Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.144.2020.1.APO
z 19 czerwca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 marca 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy e-puap tego samego dnia), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w razie zmiany statusu przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, maksymalna intensywność pomocy publicznej ustalona w oparciu o § 6 pkt 2 Rozporządzenia PSI, ustalana jest na dzień skorzystania przez Wnioskodawcę z tej pomocy, tj. na dzień, w którym upływa termin na złożenie zeznania rocznego w CIT –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 marca 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w razie zmiany statusu przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, maksymalna intensywność pomocy publicznej ustalona w oparciu o § 6 pkt 2 Rozporządzenia PSI, ustalana jest na dzień skorzystania przez Wnioskodawcę z tej pomocy, tj. na dzień, w którym upływa termin na złożenie zeznania rocznego w CIT.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również: „Spółka”) jest wspólnikiem spółki komandytowej, której głównym przedmiotem działalności jest produkcja koszy zbrojeniowych do ścian oporowych oraz zbrojeń dla budownictwa mieszkaniowego. Ponadto, Spółka świadczy usługi w zakresie produkcji prefabrykatów betonowych oraz zbrojeń do prefabrykatów betonowych.

Spółka będzie beneficjentem pomocy publicznej udzielonej w ramach tzw. Polskiej Strefy Inwestycji, na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz.U. z 2018 r., poz. 1182, ze zm., dalej: „ustawa o PSI”). Adresatem decyzji o wsparciu będzie spółka komandytowa, której Wnioskodawca jest wspólnikiem. Otrzymana pomoc przyjmie postać zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „CIT”) na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT. Pula pomocy publicznej otrzymywanej przez Spółkę będzie wyliczana w oparciu o koszty kwalifikujące się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje (dalej: „koszty kwalifikowane), w rozumieniu § 8 ust. 1 rozporządzenia z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji, (Dz.U. z 2018 r., poz. 1713, dalej: „Rozporządzenie PSI”).

Spółka przewiduje, że w toku ponoszenia kosztów kwalifikowanych może ulec zmianie jej status przedsiębiorcy w rozumieniu Załącznika 1 „Definicja MŚP” do Rozporządzenia Komisji (UE) NR 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz.U.UE.L.2014.187.1, ze zm., dalej: „Rozporządzenie 651”) i w konsekwencji, maksymalna intensywność otrzymywanej pomocy publicznej, art. 2 pkt 11 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniach w sprawach dotyczących pomocy publicznej (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 362 ze zm., dalej: „ustawa o PP”).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w razie zmiany statusu przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, maksymalna intensywność pomocy publicznej ustalona w oparciu o § 6 pkt 2 Rozporządzenia PSI, ustalana jest na dzień skorzystania przez Wnioskodawcę z tej pomocy, tj. na dzień, w którym upływa termin na złożenie zeznania rocznego w CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w razie zmiany statusu przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, maksymalna intensywność pomocy publicznej ustalona w oparciu o § 6 pkt 2 Rozporządzenia PSI, ustalana jest na dzień skorzystania przez Wnioskodawcę z tej pomocy, tj. na dzień, w którym upływa termin na złożenie zeznania rocznego w CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody podatników uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie PSI, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Maksymalna wielkość pomocy publicznej określona została w § 6 Rozporządzenia PSI.

Zgodnie z § 6 ust. 1 Rozporządzenia PSI, maksymalna intensywność pomocy publicznej liczona jest jako stosunek ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą, z zastrzeżeniem § 6 ust. 2, 3 i 6 Rozporządzenia PSI, jest określana zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2014 r. w sprawie ustalenia mapy pomocy regionalnej na lata 2014-2020.

Stosownie do § 6 ust. 2 Rozporządzenia PSI, maksymalną intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej udzielanej mikroprzedsiębiorcom, małym przedsiębiorcom i średnim przedsiębiorcom, w rozumieniu art. 2 pkt 2 Rozporządzenia 651, podwyższa się o:

• 20 punktów procentowych - w przypadku mikroprzedsiębiorców i małych przedsiębiorców,
• 10 punktów procentowych - w przypadku średnich przedsiębiorców

-w stosunku do maksymalnej intensywności tej pomocy określonej dla poszczególnych obszarów.

Oznacza to, że dla ustalenia maksymalnej intensywności pomocy publicznej dostępnej dla podatnika, który korzysta ze zwolnienia z CIT, określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, kluczowy jest jego status w rozumieniu Załącznika I do Rozporządzenia 651, tj. czy stanowi on mikroprzedsiębiorstwo, małe przedsiębiorstwo, średnie przedsiębiorstwo albo duże przedsiębiorstwo.

Z uwagi na fakt, że status przedsiębiorstwa może z biegiem czasu ulegać zmianom, istotne jest ustalenie daty decydującej o maksymalnej intensywności pomocy publicznej przyznanej podatnikowi.

Zdaniem Wnioskodawcy, datą tą jest data upływu terminu złożenia zeznania rocznego w CIT, ponieważ stanowi ona faktyczną datę przyznania pomocy publicznej podatnikowi. Za stanowiskiem Wnioskodawcy w tym zakresie przemawia literalne brzmienie przepisów regulujących przyznawanie pomocy publicznej.

Zgodnie z art. 2 pkt 28 Rozporządzenia 651, data przyznania pomocy oznacza dzień, w którym beneficjent nabył prawo otrzymania pomocy zgodnie z obowiązującym krajowym systemem prawnym. Definicja ta prowadzi do wniosku, że prawodawca unijny pozostawił władzom poszczególnych krajów członkowskich pewien margines swobody w zakresie ustalenia daty przyznania pomocy. Zatem, norm rozstrzygających w zakresie daty przyznania pomocy należy poszukiwać w prawie polskim.

Definicja „dnia udzielenia pomocy” została wprowadzona do ustawy o PP. Zgodnie z art. 2 pkt 11 ustawy o PP, przez „dzień udzielenia pomocy” należy rozumieć dzień, w którym podmiot ubiegający się o pomoc publiczną nabył prawo do otrzymania tej pomocy, a w przypadku gdy udzielenie pomocy w formie ulgi podatkowej następuje na podstawie aktu normatywnego, bez wymogu wydania decyzji:

1. dzień, w którym zgodnie z odrębnymi przepisami upływa termin złożenia deklaracji albo innego dokumentu określającego wartość pomocy, z zastrzeżeniem lit. b,
2. dzień, w którym zgodnie z odrębnymi przepisami upływa termin złożenia zeznania rocznego - w przypadku udzielenia pomocy w formie ulgi w podatku dochodowym,
3. dzień faktycznego przysporzenia korzyści finansowych - w przypadku braku obowiązku złożenia deklaracji albo innego dokumentu określającego wartość pomocy

-chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej.

Pomoc publiczna przyjmująca postać zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, bez wątpienia mieści się w hipotezie art. 2 pkt 11 ustawy o PP, tj. stanowi pomoc w formie ulgi podatkowej.

Poza literalnym brzmieniem przepisów ustawy o PP, za powyższym wnioskiem przemawia w szczególności treść art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900, ze zm., dalej: „OP”). Zgodnie z tym przepisem, ilekroć w ustawie mowa jest o ulgach podatkowych, rozumie się przez to przewidziane w przepisach prawa podatkowego zwolnienia, odliczenia, obniżki albo zmniejszenia, których zastosowanie powoduje obniżenie podstawy opodatkowania lub wysokości podatku, z wyjątkiem obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, oraz innych odliczeń stanowiących element konstrukcji tego podatku.

Zwolnienie z CIT określone w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, spełnia wszystkie warunki uznania go za ulgę w rozumieniu OP, tj. stanowi zwolnienie określone odrębnymi przepisami (ustawą o CIT) oraz bez wątpienia obniża podstawę opodatkowania i wysokość podatku. W konsekwencji, stanowi ulgę podatkową w rozumieniu OP.

W tym zakresie Wnioskodawca wskazuje, że pojęcia używane w dziedzinie prawa podatkowego powinny być odczytywane zgodnie ze znaczeniem nadanym im przez OP, o ile przepisy szczególne nie nadają im innych znaczeń. Wynika to ze szczególnego charakteru OP, jako aktu zawierającego przepisy ogólnego prawa podatkowego. Stanowisko takie znajduje poparcie w doktrynie prawa podatkowego. Przykładowo, L. Etel w swoim komentarzu wskazał, iż Należy zwrócić uwagę, że pewne pojęcia, zwłaszcza o charakterze ogólnym, używane w innych ustawach podatkowych, nie są jednocześnie w tych aktach wyjaśnione, np. podatek, obowiązek podatkowy, zobowiązanie podatkowe, rok podatkowy itd. Należy jednak przyjąć, że ich znaczenie jest takie, jakie nadano im w ordynacji podatkowej, z uwagi na charakter ordynacji podatkowej, która jest ogólnym aktem prawa podatkowego. Ogranicza to w istotny sposób wątpliwości interpretacyjne, które na gruncie stosowania takich pojęć mogłyby się pojawić [L. Etel (red.), Ordynacja podatkowa. Komentarz aktualizowany, LEX 2020]. Zatem, pojęcie „ulgi podatkowej” przywołane w ustawie o PP, obejmuje także zwolnienia podatkowe.

Jednocześnie, mając na uwadze powyższe, niedopuszczalne jest zawężanie pojęcia „ulga podatkowa” do ulg wskazanych w Dziale III Rozdziale 7a OP, ponieważ ulgi te są zawsze przyznawane w formie decyzji, a art. 2 pkt 11 ustawy o PP, odwołuje się do ulg podatkowych udzielanych bez wymogu wydania decyzji. Innymi słowy, gdyby zawęzić w ten sposób pojęcie „ulgi podatkowej”, hipoteza art. 2 pkt 11 ustawy o PP, byłaby niemożliwa do zastosowania, co doprowadziłoby do niedopuszczalnego wniosku, że przepis ten jest zbędny.

Z uwagi na powyższe:

• momentem właściwym dla określenia statusu podatnika korzystającego z pomocy publicznej w postaci zwolnienia wskazanego w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, jest moment otrzymania pomocy publicznej,
• momentem otrzymania pomocy publicznej, zgodnie z przepisami ustawy o PP, jest dzień upływu terminu na złożenie zeznania rocznego w CIT.
  
  

Za stanowiskiem Wnioskodawcy przemawiają także względy celowościowe.

Zgodnie z pkt 40 preambuły do Rozporządzenia 651, (...) Małe i średnie przedsiębiorstwa odgrywają decydującą rolę w tworzeniu miejsc pracy, a w znaczeniu bardziej ogólnym są również czynnikiem stabilności społecznej i rozwoju gospodarczego. Ich rozwój mogą jednak utrudniać niedoskonałości rynku, prowadząc do wystąpienia w MŚP opisanych poniżej typowych problemów. MŚP mają często trudności z uzyskaniem kapitału lub pożyczek z uwagi na niechęć niektórych rynków finansowych do podejmowania ryzyka oraz ograniczone zabezpieczenia, jakie MŚP mogą zaoferować. Ograniczone zasoby mogą im również ograniczyć dostęp do informacji dotyczącej w szczególności nowych technologii i potencjalnych rynków. Aby ułatwić rozwój działalności gospodarczej MŚP, niektóre kategorie pomocy, w przypadkach gdy są przyznawane na rzecz takich przedsiębiorstw, powinny zatem podlegać wyłączeniu na mocy niniejszego rozporządzenia (...).

Zatem, zgodnie z tekstem preambuły do Rozporządzenia 651, które reguluje zasady udzielania pomocy regionalnej (którą stanowi m.in. zwolnienie z CIT wskazane w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT), prawodawca unijny przewiduje stosowanie szczególnych, korzystniejszych reguł dla mikro, małych i średnich przedsiębiorców z uwagi na ograniczenia w dostępie do zasobów typowe dla tych przedsiębiorstw.

Z celem tym koresponduje także definicja mikro, małych i średnich przedsiębiorstw zawarta w Załączniku I do Rozporządzenia 651, która odnosi się nie tylko do rozmiaru konkretnego przedsiębiorstwa, ale uwzględnia także relacje z innymi przedsiębiorstwami (przedsiębiorstwa partnerskie i powiązane), aby w pełni uwzględniać potencjał gospodarczy grup podmiotów i zapobiegać ewentualnym nadużyciom, które mogłyby przyjąć postać np. sztucznego dzielenia podmiotów.

Na ten aspekt definicji mikro, małych i średnich przedsiębiorców wielokrotnie zwracały uwagę sądy i trybunały Unii Europejskiej. Przykładowo, w wyroku z 22 maja 2019 r. (sygn. T-604-15) Sąd stwierdził, że W szczególności w niniejszym przypadku, aby odmówić skarżącej statusu MŚP, panel zatwierdzający wziął pod uwagę w pkt 2.3 zaskarżonej decyzji cel realizowany za pomocą zalecenia 2003/361, a mianowicie cel polegający na tym, aby zapewnić, by środki przeznaczone dla MŚP rzeczywiście przysparzały korzyści przedsiębiorstwom, dla których rozmiar stanowi utrudnienie, a nie przedsiębiorstwom nalężącym do dużej grupy i mającym w związku z tym dostęp do środków i wsparcia, którymi nie dysponują ich konkurenci o porównywalnej wielkości. W szczególności w tym samym punkcie zaskarżonej decyzji wskazano, że chociaż skarżąca formalnie spełnia przewidziane w zaleceniu 2003/361 kryterium niezależności, z ekonomicznego punktu widzenia de facto należy do dużej grupy gospodarczej. Ponadto w tym samym punkcie zaskarżonej decyzji panel zatwierdzający zauważył, że z uwagi na powiązania organizacyjne pomiędzy skarżącą i jej partnerami lub członkami skarżąca ma dostęp do funduszy, kredytów i wsparcia oraz że w związku z tym nie musi stawiać czoła utrudnieniom, jakim muszą zazwyczaj stawiać czoła MŚP.

W związku z powyższym, Wnioskodawca wskazuje, że w przypadku zmiany statusu przedsiębiorcy w trakcie korzystania z pomocy publicznej, przyjęcie stanowiska Wnioskodawcy zapobiega sytuacjom, w którym podmiot zmieniający status otrzymuje pomoc publiczną nieadekwatną do swojego aktualnego statusu (pomoc o zbyt wysokiej lub niskiej intensywności). Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w najpełniejszy sposób oddaje intencję prawodawcy unijnego oraz prawodawcy Polskiego, który odwołuje się wprost w Rozporządzeniu PSI, do aktów prawa unijnego.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, wynik wykładni celowościowej wspiera w pełni jednoznaczny rezultat wykładni literalnej przepisów zgodny ze stanowiskiem Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja, zgodnie z zadanym pytaniem wyznaczającym jej zakres, dotyczy wyłącznie ustalenia daty decydującej o maksymalnej intensywności pomocy publicznej przyznanej Wnioskodawcy w przypadku zmiany statusu przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Tym samym, niniejsza interpretacja nie dotyczy kwestii zmiany statusu przedsiębiorstwa będącego wspólnikiem spółki komandytowej.

Ustawą z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1162, z późn. zm.), wprowadzono mechanizm wsparcia dla przedsiębiorców w postaci zwolnienia z podatku dochodowego z tytułu nowej inwestycji.

W myśl art. 3 ww. ustawy, wsparcie na realizację nowej inwestycji, zwane dalej „wsparciem”, jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, z późn. zm., dalej: „updop”), wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz.U. poz. 1162), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Stosownie do art. 17 ust. 4 updop, zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Powyższe regulacje prawne ustanawiają podstawowe warunki korzystania z ulgi podatkowej z tytułu działalności gospodarczej, zgodnie z decyzją o wsparciu nowych inwestycji, jaką jest niezapłacony przez przedsiębiorcę podatek dochodowy. Zasadniczym elementem stosowania tej ulgi jest więc łączne wystąpienie dwóch warunków:

• prowadzenie działalności gospodarczej na terenie określonym w decyzji o wsparciu nowych inwestycji,
• uzyskiwanie dochodu z działalności gospodarczej określonej w ww. decyzji.
  
  

Na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz.U. z 2018 r., poz. 1713), maksymalna dopuszczalna wielkość pomocy publicznej na realizację nowej inwestycji udzielanej przedsiębiorcy z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą określonych w § 8 ust. 1, które nie mogą być wyższe niż maksymalne koszty kwalifikowane, o których mowa w § 8 ust. 7, lub
2. zatrudnienia określonej liczby pracowników w związku z nową inwestycją jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników

-z zastrzeżeniem § 6 ust. 4.

Stosownie do § 6 pkt 1 ww. rozporządzenia, maksymalna intensywność pomocy publicznej liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 6, jest określana zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2014 r. w sprawie ustalenia mapy pomocy regionalnej na lata 2014-2020.

W myśl § 6 pkt 2 ww. rozporządzenia, maksymalną intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej udzielanej mikroprzedsiębiorcom, małym przedsiębiorcom i średnim przedsiębiorcom, w rozumieniu art. 2 pkt 2 rozporządzenia nr 651/2014, podwyższa się o:

1. 20 punktów procentowych - w przypadku mikroprzedsiębiorców i małych przedsiębiorców,
2. 10 punktów procentowych - w przypadku średnich przedsiębiorców

-w stosunku do maksymalnej intensywności tej pomocy określonej dla poszczególnych obszarów.

Z brzmienia ww. przepisu wynika, że dla ustalenia maksymalnej intensywności pomocy publicznej dostępnej dla podatnika korzystającego ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a updop, kluczowy jest jego status w rozumieniu rozporządzenia Komisji (UE) z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz.U.UE.L.2014.187.1, z późn. zm.). Zgodnie z treścią art. 2 pkt 28 ww. rozporządzenia, data przyznania pomocy oznacza dzień, w którym beneficjent nabył prawo otrzymania pomocy zgodnie z obowiązującym krajowym systemem prawnym.

W art. 2 pkt 11 ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 708), ustawodawca wskazał, że dniem udzielenia pomocy jest dzień, w którym podmiot ubiegający się o pomoc publiczną nabył prawo do otrzymania tej pomocy, a w przypadku gdy udzielenie pomocy w formie ulgi podatkowej następuje na podstawie aktu normatywnego, bez wymogu wydania decyzji.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej. Spółka będzie beneficjentem pomocy publicznej udzielonej w ramach tzw. Polskiej Strefy Inwestycji, na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji. Adresatem decyzji o wsparciu będzie spółka komandytowa, której Wnioskodawca jest wspólnikiem. Otrzymana pomoc przyjmie postać zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a updop. Spółka przewiduje, że w toku ponoszenia kosztów kwalifikowanych może ulec zmianie jej status przedsiębiorcy w rozumieniu Załącznika 1 „Definicja MŚP” do Rozporządzenia Komisji (UE) NR 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz.U.UE.L.2014.187.1, ze zm.).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy w razie zmiany statusu przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, maksymalna intensywność pomocy publicznej ustalona w oparciu o § 6 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz.U. z 2018 r., poz. 1713), ustalana jest na dzień skorzystania przez Wnioskodawcę z tej pomocy, tj. na dzień, w którym upływa termin na złożenie zeznania rocznego.

Odnosząc przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że dniem udzielenia zwolnienia podatkowego z tytułu nowej inwestycji jest dzień, w którym upływa termin złożenia zeznania rocznego.

Tym samym, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że maksymalna intensywność pomocy publicznej ustalona w oparciu o § 6 pkt 2 rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji, ustalana jest na dzień skorzystania przez Wnioskodawcę z tej pomocy, tj. na dzień, w którym upływa termin na złożenie zeznania rocznego.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.