2020.06.08 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.124.2020.3.AG
z 8 czerwca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2020 r. (data wpływu 4 marca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 maja 2020 r. (data wpływu 2 czerwca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług montażu wind na statkach świadczonych przez Podwykonawców oraz prawa do odliczenia przez Wnioskodawcę podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawionych przez tych Podwykonawców – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług montażu wind na statkach świadczonych przez Podwykonawców oraz prawa do odliczenia przez Wnioskodawcę podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawionych przez tych Podwykonawców.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 28 maja 2020 r. (data wpływu 2 czerwca 2020 r.) o pełnomocnictwo.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zajmuje się montażem i serwisowaniem wind (w języku technicznym zwanych także dźwigami). Istotna z punktu widzenia niniejszego wniosku jest działalność Wnioskodawcy polegająca na montażu dźwigów na statkach.

Wnioskodawca montuje dźwigi na statkach, w trakcie ich budowy, w stoczni (…) znajdującej się we Francji. Wnioskodawca działa na zlecenie firmy (K), fińskiego producenta dźwigów (dalej: firma K). Firma K dostarcza dźwigi, wraz z montażem, armatorom statków, a montaż dźwigów zleca Wnioskodawcy. Zlecenie na montaż dźwigu na statku, otrzymane od firmy K, Wnioskodawca realizuje przy pomocy swoich pracowników oraz dwóch firm podwykonawczych (dalej: Podwykonawcy). Wszystkie urządzenia i niezbędne materiały dostarcza firma K. Montaż wind obejmuje wykonanie prac spawalniczych, monterskich, wykonanie i podłączenie instalacji elektrycznej, uruchomienie wind itp.

Odbywa się on etapami w czasie budowy statku:

ETAP I: statek znajduje się w suchym doku zmontowany do około 1/3 wysokości. Na tym etapie instalowane są ściany szybów windowych wcześniej sprefabrykowanych na lądzie wraz z prowadnicami i instalacją elektryczną.
ETAP II: po wykonaniu etapu I do wszystkich szybów wprowadzane są elementy wind, tj. głównie kabiny i przeciwwagi dostarczane w całości przez producenta wind, tj. firmę K.
ETAP III: wraz z postępem prac związanych z budową statku uzupełnia się następne segmenty szybów windowych. Jednocześnie w blokach przewidzianych do późniejszego montażu, montowane jest wyposażenie maszynowni wind, tj. wciągarki i szafy sterowe wraz z instalacją elektryczną.
ETAP IV: statek w całości zmontowany, zostaje zwodowany i przestawiony do nabrzeża wyposażeniowego. Na tym etapie kabiny zostają zawieszone na linach. Następuje uruchomienie wind do jazd montażowych.
ETAP V: z jeżdżących kabin wind montuje się drzwi szybowe i całą instalację elektryczną szybów wraz z sygnalizacją oraz ustawiane są ostatecznie wszystkie prowadnice szybowe.
ETAP VI: na tym etapie wykonywane są rozruchy i regulacje oraz podłączenie instalacji zewnętrznych ze sterowni statku.
ETAP VII: ostateczne próby wind i sprawdzenie ich działania wraz z systemami bezpieczeństwa statku, tj. systemy p.poż, ewakuacja awaryjna, oraz praca wind przy rezerwowym zasilaniu.
ETAP VIII: ostateczne odbiory i przekazanie armatorowi. Wszystkie urządzenia i niezbędne materiały dostarcza zamawiający, tj. firma K.

Podwykonawcy klasyfikują wykonywane przez siebie usługi jako PKWiU 43.29.19 - Pozostałe roboty instalacyjne, gdzie indziej niesklasyfikowane. Do dnia 31 października 2019 r. usługi te były wymienione w załączniku nr 14 do ustawy VAT i w związku z tym podlegały rozliczeniu w oparciu o mechanizm odwrotnego obciążenia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy VAT. Od dnia 1 listopada 2019 r. mechanizm odwrotnego obciążenia w odniesieniu do tych usług nie obowiązuje. Od tego dnia Podwykonawcy za wykonane usługi wystawiają faktury VAT, w których wykazany jest podatek VAT obliczony wg stawki 23%.

Powstaje pytanie czy zastosowana stawka jest prawidłowa, a jeżeli nie, to czy powinna być stosowana stawka preferencyjna lub zwolnienie z VAT. Prawidłowa odpowiedź na to pytanie jest dla Wnioskodawcy bardzo istotna, gdyż wiąże się z prawem do odliczenia podatku naliczonego VAT wykazanego na fakturach wystawionych przez Podwykonawców. Gdyby zastosowana stawka była nieprawidłowa, u Wnioskodawcy mogłoby dojść do zawyżenia naliczonego podatku VAT i w efekcie do zaniżenia zobowiązania podatkowego, czego Wnioskodawca chce uniknąć.

Zarówno Wnioskodawca jak i Podwykonawcy są zarejestrowanymi w Polsce czynnymi podatnikami VAT. Wnioskodawca nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Francji. Ani Wnioskodawca, ani Podwykonawcy nie korzystają ze zwolnienia z podatku, o którym mowa w art. 113 ustawy VAT. Statki, na których montowane są windy na zlecenie firmy K obejmują jednostki pływające, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT. Do określenia miejsca świadczenia usług realizowanych przez Wnioskodawcę na zlecenie firmy K, Wnioskodawca stosuje art. 28b ust. 1 i 2 ustawy VAT. Ze względu na fakt, że firma K posiada siedzibę działalności gospodarczej na terenie Finlandii i jest zarejestrowana tam jako podatnik VAT UE, Wnioskodawca traktuje te usługi jako usługi świadczone poza terytorium kraju, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT (ich wartość wykazywana jest w polu 12 deklaracji VAT-7). Nabywane od Podwykonawców usługi są zatem wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Podwykonawcy wykonujący usługi wchodzące w skład usługi montażu wind na statkach prawidłowo stosują stawkę VAT w wysokości 23% na wykonywane przez siebie usługi?
Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia, jako swojego podatku naliczonego, podatku VAT wykazanego na fakturach wystawionych przez Podwykonawców?

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 28b ust. 1 i ust. 2 ustawy VAT, dla Podwykonawców miejscem świadczenia usług będzie Polska. Będzie tak z uwagi na fakt, że Wnioskodawca będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej w Polsce i nie mają zastosowania przepisy, o których mowa w ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1 a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy VAT. W związku z powyższym prawidłowość stawki podatku stosowanej przez Podwykonawców na świadczone usługi należy analizować przy zastosowaniu polskiej ustawy VAT.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy VAT stawka podstawowa podatku VAT wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy VAT stawka ta wynosi obecnie 23%. Usługi świadczone przez Podwykonawców, klasyfikowane jako PKWiU 43.29.19 Pozostałe roboty instalacyjne, gdzie indziej niesklasyfikowane, nie są wymienione w przepisach ustawy VAT ani w przepisach wydanych na podstawie tej ustawy, jako te, dla których właściwa jest obniżona stawka podatku, ani zwolnienie z podatku.

W szczególności należy zwrócić uwagę na przepisy art. 83 ustawy VAT, które przewidują stawkę 0% na niektóre towary i usługi mające związek z jednostkami pływającymi, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT. I tak: Nie będzie miał zastosowania art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy VAT przewidujący stawkę VAT 0% dla dostaw części do jednostek pływających, o których mowa w pkt 1, i wyposażenia tych jednostek, jeżeli są w nie wbudowywane lub służą ich eksploatacji. Przedmiotem zleceń dla Podwykonawców nie jest bowiem dostawa części lub wyposażenia dla jednostek pływających lecz świadczenie usług. Same windy jak i niezbędny osprzęt do realizacji montażu dostarczane są przez firmę K.

Nie będzie miał zastosowania art. 83 ust. 1 pkt 14 ustawy VAT przewidujący stawkę VAT 0% dla usług związanych z obsługą jednostek pływających, o których mowa w pkt 1, należących do armatorów morskich, z wyjątkiem usług świadczonych na cele osobiste załogi. Norma tego przepisu nie ma bowiem żadnego odniesienia do stanu faktycznego opisanego w niniejszym wniosku. Czynności wykonywane przez Podwykonawców, polegające na montażu wind z użyciem materiałów powierzonych na nowobudowanych statkach w stoczni (…) we Francji, nie mogą być kwalifikowane jako usługi związane z obsługą statków, do których odnosi się art. 83 ust. 1 pkt 14 ustawy VAT. Takimi usługami są np. usługi pilotowania, holowania, cumowania i klarowania statków, usługi załatwiania formalności w związku z wejściem/wyjściem statku do/z portu w urzędzie granicznym i urzędzie celnym, usługi serwisowe statku. Te usługi nie są przedmiotem zleceń dla Podwykonawców. Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 czerwca 2011 r. (I FSK 1086/10).

Nie będzie miał zastosowania art. 83 ust. 1 pkt 15 ustawy VAT przewidujący stawkę VAT 0% dla usług polegających na remoncie, przebudowie lub konserwacji jednostek pływających, o których mowa w pkt 1 oraz ich części składowych. Wykonywane przez Podwykonawców usługi nie mogą zostać zakwalifikowane do usług, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 15 ustawy VAT. Przepis ten wymienia następujące usługi, objęte preferencyjną stawką podatku VAT: remont, przebudowa, konserwacja statków oraz ich części składowych. Ustawa nie definiuje tych pojęć, zasadne jest więc posłużenie się ich potocznym rozumieniem. Przez remont należy rozumieć reperację, odnowienie czegoś, doprowadzenie do stanu używalności. Przebudowa to zmiana istniejącego stanu rzeczy na inny, zmiana w budowie. Konserwacja zaś polega na ochronie, zabezpieczaniu czegoś przed zniszczeniem, zapobieganiu działaniu czynników niszczących, powodujących psucie się itp. Istotą tych usług jest to, że ich przedmiotem jest obiekt już istniejący. Tworzenie czegoś nowego od podstaw nie jest ani remontem, ani przebudową, ani konserwacją. Usługi świadczone przez Podwykonawców nie należą zatem do żadnej z tych kategorii. Usługi te bowiem polegają na montażu wind z materiałów powierzonych, które stają się częścią nowobudowanych statków. Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie potwierdza Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 25 marca 2010 r. (I SA/Gd 75/10).

Końcowo, nie będzie miał zastosowania art. 83 ust. 1 pkt 17 ustawy VAT przewidujący stawkę VAT 0% dla pozostałych usług świadczonych na rzecz armatorów morskich lub innych podmiotów wykonujących przewozy środkami transportu morskiego służących bezpośrednim potrzebom jednostek pływających, o których mowa w pkt 1, lub ich ładunków. Podwykonawcy w niniejszym stanie faktycznym nie świadczą usług na rzecz podmiotów wymienionych w tym przepisie, lecz na rzecz innego podmiotu (Wnioskodawcy). W wyroku w połączonych sprawach C-181/04 i C-183/03 (Elmeka NE v. Ypourgos Oikonomikon) ETS wskazał, że stawka 0% dotyczy wyłącznie usług świadczonych bezpośrednio na rzecz armatora, a zatem zakres jej stosowania nie może obejmować usług świadczonych na wcześniejszym etapie obrotu, tak jak ma to miejsce w niniejszym stanie faktycznym. W świetle powyższej analizy zdaniem Wnioskodawcy Podwykonawcy prawidłowo stosują stawkę 23% na wykonywane usługi montażu wind na statkach. Usługi nabywane przez Wnioskodawcę od Podwykonawców są wykorzystywane do świadczenia przez Wnioskodawcę usług opodatkowanych (wykonywania czynności opodatkowanych). W związku z tym spełniony jest wymóg zawarty w art. 86 ust. 1 ustawy VAT uprawniający Wnioskodawcę do odliczenia podatku, jako podatku naliczonego, wykazanego wg stawki 23% na fakturach wystawianych przez Podwykonawców (z zastrzeżeniem dochowania innych wymogów dotyczących odliczeń, o których mowa w art. 86 i 88 ustawy VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy. Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Wskazany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca zajmuje się montażem i serwisowaniem wind. Wnioskodawca montuje dźwigi na statkach, w trakcie ich budowy, w stoczni znajdującej się we Francji. Wnioskodawca działa na zlecenie firmy K, fińskiego producenta dźwigów (dalej: firma K). Firma K dostarcza dźwigi, wraz z montażem, armatorom statków, a montaż dźwigów zleca Wnioskodawcy. Zlecenie na montaż dźwigu na statku, otrzymane od firmy K, Wnioskodawca realizuje przy pomocy swoich pracowników oraz dwóch firm podwykonawczych (dalej: Podwykonawcy). Wszystkie urządzenia i niezbędne materiały dostarcza firma K. Montaż wind obejmuje wykonanie prac spawalniczych, monterskich, wykonanie i podłączenie instalacji elektrycznej, uruchomienie wind itp. Podwykonawcy klasyfikują wykonywane przez siebie usługi jako PKWiU 43.29.19 - Pozostałe roboty instalacyjne, gdzie indziej niesklasyfikowane. Do dnia 31 października 2019 r. usługi te były wymienione w załączniku nr 14 do ustawy i w związku z tym podlegały rozliczeniu w oparciu o mechanizm odwrotnego obciążenia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy. Od dnia 1 listopada 2019 r. mechanizm odwrotnego obciążenia w odniesieniu do tych usług nie obowiązuje. Od tego dnia Podwykonawcy za wykonane usługi wystawiają faktury VAT, w których wykazany jest podatek VAT obliczony wg stawki 23%. Zarówno Wnioskodawca jak Podwykonawcy są zarejestrowanymi w Polsce czynnymi podatnikami VAT. Wnioskodawca nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Francji. Ani Wnioskodawca, ani Podwykonawcy nie korzystają ze zwolnienia z podatku, o którym mowa w art. 113 ustawy VAT. Statki, na których montowane są windy na zlecenie firmy K obejmują jednostki pływające, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT. Do określenia miejsca świadczenia usług realizowanych przez Wnioskodawcę na zlecenie firmy K, Wnioskodawca stosuje art. 28b ust. 1 i 2 ustawy VAT. Ze względu na fakt, że firma K posiada siedzibę działalności gospodarczej na terenie Finlandii i jest zarejestrowana tam jako podatnik VAT UE, Wnioskodawca traktuje te usługi jako usługi świadczone poza terytorium kraju, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT. Nabywane od Podwykonawców usługi są zatem wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości, czy Podwykonawcy wykonujący usługi wchodzące w skład usługi montażu wind na statkach prawidłowo stosują stawkę VAT w wysokości 23% na wykonywane przez siebie usługi oraz czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawionych przez Podwykonawców.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, że przedmiotowe usługi Podwykonawca świadczy na rzecz usługobiorcy (Wnioskodawcy), który jest zarejestrowanym w Polsce czynnym podatnikiem podatku VAT, który ma siedzibę działalności w Polsce i jak wskazano we wniosku nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności na terenie Francji, miejscem świadczenia i tym samym opodatkowania tych usług jest Polska.

Stosowanie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Niemniej jednak zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

W treści art. 83 ust. 1 ustawy wymieniono czynności, do których stosuje się 0% stawkę podatku. Są to m.in.:

dostawy:
1. jednostek pływających używanych do żeglugi na pełnym morzu i przewożących odpłatnie pasażerów lub używanych do celów handlowych, przemysłowych lub do połowów, w tym w szczególności:
  - pełnomorskich liniowców pasażerskich, pełnomorskich statków wycieczkowych i tym podobnych jednostek pływających do przewozu osób; pełnomorskich promów wszelkiego typu (PKWiU ex 30.11.21.0),
  - pełnomorskich tankowców do przewozu ropy naftowej, produktów przerobu ropy naftowej, chemikaliów oraz gazów skroplonych (PKWiU ex 30.11.22.0),
  - pełnomorskich chłodniowców, z wyłączeniem tankowców (PKWiU ex 30.11.23.0),
  - pozostałych statków pełnomorskich do przewozu ładunków suchych (stałych), z wyłączeniem barek morskich bez napędu (PKWiU ex 30.11.24.0),
  - pełnomorskich statków rybackich, pełnomorskich statków przetwórni oraz pełnomorskich pozostałych jednostek pływających do przetwarzania lub konserwowania produktów rybołówstwa (PKWiU ex 30.11.31.0),
  - pchaczy pełnomorskich i holowników pełnomorskich (PKWiU ex 30.11.32.0),
  - pełnomorskich lodołamaczy (PKWiU ex 30.11.33.0),
2. używanych na morzu statków ratowniczych morskich i łodzi ratunkowych (PKWiU ex 30.11.33.0),
3. jednostek pływających używanych do rybołówstwa przybrzeżnego (PKWiU ex 30.11.31.0) (art. 83 ust. 1 pkt 1),
dostawy części do jednostek pływających, o których mowa w pkt 1, i wyposażenia tych jednostek, jeżeli są w nie wbudowywane lub służą ich eksploatacji (art. 83 ust. 1 pkt 3),
usługi związane z obsługą statków wymienionych w klasie PKWiU ex 30.11 należących do armatorów morskich, z wyjątkiem usług świadczonych na cele osobiste załogi (83 ust. 1 pkt 14),
usługi polegające na remoncie, przebudowie lub konserwacji statków wymienionych w klasie PKWiU ex 30.11 oraz ich części składowych (83 ust. 1 pkt 15),
pozostałe usługi świadczone na rzecz armatorów morskich lub innych podmiotów wykonujących przewozy środkami transportu morskiego służących bezpośrednim potrzebom jednostek pływających, o których mowa w pkt 1, lub ich ładunków (83 ust. 1 pkt 17).

Stosownie do art. 83 ust. 2 ustawy, opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0% podlegają czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 7-18 i 20-22, w przypadku prowadzenia przez podatnika dokumentacji, z której jednoznacznie wynika, że czynności te zostały wykonane przy zachowaniu warunków określonych w tym przepisie.

Biorąc pod uwagę regulacje w zakresie podatku od towarów i usług, przy uwzględnieniu informacji wskazanych w przedmiotowym wniosku, tj. że Podwykonawcy wykonują usługi sklasyfikowane w PKWiU 43.29.19 (Pozostałe roboty instalacyjne, gdzie indziej niesklasyfikowane) nie znajdą zastosowania przepisy dotyczące dostawy towarów, ponieważ Podwykonawcy, jak wskazano we wniosku, wykonują usługi.

Usługi świadczone przez Podwykonawców nie są również związane z obsługą statków, lecz z usługami robót instalacyjnych, tj. montażem dźwigów (wind) na nowo budowanych statkach. Zatem nie znajdzie także zastosowanie ust. 1 pkt 14 powołanego artykułu.

Ponadto w żadnej z regulacji, w których ustawodawca przewidział preferencyjną stawkę podatku, nie wymieniono usług wykonywanych przy budowie nowych statków. Wykonywane przez Podwykonawców usługi nie mogą korzystać z obniżonej stawki podatku w oparciu o ww. art. 83 ust. 1 pkt 15 ustawy, gdyż nie stanowią usług remontu, przebudowy czy konserwacji statków. Nie będą objęte obniżoną stawką również w oparciu o art. 83 ust. 1 pkt 17 ustawy, gdyż ich odbiorca nie jest armatorem morskim ani innym podmiotem wykonującym przewozy środkami transportu morskiego.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że usługi świadczone przez Podwykonawców nie są objęte obniżonymi stawkami podatku od towarów i usług, zatem podlegają opodatkowaniu – zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy - stawką podatku 23%.

W związku z powyższy Podwykonawcy wykonujący usługi wchodzące w skład usługi montażu wind na statkach prawidłowo stosują stawkę VAT w wysokości 23% na wykonywane przez siebie usługi.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Kolejną kwestią poruszoną w przedmiotowym wniosku jest możliwość odliczenia przez Wnioskodawcę podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawionych przez Podwykonawców.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest więc związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, wskazanych w art. 88 tej ustawy. W treści tej regulacji ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że zarówno Wnioskodawca jak i Podwykonawcy są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku VAT. Podwykonawcy wystawiają Wnioskodawcy faktury VAT ze stawką 23%. Nabywane od Podwykonawców usługi są wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawionych przez Podwykonawców, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Końcowo tut. organ informuje, że w myśl art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1751, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 31 marca 2020 r., zwanej dalej „ustawą nowelizującą”, przepisy art. 2 pkt 15, 20, 21 i 30, art. 5a, art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. b i c i pkt 4 lit. b tiret drugie, art. 29a ust. 15 pkt 3, art. 41 ust. 2, 2a, 12, 12c-12f, 13 i ust. 14e pkt 3, art. 43 ust. 20, art. 83 ust. 1 pkt 1, 14 i 15, art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b tiret pierwsze i art. 120 ust. 1 pkt 1 lit. a-d i pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 oraz załączników nr 3, 10 i 12 do ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się od dnia 1 lipca 2020 r., z zastrzeżeniem ust. 3.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy nowelizującej, w brzmieniu obowiązującym od dnia 31 marca 2020 r., w okresie od dnia 1 listopada 2019 r. do dnia 30 czerwca 2020 r. przepisy art. 2 pkt 15, 20, 21 i 30, art. 5a, art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. b i c i pkt 4 lit. b tiret drugie, art. 29a ust. 15 pkt 3, art. 41 ust. 2, 2a, 12, 12c, 13 i ust. 14e pkt 3, art. 43 ust. 20, art. 83 ust. 1 pkt 1, 2, 14 i 15, art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b tiret pierwsze i art. 120 ust. 1 pkt 1 lit. a-d i pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 oraz załącznika nr 2, załącznika nr 3, z wyłączeniem poz. 72-75, załącznika nr 10, z wyłączeniem poz. 32-35, oraz załącznika nr 12 do ustawy zmienianej w art. 1 stosuje się w brzmieniu dotychczasowym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin