Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDWL.4011.9.2020.2.TW
z 3 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2020 r. (data wpływu 19 maja 2020 r.), uzupełnionym w dniu 15 czerwca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania środków pieniężnych z towarzystwa ubezpieczeniowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania środków pieniężnych z towarzystwa ubezpieczeniowego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym pismem z dnia 3 czerwca 2020 r. nr 0112-KDWL.4011.9.2020.1.TW wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 5 czerwca 2020 r.

Wniosek uzupełniono w dniu 15 czerwca 2020 r. (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 9 czerwca 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu xx marca 1998 r. Wnioskodawca zawarł z (…) S.A., umowę ubezpieczenia obejmującą ubezpieczenie podstawowe na dożycie do 60 roku życia (suma ubezpieczenia 35.000 zł) oraz ubezpieczenia dodatkowe: z tytułu trwałego inwalidztwa wskutek nieszczęśliwego wypadku (suma ubezpieczenia 80.000 zł) i z tytułu śmierci wskutek nieszczęśliwego wypadku (suma ubezpieczenia 40.000 zł). Umowa została oznaczona numerem (…).

Zgodnie z umową, w przypadku dożycia przez Wnioskodawcę do dnia xx marca 2020 r, ubezpieczyciel zobowiązał się do wypłaty sumy świadczenia podstawowego (35.000 zł) powiększonego o Premię Nadzwyczajną z zysku od zainwestowanych rezerw matematycznych. Datą ważności xx marca 2020 r. zostały objęte także umowy dodatkowe. Składki półroczne z tytułu powyższej umowy ubezpieczenia miały być opłacane przez 22 lata. Składki opłacano do końca 2011 r. Łącznie na konto ubezpieczyciela wpłacono kwotę 31.282,18 zł, w tym z tytułu ubezpieczenia podstawowego kwotę 26.569,20 zł i z tytułu ubezpieczeń dodatkowych kwotę 4.712,98 zł.

Kwota opłacanych składek była corocznie zwiększana, zgodnie z propozycją Ubezpieczyciela o ustalony przez Ubezpieczyciela wskaźnik indeksacyjny. Zgodnie z Ogólnymi Warunkami Ubezpieczenia, jeżeli wskaźnik inflacji był mniejszy niż 5% wówczas wskaźnik indeksacyjny wynosił 5%. W przeciwnym wypadku wskaźnik indeksacyjny był równy wskaźnikowi inflacji zaokrąglonemu do pełnego procenta w górę. W efekcie opłacania wyższych składek co roku następował wzrost sumy ubezpieczeń dodatkowych. Ubezpieczenie podstawowe pozostawało bez zmian (suma ubezpieczenia na dożycie nie była indeksowana).

Nadwyżki składki na ubezpieczenie podstawowe, powstałe w wyniku opłacenia składki podwyższonej o wskaźnik indeksacyjny, były inwestowane.

Nadwyżki składki i przysługujące zyski z inwestycji pomniejszone o opłaty administracyjne i ewentualne należności lub podatki, jeżeli były przewidziane przepisami prawa, tworzyły rachunek inwestycyjny indeksacji.

Ubezpieczyciel zarządzał rachunkiem inwestycyjnym indeksacji i stosował własną strategię inwestycyjną. Środki zgromadzone na rachunku inwestycyjnym indeksacji miały zwiększyć świadczenie podstawowe wypłacane na zakończenie umowy.

W 2012 r. z uwagi na pogorszenie swojej sytuacji finansowej, Wnioskodawca dokonał zmiany umowy na bezskładkową (wniosek o przekształcenie umowy na bezskładkową został złożony z datą xx marca 2012 r.). Umowa bezskładkowa zapewniła wypłatę świadczenia podstawowego bez konieczności opłacania składek. Przekształcenie umowy na bezskładkową spowodowało jednakże wygaśnięcie umów dodatkowych, obniżenie sumy ubezpieczenia na dożycie do kwoty 30.080,52 zł, utratę prawa do udziału w zysku i wygaśnięcie indeksacji. W dacie przekształcenia umowy na bezskładkową, kwota zgromadzona na rachunku inwestycyjnym indeksacji zwiększyła sumę ubezpieczenia na dożycie.

W dniu xx marca 2012 r. ubezpieczyciel wystawił szczegółową umowę ubezpieczenia podstawowego na dożycie (…) wskazującą sumę ubezpieczenia w kwocie 43.076,71 zł. Kwota ta powiększona o Premię Nadzwyczajną w kwocie 58,58 zł. została przelana na konto bankowe Wnioskodawcy, w związku z zakończeniem umowy nr (…), w dniu xx marca 2020 r.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że świadczenie wypłacone przez Ubezpieczyciela po zakończeniu umowy (suma ubezpieczenia podstawowego oraz Premia Nadzwyczajna) nie pochodziło z tytułu inwestowania składki w Ubezpieczeniowe Fundusze Kapitałowe.

Ponadto Wnioskodawca podał, że umowa ubezpieczenia na dożycie wskazywała pierwotnie kwotę 35.000 zł, a po przekształceniu umowy w bezskładkową kwotę 43.076,71 zł, do wypłaty której, wraz z Premią Nadzwyczajną z zysku od zainwestowanych rezerw matematycznych, zobowiązał się Ubezpieczyciel w przypadku dożycia przez Wnioskodawcę do dnia xx marca 2020 r. Otrzymanie wskazanej w umowie pierwotnej sumy ubezpieczenia gwarantowało opłacanie składek w wysokości ustalonej przez Ubezpieczyciela. Składki te nie były inwestowane. Inwestowaniu podlegały nadwyżki składek powstałe w wyniku dobrowolnego opłacenia składki zwiększonej o wskaźnik indeksacji oraz przysługujące zyski z inwestycji, pomniejszone o opłaty administracyjne i podatki.

Zgodnie z art. 13 Ogólnych Warunków Ubezpieczenia wskaźnik indeksacyjny był zatwierdzany przez Ubezpieczyciela. Jeżeli wskaźnik inflacji był mniejszy od 5% to wskaźnik indeksacyjny wynosił 5%, w przeciwnym wypadku wskaźnik indeksacyjny był równy wskaźnikowi inflacji zaokrąglonemu do pełnego procenta w górę. Wskaźnik inflacji to wskaźnik wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych ogłaszany przez Prezesa GUS. Kwota opłacanych przez Wnioskodawcę składek w latach 1999-2011 była corocznie zwiększana, zgodnie z propozycją Ubezpieczyciela, o ustalony przez Ubezpieczyciela wskaźnik indeksacyjny. Umowa nie określała sposobu inwestowania składek ubezpieczeniowych – Ubezpieczyciel zarządzał rachunkiem inwestycyjnym indeksacji i stosował własną strategię inwestycyjną. Nadwyżki składek i zyski z inwestycji tworzyły rachunek inwestycyjny indeksacji. Środki na rachunku inwestycyjnym indeksacji nie były przeliczane na jednostki uczestnictwa w funduszu kapitałowym.

Wypłata z rachunku inwestycyjnego indeksacji, zgodnie z art. 13 ust. 5e) Ogólnych Warunków Ubezpieczenia, następowała w przypadku wykupu Umowy, jej wygaśnięcia w wyniku zaprzestania opłacania składek lub zamiany umowy na bezskładkową. Wysokość wypłaty z rachunku inwestycyjnego indeksacji nie była uzależniona od – aktualnej na dzień wypłaty – wyceny jednostek uczestnictwa w funduszu kapitałowym. Wysokość wypłaty z rachunku inwestycyjnego indeksacji uzależniona była od liczby miesięcy trwania indeksacji. Aby uzyskać wypłatę 100% środków zgromadzonych na rachunku inwestycyjnym indeksacji trzeba było opłacać zwiększone składki przez ponad 60 miesięcy. Suma ubezpieczenia na życie nie podlegała indeksacji. Indeksacja nie stanowiła zmiany umowy (art. 13 ust. 1 pkt f Ogólnych Warunków Ubezpieczenia) i wygasała gdy umowa została zamieniona na umowę bezskładkową.

Zgodnie z art. 15 Ogólnych Warunków Ubezpieczenia umowa ubezpieczenia zamieniona na bezskładkową pozostawała w mocy bez konieczności opłacania dalszych składek, ale fakt zamiany umowy na bezskładkową powodował zmniejszenie sumy ubezpieczenia na dożycie, wygaśnięcie wszystkich umów dodatkowych, utratę prawa do udziału w zysku i wygaśnięcie indeksacji.

W 2012 r. Wnioskodawca dokonał zamiany umowy na bezskładkową. Kwota środków zgromadzonych na rachunku inwestycyjnym indeksacji zwiększyła sumę ubezpieczenia na dożycie. W dniu xx marca 2012 r. Ubezpieczyciel wystawił szczegółową umowę ubezpieczenia na dożycie wskazującą sumę ubezpieczenia podstawowego w kwocie 43.076,71 zł, zobowiązując się do wypłaty powyższej kwoty wraz z Premią Nadzwyczajną z zysku od zainwestowanych rezerw matematycznych. Premia Nadzwyczajna obliczana była na koniec każdego roku obrotowego Ubezpieczyciela, który rozpoczynał się nie wcześniej niż po upływie pierwszego roku obowiązywania umowy. Premia nadzwyczajna liczona była na podstawie rezerwy matematycznej z końca poprzedniego roku obrotowego i inwestowana w kolejnych latach zgodnie ze strategią inwestowania przyjętą przez Ubezpieczyciela. Premia Nadzwyczajna nie była przeliczana na jednostki uczestnictwa w funduszu kapitałowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy otrzymana przez Wnioskodawcę kwota 43.135,29 zł z tytułu ubezpieczenia na dożycie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
2. Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 1 jest twierdząca, to jaka jest podstawa opodatkowania i jaką stawkę podatku należy zastosować?
3. Czy otrzymana kwota ubezpieczenia na dożycie podlega wykazaniu w rocznym zeznaniu podatkowym PIT nawet jeżeli przysługuje zwolnienie od podatku?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Otrzymane ubezpieczenie na dożycie w kwocie 43.135,29 zł (w tym suma ubezpieczenia podstawowego w kwocie 43.076,71 zł oraz Premia Nadzwyczajna w kwocie 58,58 zł) nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.). Zgodnie z powyższym przepisem opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Art. 21 ust. 1 pkt 4 wskazuje, że wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych z wyjątkiem dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a.

Zawarta przez Wnioskodawcę umowa jest umową ubezpieczenia osobowego, zdefiniowaną w art. 805 § 2 Kodeksu cywilnego (t. j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 ze zm.). W zawartej umowie ubezpieczyciel zobowiązał się do wypłaty umówionej sumy pieniężnej (pierwotnie kwoty 35.000 zł, a po przekształceniu umowy na bezskładkową – kwoty 43.076,71 zł powiększonej o Premię Nadzwyczajną) w przypadku dożycia przez Wnioskodawcę do dnia xx marca 2020 r.

Zawarta przez Wnioskodawcę umowa ubezpieczenia na dożycie nie jest ubezpieczeniem związanym z funduszami kapitałowymi, o którym mowa w art. 24 ust. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 5a pkt 14) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, fundusze kapitałowe to fundusze inwestycyjne oraz fundusze zagraniczne, o których mowa w przepisach o funduszach inwestycyjnych oraz ubezpieczeniowe fundusze kapitałowe działające na podstawie przepisów o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, z wyjątkiem funduszy emerytalnych, o których mowa w przepisach o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych.

Ubezpieczeniowy fundusz kapitałowy, zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 50) ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (t. j. Dz. U. z 2019 r. poz. 381 ze zm.), w ubezpieczeniu na życie to wydzielony fundusz aktywów stanowiący rezerwę tworzoną ze składek ubezpieczeniowych, inwestowany w sposób określony w umowie ubezpieczenia.

Zawarta przez Wnioskodawcę umowa ubezpieczenia na dożycie wskazuje konkretną sumę ubezpieczenia, do wypłaty której zobowiązuje się Ubezpieczyciel (pierwotnie kwotę 35.000 zł, a po przekształceniu umowy na bezskładkową – kwotę 43.076,71 zł powiększoną o Premię Nadzwyczajną z zysku od zainwestowanych rezerw matematycznych). Otrzymanie wskazanej w umowie sumy ubezpieczenia gwarantowało opłacanie składek w wysokości pierwotnie ustalonej. Składki te nie były inwestowane. Inwestowaniu podlegały nadwyżki składek powstałe w wyniku dobrowolnego opłacenia składki zwiększonej o wskaźnik indeksacji oraz przysługujące zyski z inwestycji, pomniejszone o opłaty administracyjne i podatki. Umowa nie określała sposobu inwestowania składek ubezpieczeniowych – Ubezpieczyciel zarządzał rachunkiem inwestycyjnym indeksacji i stosował własną strategię inwestycyjną. Nadwyżki składek i zyski z inwestycji tworzyły rachunek inwestycyjny indeksacji. Środki na rachunku inwestycyjnym indeksacji nie były przeliczane na jednostki uczestnictwa w funduszu kapitałowym. Wypłata z rachunku inwestycyjnego indeksacji, zgodnie z art. 13 ust. 5e) Ogólnych Warunków Ubezpieczenia, następowała w przypadku wykupu Umowy, jej wygaśnięcia w wyniku zaprzestania opłacania składek lub zamiany umowy na bezskładkową. Wysokość wypłaty z rachunku inwestycyjnego indeksacji nie była uzależniona od – aktualnej na dzień wypłaty – wyceny jednostek uczestnictwa w funduszu kapitałowym. Wysokość wypłaty z rachunku inwestycyjnego indeksacji uzależniona była od liczby miesięcy trwania indeksacji.

Aby uzyskać wypłatę 100% środków zgromadzonych na rachunku inwestycyjnym indeksacji trzeba było opłacać zwiększone składki przez ponad 60 miesięcy. Suma ubezpieczenia na życie nie podlegała indeksacji. Indeksacja nie stanowiła zmiany umowy (art. 13 ust. 1 pkt f Ogólnych Warunków Ubezpieczenia) i wygasała gdy umowa została zamieniona na umowę bezskładkową.

Do zawartej przez Wnioskodawcę umowy ubezpieczenia na dożycie nie ma również zastosowania art. 24 ust. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten został wprowadzony do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dniem 18 października 2014 r. na podstawie art. 2 pkt 8c) ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1328). Przepis przejściowy, zawarty w art. 10 ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r, o której wyżej mowa, pozwala na zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie przepisów ustawy zmieniającej, do umów zawartych do dnia 17 października 2014 r. Umowa ubezpieczenia na dożycie została przez Wnioskodawcę zawarta w dniu xx marca 1998 r. i zmieniona na bezskładkową w dniu xx marca 2012 r. Do zawartej przez Wnioskodawcę umowy mają zatem zastosowanie przepisy art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do dnia 17 października 2014 r.

Ad 2.

Ustalenie podstawy opodatkowania i stawki podatku dla dochodu zwolnionego od podatku dochodowego od osób fizycznych jest bezcelowe.

Ad 3.

Otrzymana kwota ubezpieczenia na dożycie nie podlega wykazaniu w zeznaniu PIT.

Dochody zwolnione od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie podlegają wykazaniu w zeznaniu PIT. Wynika to z Broszury informacyjnej do zeznania PIT-36 o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku 2019, jaka ukazała się na stronie internetowej Ministerstwa Finansów. Na str. 7-8 broszury wymienione zostały przychody (dochody), których nie wykazuje się w zeznaniu. W punkcie 10 wymienione zostały przychody (dochody) zwolnione z opodatkowania na podstawie przepisów ustawy (z wyjątkiem art. 21 ust. 1 pkt 63a i 63b ustawy oraz wykazywanych w części D w przypadku obowiązku złożenia zeznania, tj. zwolnionych na podstawie art. 21 ust.1 pkt 148 ustawy).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 cytowanej ustawy jako źródła przychodów wymienił w pkt 7 kapitały pieniężne i prawa majątkowe, natomiast w pkt 9 inne źródła.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 omawianej ustawy, jednym ze źródeł przychodu są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

Za przychody z kapitałów pieniężnych – w myśl art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa się przychody z tytułu udziału w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 1c.

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 – zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy – uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Należy podkreślić, że użyte w konstrukcji art. 20 ust. 1 cytowanej ustawy sformułowanie „w szczególności” świadczy o przykładowym katalogu przychodów z innych źródeł. Oznacza to, że przychodami z innych źródeł są także inne przychody, niewymienione wprost w tym przepisie.

Tym samym uznaje się, że katalog ten nie jest katalogiem zamkniętym. W związku z tym, każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 omawianej ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a.
   
   

Zgodnie z brzmieniem art. 24 ust. 15 ww. ustawy, dochodem z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z umową ubezpieczenia zawartą na podstawie przepisów o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, w przypadku ubezpieczeń związanych z funduszami kapitałowymi, jest różnica między wypłaconą kwotą świadczenia a sumą składek wpłaconych do zakładu ubezpieczeń, które zostały przekazane na fundusz kapitałowy.

Natomiast stosownie do art. 24 ust. 15a cytowanej ustawy, dochodem z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z umową ubezpieczenia na życie lub dożycie, zawartą na podstawie odrębnych przepisów, w której świadczenie zakładu ubezpieczeń z tytułu dożycia jest:

1. ustalane na podstawie określonych indeksów lub innych wartości bazowych albo
2. równe składce ubezpieczeniowej powiększonej o określony w umowie ubezpieczenia wskaźnik

– jest różnica między wypłaconą kwotą świadczenia a składką wpłaconą do zakładu ubezpieczeń.

Zatem, treść art. 21 ust. 1 pkt 4 lit. b) omawianej ustawy wyklucza ze zwolnienia od podatku kwoty otrzymane m.in. z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z umową ubezpieczenia zawartą na podstawie przepisów o działalności ubezpieczeniowej, w przypadku ubezpieczeń związanych z funduszami kapitałowymi. Jak wynika jednak z przedstawionych przez Wnioskodawcę informacji, świadczenie wypłacone przez Ubezpieczyciela po zakończeniu umowy zawartej przez Wnioskodawcę (suma ubezpieczenia podstawowego oraz Premia Nadzwyczajna) nie pochodziło z tytułu inwestowania składki w Ubezpieczeniowe Fundusze Kapitałowe.

Tym samym w rozpatrywanej sprawie nie ma zastosowania art. 24 ust. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto zauważa się, że do dnia 17 października 2014 r. przepis art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazywał, że wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15.
   
   

Zmianę tego przepisu, poprzez dodanie do lit. b) wyłączenia ze zwolnienia dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15a, wprowadzono na mocy art. 2 pkt 8 lit. c) ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 1328). Zmiana weszła w życie 18 października 2014 r.

Z treści art. 10 ust. 1 tej ustawy wynika, że zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed 18 października 2014 r., stosuje się do dochodów uzyskanych z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z umową ubezpieczenia na życie lub dożycie, w której świadczenie zakładu ubezpieczeń jest ustalane na podstawie określonych indeksów lub innych wartości bazowych albo świadczenie jest równe składce ubezpieczeniowej powiększonej o określony w umowie ubezpieczenia wskaźnik, jeżeli umowa ta została zawarta do 18 października 2014 r. Jeżeli po dniu 31 grudnia 2014 r. umowa ta została zmieniona lub odnowiona, zwolnienia tego nie stosuje się do dochodów przypadających za okres od dnia zmiany lub odnowienia tej umowy; podatek, o którym mowa w art. 30a ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, określa się od tej części dochodów, jaka przypada na okres umowy po jej zmianie lub odnowieniu proporcjonalnie do całego okresu obowiązywania umowy.

Z kolei art. 10 ust. 2 ustawy zmieniającej wskazuje, że jeżeli wypłata dochodów z tytułu, o którym mowa w ust. 1, wynika z umów zawartych, zmienionych lub odnowionych od dnia 18 października 2014 r. do dnia 31 grudnia 2014 r., zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 18 października 2014 r., stosuje się do dnia 31 grudnia 2014 r., z tym że podatek, o którym mowa w art. 30a ust. 1 pkt 5a ustawy wymienionej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, określa się od tej części dochodów, jaka przypada na okres od dnia 1 stycznia 2015 r. proporcjonalnie do całego okresu obowiązywania umowy.

W konsekwencji należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że do zawartej przez niego umowy ubezpieczenia na dożycie nie ma zastosowania art. 24 ust. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten bowiem został wprowadzony do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dniem 18 października 2014 r., zaś przepis przejściowy, zawarty w art. 10 tej ustawy stanowi o zastosowaniu zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie przepisów ustawy zmieniającej, do umów zawartych do dnia 17 października 2014 r.

W związku z tym, że umowa ubezpieczenia na dożycie została zawarta przez Wnioskodawcę w dniu xx marca 1998 r. i zmieniona na bezskładkową w dniu xx marca 2012 r. – do zawartej przez Wnioskodawcę umowy mają zatem zastosowanie przepisy art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do dnia 17 października 2014 r.

Reasumując – wypłacone świadczenie w kwocie 43.135,29 zł z tytułu ubezpieczenia na dożycie (tj. 43.076,71 zł stanowiące sumę ubezpieczenia podstawowego oraz 58,58 zł Premię Nadzwyczajną) – jako niepochodzące z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z ubezpieczeniem związanym z funduszami kapitałowymi, stanowi przychód z innych źródeł zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który jednakże korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 tej ustawy. W konsekwencji, nie ustala się podstawy opodatkowania od wypłaconych świadczeń jak również występuje obowiązek wykazywania tego dochodu w rocznym zeznaniu podatkowym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.