Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.221.2020.3.DJ
z 22 czerwca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 18 października 2019 r. (data wpływu 21 lutego 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 czerwca 2020 r. (data wpływu 15 czerwca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

W związku z tym, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 23 marca 2020 r., nr 0112-KDIL2-1.4011.221.2020.1.DJ na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej.

Wezwanie wysłano w dniu 23 marca 2020 r., natomiast w dniu 15 czerwca 2020 r. (data nadania 12 czerwca 2020 r.), do tut. organu wpłynęło pismo stanowiące odpowiedź na ww. wezwanie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zwrot podatku dochodowego w związku z ulgą na dziecko. Wnioskodawczyni jest matką samotnie wychowującą 2 dzieci (...). Ojciec dzieci, a były mąż Zainteresowanej zostawił Wnioskodawczynię z dziećmi 5 lat temu. Ponieważ dzieci są przy Wnioskodawczyni, to zgodnie z ustaleniami słownymi Wnioskodawczyni rozliczała ulgę podatkową przysługującą na dwójkę dzieci za cały rok.

Od ex-męża Wnioskodawczyni ma zasądzone na rzecz dzieci alimenty, które są przeznaczone na bieżące wydatki. Wszelkiego rodzaju dodatkowe koszty typu: wizyty u lekarza (dermatolog + zabiegi), ortodontka (aparat ortodontyczny na szczękę górną i dolną), wycieczki szkolne dzieci, zakup książek i artykułów szkolnych, wyjazdy wakacyjne dzieci, jak również wyjazd córki w okresie wakacji za granicę w celu kształcenia języka angielskiego, korepetycje lekcji matematyki (córka teraz jest w klasie maturalnej), zajęcia dodatkowe syna (break-dance, karate) opłacane były ze środków Wnioskodawczyni oraz dodatkowych, tj. 500+ oraz zwrotu podatku dochodowego w związku z ulgą na dziecko.

Zgodnie z wyrokiem sądu – świadczenia alimentacyjne są to środki służące zapewnieniu podstawowych potrzeb dziecka, jak jedzenie, ubranie, koszty związane z lokalem mieszkalnym oraz jego eksploatacją, jak również zapewnienie transportu dzieci do szkoły.

W piśmie, stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawczyni doprecyzowała, że przedmiotem zapytania jest rozliczenie ulgi za rok 2018. We wskazanym roku, Wnioskodawczyni osiągnęła dochód (…) zł, uzyskany z umowy o pracę. Ulga prorodzinna w danym roku podatkowym 2018 została rozliczona przez Wnioskodawczynię w pełnej wysokości na małoletnie dzieci. Według ustaleń ustnych podczas sprawy o alimenty w 2016 roku było ustalone, że wszystkie dodatkowe świadczenia związane z dziećmi: (…), będą przysługiwały Wnioskodawczyni w związku z tym, że dzieci mieszkają z Wnioskodawczynią. Dowód: rozliczenie za lata 2016-2017 – brak sprzeciwu co do odliczenia ulgi ze strony ojca dzieci.

Władza rodzicielska spoczywa na obojgu rodzicach bez ograniczeń. W związku z tym, że dzieci mieszkają z Wnioskodawczynią to na Wnioskodawczyni spoczywał obowiązek zapewnienia im transportu do szkoły, jak również na zajęcia dodatkowe, do lekarzy, zaopatrzenie ich w niezbędne artykuły szkolne oraz książki, zapewnienie im opieki lekarskiej, jak również zakup ubrań i butów. Wnioskodawczyni nadmienia, że córka (…) lat 17 (wówczas) miała założony aparat ortodontyczny i podlegała opiece lekarskiej z tego tytułu. Wszelkie koszty związane z założeniem aparatu, jak i wizyt kontrolnych spoczywały na Wnioskodawczyni. Również wizyty w poradni dermatologicznej pokrywa Wnioskodawczyni – leczenie trądziku młodzieńczego (za 2 wizyty spośród 10, dotyczące zabiegów oczyszczających zapłacił ojciec dziecka, w związku z tym, że (…) zapomniała wziąć pieniędzy z domu).

Syn uczęszczał na zajęcia dodatkowe „break dance”, gdzie również koszty uczestnictwa, jak i transportu były ponoszone przez Wnioskodawczynię. W roku 2018 Wnioskodawczyni zapewniła im stałe poczucie bezpieczeństwa w postaci przeprowadzki do własnego domu (dotychczas mieszkanie było wynajmowane – od 2016 r.).

Spotkania z rodzicami w szkołach, gdzie omawiane były ważne sprawy wychowawcze również spoczywały na Wnioskodawczyni. Opieka nad dziećmi przez ich ojca w roku 2018 ograniczała się do płacenia alimentów, które były przeznaczone na podstawowe potrzeby dzieci oraz wizyt dzieci w domu ojca 2 weekendy w miesiącu.

Zainteresowanie szkołą i wynikami, osiąganymi przez dzieci rozpoczęło się dopiero we wrześniu 2018 r. i polegało na uzyskaniu dostępu do aplikacji „(…)”, gdzie ojciec dzieci mógł poznać ich oceny uzyskane z nauki - jednak, jeśli chodzi o spotkania z rodzicami to nigdy nie brał udziału. Poza alimentami, ojciec dzieci nie ponosił żadnych dodatkowych kosztów związanych z ich utrzymaniem, takich jak wizyty u lekarzy, czy zajęcia dodatkowe.

Jeśli chodzi o rok 2019, to owszem córka (…) nadal kontynuowała naukę po osiągnięciu wieku pełnoletniości, jednak osiągnęła z pracy dorywczej dochód, który dyskwalifikował skorzystanie z ww. ulgi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (przeformułowane w uzupełnieniu wniosku).

W jakiej wysokości przysługuje Wnioskodawczyni zastosowanie ulgi prorodzinnej za rok 2018, w przypadku, gdy Wnioskodawczyni jest matką samotnie wychowującą dzieci?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z interpretacją Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania opieki i pieczy nad małoletnim dzieckiem.

W związku z tym, że zgodnie z wyrokiem Sądu Okręgowego w (…) I Wydział Cywilny władza rodzicielska nad dziećmi przysługuje obojgu rodzicom, ale miejsce pobytu ustalone jest każdorazowo z miejscem zamieszkania matki, oczywistym jest, że opieka sprawowana jest w większej mierze przez Wnioskodawczynię, jak również ponoszone koszty. Samo posiadanie władzy rodzicielskiej oraz wywiązywanie się tylko z płacenia świadczenia alimentacyjnego nie wystarcza do zastosowania ulgi prorodzinnej. Biorąc powyższe pod uwagę ulga prorodzinna z tytułu możliwości odliczenia od podatku dochodowego powinna być przyznana tylko tym rodzicom, którzy faktycznie tą opiekę oraz pieczę nad dzieckiem sprawują. Jednocześnie Wnioskodawczyni chciałaby nadmienić, że z odliczenia od podatku za lata 2015-2017 były mąż nie korzystał. Problematycznym rokiem jest rok 2018.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Natomiast w myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   

Ulga prorodzinna nie ma zastosowania w sytuacji, gdy do podatnika lub jego dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych (art. 6 ust. 8 cyt. ustawy).

Zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. (art. 6 ust. 9 cyt. ustawy).

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b).

W świetle art. 27f ust. 2c ustawy odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
2. wstąpiło w związek małżeński.
   
   

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3).

Stosownie do art. 27f ust. 4 analizowanej ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Podkreślenia wymaga, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r., poz. 2086, z późn. zm.) – przysługuje obojgu rodzicom, a – stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania. W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 k.r.o.).

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest jednak wymagane w przypadku, gdy tylko jeden rodzic spełnia warunki określone w art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić należy, że o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka, a więc zapewnienie/zabezpieczenie wszystkich potrzeb dziecka od bytowych po edukacyjne, rozwojowe, zdrowotne i emocjonalne. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Przedmiotem niniejszego wniosku jest rozliczenie ulgi prorodzinnej za rok 2018. Z treści podania wynika, że Wnioskodawczyni jest matką samotnie wychowującą 2 dzieci (…). Władza rodzicielska spoczywa na obojgu rodzicach bez ograniczeń. Ojciec dzieci, a były mąż Zainteresowanej zostawił Wnioskodawczynię z dziećmi 5 lat temu. Opieka nad dziećmi przez ich ojca w roku 2018 ograniczała się do płacenia alimentów, które były przeznaczone na podstawowe potrzeby dzieci oraz wizyt dzieci w domu ojca 2 weekendy w miesiącu. Wszelkiego rodzaju dodatkowe koszty typu: zapewnienie dzieciom transportu do szkoły, jak również na zajęcia dodatkowe, do lekarzy, zaopatrzenie ich w niezbędne artykuły szkolne oraz książki, jak również zakup ubrań i butów, zapewnienie im opieki lekarskiej, np. wizyty u lekarza dermatologa + zabiegi (za 2 wizyty spośród 10, dotyczące zabiegów oczyszczających zapłacił ojciec dziecka, bo córka zapomniała zabrać pieniędzy), wizyty u ortodontki i koszty związane z założeniem aparatu, jak i wizyt kontrolnych (aparat ortodontyczny na szczękę górną i dolną), wycieczki szkolne i wyjazdy wakacyjne dzieci, jak również wyjazd córki w okresie wakacji za granicę w celu kształcenia języka angielskiego, korepetycje lekcji matematyki, zajęcia dodatkowe syna (break-dance, karate) opłacane były ze środków Wnioskodawczyni oraz dodatkowych, tj. 500+ oraz zwrotu podatku dochodowego w związku z ulgą na dziecko. W roku 2018 Wnioskodawczyni zapewniła im stałe poczucie bezpieczeństwa w postaci przeprowadzki do własnego domu (dotychczas mieszkanie było wynajmowane – od 2016 r.). Spotkania z rodzicami w szkołach, gdzie omawiane były ważne sprawy wychowawcze również spoczywały na Wnioskodawczyni. Zainteresowanie szkołą i wynikami, osiąganymi przez dzieci rozpoczęło się dopiero we wrześniu 2018 r. i polegało na uzyskaniu dostępu do aplikacji „(…)”, gdzie ojciec dzieci mógł poznać ich oceny uzyskane z nauki - jednak, jeśli chodzi o spotkania z rodzicami to nigdy nie brał udziału.

Na tle powyższego Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość co do sposobu rozliczenia ulgi prorodzinnej za 2018 rok, tj. czy ww. ulgę na dzieci mogła (jak to uczyniła) w rozliczeniu za 2018 rok odliczyć w pełnej wysokości.

Ulga prorodzinna przy spełnieniu warunków określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych – przysługuje obojgu rodzicom wykonującym władzę rodzicielską w częściach równych, tj. po 50% lub w dowolnie przez nich ustalonej proporcji. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Podkreślić jednak należy, że – jak już wyżej wskazano – zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, prawo do ulgi przysługuje rodzicowi, który w roku podatkowym wykonywał władzę rodzicielską w stosunku do małoletniego dziecka (małoletnich dzieci). Dla nabycia praw do przedmiotowej ulgi nie wystarczy więc posiadanie władzy rodzicielskiej. Prawo takie daje dopiero wykonywanie takiej władzy. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem (małoletnimi dziećmi) w sposób zapewniający jego (ich) prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka (dzieci). Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka (dzieci). Co istotne, samo tylko uiszczanie alimentów na rzecz dziecka (dzieci), czy też sporadyczne spotkania z dzieckiem (dziećmi) nie wypełniają tak rozumianego określenia „wykonywanie władzy rodzicielskiej”. Obowiązek alimentacyjny jest bowiem niezależny od władzy rodzicielskiej, a co za tym idzie spoczywa także na rodzicach, którzy zostali pozbawieni tej władzy.

Zatem samo posiadanie władzy rodzicielskiej (bez jej faktycznego wykonywania), podobnie jak utrzymywanie sporadycznych kontaktów z dzieckiem (dziećmi) czy alimentacja nie wystarcza do zastosowania przedmiotowego odliczenia. W sytuacji, gdy tylko jeden z rodziców wykonuje władzę rodzicielską w stosunku do małoletniego dziecka (małoletnich dzieci), nie ma zastosowania zasada, zgodnie z którą przysługującą rodzicom kwotę ulgi na dziecko (dzieci) rodzice dziecka (dzieci) mogą odliczyć w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Sposób podziału ulgi pomiędzy rodziców dziecka (dzieci) jest bowiem zagadnieniem wtórnym (następczym) wobec samego prawa do ulgi. W konsekwencji, przysługiwanie odliczenia obojgu rodzicom w kwotach równych lub dowolnej proporcji przez nich ustalonej może mieć miejsce tylko wówczas, gdy oboje rodzice wykonują władzę rodzicielską.

Powyższy pogląd znalazł odzwierciedlenie w orzecznictwie sądowym, np. w wyroku NSA z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2360/15 Sąd wskazał, że: Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka. Samo tylko uiszczanie alimentów na rzecz niepełnoletniego dziecka (nierzadko wymuszonych orzeczeniem sądowym) czy też sporadyczne spotkania z dzieckiem nie wypełniają tak rozumianego określenia wykonywanie władzy rodzicielskiej.

Wykonywać pieczę (zgodnie z def. Wielkiego Słownika Języka Polskiego oraz słownika synonimów) – to m.in. sprawować nad kimś lub czymś bezpośrednią, osobistą opiekę, troszczyć się, baczyć, czuwać, nadzorować.

Jednocześnie jak wynika z uchwały Sądu Najwyższego 7 sędziów z dnia 5 czerwca 2012 r. sygn. akt III CZP 72/11: W orzecznictwie Sądu Najwyższego ukształtowało się jednolite stanowisko, wywodzone z wykładni językowej art. 113 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, że prawo do utrzymywania przez rodziców kontaktów z dzieckiem nie należy do sfery sprawowania władzy rodzicielskiej. Wskazane zostało, że jest to uprawnienie odrębne od władzy rodzicielskiej, wynikające z najbliższego pokrewieństwa, ale ściśle z tą władzą związane i służy dobru dziecka.

Biorąc zatem pod uwagę okoliczności przedstawione we wniosku, a w szczególności fakt, że – jak wynika z treści wniosku – dzieci mieszkają z Wnioskodawczynią i to Wnioskodawczyni sprawuje faktyczną władzę rodzicielską nad dziećmi, tzn. podejmuje wszelkie decyzje dotyczące dzieci, wykonuje nad nimi samodzielną pieczę, ponosi koszty ich utrzymania, troszczy się o ich fizyczny i duchowy rozwój i bierze czynny udział w sprawach dotyczących dzieci (kształcenie, dodatkowe zajęcia, leczenie) – należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni, że w tej sytuacji to Wnioskodawczyni przysługuje wyłączne prawo (po spełnieniu wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania) do dokonania odliczenia w ramach ulgi prorodzinnej wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, skoro ojciec dzieci nie wykazuje zainteresowania ich wychowaniem i nie ponosi żadnych kosztów ich utrzymania poza zasądzonymi alimentami, zatem nie sposób uznać za wystarczające dla przyjęcia, że ojciec wykonywał w 2018 roku władzę rodzicielską w rozumieniu art. 27f ust. 1 ww. ustawy. Samo płacenie alimentów na małoletnie dzieci i sporadyczne kontakty z nimi nie jest bowiem wystarczające dla przyjęcia, że również ojciec taką władzę wykonywał.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz przywołane wyżej przepisy prawa podatkowego uznać należy, że skoro w stosunku do małoletnich dzieci tylko Wnioskodawczyni wykonywała władzę rodzicielską bez udziału drugiego rodzica, to Zainteresowanej przysługiwało wyłączne prawo do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej wnikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w rozliczeniu za 2018 rok, tj. 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo, nadmienić należy, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. W rezultacie w wydanej interpretacji upoważniony organ nie rozstrzyga, który z rodziców i w jakim zakresie wykonuje władzę rodzicielską. Poczynienie pełnych ustaleń faktycznych na okoliczność, czy rodzic małoletnich dzieci faktycznie wykonywał w stosunku do dzieci władzę rodzicielską i ewentualnie w jakim okresie, jest możliwe wyłącznie w postępowaniu podatkowym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.