Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.288.2020.5.AW
z 7 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2020 r. (data wpływu – 7 kwietnia 2020 r.) – uzupełnionym w dniu 24 czerwca 2020 r. (data wpływu) – o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów rat leasingowych uiszczanych na rachunek wirtualny (techniczny) stanowiący subkonto przypisane do rachunku rozliczeniowego przedsiębiorcy leasingowego, który widnieje na tzw. „białej liście” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów rat leasingowych uiszczanych na rachunek wirtualny (techniczny) stanowiący subkonto przypisane do rachunku rozliczeniowego przedsiębiorcy leasingowego, który widnieje na tzw. „białej liście”. Wniosek został uzupełniony w dniu 24 czerwca 2020 r. (data wpływu).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Opis stanu faktycznego:

W miesiącu styczniu 2020 r. i lutym 2020 r. Wnioskodawca zapłacił za faktury zgodnie z umową leasingu przelewem w kwotach, które z uwagi na ich charakter ciągły przekroczyły 15 000 PLN.

Rachunek bankowy wskazany przez dostawcę, na który Wnioskodawca dokonał zapłaty za zobowiązania nie znajduje się w wykazie podatników VAT, tj. na tzw. „białej liście” Podatników VAT.

Faktury nie zawierają adnotacji „mechanizm podzielonej płatności”, a usługa leasingu z uwagi na rodzaj (symbol PKWiU) nie jest wyszczególniona w załączniku Nr 15 do ustawy o VAT.

Rachunek, na który Wnioskodawca dokonał zapłaty jest rachunkiem wirtualnym i w jego ocenie nie spełnia wymogów określonych w art. 96b ust. 3 pkt 13 ustawy o VAT.

W świetle komunikatu na stronie podatki.gov.pl po wpisaniu w dacie przelewu numeru rachunku, na który Wnioskodawca dokonał zapłat, każdorazowo pojawił się komunikat: Wyszukiwany numer rachunku jest zgodny ze stosowanym wzorcem i pasuje do jednego z rachunków wyświetlonych na wykazie.

Podmiot, na rzecz którego Wnioskodawca zapłacił swoje zobowiązania jest ujęty w Wykazie podmiotów zarejestrowanych jako podatnik VAT, nadany mu został numer, za pomocą którego podmiot został zidentyfikowany na potrzeby podatku, tj. NIP, posiada status podatnika czynnego, nadany mu został REGON, posiada wpis w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Wnioskodawca nie złożył zawiadomienia do Naczelnika Urzędu Skarbowego o zapłacie faktur.

Wnioskodawca jako nabywca towarów i usług posiada status podatnika VAT czynnego, rachunek, z którego dokonałem zapłat jest na tzw. „białej liście” podatników, a wydatki, za które zapłacił są związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Opis stanu przyszłego:

Wnioskodawca zapłaci jako podatnik VAT czynny przelewem za faktury związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, które (każda z osobna) z uwagi na ich charakter ciągły przekroczy kwotę 15 000 PLN.

Na fakturach nie będzie widniała adnotacja „mechanizm podzielonej płatności” oraz usługa leasingu nie będzie wyszczególniona w załączniku Nr 15 do ustawy o VAT, bądź w innym załączniku, który zobowiąże Wnioskodawcę do dokonywania płatności (zobowiązania, należności dostawcy) kwoty wynikającej z faktur do zastosowania mechanizmu podzielonej płatności.

Rachunek wskazany przez dostawcę usługi, na który Wnioskodawca dokona zapłaty w jego ocenie nie spełnia wymogów określonych w art. 96b ust. 3 pkt 13 ustawy o VAT.

Wnioskodawca dokona zapłat na indywidualny (wirtualny) numer rachunku bankowego, który jest powiązany odpowiednio z rachunkiem głównym dostawcy ujawnionym na tzw. „białej liście”, gdyż na stronie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej podatki.gov.pl wpisując numer rachunku, na który wykona przelewy bankowe pojawi się komunikat: Wyszukiwany numer rachunku jest zgodny ze stosowanym wzorcem i pasuje do jednego z rachunków wyświetlonych na wykazie. Wspomniany komunikat pojawi się w przypadku wpisania (weryfikacji) rachunku do zapłaty za zobowiązania Wnioskodawcy w dniach przelewów.

Dostawca usługi leasingu, któremu Wnioskodawca zapłaci swoje zobowiązania będzie ujęty w Wykazie podmiotów zarejestrowanych jako podatnik VAT czynny (strona: podatki.gov.pl).

Wobec powyższego Wnioskodawca nie będzie wysyłał zawiadomień do Naczelnika Urzędu Skarbowego na druku ZAW-NR bądź na druku innym ustalonym przez Ministra Finansów .

W uzupełnieniu wniosku z dnia 23 czerwca 2020 r. (data wpływu – 24 czerwca 2020 r.) Wnioskodawca wskazał ponadto:

Wirtualny rachunek, o którym mowa w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest rachunkiem rozliczeniowym, o którym mowa w art. 49 ust. l pkt l ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo Bankowe. Służy do rozliczeń pomiędzy bankiem, a klientem (kontrahentem) banku.

Nie jest wykazany na tzw. „białej liście”, o której mowa w art. 96b ustawy o VAT, a aby nie ponieść konsekwencji podatkowych w zakresie podatku dochodowego, podatku VAT oraz odpowiedzialności z tytułu VAT, o której mowa w art. 117ba – Ordynacja Podatkowa wirtualny rachunek bankowy winien znajdować się na tzw. „białej liście”.

Dopiero Ministerstwo Finansów w wyjaśnieniach na stronie podatki.gov.pl, w odpowiedzi na zapytanie nr 24, informuje o posiadaniu przez kontrahenta rachunku wirtualnego, rachunków wirtualnych, które nie są zamieszczane w wykazie, ponieważ nie są to rzeczywiste rachunki rozliczeniowe zgłaszane do urzędu skarbowego lub do CEIDG.

Rachunek wirtualny, o którym mowa w opisie stanu faktycznego nie jest na tzw. „białej liście”, o której mowa w art. 96b ustawy o VAT.

Zgodnie z zaleceniem Ministerstwa Finansów, po przeszukaniu wykazu po numerze rachunku, na który Wnioskodawca dokonuje zapłat, tj. po wpisaniu numeru rachunku na który dokonał i dokonuje zapłat za zobowiązania każdorazowo wyświetla się komunikat: Wyszukiwany numer rachunku jest zgodny ze stosowanym wzorcem i pasuje do jednego z rachunków wyświetlonych na wykazie.

W świetle powyższego rachunek wirtualny, o którym mowa w opisie stanu faktycznego jest powiązany z rachunkiem rozliczeniowym (głównym), który jest zamieszczony w wykazie, o którym jest mowa w art. 96b ustawy o podatku od towarów i usług.

Ministerstwo Finansów w odpowiedzi na pytanie 24 strona podatki.gov.pl wyjaśnia, że po przeszukaniu wykazu polegającego na wpisaniu numeru rachunku wirtualnego wyświetlona informacja oznacza, że jest to rachunek danego podmiotu oraz ten rachunek jest powiązany z rachunkiem rozliczeniowym konkretnego podmiotu podając dane podmiotu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Pytanie do stanu faktycznego:

Czy zapłacone dostawcy w miesiącu styczniu 2020 r., lutym 2020 r. przelewem za usługi, na podstawie wystawionych faktur, wydatek określony w nich będzie kosztem uzyskania przychodu?

Pytanie do zdarzeń przyszłych:

Czy wydatki zapłacone przelewem na rachunek dostawcy w kwocie powyżej 15 000 PLN, w przypadku braku zawiadomienia do Naczelnika Urzędu Skarbowego będą kosztem uzyskania przychodu?

Czy Wnioskodawca nie poniesie solidarnej odpowiedzialności z tytułu VAT, o której mowa w art. 117 ba Ordynacja Podatkowa?

Niniejsza interpretacja dotyczy pytań Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Pytanie w zakresie podatku od towarów i usług zostaną rozpatrzone odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, zapłacone przelewem w miesiącu styczniu i lutym 2020 r. faktury na tzw. „rachunek wirtualny” nieuwidoczniony w „Wykazie” są kosztem uzyskania przychodu.

Zgodnie z komunikatem, że rachunek na który Wnioskodawca zapłacił w miesiącu styczniu, lutym b.r. (w dniu przelewu) zobowiązania jest zgodny ze stosowanym wzorcem i pasuje do jednego z rachunków wyświetlonych na wykazie oznacza, że Wnioskodawca nie poniesie odpowiedzialności w podatku dochodowym oraz nie będzie ciążyła na nim odpowiedzialność solidarna w VAT.

Mimo braku zawiadomień do Naczelnika Urzędu Skarbowego w przypadku zapłat za faktury, które:

• z uwagi na ich charakter ciągły przekroczyły 15 000 PLN,
• w dniu zapłaty każdorazowo po dokonaniu weryfikacji rachunku bankowego dostawcy usługi wyświetli się komunikat, że wyszukiwany numer rachunku jest zgodny ze stosowanym wzorcem i pasuje do jednego z rachunków wyświetlonych na wykazie,
  
  
  wydatki wg faktur przy spełnieniu warunków, o których mowa wyżej oraz w opisie w dz. G poz. 74 pkt 2 będą kosztem uzyskania przychodu, a zatem Wnioskodawca nie poniesie konsekwencji podatkowych przewidzianych w podatku dochodowym od osób fizycznych.
  

Nie poniesie również solidarnej odpowiedzialności w VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie przychodu, ewentualnie na zwiększenie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

• poniesiony wydatek musi mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na powstanie przychodu, lub mieć na celu zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
• wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 23 ust. 1 ustawy, wydatek musi być prawidłowo udokumentowany.

Jednocześnie, ciężar prawidłowego udokumentowania wydatku i wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a uzyskaniem (zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła) przychodów spoczywa na podatniku. To właśnie on musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności. Decydując się na poniesienie określonych wydatków musi sam dokonać oceny, czy wydatki, które poniósł, mają na celu uzyskanie przychodu albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, a następnie podjąć decyzję o ich ewentualnym zakwalifikowaniu do kosztów podatkowych.

Zauważyć należy, że zdefiniowanie celu osiągnięcia przychodu nie może być traktowane jedynie w kategoriach formalnych, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w przywołanym przepisie art. 22 ust. 1 ww. ustawy nie wymaga wykazania, że konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu. Możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku, jako kosztu uzyskania przychodów, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że poniesiony wydatek przysporzy mu spodziewanego przychodu lub przyczyni się do zabezpieczenia źródła przychodów.

Mocą art. 2 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 12 kwietnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1018) ustawodawca wprowadził w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych zmiany w art. 22p ust. 1 i ust. 2, które obowiązują od dnia 1 stycznia 2020 r.

I tak, stosowanie do art. 22p ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2020 r. – podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców:

1. została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego lub
2. została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, potwierdzonych fakturą, dokonanych przez dostawcę towarów lub usługodawcę zarejestrowanego na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny, lub
3. pomimo zawarcia na fakturze wyrazów: „mechanizm podzielonej płatności” zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o podatku od towarów i usług, została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności określonego w art. 108a ust. 1a tej ustawy.

W przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców została dokonana z naruszeniem ust. 1, podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą w tej części:

1. zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo
2. w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów – zwiększają przychody

• w miesiącu, w którym odpowiednio została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego albo został zlecony przelew albo płatność została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielnej płatności. (art. 22p ust. 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2020 r.).

Jednocześnie na mocy art. 2 pkt 2 lit. b) ww. nowelizacji, dodany został art. 22p ust. 4, zgodnie z którym – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2020 r. – przepisów ust. 1 pkt 2 i ust. 2 nie stosuje się, w przypadku gdy podatnik dokonujący płatności dokonał zapłaty należności przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, i złożył zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu.

Stosownie do art. 19 ustawy – Prawo przedsiębiorców, dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Zgodnie z treścią art. 96b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), Szef Krajowej Administracji Skarbowej prowadzi w postaci elektronicznej wykaz podmiotów:

1. w odniesieniu do których naczelnik urzędu skarbowego nie dokonał rejestracji albo które wykreślił z rejestru jako podatników VAT;
2. zarejestrowanych jako podatnicy VAT, w tym podmiotów, których rejestracja jako podatników VAT została przywrócona.

W myśl art. 96b ust. 2 ww. ustawy, wykaz jest udostępniany w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych w sposób umożliwiający sprawdzenie, w tym automatycznie, czy podmiot znajduje się w wykazie na wybrany dzień, przypadający nie wcześniej niż w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym podmiot jest sprawdzany. Dane tego podmiotu są udostępniane według stanu na wybrany dzień, z wyjątkiem danych, o których mowa w ust. 3 pkt 1-3, które są udostępniane według stanu na dzień sprawdzenia.

Wykaz zawiera następujące dane podmiotów, o których mowa w ust. 1:

1. firmę (nazwę) lub imię i nazwisko;
   
2. numer, za pomocą którego podmiot został zidentyfikowany na potrzeby podatku, jeżeli taki numer został przyznany;
   
   
   2a. status podmiotu:
   
   
   
   1. w odniesieniu do którego nie dokonano rejestracji albo który wykreślono z rejestru jako podatnika VAT,
      
   2. zarejestrowanego jako „podatnik VAT czynny” albo „podatnik VAT zwolniony”, w tym podmiotu, którego rejestracja została przywrócona;
      
      
      
3. numer identyfikacyjny REGON, o ile został nadany;
   
4. numer PESEL, o ile podmiot posiada;
   
5. numer w Krajowym Rejestrze Sądowym, o ile został nadany;
   
6. adres siedziby - w przypadku podmiotu niebędącego osobą fizyczną;
   
7. adres stałego miejsca prowadzenia działalności albo adres miejsca zamieszkania, w przypadku nieposiadania stałego miejsca prowadzenia działalności - w odniesieniu do osoby fizycznej;
   
8. imiona i nazwiska osób wchodzących w skład organu uprawnionego do reprezentowania podmiotu oraz ich numery identyfikacji podatkowej lub numery PESEL;
   
9. imiona i nazwiska prokurentów oraz ich numery identyfikacji podatkowej lub numery PESEL;
   
10. imię i nazwisko lub firmę (nazwę) wspólnika oraz jego numer identyfikacji podatkowej lub numer PESEL;
    
11. daty rejestracji, odmowy rejestracji albo wykreślenia z rejestru oraz przywrócenia zarejestrowania jako podatnika VAT;
    
12. podstawę prawną odpowiednio odmowy rejestracji, wykreślenia z rejestru oraz przywrócenia zarejestrowania jako podatnika VAT;
    
13. numery rachunków rozliczeniowych, o których mowa w art. 49 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe, lub imiennych rachunków w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której podmiot jest członkiem, otwartych w związku z prowadzoną przez członka działalnością gospodarczą - wskazanych w zgłoszeniu identyfikacyjnym lub zgłoszeniu aktualizacyjnym i potwierdzonych przy wykorzystaniu STIR w rozumieniu art. 119zg pkt 6 Ordynacji podatkowej (art. 96b ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług).
    

Z opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że:

• W miesiącu styczniu 2020 r. i lutym 2020 r. Wnioskodawca zapłacił za faktury dotyczące leasingu, które z uwagi na ich charakter ciągły przekroczyły 15 000 PLN;
• Wnioskodawca zapłaci jako podatnik VAT czynny przelewem za faktury związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, które (każda z osobna) z uwagi na ich charakter ciągły przekroczy kwotę 15 000 PLN;
• Faktury nie zawierają adnotacji „mechanizm podzielonej płatności”, a usługa leasingu z uwagi na rodzaj (symbol PKWiU) nie jest wyszczególniona w załączniku Nr 15 do ustawy o VAT, bądź w innym załączniku, który zobowiąże Wnioskodawcę do dokonywania płatności (zobowiązania, należności dostawcy) kwoty wynikającej z faktur do zastosowania mechanizmu podzielonej płatności;
• Rachunek, na który Wnioskodawca dokonał zapłaty jest rachunkiem wirtualnym;
• W świetle komunikatu na stronie podatki.gov.pl po wpisaniu w dacie przelewu numeru rachunku, na który Wnioskodawca dokonał zapłat, każdorazowo pojawił się komunikat: Wyszukiwany numer rachunku jest zgodny ze stosowanym wzorcem i pasuje do jednego z rachunków wyświetlonych na wykazie;
• Podmiot, na rzecz którego Wnioskodawca zapłacił swoje zobowiązania (Dostawca) jest ujęty w Wykazie podmiotów zarejestrowanych jako podatnik VAT (czynny), nadany mu został numer za pomocą którego podmiot został zidentyfikowany na potrzeby podatku, tj. NIP, posiada status podatnika czynnego, nadany mu został REGON, posiada wpis w Krajowym Rejestrze Sądowym;
• Wnioskodawca jako nabywca towarów i usług posiada status podatnika VAT czynnego, rachunek z którego dokonałem zapłat jest na tzw. „białej liście” podatników, a wydatki za które zapłacił są związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą;
• Wnioskodawca dokona zapłat na indywidualny (wirtualny) numer rachunku bankowego, który jest powiązany odpowiednio z rachunkiem głównym dostawcy ujawnionym na tzw. „białej liście”, gdyż na stronie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej podatki.gov.pl wpisując numer rachunku, na który wykona przelewy bankowe pojawi się komunikat: Wyszukiwany numer rachunku jest zgodny ze stosowanym wzorcem i pasuje do jednego z rachunków wyświetlonych na wykazie. Wspomniany komunikat pojawi się w przypadku wpisania (weryfikacji) rachunku do zapłaty za zobowiązania Wnioskodawcy w dniach przelewów.
• Wirtualny rachunek jest rachunkiem rozliczeniowym o którym mowa w art. 49 ust. l pkt l ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo Bankowe. Służy do rozliczeń pomiędzy bankiem, a klientem (kontrahentem) banku;
• Wirtualny rachunek nie jest wykazany na tzw. „białej liście”, o której mowa w art. 96b ustawy o VAT;
• Po przeszukaniu wykazu po numerze rachunku na który Wnioskodawca dokonuje zapłat, tj. po wpisaniu numeru rachunku na który dokonał i dokonuje zapłat za zobowiązania każdorazowo wyświetla się komunikat: Wyszukiwany numer rachunku jest zgodny ze stosowanym wzorcem i pasuje do jednego z rachunków wyświetlonych na wykazie;
• Rachunek wirtualny jest powiązany z rachunkiem rozliczeniowym (głównym), który jest zamieszczony w wykazie, o którym jest mowa w art. 96b ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów uiszczanych przez niego rat leasingowych na rachunek wskazany w umowie z przedsiębiorcą leasingowym, tzw. „rachunek wirtualny”.

Pojęcie rachunku płatniczego zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 25 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2019 r., poz. 659, z późn. zm.), zgodnie z którym rachunek płatniczy jest to rachunek prowadzony dla jednego lub większej liczby użytkowników służący do wykonywania transakcji płatniczych, przy czym przez rachunek płatniczy rozumie się także rachunek bankowy oraz rachunek członka spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, jeżeli rachunki te służą do wykonywania transakcji płatniczych.

Rodzaje rachunków bankowych określone zostały w rozdziale 3 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz .U. z 2018 r., poz. 2187, z późn. zm.). Art. 49 ust. 1 pkt 1 Prawa bankowego stanowi, że jako rachunki bankowe należy rozumieć rachunki rozliczeniowe, w tym bieżące i pomocnicze oraz prowadzone dla nich na zasadach określonych w rozdziale 3a rachunki VAT.

W praktyce gospodarczej zdarza się, że podmioty wykorzystują usługę rachunków wirtualnych/technicznych, gdzie w tej usłudze każdy pojedynczy kontrahent sprzedawcy towaru lub usługi otrzymuje przypisany wyłącznie do niego niepowtarzalny numer rachunku, który to numer wykorzystuje przelewając zapłatę za towar lub usługę, jednak środki pieniężne wpływają (i są księgowane przez bank) na jeden rachunek rzeczywisty, do którego te wirtualne numery są przyporządkowane. Numer wirtualny stosowany jest w celu zautomatyzowania rozliczeń – użycie go przez wpłacającego powoduje, że system sam rozpoznaje wszystkie parametry przelewu i dokonywane jest jego automatyczne księgowanie na rachunku bieżącym prowadzonym na rzecz sprzedawcy. Bank nie dokonuje fizycznych księgowań na „rachunkach wirtualnych” ani nie generuje dla nich wyciągów bankowych.

Tzw. „rachunki wirtualne” nie są rachunkami rozliczeniowymi w rozumieniu art. 49 ust. 1 pkt 1 ustawy – Prawo bankowe i tym samym nie będą uwidaczniane w wykazie podatników VAT czynnych.

Powyższe znajduje potwierdzenie w uzasadnieniu do ustawy (Druk 3301), gdzie wskazano, że w przypadku tych podmiotów, np. banków, które ze względu na specyfikę swojej działalności wykorzystują dla celów rozliczeń własnych związanych z zakupami i sprzedażą służących realizacji ich działalności tzw. rachunki techniczne, rachunki te nie stanowią rachunków rozliczeniowych w rozumieniu ustawy – Prawo bankowe i w związku z tym nie będą podlegały obowiązkowi ich zgłaszania celem zamieszczenia w wykazie.

Problem wpłat dokonywanych na m.in. „wirtualny rachunek bankowy”, który nie jest uwzględniany na tzw. „białej liście” podatników, był również przedmiotem interpelacji grupy Posłów Nr 32747 z dnia 19 lipca 2019 r.

W odpowiedzi Nr PT8.054.5.2019.WLI.451E z dnia 19 sierpnia 2019 r., Minister Finansów potwierdził, że: rachunki te nie będą uwidaczniane w wykazie podatników VAT, gdyż nie są to rachunki rozliczeniowe w rozumieniu art. 49 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe. Jednocześnie wskazało jednak, że: Wpłaty na rachunki wirtualne, które są przypisane do rachunku rozliczeniowego, będą traktowane jak wpłaty na rachunek rozliczeniowy, który podlega zgłoszeniu do urzędu skarbowego.

Biorąc zatem pod uwagę przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawne należy stwierdzić, że Wnioskodawca dokonując płatności z tytułu rat leasingowych na rzecz przedsiębiorcy leasingującego, na wskazany przez niego rachunek wirtualny przypisany do rachunku głównego, zgłoszonego do wykazu, o którym jest mowa w art. 96b ustawy o podatku od towarów i usług, może zaliczyć dane wpłaty do kosztów uzyskania przychodów. Przy czym Wnioskodawca powinien mieć w swoich dokumentach dowody potwierdzające to, że wpłata na konto, o którym mowa w złożonym wniosku (rachunek wirtualny) jest w istocie wpłatą na rachunek znajdujący się w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Podkreślić również należy, że przepisy rozdziału 1a ustawy Ordynacja podatkowa stanowią, że interpretacja indywidualna wydana w tym trybie, może dotyczyć tylko przepisów prawa podatkowego, przy czym Wnioskodawca jest zobowiązany wskazać je w złożonym wniosku.

Ze względu zatem na zakres żądania Wnioskodawcy ocenie interpretacyjnej organu podlegało wyłącznie zagadnienia przedstawione w pytaniu interpretacyjnym dotyczące możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opisanych we wniosku rat leasingowych zapłaconych na tzw. „rachunek wirtualny”, bez rozstrzygania momentu ich zaliczenia do tych kosztów. Ocenie interpretacyjnej nie podlegała także kwestia związku przyczynowo-skutkowego ponoszonych przez Wnioskodawcę wydatków z przychodami.

Należy podkreślić bowiem, że zaliczając określony wydatek do kosztów uzyskania przychodów, podatnik stosuje przepis prawa podatkowego o charakterze materialnoprawnym, tj. uznaje, że zaistniałe po jego stronie okoliczności wypełniają hipotezę określonej normy prawnej (mieszczą się w zakresie zastosowania danej normy prawnej/danego przepisu). Podejmując decyzję o zastosowaniu danego przepisu prawa podatkowego, podatnik musi liczyć się jednak z koniecznością przedstawienia dowodów potwierdzających prawidłowość tej czynności, jaka może się pojawić na etapie ewentualnych postępowań podatkowych lub kontrolnych. Udowodnienie prawidłowości zaliczenia przez Wnioskodawcę opisanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów może zatem wymagać w szczególności udowodnienia: poniesienia wydatków, ich charakteru, ich celowości oraz racjonalności działań podatnika, a w konsekwencji braku okoliczności uniemożliwiających uznanie przedmiotowych kosztów za koszty uzyskania przychodów. Przy czym, to na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia, w toku tego postępowania, okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. W szczególności obowiązek wykazania, że konkretny wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia/w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.