Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.123.2020.2.BG
z 12 czerwca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku z 18 marca 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy epuap 18 marca 2020 r.), uzupełnionym 4 czerwca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, który z Zainteresowanych będzie zobowiązany do złożenia zeznania o wysokości osiągniętego dochodu z zagranicznej jednostki kontrolowanej w 2020 r. osiągniętego w roku podatkowym 2019 i rozliczenia podatku od dochodu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2020 r. wpłynął do tut. Organu wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, który z Zainteresowanych będzie zobowiązany do złożenia zeznania o wysokości osiągniętego dochodu z zagranicznej jednostki kontrolowanej w 2020 r. osiągniętego w roku podatkowym 2019 i rozliczenia podatku od dochodu. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 6 maja 2020 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.123.2020.1.BG wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 4 czerwca 2020 r.

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania: (…) S.A. (dalej: „Wnioskodawca”)

Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: (…) S.A. (dalej: „A S.A.”)

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Zainteresowany będący stroną postępowania (dalej: „Wnioskodawca”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlega w Rzeczypospolitej Polskiej opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

A S.A. (Zainteresowany niebędący stroną postępowania, zwany dalej „Nabywcą”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlega w Rzeczypospolitej Polskiej opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

W dniu 29 stycznia 2019 r. Wnioskodawca sprzedał Nabywcy 100% udziałów w hiszpańskiej spółce X., która to spółka posiadała w tym dniu 33,33% udziałów w spółce Y Andora, S.L. z siedzibą w Księstwie Andory (ta ostatnia spółka jest zwana dalej: „Spółką”).

W dniu 29 stycznia 2019 r. Spółka była (i nieprzerwanie pozostaje aż do dnia złożenia niniejszego wniosku) zagraniczną jednostką kontrolowaną w rozumieniu art. 24a ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”) w związku z § 1 pkt 1 Rozporządzenia MRiF z 2017 r. oraz § 1 pkt 1 Rozporządzenia MF z 2019.

W 2019 r. Wnioskodawca złożył zeznanie o wysokości dochodu Spółki jako dochodu z zagranicznej spółki kontrolowanej osiągniętego w roku podatkowym 2018.

W 2019 r. rokiem podatkowym Spółki był rok kalendarzowy.

W związku z opisaną powyżej transakcją dokonaną 29 stycznia 2019 r. Wnioskodawca i Nabywca powzięli wątpliwość, który z tych podmiotów powinien w 2020 r. złożyć zeznanie o wysokości dochodu Spółki jako dochodu z zagranicznej spółki kontrolowanej osiągniętego w roku podatkowym 2019 i rozliczyć podatek od tych dochodów.

W uzupełnieniu do wniosku z 3 czerwca 2020 r. Zainteresowani wskazali, że:

1. Wnioskodawca (Zainteresowany będący strona postępowania) uzyskał ostatnią dywidendę ze spółki Y S.L. (dochody od zagranicznej jednostki kontrolowanej wskazane we wniosku) 21 stycznia 2020 r. (winno być: 21 stycznia 2019 r.) tj. bezpośrednio przed sprzedażą udziałów,
2. Nabywca udziałów X S.A. (Zainteresowany niebędący stroną postępowania) nie uzyskał w 2019 r. dochodów od zagranicznej jednostki kontrolowanej X S.L. od momentu nabycia udziałów w 2019 r.

W uzupełnieniu wniosku zostały także wskazane dane identyfikujące Spółek mających siedzibę w Hiszpanii i Andorze.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) Wnioskodawca nie będzie obowiązany do złożenia w 2020 r. zeznania o wysokości dochodu Spółki jako dochodu z zagranicznej spółki kontrolowanej osiągniętego w roku podatkowym 2019 ani do rozliczenia podatku od tego dochodu?
2. Czy w opisanym stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) Nabywca będzie obowiązany do złożenia w 2020 r. zeznania o wysokości dochodu Spółki jako dochodu z zagranicznej spółki kontrolowanej osiągniętego w całym roku podatkowym 2019 oraz do rozliczenia podatku od tego dochodu?
   
   

Zdaniem Zainteresowanych, w okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego:

1. Wnioskodawca nie będzie obowiązany do złożenia w 2020 r. zeznania o wysokości dochodu Spółki jako dochodu z zagranicznej spółki kontrolowanej osiągniętego w roku podatkowym 2019 ani do rozliczenia podatku od tego dochodu.
2. Nabywca będzie obowiązany do złożenia w 2020 r. zeznania o wysokości dochodu Spółki jako dochodu z zagranicznej spółki kontrolowanej osiągniętego w całym roku podatkowym 2019 oraz do rozliczenia podatku od tego dochodu.
   
   

Przepis art. 24a ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT stanowi, że zagraniczną jednostką kontrolowaną jest m.in. zagraniczna jednostka mająca siedzibę lub zarząd lub zarejestrowana lub położona na terytorium lub w kraju wymienionym w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 11j ust. 2 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 24a ust. 4 ustawy o CIT, podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 24a ust. 1 ustawy o CIT stanowi kwota odpowiadająca dochodowi zagranicznej jednostki kontrolowanej proporcjonalnie do okresu, w którym jednostka zagraniczna była kontrolowana przez podatnika w jej roku podatkowym, albo do okresu, o którym mowa w art. 24a ust. 8 albo 9 ustawy o CIT, w takiej części, jaka odpowiada posiadanym prawom do uczestnictwa w zysku tej jednostki, po odliczeniu kwot:

1. uwzględnionej w podstawie opodatkowania podatnika dywidendy otrzymanej od zagranicznej jednostki kontrolowanej;
2. dochodu z odpłatnego zbycia przez podatnika udziału w zagranicznej jednostce kontrolowanej, w części uwzględnionej w jego podstawie opodatkowania.
   
   

Stosownie do art. 24a ust. 6 ustawy o CIT, dochodem, o którym mowa w ust. 4, jest uzyskana w roku podatkowym nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, ustalonymi zgodnie z przepisami ustawy, bez względu na rodzaj źródeł przychodów, ustalona na ostatni dzień roku podatkowego zagranicznej jednostki kontrolowanej. Jeżeli zagraniczna jednostka kontrolowana nie ma ustalonego roku podatkowego albo rok ten przekracza okres kolejnych, następujących po sobie 12 miesięcy, przyjmuje się, że rokiem podatkowym zagranicznej jednostki kontrolowanej jest rok podatkowy podatnika. Dochód zagranicznej jednostki kontrolowanej nie podlega pomniejszeniu o straty poniesione w latach poprzednich.

Zgodnie z art. 24a ust. 8 ustawy o CIT, w przypadku zagranicznej jednostki kontrolowanej, o której mowa w art. 24a ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT, dla ustalenia prawa do uczestnictwa w zysku zagranicznej jednostki kontrolowanej przyjmuje się, że podatnikowi albo podatnikowi wspólnie z innymi podatnikami, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o CIT przysługiwały, przez cały rok podatkowy, o którym mowa w art. 24a ust. 6 ustawy o CIT, wszystkie prawa do uczestnictwa w zysku tej jednostki. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że udziały tych podatników związane z prawem do uczestnictwa w zysku są równe.

Według art. 24 ust. 13a ustawy o CIT, podatnicy po zakończeniu roku podatkowego, o którym mowa w ust. 6, nie później niż przed upływem terminu do złożenia zeznania o wysokości dochodu zagranicznej jednostki kontrolowanej osiągniętego w roku podatkowym, są obowiązani do zaewidencjonowania zdarzeń zaistniałych w zagranicznej jednostce kontrolowanej w ewidencji odrębnej od ewidencji rachunkowej wskazanej w art. 9 ust. 1 i la ustawy o CIT, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu, podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do określenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m ustawy o CIT.

Art. 27 ust. 2a ustawy o CIT stanowi, że podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągający dochody z działalności prowadzonej przez zagraniczne jednostki kontrolowane, na zasadach określonych w art. 24a, są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu z zagranicznej jednostki kontrolowanej osiągniętego w roku podatkowym, o którym mowa w art. 24a ust. 6 ustawy o CIT, do końca dziewiątego miesiąca następnego roku podatkowego i w tym terminie wpłacić podatek należny. Jeżeli podatnik osiąga dochody z więcej niż jednej zagranicznej jednostki kontrolowanej, składa odrębne zeznanie o dochodach z każdej z tych jednostek.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) Wnioskodawca nie będzie obowiązany do złożenia w 2020 r. zeznania o wysokości dochodu Spółki jako dochodu z zagranicznej spółki kontrolowanej osiągniętego w roku podatkowym 2019 ani do rozliczenia podatku od tego dochodu, ponieważ w związku ze zbyciem 29 stycznia 2019 r. udziałów spółki posiadającej 33,33% udziałów w Spółce:

1. Wnioskodawca nie uzyskał w 2019 r. ani później żadnych dochodów z działalności prowadzonej przez Spółkę,
2. na koniec 2019 r. Wnioskodawca nie posiadał żadnego prawa do uczestnictwa w zysku Spółki,
3. od dnia 29 stycznia 2019 r. Wnioskodawca nie był w stanie prowadzić odrębnej ewidencji zdarzeń zaistniałych w Spółce, ponieważ przestał w jakikolwiek sposób kontrolować Spółkę i nie miał żadnego dostępu do informacji o tych zdarzeniach,
4. w związku z powyższym Wnioskodawca nie jest w stanie na podstawie art. 24a ust. 6 ustawy o CIT ustalić na ostatni dzień roku podatkowego Spółki dochodu tej Spółki, o którym mowa w ust. 4, będącego uzyskaną w roku podatkowym nadwyżką sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania.
   
   

W konsekwencji, w opisanym stanie faktycznym (winno być zdarzeniu przyszłym) do złożenia w 2020 r. zeznania o wysokości dochodu Spółki jako dochodu z zagranicznej spółki kontrolowanej osiągniętego w całym roku podatkowym 2019 oraz do rozliczenia podatku od tego dochodu obowiązany będzie wyłącznie Nabywca. 

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r. poz. 1328; dalej: „ustawa zmieniająca”) wprowadzono m.in. zmiany do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych Ustawa zmieniająca wprowadziła do tej ustawy przepisy dotyczące tzw. zagranicznych spółek kontrolowanych CFC.

Jak wskazuje treść uzasadnienia do zmian w ustawie, regulacja typu CFC jest powszechnie akceptowanym na arenie międzynarodowej mechanizmem zwalczania nadużyć podatkowych występujących w stosunkach między podmiotami powiązanymi, polegających na wykazywaniu dochodu generowanego z działalności prowadzonej w danym kraju jako dochodu podmiotów podlegających jurysdykcji podatkowej państw stosujących preferencyjne zasady opodatkowania. Uznaje się również, że jest to jeden ze skuteczniejszych mechanizmów walki ze zjawiskiem unikania opodatkowania. Zapobieganie erozji podstawy opodatkowania w przypadku regulacji typu CFC odbywa się bowiem poprzez poddanie opodatkowaniu w danym państwie, jako dochodu przypisywanego do podmiotu krajowego, dochodu ustalanego w odniesieniu do zysków, jakie osiągnął jego podmiot zależny będący rezydentem podatkowym innego państwa (tzw. spółka CFC). Istota tego rozwiązania sprowadza się zatem do obowiązku uwzględniania w podstawie opodatkowania rezydenta krajowego (osoby fizycznej lub podatnika podatku dochodowego od osób prawnych) dochodów kontrolowanych podmiotów zagranicznych mających siedzibę lub zarząd w kraju wymienionym w rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie określenia krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową lub o niższym niż obowiązujący w państwie rezydencji podmiotu dominującego poziomie opodatkowania.

Wprowadzenie tych przepisów stanowi zatem reformę zasad opodatkowania w podatkach dochodowych, a konkretnie reformę zasady przypisania dochodu podatnikowi w sytuacjach transgranicznych, opatrzonych dużym ryzykiem unikania opodatkowania.

Na mocy przepisów ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r. poz. 2175; dalej: „ustawa nowelizująca”) nastąpiła nowelizacja przepisów dotyczących kontrolowanej spółki zagranicznej (Controlled Foreign Company – CFC).

Celem wprowadzonych modyfikacji zgodnie z uzasadnieniem do projektu ustawy nowelizującej jest przeciwdziałanie stosowaniu działań podatników prowadzących do niezasadnego z aksjologicznego punktu widzenia, obniżania bazy podatkowej, jak również innych form agresywnej optymalizacji podatkowej.

Ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r. poz. 2193) dokonano kolejnej zmiany ustawy podatku dochodowym od osób prawnych.

I tak, zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”), podatek od dochodów zagranicznej jednostki kontrolowanej uzyskanych przez podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, wynosi 19% podstawy opodatkowania.

Stosownie do art. 24a ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, użyte w niniejszym artykule określenie zagraniczna jednostka oznacza:

1. osobę prawną,
2. spółkę kapitałową w organizacji,
3. jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej inną niż spółka niemająca osobowości prawnej,
4. spółkę niemającą osobowości prawnej, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 2,
5. fundację, trust lub inny podmiot albo stosunek prawny o charakterze powierniczym,
6. podatkową grupę kapitałową lub spółkę z podatkowej grupy kapitałowej, która samodzielnie spełniałaby warunek, o którym mowa w ust. 3 pkt 3 lit. c, gdyby nie była częścią podatkowej grupy kapitałowej,
7. wydzieloną organizacyjnie lub prawnie część zagranicznej spółki lub innego podmiotu mającego osobowość prawną albo niemającego osobowości prawnej

-nieposiadające siedziby, zarządu ani rejestracji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w których podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, samodzielnie lub wspólnie z podmiotami powiązanymi, posiada, bezpośrednio lub pośrednio, udział w kapitale, prawo głosu w organach kontrolnych, stanowiących lub zarządzających lub prawo do uczestnictwa w zysku, w tym ich ekspektatywę, lub w których w przyszłości będzie uprawniony do nabycia takich praw, w tym jako założyciel (fundator) lub beneficjent fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym, lub nad którymi podatnik sprawuje kontrolę faktyczną.

W myśl natomiast art. 24a ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT, zagraniczną jednostką kontrolowaną jest zagraniczna jednostka mająca siedzibę lub zarząd lub zarejestrowana lub położona na terytorium lub w kraju wymienionym w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 11j ust. 2 (…).

Jak wynika z powyższych przepisów, dla uznania spółki zagranicznej za CFC, wystarczające jest spełnienie jednego z kryteriów zdefiniowanych w art. 24a ust. 3 pkt 1-3.

Kryterium miejsca siedziby lub zarządu zagranicznej spółki, w niektórych przypadkach, jest samodzielnym kryterium decydującym o uznaniu takiej spółki za zagraniczną spółkę kontrolowaną. Dotyczy to sytuacji, gdy zagraniczna spółka:

1. posiada siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową. Listę tych krajów i terytoriów zawiera rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2019 r. w sprawie określenia krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (Dz.U. z 2019 r., poz. 600) albo
2. posiada siedzibę lub zarząd w państwie niewymienionym w ww. rozporządzeniu, z którym ani Polska, ani Unia Europejska nie zawarła umowy międzynarodowej stanowiącej podstawę do uzyskania od organów podatkowych tego państwa informacji podatkowych (umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, umowy o wymianie informacji w sprawach podatkowych).
   
   

Natomiast art. 24a ust. 4 ustawy o CIT stanowi, iż podstawę opodatkowania, o której mowa w ust. 1, stanowi kwota odpowiadająca dochodowi zagranicznej jednostki kontrolowanej proporcjonalnie do okresu, w którym jednostka zagraniczna była kontrolowana przez podatnika w jej roku podatkowym, albo do okresu, o którym mowa w ust. 8 albo 9, w takiej części, jaka odpowiada posiadanym prawom do uczestnictwa w zysku tej jednostki, po odliczeniu kwot:

1. uwzględnionej w podstawie opodatkowania podatnika dywidendy otrzymanej od zagranicznej jednostki kontrolowanej;
2. dochodu z odpłatnego zbycia przez podatnika udziału w zagranicznej jednostce kontrolowanej, w części uwzględnionej w jego podstawie opodatkowania.
   
   

Zgodnie z art. 24a ust. 6 ustawy o CIT dochodem, o którym mowa w ust. 4, jest uzyskana w roku podatkowym nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, ustalonymi zgodnie z przepisami ustawy, bez względu na rodzaj źródeł przychodów, ustalona na ostatni dzień roku podatkowego zagranicznej jednostki kontrolowanej. Jeżeli zagraniczna jednostka kontrolowana nie ma ustalonego roku podatkowego albo rok ten przekracza okres kolejnych, następujących po sobie 12 miesięcy, przyjmuje się, że rokiem podatkowym zagranicznej jednostki kontrolowanej jest rok podatkowy podatnika. Dochód zagranicznej jednostki kontrolowanej nie podlega pomniejszeniu o straty poniesione w latach poprzednich.

Zatem, bez względu na źródło uzyskiwanych przez zagraniczną spółkę kontrolowaną przychodów, dochodem zagranicznej spółki kontrolowanej jest osiągnięta przez tą spółkę w jej roku podatkowym nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania. Wysokość uzyskanych przez zagraniczną spółkę kontrolowaną przychodów oraz poniesionych kosztów ustala się zgodnie z przepisami ustawy o CIT. Wspomnianą zaś nadwyżkę przychodów nad kosztami ustala się na ostatni dzień roku podatkowego zagranicznej spółki kontrolowanej. Zarówno dochód, o którym mowa wyżej, jak również podstawę opodatkowania i podatek od dochodów zagranicznej spółki kontrolowanej ustala się odrębnie w odniesieniu do każdej zagranicznej spółki kontrolowanej.

Zgodnie z art. 24a ust. 8 ustawy o CIT, w przypadku zagranicznej jednostki kontrolowanej, o której mowa w ust. 3 pkt 1, dla ustalenia prawa do uczestnictwa w zysku zagranicznej jednostki kontrolowanej przyjmuje się, że podatnikowi albo podatnikowi wspólnie z innymi podatnikami, o których mowa w art. 3 ust. 1, lub podatnikami, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, przysługiwały, przez cały rok podatkowy, o którym mowa w ust. 6, wszystkie prawa do uczestnictwa w zysku tej jednostki. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że udziały tych podatników związane z prawem do uczestnictwa w zysku są równe.

W przypadku zagranicznej spółki kontrolowanej mającej siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową tj. w kraju lub na terytorium wymienionym w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2019 r. w sprawie określenia krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, dla ustalenia udziału związanego z prawem do uczestnictwa w jej zyskach przyjmuje się, że polskiemu podatnikowi albo łącznie temu podatnikowi i innym polskim podatnikom podatku dochodowego przysługiwały przez cały rok podatkowy tej spółki wszystkie prawa do uczestnictwa w jej zyskach. Jeżeli w takiej zagranicznej spółce kontrolowanej udział w kapitale, prawo głosu w organach kontrolnych lub stanowiących lub prawo do uczestnictwa w zysku posiada więcej niż jeden polski podatnik, to wówczas – w przypadku braku przeciwnego dowodu - przyjmuje się, że udziały tych podatników, związane z prawem do uczestnictwa w zyskach tej spółki są równe. Powyższe wynika z brzmienia art. 24a ust. 8 ustawy o CIT. Powyższe zasady oznaczają domniemanie, że polski podatnik lub polski podatnik wspólnie z innymi polskimi podatnikami posiada w takiej spółce przez cały jej rok podatkowy 100% udziałów w zysku.

Stosownie do art. 24a ust. 13 ustawy o CIT, podatnicy są obowiązani do prowadzenia rejestru zagranicznych jednostek, o których mowa w ust. 3 pkt 1 i 2 oraz pkt 3 lit. a, a w przypadku zagranicznych jednostek posiadających siedzibę lub zarząd na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego - rejestru zagranicznych jednostek spełniających warunki określone w ust. 3 pkt 3.

Zgodnie z art. 24a ust. 13a ustawy o CIT, podatnicy po zakończeniu roku podatkowego, o którym mowa w ust. 6, nie później niż przed upływem terminu do złożenia zeznania o wysokości dochodu zagranicznej jednostki kontrolowanej osiągniętego w roku podatkowym, są obowiązani do zaewidencjonowania zdarzeń zaistniałych w zagranicznej jednostce kontrolowanej w ewidencji odrębnej od ewidencji rachunkowej wskazanej w art. 9 ust. 1 i 1a, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu, podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do określenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Stosownie do art. 27 ust. 2a ustawy o CIT, podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągający dochody z działalności prowadzonej przez zagraniczne jednostki kontrolowane, na zasadach określonych w art. 24a, są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu z zagranicznej jednostki kontrolowanej osiągniętego w roku podatkowym, o którym mowa w art. 24a ust. 6, do końca dziewiątego miesiąca następnego roku podatkowego i w tym terminie wpłacić podatek należny. Jeżeli podatnik osiąga dochody z więcej niż jednej zagranicznej jednostki kontrolowanej, składa odrębne zeznanie o dochodach z każdej z tych jednostek.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 29 stycznia 2019 r. Wnioskodawca sprzedał Nabywcy 100% udziałów w hiszpańskiej spółce X., która to spółka posiadała w tym dniu 33,33% udziałów w spółce Y Andora, S.L. z siedzibą w Księstwie Andory.

Spółka w Andorze jest zagraniczną jednostką kontrolowaną w rozumieniu art. 24a ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT. W 2019 r. Wnioskodawca złożył zeznanie o wysokości dochodu Spółki jako dochodu z zagranicznej spółki kontrolowanej osiągniętego w roku podatkowym 2018. W 2019 r. rokiem podatkowym Spółki z Andory był rok kalendarzowy. Wnioskodawca uzyskał ostatnią dywidendę ze spółki Y A. S.L. (dochody od zagranicznej jednostki kontrolowanej wskazane we wniosku) 21 stycznia 2019 r. tj. bezpośrednio przed sprzedażą udziałów. Nabywca udziałów nie uzyskał w 2019 r. dochodów od zagranicznej jednostki kontrolowanej od momentu nabycia udziałów w 2019 r.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy ustalenia, który z Zainteresowanych - zbywca udziałów w hiszpańskiej Spółce (Strona postępowania), czy ich nabywca (Zainteresowany niebędący stroną postępowania) winien złożyć zeznanie o wysokości dochodu Spółki za 2019 r.

Odnosząc zdarzenie przyszłe do przedstawionego wcześniej stanu prawnego sprawy należy stwierdzić, że zobowiązanym do złożenia zeznania podatkowego od dochodu Spółki osiągniętego w 2019 r. jest Zainteresowany niebędący stroną postępowania (Nabywca akcji hiszpańskiej spółki). Powyższy wniosek wypływa z brzmienia powołanych wcześniej i mających zastosowanie w sprawie przepisów prawa w szczególności zaś art. 24a ust. 6 w zw. z art. 27 ust. 2a ustawy o CIT. Art. 27 ust. 2a ww. ustawy stanowi, że podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie o wysokości dochodu z zagranicznej jednostki kontrolowanej, z art. 24a ust. 6 ustawy o CIT wynika natomiast, że dochód ten ustala się na ostatni dzień roku podatkowego. Skoro zatem zainteresowany będący stroną postępowania w ostatnim dniu roku 2019 nie posiadał udziałów w zagranicznej jednostce kontrolowanej nie jest obowiązany do złożenia zeznania podatkowego za ten podmiot. Obowiązek taki spoczywa na Nabywcy (Zainteresowany niebędący strona postępowania).

Stanowisko zawarte we wniosku jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.