Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.281.2020.2.MN
z 22 czerwca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2020 r. (data wpływu 1 kwietnia 2020 r.) uzupełnionym pismem z 15 czerwca 2020 r. (data wpływu 16 czerwca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej on-line – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej on-line. Wniosek został uzupełniony pismem z 15 czerwca 2020 r. (data wpływu 16 czerwca 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 3 czerwca 2020 r. znak 0111-KDIB3-2.4012.1.2020.281.MN.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 15 czerwca 2020 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prosi o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących on-line.

Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na świadczeniu usług gastronomicznych.

Działalność ta nie jest prowadzona w stacjonarnej placówce gastronomicznej, a polega na sprzedaży produktów typu fast food oraz napojów w różnych miejscach na terenie kraju podczas różnych imprez i eventow.

Sprzedaż produktów odbywa się w poszczególnych miejscach przez czas trwania eventu (zazwyczaj jest to kilka godzin). Sprzedaż odbywa się na podstawie umów zawartych z organizatorami wydarzeń na obsługę gastronomiczną.

Sprzedaż prowadzona jest z samochodu gastronomicznego, a wszystkie produkty i potrawy przygotowywane są na miejscu z półproduktów zaakceptowanych przez stacje sanitarno-epidemiologiczną. Sprzedaż produktów jest rejestrowana na kasach rejestrujących z elektronicznym zapisem kopii.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że Wnioskodawca prowadzi działalność gastronomiczną w mobilnej placówce gastronomicznej typu „food truck”. Dokonuje sprzedaży produktów typu fast food oraz napojów w różnych miejscach na terenie kraju. Prowadzi obsługę dowolnych imprez czy eventow na podstawie umów zawartych na obsługę gastronomiczną z organizatorami wydarzeń. Sprzedaż prowadzona jest z samochodu gastronomicznego podczas trwania eventu - zazwyczaj jest to kilka godzin. Wszystkie produkty i potrawy przygotowywane są na miejscu z półproduktów zaakceptowanych przez stację sanitarno-epidemiologiczną. Sprzedaż jest rejestrowana na kasach rejestrujących z elektronicznym zapisem kopii.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (przedstawione w piśmie z 15 czerwca 2020 r.):

Czy zgodnie z art. 145b ust. 1 pkt 2a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług podatnik winien wymienić dotychczasową kasę fiskalną na kasę fiskalną on-line i stosować ją do ewidencjonowania sprzedaży od dnia 1 lipca 2020 r.? Czy po dniu 30 czerwca 2020 r. w dalszym ciągu może korzystać z dotychczasowej kasy fiskalnej?

Stanowisko Wnioskodawcy (przedstawione w piśmie z 15 czerwca 2020 r.):

Zdaniem podatnika art. 145b ust. 1 pkt 2a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, który ma brzmienie:
„ Art. 145b 1, podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w terminie:
2) do dnia 30 czerwca 2020 r. - do:
a) świadczenia usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania,” dotyczy wyłącznie usług gastronomicznych świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne. W związku z tym, że podatnik prowadzi sprzedaż z mobilnej placówki gastronomicznej typu „food truck” a nie stacjonarnej, nie ma on obowiązku wymieniać dotychczasowej kasy fiskalnej na kasę fiskalną on-line i po dniu 30 czerwca 2020 r. w dalszym ciągu może korzystać z dotychczasowej kasy fiskalnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej „ustawą”. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Jeżeli nabywcą danej usługi lub towaru jest podmiot inny niż wymieniony w art. 111 ust. 1, to taka sprzedaż w ogóle nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania jej przy użyciu kasy rejestrującej. Tym samym obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej nie wystąpi w przypadku sprzedaży na rzecz innych podmiotów, tj. firm, przedsiębiorstw, organizacji.

Z dniem 1 maja 2019 r. weszła w życie ustawa z dnia 15 marca 2019 r. o zmianie ustawy podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. poz. 675). Ustawa ta wprowadza do ustawy o podatku od towarów i usług zmiany w zakresie kas rejestrujących. Ustawa ta zakłada m.in. możliwość, a dla podatników prowadzących działalność gospodarczą w określonych w ustawie wrażliwych branżach – obowiązek stosowania nowego rodzaju kas rejestrujących (kas on-line) w celu prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Kasy on-line wyposażone są w nowe funkcjonalności umożliwiające, oprócz zapisu w pamięci fiskalnej i chronionej kasy, również przekazywanie w sposób ciągły, zautomatyzowany i bezpośredni danych rejestrowanych przy ich użyciu z prowadzonej ewidencji oraz danych o zdarzeniach mających znaczenie dla pracy kas do systemu teleinformatycznego Centralnego Repozytorium Kas.

W myśl art. 111a ust. 3 ustawy, kasy rejestrujące łączą się z Centralnym Repozytorium Kas za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej w sposób, który zapewnia:

1. przesyłanie danych z kas rejestrujących do Centralnego Repozytorium Kas w sposób bezpośredni, ciągły, zautomatyzowany lub na żądanie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w art. 193a § 2 Ordynacji podatkowej;
2. przesyłanie poleceń z Centralnego Repozytorium Kas do kas rejestrujących, dotyczących pracy kas, i ich odbiór przez te kasy:
1. związanych z fiskalizacją kasy rejestrującej,
   
2. obejmujących określenie:
   
   • sposobu i zakresu przesyłania danych z tej kasy,
     
   • sposobu pracy kasy rejestrującej,
3. zapewniających prawidłowość pracy kasy rejestrującej.

Art. 111 ust. 6a ustawy określa wymagania i zasady działania, którym powinny odpowiadać kasy on-line. W myśl przywołanego przepisu, kasa rejestrująca musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie, przechowywanie i bezpieczne przesyłanie danych z kasy rejestrującej na zewnętrzne nośniki danych oraz umożliwiać połączenie i przesyłanie danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas określonych w art. 111a ust. 3 (…).

Pojęcie „kasa fiskalna on-line” zdefiniowane zostało w § 2 pkt 6 rozporządzenia z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U 2019 r., poz. 816), który odwołuje się do treści znowelizowanej ustawy, wskazując, że przez kasę on-line rozumie się kasę o której mowa w art. 111 ust. 6a ustawy.

Znowelizowana ustawa o podatku od towarów i usług wskazuje terminy i grupy podatników, których obejmie obowiązek posiadania kasy on-line. Natomiast podatnicy, prowadzący działalność w innych obszarach niż określone w ustawie, nie zostali objęci obowiązkiem posiadania kas fiskalnych on-line. W ich przypadku ewidencja sprzedaży może być prowadzona z wykorzystaniem dotychczas stosowanych „tradycyjnych” kas fiskalnych. Zgodnie bowiem z art. 145a ust. 1, z zastrzeżeniem art. 145b, podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, które nie umożliwiają połączenia i przesyłania danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas, określonych w art. 111a ust. 3.

W myśl art. 145b ust. 1 pkt 2 ustawy, podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w terminie do dnia 30 czerwca 2020 r. – do:

1. świadczenia usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania,
2. sprzedaży węgla, brykietu i podobnych paliw stałych wytwarzanych z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu przeznaczonych do celów opałowych.
   
   

Przepis ust. 1 stosuje się tylko do kas rejestrujących, przy zastosowaniu których jest prowadzona ewidencja sprzedaży w zakresie sprzedaży towarów lub świadczenia usług wymienionych w ust. 1 (art. 145b ust. 2 ustawy).

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na świadczeniu usług gastronomicznych. Działalność ta nie jest prowadzona w stacjonarnej placówce gastronomicznej, a polega na sprzedaży produktów typu fast food oraz napojów w różnych miejscach na terenie kraju podczas różnych imprez i eventow. Sprzedaż produktów odbywa się w poszczególnych miejscach przez czas trwania eventu (zazwyczaj jest to kilka godzin). Sprzedaż odbywa się na podstawie umów zawartych z organizatorami wydarzeń na obsługę gastronomiczną. Sprzedaż jest prowadzona z samochodu gastronomicznego i rejestrowana na kasach rejestrujących z elektronicznym zapisem kopii.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej on-line od 1 lipca 2020 r.

Odnosząc się do obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kas on-line od 1 lipca 2020 r., należy zauważyć, że dotyczy on tylko ściśle określonych grup podatników.

W świetle powyższego – aby określić, czy dany podmiot od 1 lipca 2020 r. zostanie objęty obowiązkiem wymiany dotychczas używanych kas rejestrujących na kasy on-line na podstawie art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o VAT – konieczne jest zdefiniowane dwóch elementów, tj. usług związanych z wyżywieniem oraz stacjonarnej placówki gastronomicznej.

Należy zwrócić uwagę, że w przepisie tym ustawodawca nie odwołuje się do klasyfikacji statystycznych usług, jednakże bazując pomocniczo na tych klasyfikacjach należy stwierdzić, że usługi związane z wyżywieniem ujęte zostały w Dziale 56 PKWiU, który to Dział obejmuje usługi związane z zapewnieniem pełnego wyżywienia przeznaczonego do bezpośredniej konsumpcji w restauracjach, włączając restauracje samoobsługowe i oferujące posiłki „na wynos”, z lub bez miejsc do siedzenia. Nie jest przy tym istotny rodzaj obiektu serwującego posiłki, ale fakt, że są one przeznaczone do bezpośredniej konsumpcji.

W przedmiotowej sprawie – jak wyraźnie wskazano w opisie sprawy – Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na świadczeniu usług gastronomicznych.

W kwestii określenia, czy ww. usługi związane z wyżywieniem będą świadczone przez stacjonarną placówkę gastronomiczną należy zauważyć, że przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia „stacjonarnej placówki gastronomicznej”. I tak pod pojęciem gastronomii

– zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) – należy rozumieć „działalność produkcyjno-usługową obejmującą prowadzenie restauracji, barów, itp.” oraz „sztukę przyrządzania potraw”, natomiast placówka gastronomiczna – w ślad za definicją stosowaną w statystyce publicznej – to zakład lub punkt gastronomiczny stały lub sezonowy, którego przedmiotem działalności jest przygotowanie oraz sprzedaż posiłków

i napojów gotowych do spożycia na miejscu i na wynos. Z kolei punkt gastronomiczny to placówka prowadząca ograniczoną działalność gastronomiczną, taką jak smażalnia, pijalnia, lodziarnia, bufet w kinie, na stadionie, itp.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że Sklep Mobilny, w którym ma być prowadzona opisana powyżej działalność gastronomiczna prowadzona w „mobilnej placówce gastronomicznej typu „food truck”, spełnia definicję placówki gastronomicznej, ale konieczne jest jeszcze określenie, czy placówka ta ma charakter stacjonarny. W myśl definicji słownikowej „stacjonarny” to „znajdujący się gdzieś na stałe, niezmieniający miejsca pobytu lub swego położenia. Natomiast zgodnie z wyjaśnieniami Głównego Urzędu Statystycznego stacjonarne placówki gastronomiczne to m. in. bary, punkty gastronomiczne, restauracje, sezonowe placówki gastronomiczne, stołówki.

Warto w tym miejscu również pomocniczo odnieść się do Polskiej Klasyfikacji Działalnościz 2007 r., która w Dziale 56 (w ramach działalności usługowej związanej z wyżywieniem) wyróżnia:

• Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne (56.10.A) – podklasa ta obejmuje przygotowanie i podawanie posiłków gościom siedzącym przy stołach lub gościom dokonującego własnego wyboru potraw z wystawionego menu, bez względu na to czy spożywają oni przygotowane posiłki na miejscu, biorą je na wynos czy są im dostarczane. Podklasa ta obejmuj działalność: restauracji, kawiarni, restauracji typu fast food, barów mlecznych, barów szybkiej obsługi, lodziarni, pizzerii, miejsc z żywnością na wynos, restauracyjną lub barową prowadzoną w środkach transportu wykonywaną przez oddzielne jednostki;
• Ruchome placówki gastronomiczne (56.10.B), a więc placówki o charakterze niestacjonarnym – podklasa ta obejmuje działalność obwoźnych sprzedawców lodów, wózków z żywnością, przyczep gastronomicznych oraz związaną z przygotowywaniem żywności na straganach. Podklasa ta nie obejmuje natomiast sprzedaży detalicznej żywności z automatów, sklasyfikowanej w 47.99.Z.
  
  

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wynika, że sprzedaż prowadzona jest z samochodu gastronomicznego. Jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy działalność ta nie jest prowadzona w stacjonarnej placówce gastronomicznej, a polega na sprzedaży produktów typu fast food oraz napojów w różnych miejscach na terenie kraju podczas różnych imprez i eventow.

W świetle powyższego trudno uznać ww. samochód typu „food truck” za placówkę gastronomiczną o charakterze stacjonarnym, skoro samochód ten, nie znajduje się na stałe w jednym miejscu, ale zmienia swoje położenie co jakiś czas (w zależności od czasu i miejsca odbywania się poszczególnych wydarzeń, w trakcie których w samochodzie dokonywana jest sprzedaż usług gastronomicznych). Również z punktu widzenia klientów tego Sklepu nie można uznać, że placówka ta jest placówką stacjonarną, nie jest ona bowiem zlokalizowana w jednym konkretnym miejscu (nie ma stałego adresu), do którego klient może się zawsze udać i skorzystać z oferowanych usług gastronomicznych.

Mając na uwadze opis sprawy oraz ww. przepisy prawa podatkowego wskazać należy, że skoro prowadzona przez Wnioskodawcę sprzedaż produktów typu fast food oraz napojów prowadzona będzie z mobilnej placówki gastronomicznej typu „food truck” a nie stacjonarnej placówki gastronomicznej, to Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku wymienić dotychczas używanej kasy rejestrującej na kasę rejestrująca on-line. W konsekwencji, po dniu 30 czerwca 2020 r. Wnioskodawca w dalszym ciągu będzie mógł ewidencjonować sprzedaż przy użyciu dotychczas używanej kasy rejestrującej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, jest prawidłowe.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy i własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, jak również w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu złożenia wniosku.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w dniu 18 czerwca 2020 r. opublikowane zostało rozporządzenie Ministra finansów z dnia 10 czerwca 2020 r. w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii (Dz.U. z 2020 poz.1059), które weszło w życie 19.06.2020 r., zmieniające treść art. 145b ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.