Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.223.2020.3.MK
z 5 czerwca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2020 r. (data wpływu 19 lutego 2020 r.), uzupełnionego pismami z dnia 6 kwietnia 2020 r. (data wpływu 6 kwietnia 2020 r.) i z dnia 29 kwietnia 2020 r. (data wpływu 29 maja 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe,

• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na zakup drzwi wewnętrznych oraz paneli podłogowych– jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 19 lutego 2020 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 17 marca 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.223.2020.1.MK, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało za pośrednictwem poczty w dniu 17 marca 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 30 marca 2020 r.). W dniu 6 kwietnia 2020 r. złożono uzupełnienie wniosku (data nadania 6 kwietnia 2020 r.).

Z uwagi na fakt, że wniosek nadal wymagał uzupełnienia, pismem z dnia 22 maja 2020 r., 0113-KDIPT2-2.4011.223.2.MK, ponownie wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1-2 i art. 14f § 1-2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie II do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 22 maja 2020 r. (data doręczenia 22 maja 2020 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem nadanym za pośrednictwem ePUAP w dniu 29 maja 2020 r. (data wpływu 29 maja 2020 r.).

We wniosku i jego uzupełniniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 17 lutego 2010 r. Wnioskodawczyni zawarła ze Spółdzielnią Mieszkaniową „…” z siedzibą w … umowę nr … o budowę lokalu mieszkalnego, położonego w … przy ul. …. Po spisaniu protokołu zdawczo-odbiorczego w dniu 11 marca 2011 r. Wnioskodawczyni przekazano komplet kluczy do mieszkania. Po otrzymaniu kluczy i spisaniu protokołu zdawczo-odbiorczego, ale przed formalnym aktem notarialnym, Wnioskodawczyni zakupiła do mieszkania drzwi wewnętrzne oraz panele podłogowe. Wnioskodawczyni nie posiada faktur dokumentujących poniesione wydatki. W dniu 20 stycznia 2012 r. Wnioskodawczyni podpisała umowę w formie aktu notarialnego o ustanowienie odrębnej własności lokalu i przeniesienia praw własności za cenę 210 301 zł 01 gr.

W dniu 18 lipca 2015 r. Wnioskodawczyni wyszła za mąż. Wraz z mężem w dniu 26 stycznia 2016 r. Wnioskodawczyni podpisała umowę kredytu budowalnego na budowę domu jednorodzinnego, w którym małżonkowie zamieszkali pod koniec 2016 r. Kredyt został zaciągnięty w banku …. Zgodnie z umową w rozdziale 1 § 2 pkt 2: „Przeznaczenie kredytu: na potrzeby własne cel: nabycie lokalu mieszkalnego na rynku pierwotnym”. Kredyt został udzielony w złotych polskich. Kwota kapitału głównego kredytu w momencie sprzedaży nie była większa od kwoty kredytu zaciągniętego wskutek wzrostu kosztu waluty, w której został udzielony. Miesięczna rata wynosi ok. 2130 zł. W umowie kredytu wskazano, że współkredytobiorcy (Wnioskodawczyni i Jej mąż) zobowiązują się do solidarnej spłaty kredytu wraz z odsetkami. W dniu 24 lutego 2017 r. Wnioskodawczyni sprzedała lokal mieszkalny za kwotę 233 000 zł. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.). Sprzedaż lokalu mieszkalnego nie była dokonana w wykonaniu działalności gospodarczej.

Do działki, na której jest wybudowany dom jednorodzinny, w którym Wnioskodawczyni realizuje własne cele mieszkaniowe, przysługuje Jej współwłasność w udziale 1/2 części, a druga połowa należy do …, obecnie męża Wnioskodawczyni. Działkę obecni małżonkowie zakupili będąc stanu wolnego. Małżonkowie nie mają rozdzielności majątkowej. Wnioskodawczyni w okresie od 2016 r. do końca 2019 r. zamieszkiwała w wybudowanym domu zaspokajając własne potrzeby mieszkaniowe. Od czasu sprzedania lokalu mieszkalnego do końca 2019 r., czyli w okresie przewidzianym na wydatkowanie środków na własne cele mieszkaniowe, suma rat kapitałowo – odsetkowych kredytu na dom, jakie Wnioskodawczyni zapłaciła wraz z mężem, wyniosła 72 677 zł 85 gr.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy spłacone odsetki i kapitał od kredytu budowlanego zaciągniętego na budowę domu spłacone w okresie od zbycia mieszkania do końca 2019 r. w świetle art. 21 ust. 25 podlegają odliczeniu jako wydatki na własne cele mieszkaniowe?
2. Czy w oparciu o art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawczyni może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, koszty poniesione na wykończenie mieszkania jakie poniosła przed formalnym aktem notarialnym ale po oficjalnym przekazaniu kluczy do mieszkania i spisaniu protokołu zdawczo-odbiorczego?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, spłata rat z odsetkami czyli rat kapitałowo-odsetkowych kredytu budowlanego, zaciągniętego na budowę domu, w okresie od zbycia mieszkania do końca 2019 r., zgodnie z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych, podlega odliczeniu jako wydatki na własne cele mieszkaniowe. Kredyt na wybudowanie domu został zaciągnięty przed odpłatnym zbyciem mieszkania. W wyżej wymienionym okresie Wnioskodawczyni mieszkała w wybudowanym domu.

Wnioskodawczyni uważa, że wydatki jakie poniosła na wykończenie mieszkania zaliczają się do kosztów uzyskania przychodów w świetle art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ wydatki poniosła po przekazaniu Jej mieszkania, czyli była w jego posiadaniu i były one niezbędne do wykończenia mieszkania w stanie deweloperskim.

W ocenie Wnioskodawczyni, poprawnie sklasyfikowała wydatki na własne cele mieszkaniowe i koszty uzyskania przychodu w odniesieniu do wyżej wymienionych przepisów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

• możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe,

• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na zakup drzwi wewnętrznych oraz paneli podłogowych– jest nieprawidłowe.
  
  

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Wobec powyższego, odpłatne zbycie nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zbycie to ma miejsce przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 17 lutego 2010 r. Wnioskodawczyni zawarła ze spółdzielnią mieszkaniową umowę o budowę lokalu mieszkalnego. Po spisaniu protokołu zdawczo-odbiorczego w dniu 11 marca 2011 r. Wnioskodawczyni przekazano komplet kluczy do mieszkania. W dniu 20 stycznia 2012 r. Wnioskodawczyni aktem notarialnym podpisała umowę o ustanowienie odrębnej własności lokalu i przeniesienia praw własności za cenę 210 301 zł 01 gr. W dniu 18 lipca 2015 r. Wnioskodawczyni wyszła za mąż. Wraz z mężem w dniu 26 stycznia 2016 r. Wnioskodawczyni podpisała umowę kredytu budowalnego na budowę domu jednorodzinnego, w którym małżonkowie zamieszkali pod koniec 2016 r. Kredyt został zaciągnięty w banku. Zgodnie z umową w rozdziale, kredyt był przeznaczony na potrzeby własne, cel: nabycie lokalu mieszkalnego na rynku pierwotnym”. Kredyt został udzielony w złotych polskich. Miesięczna rata wynosi ok. 2130 zł. W umowie kredytu wskazano, że współkredytobiorcy (Wnioskodawczyni i Jej mąż) zobowiązują się do solidarnej spłaty kredytu wraz z odsetkami. W dniu 24 lutego 2017 r. Wnioskodawczyni sprzedała lokal mieszkalny za kwotę 233 000 zł. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sprzedaż lokalu mieszkalnego nie była dokonana w wykonaniu działalności gospodarczej. Do działki, na której jest wybudowany dom jednorodzinny, w którym Wnioskodawczyni realizuje własne cele mieszkaniowe, przysługuje Jej współwłasność w udziale 1/2 części, a druga połowa należy do męża Wnioskodawczyni. Działkę obecni małżonkowie zakupili będąc stanu wolnego. Małżonkowie nie mają rozdzielności majątkowej. Wnioskodawczyni w okresie od 2016 r. do końca 2019 r. zamieszkiwała w wybudowanym domu zaspokajając własne potrzeby mieszkaniowe. Od czasu sprzedania lokalu mieszkalnego do końca 2019 r., czyli w okresie przewidzianym na wydatkowanie środków na własne cele mieszkaniowe, suma rat kapitałowo – odsetkowych kredytu na dom, jakie Wnioskodawczyni zapłaciła wraz z mężem, wyniosła 72 677 zł 85 gr.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że dokonane w 2017 r. odpłatne zbycie lokalu mieszkalnego, który Wnioskodawczyni nabyła w 2012 r. w drodze zakupu, będzie stanowić źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nastąpiło przed upływem pięcioletniego terminu określonego w ww. przepisie.

Stosownie do art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W świetle art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena określona w umowie, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Stosownie do art. 30e ust. 5 ww. ustawy, dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

Stosownie z art. 45 ust. 1a pkt 3 ww. ustawy, w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e.

Dochód z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) może jednak na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegać zwolnieniu z opodatkowania.

Zgodnie z brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmować będzie taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia.

W sytuacji, gdy przychód z odpłatnego zbycia zostałby w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód w całości korzystałby ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D × W/P

gdzie:

D ‒ dochód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa,

W ‒ wydatki poniesione na cele mieszkaniowe wymienione w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

P ‒ przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa.

W przepisach art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca określił, że za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

1. wydatki poniesione na:
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
      
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
      
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
      
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
      
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
   –położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej;
   
2. wydatki poniesione na:
   1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1,
      
   2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
      
   3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)
   –w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.
   
   

Przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach (art. 21 ust. 26 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 21 ust. 28 ww. ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
2. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

-przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Dodatkowo ustawodawca w art. 21 ust. 29 ww. ustawy wskazuje, że w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c), stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c).

Należy również wskazać, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30 ww. ustawy).

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Ww. zwolnienia są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, co oznacza, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. W związku z tym, tylko wydatkowanie środków uzyskanych z odpłatnego zbycia – w terminie i na cele wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 131, a szczegółowo opisane w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – pozwala na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia.

Zatem, korzystanie ze zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji. W przypadku niewypełnienia warunków określonych w wyżej cytowanym art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik traci prawo do ulgi i jest zobowiązany do złożenia korekty zeznania oraz zapłaty podatku dochodowego.

Z przytoczonych przepisów wynika, że podstawową okolicznością decydującą o możliwości zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest fakt wydatkowania, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychodu uzyskanego przez Wnioskodawczynię z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego na wskazane własne cele mieszkaniowe.

Zawarte w przepisie art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyliczenie wydatków mieszkaniowych ma charakter wyczerpujący, w związku z tym tylko realizacja w wymaganym terminie celów w nim wymienionych pozwala na zwolnienie z opodatkowania dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że zgodnie z przywołanym wyżej art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnienie ma zastosowanie do przychodów, które zostały przeznaczone na spłatę kredytu i odsetek od tego kredytu zaciągniętego na cele mieszkaniowe określone w pkt 1 ww. przepisu lub kredytu refinansowego przeznaczonego na te cele. Istotne jest to, aby kredyt zaciągnięty był przed uzyskaniem przychodu z odpłatnego zbycia.

Ponadto należy wyjaśnić, że z wykładni językowej przedstawionych przepisów, a w szczególności z zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy sformułowania: „(…) wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych (…), jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe (…)” wynika, że podstawową okolicznością decydującą o stosowaniu powyższego zwolnienia jest przeznaczenie przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych na cele mieszkaniowe. Dlatego też ważny jest moment uzyskania przychodu i poniesienia wydatku, ponieważ środki przeznaczone na ww. cele mieszkaniowe muszą bezwzględnie pochodzić ze sprzedaży nieruchomości lub prawa majątkowego.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że nienastępujące w wykonywaniu działalności gospodarczej odpłatne zbycie w 2017 r. przez Wnioskodawczynię nieruchomości, nabytej w 2012 r. w drodze zakupu, stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie upłynął pięcioletni okres wskazany w ww. przepisie.

Uzyskany przez Wnioskodawczynię dochód z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego może podlegać zwolnieniu przedmiotowemu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli Wnioskodawczyni dokonała wydatkowania uzyskanego ze sprzedaży przychodu w okresie od dnia odpłatnego zbycia do końca 2019 r. na wskazane w tym przepisie cele mieszkaniowe, tj. na spłatę kapitału i odsetek od kredytu zaciągniętego przez Wnioskodawczynię wraz z mężem przed dniem uzyskania przychodu z ww. sprzedaży, za który jako dłużnicy ponoszą solidarną odpowiedzialność, z którego sfinansowano wydatek na budowę domu jednorodzinnego, w którym Wnioskodawczyni realizuje własne cele mieszkaniowe.

Wątpliwości Wnioskodawczyni budzi ponadto kwestia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych na zakup drzwi wewnętrznych oraz paneli podłogowych dotyczących sprzedanego lokalu mieszkalnego.

Zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 22 ust. 6c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Stosownie do art. 22 ust. 6e ww. ustawy, wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „posiadanie”. Zgodnie z art. 336 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), posiadaczem rzeczy jest zarówno ten, który nią faktycznie włada jako właściciel (posiadacz samoistny), jak i ten, kto nią faktycznie włada jako użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą (posiadacz zależny).

Posiadanie nie jest prawem, lecz jest to stan faktycznego władztwa nad rzeczą. Składają się na nie dwa elementy: corpus (element fizyczny) wyrażający się we władaniu nad rzeczą oraz animus (element psychiczny) wyrażający się w psychicznym nastawieniu do wykonywanego władztwa dla siebie (Kodeks cywilny, Komentarz, Tom I, wydanie 2, pod redakcją K. Pietrzykowskiego; wyrok WSA w Krakowie z dnia 10 maja 2016 r., sygn. I SA/Kr 364/16). Do zakwalifikowania danego stanu jako posiadanie konieczne jest, aby władztwo nad rzeczą nie miało charakteru przejściowego, przypadkowego, ale aby miało cechę trwałości (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 31 stycznia 1967 r., sygn. III CR 270/66).

Tym samym posiadanie rozumieć należy przede wszystkim jako formę władania rzeczą. Stanowi ono również synonim słowa „mieć”. Zaznaczyć przy tym należy, że posiadanie jest kategorią ściśle związaną z władztwem faktycznym nad rzeczą. Władztwo to stanowi związek posiadacza z rzeczą. Związek ten musi być faktyczny, czyli musi zapewniać posiadaczowi możliwość wpływu na rzecz za pośrednictwem bezpośrednich środków fizycznych. Przy czym, posiadanie cechuje się trwałością władztwa nad rzeczą. Nie jest zatem posiadaniem władztwo chwilowe. Za posiadanie nie może zostać również uznane władztwo nad rzeczą związane z realizacją pewnego zadania. W takim przypadku trudno bowiem dopatrzyć się innego z konstytutywnych elementów posiadania jakim jest wola posiadania (wola wykonywania prawa dla samego siebie, a nie dla innych osób).

Z drugiej strony nie można mylić posiadania z dzierżeniem, bowiem zgodnie z art. 338 Kodeksu cywilnego osoba, która włada rzeczą za kogoś innego, jest określana jako dzierżyciel.

Podstawowa różnica pomiędzy dzierżeniem a posiadaniem (samoistnym i zależnym) wyraża się właśnie w roli, w której występuje dzierżyciel. Posiadacz zarówno samoistny, jak i zależny zawsze włada rzeczą we własnym imieniu. Dzierżyciel wykonuje posiadanie w imieniu cudzym. Inny więc jest zamiar dzierżyciela, a inny posiadacza.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, w okresie po spisaniu protokołu zdawczo-odbiorczego dotyczącego lokalu mieszkalnego ale przed formalnym aktem notarialnym, Wnioskodawczyni poniosła koszty związane z zakupem i montażem drzwi wewnętrznych i paneli podłogowych. Wnioskodawczyni nie posiada jednak faktur dokumentujących te wydatki.

Odnosząc powyższe okoliczności podane we wniosku do istoty posiadania nieruchomości (lokalu mieszkalnego) uznać zatem należy, że skoro nieruchomość (lokal mieszkalny) była w posiadaniu Wnioskodawczyni po spisaniu protokołu zdawczo-odbiorczego ale przed formalnym aktem notarialnym, to koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogłyby stanowić udokumentowane nakłady zwiększające wartość nieruchomości.

Z uwagi jednak na fakt, że Wnioskodawczyni nie posiada faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług dokumentujących poniesione wydatki, Wnioskodawczyni nie ma prawa zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości (lokalu mieszkalnego) wydatków stanowiących nakłady zwiększające wartość nieruchomości, poczynionych w czasie posiadania nieruchomości.

Reasumując, stwierdzić należy, że nienastępujące w wykonywaniu działalności gospodarczej odpłatne zbycie w dniu 24 lutego 2017 r. przez Wnioskodawczynię nieruchomości (lokalu mieszkalnego), nabytego w dniu 20 stycznia 2012 r. w drodze zakupu, stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie upłynął pięcioletni okres wskazany w ww. przepisie.

Uzyskany przez Wnioskodawczynię dochód z odpłatnego zbycia nieruchomości może podlegać zwolnieniu przedmiotowemu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sytuacji wydatkowania uzyskanego ze sprzedaży przychodu w okresie do końca 2019 r. na wskazane w tym przepisie cele mieszkaniowe, tj. na spłatę kapitału i odsetek od kredytu zaciągniętego przez Wnioskodawczynię wraz z mężem przed dniem uzyskania przychodu z ww. sprzedaży, za który jako dłużnicy ponoszą solidarną odpowiedzialność, z którego sfinansowano wydatek na budowę domu jednorodzinnego, w którym Wnioskodawczyni realizowała i realizuje własne cele mieszkaniowe.

Zatem, stanowisko Wnioskodawczyni w części dotyczącej wydatkowania przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego na spłatę kredytu zaciągniętego na budowę budynku mieszkalnego, należy uznać za prawidłowe.

Wnioskodawczyni nie ma prawa zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości (lokalu mieszkalnego) poniesionych po spisaniu protokołu zdawczo-odbiorczego ale przed formalnym aktem notarialnym, wydatków stanowiących nakłady zwiększające wartość nieruchomości, poczynionych w czasie posiadania nieruchomości, z uwagi na brak faktur VAT dokumentujących poniesione wydatki.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni w części dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup paneli podłogowych, należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), zauważyć należy, że organ podatkowy wydając interpretację indywidualną przepisów prawa opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię. Do postępowania w sprawie wydania interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.