Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.104.2020.2.JG/AG
z 12 czerwca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 27 lutego 2020 r. (data wpływu 10 marca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 maja 2020 r. (data nadania 15 maja 2020 r., data wpływu 19 maja 2020 r.) na wezwanie z dnia 8 maja 2020 r. Nr 0114-KDIP2-2.4010.104.2020.1.JG/AG (data nadania 8 maja 2020 r., data odbioru 12 maja 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia podstawy oraz momentu rozpoznania przychodu z tytułu odsetek za opóźnienie w transakcjach handlowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia podstawy oraz momentu rozpoznania przychodu z tytułu odsetek za opóźnienie w transakcjach handlowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym w Polsce o nieograniczonym obowiązku podatkowym w Polsce. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT w Polsce. Wnioskodawca osiąga przychody ze sprzedaży towarów handlowych.

Klienci Wnioskodawcy to podmioty mające siedzibę na terytorium Polski oraz podmioty mające siedzibę poza terytorium Polski. Sporadycznie klienci Wnioskodawcy mają siedzibę poza terytorium Polski, ale są zarejestrowani na potrzeby podatku VAT w Polsce.

Klienci Wnioskodawcy dokonują płatności z opóźnieniem w stosunku do uzgodnionych terminów płatności. W związku z tym Wnioskodawca zgodnie z ustawą o terminach zapłaty w transakcjach handlowych nabywa uprawnienie do odsetek za opóźnienie w transakcjach handlowych. Jednocześnie z mocy prawa Wnioskodawca od dnia nabycia uprawnienia do odsetek za opóźnienie w transakcjach handlowych, przysługuje od dłużnika, bez wezwania, rekompensata za koszty odzyskiwania należności. Obowiązek zapłaty rekompensaty nie jest uzależniony od powstania jakiejkolwiek szkody po stronie wierzyciela. Jedyną przesłanką powstania roszczenia o zapłatę rekompensaty jest zatem niezapłacenie należności przez dłużnika w terminie, co skutkuje uzyskaniem uprawnienia do odsetek za opóźnienie w transakcjach handlowych. Kwota rekompensaty będzie uzależniona od wartości świadczenia pieniężnego i wyniesie równowartość:

• 40 euro – w przypadku świadczenia do 5.000 zł,
  

• 70 euro – w przypadku świadczenia wyższego niż 5.000 zł, ale niższego niż 50.000 zł,
  

• 100 euro – w przypadku świadczenia równego lub wyższego od 50.000 zł.
  
  
  

Równowartość kwoty rekompensaty jest ustalana przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP ostatniego dnia roboczego miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym świadczenie pieniężne stało się wymagalne. Zasady naliczania rekompensaty znajdą zastosowanie również do transakcji zawartych przed 1 stycznia 2020 r., o ile rekompensata stała się wymagalna już po tym dniu.

Jeśli Wnioskodawca zasadnie ponosi koszty odzyskiwania należności w kwocie wyższej niż wynosi rekompensata, przysługuje mu również zwrot obciążenia finansowego ponad tę kwotę. Zgodnie z ustawą, nie można w sposób zgodny z prawem zbyć roszczenia o rekompensatę, nie można też przenieść go na osobę trzecią (dokonać cesji).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Co jest podstawą do rozpoznania przychodu podlegającego opodatkowaniu z tyt. odsetek za opóźnienie w transakcjach handlowych?
2. W którym miesiącu należy zwiększyć podstawę opodatkowania o przychód z tyt. odsetek za opóźnienie w transakcjach handlowych (czy obowiązuje ogólna zasada kasowa, tzn. przychód powstaje z chwilą otrzymania odsetek)?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy (sformułowane w piśmie z dnia 14 maja 2020 r.).

Zdaniem Spółki, podstawą rozpoznania przychodu podlegającego opodatkowaniu z tyt. odsetek za opóźnienie w transakcjach handlowych jest otrzymanie zapłaty takich odsetek na rachunek bankowy naszej spółki/potrącenie z wzajemnymi wierzytelnościami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865, z późn. zm.; dalej: „updop”) nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 3).

Moment powstania przychodu związanego z działalnością gospodarczą reguluje art. 12 ust. 3a updop, w myśl którego za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Jeżeli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku — art. 12 ust. 3c updop. Natomiast w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c i 3d, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty (art. 12 ust. 3e ustawy o CIT).

Na podstawie przywołanych wyżej przepisów można stwierdzić, że podatek dochodowy od osób prawnych obejmuje swoim zakresem wszelkie wpływy majątkowe powstałe przy prowadzeniu działalności gospodarczej, a także otrzymane z innych tytułów. Jednocześnie stwierdzić należy, że podatek dochodowy od osób prawnych posiada cechy podatku powszechnego, tj. podatku, który jest ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem – jako źródłem dochodu – jest ta wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą podatnik może rozporządzać jak własną.

Z wniosku wynika, że Spółka osiąga przychody ze sprzedaży towarów handlowych. Klienci Spółki dokonują płatności z opóźnieniem w stosunku do uzgodnionych terminów płatności. W związku z tym Spółka nabywa uprawnienie do odsetek za opóźnienie w transakcjach handlowych.

Wątpliwość Wnioskodawcy zgłoszona w niniejszej sprawie dotyczy określenia podstawy oraz momentu rozpoznania przychodu z tytułu otrzymania ww. odsetek.

Zdaniem Spółki, podstawą do rozpoznania przychodu z ww. tytułu jest otrzymanie zapłaty takich odsetek na rachunek bankowy Spółki/potrącenie z wzajemnymi wierzytelnościami.

W odniesieniu do powyższego należy zwrócić uwagę, że w myśl art. 12 ust. 4 pkt 1 updop, do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), w tym również uregulowanych w naturze, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Ponadto, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 2 updop, do przychodów nie zalicza się kwot naliczonych, lecz nieotrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek (kredytów).

Zgodnie z powyższymi regulacjami, warunkiem zaliczenia odsetek do przychodów podatnika podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym jest ich faktyczne otrzymanie (lub kapitalizacja). Nie znajdzie w tym przypadku zastosowania ogólna zasada kwalifikowania, jako przychodów z działalności gospodarczej podlegających opodatkowaniu wszelkich przychodów należnych, niezależnie od ich rzeczywistego uzyskania. W konsekwencji, odsetki należne Wnioskodawcy, jako świadczenia, które są definitywnym przysporzeniem Wnioskodawcy, winny być zaliczane do przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na zasadzie kasowej, a więc z chwilą ich faktycznego otrzymania.

W konsekwencji należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód podatkowy w związku z otrzymaniem odsetek z tytułu opóźnienia w transakcjach handlowych. Przychód ten należy rozpoznać w momencie otrzymania odsetek przez Wnioskodawcę.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.