułu otrzymania dywidendy podatnikiem (tj. czy powstał u niego obowiązek podatkowy w związku z otrzymaniem dywidendy - wymóg ten wynika także z ogólnych przepisów ustawy o CIT, gdyż zwolnienie z podatku może zostać zastosowane jedynie wobec podmiotu, w stosunku do którego powstał obowiązek podatkowy) oraz czy prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby podatnika dla celów podatkowych. Są to bowiem okoliczności konieczne do zweryfikowania w celu potwierdzenia czy nie dochodzi do nadużycia prawa podatkowego”. Tożsamy stan faktyczny stał się przedmiotem interpretacji indywidualnej z dnia 25 października 2019 roku, Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Znak: 0111-KDIB1-1.4010.336.2019.1.AB, w której organ podatkowy przyznał, że Wnioskodawca wypłacając dywidendę mógł zastosować zwolnienie od jej opodatkowania. Również w interpretacji z dnia 3 czerwca 2019 roku, Znak: 0114-KDIP2-1.4010.99.2019.2.AJ, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał stanowisko płatnika - który otrzymał od spółki na rzecz której wypłacał należności oświadczenie o byciu rzeczywistym właścicielem - za prawidłowe.

Ministerstwo Finansów zaznaczyło, że wyliczenie pytań weryfikacyjnych wskazanych na stronach 29 i 30 projektu objaśnień z dnia 19 czerwca 2019 r. ma charakter przykładowy i wymaga od płatnika oceny możliwości oparcia się w danym przypadku na uzyskanych od podatnika odpowiedziach oraz, że prawidłowość tej oceny podlega weryfikacji organów podatkowych. Wnioskodawca wystąpił do Udziałowca z prośbą o dostarczenie określonych w stanie faktycznym dokumentów oraz odpowiedzi na pytania. Spółka X. dostarczyła wyżej wskazane dokumenty, które zdaniem Wnioskodawcy odpowiadają rzeczywistości. Ponadto Spółka X. udzieliła wskazanych w stanie faktycznym odpowiedzi, które zdaniem Wnioskodawcy wskazują na to, że Udziałowiec prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą oraz że spełnia pozostałe przesłanki, które są konieczne, aby uznać, że posiada status rzeczywistego właściciela.

Spółka X. spełnia także wymogi określone w art. 22 ust. 4-6 ustawy o CIT. Podlega bowiem opodatkowaniu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, w Niemczech. Nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania. Jest właścicielem 100% udziałów Wnioskodawcy i posiada je w sposób nieprzerywany przez okres dłuższy niż 2 lata. Wnioskodawca posiada certyfikat rezydencji podatkowej Udziałowca potwierdzający, że spółka jest teraz i była w latach ubiegłych rezydentem podatkowym Niemiec dla potrzeb Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku. Spółka X. jest również rzeczywistym właścicielem należności, bowiem otrzymuje należności dla własnej korzyści, nie jest podmiotem zobowiązanym do przekazania należności innemu podmiotowi oraz prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby. Wnioskodawca posiada oświadczenia od Spółki X. potwierdzające powyższe fakty.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka X., która jest właścicielem 100% udziałów Wnioskodawcy, prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą i posiada status rzeczywistego właściciela. Z uwagi na to, że spełnia wszystkie inne wymogi określone w art. 22 ust. 4-6 ustawy o CIT Wnioskodawca, dzięki podjętym czynnościom wskazującym na zachowanie należytej staranności, nie jest zobowiązany, aby pobierać podatek u źródła od wypłacanych dywidend.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4 (art. 3 ust. 5 ustawy o CIT).

Stosownie do art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o CIT, za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody z udziału w zyskach osób prawnych, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 1 pkt 4b, stanowiące przychody faktycznie uzyskane z tego udziału, w tym dywidendy, nadwyżki bilansowe w spółdzielniach oraz otrzymane przez uczestników funduszy inwestycyjnych lub instytucji wspólnego inwestowania dochody tego funduszu lub tej instytucji, w przypadku gdy statut przewiduje wypłacanie tych dochodów bez odkupywania jednostek uczestnictwa albo wykupywania certyfikatów inwestycyjnych.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy od określonych w art. 7b ust. 1 pkt 1 przychodów z dywidend oraz innych przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 19% uzyskanego przychodu (dochodu).

Z treści ww. przepisów wynika, że od niektórych przychodów osiąganych na terytorium Polski przez podatników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu pobierany jest podatek dochodowy w sposób zryczałtowany. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT.

W myśl art. 22 ust. 4 ustawy o CIT, zwalnia się od podatku dochodowego przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. a, f oraz j, z wyjątkiem dochodów uzyskiwanych przez komplementariusza z tytułu udziału w zyskach spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

1. wypłacającym dywidendę oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych jest spółka mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. uzyskującym dochody (przychody) z dywidend oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, o których mowa w pkt 1, jest spółka podlegająca w Rzeczypospolitej Polskiej lub w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania;
3. spółka, o której mowa w pkt 2, posiada bezpośrednio nie mniej niż 10% udziałów (akcji) w kapitale spółki, o której mowa w pkt 1;
4. spółka, o której mowa w pkt 2, nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania.
   
   

Stosownie do art. 22 ust. 4a ustawy o CIT, zwolnienie, o którym mowa w ust. 4, ma zastosowanie w przypadku, kiedy spółka uzyskująca dochody (przychody) z dywidend oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej posiada udziały (akcje) w spółce wypłacającej te należności w wysokości, o której mowa w ust. 4 pkt 3, nieprzerwanie przez okres dwóch lat.

Natomiast, w myśl art. 22 ust. 4b ustawy o CIT, zwolnienie to ma również zastosowanie w przypadku, gdy okres dwóch lat nieprzerwanego posiadania udziałów (akcji), w wysokości określonej w ust. 4 pkt 3, przez spółkę uzyskującą dochody (przychody) z tytułu udziału w zysku osoby prawnej mającej siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, upływa po dniu uzyskania tych dochodów (przychodów). W przypadku niedotrzymania warunku posiadania udziałów (akcji), w wysokości określonej w ust. 4 pkt 3, nieprzerwanie przez okres dwóch lat spółka, o której mowa w ust. 4 pkt 2, jest obowiązana do zapłaty podatku, wraz z odsetkami za zwłokę, od dochodów (przychodów) określonych w ust. 1 w wysokości 19% dochodów (przychodów) do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym utraciła prawo do zwolnienia. Odsetki nalicza się od następnego dnia po dniu, w którym po raz pierwszy skorzystała ze zwolnienia.

W myśl art. 22 ust. 4d ustawy o CIT, zwolnienie, o którym mowa w ust. 4, stosuje się:

1. jeżeli posiadanie udziałów (akcji), o którym mowa w ust. 4 pkt 3, wynika z tytułu własności;
   
2. w odniesieniu do dochodów uzyskanych z udziałów (akcji) posiadanych na podstawie tytułu:
   
   1. własności,
   2. innego niż własność, pod warunkiem że te dochody (przychody) korzystałyby ze zwolnienia, gdyby posiadanie tych udziałów (akcji) nie zostało przeniesione.
   
   
   

Podsumowując powyższe, należy stwierdzić, że warunkiem zwolnienia od podatku dochodu z tytułu udziału w zyskach osób prawnych jest spełnienie przez uzyskującego dywidendę jednocześnie wszystkich przesłanek, o których mowa w art. 22 ust. 4 - 4d ustawy o CIT.

Powołane przepisy art. 22 ust. 4 - 4d ustawy o CIT, wprowadzają wyjątek od generalnej zasady opodatkowania wypłacanych dywidend wyrażonej w art. 22 ust. 1 ustawy o CIT. Z uwagi na obowiązującą w polskim systemie podatkowym zasadę powszechności opodatkowania, przepisy statuujące zwolnienia od opodatkowania należy interpretować ściśle, zgodnie z zasadami wykładni językowej i w granicach tej wykładni.

Zgodnie z art. 22b ustawy o CIT, zwolnienia i odliczenia wynikające z przepisów art. 20 - 22 stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

Stosownie do art. 22c ust. 1 ustawy o CIT, przepisów art. 20 ust. 3, art. 21 ust. 3 oraz art. 22 ust. 4 nie stosuje się, jeżeli skorzystanie ze zwolnienia określonego w tych przepisach było:

1. sprzeczne w danych okolicznościach z przedmiotem lub celem tych przepisów;
2. głównym lub jednym z głównych celów dokonania transakcji lub innej czynności albo wielu transakcji lub innych czynności, a sposób działania był sztuczny.
   
   

Na mocy ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193; dalej: „ustawa zmieniająca”), od 1 stycznia 2019 r. wprowadzone zostały zmiany dotyczące m.in. art. 26 ustawy o CIT.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, w nowym brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Zgodnie z art. 26 ust. 1f ustawy o CIT, w przypadku należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1, wypłacanych na rzecz spółki, o której mowa w art. 21 ust. 3 pkt 2 oraz art. 22 ust. 4 pkt 2, lub jej zagranicznego zakładu, jeżeli łączna kwota należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, wypłacona temu podatnikowi w obowiązującym u płatnika roku podatkowym, nie przekracza kwoty, o której mowa w ust. 1, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłat tych należności, stosują zwolnienia wynikające z art. 21 ust. 3 oraz art. 22 ust. 4, z uwzględnieniem ust. 1c, pod warunkiem uzyskania od tej spółki lub jej zagranicznego zakładu pisemnego oświadczenia, że w stosunku do wypłacanych należności spełnione zostały warunki, o których mowa odpowiednio w art. 21 ust. 3a i 3c lub art. 22 ust. 4 pkt 4. W przypadku należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1, pisemne oświadczenie powinno wskazywać, że spółka albo zagraniczny zakład jest rzeczywistym właścicielem wypłacanych należności.

Stosownie do art. 26 ust. 1c ustawy o CIT, jeżeli łączna kwota należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, wypłacona podatnikowi w obowiązującym u płatnika roku podatkowym nie przekracza kwoty, o której mowa w ust. 1, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1, w związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 3 oraz art. 22 ust. 4, stosują zwolnienia wynikające z tych przepisów pod warunkiem udokumentowania przez spółkę, o której mowa w art. 21 ust. 3 pkt 2 albo w art. 22 ust. 4 pkt 2, mającą siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego:

1. jej miejsca siedziby dla celów podatkowych, uzyskanym od niej certyfikatem rezydencji, lub
2. istnienia zagranicznego zakładu – zaświadczeniem wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej państwa, w którym znajduje się jej siedziba lub zarząd, albo przez właściwy organ podatkowy państwa, w którym ten zagraniczny zakład jest położony.
   
   

Jednocześnie wskazać należy, że płatnik, który chce zastosować zwolnienie wynikające z art. 22 ust. 4 ustawy o CIT i nie dokonywać poboru podatku u źródła, jest zobowiązany do przeprowadzenia pełnej weryfikacji warunków umożliwiających skorzystanie z tego zwolnienia, zachowując przy tym należytą staranność. To oznacza, że płatnik ma obowiązek weryfikować czy uzyskująca dochody z dywidendy spółka spełnia wszystkie warunki do skorzystania ze zwolnienia z podatku u źródła. W ramach należytej staranności nie można ograniczać się jedynie do weryfikacji warunków zastosowania zwolnienia wynikających z art. 22 ust. 4-6 ustawy o CIT. Tym samym, płatnik wypłacający dywidendę, ma obowiązek sprawdzać, czy istnieją okoliczności uniemożliwiające spełnienie przesłanek, o których mowa w art. 28b ust. 4 pkt 5-6 ustawy o CIT.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wnika m.in., że w związku z osiągniętym w 2019 r. zyskiem, Wnioskodawca zamierza wypłacić dywidendę na rzecz podmiotu z siedzibą w Niemczech, będącego 100% udziałowcem Wnioskodawcy. Udziałowiec jest rezydentem podatkowym Niemiec oraz będzie rzeczywistym właścicielem wypłaconej dywidendy. Udziałowiec nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania. Udziałowiec posiada udziały Wnioskodawcy w sposób nieprzerywany przez okres dłuższy niż 2 lata. Wnioskodawca posiada certyfikat rezydencji podatkowej udziałowca potwierdzający, że spółka jest teraz i była w latach ubiegłych rezydentem podatkowym Niemiec dla potrzeb Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku. Rokiem podatkowym Wnioskodawcy jest okres dwunastu miesięcy kalendarzowych począwszy od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia.

W celu zachowania należytej staranności, Wnioskodawca pozyskał od Udziałowca informacje, że udziałowiec otrzymuje dywidendy dla własnej korzyści i nie ma obowiązku przekazywania ich dalej oraz, że udziałowiec nie zatrudnia żadnych pracowników z uwagi na to, że udzielaniem pożyczek zajmują się członkowie zarządu oraz inne zarządzające osoby, w związku z czym nie jest wymagane zaangażowanie innych osób. Udziałowiec nie posiada stałego miejsca wykonywania działalności gospodarczej ani zaplecza sprzętowego. Dokumenty związane z zarządzaniem sprawami Udziałowca są podpisywane w Niemczech, czyli w państwie, w którym spółka była zarejestrowana i obecnie posiada swoją siedzibę. Spółka dysponuje w Niemczech miejscem, w którym może odbywać się podejmowanie decyzji dotyczących spółki. Adres siedziby Spółki jest wykorzystywany równolegle przez 12 różnych spółek, jednakże wszystkie z nich są podmiotami powiązanymi z Udziałowcem.

Poza informacjami, o których mowa wyżej, Wnioskodawca otrzymał od udziałowca również: oświadczenia, że Udziałowiec posiada bezpośrednio 100% udziałów Wnioskodawcy nieprzerwanie przez okres dwóch lat, oświadczenie, że posiadanie udziałów, o których mowa wyżej wynika z tytułu własności, oświadczenie, że Udziałowiec nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na źródło ich osiągania, oświadczenie, że Udziałowiec podlega w państwie członkowskim Unii Europejskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, certyfikat rezydencji podatkowej Udziałowca, oświadczenie o byciu przez Udziałowca rzeczywistym właścicielem należności wypłacanych z tytułu prawa do dywidendy, sprawozdanie finansowe Udziałowca, umowę spółki, przykład uchwały podjętej przez Spółkę X. w ostatnim roku, numer NIP Udziałowca, potwierdzenie, że Udziałowiec posiada tytuł prawny do lokalu, w którym prowadzi działalność, strukturę organizacyjną Udziałowca, wyciąg z rejestru przedsiębiorców dotyczący Udziałowca, strukturę organizacyjną grupy spółek, której częścią jest Udziałowiec. Wnioskodawca posiada także korespondencję mailową ze Udziałowcem, w której Wnioskodawca prosił o odpowiedzi na zadane pytania dotyczące prowadzonej działalności gospodarczej, a Udziałowiec udzielił wyczerpujących odpowiedzi. Wnioskodawca zna także numer rachunku bankowego Udziałowca i wie, że jest on aktywnie wykorzystywany. W związku z powyższym Wnioskodawca ustalił, że Udziałowiec spełnia status rzeczywistego właściciela w rozumieniu art. 4a pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że obowiązek dochowania należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT spoczywa na płatniku, który dokonując wypłaty nie pobiera podatku u źródła na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, stosuje zwolnienie lub obniżoną stawkę. Należy podkreślić, że należyta staranność w weryfikacji warunków niepobrania podatku, zastosowania zwolnienia bądź obniżonej stawki podatku wymagana jest po stronie płatnika bez względu na to, czy suma wypłat należności na rzecz jednego podatnika przekroczy w danym roku podatkowym kwotę 2 mln zł.

Należy zwrócić uwagę, że na podstawie art. 4a pkt 29 ustawy o CIT, ilekroć w ustawie jest mowa o rzeczywistym właścicielu - oznacza to podmiot, który spełnia łącznie następujące warunki:

1. otrzymuje należność dla własnej korzyści, w tym decyduje samodzielnie o jej przeznaczeniu i ponosi ryzyko ekonomiczne związane z utratą tej należności lub jej części,
2. nie jest pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym prawnie lub faktycznie do przekazania całości lub części należności innemu podmiotowi,
3. prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby, jeżeli należności uzyskiwane są w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, przy czym przy ocenie, czy podmiot prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą, przepis art. 24a ust. 18 stosuje się odpowiednio.
   
   

W konsekwencji, uściślone w definicji rzeczywistego właściciela przesłanki, tj.:

• prowadzenie rzeczywistej działalności gospodarczej w kraju siedziby,
• ponoszenie ryzyka ekonomicznego związanego ze stratą lub utratą wartości danej należności oraz
• możliwość samodzielnego decydowania o przeznaczeniu otrzymanej należności,

-pełnią rolę pomocniczą dla płatnika dokonującego wypłat należności.

Wskazują one bowiem płatnikowi według jakich kryteriów dokonywać ma weryfikacji statusu odbiorcy należności. Przesłanki te wskazują zaś wyraźnie na konieczność uwzględniania czynników o charakterze faktycznym, a nie tylko prawnym (formalnym).

Należy podkreślić, że uprawnienia do skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 22 ust. 4 ustawy o CIT przysługują jedynie podatnikom, a więc podmiotom uzyskującym trwałe przysporzenie majątkowe z tytułu otrzymania danej należności. Podmiot pośredniczący w przekazywaniu płatności z definicji nie spełni więc tego kryterium, w związku z czym nie będzie on uprawniony do skorzystania z preferencyjnego systemu opodatkowania dywidend (por. np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 marca 2016 r. w sprawie o sygn. akt II FSK 82/14).

Dokonując weryfikacji należytej staranności należy odnosić się do aspektów istotnych z punktu widzenia stosowania danej preferencji podatkowej. W szczególności dotyczy to:

1. weryfikacji statusu kontrahenta jako podatnika (rzeczywistego właściciela) w stosunku do otrzymanej należności, w tym poprzez pryzmat prowadzenia rzeczywistej działalności gospodarczej przez ten podmiot;
2. weryfikacji rezydencji podatkowej odbiorcy należności;
3. weryfikacji otrzymanych dokumentów pod kątem ich zgodności ze stanem faktycznym (w tym na podstawie informacji dostępnych publicznie).
   
   

Oceniając, czy należyta staranność została w określonym przypadku dochowana należy uwzględniać także powszechnie dostępne informacje na temat statusu odbiorców należności.

Należy przy tym podkreślić, że w przypadku podmiotów powiązanych należy oczekiwać wyższych standardów działania, także z uwagi na łatwiejszy dostęp do wszelkiego rodzaju informacji o innych podmiotach z grupy.

W tym kontekście należy wskazać, że przepisy regulujące zwolnienie z art. 22 ust. 4 ustawy o CIT stanowią implementację Dyrektywy Rady 2011/96/UE (tzw. Dyrektywy Parent-Subsidiary). Zgodnie zaś z ostatnim orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE), reguła zakazująca praktyk stanowiących nadużycie prawa stanowi ogólną zasadę prawa Unii Europejskiej, która ma zastosowanie niezależnie od kwestii, czy nadużywane prawa i korzyści znajdują podstawę w traktatach, rozporządzeniach, czy też w dyrektywach. TSUE wskazał: „Tak więc w świetle ogólnej zasady prawa Unii zakazującej praktyk stanowiących nadużycie i konieczności przestrzegania tej zasady w ramach wykonywania prawa Unii brak przepisów krajowych lub postanowień umownych mających na celu zapobieganie nadużyciom nie ma wpływu na obowiązek władz krajowych w zakresie odmówienia możliwości skorzystania z praw przewidzianych w dyrektywie 90/435, gdy powołano się na nie w sposób noszący znamiona oszustwa lub nadużycia” (por. wyrok TSUE z dnia 26 lutego 2019 r. sprawach połączonych C-116/16 i C-117/16).

W kontekście przywołanego wyżej stanowiska TSUE a także w świetle celu Dyrektywy Rady 2011/96/UE z dnia 30 listopada 2011 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania mającego zastosowanie w przypadku spółek dominujących i spółek zależnych różnych państw członkowskich, należy przyjąć, że na podmiocie wypłacającym dywidendę ciąży obowiązek weryfikacji, czy odbiorca należności jest z tytułu otrzymania dywidendy podatnikiem (tj. czy powstał u niego obowiązek podatkowy w związku z otrzymaniem dywidendy – wymóg ten wynika także z ogólnych przepisów ustawy o CIT, gdyż zwolnienie z podatku może zostać zastosowane jedynie wobec podmiotu, w stosunku do którego powstał obowiązek podatkowy) oraz czy prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby podatnika dla celów podatkowych. Są to bowiem okoliczności konieczne do zweryfikowania w celu potwierdzenia czy nie dochodzi do nadużycia prawa podatkowego. Jednocześnie, zgodnie ze wspomnianym orzecznictwem TSUE:

„To analiza całokształtu okoliczności faktycznych umożliwia sprawdzenie, czy elementy konstytutywne praktyki stanowiącej nadużycie zostały spełnione, a zwłaszcza czy podmioty gospodarcze dokonały transakcji czysto formalnych lub sztucznych, pozbawionych jakiegokolwiek gospodarczego i handlowego uzasadnienia, głównie w celu uzyskania nienależnej korzyści (zob. podobnie wyroki: z dnia 20 czerwca 2013 r., Newey, C 653/11, EU:C:2013:409, pkt 47–49; z dnia 13 marca 2014 r., SICES i in., C 155/13, EU:C:2014:145, pkt 33; a także z dnia 14 kwietnia 2016 r., Cervati i Malvi, C 131/14, EU:C:2016:255, pkt 47)” – pkt 98 wyroku z dnia 26 lutego 2019 r.

Z powyższych konstatacji należy wywieść, że w każdym przypadku konieczne jest udokumentowanie (dla celów dowodowych) przez płatnika, że dochował on należytej staranności przy weryfikacji, o której mowa w 26 ust. 1 ustawy o CIT.

Potwierdzeniem dochowania należytej staranności może być np. w przypadku podmiotów powiązanych np. uzyskanie dokumentów grupowych wskazujących na przepływy finansowe, a także substancję biznesową oraz rolę poszczególnych podmiotów w strukturze grupy.

Płatnik, który chce zastosować zwolnienie wynikające z art. 22 ust. 4 ustawy o CIT i nie dokonywać poboru podatku u źródła, jest zobowiązany zatem do przeprowadzenia pełnej weryfikacji warunków umożliwiających skorzystanie z tego zwolnienia, zachowując przy tym należytą staranność. To oznacza, że płatnik ma obowiązek weryfikować czy uzyskująca dochody z dywidendy spółka spełnia wszystkie warunki do skorzystania ze zwolnienia z podatku u źródła. W ramach należytej staranności nie można ograniczać się jedynie do weryfikacji warunków zastosowania zwolnienia wynikających z art. 22 ust. 4-6 ustawy o CIT.

Mając powyższe na względzie, w kontekście okoliczności przedstawionych we wniosku zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że wypłacając dywidendę na rzecz jedynego udziałowca, tj. spółki z siedzibą na terytorium Niemiec do dnia 30 czerwca 2020 r. może zastosować zwolnienie od opodatkowania dywidendy, o którym mowa w art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić przy tym należy, że kwestia dochowania przez płatnika należytej staranności przy weryfikacji, czy zostały spełnione warunki określone w cytowanych powyżej przepisach ustawy o CIT, wykracza poza możliwości oceny dokonywanej w ramach interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego. W ramach prowadzonego postępowania właściwy organ przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Kwestia ta może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego lub kontrolnego prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy lub celno-skarbowy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wydanych dla innych niż Wnioskodawca podmiotów, stwierdzić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.