Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.103.2020.2.TK
z 15 czerwca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2020 r. (data wpływu 4 marca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 maja 2020 r. (data wpływu 2 czerwca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży działek – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży działek. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 28 maja 2020 r. (data wpływu 2 czerwca 2020 r.) o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym. Jest pracownikiem zatrudnionym na podstawie umowy o pracę. Dodatkowo prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu fotolustra. Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej jest podatnikiem VAT. Wnioskodawca w dniu 6 lipca 1999 r. nabył w drodze spadku po zmarłym ojcu działkę rolną wraz z siostrą oraz matką (każda po 1/3). Do dnia dzisiejszego na działce nie dokonywano żadnych zmian. Działka też nie była wykorzystywana do działalności gospodarczych, nie była też wynajmowana, wydzierżawiana. Wnioskodawca wraz z pozostałymi współwłaścicielami chciałby podzielić działkę na mniejsze działki budowlane, doprowadzić media jeśli będzie to możliwe i wyznaczyć/zrobić drogę dojazdową do pozostałych działek. Działka jest gruntem ornym. W dalszych planach jest sprzedaż działek. Wnioskodawca zamierza ogłaszać się na popularnych stronach internetowych. Pozostali współwłaściciele nie prowadzą działalności gospodarczej. Żaden ze współwłaścicieli nie trudni się zawodowo handlem nieruchomościami.

W uzupełnieniu z dnia 28 maja 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1. Numer ewidencyjny działki to 2/1.
2. Działka, która ma być dzielona ma powierzchnię (…) ara. Wnioskodawca nie podjął decyzji na ile działek będzie dokonany podział. Będzie to uzależnione od zapotrzebowania kupujących na działki o konkretnych powierzchniach.
3. Podział na mniejsze działki spowodowany jest brakiem zainteresowania na działki o dużej powierzchni przeznaczone pod budowę domu.
4. Od momentu otrzymania działki w spadku była ona koszona w celu pozyskania trawy dla zwierząt we własnym gospodarstwie, natomiast na dzień dzisiejszy działka stanowi nieużytek.
5. Przed sprzedażą działek Wnioskodawca i pozostali współwłaściciele wystąpią o sporządzenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Działki przeznaczone do sprzedaży będą określone jako tereny przeznaczone do zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej.
6. Na moment sprzedaży działki będą miały wydane warunki zabudowy i zagospodarowania terenu. Zgodnie z decyzją działki będą miały przeznaczenie do zabudowy mieszkaniowej.
7. Działki nigdy nie były i nie będą wykorzystywane w działalności gospodarczej.
8. Działki nigdy nie były i nie będą wykorzystywane do działalności rolniczej.
9. Z działek nigdy nie były i nie będą dokonywane zbiory i dostawy produktów rolnych.
10. Środki otrzymane ze sprzedaży działek Wnioskodawca oraz pozostali współwłaściciele działek zamierzają wydatkować na własne cele mieszkaniowe w postaci remontu i wykończenia nieruchomości, w których mieszkają.
11. Wnioskodawca zamierza ponieść nakłady na podział działek, wyznaczenie drogi dojazdowej, przyłącza wody, gazu i kanalizacji.
12. Wnioskodawca sprzedaż działek ogłaszać będzie w sieci internetowej. Jeśli ogłoszenia w sieci internetowej nie będą skuteczne to Wnioskodawca skorzysta z pomocy biura nieruchomości.
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy planowana sprzedaż działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak podaje art. 15 ust. 1 ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem VAT jest jej realizacja przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem występuje jako podatnik VAT, tzn. dokonuje czynności kwalifikowanej jako działalność gospodarcza. W opisanej sprawie kluczowe zatem staje się ustalenie, czy sprzedaż opisanych działek spełnia kryteria do uznania, iż odbywa się to w warunkach działalności gospodarczej określonej w art. 15 ust. 2 ustawy VAT.

Podatek od towarów i usług dotyczy czynności dokonywanych przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, co wyklucza opodatkowanie tym podatkiem sprzedaży majątku prywatnego, dokonywanej w ramach zwykłego zarządu prawem własności. Dopiero w przypadku, gdy osoba fizyczna nadaje sprzedaży charakter handlu profesjonalnego, zbliżonego swoją formą do zawodowo podejmowanych czynności w zakresie obrotu nieruchomościami możemy mieć do czynienia z opodatkowaną podatkiem VAT sprzedażą prywatnej nieruchomości. Aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Na gruncie podatku VAT prowadzenie działalności gospodarczej jest kryterium obiektywnych i jest niezależne od faktu formalnej rejestracji działalności w CEIDG. Z tych też powodów należy badać każdorazowo warunki dokonanej sprzedaży oraz okoliczności towarzyszące transakcji celem ustalenia czy sprzedaż podlega pod regulacje ustawy o podatku od towarów i usług.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r., C-180/10 oraz C-181/10. TSUE w odpowiedzi na pytanie prejudycjalne, polskiego sądu orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Natomiast jeżeli osoba w celu dokonania sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, należy uznać ją za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku VAT.

W konsekwencji możemy stwierdzić, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem – zbycie nieruchomości nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W kontekście przedstawionej sprawy warto przywołać wyrok NSA z dnia 6 lipca 2018 r., I FSK 1986/16:

„Przy ocenie działalności osoby sprzedającej nieruchomości należy uwzględniać czynności podejmowane na poszczególnych etapach aktywności sprzedającego w ich całokształcie. Należy przede wszystkim mieć na uwadze te elementy, które łączą się z nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym. To, czy dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze). Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z tych okoliczności”.

Kluczowe w kontekście powyższego wyroku jest to, aby każdorazowo dokonywać oceny całokształtu okoliczności, które dla wystąpienia podatku VAT, muszą wskazywać na profesjonalną działalność. Same pojedyncze okoliczności nie mogą powodować kwalifikowanie późniejszej sprzedaży nieruchomości jako działalności gospodarczej. Dopiero ogół działań podatnika traktowanych jako pewien zorganizowany proces przybierający formę profesjonalną i wykraczający poza typowe działania związane z zarządem majątkiem prywatnym daje podstawy do uznania, iż dochodzi do opodatkowanej podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości.

Przenosząc powyższe na grunt sprawy Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotowa działka (mająca aktualnie status gruntu rolnego) została nabyta w drodze dziedziczenia ponad 20 lat temu. Do dnia dzisiejszego na działce nie dokonywano żadnych zmian. Działka też nie była wykorzystywana do działalności gospodarczych, nie była też wynajmowana, wydzierżawiana. Powoduje to, iż nie można uznać, że jej nabycie było działaniem o charakterze inwestycyjnym.

W zakresie planowanych działań jest podzielenie gruntu na mniejsze działki, doprowadzenie mediów oraz wyznaczenie drogi dojazdowej. Następnie planowana jest sprzedaż poprzez typowe zamieszczenie ogłoszeń w Internecie na popularnych serwisach związanych ze sprzedażą nieruchomości. W ocenie Wnioskodawcy, wykonanie tych czynności jest prostą realizacją prawa własności, dokonywaną w ramach typowego zarządu majątkiem prywatnym. W rezultacie tego rodzaju działania nie mogą być traktowane jako aktywność profesjonalnego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą.

Wnioskodawca podkreśla, że nie zajmuje się zawodowo obrotem nieruchomościami. Nie prowadzi tego rodzaju działalności ani w sposób stały, ani tez w sposób zorganizowany. W konsekwencji planowana sprzedaż nie ma cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca zaakcentował, że brak jest po jego stronie ciągu aktywnych działań cechujących taki obrót oraz brak jest zaangażowania środków podobnych do tych, które angażują podmioty zawodowo zajmujące się sprzedażą nieruchomości.

Wielokrotnie w orzecznictwie podkreślano, że przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną; działalność gospodarcza musi być wykonywana w sposób niesporadyczny (stały). Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych (tak przykładowo wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 27 listopada 2012 r., I SA/Wr 1150/12).

W ocenie Wnioskodawcy należy uznać, że planowana sprzedaż działek, w warunkach oraz okolicznościach przedstawionych powyżej, nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności która porównywalna by była do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Planowaną sprzedaż działek uznać należy za zwykłe wykonywanie prawa własności, które jest działaniem w sferze prywatnej, do której to przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro zatem w zakresie sprzedaży nie działa on w charakterze podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to opisana czynność sprzedaży działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt l ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W powyższej kwestii wypowiedział się także Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w uchwale siedmiu sędziów z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07), orzekając, że przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. W ocenie NSA, ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W wyroku z dnia 27 października 2009 r. (sygn. akt I FSK 1043/08) Naczelny Sąd Administracyjny wyeksponował okoliczność, że przyjęcie, iż dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 18 października 2011 r. sygn. 1536/10 wymienił również, że na działalność zorganizowaną prowadzoną przez osobę fizyczną, mogą wskazywać takie działania, jak uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, czy też wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru.

Podkreślić należy, że wskazane wyżej orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjny, np.: NSA z dnia 23 stycznia 2014 r. (sygn. akt I FSK 143/13), z dnia 17 grudnia 2013 r. (sygn. akt I FSK 114/13), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 10 października 2013 r. (sygn. akt I SA/Po 379/13), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

W świetle powyższego w niniejszej sprawie konieczne stało się ustalenie, czy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży działek podjął/zamierza podjąć aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też zbycie to następuje w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym. Jest pracownikiem zatrudnionym na podstawie umowy o pracę. Dodatkowo prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu fotolustra. Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej jest podatnikiem VAT. Wnioskodawca w dniu 6 lipca 1999 r. nabył w drodze spadku po zmarłym ojcu działkę rolną wraz z siostrą oraz matką (każda po 1/3). Na działce nie dokonywano żadnych zmian. Działka też nie była wykorzystywana do działalności gospodarczych, nie była też wynajmowana, wydzierżawiana. Wnioskodawca zamierza podzielić działkę na mniejsze działki budowlane, doprowadzić media jeśli będzie to możliwe i wyznaczyć/zrobić drogę dojazdową do pozostałych działek. Działka jest gruntem ornym. W dalszych planach jest sprzedaż działek. Wnioskodawca zamierza ogłaszać sprzedaż na popularnych stronach internetowych. Pozostali współwłaściciele nie prowadzą działalności gospodarczej.

Działka, która ma być dzielona ma powierzchnię (…) ara. Na dzień dzisiejszy Wnioskodawca nie podjął decyzji na ile działek będzie dokonany podział. Będzie to uzależnione od zapotrzebowania kupujących na działki o konkretnych powierzchniach. Podział na mniejsze działki spowodowany jest brakiem zainteresowania na działki o dużej powierzchni przeznaczone pod budowę domu. Od momentu otrzymania działki w spadku była ona koszona w celu pozyskania trawy dla zwierząt we własnym gospodarstwie, natomiast na dzień dzisiejszy działka stanowi nieużytek. Przed sprzedażą działek Wnioskodawca i pozostali współwłaściciele wystąpią o sporządzenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Działki przeznaczone do sprzedaży będą określone jako tereny przeznaczone do zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Na moment sprzedaży działki będą miały wydane warunki zabudowy i zagospodarowania terenu. Zgodnie z decyzją działki będą miały przeznaczenie do zabudowy mieszkaniowej. Działki nigdy nie były i nie będą wykorzystywane w działalności gospodarczej. Działki nigdy nie były i nie będą wykorzystywane do działalności rolniczej. Z działek nigdy nie były i nie będą dokonywane zbiory i dostawy produktów rolnych. Środki otrzymane ze sprzedaży działek Wnioskodawca zamierza wydatkować na własne cele mieszkaniowe w postaci remontu i wykończenia nieruchomości, w których mieszka. Wnioskodawca zamierza ponieść nakłady na podział działek, wyznaczenie drogi dojazdowej, przyłącza wody, gazu i kanalizacji. Wnioskodawca sprzedaż działek ogłaszać będzie w sieci internetowej. Jeśli ogłoszenia w sieci internetowej nie będą skuteczne to Wnioskodawca skorzysta z pomocy biura nieruchomości.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy planowana sprzedaż działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przedstawione powyżej okoliczności sprawy wskazują, że sprzedaż działek powstałych w wyniku podziału nabytej w drodze spadku po zmarłym ojcu przez Wnioskodawcę działki rolnej nr (…), będzie dokonywana w ramach działalności gospodarczej. Pomimo, że nabyta działka była wyłącznie koszona w celu pozyskania trawy dla zwierząt we własnym gospodarstwie, a obecnie stanowi nieużytek, to jednak z biegiem czasu Wnioskodawca zamierza podjąć szereg czynności, które mają doprowadzić do zbycia posiadanej przez niego nieruchomości i osiągnięcia korzyści finansowej.

Ciąg aktywnych działań jakie Wnioskodawca zamierza podjąć ma charakter czynności właściwych dla profesjonalnej działalności handlowca, gdyż w celu sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca zamierza działkę nr 2/1 podzielić na mniejsze działki budowlane, zamierza wystąpić o sporządzenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w którym działki będą miały przeznaczone do zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, doprowadzić media (Wnioskodawca poniesie nakłady na przyłącza wody, gazu i kanalizacji) i wyznaczyć/zrobić drogę dojazdową do pozostałych działek, a także zamierza uzyskać decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, zgodnie z którą będą miały one przeznaczenie do zabudowy mieszkaniowej. Ponadto Wnioskodawca sprzedaż działek ogłaszać będzie w sieci internetowej. Jeśli ogłoszenia w sieci internetowej nie będą skuteczne to Wnioskodawca skorzysta z pomocy biura nieruchomości.

Zatem wykonanie ww. czynności wskazuje na podjęcie przez Wnioskodawcę świadomych działań mających na celu sprzedaż przedmiotowych działek, w sposób profesjonalny w celu osiągnięcia korzyści finansowej. Wnioskodawca zamierza podjąć konkretne działania, prowadzące do podniesienia atrakcyjności sprzedawanej nieruchomości (wystąpienie o sporządzenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, podział, wyznaczenie drogi dojazdowej, wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, doprowadzenie mediów – woda, gaz i kanalizacja).

Z całokształtu opisanego zespołu czynności wynika, że sprzedaż ta będzie miała miejsce w warunkach wskazujących na handlowy charakter. Zdaniem tutejszego organu działania, które Wnioskodawca zamierza podjąć nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, lecz stanowią aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, właściwe dla handlowców.

Tym samym sprzedaż przez Wnioskodawcę przedmiotowych działek wypełnia definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a on sam będzie występował w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze opis sprawy, powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług oraz orzecznictwo należy stwierdzić, że sprzedaż działek przez Wnioskodawcę nastąpi w ramach wykonywanej działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy, która podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W rozpatrywanej sprawie zaistnieją bowiem przesłanki świadczące o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości (działek), która porównywalna jest do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Podsumowując należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawcę działek, które powstaną po podziale działki nr 2/1, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

W kwestii skutków prawnych, jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że w myśl art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Z uwagi na indywidualny charakter interpretacji przepisów prawa podatkowego – niniejsza interpretacja skierowana jest wyłącznie do Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych współwłaścicieli.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.