Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.93.2020.2.IZ
z 24 czerwca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 lutego 2020 r. (data wpływu 2 marca 2020 r.), uzupełnionym 9 i 22 czerwca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, w którym roku podatkowym należy rozpoznać dla celów podatkowych opłaty wyrównujące poziom narzutu dla transakcji pomiędzy Wnioskodawcą i X GmbH realizowanej w roku podatkowym rozpoczynającym się 1 marca 2018 r. i kończącym się 28 lutego 2019 r. w przypadku, gdy zostały one obliczone i udokumentowane w kolejnym roku obrotowym zaczynającym się 1 marca 2019 r. i kończącym 29 lutego 2020 r. jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2020 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, w którym roku podatkowym należy rozpoznać dla celów podatkowych opłaty wyrównujące poziom narzutu dla transakcji pomiędzy Wnioskodawcą i X GmbH realizowanej w roku podatkowym rozpoczynającym się 1 marca 2018 r. i kończącym się 28 lutego 2019 r. w przypadku, gdy zostały one obliczone i udokumentowane w kolejnym roku obrotowym zaczynającym się 1 marca 2019 r. i kończącym 29 lutego 2020 r. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 15 maja 2020 r. Znak: 0111-KDIB1-3.4010.93.2020.1.IZ, wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia w związku z powyższym wezwaniem dokonano 3 czerwca 2020 r. (data wpływu 9 czerwca 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu wniosku z 22 czerwca 2020 r.):

X PL sp. z o.o. (dalej: „X PL” lub „Wnioskodawca”) jest stroną Porozumienia Cenowego (dalej: „Porozumienie”) zawartego z Ministerstwem Finansów, które to określa metodologię ustalania cen transferowych w transakcji sprzedaży produktów przetwórstwa owocowego, w tym świadczenia usług zawartej przez X PL z jej udziałowcem - spółką austriacką X GmbH (dalej: „X GmbH”). Porozumienie Cenowe obowiązuje do dnia 30 kwietnia 2020 r. Rok podatkowy spółki zaczyna się 1 marca i kończy 28 lutego kolejnego roku.

X PL kalkuluje ceny transferowe sprzedaży produktów i usług w oparciu o metodę marży transakcyjnej netto w oparciu o koszty rzeczywiste.

Rozliczenia pomiędzy X PL a X GmbH (w trakcie roku oraz końcoworoczne) dokonywane są w sposób, którego celem jest zapewnienie zgodności tych rozliczeń z postanowieniami Porozumienia, o którym mowa powyżej. Rozliczenia te przebiegają w następujący, opisany poniżej, sposób:

W ciągu roku kalkulacja cen i rozliczenie pomiędzy stronami odbywa się według kosztów planowanych. X PL dokonuje aktualizacji cen sprzedaży produktów i usług w ciągu roku nawet kilkakrotnie z uwagi na zmieniające się składniki kalkulacji cen (np. cena surowca, inne koszty zmienne lub koszty stałe). Oznacza to, iż w trakcie roku podatkowego dochodzi do zmiany cen produktów i usług udokumentowanych wystawionymi już fakturami. W związku z powyższym, X PL wystawia X GmbH korekty faktur VAT, które mają na celu prawidłowe określenie cen produktów uwzględniające zmianę wysokości składników kalkulacji ceny za dany okres. Faktury pierwotne jak i faktury korygujące zakładają realizację poziomu narzutu na bazie kosztowej wynikającego z zawartego Porozumienia Cenowego. W przypadku owoców kolorowych cykl produkcyjny trwa średnio od czerwca do końca września danego roku. X PL ma więc możliwość, znając rzeczywisty poziom kosztów zmiennych produkcji oraz ustaloną wartość kosztów stałych przypadających na dany produkt, dokonać korekt poszczególnych faktur sprzedaży przed końcem roku podatkowego (kończącego się z ostatnim dniem lutego). W odniesieniu do usług i pozostałego asortymentu produkowanego na zlecenie X GmbH, czyli produktów wytwarzanych z jabłek (zagęszczony sok jabłkowy, sok jabłkowy bezpośredni, aromaty) cykl produkcyjny może trwać do końca lutego, co nie pozwala na dokonanie korekt kosztów planowanych do kosztów rzeczywistych przed końcem danego roku obrotowego. Ponadto dla soków jabłkowych (zagęszczonych i bezpośrednich) koszty stałe są kalkulowane w oparciu o rzeczywiste koszty stałe roczne przedsiębiorstwa po odjęciu kosztów stałych rozliczonych na inne produkty i usługi. Tym samym dla ustalenia kosztów stałych soków jabłkowych muszą być znane rzeczywiste koszty stałe, co jest możliwe po zaksięgowaniu wszystkich dokumentów dotyczących danego roku obrotowego. Z tego też powodu konieczne jest dokonanie korekt opisanych poniżej i przewidzianych w zawartym Porozumieniu Cenowym.

Należy również podkreślić, że obok wystawiania faktur VAT za dostawy produktów i usług w ciągu roku (oraz odpowiednich faktur korygujących, o których mowa powyżej), X PL przenosi na X GmbH tzw. koszty puste, to jest koszty będące konsekwencją niewykorzystania normalnych zdolności produkcyjnych przez X PL. Przeniesienie to jest udokumentowane fakturą VAT i wynika z umów wiążących strony oraz ma związek z profilem funkcjonalnym stron w opisywanej transakcji - zgodnie z porozumieniem cenowym to X GmbH jest podmiotem ponoszącym w przeważającym zakresie ryzyko rynkowe i ryzyko biznesowe związane ze sprzedażą prowadzoną na rzecz klientów zewnętrznych; X PL jest z kolei tzw. producentem kontraktowym, ponoszącym ograniczone ryzyko w ramach współpracy z X GmbH.

Dodatkowo, według zapisu w Porozumieniu Cenowym (Punkt 4.4.1) do końca pierwszego tygodnia stycznia (teraz z uwagi na zmianę roku obrotowego na kończący się ostatniego dnia lutego, termin ten to koniec pierwszego tygodnia marca) X PL dokonuje rozliczenia cen sprzedaży według kosztów rzeczywistych za okres 11 miesięcy + 12-ty miesiąc wg kosztów planowanych. Ostateczne wyrównanie cen sprzedaży do poniesionych kosztów rzeczywistych odbywa się do 2 miesięcy po zakończeniu roku obrotowego.

Tym samym opłaty wyrównujące poziom narzutu w transakcji pomiędzy X PL i X GmbH, dokonywane zgodnie z zawartym Porozumieniem cenowym, w roku podatkowym rozpoczynającym się 1 marca 2018 roku i kończącym się 28 lutego 2019 roku zostały obliczone w kolejnym roku obrotowym zaczynającym się 1 marca 2019 i kończącym 29 lutego 2020.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W którym roku podatkowym należy rozpoznać dla celów podatkowych opłaty wyrównujące poziom narzutu dla transakcji pomiędzy Wnioskodawcą i X GmbH realizowanej w roku podatkowym rozpoczynającym się 1 marca 2018 r. i kończącym się 28 lutego 2019 r. w przypadku, gdy zostały one obliczone i udokumentowane w kolejnym roku obrotowym zaczynającym się 1 marca 2019 r. i kończącym 29 lutego 2020 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., powinien on dokonać ujęcia opłaty wyrównującej wysokość marży w miesiącu, w którym zostały wystawione odpowiednie dokumenty potwierdzające kalkulację i wartość opłaty wyrównującej. Tym samym, opłata wyrównująca powinna być ujęta dla celów podatkowych w roku podatkowym rozpoczynającym się 1 marca 2019 r. i kończącym się 29 lutego 2020 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest ujmowanie opisanych w stanie faktycznym opłat wyrównujących „na bieżąco”.

Zdaniem Wnioskodawcy, stanowisko takie wynika z brzmienia art. 12 ust. 3j CIT (wg brzmienia tego aktu obowiązującego do 31 grudnia 2018 r.). Dopiero począwszy od 2019 r. w art. 11e CIT (przy spełnieniu dodatkowych warunków) wprost uregulowano, że korekty dochodowości powinny mieć „wsteczny” charakter.

W stanie prawnym obowiązującym do końca 2018 r., przepisy podatkowe nie zawierały regulacji szczególnych dotyczących korekt dochodowości transakcji zawieranych pomiędzy podmiotami powiązanymi. W związku z wejściem nowych przepisów, tj. art. 11e CIT wprowadzono zasadę, zgodnie z którą korektę przychodów lub też kosztów (przy spełnieniu dodatkowych warunków) odnosi się do roku, w którym realizowane były transakcje.

Z wyjaśnień Ministra Finansów wynika, że korekty „wstecz” będą dokonywane dla transakcji kontrolowanych realizowanych po 1 stycznia 2019 r. (https://www.podatki.gov.pl/ceny- transferowe/wyjasnienia/ujmowanie-korekt-cen-transferowych-wystawionych-w-2019-r-a dotyczacych- transakcji-lub-innych-zdarzen-realizowanych-w-2018-r/).

Tym samym, dokonywanie korekt wstecz w przypadku Wnioskodawcy będzie dotyczyło pierwszy raz roku podatkowego zaczynającego się 1 marca 2019 r. i kończącego się 29 lutego 2020 r.

Biorąc pod uwagę przedstawione wstępnie założenia, zasadnym jest odwołanie się do ogólnych regulacji w zakresie momentu ujęcia korekty przychodów.

Zgodnie z art. 12 ust. 3j CIT, jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Zgodnie z wskazaną regulacją, zasadą jest rozliczanie korekty „na bieżąco”, tj. w okresie rozliczeniowym, w którym została ona udokumentowana. Rozliczenie „wstecz” powinno mieć miejsce jedynie w przypadku, gdy korekta dokonywana jest w wyniku błędu rachunkowego lub też innej oczywistej pomyłki wykrytej w dokumencie pierwotnym.

Wnioskodawca rozlicza transakcje z X GmbH zgodnie z warunkami ustalonymi w porozumieniu cenowym. X PL w trakcie roku dokonuje rozliczeń z X GmbH na podstawie kosztów planowanych, ponieważ nie jest możliwe lub jest znacznie utrudnione bieżące rozliczanie kosztów rzeczywistych. Z porozumienia cenowego wynika metoda kalkulacji wynagrodzenia, która jest potwierdzona przez Ministra Finansów w wydanej decyzji. Tym samym, o ile X PL stosuje się do przyjętej metody kalkulacji wynagrodzenia to należy uznać, że działa w sposób prawidłowy. Za prawidłowe należy więc również uznać wysokość wynagrodzenia określonego na podstawie kosztów planowanych. Jak wspomniano powyżej, wysokość kosztów planowanych może ulegać zmianie w trakcie roku i w takim przypadku wystawiane są faktury korygujące cenę do produktów już sprzedanych. Niemniej jednak sformułowane pytanie dotyczy sytuacji związanej z korygowaniem kosztów planowanych w trakcie roku. Dotyczy ono mechanizmu kalkulacji ostatecznej ceny transferowej opisanego w Porozumieniu cenowym. Mechanizm ten odnosi się do uzyskania zakładanego narzutu z transakcji z X GmbH w całym roku podatkowym a nie poszczególnych zrealizowanych transakcji w trakcie roku. W wyniku weryfikacji rentowności transakcji realizowanych przez Wnioskodawcę z X GmbH, pomimo dokonywania korekt cen w trakcie roku, może zostać stwierdzone, że rentowność jest niższa lub wyższa niż potwierdzona jako rynkowa w Porozumieniu cenowym. Niemniej jednak w odniesieniu do pierwotnie określonej i otrzymanej kwoty wynagrodzenia nie można stwierdzić, że wystąpił „błąd rachunkowy lub inna oczywista omyłka”, ponieważ metodologia kalkulacji jest również potwierdzona w Porozumieniu cenowym. Nieuprawnionym byłoby żądanie dokonania korekty „wstecz”.

Stanowisko Wnioskodawcy wynika również z orzecznictwa sądów administracyjnych. W orzeczeniu NSA z 13 lipca 2016 r. (II FSK 1621/14) sąd stwierdził: „W rozpoznanej sprawie, z wniosku o wydanie interpretacji, jak również z wypowiedzi zainteresowanego w czasie postępowania przed sądami administracyjnymi, nie wynika, aby wpłaty i wypłaty na poczet wykonania porozumienia o tzw. wyrównywaniu rentowności odnosiły się wyłącznie do cen stosowanych przez powiązane podmioty gospodarcze. Przeciwnie, zdaniem zainteresowanego - świadczenia te odnosiły się do stanu, poziomu rentowności podmiotów w określonym okresie rozliczeniowym, na który wpływ wywierały nie tylko ceny, ale również szereg innych zdarzeń i wartości. W tym stanie rzeczy niedostatecznie uzasadniona jest ocena podatkowego organu interpretacyjnego, że przywoływane świadczenia zmieniały ex post zastosowane ceny, stanowiły formę rabatu czy też upustu z ceny. Nie znajduje również w stanie faktycznym rozpoznanej sprawy uzasadnienia konstatacja, że świadczenia z tytuły wykonania wiążącego zainteresowanego porozumienia były w istocie zmianą czy też naprawieniem błędów w rozliczeniach transakcji gospodarczych, szczególnie takich, w związku z którymi można i należy wystawiać faktury korygujące czy też inne dokumenty weryfikujące/zmieniające obraz danego rozliczenia konkretnych aktywności gospodarczych. Wobec powyższego, stanowisko podatkowego organu interpretacyjnego, że rozważane świadczenia powinny być ocenione jako - wymagające rozliczenia „wstecz” - korekty transakcji gospodarczych, w szczególności przyjętych w nich cen, nie zasługuje na uwzględnienie, jako nie znajdujące dostatecznego uzasadnienia w stanie sprawy”.

Reasumując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że opłata wyrównująca dotycząca roku podatkowego rozpoczynającego się 1 marca 2018 r. i kończącego 28 lutego 2019 r., w związku brzmieniem przepisów obowiązującym do końca 2018 r. (stosujących się do wskazanego stanu faktycznego w związku z innym niż kalendarzowy rokiem podatkowym Wnioskodawcy) powinna być ujęta w okresie, w którym Wnioskodawca wystawił lub otrzymał dokumenty związane z naliczeniem opłaty wyrównującej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, że przedmiotem interpretacji zgodnie z zadanym pytaniem wyznaczającym jej zakres jest wyłącznie kwestia ustalenia, w którym roku podatkowym należy rozpoznać dla celów podatkowych opłaty wyrównujące poziom narzutu dla transakcji pomiędzy Wnioskodawcą i X GmbH realizowanej w roku podatkowym rozpoczynającym się 1 marca 2018 r. i kończącym się 28 lutego 2019 r. w przypadku, gdy zostały one obliczone i udokumentowane w kolejnym roku obrotowym zaczynającym się 1 marca 2019 r. i kończącym 29 lutego 2020 r. Zatem, niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii związanych z przenoszeniem na X GmbH tzw. kosztów pustych, to jest kosztów będących konsekwencją niewykorzystania normalnych zdolności produkcyjnych przez X PL.

Ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, zwaną dalej: „ustawą zmieniającą”), od 1 stycznia 2019 r. wprowadzone zostały nowe przepisy dotyczące cen transferowych (m.in. nowy rozdział 1a. Ceny transferowe), w tym definiujące warunki dopuszczalności dokonania korekty cen transferowych przez podatników (art. 11e updop), warunki dla uwzględnienia korekty cen transferowych przy ustalaniu wysokości przychodu/kosztów uzyskania przychodu (art. 12 ust. 3aa updop oraz art. 15 ust. 1ab updop) oraz moment ujęcia korekty cen transferowych w księgach podatkowych (art. 12 ust. 3l pkt 2 updop oraz art. 15 ust. 4k pkt 2 updop).

Nowe przepisy szczególne dotyczące zasad regulujących dokonywanie dla celów podatków dochodowych korekt cen transferowych znajdują zastosowanie do korekt cen transferowych dotyczących transakcji kontrolowanych realizowanych w 2019 r. (tj. od 1 stycznia 2019 r.), co wynika wprost z art. 26 ust. 1 ustawy zmieniającej, który stanowi, że zmienione przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w tym przepisy dotyczące ujmowania korekt cen transferowych) stosuje się do transakcji lub innych zdarzeń, rozpoczętych i niezakończonych przed 1 stycznia 2019 r., w zakresie tej części transakcji lub innych zdarzeń, które są realizowane w roku podatkowym rozpoczynającym się po 31 grudnia 2018 r.

Natomiast, z art. 43 ustawy zmieniającej wynika, że podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, których rok podatkowy jest inny niż kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2019 r., a zakończy się po dniu 31 grudnia 2018 r., stosują do końca przyjętego przez siebie roku podatkowego przepisy ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu dotychczasowym.

Z przedstawionych w sprawie okoliczności wynika, że Wnioskodawca jest stroną Porozumienia cenowego zawartego z Ministerstwem Finansów, które to określa metodologię ustalania cen transferowych w transakcji sprzedaży produktów przetwórstwa owocowego, w tym świadczenia usług zawartej przez X PL z jej udziałowcem - spółką austriacką X GmbH. Wnioskodawca kalkuluje ceny transferowe sprzedaży produktów i usług w oparciu o metodę marży transakcyjnej netto w oparciu o koszty rzeczywiste.

Według zapisu w Porozumieniu cenowym (Punkt 4.4.1) do końca pierwszego tygodnia stycznia (teraz z uwagi na zmianę roku obrotowego na kończący się ostatniego dnia lutego, termin ten to koniec pierwszego tygodnia marca), Wnioskodawca dokonuje rozliczenia cen sprzedaży według kosztów rzeczywistych za okres 11 miesięcy zaś dwunasty miesiąc wg kosztów planowanych. Ostateczne wyrównanie dochodowości odbywa się w terminie do 2 miesięcy po zakończeniu roku obrotowego.

Tym samym, opłaty wyrównujące poziom narzutu w transakcji pomiędzy X PL i X GmbH, dokonywane zgodnie z zawartym Porozumieniem cenowym, w roku podatkowym rozpoczynającym się 1 marca 2018 r. i kończącym się 28 lutego 2019 r. zostały obliczone w kolejnym roku obrotowym zaczynającym się 1 marca 2019 r. i kończącym 29 lutego 2020 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, w którym roku podatkowym należy rozpoznać dla celów podatkowych opłaty wyrównujące poziom narzutu dla transakcji pomiędzy Wnioskodawcą i X GmbH realizowanej w roku podatkowym rozpoczynającym się 1 marca 2018 r. i kończącym się 28 lutego 2019 r. w przypadku, gdy zostały one obliczone i udokumentowane w kolejnym roku obrotowym zaczynającym się 1 marca 2019 r. i kończącym 29 lutego 2020 r.

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do przedstawionego opisu sprawy, należy wskazać, że korekty cen transferowych dokonane w 2019 r., lecz dotyczące transakcji lub innych zdarzeń realizowanych w 2018 r. (tj. do 31 grudnia 2018 r.), powinny być ewidencjonowane dla celów podatku dochodowego na zasadach wynikających z przepisów obowiązujących do końca 2018 r.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej: „updop”), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 3 updop).

Moment ujęcia faktur korygujących dla celów rozliczeń podatku dochodowego od osób prawnych reguluje art. 12 ust. 3j updop.

Zgodnie z ust. 12 ust. 3j updop, jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający korekty.

Natomiast, jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 3j, podatnik nie osiągnął przychodów lub osiągnięte przychody są niższe od kwoty zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć koszty uzyskania przychodów o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone przychody (art. 12 ust. 3k updop). Zatem, korekty przychodów dokonuje się generalnie w okresie rozliczeniowym, w którym podatnik otrzyma odpowiedni dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Skoro z przedstawionego opisu sprawy wynika, że rok podatkowy Wnioskodawcy jest inny niż kalendarzowy i został ustalony od 1 marca 2018 r. do 28 lutego 2019 r., to zgodnie z art. 43 ustawy zmieniającej, Wnioskodawca do końca przyjętego przez siebie roku podatkowego, czyli do 28 lutego 2019 r., powinien zastosować przepisy updop w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., w świetle których korekty przychodów dokonuje się generalnie w okresie rozliczeniowym, w którym podatnik otrzyma odpowiedni dokument potwierdzający przyczyny korekty („na bieżąco”).

Należy więc zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy polegającym na twierdzeniu, że w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., powinien on dokonać ujęcia opłaty wyrównującej wysokość marży w miesiącu, w którym zostały wystawione odpowiednie dokumenty potwierdzające kalkulację i wartość opłaty wyrównującej. Tym samym, opłata wyrównująca powinna być ujęta dla celów podatkowych w roku podatkowym rozpoczynającym się 1 marca 2019 r. i kończącym się 29 lutego 2020 r.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego … za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.