Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.387.2020.2.KK
z 30 czerwca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2020 r. (data wpływu 19 maja 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 czerwca 2020 r. (data wpływu 26 czerwca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania przekazania w formie nieodpłatnego użyczenia mienia w postaci infrastruktury informatycznej na rzecz Stowarzyszenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania przekazania w formie nieodpłatnego użyczenia mienia w postaci infrastruktury informatycznej na rzecz Stowarzyszenia. Wniosek został uzupełniony pismem z 23 czerwca 2020 r. (data wpływu 26 czerwca 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 16 czerwca 2020 r. znak 0111-KDIB3-2.4012.387.2020.1.KK.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina wraz z partnerami - jednostkami samorządu terytorialnego w 2015 r. zrealizowały projekt pn. „…” („projekt”). Przez infrastrukturę informatyczną rozumie się budowę sieci światłowodowej szerokopasmowej (szkieletowej) oraz sieci dystrybucyjnej.

Projekt stanowił kompleksową inwestycję zmierzającą do poprawy infrastruktury informatycznej poprzez umożliwienie szerokopasmowego dostępu do Internetu mieszkańcom gmin w powiatach c., k., m. oraz zlokalizowanym na ich terenie przedsiębiorstwom i instytucjom.

Projekt obejmował wykonanie systemu łączności światłowodowej wzdłuż istniejących dróg publicznych na terenie trzech powiatów: c., k., m. i miasta C. pomiędzy urzędami gminnymi i starostwami wraz z infrastrukturą teletechniczną oraz centrum zarządzania i dystrybucji siecią.

Liderem projektu była gmina miasto C., a partnerami 30 jednostek samorządu terytorialnego tj. Miasto 1, Miasto 2, Miasto 3, Miasto 4, Miasto i Gmina 5, Miasto i Gmina 6, Miasto i Gmina 7., Gmina 8, Gmina 9, Gmina 10, Gmina 11, Gmina 12, Gmina 13, Gmina 14, Gmina 15, Gmina 16, Gmina 17, Gmina 18, Gmina 19, Gmina 20, Gmina 21, Gmina 22, Gmina 23, Gmina 24, Gmina 25, Gmina 26, Gmina 27, Gmina 28, Gmina 29, Gmina 30.

Gminie nie przysługiwało prawo do dokonania odliczeń podatku VAT przy realizacji ww. projektu, w zakresie, w jakim towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Potwierdzeniem powyższego była interpretacja podatkowa z dnia 30 lipca 2010 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (znak: IBPP4/443-958/10/EJ).

Po zakończeniu realizacji projektu, z uwagi na ilość podmiotów - jednostek samorządu terytorialnego (właścicieli infrastruktury) podmioty te utworzyły Stowarzyszenie … („stowarzyszenie”). Członkami stowarzyszenia są wyłącznie ww. uczestnicy projektu. Stowarzyszenie jest dobrowolnym zrzeszeniem jednostek samorządu terytorialnego.

Zadaniem stowarzyszenia jest zarządzanie infrastrukturą informatyczną wytworzoną w ramach projektu na potrzeby lokalnej administracji publicznej - jednostek samorządu terytorialnego uczestniczących w projekcie, w tym utrzymywanie łączności między tymi jednostkami, oraz poprzez usługę hotspot adresowaną do mieszkańców wyłącznie w zakresie udostępnienia im usług administracji elektronicznej (usługa hotspot jest ograniczona do stron i usług administracji publicznej). Stowarzyszenie utrzymuje również trwałość projektu, w tym odpowiada za bieżące usuwanie usterek i awarii występujących na wykonanej infrastrukturze.

Stowarzyszenie wykonuje powierzone mu zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, posiada osobowość prawną oraz zostało wpisane do KRS.

Obecnie planowane jest poszerzenie zakresu zadań stowarzyszenia poprzez powierzenie stowarzyszeniu roli zastępczego, „hurtowego” operatora infrastruktury (OI) z możliwością odpłatnego wydzierżawiania niewykorzystanej na potrzeby jednostek samorządów terytorialnego części zasobów infrastruktury podmiotom telekomunikacyjnym (stowarzyszenie nie będzie świadczyło usług na rzecz odbiorców końcowych/indywidualnych: mieszkańców ani firm). Z tego tytułu stowarzyszenie będzie uzyskiwać przychody z czynszu dzierżawy.

W celu wykonywania poszerzonego zakresu powierzonych mu zadań stowarzyszenie zostanie przez swoich członków wyposażone w mienie, tj. infrastrukturę informatyczną wytworzoną w ramach projektu. Wyposażenie stowarzyszenia w ww. mienie nastąpi na zasadzie nieodpłatnego użyczenia.

Powyższe nieodpłatne przekazanie stowarzyszeniu mienia celem wykonywania powierzonych mu zadań nie zmieni założenia, na jakim oparty był projekt, dotyczącego tego, że jednostki samorządu terytorialnego będące beneficjentami projektu, i zarazem członkami stowarzyszenia, nie będą (bez względu na rodzaj podmiotu zarządzającego) świadczyły odpłatnych usług z wykorzystaniem wybudowanej infrastruktury. Oddanie tej infrastruktury stowarzyszeniu w nieodpłatne użyczenie czyni, że jednostki samorządu terytorialnego zachowają własność inwestycji wytworzonej w ramach projektu, a same nie będą prowadziły czynności opodatkowanej podatkiem VAT (np. sprzedaży Internetu czy dzierżawy łącz światłowodowych operatorom telekomunikacyjnym).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 23 czerwca 2020 r):

Czy planowane przekazanie stowarzyszeniu przez jego członka - Gminę mienia w postaci infrastruktury informatycznej wytworzonej w ramach projektu w formie nieodpłatnego użyczenia stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a co za tym idzie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Przekazanie Stowarzyszeniu przez jego członka - Gminę mienia w postaci infrastruktury informatycznej wytworzonej w ramach projektu w formie nieodpłatnego użyczenia nie stanowi odpłatnego świadczenia usług, w tym również nie stanowi odpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług za odpłatne świadczenie usług uznaje się również użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Warunkiem uznania czynności wymienionych w tym przepisie za podlegające opodatkowaniu odpłatne świadczenie usług jest to, aby podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia towarów/usług.

W niniejszej sprawie warunek ten nie został spełniony.

Gminie nie przysługiwało bowiem prawo do dokonania odliczeń podatku VAT przy realizacji ww. projektu, w zakresie, w jakim towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Potwierdzeniem powyższego jest interpretacja podatkowa z 30 lipca 2010 r.

Stan faktyczny, leżący u podstaw wydania ww. interpretacji podatkowej, nie różni się w istotny sposób od stanu faktycznego przedstawionego w niniejszym wniosku. Jedyna różnica dotyczy tego, że jednostki samorządu terytorialnego realizujące projekt po jego zakończeniu powołały do życia stowarzyszenie, zamiast pierwotnie zakładanego, wspomnianego we wniosku o wydanie interpretacji podatkowej z 2010 roku, związku międzygminnego.

Różnica ta jednak nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszego wniosku, tzn. niezależnie od tego, czy jednostki samorządu terytorialnego powołałyby do życia - jak przewidywano jeszcze w 2010 r. - związek międzygminny, czy też - do czego faktycznie doszło - stowarzyszenia - ocena prawna w przedmiocie niniejszego wniosku byłaby taka sama.

Istotne bowiem jest to, że Gmina nie świadczyła dotychczas ani nie będzie świadczyć w przyszłości - tj. po powierzeniu stowarzyszeniu nowych ww. zadań - odpłatnych usług z wykorzystaniem wybudowanej infrastruktury, czyli nie będzie wykonywała czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to – co do zasady – niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Ponadto w myśl art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy wskazuje, że opodatkowaniu podlega jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności m.in. do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie.

Analizując treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy należy zauważyć, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy tego przepisu, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów.

W konsekwencji należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług (ewentualnie nieodpłatne zrównane z odpłatnym świadczeniem), jednak aby takie czynności podlegały opodatkowaniu muszą być one wykonywane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Wyjaśnić ponadto należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zakres działania gminy, jako organu władzy publicznej, został uregulowany w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713, z późn. zm.), i jak wynika z zawartych tam przepisów ma on złożony charakter. Główną i dominującą sferę działalności gmin stanowi realizacja szeroko rozumianych zadań o charakterze publicznym, w których skład wchodzą zadania własne gminy (art. 7 ust. 1) oraz zadania zlecone (art. 8 ust. 1), należące do właściwości innych organów państwowych. Gminy mogą prowadzić również działalność gospodarczą, wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej (art. 9 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym), z tytułu której są podatnikami podatku od towarów i usług. Zasadniczym przedmiotem działalności gminy są jednak czynności wykonywane w charakterze podmiotu prawa publicznego w celu sprawowania władzy publicznej. Jest to szeroko rozumiana działalność nastawiona na zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej, którą tworzą mieszkańcy gminy. Do zakresu działania gminy należą zatem wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

W szczególności zadania własne obejmują sprawy działalności w zakresie telekomunikacji (art. 7 ust. 1 pkt 3a cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Natomiast przepis art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz.U. 2019 r., poz. 2410 z późn. zm.) stanowi, że jednostka samorządu terytorialnego może w celu zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej budować lub eksploatować infrastrukturę telekomunikacyjną i sieci telekomunikacyjne oraz nabywać prawa do infrastruktury telekomunikacyjnej i sieci telekomunikacyjnych.

W myśl art. 3 ust. 4 ww. ustawy, działalność, o której mowa w ust. 1, należy do zadań własnych o charakterze użyteczności publicznej jednostki samorządu terytorialnego.

Zgodnie z art. 49 ust. 3 ww. ustawy, regionalna sieć szerokopasmowa jest inwestycją celu publicznego w rozumieniu ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. 2020 r., poz. 65).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina wraz z partnerami – jednostkami samorządu terytorialnego w 2015 r. zrealizowały projekt pn. „…” („projekt”). Przez infrastrukturę informatyczną rozumie się budowę sieci światłowodowej szerokopasmowej (szkieletowej) oraz sieci dystrybucyjnej. Projekt stanowił kompleksową inwestycję zmierzającą do poprawy infrastruktury informatycznej poprzez umożliwienie szerokopasmowego dostępu do internetu mieszkańcom gmin w powiatach C., K., M. oraz zlokalizowanym na ich terenie przedsiębiorstwom i instytucjom. Projekt obejmował wykonanie systemu łączności światłowodowej wzdłuż istniejących dróg publicznych na terenie trzech powiatów pomiędzy urzędami gminnymi i starostwami wraz z infrastrukturą teletechniczną oraz centrum zarządzania i dystrybucji siecią. Po zakończeniu realizacji projektu z uwagi na ilość podmiotów – jednostek samorządu terytorialnego (właścicieli infrastruktury) podmioty te utworzyły Stowarzyszenie do spraw Rozwoju Społeczeństwa Informacyjnego Subregionu Północnego Województwa („stowarzyszenie”). Członkami stowarzyszenia są wyłącznie ww. uczestnicy projektu. Stowarzyszenie jest dobrowolnym zrzeszeniem jednostek samorządu terytorialnego. Zadaniem Stowarzyszenia jest zarządzanie infrastrukturą informatyczną wytworzoną w ramach projektu na potrzeby lokalnej administracji publicznej - jednostek samorządu terytorialnego uczestniczących w projekcie.

Obecnie planowane jest poszerzenie zakresu zadań Stowarzyszenia przez powierzenie Stowarzyszeniu roli zastępczego „hurtowego” operatora infrastruktury (OI) z możliwością odpłatnego wydzierżawiania niewykorzystanej na potrzeby jednostek samorządów terytorialnego części zasobów infrastruktury podmiotom telekomunikacyjnym. Z tego tytułu Stowarzyszenie będzie uzyskiwać przychody z czynszu dzierżawy. W celu wykonywania poszerzonego zakresu powierzonych mu zadań stowarzyszenie zostanie przez swoich członków wyposażone w mienie, tj. infrastrukturę informatyczną wytworzoną w ramach projektu. Wyposażenie stowarzyszenia w ww. mienie nastąpi na zasadzie nieodpłatnego użyczenia.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy planowane przekazanie Stowarzyszeniu przez jego członka – Gminę mienia w postaci infrastruktury informatycznej wytworzonej w ramach projektu w formie nieodpłatnego użyczenia stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a co za tym idzie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

W celu wyjaśnienia wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności należy przywołać przepis art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145), zwanej dalej k.c., w myśl którego, przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Zatem umowa użyczenia jest z natury umową nieodpłatną. Umowa użyczenia nie przenosi własności rzeczy. Powyższe oznacza, że oddanie do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia jest nieodpłatnym świadczeniem usług.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że zakres aktywności podejmowanej przez jednostkę samorządu terytorialnego należy interpretować w perspektywie ogólnej zasady, tj. że ich realizacja ma służyć zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców gminy. Obowiązywanie tej zasady powoduje, że w ocenie tutejszego organu, każde działanie podejmowane przez jednostki w imieniu własnym, na własną odpowiedzialność i finansowane z budżetu jednostek, a dotyczące mienia gminy, należy uznać za działanie publiczne, służące zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej, które jest wykonywane przez jednostkę samorządu terytorialnego jako zadanie własne, w ramach władztwa publicznego.

Zatem czynności wynikające z zadań własnych, nałożonych odrębnymi przepisami, realizowane w ramach reżimu publicznoprawnego, z tytułu których gmina nie uzyskuje wpływów, pozostają poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Są one bowiem realizowane przez gminę poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a gmina realizując te czynności, nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT, zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że z efektów projektu będzie korzystać Stowarzyszenie. Jak wynika z treści wniosku, Gminie nie przysługiwało prawo do dokonania odliczeń podatku VAT przy realizacji ww. projektu. Nieodpłatne przekazanie Stowarzyszeniu mienia celem wykonywania powierzonych mu zadań nie zmieni założenia, na jakim oparty był projekt, dotyczący tego, że jednostki samorządu terytorialnego będące beneficjentami projektu, i zarazem członkami Stowarzyszenia, nie będą (bez względu na rodzaj podmiotu zarządzającego) świadczyły odpłatnych usług z wykorzystaniem wybudowanej infrastruktury. Oddanie tej infrastruktury stowarzyszeniu w nieodpłatne użyczenie czyni, że jednostki samorządu terytorialnego zachowają własność inwestycji wytworzonej w ramach projektu, a same nie będą prowadziły czynności opodatkowanej podatkiem VAT (np. sprzedaży Internetu czy dzierżawy łącz światłowodowych operatorom telekomunikacyjnym).

Mając na uwadze powyższe, w kontekście niniejszej sprawy należy stwierdzić, że wykonywana przez Wnioskodawcę ww. czynność, tj. nieodpłatne przekazanie mienia w postaci infrastruktury informatycznej wytworzonej w ramach projektu w formie nieodpłatnego użyczenia realizowane jest poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Gmina realizując te czynności nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Tym samym nieodpłatne przekazanie przez Gminę mienia w postaci infrastruktury informatycznej na podstawie umowy użyczenia na rzecz Stowarzyszenia, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.