Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.318.2020.1.EC
z 18 czerwca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2020 r. (data wpływu 16 kwietnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu wystąpienia wspólnika ze spółki komandytowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu wystąpienia wspólnika ze spółki komandytowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i podatnikiem podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Prowadzi działalność gospodarczą, w tym w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej. Wnioskodawca wybrał dla przychodów uzyskiwanych z pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowanie według stawki liniowej (art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm., dalej: „updof). Dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, o której mowa w art. 24a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów z dnia 26 sierpnia 2003 r. (Dz. U. z 2017 r., poz. 728, z późn. zm.).

Wnioskodawca wniósł do Spółki wkład pieniężny w kwocie pięciu tysięcy (5 000) złotych. Wszystkie środki otrzymane przez Wnioskodawcę w związku z wystąpieniem ze Spółki będą pochodziły ze środków tej Spółki zaliczanych do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wszystkie środki otrzymane przez Wnioskodawcę w związku z wystąpieniem ze Spółki będą, podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jako przychód z działalności gospodarczej.

W dniu 26 czerwca 2019 r. Wnioskodawca złożył Spółce oświadczenie o wypowiedzeniu umowy Spółki komandytowej i o zamiarze wystąpienia ze Spółki, a następnie na mocy porozumienia zawartego w tym samym dniu z pozostałymi wszystkimi wspólnikami Spółki, Wnioskodawca wystąpił ze Spółki z dniem 31 grudnia 2019 r.

Z tytułu wystąpienia ze Spółki udział kapitałowy Wnioskodawcy, a także z tytułu wypłaty niepodzielonego zysku za rok 2019 oraz tzw. dochodu przyszłego - to jest udziały w dochodzie Spółki z tytułu zawartych i zrealizowanych przez spółkę umów w okresie 12 miesięcy następujących po dniu wypowiedzenia umowy spółki ustalono do wypłaty Wnioskodawcy łączną kwotę 900.000 zł. Wspólnicy pozostający w Spółce zobowiązali się do wypłaty na rzecz Wnioskodawcy całości udziału kapitałowego tytułem kwoty za wystąpienie ze Spółki.

Ustalono, że ww. kwota zostanie wypłacona Wnioskodawcy w trzech transzach:

1. Kwota 300 000 zł (trzysta tysięcy złotych) płatna w dniu 3 stycznia 2020 r. - jako udział w rozliczeniu projektu B i nastąpi na rachunek bankowy (…) prowadzony pod numerem (…).
2. Kwota 350 000 zł (trzysta pięćdziesiąt tysięcy złotych) płatnej w terminie do dnia 25 marca 2020 r. - jako udział w rozliczeniu projektu pod nazwą L i nastąpi na rachunek bankowy (…) prowadzony pod numerem (…).
3. Kwota 250 000 zł (dwieście pięćdziesiąt tysięcy złotych) płatnej w terminie do 30 czerwca 2020 r. - jako udział rozliczeniu projektu pod nazwą LB przy czym powyższa płatność nastąpi na rachunek bankowy (…) prowadzony pod numerem (…).
   
   

Wnioskodawca wskazał, że otrzymana kwota stanowi kwotę należną z tytułu wystąpienia Wnioskodawcy ze Spółki, o której mowa w art. 14 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stosownie do treści art. 61 oraz 65 § 5 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 505, z późn. Zm).

Zgodnie z Porozumieniem o rozliczeniu wspólników, wysokość udziału kapitałowego w Spółce pod firmą: X spółka akcyjna Y spółka komandytowa z siedzibą w W., ulica (…), NIP (…), Regon (…) wpisanej do Rejestru Przedsiębiorców prowadzonego przez Sąd Rejonowy (…) Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego, pod numerem (…). Jednocześnie, rozliczenie określone Porozumieniem wyczerpie wszelkie roszczenia stron wynikające z udziału Komandytariusza Wnioskodawcy występującego ze Spółki, względem Spółki, jak i wszystkich Wspólników ( § 2 ust 4 Porozumienia).

Wobec powyższego należy uznać, że kwota, którą Wnioskodawca otrzyma z tytułu wystąpienia ze Spółki obejmuje zarówno kwotę należną z tytułu wystąpienia ze Spółki, jak i zwrot wkładu.

Wnioskodawca wskazuje, że w swojej działalności stosuje metodę kasową rozliczania kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwaną również metodą uproszczoną. Wnioskodawca nie stosuje metody memoriałowej, o której mowa w art. 22 ust. 5 i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przychód w związku z wystąpieniem ze Spółki będzie stanowił dla Wnioskodawcy przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, opodatkowany stawką liniową 19%, na podstawie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wobec rozłożenia wynagrodzenia z tytułu wystąpienia ze Spółki na transze powinien On rozpoznać przychody z tytułu wystąpienia oddzielnie dla każdej transzy, a przychody te powstaną w odniesieniu do każdej transzy dopiero w momencie otrzymania danej transzy, zgodnie z metodą kasową?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 1, przychód w związku z wystąpieniem ze Spółki będzie stanowił dla Wnioskodawcy przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, opodatkowany stawką liniową 19% na podstawie art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn zm., dalej „updof").

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 updof, jednym ze źródeł przychodów osób fizycznych jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Natomiast, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 16 updof, za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej należy uznać między innymi środki pieniężne otrzymane przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną. W związku z powyższym, pieniądze otrzymane przez wspólnika z tytułu wystąpienia ze Spółki mogą być zaliczone do przychodów z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej.

W interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 października 2017 r , Nr 0114-KDIP3-1.4011.318.2017.1 Organ wskazał, że dochodem z tytułu takiego wystąpienia będzie różnica między przychodem z tego tytułu, a wydatkami na nabycie lub objęcie prawa do udziałów w takiej spółce. W związku z powyższym Wnioskodawca wskazuje, że w przypadku wystąpienia ze Spółki komandytowej może uzyskać przychód ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w wielu interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego, przykładowo w

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 października 2017 r. Nr 0114-KDIP3-1 4011.318.2017.1,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 czerwca 2017 r. Nr 0113-KDIPT2-3.4011.13.2017.3.AC, w której Organ stwierdził „środki pieniężne uzyskane z tytułu wystąpienia ze spółki osobowej, stanowią przychód z działalności gospodarczej".
  
  

W efekcie należy uznać, że dla Wnioskodawcy przychody z tytułu wystąpienia ze Spółki będą stanowiły przychód ze źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Co się zaś tyczy stawki podatku właściwej z tytułu wystąpienia należy wskazać, że na mocy art. 9a ust. 5 updof, jeżeli podatnik

• prowadzi działalność gospodarczą samodzielnie i jest wspólnikiem spółki niebędącej osobą prawną.
• jest wspólnikiem spółki niebędącej osobą prawną
• wybór sposobu opodatkowania, o którym mowa w art. 9a ust. 2 updof (a więc również stawki liniowej z art. 30c updof), dotyczy wszystkich form prowadzenia tej działalności, do których mają zastosowanie przepisy ustawy.
  
  

W efekcie, podatnicy osiągający przychody ze źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, i którzy wybrali dla przychodów z tego źródła opodatkowanie według stawki liniowej, zgodnie z art. 30c updof, są zobowiązani do zastosowana tej stawki do wszystkich przychodów z tego źródła, w tym również do przychodów z tytułu wystąpienia ze spółki nieposiadającej osobowości prawnej.

Wskazane stanowisko potwierdza między innym interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 kwietna 2018 r. Nr 0113-KDIPT2-3.4011.149.2019.1.GG.

Tym samym, skoro Wnioskodawca wybrał dla przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowanie stawką linową 19%, na podstawie art., 30c updof, to przychód z tytułu wystąpienia ze Spółki również powinien być opodatkowany 19% stawką linową.

Ad 2.

Zdaniem Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 2, wobec rozłożenia na transze wynagrodzenia z tytułu wystąpienia ze Spółki powinien On rozpoznać przychody z tytułu wystąpienia oddzielnie dla każdej transzy, a przychody te powstaną w odniesieniu do każdej transzy dopiero w momencie otrzymania danej transzy zgodnie z metodą kasową.

Zgodnie z art. 14 ust. 1c updof, za datę powstania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 1e. 1h-1j i 1n-lp updof, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawania faktury albo uregulowania należności.

Od tej ogólnej zasady zostały przewidziane wyjątki w art. 14 ust. 1e updof, który dotyczy rozliczana usług w okresach rozliczeniowych, art. 14 ust. 1h updo, dotyczący dostaw energii elektrycznej i cieplnej oraz gazu przewodowego, jak również art. 14 ust. 1i updof.

Na mocy ostatniego wspomnianego art. 14 ust. li updof, w przypadku otrzymania przychodu z działalności gospodarczej, do którego nie stosuje się postanowień art. 14 ust. 1c, le i 1h updof. za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Regulację tę, a zatem również metodę kasową powstania przychodu, należy zastosować również do wynagrodzenia wspólnika z tytułu wystąpienia ze spółki nieposiadającej osobowości prawnej. W tym bowiem przypadku nie znajdzie zastosowana reguła ogólna z art. 14 ust. 1e updof - nie zachodzi tu bowiem żadna z przesłanek wskazanych w tym przepisie. Nie dochodzi tu do wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego wykonania usługi ani częściowego wykonania usługi. W przedmiotowej sytuacji nie znajdą zastosowanie także reguły z art. 14 ust. la i 1h ustawy. Wobec powyższego, do przychodów z tytułu wystąpienia ze spółki należy zastosować dyspozycję art. 14 ust. 1i updof, zgodne z którym w przypadku otrzymania przychodu z działalności gospodarczej, do którego nie stosuje się ust. 1c, 1e ani 1h, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

W efekcie, przychód wspólnika z tytułu wystąpienia ze spółki, rozłożony na transze, czy raty, powinien zostać rozpoznany w momencie fizycznego otrzymania środków pieniężnych przez występującego wspólnika, bowiem za dzień uzyskania przychodu, zgodnie z art. 14 ust. 1 i ww. ustawy, należy uznać dzień otrzymana zapłaty. Tym samym, określając moment uzyskania przychodu przez występującego ze spółki wspólnika należy rozpoznawać przychód na zasadzie kasowej, odrębnie dla każdej transzy.

W rezultacie, środki finansowe, które będą wypłacane występującemu wspólnikowi będą stanowić przychód z działalności gospodarczej każdorazowo w momencie wypłaty tych środków, czyli w momencie wypłaty poszczególnych rat.

Stanowisko to zostało potwierdzone w orzecznictwie organów podatkowych, między innymi w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 19 grudnia 2017 r. Nr 0115-KDT3.4011.352.2017.1.PSZ.
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 grudnia 2014 r , Nr IPPB1/415-1167/14-4/ EC.
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 października 2012 r. Nr IPPB1/415-976/12-2/AM.
  
  

Tym samym, w przedmiotowej sprawie przychód Wnioskodawcy powstanie odrębnie dla każdej transzy w momencie każdorazowego otrzymania.

I tak.

• przychód z tytułu otrzymania 1 Transzy powstał w dacie jej otrzymania, tj. 3 stycznia 2020 r., - przychód z tytułu otrzymania 2 Transzy powstał w dacie jej otrzymania, tj. 25 marca 2020 r.,
• przychód z tytułu otrzymania Transzy 3 powstanie w dacie faktycznego otrzymania przez Wnioskodawcę.
  
  

Stan prawny:

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r, poz. 505, z późn zm ), użyte w ustawie określenie spółka osobowa oznacza spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną.

Stosownie do treści art. 8 § 1 ustawy KSH, spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka osobowa prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą (art. 8 § 1 KSH).

Zgodnie z definicją zawarta w art. 22 KSH, spółka jawna jest spółką osobową, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową. Z mocy art. 50 ustawy KSH, udział kapitałowy wspólnika odpowiada wartości rzeczywiście wniesionego wkładu. Udział kapitałowy wspólnika jest więc ściśle powiązany z wkładem wniesionym przez niego do spółki osobowej. Jak wskazuje się w doktrynie prawa handlowego, w przepisach ww. Kodeksu nie ma ustawowej definicji udziału kapitałowego, jednak uznaje się. że stanowi on określoną wartość księgową wyrażoną w złotych, która stanowi podstawę dla określenia praw lub obowiązków wspólnika w spółce w przypadkach przewidzianych ustawa.

Według art. 65 § 1 KSH, w przypadku wystąpienia wspólnika ze spółki wartość udziału kapitałowego wspólnika albo jego spadkobiercy oznacza się na podstawie osobnego bilansu, uwzględniającego wartość zbywczą majątku spółki. Udział kapitałowy obliczony w sposób określony w § 1 i § 2 powinien być wypłacony w pieniądzu. Rzeczy wniesione do spółki przez wspólnika tylko do używania zwraca się w naturze (art. 65 § 3 KSH ). Natomiast zgodnie z art. 65 § 5 KSH Wspólnik występujący albo spadkobierca wspólnika uczestniczą w zysku i stracie ze spraw jeszcze niezakończonych nie mają oni jednak wpływu na ich prowadzenie. Mogą jednak żądać wyjaśnień, rachunków oraz podziału zysku i straty z końcem każdego roku obrotowego.

Z powyższych uregulowań wynika, że wystąpienie wspólnika ze spółki osobowej powoduje obowiązek rozliczenia udziału kapitałowego wspólnika. Rozliczenie poprzedza ustalenie wartości udziału kapitałowego występującego wspólnika, poprzez sporządzenie osobnego bilansu, uwzględniającego wartość zbywczą majątku spółki, czyli wartość jej majątku w obrocie prawnym i gospodarczym (wartość, jaką można uzyskać za spółkę). Bilans ten winien zawierać wszystkie składniki materialne i niematerialne (wg cen rynkowych), które mają wartość wymierną w pieniądzu. Zatem wartość udziału kapitałowego należnego występującemu ze spółki wspólnikowi jest ustalana na podstawie bilansu sporządzonego według cen rynkowych. Ustalony w ten sposób udział kapitałowy powinien być wypłacony występującemu wspólnikowi w pieniądzu, zaś rzeczy wniesione do spółki przez wspólnika tyko do używania zwraca się w naturze. Udział wypłacany wspólnikowi powinien uwzględniać wniesione do spółki wkłady, a także procentową część nadwyżki majątkowej ponad wniesione przez wspólników wkłady.

Spółka komandytowa, jako osobowa spółka prawa handlowego, jest samodzielnym, odrębnym od wspólników podmiotem praw i obowiązków. Posiada swój własny majątek, który jest niezależny od majątków osobistych jej wspólników, może zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka komandytowa nie jest natomiast samodzielnym podatnikiem podatku dochodowego. Podatnikami od dochodów wypracowanych w ramach tej spółki są jej poszczególni wspólnicy. Jeżeli wspólnikiem spółki komandytowej jest osoba fizyczna, to w odniesieniu do jej dochodów uzyskanych z tej spółki, zastosowanie znajdują zasady opodatkowania przewidziane w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 2,. 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Niniejszy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z która opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. przez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawierają specyfikację źródeł przychodów, na podstawie których następuję przypisanie konkretnego przychodu do źródła przychodu. Przypisanie do konkretnego źródła przychodów jest istotne, ponieważ w zależności od ustalenia źródła przychodów - dla tego przychodu powstają dalsze skutki podatkowe prowadzące do obliczenia uzyskanego dochodu lub poniesionej straty w danym okresie rozliczeniowym.

W myśl art. 5a pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną - oznacza to spółkę inną niż określona w pkt 28.

Zgodnie z art. 5a pkt 28 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce - oznacza to:

1. spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz Urz WE L 294 z 10 11 2001, str 1, z późn zm . Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz 6. t 4, str 251).
2. spółkę kapitałową w organizacji.
3. spółkę komandytowo-akcyjna mającą siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
4. spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.
   
   

Stosownie do art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust 1. uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Na podstawie art. 8 ust 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a. łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się. że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.
   
   

Zatem z uwagi na transparentność podatkową spółki osobowej przychód należny jest alokowany na poszczególnych wspólników w takiej proporcji, w jakiej wspólnicy partycypują w jej zysku na podstawie umowy spółki. Podobnie ustala się wysokość kosztów uzyskania przychodów u każdego wspólnika, uwzględniając jednak te wydatki, które nie mogą stanowić kosztu podatkowego u danego wspólnika. Dopiero dochód określony na podstawie tak ustalonych kwot przychodu oraz kosztów uzyskania przychodu podlega u wspólnika opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Proporcję, o której mowa w art. 8 powołanej ustawy, ustala się w stosunku do przysługującego wspólnikowi, będącemu osobą fizyczną, udziału w przychodach i kosztach spółek osobowych, stosownie do postanowień zawartych w umowie spółki, przy czym pod pojęciem udziału należy rozumieć udział w zyskach tej spółki. Zarówno więc przychody, koszty uzyskania przychodu, jak i wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, straty i ulgi podatkowe, powinny być rozliczane przez wspólnika spółki osobowej - proporcjonalnie do jego udziału w zyskach tej spółki (uwzględniający zmiany udziału w zysku), przewidzianego w umowie spółki osobowej.

W konsekwencji każdy ze wspólników oblicza odrębnie dochód z udziału w spółce i każdy samodzielnie od tego dochodu oblicza podatek dochodowy. Zatem na nich, a nie na spółce ciąży obowiązek podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartość zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Co do zasady, jak stanowi art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1. uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e. 1h-1j i 1n-lp, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień i wystawienia faktury albo uregulowania należności. W ust. 1e dodano, że jeśli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze nie rzadziej niż raz w roku.

Z kolei w myśl art. 14 ust. 1h ww. ustawy, przepis ust. 1e stosuje się odpowiednio do dostawy energii elektrycznej i cieplnej oraz gazu przewodowego.

Art. 14 ust. 1i wskazuje natomiast że w przypadku otrzymania przychodu z działalności gospodarczej, do którego nie stosuje się ust. 1c, 1e i 1h, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 16 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również środki pieniężne otrzymane przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki.

Zgodnie natomiast z art. 14 ust 3 pkt 11 powołanej ustawy, do przychodów, o których mowa w ust 1 i 2, nie zalicza się środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki, w części odpowiadającej uzyskanej przed wystąpieniem przez wspólnika nadwyżce przychodów nad kosztami ich uzyskania, o których mowa w art. 8. pomniejszonej o wypłaty dokonane z tytułu udziału w tej spółce i wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Wnioski końcowe.

Zgodnie z powyższymi przepisami, środki pieniężne otrzymane przez występującego wspólnika z tytułu wystąpienia ze spółki komandytowej, w części ponad uzyskaną przed wystąpieniem przez wspólnika nadwyżką przychodów nad kosztami ich uzyskania, stanowią dla niego przychód z działalność gospodarczej, który podlega opodatkowaniu zgodnie z wybraną przez niego formą opodatkowania dochodów uzyskanych z tego źródła przychodów. W konsekwencji, w przypadku wystąpienia ze spółki komandytowej wspólnik może uzyskać przychód ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. W sytuacji wypłaty w transzach wynagrodzenia z tytułu wystąpienia wspólnika ze spółki, środki pieniężne otrzymane przez występującego wspólnika, będą stanowić przychód podatkowy z dniem faktycznego otrzymania tych środków.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego wskazać należy, że środki pieniężne otrzymane przez Wnioskodawcę w związku z wystąpieniem ze Spółki komandytowej, w część stanowiącej nadwyżkę ponad kwotę odpowiadającą uzyskanej przed wystąpieniem przez Niego nadwyżce przychodów nad kosztami ich uzyskania, o których mowa w art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pomniejszonej o wypłaty dokonane z tytułu udziału w tej spółce i wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, stanowią przychód z działalność gospodarczej. Kwota ta stanowi przychód z działalności gospodarczej, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w sposób właściwy dla wybranej przez Wnioskodawcę formy opodatkowania przychodów z działalności gospodarczej (podatkiem liniowym na podstawie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Jednocześnie środki pieniężne otrzymane przez Wnioskodawcę, stanowiące wynagrodzenie z tytułu wystąpienia ze Spółki, otrzymywane w transzach, będą stanowić przychód podatkowy z dniem faktycznego otrzymania zapłaty. A zatem w sytuacji Wnioskodawcy zastosowanie znajduje art. 14 ust. 2 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym momentem powstania przychodu będzie dzień faktycznego otrzymania wynagrodzenia pieniężnego od pozostałych wspólników Spółki, tj. otrzymania każdej z ustalonych transz.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 505, z późn. zm. – dalej k.s.h.), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 102 k.s.h., spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

W myśl art. 103 k.s.h., w sprawach nieuregulowanych w Dziale III Kodeksu spółek handlowych, do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej.

W myśl natomiast art. 51 k.s.h. (dotyczącego spółki jawnej – stosowanego odpowiednio także do spółki komandytowej), każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Określony w umowie spółki udział wspólnika w zysku odnosi się, w razie wątpliwości, także do jego udziału w stratach. Umowa spółki może zwolnić wspólnika od udziału w stratach.

Zgodnie z art. 52 § 1 k.s.h., wspólnik może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego. Cytowane powyżej przepisy nie przewidują możliwości wyłączenia wspólnika z udziału w zyskach spółki.

Stosownie do art. 65 § 1 k.s.h., w przypadku wystąpienia wspólnika ze spółki wartość udziału kapitałowego wspólnika albo jego spadkobiercy oznacza się na podstawie osobnego bilansu, uwzględniającego wartość zbywczą majątku spółki. Udział kapitałowy obliczony w sposób określony w § 1 i § 2 powinien być wypłacony w pieniądzu. Rzeczy wniesione do spółki przez wspólnika tylko do używania zwraca się w naturze (art. 65 § 3 k.s.h.).

Spółka komandytowa, jako osobowa spółka prawa handlowego, jest samodzielnym, odrębnym od wspólników podmiotem praw i obowiązków. Posiada swój własny majątek, który jest niezależny od majątków osobistych jej wspólników, może zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka komandytowa nie jest natomiast samodzielnym podatnikiem podatku dochodowego. Podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych w ramach tej spółki są poszczególni jej wspólnicy. Jeżeli wspólnikiem spółki komandytowej jest osoba fizyczna, to w odniesieniu do jej dochodów uzyskanych z tej spółki zastosowanie znajdują zasady opodatkowania przewidziane w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.).

Podatnikiem, w myśl art. 7 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Zatem, w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki niemającej osobowości prawnej, podatnikiem podatku dochodowego nie jest spółka, lecz jej wspólnicy.

W myśl art. 5a pkt 26 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną – oznacza to spółkę inną niż określona w pkt 28.

Zgodnie z art. 5a pkt 28 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce – oznacza to:

1. spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),
2. spółkę kapitałową w organizacji,
3. spółkę komandytowo-akcyjną mającą siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.
   
   

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 16 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również środki pieniężne otrzymane przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki.

Jednocześnie art. 14 ust. 3 pkt 11 ww. ustawy stanowi, że do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki, w części odpowiadającej uzyskanej przed wystąpieniem przez wspólnika nadwyżce przychodów nad kosztami ich uzyskania, o których mowa w art. 8, pomniejszonej o wypłaty dokonane z tytułu udziału w tej spółce.

Z przepisów tych wynika więc, że środki pieniężne uzyskane z tytułu wystąpienia ze spółki osobowej, stanowią przychód z działalności gospodarczej.

Jednocześnie do przychodów tych nie zalicza się środków pieniężnych w części odpowiadającej uzyskanej przed wystąpieniem przez wspólnika nadwyżce przychodów nad kosztami ich uzyskania, o których mowa w art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pomniejszonej o wypłaty dokonane z tytułu udziału w tej spółce oraz wydatki, które zgodnie z ustawą nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodu.

Biorąc pod uwagę powyższe wskazać należy, że środki pieniężne otrzymane z tytułu wystąpienia ze spółki komandytowej, a więc niebędącej osobą prawną, będą dla Wnioskodawcy przychodem z działalności gospodarczej zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym. Przychód z tego tytułu powstanie w momencie wypłaty tych środków pieniężnych (tj. w dacie płatności poszczególnych rat).

W rozpatrywanej sprawie wyjaśnić należy, że spółka niebędąca osobą prawną jest transparentna podatkowo, co oznacza, że dochód osiągnięty przez tę spółkę opodatkowany jest na poziomie jej wspólników (proporcjonalnie do posiadanego przez nich udziału), nie zaś na poziomie samej spółki. Przychody i koszty uzyskania przychodów podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych z udziału w spółce niebędącej osobą prawną powinny być przez niego uwzględniane na bieżąco przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy, a następnie – dla potrzeb rocznego rozliczenia podatku.

Tym samym, późniejsza wypłata zysku między wspólników jest podatkowo neutralna, ponieważ wspólnicy opodatkowują uzyskiwane dochody na bieżąco w trakcie roku podatkowego, w czasie gdy byli wspólnikami spółki. Aby zapobiec sytuacji, w której zysk taki, wypłacony wspólnikowi przy jego wystąpieniu ze spółki niebędącej osobą prawną, podlegałby (ze względu na cytowany wyżej zapis art. 14 ust. 2 pkt 16) opodatkowaniu podatkiem dochodowym po raz drugi, do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzono regulację art. 14 ust. 3 pkt 11. Na podstawie ww. przepisu środki pieniężne przekazane występującemu ze spółki niebędącej podatnikiem podatku dochodowego wspólnikowi jako równowartość przypadających na niego opodatkowanych wcześniej zysków spółki (o ile nie zostały one wcześniej wypłacone) nie mogą stanowić przychodu.

Zatem, biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego wskazać należy, że środki pieniężne otrzymane przez Wnioskodawcę w związku z wystąpieniem ze spółki komandytowej, w części stanowiącej nadwyżkę ponad kwotę odpowiadającą uzyskanej przed wystąpieniem przez wspólnika nadwyżce przychodów nad kosztami ich uzyskania, o których mowa w art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pomniejszonej o wypłaty dokonane z tytułu udziału w tej spółce i wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, stanowią przychód z działalności gospodarczej. Inaczej mówiąc z otrzymanej kwoty należy wyłączyć tę część otrzymanej przez wspólnika kwoty, która została już opodatkowana podatkiem dochodowym, a nie została wcześniej otrzymana przez wspólnika. Tak ustalona kwota stanowi przychód z działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h-1j i 1n-1p, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Podstawową zasadą jest zatem reguła, zgodnie z którą za datę powstania przychodu uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności. Jest to jednak zasada ogólna, od której przewidziano wyjątki w art. 14 ust. 1e (dotycząca rozliczania usługi w okresach rozliczeniowych), art. 14 ust. 1h (dotycząca dostaw energii elektrycznej i cieplnej oraz gazu przewodowego) oraz art. 14 ust. 1i, zgodnie z którym w przypadku otrzymania przychodu z działalności gospodarczej, do którego nie stosuje się ust. 1c, 1e i 1h, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

W rozpatrywanej sprawie zastosowanie będzie znajdowała właśnie regulacja przewidziana w art. 14 ust. 1i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ogólna reguła dotycząca momentu powstania przychodu nie będzie miała zastosowania, bowiem w związku z otrzymaniem przez występującego wspólnika środków pieniężnych w związku z jego wystąpieniem ze spółki osobowej nie zachodzi żadna przesłanka wskazana w zasadzie ogólnej w art. 14 ust. 1c ustawy, tzn. nie ma miejsca wydanie rzeczy, zbycie prawa majątkowego, czy wykonanie usługi ani częściowe wykonanie usługi.

W związku z tym, ponieważ zastosowania do stanu faktycznego nie znajdą również regulacje szczegółowe przewidziane w art. 14 ust. 1e oraz ust. 1h, należy odnieść się do przepisu art. 14 ust. 1i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym w przypadku otrzymania przychodu z działalności gospodarczej, do którego nie stosuje się ust. 1c, 1e i 1h, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

W rezultacie, przychód podatkowy występującego wspólnika powinien zostać rozpoznany w momencie fizycznego otrzymania środków pieniężnych, bowiem za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty. Tym samym określając moment uzyskania przychodu przez występującego wspólnika należy rozpoznawać przychód na zasadzie kasowej.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, środki pieniężne z tytułu wystąpienia ze Spółki będą wypłacane w ratach. W rezultacie, wypłacane Wnioskodawcy środki finansowe z tytułu wystąpienia ze Spółki, której był wspólnikiem, stanowią przychód z działalności gospodarczej każdorazowo w momencie wypłaty tych środków (poszczególnych rat). Skoro spłata udziału kapitałowego w Spółce będzie następowała w ratach, to zgodnie z kasową metodą rozpoznawania przychodu podatkowego występującego wspólnika, obowiązek podatkowy powinien zostać rozpoznany z momentem otrzymania każdej z poszczególnych rat.

Stosownie do treści art. 24 ust. 3c ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem z tytułu wystąpienia wspólnika ze spółki niebędącej osobą prawną w przypadku otrzymania środków pieniężnych jest różnica między przychodem z tego tytułu, ustalonym zgodnie z art. 14, a wydatkami na nabycie lub objęcie prawa do udziałów w takiej spółce.

Ustalony w powyższy sposób dochód będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w sposób właściwy dla źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, stosownie do wybranej przez wspólnika formy opodatkowania dochodów uzyskanych z tego źródła przychodów.

Zgodnie z treścią art. 9a ust. 1 zdanie 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (tj. pozarolnicza działalność gospodarcza) są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenia o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Stosownie do art. 9a ust. 2 zdanie 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c (tj. tzw. podatek liniowy).

Z kolei, zgodnie z art. 9a ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik:

1. prowadzi działalność gospodarczą samodzielnie i jest wspólnikiem spółki niebędącej osobą prawną,
2. jest wspólnikiem spółki niebędącej osobą prawną

– wybór sposobu opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, dotyczy wszystkich form prowadzenia tej działalności, do których mają zastosowanie przepisy ustawy.

W opisanym stanie faktycznym, dochody Wnioskodawcy z tytułu wystąpienia ze spółki nieposiadającej osobowości prawnej, jako osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą opodatkowanej podatkiem liniowym będą podlegały opodatkowaniu według przyjętej metody opodatkowania dochodów.

W myśl art. 44 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14 są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h. W rezultacie Wnioskodawca będzie obowiązany wpłacać zaliczki miesięczne na zasadach przewidzianych w art. 44 ust. 3, z zastrzeżeniem wynikającym z ust. 3f, zgodnie z którym podatnicy, o których mowa w ust. 1 (tj. osiągający przychody z działalności gospodarczej), opodatkowani na zasadach określonych w art. 30c (tj. podatek liniowy) są obowiązani wpłacać zaliczki miesięczne w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego na początku roku, obliczonym zgodnie z art. 30c, a sumą należnych zaliczek za poprzednie miesiące, z uwzględnieniem art. 27b.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wystąpi ze spółki komandytowej na mocy porozumienia wspólników z dniem 31 grudnia 2019 r., zgodnie z którym Wnioskodawcy będzie przysługiwać z tytułu wystąpienia ze spółki komandytowej wynagrodzenie pieniężne w wysokości 900 000 zł (słownie: dziewięćset tysięcy złotych 00/100). Wynagrodzenie pieniężne z tytułu wystąpienia ze spółki komandytowej będzie wypłacane na rzecz wspólnika występującego ze spółki w trzech ratach, począwszy od dnia 3 stycznia 2020 r. do dnia 30 czerwca 2020 r.

W świetle przedstawionych uregulowań prawnych należy stwierdzić, że środki pieniężne otrzymane z tytułu wystąpienia ze spółki komandytowej – na mocy art. 14 ust. 2 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym będą dla Wnioskodawcy przychodem z działalności gospodarczej. Jednak zgodnie z brzmieniem art. 14 ust. 3 pkt 11 ww. ustawy, nie będą one stanowiły przychodu w części, w jakiej odpowiadają równowartości nigdy jeszcze nie wypłaconych (w jakikolwiek sposób) Wnioskodawcy zysków spółki niebędącej osobą prawną – skoro zyski te zostały już przez Niego rozpoznane jako przychód powstały przed wypowiedzeniem umowy spółki.

Obowiązek podatkowy będzie powstawał z momentem otrzymania każdej z poszczególnych rat, a dochód z tego tytułu będzie podlegał opodatkowaniu stosownie do przyjętej metody opodatkowania dochodów.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym czy zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach są one wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.