Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.102.2020.6.MJ
z 19 czerwca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2020 r. (data wpływu 31 stycznia 2020 r.) oraz jego uzupełnieniu z dnia 5 maja 2020 r. (data wpływu 8 maja 2020 r. ) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 16 marca 2020 r. Nr 0114-KDIP1-1.4012.55.2020.2.RR, 0114-KDIP3-2.4011.102.2020.3.MG, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 16 marca 2020 r. Nr 0114-KDIP1-1.4012.55.2020.2.RR, 0114-KDIP3-2.4011.102.2020.3.MG wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 5 maja 2020 r. (data wpływu 8 maja 2020 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie skupu żywca. Podstawowymi dostawcami towaru są rolnicy prowadzący indywidualne gospodarstwa rolne. Rolnicy będący dostawcami żywca w większości są zwolnionymi z podatku od towarów i usług. Rolnicy będący czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług zarejestrowali konta bankowe na tzw. białej liście/zgłosili do właściwego Urzędu Skarbowego/, i w tym zakresie Wnioskodawca nie ma żadnego problemu. Wnioskodawca zobowiązania reguluje za pośrednictwem banku na rachunek bankowy wykazany na tzw. białej liście. Problemy występują z regulacją zobowiązań za towary nabywane od rolników ryczałtowych, będących na gruncie art. 15 ustawy podatnikami podatku od towarów i usług. Jednakże rolnicy ryczałtowi nie są czynnymi podatnikami tego podatku. W związku z powyższym niektóre Urzędy Skarbowe odmawiają wpisania konta bankowego tych rolników na tzw. białą listę, natomiast niektóre Urzędy dokonują rejestracji konta wskazanego przez rolnika ryczałtowego na tzw. białą listę. Pomimo wpisu i rejestracji kont bankowych konta rolników ryczałtowych nie są ujawnione na tzw. białej liście. Często transakcje z rolnikami ryczałtowymi przekraczają wartość 15.000,00 PLN. Wszystkie płatności na rzecz rolników ryczałtowych dokonywane są za pośrednictwem banku. A zatem pojawia się wątpliwość, przy różnym zachowaniu się organów podatkowych, czy płatności dokonywane na rzecz rolników ryczałtowych na konta nie widniejące na tzw. białej liście oraz na konta nie zgłoszone do urzędu skarbowego nie naruszają prawa i czy są wykonywane zgodnie z prawem.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że Organy podatkowe odmawiały dokonania rejestracji kont bankowych rolnik ryczałtowy do wykazu, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie składa zawiadomienia, o którym mowa w art. 117 ba § 3 ustawy Ordynacja podatkowa z powodu tego, że to organy podatkowe odmawiały rejestracji kont rolników ryczałtowych.

W związku z powyższym opisem stanu faktycznego zadano następujące pytania ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu:

1. Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach VAT RR opłaconych na konto rolnika ryczałtowego, a niewykazanego na liście rachunków bankowych prowadzonego przez Szefa Administracji Skarbowej?
2. Czy zapłata należności rolnikowi ryczałtowemu wynikającej z faktury VAT RR na inny rachunek bankowy niż będący w wykazie, o którym mowa w art. 96b ust. 1 podatku od towarów i usług jest kosztem podatkowym, czy podlega wyłączeniu z kosztów podatkowych?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie Nr 2 dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast odpowiedź na pytanie Nr 1 dotyczące podatku od towarów i usług udzielona zostanie odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma On prawo do uznania za koszt podatkowy wystawionych faktur VAT RR dokumentujących nabycie towarów od rolników ryczałtowych. Według Wnioskodawcy może on uznać ww. wydatek za koszt podatkowy pomimo przekroczenia 15.000, 00 PLN z jednej transakcji. Rachunki wskazane nie widnieją na tzw. białej liście. Zapłata za nabyte towary od rolników ryczałtowych bez względu na wartość transakcji dokonywana jest w każdym przypadku za pośrednictwem banku. W ocenie Wnioskodawcy jest kosztem podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie przychodu, ewentualnie na zwiększenie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

• poniesiony wydatek musi mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na powstanie przychodu, lub mieć na celu zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
  

• wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 23 ust. 1 ustawy, wydatek musi być prawidłowo udokumentowany.
  
  
  

Jednocześnie, ciężar prawidłowego udokumentowania wydatku i wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a uzyskaniem (zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła) przychodów spoczywa na podatniku. To właśnie on musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności. Decydując się na poniesienie określonych wydatków musi sam dokonać oceny, czy wydatki, które poniósł, mają na celu uzyskanie przychodu albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, a następnie podjąć decyzję o ich ewentualnym zakwalifikowaniu do kosztów podatkowych.

Zauważyć należy, że zdefiniowanie celu osiągnięcia przychodu nie może być traktowane jedynie w kategoriach formalnych, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w przywołanym przepisie art. 22 ust. 1 ww. ustawy nie wymaga wykazania, że konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu. Możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku, jako kosztu uzyskania przychodów, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że poniesiony wydatek przysporzy mu spodziewanego przychodu lub przyczyni się do zabezpieczenia źródła przychodów.

Na mocy art. 2 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 12 kwietnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1018) ustawodawca wprowadził w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych zmiany w art. 22p ust. 1 i ust. 2, które obowiązują od 1 stycznia 2020 r.

I tak stosowanie do art. 22p ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2020 r. podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców:

1. została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego lub
2. została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, potwierdzonych fakturą, dokonanych przez dostawcę towarów lub usługodawcę zarejestrowanego na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny, lub
3. pomimo zawarcia na fakturze wyrazów „mechanizm podzielonej płatności” zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o podatku od towarów i usług, została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności określonego w art. 108a ust. 1a tej ustawy.
   
   

W przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców została dokonana z naruszeniem ust. 1, podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą w tej części:

1. zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo
   
2. w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów - zwiększają przychody

- w miesiącu, w którym odpowiednio została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego albo został zlecony przelew albo płatność została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielnej płatności. (art. 22p ust. 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2020 r.).

Jednocześnie na mocy art. 2 pkt 2 lit. b) ww. nowelizacji dodany został art. 22p ust. 4, zgodnie z którym w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2020 r. - przepisów ust. 1 pkt 2 i ust. 2 nie stosuje się, w przypadku gdy podatnik dokonujący płatności dokonał zapłaty należności przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, i złożył zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu.

Stosownie do art. 19 ustawy Prawo przedsiębiorców, dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.
   
   

Zgodnie z treścią art. 96b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2020 r., poz. 106) Szef Krajowej Administracji Skarbowej prowadzi w postaci elektronicznej wykaz podmiotów:

1. w odniesieniu do których naczelnik urzędu skarbowego nie dokonał rejestracji albo które wykreślił z rejestru jako podatników VAT;
2. zarejestrowanych jako podatnicy VAT, w tym podmiotów, których rejestracja jako podatników VAT została przywrócona.
   
   

W myśl art. 96b ust. 2 ww. ustawy, wykaz jest udostępniany w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych w sposób umożliwiający sprawdzenie, w tym automatycznie, czy podmiot znajduje się w wykazie na wybrany dzień, przypadający nie wcześniej niż w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym podmiot jest sprawdzany. Dane tego podmiotu są udostępniane według stanu na wybrany dzień, z wyjątkiem danych, o których mowa w ust. 3 pkt 1-3, które są udostępniane według stanu na dzień sprawdzenia.

W tym miejscu wskazać należy, że dla wykładni art. 22p ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2020 r., konieczne jest określenie znaczenia pojęcia przedsiębiorcy na gruncie Prawa Przedsiębiorców.

Art. 3 ustawy - Prawo Przedsiębiorców określa, że działalnością gospodarczą jest zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły.

Natomiast art. 4 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonująca działalność gospodarczą.

Ponadto w myśl art. 6 ust. 1 ww. ustawy - Prawo Przedsiębiorców, przepisów ustawy nie stosuje się do:

1. działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego,
2. wynajmowania przez rolników pokoi, sprzedaży posiłków domowych i świadczenia w gospodarstwach rolnych innych usług związanych z pobytem turystów,
3. wyrobu wina przez producentów będących rolnikami wyrabiającymi mniej niż 100 hektolitrów wina w ciągu roku gospodarczego, o których mowa w art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina (Dz. U. z 2016 r. poz. 859, z 2017 r. poz. 624 oraz z 2018 r. poz. 650),
4. działalności rolników w zakresie sprzedaży, o której mowa w art. 20 ust. 1c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200, późn. zm.),
5. działalności prowadzonej przez koła gospodyń wiejskich na podstawie ustawy z dnia 9 listopada 2018 r. o kołach gospodyń wiejskich (Dz. U. poz. 2212), które spełniają warunki, o których mowa w art. 24 ust. 1 tej ustawy.
   
   

Z uzasadnienia do zmiany projektu ustawy - Prawo przedsiębiorców, druk sejmowy nr 2051, Sejm VIII kadencji, ze str. 18 wynika, że „ustawa wyłącza z zakresu jej zastosowania określone rodzaje działalności związanej z eksploatacją zasobów przyrody (tj. działalność wytwórczą w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwo, warzywnictwo, leśnictwo i rybactwo śródlądowe), a także określone rodzaje działalności wykonywanej przez rolników ) takie jak: działalność agroturystyczna, działalność w zakresie wyrobu wina oraz działalność w zakresie sprzedaży produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy, hodowli lub chowu (art. 6 ust. 1 ustawy). Wyłączenie dla tych rodzajów działalności przepisów ustawy regulującej ogólne zasady wykonywania w Polsce działalności gospodarczej należy do praktyki legislacyjnej utrwalonej w naszym kraju już od dziesięcioleci). Konsekwencją tego wyłączenia powinno być niestosowanie do rodzajów działalności określonych w art. 6 ustawy – Prawo przedsiębiorców (w tym wykonywanych przez wspomnianych w tym przepisie rolników) przepisów tej ustawy”.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie skupu żywca. Podstawowymi dostawcami towaru są rolnicy prowadzący indywidualne gospodarstwa rolne. Rolnicy będący dostawcami żywca w większości są zwolnionymi z podatku od towarów i usług. Rolnicy będący czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług zarejestrowali konta bankowe na tzw. białej liście/zgłosili do właściwego Urzędu Skarbowego. Wnioskodawca zobowiązania reguluje za pośrednictwem banku na rachunek bankowy wykazany na tzw. białej liście. Problemy występują z regulacją zobowiązań za towary nabywane od rolników ryczałtowych, będących na gruncie art. 15 ustawy podatnikami podatku od towarów i usług. Jednakże rolnicy ryczałtowi nie są czynnymi podatnikami tego podatku. W związku z powyższym niektóre Urzędy Skarbowe odmawiają wpisania konta bankowego tych rolników na tzw. białą listę, natomiast niektóre Urzędy dokonują rejestracji konta wskazanego przez rolnika ryczałtowego na tzw. białą listę. Pomimo wpisu i rejestracji kont bankowych konta rolników ryczałtowych nie są ujawnione na tzw. białej liście. Często transakcje z rolnikami ryczałtowymi przekraczają wartość 15.000,00 PLN. Wszystkie płatności na rzecz rolników ryczałtowych dokonywane są za pośrednictwem banku.

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego oraz powyższe przepisy prawa stwierdzić należy, że zgodnie z literalnym brzmieniem przepisu art. 22p ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym z warunków jego zastosowania jest fakt dokonania płatności dotyczącej transakcji określonej w art. 19 ustawy - Prawo przedsiębiorców. Przepis art. 22p ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się do transakcji, których:

• drugą stroną jest inny przedsiębiorca, chodzi tu zatem o umowę zawieraną między przedsiębiorcami wykonującymi działalność gospodarczą,
  

• jednorazowa wartość, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15.000 zł.
  
  
  

Powyższe oznacza, że rolnicy ryczałtowi (dostawcy Wnioskodawcy), którzy prowadzą wyłącznie działalność wytwórczą w rolnictwie w zakresie chowu i hodowli zwierząt nie podlegają przepisom ustawy - Prawo Przedsiębiorców, w związku z czym nie podlegają wpisowi do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, jak również do Krajowego Rejestru Sądowego. Zatem nie ma do nich zastosowania również limit transakcji bezgotówkowych, wynikający z art. 22p ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie powyższych przepisów należy wskazać, że przepisy art. 22p ww. ustawy nie będą miały zastosowania w odniesieniu do dokonywania płatności na rzecz rolników ryczałtowych będących dostawcami Wnioskodawcy, z uwagi na to, że drugą stroną transakcji są podmioty niebędące przedsiębiorcami.

Reasumując, w sytuacji dokonywania przez Wnioskodawcę zapłaty należności rolnikowi ryczałtowemu wynikającej z faktury VAT RR na inny rachunek bankowy niż będący w wykazie, o którym mowa w art. 96b ust. 1 podatku od towarów i usług należący do ww. rolnika ryczałtowego wykonującego działalność, do której nie stosuje się przepisów ustawy – Prawo przedsiębiorców, to wydatek taki, nawet w sytuacji jeśli płatność będzie przekraczała 15.000 zł, będzie mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu w myśl ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto wyjaśnić należy, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.