2020.06.26 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-1.4012.173.2020.2.AM
z 26 czerwca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2020 r. (data wpływu 14 kwietnia 2020 r.), uzupełnionym pismem Strony z dnia 23 kwietnia 2020 r. (data wpływu 27 kwietnia 2020 r. ) oraz pismem Strony z dnia 18 czerwca 2020 r. (data wpływu 23 czerwca 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 9 czerwca 2020 r. znak sprawy 0114 KDIP4 1.4012.173.2020.1.AM (skutecznie doręczone w dniu 16 czerwca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych w związku z dalszym wykorzystaniem na potrzeby najmu oraz braku obowiązku dokonania korekty podatku VAT naliczonego odliczonego od tych nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych w związku z dalszym wykorzystaniem na potrzeby najmu oraz braku obowiązku dokonania korekty podatku VAT naliczonego odliczonego od tych nieruchomości.

Wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 23 kwietnia 2020 r. (data wpływu 27 kwietnia 2020 r. ) oraz pismem Strony z dnia 18 czerwca 2020 r. (data wpływu 23 czerwca 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 9 czerwca 2020 r. znak sprawy 0114 KDIP4 1.4012.173.2020.1.AM (skutecznie doręczone w dniu 16 czerwca 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
W oparciu o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej Wnioskodawca prowadzi obecnie jednoosobową działalność gospodarczą.

Ze względów związanych z przeprowadzeniem płynnej sukcesji pokoleniowej w przedsiębiorstwie za życia Wnioskodawcy, a także ze względów podyktowanych ochroną majątku Wnioskodawcy, Wnioskodawca planuje zmianę formy prawnej prowadzonej przez niego jednoosobowej działalności gospodarczej na spółkę komandytową. Jednostronna i skuteczna wobec osób trzecich zmiana formy prawnej możliwa jest wyłącznie w sytuacji, gdy ustawa przewiduje sukcesję praw i zobowiązań między podmiotem przekształcanym a podmiotem przekształconym. Ponieważ w myśl przepisów art. 551 § 5 i art. 584¹-584¹³ Kodeksu spółek handlowych (dalej: Ksh), jednoosobowa działalność gospodarcza może zostać przekształcona z zachowaniem sukcesji praw i zobowiązań wyłącznie w spółkę kapitałową, Wnioskodawca planuje w pierwszej kolejności przekształcenie w tym trybie jednoosobowej działalności gospodarczej w jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Następnie Wnioskodawca planuje zawiązanie jednoosobowo lub wraz z innymi wspólnikami nowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i jej przystąpienie jako wspólnika do spółki spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Równocześnie, na tym etapie, możliwe jest dokonanie przez Wnioskodawcę darowizny części udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością na rzecz członków jego rodziny (sukcesorów). Ostatecznie Wnioskodawca planuje przekształcenie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w spółkę komandytową tj. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa, w której spółka z ograniczoną odpowiedzialnością będzie pełniła rolę komplementariusza. Przekształcenie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w spółkę komandytową odbędzie się z zachowaniem sukcesji praw i zobowiązań, w trybie przepisów art. 551-570 i 575-576 Ksh.

Wnioskodawca jest także wspólnikiem w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością , z kapitałem zakładowym (…) zł, w której posiada 640 udziałów o łącznej wartości nominalnej (…) zł. Drugim wspólnikiem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością jest córka Wnioskodawcy (dalej jako: „Wspólnik 2”). Wspólnik 2 posiada w spółce 10 udziałów o łącznej wartości nominalnej (…) zł. W dalszej kolejności w celu scalenia działalności operacyjnej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa oraz spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w jednym podmiocie Wnioskodawca rozważa ewentualnie przystąpienie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością jako wspólnika do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa poprzez wniesienie przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością aportem do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa całego przedsiębiorstwa (lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Powyższa operacja odbędzie się z zachowaniem zasady ceny rynkowej (art. 23o ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, art. 11c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), w szczególności w zakresie zmiany umowy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa, w tym ustalenia udziałów kapitałowych wspólników i ich udziałów w zysku spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa.

Wnioskodawca przygotował plan przekształcenia jednoosobowej działalności gospodarczej w jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, który został zatwierdzony przez biegłego rewidenta, wyznaczonego przez Sąd Rejestrowy. Wnioskodawca złożył oświadczenie o przekształceniu oraz podpisał akt założycielski spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (spółki przekształconej), a także powołał jej organy i złożył wniosek o wpis spółki przekształconej do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (spółka przekształcona) czeka na wpis do rejestru przedsiębiorców.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej wykorzystuje nieruchomości własne lub w użytkowaniu wieczystym, które obejmują działki gruntu oraz posadowione na nich budynki i budowle, a także samodzielne lokale, wprowadzone do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy. Nieruchomości te stanowią współwłasność Wnioskodawcy na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej albo majątek osobisty Wnioskodawcy. Wnioskodawca dokonuje odpisów amortyzacyjnych od ww. budynków, budowli i lokali na podstawie odnośnych przepisów. W zakresie podatku od towarów i usług Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do ww. nieruchomości.

Wnioskodawca rozważa możliwość zaprzestania wykorzystywania części lub wszystkich spośród ww. nieruchomości do prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej oraz wycofania ich z prowadzonej ewidencji środków trwałych bezpośrednio przed przekształceniem jednoosobowej działalności gospodarczej w jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, tak aby nieruchomości te nie zostały objęte sukcesją, o której mowa w art. 584² § 1 oraz art. 553 § 1 k.s.h. i nie weszły w skład majątku spółki przekształconej.

Za zastosowaniem powyższego rozwiązania przemawiają wyżej wskazane względy ochrony majątku Wnioskodawcy oraz ewentualnego dopuszczenia do przedsiębiorstwa sukcesorów.

W przypadku opisanego wyżej wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych przed przekształceniem, po przekształceniu jednoosobowej działalności gospodarczej w jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością i wykreśleniu dotychczasowej działalności gospodarczej z CEiDG w związku z przekształceniem tej działalności w spółkę kapitałową, Wnioskodawca planuje niezwłoczne zgłoszenie w CEiDG nowej jednoosobowej działalności gospodarczej. Jednocześnie Wnioskodawca planuje zawarcie ze swoją małżonką, która również podejmie jednoosobową działalność gospodarczą, umowy spółki cywilnej.

Przedmiotem działalności spółki cywilnej byłyby w szczególności wynajem i dzierżawa nieruchomości. Spółka cywilna będzie zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Własność lub prawo użytkowania wieczystego nieruchomości wycofanych z ewidencji środków trwałych prowadzonej dla dotychczasowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, zostałyby przez wspólników spółki cywilnej niezwłocznie wniesione na własność do tej spółki jako wkład wspólników. Nieruchomości te na dzień wniesienia ich do spółki cywilnej będą stanowiły współwłasność majątkową małżeńską wspólników. Nieruchomości te zostałyby wprowadzone do ewidencji środków trwałych spółki cywilnej i byłyby wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej w ramach spółki. Każdy wspólnik spółki cywilnej będzie uprawniony do równego udziału w zyskach i w tym samym stosunku będzie uczestniczył w stratach spółki. Nieruchomości wprowadzone do spółki cywilnej mogą być wynajmowane lub dzierżawione na rzecz spółki przekształconej lub na rzecz innych podmiotów.

Dodatkowo, w piśmie z dnia 23 kwietnia 2020 r. oraz piśmie z dnia 18 czerwca 2020 r. Wnioskodawca uzupełnił informacje zawarte we wniosku wskazując, że:

Wnioskodawca w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej, wykorzystuje nieruchomości własne lub w użytkowaniu wieczystym, które obejmują działki gruntu oraz posadowione na nich budynki i budowle, a także samodzielne lokale, wprowadzone do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy. Nieruchomości te stanowią współwłasność Wnioskodawcy na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej. Wnioskodawca dokonuje odpisów amortyzacyjnych od ww. budynków, budowli i lokali na podstawie odnośnych przepisów. W zakresie podatku od towarów i usług Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do ww. nieruchomości.

W ramach ww. nieruchomości wprowadzonych do ewidencji środków trwałych występują dwie kategorie nieruchomości:

nieruchomości wykorzystywane do działalności opodatkowanej VAT polegającej na wynajmie nieruchomości w całości na rzecz osób trzecich na podstawie odpłatnych umów najmu zawartych przez Wnioskodawcę, które przewidują miesięczne rozliczanie czynszu najmu,
nieruchomości wykorzystywane na użytek własny do pozostałej odpłatnej działalności stanowiącej działalność opodatkowaną VAT.

Wycofaniu z ewidencji środków trwałych podlegać będą tylko nieruchomości opisane w lit. A powyżej. Nieruchomości opisane w lit. B powyżej pozostaną w majątku jednoosobowej działalności gospodarczej na dzień przekształcenia i tym samym wejdą do majątku spółki przekształconej w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością.

Za zastosowaniem powyższego rozwiązania przemawiają względy ochrony majątku Wnioskodawcy w związku z przekształceniem jednoosobowej działalności w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością oraz ewentualnego dopuszczenia przez Wnioskodawcę sukcesorów do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Ponadto intencją Wnioskodawcy jest organizacyjne oddzielnie działalności opisanych w lit. A i B powyżej.

W związku z powyższym planowany jest następujący przebieg transakcji:

nieruchomości opisane w lit. A powyżej zostaną wycofane z ewidencji środków trwałych jednoosobowej działalności gospodraczej w dniu poprzedzającym przekształcenie, który będzie ostatnim dniem miesiąca kalendarzowego (fakturę z tytułu czynszu najmu za ten miesiąc kalendarzowy Wnioskodawca wystawi w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej),
w ten sposób w dniu przekształcenia (który będzie pierwszym dniem kolejnego miesiąca kalendarzowego),
1. nieruchomości opisane w lit. A powyżej ani dotyczące ich umowy najmu nie zostaną objęte sukcesją, o której mowa w art. 584² § 1 Kodeksu spółek handlowych i nie wejdą w skład majątku spółki przekształconej - spółka z ograniczoną odpowiedzialnością,
2. nieruchomości opisane w lit. A powyżej będą nadal stanowiły składnik majątku Wnioskodawcy i jego małżonki (na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej),
3. nieruchomości opisane w lit. A powyżej będą nadal stanowiły w całości przedmiot odpłatnego najmu między Wnioskodawcą a osobami trzecimi, stosownie do umów najmu opisanych w lit. A powyżej, które będą nadal obowiązujące,
w związku z przekształceniem Wnioskodawca zgłosi do CEiDG wniosek o wykreślenie jednoosobowej działalności gospodarczej a także zgłosi zakończenie działalności VAT w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej - do czego jest zobowiązany zgodnie z przepisami prawa regulującymi przekształcenie jednoosobowej działalności gospodarczej w spółkę kapitałową,
następnie, po wyrejestrowaniu jednoosobowej działalności gospodarczej z CEiDG, Wnioskodawca i jego małżonka niezwłocznie zgłoszą w CEiDG podjęcie nowych jednoosobowych działalności gospodarczych,
Wnioskodawca i jego małżonka, w ramach podjętych nowych jednoosobowych działalności gospodarczych, zawrą umowę spółki cywilnej:
1. przedmiotem działalności spółki cywilnej będą w szczególności wynajem i dzierżawa nieruchomości,
2. spółka cywilna będzie niezwłocznie zarejestrowana jako czynny podatnik VAT,
3. własność lub prawo użytkowania wieczystego nieruchomości opisanych w lit. A powyżej, zostaną przez wspólników spółki cywilnej wniesione na własność do tej spółki jako wkład wspólników, łącznie z prawami z istniejących umów najmu o których mowa w lit. A powyżej,
4. nieruchomości opisane w lit. A powyżej zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych spółki cywilnej,
5. nieruchomości opisane w lit. A powyżej będą wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej w ramach spółki cywilnej polegającej na odpłatnym wynajmie tych nieruchomości w ramach istniejących umów najmu, o których mowa w lit. A powyżej,
6. wynajem przez spółkę cywilną nieruchomości, o których mowa w lit. A powyżej będzie stanowił działalność opodatkowaną VAT (spółka cywilna wystawi fakturę za czynsz najmu obejmujący miesiąc kalendarzowy rozpoczynający się w dniu przekształcenia i za kolejne okresy).

Natomiast nieruchomości opisane w lit. B powyżej zostaną objęte sukcesją, o której mowa w art. 584² § 1 Kodeksu spółek handlowych i wejdą w skład majątku spółki przekształconej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, gdzie będą nadal wykorzystywane do działalności opodatkowanej VAT prowadzonej przez tę spółkę.

Tym samym, zarówno obecnie, jak i na każdym etapie opisanej transakcji nieruchomości należące do Wnioskodawcy będą wykorzystywane wyłącznie do działalności opodatkowanej VAT. W szczególności Wnioskodawca nie zamierza przekazywać jakichkolwiek nieruchomości na cele osobiste Wnioskodawcy ani nie zamierza przekazywać ich innym osobom.

Nieruchomości opisane w lit. A powyżej nie obejmują działek niezabudowanych. Nieruchomości opisane w lit. A powyżej obejmują:

udział 1/1 we własności nieruchomości stanowiącej działkę ewidencyjną nr 1, zabudowaną trwale związanym z gruntem budynkiem szkolno-przedszkolnym, co do którego:
1. do dnia planowanego wycofania budynku z ewidencji środków trwałych nastąpiło pierwsze zasiedlenie zgodnie z ustawą o VAT,
2. od dnia pierwszego zasiedlenia budynku do czasu jego planowanego wycofania z ewidencji środków trwałych upłynie okres dłuższy niż 2 lata,
3. Wnioskodawca nie ponosił nakładów na ulepszenie budynku, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, po jego zasiedleniu,
4. Wnioskodawca oddał budynek do użytkowania 8 lipca 2015 r.,
5. Wnioskodawca dokonuje amortyzacji budynku jako środka trwałego na podstawie przepisów o podatku dochodowym,
6. wartość początkowa budynku przekracza 15.000 zł,
udział 5512/17460 we własności nieruchomości stanowiącej działkę ewidencyjną nr 2, zabudowaną trwale związanym z gruntem budynkiem handlowo-usługowym, obejmującym niewyodrębnione lokale użytkowe (nr: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15), co do którego:
1. do dnia planowanego wycofania budynku z ewidencji środków trwałych nastąpiło pierwsze zasiedlenie zgodnie z ustawą o VAT,
2. od dnia pierwszego zasiedlenia budynku do czasu jego planowanego wycofania z ewidencji środków trwałych upłynie okres dłuższy niż 2 lata,
3. Wnioskodawca nie ponosił nakładów na ulepszenie budynku, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, po jego zasiedleniu,
4. Wnioskodawca oddał budynek do użytkowania 25 marca 2011 r.,
5. Wnioskodawca dokonuje amortyzacji budynku jako środka trwałego na podstawie przepisów o podatku dochodowym,
6. wartość początkowa budynku przekracza 15.000 zł, (natomiast lokale wyodrębnione w ww. budynku, wraz z przynależnym do nich prawem udziału w gruncie stanowią własność osób trzecich),
udział 1/1 we własności nieruchomości stanowiącej wyodrębniony lokal niemieszkalny, wraz z przynależnym udziałem 7373/118854 w gruncie obejmującym działki ewidencyjne nr 3 i 4, co do którego:
1. do dnia planowanego wycofania lokalu z ewidencji środków trwałych nastąpiło pierwsze zasiedlenie zgodnie z ustawą o VAT,
2. od dnia pierwszego zasiedlenia lokalu do czasu jego planowanego wycofania z ewidencji środków trwałych upłynie okres dłuższy niż 2 lata,
3. Wnioskodawca nie ponosił nakładów na ulepszenie lokalu, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, po jego zasiedleniu,
4. Wnioskodawca oddał lokal do użytkowania 19 grudnia 2008 r.,
5. Wnioskodawca dokonuje amortyzacji lokalu jako środka trwałego na podstawie przepisów o podatku dochodowym,
6. wartość początkowa lokalu przekracza 15.000 zł,
udział 1/1 we własności nieruchomości stanowiącej lokal niemieszkalny, wraz z przynależnym udziałem 890/118854 w gruncie obejmującym działki ewidencyjne nr 3 i 4, co do którego:
1. do dnia planowanego wycofania lokalu z ewidencji środków trwałych nastąpiło pierwsze zasiedlenie zgodnie z ustawą o VAT,
2. od dnia pierwszego zasiedlenia lokalu do czasu jego planowanego wycofania z ewidencji środków trwałych upłynie okres dłuższy niż 2 lata,
3. Wnioskodawca nie ponosił nakładów na ulepszenie lokalu, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, po jego zasiedleniu,
4. Wnioskodawca oddał lokal do użytkowania 19 grudnia 2008 r.,
5. Wnioskodawca dokonuje amortyzacji lokalu jako środka trwałego na podstawie przepisów o podatku dochodowym,
6. wartość początkowa lokalu przekracza 15.000 zł,
udział 1/1 we własności nieruchomości stanowiącej lokal niemieszkalny, wraz z przynależnym udziałem 105680/310417 w gruncie obejmującym działkę ewidencyjną nr 5, co do którego:
1. do dnia planowanego wycofania lokalu z ewidencji środków trwałych nastąpiło pierwsze zasiedlenie zgodnie z ustawą o VAT,
2. od dnia pierwszego zasiedlenia lokalu do czasu jego planowanego wycofania z ewidencji środków trwałych upłynie okres dłuższy niż 2 lata,
3. Wnioskodawca nie ponosił nakładów na ulepszenie lokalu, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, po jego zasiedleniu,
4. Wnioskodawca oddał lokal do użytkowania 7 listopada 2008 r.,
5. Wnioskodawca dokonuje amortyzacji lokalu jako środka trwałego na podstawie przepisów o podatku dochodowym,
6. wartość początkowa lokalu przekracza 15.000 zł oraz
własność budowli trwale związanej z gruntem stanowiącej utwardzenie terenu (położonej na ww. gruncie obejmującym działkę ewidencyjną nr 5, co do której:
1. do dnia planowanego wycofania budowli z ewidencji środków trwałych nastąpiło pierwsze zasiedlenie zgodnie z ustawą o VAT,
2. od dnia pierwszego zasiedlenia budowli do czasu jej planowanego wycofania z ewidencji środków trwałych upłynie okres dłuższy niż 2 lata,
3. Wnioskodawca nie ponosił nakładów na ulepszenie budowli, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, po jej zasiedleniu,
4. Wnioskodawca oddał budowlę do użytkowania 7 listopada 2008 r.,
5. Wnioskodawca dokonuje amortyzacji budowli jako środka trwałego na podstawie przepisów o podatku dochodowym,
6. wartość początkowa budowli przekracza 15.000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wycofanie nieruchomości z ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej Wnioskodawcy będzie obligowało Wnioskodawcę do dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego w stosunku do nieruchomości, w związku z którymi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, albo będzie stanowiło czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług - jeżeli nieruchomości te będą ponownie wprowadzone do ewidencji środków trwałych w spółce cywilnej prowadzonej z udziałem Wnioskodawcy?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego w związku z wycofaniem nieruchomości z ewidencji środków trwałych, ani wycofanie nieruchomości nie będzie stanowiło czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, gdy nieruchomości te będą nadal wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług w spółce cywilnej prowadzonej z udziałem Wnioskodawcy.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, w świetle art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przyjęto generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Z treści przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Natomiast zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywane jest na rzecz podmiotów i na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, pod warunkiem, że przysługiwało prawo do odliczania podatku naliczonego. Natomiast jeżeli podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1145), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym - jak wynika z § 2 tego samego artykułu - czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem, oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego wynajmu.

W związku z tym, tzw. najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie jednak do art. 146aa pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 23%.

Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 tej ustawy.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Art. 90-91 ustawy o VAT wskazują szczegółowo zasady korekty podatku VAT.

Stosownie do art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Natomiast art. 91 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a tej ustawy, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a tej ustawy lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12 ustawy o podatku od towarów i usług, dla zakończonego roku podatkowego.

Zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług przepisy art. 91 ust. 1-6 ustawy stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Natomiast zgodnie z art. 90a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku, o którym mowa w art. 86 ust. 7b, gdy w ciągu 120 miesięcy, licząc od miesiąca, w którym nieruchomość stanowiąca część przedsiębiorstwa podatnika została przez niego oddana do użytkowania, nastąpi zmiana w stopniu wykorzystania tej nieruchomości do celów działalności gospodarczej, dokonuje się korekty podatku naliczonego odliczonego przy jej nabyciu lub wytworzeniu.

Korekty, o której mowa w zdaniu pierwszym, dokonuje się w deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła ta zmiana, w kwocie proporcjonalnej do pozostałego okresu korekty. Jeżeli podatnik wykorzystuje tę nieruchomość w działalności gospodarczej również do czynności zwolnionych od podatku bez prawa do odliczeń, korekta powinna uwzględniać proporcję określoną w art. 90 ust. 3-10a, zastosowaną przy odliczeniu. Stosownie do art. 90a ust. 2 w przypadku, o którym mowa w ust. 1, przepisu art. 8 ust. 2 nie stosuje się.

Powyższe przepisy art. 90a ustawy o podatku od towarów i usług określają zasady korygowania podatku od nabycia bądź wytworzenia nieruchomości (w tym nakładów ponoszonych na nieruchomość) w sytuacji, w której dana nieruchomość jest używana zarówno na cele działalności, jak i na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością. Sytuacja, w której powstanie konieczność korekty, to przypadek, w którym w okresie trwania korekty zmieni się sposób wykorzystywania nieruchomości, bądź w odniesieniu do celów prywatnych, bądź w odniesieniu do celów związanych z działalnością.

Przenosząc powyższe na grunt opisanego zdarzenia przyszłego należy zauważyć co następuje.

Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego, w stosunku do nieruchomości, o których mowa w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W przedmiotowej sprawie przywołane regulacje art. 90-91 ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały jednak zastosowania. Nie ulegnie bowiem zmianie stopień wykorzystania nieruchomości do celów działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 90a ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nieruchomości będą nadal wykorzystywane w całości do czynności podlegających opodatkowaniu. Jak wskazano powyżej wynajem nieruchomości przez spółkę cywilną będzie stanowił odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i będzie podlegał opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z tych samych względów nie ulegnie zmianie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 91 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Nie nastąpi wszakże zmiana sposobu wykorzystania nieruchomości i usługi świadczone przy wykorzystaniu nieruchomości będą w dalszym ciągu czynnościami opodatkowanymi.

Do opisanego zdarzenia przyszłego nie znajdzie też zastosowania przepis art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług dotyczący uznania za dostawę towarów nieodpłatnego przekazania towarów należących do podatnika, ponieważ przepis ten wymaga by przekazanie to nastąpiło na cele osobiste podatnika lub jego pracowników. Tymczasem, zgodnie z powyższym opisem zdarzenia przyszłego działalność gospodarcza w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług będzie kontynuowana (w postaci wynajmu prowadzonego przez spółkę cywilną) i nieruchomości wycofane z ewidencji środków trwałych nadal będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Tym samym w omawianym przypadku nie może być mowy o dostawie towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług poprzez przekazanie nieruchomości na cele osobiste podatnika.

Uwzględniając powołane powyżej przepisy, zdaniem Wnioskodawcy, czynność związana z wycofaniem nieruchomości z ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej – w związku z ponownym wprowadzeniem tych nieruchomości do ewidencji środków trwałych w spółce cywilnej prowadzonej z udziałem Wnioskodawcy i kontynuowaniem z wykorzystaniem tych nieruchomości działalności związanej z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług - nie spowoduje powstania obowiązku dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego w stosunku do nieruchomości ani nie będzie stanowiła czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 s. 1, z późn. zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatnie z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Natomiast zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywane jest na rzecz podmiotów i na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, pod warunkiem, że przysługiwało prawo do odliczania podatku naliczonego.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym – jak wynika z § 2 tego samego artykułu – czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego wynajmu.

Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym najem nieruchomości, stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej, wykorzystuje nieruchomości własne lub w użytkowaniu wieczystym, które obejmują działki gruntu oraz posadowione na nich budynki i budowle, a także samodzielne lokale, wprowadzone do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy. Nieruchomości te stanowią współwłasność Wnioskodawcy na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej. Wnioskodawca dokonuje odpisów amortyzacyjnych od ww. budynków, budowli i lokali na podstawie odnośnych przepisów. W zakresie podatku od towarów i usług Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do ww. nieruchomości.

W ramach ww. nieruchomości wprowadzonych do ewidencji środków trwałych jednoosobowej działalności gospodarczej występują dwie kategorie nieruchomości:

nieruchomości wykorzystywane do działalności opodatkowanej VAT polegającej na wynajmie nieruchomości w całości na rzecz osób trzecich na podstawie odpłatnych umów najmu zawartych przez Wnioskodawcę, które przewidują miesięczne rozliczanie czynszu najmu,
nieruchomości wykorzystywane na użytek własny jednoosobowej działalności gospodarczej do pozostałej odpłatnej działalności stanowiącej działalność opodatkowaną VAT.

Wycofaniu z ewidencji środków trwałych jednoosobowej działalności gospodarczej podlegać będą tylko nieruchomości opisane w lit. A powyżej. Nieruchomości opisane w lit. B powyżej pozostaną w majątku jednoosobowej działalności gospodarczej na dzień przekształcenia i tym samym wejdą do majątku spółki przekształconej w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością.

Za zastosowaniem powyższego rozwiązania przemawiają względy ochrony majątku Wnioskodawcy w związku z przekształceniem jednoosobowej działalności gospodarczej spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością oraz ewentualnego dopuszczenia przez Wnioskodawcę sukcesorów do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Ponadto, intencją Wnioskodawcy jest organizacyjne oddzielnie działalności opisanych w lit. A i B powyżej.

W związku z powyższym planowany jest następujący przebieg transakcji:

nieruchomości opisane w lit. A powyżej zostaną wycofane z ewidencji środków trwałych jednoosobowej działalności gospodarczej w dniu poprzedzającym przekształcenie, który będzie ostatnim dniem miesiąca kalendarzowego (fakturę z tytułu czynszu najmu za ten miesiąc kalendarzowy Wnioskodawca wystawi w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej),
w ten sposób w dniu przekształcenia (który będzie pierwszym dniem kolejnego miesiąca kalendarzowego),
1. nieruchomości opisane w lit. A ani dotyczące ich umowy najmu nie zostaną objęte sukcesją, o której mowa w art. 584² § 1 Kodeksu spółek handlowych i nie wejdą w skład majątku spółki przekształconej spółka z ograniczoną odpowiedzialnością,
2. nieruchomości opisane w lit. A powyżej będą nadal stanowiły składnik majątku Wnioskodawcy i jego małżonki (na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej),
3. nieruchomości opisane w lit. A powyżej będą nadal stanowiły w całości przedmiot odpłatnego najmu między Wnioskodawcą a osobami trzecimi, stosownie do umów najmu opisanych w lit. A powyżej, które będą nadal obowiązujące,
w związku z przekształceniem Wnioskodawca zgłosi do CEiDG wniosek o wykreślenie jednoosobowej działalności gospodarczej, a także zgłosi zakończenie działalności VAT w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej - do czego jest zobowiązany zgodnie z przepisami prawa regulującymi przekształcenie jednoosobowej działalności gospodarczej w spółkę kapitałową,
następnie, po wyrejestrowaniu jednoosobowej działalności gospodarczej z CEiDG, Wnioskodawca i jego małżonka niezwłocznie zgłoszą w CEiDG podjęcie nowych jednoosobowych działalności gospodarczych,
Wnioskodawca i jego małżonka, w ramach podjętych nowych jednoosobowych działalności gospodarczych, zawrą umowę spółki cywilnej:
1. przedmiotem działalności spółki cywilnej będą w szczególności wynajem i dzierżawa nieruchomości,
2. spółka cywilna będzie niezwłocznie zarejestrowana jako czynny podatnik VAT,
3. własność lub prawo użytkowania wieczystego nieruchomości opisanych w lit. A powyżej, zostaną przez wspólników spółki cywilnej wniesione na własność do tej spółki jako wkład wspólników, łącznie z prawami z istniejących umów najmu o których mowa w lit. A powyżej,
4. nieruchomości opisane w lit. A powyżej zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych spółki cywilnej,
5. nieruchomości opisane w lit. A powyżej będą wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej w ramach spółki cywilnej polegającej na odpłatnym wynajmie tych nieruchomości w ramach istniejących umów najmu, o których mowa w lit. A powyżej,
6. wynajem przez spółkę cywilną nieruchomości, o których mowa w lit. A powyżej będzie stanowił działalność opodatkowaną VAT (spółka cywilna wystawi fakturę za czynsz najmu obejmujący miesiąc kalendarzowy rozpoczynający się w dniu przekształcenia i za kolejne okresy).

Natomiast nieruchomości opisane w lit. B powyżej zostaną objęte sukcesją, o której mowa w art. 584² § 1 Kodeksu spółek handlowych i wejdą w skład majątku spółki przekształconej -spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, gdzie będą nadal wykorzystywane do działalności opodatkowanej VAT prowadzonej przez tę spółkę.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy wycofanie nieruchomości z ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej Wnioskodawcy będzie obligowało Wnioskodawcę do dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego w stosunku do nieruchomości, w związku z którymi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, albo będzie stanowiło czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług - jeżeli nieruchomości te będą ponownie wprowadzone do ewidencji środków trwałych w spółce cywilnej prowadzonej z udziałem Wnioskodawcy.

W przedstawionym we wniosku opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że:

nieruchomości zostaną wycofane z ewidencji środków trwałych aktualnie prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej w dniu poprzedzającym przekształcenie, który będzie ostatnim dniem miesiąca kalendarzowego;

nieruchomości będą nadal stanowiły składnik majątku Wnioskodawcy i jego małżonki (na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej);

nieruchomości będą nadal stanowiły w całości przedmiot odpłatnego najmu między Wnioskodawcą a osobami trzecimi, stosownie do umów najmu, które będą nadal obowiązujące;

w związku z przekształceniem Wnioskodawca zgłosi do CEiDG wniosek o wykreślenie a także zgłosi zakończenie działalności VAT.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy w świetle powołanych powyżej przepisów prawa należy stwierdzić, że skoro po wycofaniu z majątku przedsiębiorstwa przedmiotowych nieruchomości, które będą nadal stanowiły w całości przedmiot odpłatnego najmu pomiędzy Wnioskodawcą a osobami trzecimi, a tym samym przedmiotowe nieruchomości będą w dalszym ciągu wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – to czynność wycofania przez Wnioskodawcę tych nieruchomości z ewidencji środków trwałych nie będzie rodziła żadnych konsekwencji w podatku od towarów i usług – nie będzie stanowiła dostawy towarów ani świadczenia usług.

Odnosząc się do kwestii korekty podatku naliczonego wskazać należy, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2−10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2−6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Zgodnie z art. 91 ust. 3 ustawy, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

W przypadku, gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty (art. 91 ust. 4 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

W świetle art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usług i jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty (art. 91 ust. 7a ustawy).

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, że miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do nieruchomości objętych pytaniem wniosku, które będą podlegały wycofaniu z ewidencji środków trwałych z obecnie prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej.

Z okoliczności sprawy wynika, że pomimo wycofania ww. nieruchomości z ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej nie zmieni się ich przeznaczenie w zakresie wykorzystywania tych nieruchomości do czynności opodatkowanych. Nieruchomości te będą zarówno przed ww. wycofaniem z ewidencji środków trwałych jak i po ich wycofaniu wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Jak wskazano powyżej wycofanie nieruchomości będących przedmiotem zapytania z ewidencji środków trwałych z jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy nie spowoduje, że dojdzie do przekazania ich na cele osobiste Wnioskodawcy, a zatem nie będzie mieć zastosowania art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT. W analizowanej sprawie nie ulegnie zmianie również prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku naliczonego dotyczące tych nieruchomości, ponieważ nie wystąpi zmiana sposobu wykorzystania tych nieruchomości. Jak wynika z okoliczności sprawy nieruchomości te w dalszym ciągu będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych, w dalszym ciągu będą przedmiotem opodatkowanego podatkiem VAT najmu.

W przedmiotowej sprawie nie dojdzie do zmiany przeznaczenia wynajmowanych nieruchomości bowiem przez cały czas będą one służyły czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT. Oznacza to, że Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dokonania korekty, o której mowa w art. 91 ustawy o VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu zawartego w opisie sprawy przedstawionym we wniosku, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Końcowo tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego, wydana interpretacja stanowi ochronę prawno podatkową tylko dla Wnioskodawcy, a nie dla Żony Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), ul. (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin