Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.325.2020.3.OS
z 3 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2020 r. (data wpływu), uzupełnionym pismem z dnia 29 czerwca 2020 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu sprzedaży działek.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 czerwca 2020 r. (data wpływu) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz przeformułowanie pytania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku).

W roku 2013 w sierpniu Wnioskodawca otrzymał od swojego dziadka - … działkę o powierzchni 4.24ha. Adres … Gmina …, numer działki 1. Była to działka zabudowana, na której stoi stary dom, w którym wraz z rodziną odkąd Wnioskodawca pamięta spędza wakacje. Dziadek przepisał Wnioskodawcy nieruchomość 2 miesiące przed swoją śmiercią, ponieważ ze względu na zły stan zdrowia nie był w stanie załatwiać spraw z nią związanych. Darowiznę Wnioskodawca przyjął. W latach 2013-14 za zgodą urzędu gminy Wnioskodawca zabezpieczył budynek przed katastrofą tzn. wyciął spróchniałe drzewa znajdujące się w jego otoczeniu, ponadto wymienił w budynku część okien. 1 sierpnia 2014 roku zmarł nagle ojciec Wnioskodawcy - …. Ojciec i dziadek przed długie lata prowadzili warsztat na terenie ... Niestety, teren na którym znajdowała się nieruchomość został poddany reprywatyzacji a rodzina Wnioskodawcy - Wnioskodawca, młodszy brat i babcia - zostali obarczeni kosztami rozbiórki budynku oraz musieli uregulować kary umowne za bezumowne korzystanie z gruntu. Po swojej śmierci ojciec zostawił po sobie długi w postaci niepłaconego czynszu za mieszkanie oraz niepłaconych składek ZUS. Z uwagi na bardzo duże niespodziewane wydatki oraz zdiagnozowanie u drugiej babci Wnioskodawcy guza na nerce, Wnioskodawca postanowił spróbować sprzedać część darowanej przez dziadka nieruchomości. W roku 2017 dokonał podziału działki na 31 mniejszych - jedna o wielkości 1ha, gdzie stoi dom, z którego cały czas będzie korzystać, 1 działkę, która została odebrana na poszerzenie drogi przez urząd gminy, który zapłacił za nią bardzo niskie odszkodowanie oraz jedną działkę, która jest projektowaną drogą dojazdową, ponieważ część działek ze względu na sąsiedztwo lasu nie ma żadnej dostępnej drogi. Wszystkie działki pozostały nieuzbrojone (nie licząc oczywiście tej z domem). Natomiast projektowana droga dojazdowa była zaznaczona jedynie słupkami przez geodetę. We wrześniu i listopadzie 2017 roku udało się Wnioskodawcy sprzedać 3 działki - 2, 3 oraz 4 (do tej ostatniej przypadł także udział 5 w drodze dojazdowej). Wszystkie te transakcje zgłosił Wnioskodawca do US w ramach PIT, ponieważ nie minęło 5 lat od momentu darowizny. W roku 2019 sprzedał kolejne działki: 6 (wraz z udziałem 5 w drodze), 1/2 (wraz z udziałem 5 w drodze), 1/3 (wraz z udziałem 5 w drodze) oraz 7. Po zakupie działki 6 jej nowi właściciele postanowili utwardzić do niej drogę dojazdową (i ją oczyścić) oraz doprowadzić do niej wodociąg (Wnioskodawca nie wie czy jego budowa już się zakończyła czy jeszcze nie). Utwardzona droga ułatwia teraz dojazd do 6 działek, których Wnioskodawca nadal jest właścicielem. W styczniu 2020 Wnioskodawca sprzedał jeszcze jedną działkę, 8 (wraz z udziałem 5 w drodze). Od 2015 roku Wnioskodawca jest pracownikiem oświaty. 2015-2018 Wnioskodawca pracował w prywatnym przedszkolu, natomiast od 2018 jest pracownikiem szkoły publicznej na stanowisku psychologa. Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Nie poczynił żadnych kroków, które uatrakcyjniłyby działki, nie ogłasza się z ich sprzedażą ani w internecie ani za pośrednictwem jakichkolwiek innych rodzajów reklamy. Osoby, które zakupiły od Wnioskodawcy działki nawiązały z Wnioskodawcą kontakt używając własnych kontaktów. Żadna z działek nie jest przez Wnioskodawcę oczyszczona ani ogrodzona. Wnioskodawca nie uzbroił również żadnej z nich. Pieniądze za działki Wnioskodawca przeznacza wyłącznie na cele prywatne - remont mieszkania, ślub i wesele, pomoc bratu, który studiuje i pracuje (pieniądze otrzymuje od Wnioskodawcy w ramach darowizny), Wnioskodawca zamierza również odłożyć na to, aby zapewnić przyszłość swoim dzieciom (jedno jest już w drodze).

W uzupełnieniu wskazano:

1. Czy wnioskodawca jest czynnym zarejestrowany podatnikiem podatku od towarów i usług? - Nie, nie jest.
2. Żadna z wymienionych przez Wnioskodawcę we wniosku działek nie była zabudowana.
3. Czynności jakie Wnioskodawca podejmował w związku z podziałem działki 1: - skontaktował się z geodetą, który stworzył wstępny podział. Następnie został złożony wniosek do gminy, która podział zaakceptowała oraz odebrała część działki pod poszerzenie drogi gminnej.
4. Nabycie działki nie nastąpiło w drodze czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Była to umowa darowizny.
5. Przysługiwało prawo do zwolnienia z podatku, ponieważ była to darowizna od dziadka, pierwsza grupa spadkowa.
6. Żadna z działek nie była i nie jest wykorzystywana w jakiejkolwiek działalności.
7. Działkę 9 Wnioskodawca chciałby sprzedać w listopadzie lub grudniu 2020.
8. Jedyną przedwstępną umowę Wnioskodawca zawarł przy sprzedaży działki 4. Była to umowa cywilnoprawna bez żadnych dodatkowych warunków. Wnioskodawca otrzymał zadatek.
9. W odpowiedzi na pytanie: „Czy w związku ze sprzedanymi działkami/działkami przeznaczonymi na sprzedaż zostało/zostanie udzielone nabywcy pełnomocnictwo do dokonania w imieniu Wnioskodawcy dodatkowych czynności w odniesieniu do nieruchomości? Jeżeli tak to należy podać przedmiot oraz zakres ww. pełnomocnictw oraz jakie konkretnie czynności nabywca wykonuje/będzie wykonywać” wskazano: Wnioskodawca nie dawał żadnego pełnomocnictwa o którym mowa w pytaniu.
10. W odpowiedzi na pytanie: „Należy wskazać jakie czynności Wnioskodawca podejmował/zamierza podejmować w związku z dokonaną oraz z planowaną sprzedażą działek?”, wskazano: Wnioskodawca nie podejmuje żadnych działań, ani ich nie podejmował. Działki, które sprzedał, oraz które zamierza sprzedać znalazły swoich nabywców tak zwaną drogą pantoflową. Nie wystawiał żadnych ogłoszeń, ani nie uatrakcyjniał działek w żaden sposób.
11. Tak, działki są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca nie posiada wiedzy na czyj wniosek.
12. Nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy wobec żadnej z działek.
13. Przed sprzedażą działek nie były wydawane pozwolenia na budowę.
14. W odpowiedzi na pytanie: „Jakie inne pozwolenia, decyzje zostały/zostaną wydane przed sprzedażą działek objętych zakresem wniosku”, wskazano: pozwolenie na wycinkę drzew na działce 1/5 - w celu oczyszczenia drogi dojazdowej.
15. Działki nie były przez Wnioskodawcę udostępniane żadnym osobom trzecim.
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

(ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy Wnioskodawca powinien zapłacić podatek VAT wobec przedstawionych zdarzeń zaistniałych? Czy Wnioskodawca powinienem zapłacić podatek VAT wobec zdarzeń przyszłych?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie spełni żadnych przesłanek świadczących o tym, że urząd mógłby uznać Go za płatnika VAT. Wnioskodawca nie jest przedsiębiorcą, a wszystkie wyżej opisane przez Niego czynności wykonuje z tytułu zarządzania majątkiem osobistym. Zapytanie Wnioskodawca składa ze względu na wiele niepokojących i niejasnych wpisów, na jakie natknął się w Internecie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje zbycia swojego majątku prywatnego, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, że działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii podlegania opodatkowaniu sprzedaży udziału w działkach istotne jest, czy w danej sprawie Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntów podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy na tle powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że w związku z dokonaną sprzedażą działek o numerach 2, 3 4, 6, 1/2, 1/3, 7, 8 oraz planowaną sprzedażą działki o nr 9, Wnioskodawca nie działał/nie będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie nosiła/nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Powyższe wynika z faktu, że Wnioskodawca przedmiotowe grunty nabył w drodze darowizny, działki nie były udostępniane osobom trzecim, oraz nie była też prowadzona żadna działalność gospodarcza na tych działkach. Wnioskodawca nie uzbroił również żadnej z działek oraz nie poczynił żadnych kroków, które uatrakcyjniłyby działki, nie ogłaszał się z ich sprzedażą ani w internecie ani za pośrednictwem jakichkolwiek innych rodzajów reklamy. Jak wynika z opisu sprawy, jedyną czynnością jaką Wnioskodawca wykonał był podział działki nr 1. Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że z zawartego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zainteresowany nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

W niniejszej sprawie, brak jest zatem przesłanek świadczących o takiej aktywności Zainteresowanego w przedmiocie zbycia opisanych działek, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanych we wniosku działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie podjął takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Zainteresowany, sprzedając przedmiotowe działki, korzysta zatem z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym transakcja zbycia działek, nie podlegała/nie będzie podlegała przepisom ustawy, ponieważ przedmiotem transakcji będzie majątek osobisty.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że dokonana sprzedaż działek nr 2, 3 4, 6, 1/2, 1/3, 7, 8 oraz planowana sprzedaż działki nr 9, nie podlegała/nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy, z uwagi na fakt, że Wnioskodawca z tytułu tych transakcji nie działał/nie będzie działał w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji w związku z ww. sprzedażą po stronie Wnioskodawcy nie powstał/nie powstanie obowiązek podatkowy i Wnioskodawca nie jest/nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT od sprzedaży przedmiotowych działek.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.