Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.45.2020.3.AKS
z 28 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2020 r. (data wpływu 5 lutego 2020 r.) uzupełnionym pismami z dnia 2 kwietnia 2020 r. (data wpływu 6 kwietnia 2020 r.), z dnia 2 kwietnia 2020 r. (data wpływu 4 maja 2020 r.) oraz z dnia 22 kwietnia 2020 r. (data wpływu 4 maja 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnych zaproszeń na imprezy biletowane i niebiletowane – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnych zaproszeń na imprezy biletowane i niebiletowane. Wniosek uzupełniono w dniu 6 kwietnia 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz w dniu 4 maja 2020 r. o podpis pod uzupełnieniem i własne stanowisko.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Ośrodek Kultury (…) prowadzi imprezy biletowane i niebiletowane. W przyszłości Wnioskodawca chciałby wydawać bezpłatne zaproszenia na wszystkie imprezy. Ośrodek Kultury zaprasza wybrane osoby w celach reklamy działalności Ośrodka. Zatem czynności te mające na celu propagowanie działalności kulturalnej Ośrodka, będą w istotny sposób wpływać na promocję (reklamę) jego działalności.

W uzupełnieniu z dnia 2 kwietnia 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że figuruje w rejestrze VAT jako czynny podatnik od towarów i usług.

Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę polega przede wszystkim na rozpoznawaniu, rozbudzaniu i zaspokajaniu potrzeb i aspiracji kulturalnych społeczeństwa poprzez tworzenie, upowszechnianie, organizowanie oraz promowanie działalności artystycznej i kulturalnej. Do głównego zakresu działalności należy:

1. prowadzenie edukacji kulturalnej i artystycznej, szczególnie wśród dzieci i młodzieży,
2. organizowanie różnorodnych form edukacji kulturalnej i wychowania przez sztukę,
3. wspieranie i organizowanie amatorskiej twórczości artystycznej,
4. organizacja imprez kulturalnych, artystycznych o zasięgu lokalnym,
5. promowanie szeroko rozumianej kultury zdrowotnej,
6. współpraca z instytucjami, stowarzyszeniami i związkami twórczymi oraz twórcami indywidualnymi,
7. prowadzenie działalności promocyjnej,
8. współpraca i wymiana kulturalna krajowa i zagraniczna.
   
   

W ramach swojej działalności Ośrodek Kultury może ponadto prowadzić jako dodatkową, działalność inną niż kulturalna na zasadach zgodnych z obowiązującymi przepisami, w następującym zakresie: realizacji imprez zleconych, realizacji usług promocyjno-reklamowych oraz wynajmu i dzierżawy posiadanego majątku ruchomego oraz nieruchomego. Środki uzyskiwane z działalności, o której mowa mogą być wykorzystane wyłącznie na działalność statutową Ośrodka Kultury.

Wnioskodawca jest samorządową instytucją kultury posiadającą osobowość prawną, organizatorem której jest Urząd Miasta, który zapewnia środki potrzebne na utrzymanie oraz rozwój jednostki głównie w postaci dotacji organizatora. Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną nienastawioną na osiąganie zysku, którego celem statutowym jest działalność polegająca na upowszechnianiu kultury, w szczególności poprzez organizację koncertów, festiwali, prowadzenie edukacji kulturalnej czy współpracę z artystami. Źródłami finansowania działalności jest dotacja podmiotowa określona w przepisach prawa oraz środki własne uzyskane w ramach prowadzonej działalności, w tym przychody z organizacji imprez muzycznych, przychody z najmu i reklam. Wnioskodawca umożliwia wstęp na koncerty oraz inne przedstawienia na podstawie biletów odpłatnych, bezpłatnych, a także zaproszeń, za które również nie trzeba uiszczać opłaty. Czy w świetle art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług nieodpłatne przekazywanie biletów wstępu oraz zaproszeń w zaistniałym stanie faktycznym podlega opodatkowaniu podatkiem VAT? Zdaniem Wnioskodawcy, przywołującego art. 5 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy czynność przekazania biletów wstępu na imprezy kulturalne stanowi świadczenie usług. Powołując brzmienie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, Wnioskodawca wskazał, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu musi być spełniony podstawowy warunek polegający na braku związku świadczonych usług z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wnioskodawca podkreślił, że umożliwiając nieodpłatny wstęp na przedstawienia wskazanym podmiotom ma na celu propagowanie i promowanie działalności Wnioskodawcy. Działania takie zwiększają znacznie możliwości pozyskiwania dodatkowych źródeł finansowania kolejnych przedsięwzięć kulturalnych oraz przyczyniają się do zwiększenia zainteresowania koncertami przez co następuje wzrost wpływów ze sprzedaży biletów. Nieodpłatne przekazywanie biletów i zaproszeń w przedstawionym stanie faktycznym jest działaniem wykonywanym z myślą o przyszłym świadczeniu usług kulturalnych, a więc wykonywane jest do celów działalności gospodarczej podatnika, zatem – w ocenie Wnioskodawcy – nie zostaje spełniona przesłanka do objęcia opodatkowaniem podatkiem VAT nieodpłatnych świadczeń na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 cyt. ustawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W związku z powyższym Ośrodek Kultury zwraca się z zapytaniem, czy od bezpłatnych zaproszeń na imprezy biletowane i niebiletowane należy naliczyć podatek VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy (własne stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z dnia 22 kwietnia 2020 r.), nie powinno się naliczać podatku VAT od wydawanych zaproszeń na imprezy biletowane i niebiletowane. Ośrodek Kultury na imprezy zaprasza Władze Miasta, prasę oraz inne osoby, które Wnioskodawca traktuje jako gości specjalnych, wręczając im bezimienne zaproszenia. Od osób, instytucji otrzymujących zaproszenia, Wnioskodawca nie uzyskuje świadczeń wzajemnych. Wnioskodawca wydając bezpłatne zaproszenia na imprezy zaprasza wybrane osoby w celach reklamy działalności Ośrodka Kultury. Zatem czynności te, mające na celu propagowanie działalności kulturalnej Ośrodka Kultury, będą w istotny sposób wpływać na promocję (reklamę) działalności. W istocie działanie takie może potencjalnie wpływać na wysokość obrotów Wnioskodawcy z tytułu prowadzonej działalności (np. wielkość sprzedaży biletów na dany koncert). W tej sytuacji należy uznać, że istnieje bezpośredni związek nieodpłatnie wykonanego spektaklu z prowadzonym przedsiębiorstwem (świadczenie usług w zakresie kultury – organizacja koncertów).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 cyt. ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się także nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa. Ustawa wyraźnie wskazuje, że nie ma podstaw do opodatkowania usług świadczonych co prawda nieodpłatnie, ale w związku z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem.

Jeśli usługi nieodpłatne wykonywane są z zamiarem wywarcia dobrego wrażenia na kontrahentach, zbudowania pozytywnego wizerunku, pełnią rolę reklamową czy promocyjną itp., co w krótszym czy dłuższym okresie czasu będzie miało wpływ na obroty podatnika, wówczas mają one związek z prowadzoną działalnością i jako takie nie podlegają opodatkowaniu.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że wydawanie bezpłatnych zaproszeń na imprezy biletowane i niebiletowane mają związek z prowadzoną działalnością. Zatem nie są spełnione przesłanki z art. 8 ust. 2 ustawy, a więc czynności te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Stosowanie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z treści przepisu art. 8 ust. 1 ustawy wynika, iż ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, iż definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów”. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to – co do zasady – niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Natomiast z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przepisy ustawy formułują zatem zasadę, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega co do zasady odpłatne świadczenie usług, a nieodpłatne ich świadczenie traktuje się jako odpłatne w przypadkach określonych w ww. art. 8 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Ośrodek Kultury jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi imprezy biletowane i niebiletowane. W przyszłości Wnioskodawca chciałby wydawać bezpłatne zaproszenia na wszystkie imprezy. Ośrodek Kultury zaprasza wybrane osoby w celach reklamy działalności Ośrodka. Zatem czynności te mające na celu propagowanie działalności kulturalnej Ośrodka, będą w istotny sposób wpływać na promocję (reklamę) jego działalności. Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę polega przede wszystkim na rozpoznawaniu, rozbudzaniu i zaspokajaniu potrzeb i aspiracji kulturalnych społeczeństwa poprzez tworzenie, upowszechnianie, organizowanie oraz promowanie działalności artystycznej i kulturalnej. Do głównego zakresu działalności należy:

1. prowadzenie edukacji kulturalnej i artystycznej, szczególnie wśród dzieci i młodzieży,
2. organizowanie różnorodnych form edukacji kulturalnej i wychowania przez sztukę,
3. wspieranie i organizowanie amatorskiej twórczości artystycznej,
4. organizacja imprez kulturalnych, artystycznych o zasięgu lokalnym,
5. promowanie szeroko rozumianej kultury zdrowotnej,
6. współpraca z instytucjami, stowarzyszeniami i związkami twórczymi oraz twórcami indywidualnymi,
7. prowadzenie działalności promocyjnej,
8. współpraca i wymiana kulturalna krajowa i zagraniczna.
   
   

W ramach swojej działalności Ośrodek Kultury może ponadto prowadzić jako dodatkową, działalność inną niż kulturalna na zasadach zgodnych z obowiązującymi przepisami, w następującym zakresie: realizacji imprez zleconych, realizacji usług promocyjno-reklamowych oraz wynajmu i dzierżawy posiadanego majątku ruchomego oraz nieruchomego. Środki uzyskiwane z działalności, o której mowa mogą być wykorzystane wyłącznie na działalność statutową Ośrodka Kultury. Wnioskodawca jest samorządową instytucją kultury posiadającą osobowość prawną, organizatorem której jest Urząd Miasta, który zapewnia środki potrzebne na utrzymanie oraz rozwój jednostki głównie w postaci dotacji organizatora. Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną nienastawioną na osiąganie zysku, którego celem statutowym jest działalność polegająca na upowszechnianiu kultury, w szczególności poprzez organizację koncertów, festiwali, prowadzenie edukacji kulturalnej czy współpracę z artystami. Źródłami finansowania działalności jest dotacja podmiotowa określona w przepisach prawa oraz środki własne uzyskane w ramach prowadzonej działalności, w tym przychody z organizacji imprez muzycznych, przychody z najmu i reklam. Wnioskodawca umożliwia wstęp na koncerty oraz inne przedstawienia na podstawie biletów odpłatnych, bezpłatnych, a także zaproszeń za które również nie trzeba uiszczać opłaty. Wnioskodawca podkreślił, że umożliwiając nieodpłatny wstęp na przedstawienia wskazanym podmiotom ma na celu propagowanie i promowanie działalności Wnioskodawcy. Działania takie zwiększają znacznie możliwości pozyskiwania dodatkowych źródeł finansowania kolejnych przedsięwzięć kulturalnych oraz przyczyniają się do zwiększenia zainteresowania koncertami przez co następuje wzrost wpływów ze sprzedaży biletów. Nieodpłatne przekazywanie biletów i zaproszeń jest działaniem wykonywanym z myślą o przyszłym świadczeniu usług kulturalnych, a więc wykonywane jest do celów działalności gospodarczej podatnika.

Analiza opisu sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że skoro opisane czynności polegające na wydawaniu bezpłatnych zaproszeń na wszystkie imprezy są działaniem mającym na celu propagowanie i promowanie działalności Wnioskodawcy, zwiększającym znacznie możliwości pozyskiwania dodatkowych źródeł finansowania kolejnych przedsięwzięć kulturalnych oraz przyczyniającym się do zwiększenia zainteresowania koncertami przez co następuje wzrost wpływów ze sprzedaży biletów oraz jest działaniem wykonywanym z myślą o przyszłym świadczeniu usług kulturalnych, a więc wykonywanym do celów działalności gospodarczej podatnika, zatem nie spełniają one przesłanki do objęcia przedmiotowych świadczeń opodatkowaniem na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności oraz cytowane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż nieodpłatne wydawanie zaproszeń na imprezy biletowane i niebiletowane będzie miało związek z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, w związku z czym nie może być traktowane jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy. W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie nie będzie miał zastosowania ww. przepis ustawy, a czynności te nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawca nie powinien naliczać podatku należnego z tego tytułu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna przynosi skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.