Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.129.2020.5.AK
z 12 czerwca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 marca 2020 r. (data wpływu 23 marca 2020 r.), uzupełnionym 8 czerwca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka, w sytuacji braku wcześniejszego uregulowania należności oraz wystawienia faktury, prawidłowo rozpoznaje przychód podatkowych w momencie wydania towarów (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2020 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka, w sytuacji braku wcześniejszego uregulowania należności oraz wystawienia faktury, prawidłowo rozpoznaje przychód podatkowych w momencie wydania towarów. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 15 maja 2020 r. Znak: 0114-KDIP1-2.4012.136.2020.2.JŻ, 0111-KDIB1-2.4010.129.2020.3.AK wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 8 czerwca 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest polskim rezydentem podatkowym i podlega opodatkowaniu w Polsce od całości osiąganych dochodów niezależnie od miejsca ich uzyskania. Spółka jest także zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca jest spółką dystrybucyjną, która sprzedaje urządzenia stosowane w automatyce przemysłowej wyprodukowane przez zakłady produkcyjne należące do X Group.

Spółka pragnie wskazać, iż nie jest samodzielnym zakładem produkcyjnym, lecz jedynie spółką dystrybucyjną, zajmującą się takimi usługami jak m.in. sprzedażą, marketingiem, serwisowaniem oraz obsługą podmiotów nabywających produkty m.in. na rynku polskim. Zakłady oraz spółki produkcyjne znajdują się poza granicami Polski.

Wnioskodawca dokonuje sprzedaży towarów na rzecz kontrahentów polskich oraz zagranicznych. Zarówno w przypadku dostaw zagranicznych, jak i krajowych Spółka dokonując dostaw określa zazwyczaj ich warunki zgodnie z zasadami Incoterms 2010, przy czym Spółka stosuje (w zależności od odbiorcy) każde z przewidzianych zasad (tj. należące do Grup: E, F, C, D).

Przykładowo Incoterms z grupy:

1. E: EXW przewidują przejście ryzyka i korzyści związanych z towarem w momencie pozostawienia towaru do dyspozycji w określonym miejscu i czasie;
2. F: FCA - ryzyko i korzyści przenoszone jest na nabywcę w momencie załadowania towaru na podstawiony przez niego środek transportowy; FAS - ryzyko i korzyści przenoszone jest na nabywcę w momencie umieszczenia towaru wzdłuż burty statku; FOB - ryzyko i korzyści przenoszone jest na nabywcę w momencie umieszczenia towaru na pokładzie statku;
3. C: CPT, CIP - ryzyko i korzyści przenoszone jest na nabywcę w momencie przekazania towaru przez sprzedawcę przewoźnikowi; CFR, CIF - ryzyko i korzyści przenoszone jest na nabywcę w momencie umieszczenia towaru na pokładzie statku;
4. D: DAT, DDP- ryzyko i korzyści przenoszone jest na nabywcę w momencie dostarczenia towaru do terminalu; DAP - ryzyko i korzyści przenoszone jest na nabywcę w momencie dostarczenia towaru do miejsca przeznaczenia.
   
   

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą momentu rozpoznania przychodu na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”) oraz momentu dokonania dostawy towarów na gruncie ustawy o VAT w związku z dokonywanymi przez Spółkę dostawami towarów których warunki określono przy użyciu reguł Incoterms.

W uzupełnieniu wniosku z 4 czerwca 2020 r. (data wpływu 8 czerwca 2020 r.) Wnioskodawca uzupełnił opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego poprzez podanie danych niezbędnych w zakresie realizacji wymiany informacji podatkowych z innymi państwami, kontrahentów zagranicznych na rzecz których Spółka dokonuje sprzedaży towarów, a także spółek produkcyjnych, których towary Wnioskodawca sprzedaje.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Spółka, w sytuacji braku wcześniejszego uregulowania należności oraz wystawienia faktury, prawidłowo rozpoznaje przychód podatkowych na gruncie ustawy CIT w momencie wydania towarów? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka, w sytuacji braku wcześniejszego uregulowania należności oraz wystawienia faktury, prawidłowo rozpoznaje przychód podatkowych na gruncie ustawy CIT w momencie wydania towarów.

Na postawie art. 12 ust. 3a ustawy o CIT, za datę powstania przychodu, uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Za wydanie towarów należy rozumieć ekonomiczne przeniesienie władztwa nad rzeczą (zbliżone do przeniesienia prawa własności), które wiąże się z przejęciem ryzyk i korzyści związanych z wydawanym towarem.

„Wydanie rzeczy” nie zostało zdefiniowane w prawie podatkowym, dlatego też zasadnym jest, aby dokonując interpretacji tego pojęcia, przyjąć znaczenie słów jakie wynika z ich potocznego rozumienia. Słowo „wydać” oznacza „dać, przydzielić coś komuś” (por. Słownik Języka Polskiego - http://sjp.pwn.pl).

Jak wynika z powyższego „wydanie rzeczy” nie jest tożsame z „przeniesieniem własności”. Chcąc ustalić wzajemne relacje między tymi pojęciami należy stwierdzić, że pojęcie „wydanie rzeczy” jest pojęciem szerszym niż pojęcie „przeniesienie własności”. Wydanie rzeczy jest nie tyle przeniesieniem prawa własności, co przeniesieniem prawa do rozporządzania towarem. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym.

Zdaniem Spółki, przy wydaniu rzeczy (towarów) decydujące znaczenie będzie miało przekazanie kontroli lub władztwa nad rzeczą czy też umowne przeniesienie ryzyka, które będzie oznaczało, iż nabywca może korzystać z niego z wyłączeniem innych osób, pobierać pożytki i inne dochody, mieć możność przetwarzania go, zużycia, a nawet zniszczenia, a także dokonywać w stosunku do niego czynności prawnych. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym.

Zatem dla ustalenia momentu powstania przychodu podatkowego:

1. bez znaczenia pozostaje fakt, kiedy towary przechodzą na własność kontrahenta,
2. istotne jest natomiast kiedy towary zostaną kontrahentowi wydane (będzie nimi władał w sensie ekonomicznym).
   
   

Moment rzeczywistego przeniesienia ryzyka, praw i obowiązków na rzecz kupującego będzie wskazywał na wydanie towaru. Wtedy też podatnik zobligowany jest do rozpoznania przychodu zgodnie z postanowieniami art. 12 ust. 3a ustawy o CIT.

Zasadniczo strony transakcji mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez obowiązujące przepisy prawa, w tym także przepisy prawa podatkowego - również w zakresie określania momentu wydania towarów.

Zatem moment wydania determinowany będzie przez odpowiednie ustalenia zawarte między stronami transakcji, które mogą przyjąć przykładowo formę:

1. warunków określonych w odpowiedniej umowie, lub/i
2. przyjęcia, że dana transakcja będzie realizowana według wybranej reguły Incoterms - określającej moment praktycznej kontroli nad rzeczą.
   
   

Powyższe stanowisko potwierdził już Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu w interpretacji indywidualnej z 17 kwietnia 2007 r. sygn. akt PDII/423-73/07/1: „Bez wątpienia przeniesienie posiadania w trybie wydania rzeczy następuje w drodze porozumienia stron. W przedmiotowej sprawie Spółka realizuje dostawy swoich wyrobów do podmiotów zagranicznych w oparciu o warunki Incoterms, które regulują m.in.: moment, miejsce odebrania towaru przez odbiorcę, czy też która ze stron ponosi ryzyko utraty lub uszkodzenia towaru związanego z przewozem. Stąd też stwierdzić należy, iż przyjęte przez strony warunki, wpływają na moment przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, więc mają także znaczenie dla ustalenia obowiązku podatkowego”.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki w przypadku braku innych ustaleń co do określenia momentu wydania towaru pomiędzy Spółką a kupującymi oraz ze względu na fakt, że zasady Incoterms określają m.in. moment przejścia na nabywcę ryzyka oraz korzyści związanych ze zbywanymi towarami, moment określony zgodnie z zasadami Incoterms będzie jednocześnie momentem wydania rzeczy w rozumieniu art. 12 ust. 3a ustawy o CIT.

Powyższe znajduje potwierdzenie w znanych Wnioskodawcy indywidualnych interpretacjach podatkowych, przykładowo: interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 16 lutego 2017 r. o sygn. 0461-ITPP3.4512.919.2016.1.MZ czy też interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 28 kwietnia 2015 r. o sygn. ILPB3/4510-1-41/15-2/JG, zgodnie z którą: „Dla ustalenia momentu powstania przychodu podatkowego bez znaczenia pozostaje fakt, kiedy towary przechodzą na własność kontrahentów. Istotne jest natomiast kiedy towary zostaną kontrahentowi wydane. Jak wcześniej wskazano to właśnie wydanie rzeczy (towaru) ma zasadnicze znaczenie dla momentu powstania przychodu. Skoro zatem zastosowane przez Spółkę - w ramach realizowanych dostaw - reguły Incoterms 2010 określają moment, w którym przechodzą na nabywcę ryzyka i korzyści związane z towarem, to będzie on równoznaczny z momentem wydania rzeczy, o którym mowa w przepisie art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.”

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa podatkowego oraz stanowisko organów podatkowych Spółka stoi na stanowisku, że w sytuacji braku wcześniejszego uregulowania należności oraz wystawienia faktury, prawidłowo rozpoznaje przychód podatkowy na gruncie ustawy CIT w momencie wydania towarów rozumianego jako ekonomiczne przeniesienie władztwa nad towarami wiążące się z przejściem ryzyk i korzyści związanych z towarami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja zawiera ocenę stanowiska w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1. W pozostałym zakresie wniosek zostanie rozpatrzony odrębnymi rozstrzygnięciami.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.