Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.175.2020.1.BJ
z 26 czerwca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 kwietnia 2020 r. (data wpływu 27 kwietnia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia będących przedmiotem leasingu samochodów osobowych, uznanych za środki trwałe Wnioskodawcy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia będących przedmiotem leasingu samochodów osobowych, uznanych za środki trwałe Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegającą obowiązkowi podatkowemu w podatku od osób prawnych od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Przewarzający przedmiot działalności Wnioskodawcy, wynikający z Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) stanowi „Leasing finansowy (PKD 64.91.Z)”. Natomiast pełny przedmiot działalności Wnioskodawcy obejmuje:

• Leasing finansowy (PKD 64.91.Z),
• Pozostałe formy udzielania kredytów (PKD 64.92.Z),
• Pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (PKD 64.99.Z),
• Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek (PKD 77.11.Z),
• Wynajem i dzierżawa pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKD 77.12.Z),
• Wynajem i dzierżawa maszyn i urządzeń budowlanych (PKD 77.32.Z),
• Sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów osobowych i furgonetek (PKD 45.11.Z),
• Sprzedaż hurtowa i detaliczna pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKD 45.19.Z),
• Sprzedaż hurtowa maszyn wykorzystywanych w górnictwie, budownictwie oraz inżynierii lądowej i wodnej (PKD 46.63.Z),
• Sprzedaż hurtowa maszyn i urządzeń rolniczych oraz dodatkowego wyposażenia (PKD 46.61.Z).
  
  

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zawiera m.in. umowy leasingu operacyjnego w rozumieniu art. 17b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, na podstawie których, jako finansujący, nabywa i oddaje do korzystania samochody osobowe.

Przedmiotowe samochody osobowe stanowią środki trwałe Wnioskodawcy w rozumieniu art. 16a Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm. dalej: „Ustawa o CIT”), w związku z czym Wnioskodawca dokonuje odpisów amortyzacyjnych od ich wartości początkowej. Przy czym w niektórych przypadkach wartość początkowa samochodu stanowiącego przedmiot leasingu przekracza 150.000,00 zł. Wnioskodawca pragnie podkreślić, że część posiadanych przez niego leasingowanych samochodów osobowych została wprowadzona do ewidencji środków trwałych przed 31 grudnia 2018 r. (dalej: „Samochody osobowe 2018”) a część po tej dacie (dalej: „Samochody osobowe 2019”).

Do 31 grudnia 2018 r. Wnioskodawca amortyzował ww. samochody osobowe według stawki obniżonej do 1%, a dokonane odpisy amortyzacyjne zaliczał do kosztów uzyskania przychodów, z uwzględnieniem limitu wynikającego z art. 16 ust. 1 pkt 4 lit. b Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1036 z późn. zm., dalej: „Ustawa o CIT z 2018 r.”), tj. 20.000,00 euro. Od dnia 1 stycznia 2019 r. Wnioskodawca amortyzuje samochody osobowe według stawki 20%, zaś dokonane odpisy amortyzacyjne zalicza do kosztów uzyskania przychodów bez uwzględniania limitu określonego w art. 16 ust. 1 pkt 4 lit. b Ustawy o CIT, tj. 150.000,00 zł. Poprawność takiego sposobu rozliczania kosztów amortyzacji samochodów osobowych (zarówno Samochodów osobowych 2018 jak i Samochodów osobowych 2019) Wnioskodawcy została potwierdzona w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowe Informacji Skarbowej z 4 lutego 2020 r. (Znak: 0111-KDIB2-1.4010.512.2019.1.AT).

W przyszłości Wnioskodawca planuje sprzedawać samochody osobowe obecnie oddawane w leasing. W związku ze zmianą przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych od 1 stycznia 2019 r. u Wnioskodawcy powstały wątpliwości w zakresie ustalenia wysokości kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia samochodów osobowych 2018 oraz samochodów osobowych 2019.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca począwszy od 1 stycznia 2019 r. był i jest uprawniony do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu (i) odpłatnego zbycia Samochodów osobowych 2018 z uwzględnieniem limitu odpisów amortyzacyjnych, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 ze zm., dalej: „Ustawa o CIT”), oraz (ii) z tytułu odpłatnego zbycia Samochodów osobowych 2019 zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b w związku z art. 16 ust. 5i Ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, począwszy od 1 stycznia 2019 r. jest i będzie on uprawniony do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia (i) Samochodów osobowych 2018 zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 ze zm., dalej: „Ustawa o CIT”), oraz (ii) Samochodów osobowych 2019 zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b w związku z art. 16 ust. 5i Ustawy o CIT, tj. w kwocie odpowiadającej wydatkom na nabycie samochodów pomniejszonej o sumę odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej aut dokonanych z uwzględnieniem limitu 20.000,00 euro per auto obowiązującego do końca 2018 r.

Innymi słowy, począwszy od 1 stycznia 2019 r. Wnioskodawca ma prawo zaliczyć całą niezamortyzowaną wartość początkową zbywanych samochodów osobowych do kosztów uzyskania przychodów.

Co do zasady, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT. Jednocześnie, w myśl art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Jak wynika z art. 16 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT z 2018 r. a także z art. 16 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT z 2019 r., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

-wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Z kolei w myśl art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, amortyzacji podatkowej podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania m.in. środki transportu oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 Ustawy o CIT.

Należy podkreślić, że w przypadku środków trwałych stanowiących samochody osobowe, odpisy amortyzacyjne podlegały i podlegają ograniczeniom. W przypadku odpisów amortyzacyjnych dokonywanych do 31 grudnia 2018 r. zastosowanie miały ograniczenia przewidziane w art. 16 ust. 1 pkt 4 Ustawy o CIT z 2018 r. W myśl tego przepisu nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość:

1. 30 000 euro - w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem elektrycznym lub
2. 20 000 euro - w przypadku pozostałych samochodów osobowych.
   
   

Natomiast w przypadku odpisów amortyzacyjnych dokonywanych po 1 stycznia 2019 r. do kosztów uzyskania przychodów można było zaliczyć odpisy amortyzacyjne z uwzględnieniem ograniczeń przewidzianych w art. 16 ust. 1 pkt 4 Ustawy o CIT.

W myśl tego przepisu nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej kwotę:

1. 225 000 zł - w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem elektrycznym lub
2. 150 000 zł - w przypadku pozostałych samochodów osobowych.
   
   

Jednocześnie należy zauważyć, że z nowego art. 16 ust. 5b Ustawy o CIT wynika, że przepisu art. 16 ust. 1 pkt 4 Ustawy o CIT nie stosuje się do odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, jeżeli ten samochód został oddany przez podatnika do odpłatnego używania na podstawie umowy leasingu, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, a oddawanie w odpłatne używanie na podstawie takiej umowy stanowi przedmiot działalności podatnika. Powyższe oznacza, że Wnioskodawca, jako leasingodawca, począwszy od dnia 1 stycznia 2019 r. jest uprawniony do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej samochodów osobowych w pełnej wysokości.

Dodatkowo zgodnie z brzmieniem art. 16 ust. 5i Ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia nabytego uprzednio samochodu osobowego będącego środkiem trwałym są wydatki na jego nabycie, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, w części nieprzekraczającej odpowiednio kwot, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 4 Ustawy o CIT, po pomniejszeniu tych wydatków o sumę odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia tego samochodu zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie natomiast z art. 16 ust 5j Ustawy o CIT przytoczony wyżej art. 16 ust. 5i nie ma zastosowania przy ustalaniu kosztu uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia samochodu osobowego, jeżeli ten samochód został uprzednio oddany przez podatnika do odpłatnego używania na podstawie umowy leasingu, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, a oddawanie w odpłatne używanie na podstawie takiej umowy stanowi przedmiot działalności podatnika.

Należy jednak podkreślić, że przepisy art. 16 ust. 5i-j Ustawy o CIT znajdą zastosowanie wyłącznie względem Samochodów osobowych 2019, ponieważ zgodnie z przepisem przejściowym, tj. art. 9 Ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 poz. 2159) art. 16 ust. 5i ustawy o CIT stosuje się do samochodów osobowych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych po dniu 31 grudnia 2018 r. W konsekwencji również przepis art. 16 ust. 5j odnoszący się do art. 16 ust. 5i może znaleźć zastosowanie wyłącznie do samochodów osobowych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych po dniu 31 grudnia 2018 r. (tj. do samochodów osobowych 2019).

Reasumując, data wprowadzenia samochodu osobowego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawych jest istotna dla podatkowego rozliczenia dochodu z późniejszej sprzedaży samochodu będącego przedmiotem takiej umowy, ponieważ decyduje ona o tym, do których samochodów osobowych przepisy art. 16 ust. 5i-j Ustawy o CIT znajdą zastosowanie.

Mając powyższe na uwadze, począwszy od 1 stycznia 2019 r. Wnioskodawca, sprzedając Samochód osobowy 2018, będzie mógł ustalić koszt uzyskania przychodów odpowiadający wydatkom na nabycie auta pomniejszonym o sumę odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej samochodu osobowego ustalonych zgodnie z ustawą o CIT z 2018 r. (odpisy amortyzacyjne dokonywane do 31 grudnia 2018 r. z uwzględnieniem limitu 20.000,00 euro) i odpowiednio ustawą o CIT (odpisy amortyzacyjne dokonywane od 1 stycznia 2019 r. bez uwzględniania limitu 150.000,00 zł).

Z kolei w przypadku sprzedaży Samochodu osobowego 2019, Wnioskodawca będzie mógł ustalić koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b w związku z art. 16 ust. 5i ustawy o CIT. Obliczony w ten sposób koszt uzyskania przychodów będzie równy sumie wydatków na nabycie auta pomniejszonych o sumę odpisów amortyzacyjnych obliczonych zgodnie z art. 16 ust. 5b Ustawy o CIT (tj. bez uwzględniania limitu 150.000,00 zł).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Stosownie do art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.