Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.161.2020.1.JC
z 24 czerwca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2020 r. (data wpływu 30 kwietnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie obowiązku składania zeznania CIT-8 wraz z załącznikami oraz sprawozdania finansowego z prowadzonej działalności statutowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku składania zeznania CIT-8 wraz z załącznikami oraz sprawozdania finansowego z prowadzonej działalności statutowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca posiada osobowość prawną i działa w oparciu o przepisy prawa (…) oraz stosownych przepisów prawa państwowego oraz postanowienia Statutu.

Wnioskodawca jest instytucją, która organizuje i koordynuje działalność charytatywną i opiekuńczą w (…). Wnioskodawca prowadzi działalność na podstawie przepisów prawa, regulujących zasady działania kościelnych osób prawnych a także zasady działania organizacji prowadzących działalność pożytku publicznego, w tym przede wszystkim na podstawie:

• ustawy (…),
  

• ustawy (…).
  
  
  

Celem Wnioskodawcy jest działalność charytatywna, (…). Wnioskodawca prowadzi działalność w sferze zadań publicznych, zgodnie z zapisami ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.

Cele statutowe (…) są realizowane jako odpłatna albo nieodpłatna działalność pożytku publicznego w rozumieniu ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie.

Wnioskodawca dysponuje środkami publicznymi, prywatnymi, w tym np. darowiznami, zbiórkami dla realizacji zadań statutowych. Wnioskodawca prowadzi działalność statutową, charytatywną - opiekuńczą, w tym: (…)

Wnioskodawca posiada wyodrębnione podatkowo dwie jednostki organizacyjne posługujące się odrębnymi numerami NIP (…) które są odrębnymi podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych, które uzyskały odrębność podatkową na podstawie art. 55 ust. 8 ustawy (…), które składają odrębne CIT-8. W tych jednostkach prowadzona jest działalność gospodarcza.

Wnioskodawca natomiast nie prowadzi działalności gospodarczej.

Wnioskodawca składał do tej pory deklarację CIT-8 do Urzędu Skarbowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jako kościelna osoba prawna ma obowiązek sporządzania i składania do Szefa KAS zeznania CIT-8 wraz z załącznikami, oraz sprawozdania finansowego z działalności statutowej opisanej wyżej?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca nie ma obowiązku sporządzania deklaracji CIT-8 ze swojej działalności statutowej oraz jej składania do Szefa KAS, ponieważ w myśl postanowień art. 55 ustawy (…) „Kościelne osoby prawne są zwolnione od opodatkowania z tytułu przychodów ze swojej działalności niegospodarczej. W tym zakresie osoby te nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy o zobowiązaniach podatkowych”.

Powyższy przepis znalazł odzwierciedlenie również w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych to jest w art. 17 ust. 1 pkt 4a.

Stanowisko potwierdza również Interpretacja Ministerstwa Finansów z dnia 26 marca 1994 r. odnosząca się do kościelnych osób prawnych (PO 4/N-722-86/94), w której można przeczytać:

„W uzyskanych w tej sprawie opinii zainteresowanych resortów wynika, że działalność oświatowa prowadzona przez kościelne osoby prawne polegająca na prowadzeniu szkół, przedszkoli, burs, internatów itp. nie jest działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o działalności gospodarczej, chyba że statut jednostki organizacyjnej określa jej zarobkowy charakter. Podobnie nie jest działalnością gospodarczą działalność polegająca na prowadzeniu zakładów opiekuńczo-leczniczych, domów pomocy społecznej, zakładów leczniczo-wychowawczych itp. Te formy działalności w ustawie o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, a także w pozostałych wymienionych na wstępie ustawach są określone jako działalność charytatywno-opiekuńcza tj. nie mająca charakteru zarobkowego, a więc jako taka nie podlega pod przepisy ustawy o działalności gospodarczej”.

Stanowisko potwierdza również interpretacja Minister Finansów nr IPPB5/423-191/09-2/AM z dnia 3 czerwca 2009 r., która została wydana dla jednostki będącej w analogicznej sytuacji jak Wnioskodawcy i wielu innych interpretacjach wydawanych dla (…).

W tej sytuacji, stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dochody kościelnych osób prawnych z niegospodarczej działalności statutowej są wolne od podatku dochodowego i w tym zakresie kościelne osoby prawne nie mają obowiązku prowadzenia ewidencji przewidzianej w przepisach ustawy o zobowiązaniach podatkowych oraz wydanych na tej podstawie przepisów wykonawczych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Kościelne osoby prawne podlegają opodatkowaniu oraz korzystają ze zwolnień od podatku dochodowego według zasad określonych w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy (…) osobami prawnymi są następujące terytorialne jednostki organizacyjne Kościoła:

1. metropolie,
2. archidiecezje,
3. diecezje,
4. administratury apostolskie,
5. parafie.
   
   

W myśl art. 7 ust. 2 ww. ustawy, osobami prawnymi są również: (…)

Na podstawie przepisu art. 55 ust. 1 powołanej powyżej ustawy, majątek i przychody kościelnych osób prawnych podlegają ogólnym przepisom podatkowym z wyjątkami określonymi w ust. 2 - 6.

Zgodnie z przepisem art. 55 ust. 2 ww. ustawy, kościelne osoby prawne są zwolnione od opodatkowania z tytułu przychodów ze swojej działalności niegospodarczej. W tym zakresie osoby te nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy o zobowiązaniach podatkowych.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody kościelnych osób prawnych:

1. z niegospodarczej działalności statutowej; w tym zakresie kościelne osoby prawne nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej,
2. z pozostałej działalności - w części przeznaczonej na cele: kultu religijnego, oświatowo-wychowawcze, naukowe, kulturalne, charytatywno-opiekuńcze oraz na konserwację zabytków, prowadzenie punktów katechetycznych, inwestycje sakralne w zakresie: budowy, rozbudowy i odbudowy kościołów oraz kaplic, adaptację innych budynków na cele sakralne, a także innych inwestycji przeznaczonych na punkty katechetyczne i zakłady charytatywno-opiekuńcze.
   
   

Na podstawie art. 17 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i – bez względu na termin – wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 5a.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Wnioskodawca wskazuje, że Wnioskodawca posiada osobowość prawną i działa w oparciu o przepisy prawa kościelnego (….) oraz stosownych przepisów prawa państwowego oraz postanowienia Statutu. Wnioskodawca jest instytucją, która organizuje i koordynuje działalność charytatywną i opiekuńczą (…). Wnioskodawca prowadzi działalność na podstawie przepisów prawa, regulujących zasady działania kościelnych osób prawnych a także zasady działania organizacji prowadzących działalność pożytku publicznego, w tym przede wszystkim na podstawie:

• ustawy (…)
  

• ustawy (…)
  
  
  

Celem Wnioskodawcy jest działalność charytatywna, szerzenie chrześcijańskich zasad charytatywnych, kierowanie i koordynowanie całej działalności charytatywnej, a także praca wychowawcza i animacyjna na polu charytatywnym, zgodnie z charakterem instytucji kościelnej. Wnioskodawca prowadzi działalność w sferze zadań publicznych, zgodnie z zapisami ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Cele statutowe Wnioskodawcy są realizowane jako odpłatna albo nieodpłatna działalność pożytku publicznego w rozumieniu ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie. Wnioskodawca dysponuje środkami publicznymi, prywatnymi, w tym np. darowiznami, zbiórkami dla realizacji zadań statutowych. Wnioskodawca prowadzi działalność statutową, charytatywną - opiekuńczą, w tym (…)

Wnioskodawca posiada wyodrębnione podatkowo dwie jednostki organizacyjne posługujące się odrębnymi numerami NIP (…) które są odrębnymi podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych, które uzyskały odrębność podatkową na podstawie art. 55 ust. 8 ustawy (…), które składają odrębne CIT-8. W tych jednostkach prowadzona jest działalność gospodarcza. Wnioskodawca natomiast nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawca składała do tej pory deklarację CIT-8 do Urzędu Skarbowego.

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 1d, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a oraz przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Z kolei art. 27 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2020 r. stanowi, że podatnicy obowiązani do sporządzenia sprawozdania finansowego, z wyłączeniem podmiotów wpisanych do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, przekazują, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej sprawozdanie wraz ze sprawozdaniem z badania, w terminie 10 dni od daty zatwierdzenia rocznego sprawozdania finansowego, a spółki - także odpis uchwały zgromadzenia zatwierdzającej sprawozdanie finansowe. Sprawozdanie finansowe jest sporządzane w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej udostępnianej na podstawie art. 45 ust. 1g lub 1h ustawy o rachunkowości. Obowiązek złożenia sprawozdania z badania nie dotyczy podatników, których sprawozdania finansowe, na podstawie odrębnych przepisów, są zwolnione z obowiązku badania.

Sprawozdania finansowe, o których mowa w ust. 2, Szef Krajowej Administracji Skarbowej udostępnia naczelnikom urzędów skarbowych, naczelnikom urzędów celno-skarbowych, dyrektorom izb administracji skarbowej oraz ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych - art. 27 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym, dochody Wnioskodawcy, będącego kościelną osobą prawną, uzyskane z niegospodarczej działalności statutowej są wolne od podatku w myśl art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a, a zatem Wnioskodawca nie jest zobowiązany do składania zeznań rocznych zgodnie z art. 27 ust. 1 ww. ustawy.

Tym samym za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Wnioskodawca jako kościelna osoba prawna nie ma obowiązku sporządzania i składania zeznania CIT-8 wraz z załącznikami, oraz sprawozdania finansowego z działalności statutowej.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach podmiotów, które o ich wydanie wystąpiły, zatem nie są one wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.