Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.86.2020.2.DP
z 15 czerwca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza,że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 lutego 2020 r. (data wpływu 27 lutego 2020 r.) uzupełnionym 1 czerwca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w przypadku ceny sprzedaży składającej się z dwóch elementów tzn. ceny sprzedaży towaru i ceny usługi, przychodem jest wartość netto ceny sprzedaży towaru a kosztem uzyskania przychodu jest wartość towaru w cenie zakupu oraz czy przychodem jest wartość netto usługi a kosztem związane z usługą koszty jej nabycia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w przypadku ceny sprzedaży składającej się z dwóch elementów tzn. ceny sprzedaży towaru i ceny usługi, przychodem jest wartość netto ceny sprzedaży towaru a kosztem uzyskania przychodu jest wartość towaru w cenie zakupu oraz czy przychodem jest wartość netto usługi a kosztem związane z usługą koszty jej nabycia.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z 8 kwietnia 2020 r. znak: 0111-KDIB1-2.4010.86.2020.1.DP wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wnioskodawca dokonał uzupełnienia 1 czerwca 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Przedmiotem działalności spółki jest sprzedaż hurtowa wyrobów metalowych oraz sprzętu i dodatkowego wyposażenia hydraulicznego i grzejnego. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Głównymi odbiorcami są kontrahenci z Ukrainy. Spółka dokonuje na ich rzecz sprzedaży zarówno towarów jak i usług. Sprzedaż jest dokonywana na rzecz poszczególnych kontrahentów z Ukrainy według określonego modelu, który wygląda następująco: towar sprzedawany jest w cenie poniżej jego kosztu zakupu ale dodatkowo świadczona jest na rzecz odbiorcy usługa kompleksowa obejmująca transport tego towaru, załadunek, zabezpieczenie, konwojowanie. Ogółem cena sprzedaży towaru plus usługi jest dodatnia tzn. firma osiąga założony zysk na obu tych transakcjach jednocześnie.

Cenę sprzedaży i założony zysk kalkulowany jest więc łącznie w oparciu o dwa czynniki składowe, tj. cenę sprzedaży towaru i cenę usługi, które to dwie pozycje są wyszczególnione na fakturach.

W piśmie z 26 maja 2020 r. (data wpływu do Organu 1 czerwca 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie, Wnioskodawca wskazał dane identyfikacyjne kontrahentów niezbędne w zakresie realizacji wymiany informacji podatkowych z innymi państwami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy w przypadku ceny sprzedaży składającej się z dwóch elementów tzn. ceny sprzedaży towaru i ceny usługi, przychodem jest wartość netto ceny sprzedaży towaru a kosztem uzyskania przychodu jest wartość towaru w cenie zakupu oraz czy przychodem jest wartość netto usługi a kosztem związane z usługą koszty uzyskania (nabycia usługi)?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i. art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zatem przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych regulują, co jest przychodem, a co kosztem uzyskania przychodów w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Przepisy te nie zastrzegają jednocześnie, że towary handlowe nie mogą być sprzedawane poniżej ceny ich zakupu ani nie regulują metody ustalania marzy.

W działalności handlowej przedsiębiorca uzyskuje zysk poprzez zastosowanie marży handlowej, która jest jednym z elementów ceny sprzedaży. Cena sprzedaży ma zapewnić pokrycie kosztów własnych zakupu bądź wytworzenia i uzyskanie rentowności sprzedaży. Przedsiębiorca z przyczyn ekonomicznych może jednak sprzedać towary bez marży handlowej, bądź nawet poniżej ceny ich zakupu, czyli bez marży i ponosząc stratę. W opisanym przypadku Spółka nie ponosi straty na całokształcie transakcji w wyniku obniżenia ceny i sprzedaży poniżej kosztów zakupu gdyż równocześnie zgodnie zawartą z danym kontrahentem umową świadczy na rzecz kontrahenta usługę. Na sprzedaż poniżej ceny zakupu towarów plus świadczona usługa wpływa przyjęta polityka sprzedaży oraz przeprowadzona przez przedsiębiorcę kalkulacja finansowa, która wskazuje, że z ekonomicznego punktu widzenia bardziej opłacalne jest sprzedać towary poniżej ceny ich zakupu, bowiem Wnioskodawca osiągnie zysk na sprzedaży towaru plus usługa.

W art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wskazano, że sytuacja, w której sprzedaż towaru dokonywana jest poniżej ceny zakupu generuje obowiązek nieuznania całego wydatku poniesionego na zakup towaru za koszt uzyskania przychodów. Zatem w sytuacji sprzedaży towarów poniżej cen ich zakupu nie powoduje obowiązku obniżenia kosztów uzyskania przychodów, które przedsiębiorca faktycznie poniósł w związku z zakupem tych towarów. W związku ze sprzedażą towarów po cenie niższej niż cena ich zakupu plus sprzedaż usługi nie ulega zmniejszeniu przewidywany przychód i tym samym podstawa opodatkowania.

Zatem w przedstawionych okolicznościach sprawy transakcja sprzedaży towarów poniżej cen ich zakupu plus świadczona usługa stanowi działanie mające na celu osiągnięcie i zachowanie, a w perspektywie zabezpieczenie źródła przychodów. Sprzedaż towarów i usługi generuje powstanie przychodu u przedsiębiorcy z tego tytułu, a kosztem uzyskania przychodów w odniesieniu do tych zdarzeń gospodarczych będzie wydatek związany z nabyciem sprzedawanego towaru i pozostałe koszty uzyskania związane z usługą.

Zatem stanowisko strony należy uznać za prawidłowe, gdyż w przypadku ceny sprzedaży składającej się z dwóch elementów tzn. ceny sprzedaży towaru i ceny usługi przychodem jest wartość netto ceny sprzedaży towaru a kosztem uzyskania przychodu jest wartość towaru w cenie zakupu oraz przychodem jest wartość netto usługi a kosztem związane z usługą koszty uzyskania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie kwestia związana z rozpoznaniem przychodu z tytułu sprzedaży towaru i usługi oraz wysokość rozpoznania kosztów uzyskania powyższych przychodów. Taki zakres sprawy został zakreślony przez Wnioskodawcę w sformułowanym ostatecznie pytaniu. Organ podkreśla, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest w szczególności ustalenie sposobu kalkulacji ceny.

Przechodząc do meritum Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 dalej: „updop”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 updop, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11 i art. 24a, art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Taka, a nie inna konstrukcja przepisu art. 7 ust. 2 updop powoduje więc, że kluczowe znaczenie dla ustalenia zasad opodatkowania podatkiem dochodowym mają: po pierwsze – przychód, a po drugie – koszty jego uzyskania.

Należy przy tym wyjaśnić, że omawiana ustawa nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 updop przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Zgodnie z ww. przepisem, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Jak stanowi art. 12 ust. 2 updop, przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Z kolei, zgodnie z art. 12 ust. 3 updop, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w ar. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Katalog przysporzeń, których nie zalicza się do przychodów podatkowych jest zamknięty i zawarto go w art. 12 ust. 4 updop. Stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 9 updop do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług.

Natomiast w myśl art. 14 ust. 1 updop, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy, praw majątkowych lub świadczenia usług jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy, praw lub usług, organ podatkowy określa ten przychód w wysokości wartości rynkowej. Jednocześnie, jak stanowi art. 14 ust. 2 updop, wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy, praw majątkowych lub usług określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami, prawami lub usługami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca zbycia albo świadczenia.

Jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy, praw lub usług, organ podatkowy wzywa strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy określa wartość z uwzględnieniem opinii biegłego. Jeżeli wartość określona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego ponosi zbywający albo świadczący usługi (art. 14 ust. 3 updop).

Dodatkowo należy wspomnieć, że chociaż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalenia ceny sprzedaży z zastrzeżeniem prawa organu podatkowego do ewentualnej weryfikacji tej ceny w razie braku uzasadnienia dla jej obniżki, wyjątek w tym względzie stanowi sytuacja, gdy między podatnikiem a jego kontrahentami istnieją powiązania wskazane w art. 11a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a ceny zastosowane w zawieranych transakcjach zostaną ustalone na warunkach innych, niż gdyby transakcje były zawierane pomiędzy podmiotami niepowiązanymi.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że za przychód w rozumieniu przepisów prawa podatkowego mogą zostać uznane tylko takie przysporzenie podatnika, które mają charakter definitywny, tj. w sposób bezzwrotny i trwały powiększają jego majątek. Przychody należne to bowiem wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokonuje sprzedaży towarów i usług na rzecz kontrahentów z Ukrainy. Przyjęty model sprzedaży zakłada sprzedaż towaru w cenie niższej niż koszt zakupu oraz sprzedaż usługi w postaci transportu tego towaru, jego załadunek, zabezpieczenie i konwojowanie. Cena sprzedaży ogółem kalkulowana jest w oparciu o cenę sprzedaży towaru i cenę usługi, a pozycje te wyszczególnione zostają na fakturze.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy ustalenia, czy w przypadku ceny sprzedaży składającej się z dwóch elementów, tzn. ceny sprzedaży towaru i ceny usługi, przychodem jest wartość netto ceny sprzedaży towaru, a kosztem uzyskania przychodu jest wartość towaru w cenie zakupu oraz czy przychodem jest wartość netto usługi, a kosztem związane z usługą koszty nabycia tej usługi.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawne, należy stwierdzić, że skoro z przepisu art. 12 ust. 4 pkt 9 updop wynika, że do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług, to wysokość przychodu powinna być równa cenie wynikającej z zawieranych umów z kontrahentami Wnioskodawcy, czyli co do zasady cenie netto sprzedaży towaru i cenie netto sprzedaży usługi. A zatem przychodem w rozumieniu ww. przepisów będzie cena netto towaru/usługi.

W powyższym zakresie uznaje się więc stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Jednocześnie tym miejscu wskazać należy, iż celem prowadzenia działalności gospodarczej jest dążenie do osiągnięcia zysku. Każdy przedsiębiorca ma jednak prawo swobodnie układać swoje interesy tak, aby działalność gospodarcza była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym.

W obowiązującym systemie prawnym funkcjonuje zasada swobody umów przewidziana w art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1145 z późn. zm.), zgodnie z którą strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Tym samym generalnie strony mogą dowolnie kształtować swoje prawa i obowiązki wynikające z zawieranych umów. Co do zasady przedsiębiorca sam decyduje, jakie ceny stosuje w obrocie gospodarczym, nie pozbawia to jednak organów podatkowych prawa do oceny skutków zawieranych umów na podstawie przepisów prawa podatkowego, które ze względu na swoją autonomię mogą inaczej, niż wynika to z przepisów ogólnych, kształtować prawa i obowiązki podatkowe.

W związku z powyższym ocena podania w umowie sprzedaży ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej może być dokonana tylko w toku postępowania podatkowego, bądź kontrolnego, do którego prowadzenia Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest upoważniony.

Przechodząc do kwestii związanej z rozpoznaniem kosztów uzyskania przychodów należy zauważyć, że zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz 16 updop. Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien zatem kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że poniesienie wydatku ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 updop.

Katalog wydatków wyłączonych z kategorii kosztów podatkowych o których mowa w art. 16 ust. 1 updop ma charakter zamknięty.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 updop, nie uważa się za koszt uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:

1. podatek naliczony:
   
   • jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
     
   • w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,
2. podatek należny:
   
   • w przypadku importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,
     
   • w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami,
     
   • od nieodpłatnie przekazanych towarów, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami, w przypadku gdy wyłącznym warunkiem ich przekazania jest uprzednie nabycie przez otrzymującego towarów lub usług od przekazującego w określonej ilości lub wartości,
   
   
3. kwota podatku od towarów i usług, nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji zgodnie z art. 16a-16m, lub dotycząca innych rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi podlegającymi tej amortyzacji - w tej części, w jakiej dokonano korekty powodującej zmniejszenie podatku odliczonego zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.
   
   

Biorąc pod uwagę powyższe należy wskazać, że dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, w sytuacji nabycia towarów i usług, kosztem uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy będzie koszt ich nabycia w kwocie netto, gdyż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych wyklucza możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku od towarów i usług. A zatem, kosztem uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy może być wartość towaru w cenie zakupu pomniejszona o należny podatek VAT z uwzględnieniem warunków zawartych w art. 16 ust. 1 pkt 46 updop. Kosztem uzyskania przychodów mogą być wszelkie wydatki poniesione na nabycie usługi pod warunkiem, że Wnioskodawca będzie w stanie wykazać, iż będą to racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 updop.

Wskazać należy, że sprzedaż towarów/usług generuje powstanie przychodu u przedsiębiorcy z tego tytułu, a kosztem uzyskania tego przychodu będzie wydatek związany z nabyciem/ wytworzeniem towarów/wykonaniem usługi.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie kosztów uzyskania przychodów należy zatem ocenić jako prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.